NIESZCZĘŚNI [#03] Ściana 

Faktem jest, że choroba odwraca również uwagę od rzeczy totalnie banalnych i tak na prawdę nie wartych zmartwień i zbliża w ten sposób do samego siebie i Boga. Po latach mam odwagę powiedzieć, ze przez chorobę i całkowicie wyzdrowienie, zmieniło się wiele we mnie i w sposobie postrzegania całego życia, na lepsze! Po ciężkiej walce inaczej docenia się też łaskę życia i na nowo definiuje problemy i troski.

Ojcze nie tylko choroba może zżerać człowieka .Uwielbiam Twoje tłumaczenia i podziwiam dar tłumaczenia coś Pięknego

Bóg Zapłać ojcze Adamie! Dokładnie w takiej sytuacji się znajduje lekarza mówili i mówią że nidyrydy ale ja od początku nie zwatpilam w to że jakiś plan Najwyższy musi w tym mieć ze zsyla na mnie to cierpienie i że jest to właśnie czas dla Niego dla Nas i choć jeszcze długie tygodnie przed nami w szpitalu to nie żałuję ani chwili, to jest czas spędzony na modlitwie czytaniu i rozważaniu Słowa Bożego oderwany od rzeczywistości tego był o mi trzeba i On dobrze o tym wiedział zawsze Wie co robi. Chwała PANU. Jezu Ty się tym Zajmij.

Moja choroba przybliżyła mnie do Boga, doświadczyłam słabości i moja wiara dzięki temu rozkwitla. Wyjście z choroby to byl proces zarówno postępu duchowego jak uzdrowienia. To było jakby połączone uzdrowienie wewnętrzne doprowadziło do uzdrowienia ciała!!!Niech będzie Bóg uwielbiony!!!!

Dziekuje Ojcze Adamie...odwracam sie do sciany...i szukam, szukam, szukam tej bliskiej relacji z Panem Bogiem...Staram sie nie popadac w rozpacz..

Do końca życie będę dziękować Panu za życie mojego synka. Miał umrzeć w brzuchu najpóźniej po odcięciu pempowiny. Dziś chodzi smieje się i daje nam nieopisana radość. Boże dziękuję, że pomogłes przetrwać mi te dni, że nie usunelam ciąży, że nie musiałam pochować synka, że byłeś ze mną. Jesteś wielki na wieki ❤

Choroba może się stać błogosławieństwem, a nie przekleństwem. Tylko od nas to zależy. Tak myślę.

Ja jestem szczęśliwy choć ... , ale słucham, aby nieszczęścia uniknąć i by być przygotowanym. Pomóżmy Tym wszystkim , którzy dotarli do ściany życia i pragną pojednać się z Bogiem i Tym którzy Bogu,,złorzeczą " za swoje cierpienie. Wyślijmy nasze modlitwy od Boga aby zapaliło się światełko i poprowadziło ich ku Bogu.

Módl się z wielką ufnością, ufnością opartą na dobroci i nieskończonej hojności Boga oraz obietnicach Jezusa Chrystusa. Bóg jest źródłem wody żywej i nieustannie wlewa ja do serc tych, którzy się modlą. Pozdrawiam Was moi drodzy :)))

Chciałabym umieć oddawać każde cierpienie Bogu bez żalu i utyskiwania.. .

"Jesteśmy wszyscy potomkami Adama i Ewy " dlatego grzech stał się nieodzowną częścią człowieczeństwa .Chrystus Bóg i człowiek, jako jedyny doświadczył cierpienia , poniżenia i śmierci na które nie zasłużył - my jesteśmy winni ( czy dziecko które umrze w łonie matki jest bez winy ??} - my zasługujemy dlatego nasze cierpienie nie zabawia świata .....może , może odkupić nasze winy , nie wiem .. łeb pęka ...

Każdy w życiu ma swoje trudne chwile - cierpienia. Jakiś czas zmagam się ze swoim cierpieniem. Poszukuję odpowiedzi i .. kiedy tak szukałem dostałem modlitwę Don Dolindo Ruotolo Jezu ty się tym zajmij. Nie rozumiałem niektórych słów a dokładnie O.Adam je tutaj wyjaśnił w tej ewangelii i komentarzu. Dziękuje Panie.

Serdeczne Bog zaplac 🙏 Z Panem Bogiem 💝

dzięki z te słowa, trudne

Ja dziś dowiedziałam się że zostałam uzdrowiona! Komornicy umorzyli mi długi na 35000!Przepraszam że nie o chorobie, bo takiej nie mam.Ja się modliłam o to umorzenie. Tyle lat męki, nie spania po nocach.

KOCHANI, NIGDY TU NA ZIEMI NIE ZGŁĘBIMY SENSU CIERPIENIA, SZCZEGÓLNIE JAK TO PISZECIE NIEWINNYCH DZIECI .,, TERAZ WIDZIMY JAKBY. W ZWIERCIADLE,, NIEJASNO,;WTEDY ZAŚ (ZOBACZYMY) TWARZĄ W TWARZ. TERAZ POZNAJĘ PO CZĘŚCI, WTEDY ZAŚ POZNAM TAK, JAK I ZOSTAŁEM POZNANY. "(1 KOR13,12)

Ojcze Adamie, dziekuje ze jestes i ze glosisz nam Slowo Boze! Jakis czas temu otrzymalam ten fragment o chorobie krola Ezechiasza jako obietnice uzdrowienia dla mnie z mojej choroby, przylgnelam do tego slowa, zrobilam 7 tygodni postu Daniela i modlilam sie o uzdrowienie. Wczoraj wrocilam po badaniach lekarskich i niestety choroba nie cofnela sie. Czulam sie podle i myslalam na co to wszystko bylo - tyle wyrzeczenia! Wlaczylam Twoje filmiki jak zawsze wieczorem do posluchania i co slysze - Slowo - moja obietnice jeszcze raz interpretowana przez Ciebie ale w innych swieltle! Dalo mi to swiatlo do dalszej walki z moja choroba! Jestem Ci wdzieczna za to ze glosisz Dobra Nowine, bo ona naprawde zmienia zycie!

o Adamie, moja mama umarła 2tyg temu, w sw Piotra i Pawla, jak bohaterka, nie płakała, nie skarżyła się, w ostatnich dniach była dla mnie, przykładem najlepszych rekolekcji nawrócenia choć odczuwałem, że już jest w tym święta, pełna doświadczenia Obecności Boga, wzorem przejścia w cichości i pokoju, i nie skupienia się nie za sobie, ale na innych... Dlatego mnie to przemieniło, wzmocniło, mam siły do pójścia dalej, by dalej działać we wspólnocie, w Kościele, w rodzinie, pracy. Pokrzepiać tych co są przy mnie, by wiadomość o śmierci, nie zmieniła ich ku smutkowi ale wyzwoliła ku radości i aby doświadczyli nadziei jaka płynie z Łaski trwania w Jezusie pomimo okoliczności. I tak jak mowisz w tej niezmienności i tej postawie przemiany umysłu względem standardów tego świata, odwrócenia się do ściany, dzieją się cuda, których nie oczekuję, a się dzieją.🙏❤️👣

Tatku, dziękuję Ci bardzo za Twoje dokładnie te, powyżej umieszczone Słowa w pewnym momencie mojego życia i diagnozę , którą mnie przestraszyłeś .Wydawało mi się ,że jestem blisko Ciebie , ale było odwrotnie . Dzięki Duchowi Św. pojęłam ,że mam pewne sprawy zostawić , a tak naprawdę odnaleźdź z powrotem drogę do Ciebie i na niej Ciebie . Zmieniłeś mnie i zmieniłeś moje życie. Jestem Ci bardzo wdzięczna .

Dzis u mnie rozpacz, sciana, pragne ufac.... UFAC BOGU!!!!

Mam dość już tych chorob, Ojcze Adamie - to nieszczęście chyba nie ma granic. Jestem chora na postępujący zanik mięśni a moja Mama w tym roku skończyła walkę z rakiem, która pozbawiła jej siły by zwozić mnie wózkiem po ośmiu schodach, które dzielą mnie do wyjścia na wolność. Zaczęliśmy organizować zgodę na budowę balkonu i windy. Po ciężkiej drodze załatwiania niezbędnych formalności udało się, ale kupno windy okazało się przerastać moje możliwości - zwłaszcza, że nie załapałam się na dofinansowanie z PFRONu. Założyłam zbiórkę, dzięki której uzbierałam 12000 zł, ale koszt windy wynosi 30.500 zł. Tym sposobem moje dwupokojowe mieszkanie stało się dla mnie więzieniem. Raz na jakiś czas za pomocą sąsiadów, którzy zwozili mnie ze schodów wychodziłyśmy z Mamą z domu. Jednak prawie 3 tygodnie temu, gdy wróciłyśmy do domu, w kamienicy nie było nikogo kto by mógł pomoc. Mama postanowiła sama się wdrapać ze mną po schodach (rozpadał się deszcz i nie mogłyśmy na nim dłużej stać, na ulicy nie było żywego ducha). No i stało się - spadłyśmy ze schodów. Mnie jakimś cudem nic takiego się nie stało, ale moja biedna Mama ma mocno obite żebra i odklejone jakieś chrząstki w mostku… Ból sprawia, że nie może mnie podnieść i teraz jest nam jeszcze straszniej. Kochani, pomożecie? Oto mój numer konta w fundacji 89 8944 0003 0000 2088 2000 0010 Tytuł przelewu: 1038 Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „SŁONECZKO”. Będę wdzięczna za najdrobniejszą wpłatę. Jesteśmy dzielne… ale ile można? Wszelkie moje poczynania w tej sprawie można śledzić tutaj: facebook.com/EwaM.Kuchna/

a ja nie zachorowałam a Bóg dał mi czas na poznanie jego bardziej ,zmieniłam pracę i mam więcej czasu na poznawanie Boga dziękuję dziękuję dziękuję łał Bóg mnie Kocha bardzo a ja jego mocniej i najmocniej a na dodatek nic kompletnie nic mnie nie boli

Wszystkie zdarzenia te drobne niewazne i wielkie w naszym życiu mają ogromny sens. Opłatach zaczynają układać się w jedną całość jak rozsyłanie puzzle. Gdyby nie cierpienia i to co podrzucił mi los na mojej drodze życia, nie moglabym stawac się lepszym człowiekiem. Im bardziej zostaniesz doświadczony tym bardziej zaczynasz kochać Pana Boga, ludzi i świat. Pewne materialne rzeczy przestają mieć znaczenie, zaczynasz w końcu szeroko widzieć. Cieszysz się z każdego ranka. Szczęść Boże Ojcze Adamie.

Bóg zapłać Tobie za te mądre i prawdziwe słowa.

Wszystko się ładnie mówi i teoretyzuje, dopóki taka choroba nas nie dotknie. I nie jest to żaden przytyk do Ojca. Mówię ogólnie, z własnego podwórka. To przy okazji mogę dać świadectwo, że 9 lat temu wykryto u mnie raka z przerzutami do wątroby. No jestem tu. Zostałam uzdrowiona. I to w zaledwie kilka miesięcy. Chwała Panu!

Przepięknie mówisz ojcze Adamie. Dziękuję

amen! i tak sie stalo w moim zyciu , w chorobie i smierci ukochanej osoby odnalazlam Boga. Bog jest miloscia.

Bóg zapłać ojcze Adamie za te ważne słowa. Były mi bardzo potrzebne. Ale niech ojciec nie choruje, bo ta wielość rzeczy, którą ojciec robi, to najlepsza robota jaką może robić dla innych, na chwałę Pana! Proszę w to wierzyć i przyjąć. Bez skromności:) Dziękuję, bo ma ojciec wielki udział w moim nawróceniu. I pewnie nie tylko moim. Zdaje sobie ojciec z tego sprawę ile dusz ratuje?:) Oj jak chciałabym uściskać za to ojca kiedyś i wyrazić swoją wdzięczność osobiście. Kto wie, może Bóg da:).

Choroba, operacja i powrót do zdrowia były jak przebudzenie i w konsekwencji przewartościowanie tego z kim i dla kogo chcę żyć. Codziennie dziękuję za ten czas, który wprowadził mnie na drogę, którą chcę iść - poznawania Największej z możliwych MIŁOŚCI

Bóg zapłać wszystkim którzy modlili się razem ze mną. Pozdrawiam serdecznie wszystkich ela 🌷🌷🌸 Kocham was baaaaardzo mocno.💜

ja tez naleze do uzdrowoinych jechałam do okulusty ze spuchnietym okiem i ledwo widziała,po drodze weszłam do mojego Pana na słowko a On....mnie uzrodrowił bez lekarza,Chwała Panu.....

Nie dalej niż wczoraj rozmawiałam o tym, jak choroba, a często samo obcowanie z chorymi zmienia spojrzenie na wszystko. Na wieczornej wizycie chora, która po przeszczepie szpiku wyjdzie w poniedziałek do domu powiedziała mi: " A wie pani? A ja mogę powiedzieć, że dzięki temu wszystkiemu jestem szczęśliwa". Ja też towarzysząc moim Chorym też jestem szczęśliwa. I od wielu lat, na pytanie: "Co u ciebie słychać?", odpowiadam: "Dzięki, wszystko dobrze". Choć problemy są i będą.

Chodzi o grzech pierworodny. Zycie na pełnej petardzie w chorobie to ks. Kaczkowski

Super jest ta seria, trudne tematy ale świetne

To jest trudne i ciężko to ogarnąć rozumem. Łatwiej sercem. Tak myślę.

Tak było że mną wolałam do Boga i dar modlitwy tzn bym chciała się modlić z radoscia lekkością i odpowiedział PAN na moje wołanie zesłał mi powód do modlitwy było tragicznie i za to mu dziękuję od roku prawie modlę się i bez tego nie potrafię żyć Dziękuję za te łaskę. Pan prostuje moje i innych ścieżki.

Ojcze, to o ostatnim okresie w moim życiu. Choć moją chorobą raczej jest fobia społeczna... Dzięki niej stałam się regularnym słuchaczem Langusty, a nie tylko okazjonalnym gościem na rekolekcjach. Bóg zapłać ogromne!

Trudne...ale wykonalne ...O.Adamie dobrze mowisz. Spraktykowane :-)

Tak za moje grzechy ktoś cierpi. Tak. Więc wierzmy W ewangelię I nawracajmy się. Przez Maryję do Jezusa Alleluja

Dziękuję 🌱

Bóg zapłać!

No wlasnie mam konfrotacje ze sciana od 5 lat Boga szukam i wolam zapraszam z ufnoscia do mojego zycia moze nie umiem sluchac ksieza jest latwiej moga sie lepiej wsluchac w Boga a moze nie wiem ze prosilam o spokoj seca i duszy Bo balam sie bardzo strach mnie paralizowal a nie chcialam brac lekow na uspokojenie i Pan Bog mnie wysluchal ale choroba powrocila rok temu wdzieczna jestem za kazda sekunde zycia i ufam😍

❤☺ oj jak ja to lubię 😊...witam wszystkich serdecznie 😚...u nas też działy się cuda i wierzę, że to jeszcze nie koniec...Nie mogę w to uwierzyć, ale Ojcze to o mnie i o moim ukochanym mężu...przyjedź do nas to się wszystkiego dowiesz...kochamy Cię bardzo, a Boga nade wszystko 🙇📿😚

Osobiście nie mogę pogodzić się z tym, gdy chorują małe dzieci - one są bez grzechu (wiem, nie o ich grzech chodzi) Bardzo trudny i ważny temat, dla zdrowych i dla chorych. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

O Marcin! Jak miło, że jesteś!!!

Didaskalia najlepsze!

Moja choroba faktycznie mnie zbliżała do Boga, ale był to bardziej lament z serii jak trwoga to.....Potem było uzdrowienie i to jakby zupełnie przypadkowe :) bo nawet fakt, ze tu akurat oj. Witko modlił się za osobę chora na moja chorobę, co nie było normalne bo choroba jest dość nietypowa, nie spowodował ze uznałam to za działanie Boga, tylko za zwykły przypadek i to go zlekceważyłam. Uzdrowienie przyszło po kilku tygodniach jak szłam na badania i w myślach pojawił mi się obraz twarzy Chrystusa z krzyża, który powiedział "jesteś zdrowa nie martw się" :) lekarz po badaniu był w szoku a ja wiedziałam, ze to było działanie Boga w tamtej chwili, podczas modlitwy. Potem wątpliwości z przyjęciem uzdrowienia itd. Najważniejsza jednak była nieustanna siła sprawiająca, ze chce się więcej , bliżej, mocniej, poznać, być, głosić, dawać świadectwo, .......człowiek nie może się opanować żeby nie głosić jego chwały. Tak poznałam oj. Adama i languste i inne strony i księży i ruchy w kościele i w końcu ktoś mi powiedział, ze Bóg jest dobry i choroby nie pochodzą od niego. Wiedzac to wszystko uważam , ze jak się już to ma i wie się , ze Bóg jest dobry, ze jest, ze uzdrawia i czyni cuda to głupota jest chcieć choroby!!!!! Trzeba tu gdzie się jest, robić to, co się robi dla Jego chwały i pomagać innym. To ojciec robi dobrze i naprawdę trudno mi słuchać takich głupot o chęci doznania choroby. Dwa, ze nauczyłam się rozumowo przyjmować fakt , ze choroba nie pochodzi od Boga. Mam jeszcze problem z przyjęciem tego sercem, bo niestety tak zostaliśmy wychowani i mowa, ze bog ( tu z małej bo to nie jest mój Bóg) cię pokarze jest standardem, i nie chce wprowadzania w moje życie już nawet najmniejszych wątpliwości, niepewności co do tego, zwłaszcza od ciebie ojcze Adamie!!!

Dobre i mądre! Dziekuje ❤️

Codziennie dziekuje Bogu za moja chorobę dzieki niej znalazlam drogą do Pana

Dziękuję za ten odcinek na pewno mi pomógł zrozumieć cierpienie spowodowane choroba.

A ja się cieszę, że ojciec jest na YT, bo wtedy mi ojciec przypomina, że powinnam tę chwilę poświęcić Bogu

A ja życzę Ojcu wie......lu długich i owocnych lat życia.To co Ojciec robi jest tam u Pana Boga zapisane wielkimi literami.No i w związku z tym w niebie czeka Ojca nagroda chociażby za to że słowo,które Ojciec głosi dociera do tak wielu.

No i bang ojcze Adamie! Jest epidemia i dużo czasu na bycie z Bogiem 😊

DZIEKUJE!KOCHAM OJCA!CALUSY!

Jak dla mnie to czytelne. Tylko żeby tak jeszcze umieć się modlić...:) Niech Cię, Adam, choroby omijają, a Bóg spotyka na każdym kroku.

Zawsze zastanawiało mnie, co fajnego widzą moi znajomi w oglądaniu godzinami filmików na RU-vid. O. Adam uzależnił mnie od RU-vid!!! 🙊🙊🙊 Ciągle sprawdzam czy coś nowego zamieścił 🙈🙈🙈

Ostatnio miałem takie przemyślenia - jeśli herezja - usunę. Bóg nie jest sprawcą zła na świecie, ale przyzwala na zło, abyśmy byli prawdziwie wolni. Gdyby nie było wyboru pomiędzy dobrem a złem bylibyśmy zmuszeni do dobra, bylibyśmy w niewoli dobra. I jakkolwiek byłoby to cudowne, nie bylibyśmy wolni. A przecież "ku wolności wyswobodził nas Chrystus".

Wielka prośba o przyciszenie wstawek muzycznych, albo podgłośnienie ojca Adama, ponieważ jak słucham rano to budzę wszystkich. Muszę podgłośnić mocno, żeby ojca Adama usłyszeć, a za chwilę pojawia się bardzo głośna muzyka.

Ten temat często mnie nurtował. A odpowiedź taka prosta. Dzięki.

"jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie" kiedyś ludzie prosto a trafnie rozumowali. Zawsze się zastanawiałam nad tym powiedzeniem

Dbanie o swoje zdrowie wiąże się z miłością własną. A przecież nie ma miłości bliźniego bez niej.

Wlasnie dostalam kawałek książki Wilki dwa, tez juz się uzaleznilam od słuchania o.Adama.Ten dzisiejszy temat faktycznie trudny.Ale dobrze że jest poruszany i wyjasniame sa te kwestie dotyczace choroby.🌞🌞😄 .

To jest faktycznie trudne,ale O.Adamie pieknie i jasno wyjazniasz, wiem o co chodzi:) dziękuję ,ze jestes!!

Ja w wieku 24 lat dowiedziałam sie, że jestem chora na raka. Nie pytałam czemu ja,dlaczego tak a nie inaczej. Z chwila kiedy lekarze mi oswiadczyli ze mam raka jelita grubego, nacieki na miednicy oraz tylnej scianie macicy, nie rozpaczalam. Od razu wiedziałam, ze z choroba wezme się za lby. Zawsze chcialam isc do wojska a to potraktowalam jako wojne,walke na froncie. Szybko tracilam sily fizyczne ale sie nie poddawalam. Z 55 kg schudlam do 44, ledwo trzymalam sie na nogach, wymiotiwalam, nie jadlam bo nie mialam apetytu, zapadalam sie na ciele ale dusza walczyla. Kiedy czesc leczenia sie skonczyla przez 5 dni odczuwalam koszmarny bol, bylam wycienczona a spalam tylko po kilka godzin bo bol nie dawal spokojnie zasnac. Modlilam sie wtedy do Boga zeby uwolnil mnie od bolu, blagalam o ulge w cierpieniu. Bol ustal 5 dnia dnia, kiedy jechalam na dalsze leczenie. Raz jeden jedyny upadlam na duchu-dzien przed Wigilia kiedy po prostu choroba odebrala mi calkowicie sily, kiedy bolalo wszystko, targaly mna torsje. Wtedy w myslach rzeklam do Boga-niech sie to skonczy, w jedna albo w druga strone. i wiem ze wlasnie wtedy Bog mnie niosl na swoich rekach, kiedy upadlam i nie moglam wstac ktos mnie niosl na swoich barkach, tulil jak dziecko ktore otarlo kolano. Od tych swiat sprawy potoczyly sie szybko. W styczniu otrzymalam wiadomosc ze leczenie przynioslo skutek i jestem zakwalifikowana na zabieg. Zyje. Od tego czasu minelo 13 lat. I ten czas choroby wspominam jak podroz do piekla i z powrotem, jako czas mroku, ciemnosci. Czulam sie troche jak żołnierz na polu bitwy, tylko wroga nie widzialam. Ale sama tez na tym polu bitwy nie zostalam. Dowiedzialam sie sama o sobie ile potrafie zniesc, ze to ja bylam wsparciem dla bliskich w czasie choroby. Teraz znowu mam klopoty-bardziej przyziemne. Malo istotne jakie, modle sie o sile, o wytrwalosc, o wsparcie . I was tez kochani prosze o modlitwe.

Pięknie powiedziane, że mamy okazję by się "obudzić" do najważniejszego gdy choroba zajrzy w oczy

Ojej ile bym dała żeby został mi tylko miesiąc życia !!

Siedzę sobie cichutko i piszę skromniutko Byłam kiedyś mała i tego życia nie znałam Bóg mi je pokazał Dobrą drogę wskazał Dziś już jestem duża Choć czasem nabiję sobie guza.... Młotek wezmę,zupę zrobię i sąsiadkę też podwiozę.. Choć to wciąż jest mało wychodzę na przeciw śmiało... Życie płynie a ja z nim Czy pomogę komuś dziś???

To jest droga mojego nawrócenia...dokładnie tak było. Dziękuję...

@Paśnik czy można prosić, żeby muzyka pomiędzy słowami ojca była na tym samym poziomie głośności, co słowa? Bo ustawiam na maksa, żeby usłyszeć słowa, ponieważ nagrały się cicho, a tu nagle jak nie rykną gitary hawajskie na cały dom, a pora była późna. Więc czym prędzej ściszam, a potem znów muszę podgłaśniać bo nie słyszę ojca. To bardzo rozprasza.

Cóż rzec. Zawsze słuchałem ojca Adama na RU-vid ze wszystkim co się pojawiło. Teraz mam w domu kolejne trzecie dziecko i już niestety nie ma czasu. Ale odcinki nieszczęśni nawet w środku nocy wysłucham. Może się kiedyś w końcu dowiem czemu czasem jestem nieszczęśliwy wszystko co do życia potrzebne mając. Nie rozumiem tego póki co. Bóg zapłać ojcze Szustaku 👍

Kochani, mam ogromną prośbę o modlitwę w intencji tego, aby decyzja z uczelni, na którą czekam była pozytywna 🐼 Bardzo mi na tym zależy, a ciągłe przeciąganie przez uczelnie terminu mnie stresuje. Więc jeśli ktoś mógłby/chciałby się pomodlić o to, wielkie BÓG ZAPŁAC!

Bardzo dobra seria,choć trudne tematy . Dzięki za wyjaśnienia!

nastąpi uzdrowienie! najważniejsze uzdrowie duchowne... trudne ale to czego nie możemy pojąć - Niech wypełni Wiara w nas 😊 Ojczulku co u Ciebie - jak Mamusia Ojczulka się czuje......?

Bog zaplac

JAK SŁUCHAŁAM PIERWSZY RAZ MIAŁAM ZAKŁÓCENIA Z GŁOSEM, ADAŚ MÓWIŁ W DWÓCH GŁOSACH JAKBY DWIE OSOBY MÓWIŁY TO SAMO JEDEN PO DRUGIM I WYCHODZIŁ BEŁKOT.

Szczerze mówiąc to rozbieżność pomiędzy ludzką grzeszną naturą a efektami ubocznymi życia w tym świecie skażonym grzechem a wolną wolą i tym co Bóg dopuszcza i nie dopuszcza na tego człowieka i tamtego powoduje, że ciężko mi się do końca zgodzić z tym co ojciec mówi. W ogóle ciężko mi uwierzyć, że Bóg szanuje wolną wolę człowieka i nie bawi się jego życiem jak jakiś tyran i sadysta, a wszystko co dopuszcza w naszym życiu jest w zgodzie z naszą wolną wolą i osobowością i ogólnie całą resztą bo Bóg akceptuje naszą wolność bo nas kocha. Dużo już się nasłuchałem i naczytałem i mimo to nie pomogło mi to ani tego zrozumieć ani uwierzyć. Moje osobiste doświadczenia jak i innych ludzi cały czas wytrącają mi jakiekolwiek sensowne argumenty w myśl zasady w teorii wszystko pięknie a w praktyce nic takiego nie występuje. A uwierzyć na zasadzie "bo tak" to dla mnie zwyczajnie oszustwo, bo chcę wierzyć szczerze a nie bo tak trzeba wierzyć i już. Akceptuję, że Bóg dopuszcza chrobę tym, którzy w jakimś stopniu są na nią gotowi i otwarci. A co z tymi, którzy są na nią zamknięci i jej nie chcą a ją dostają? I w trakcie jej trwania tym bardziej jej nie chcą i się modlą aby się jej pozbyć. Oczywiście, może to być pomócne i "oczysczające" doświadczenie a może nie. I wiadomo Bóg zna człowieka, rządzi czasem więc wie jak będzie i dlatego jednemu daje a drugiemu nie. Ale mimo to, to wszystko wydaje się, że dzieje się bez jakiejkolwiek zgody czy jej braku od człowieka, który ma tego doświadczyć lub też nie. Bo niby jak miałby "zablokować" taki plan? Albo się zgodzić. Albo inny przykład. Jak Bóg akceptuje naszą wolną wolę kiedy decyduje w jakiej rodzinie, ktoś się urodzi. Jedni chcą w bogatej a rodzą się w biednej i przez długą cześć życia odkrywają to a potem walczą aby to zmienić. A inni rodzą się w bogatej rodzinie i są zadowoleni. I jeszcze długa lista innych przykładów. Odnoszę wręcz wrażenie, że nasza wolna wola nie jest w gruncie rzeczy decyzyjna i w wielu aspektach odnoszę wrażenie, że Bóg z "resztą" ustala/ustalił jak będzie na podstawie znajomości danego człowieka i On sam nie ma za dużo do gadania i np. nie może sobie wybrać wielu aspektów swojego życia. I to nie byłby problem dla mnie gdyby nie takie ofensywne podkreślanie w kościele o wolności człowieka i jej respektowaniu przez Boga bo tak bardzo go kocha. Nie umiem się z tym zgodzić, kiedy sam mam wątpliwości co do tego a z drugiej strony jedyne co słyszę to Bóg Cię kocha i respektuje twoją wolność bo tak jest i a w moim życiu odnoszę odmienne wrażenie patrząc na to co się dzieje i jaki mam na to wpływ a raczej jak bardzo go nie mam. I od razu uprzedzam nie chcę demonizować kościóła jaki to on straszny, jacy wszyscy księża źli itp bo sam do tego kościoła należę. I po prostu nie tylko nie zamierzam na niego pluć ale też raczej go bronię niż krytykuję. Co nie zmienia faktu, że i w kościele jest dużo złych rzeczy i ogólnie mówiąc grzechu. Tyle tylko, że to nic nowego bo tak było jest i będzie bo taka już jest natura ludzka i tego świata. Niemniej jednak odkąd zacząłem mieć coraz silniejsze "kryzysy" wiary coraz trudniej mi było się odnaleźć. I teraz kiedy mam dość duży problem z uwierzeniem że Bóg mnie kocha i nie niszczy mi życia jak sadysta a daje bardzo trudne doświadczenia (nie, nie mam raka ani innej śmiertelnej choroby a przynajmniej nic mi na ten temat nie wiadomo) i odczuwam dosyć dużą bezsilność i brak jakiś możliwości zapobiegania tym wydarzeniom czy obroną przed ich skutkami i nie akceptuję tego i nie jestem wstanie zrozumieć czemu Bóg mi coś takiego robi to doświadczam dosyć kompletnej pustki i osamotnienia właśnie w kościele gdzie próbuję odnaleźć odpowiedź po co i czemu Bóg mi to dopuszcza. Ja tego po prostu nie chcę. Mam wolną wolę. Nie zgadzam się. Modlę się. Walczę. Próbuję zrozumieć i nic. I po prostu wszystko się zepsuło w całym moim życiu i to wręcz jest cud, że coś takiego mogło się zdarzyć. Tylko, że nie jest to cud w pozytywnym tego słowa znaczeniu. I to jest poniżające, bolesne, niesprawiedliwe i ogólnie mówiąc podłe. I jedyne co słyszę w odpowiedzi to cisza. Kompletny brak reakcji. Jakby Bogu zupełnie nie zależało. I jak już się wszystko popsuło tak teraz to tak leży i nic nie da się zrobić i tylko mija czas. I wręcz jedno retoryczne pytanie atakuje cały czas. Czemu Bóg nie chce pozwolić mi żyć normalnie tylko serwuje mi taką podłą wegetacje. I rozumiem, że jest to tymczasowe. I to doświadczenie, które ma mi pomóc. Ale po tylu latach cierpienia po prostu mam już dość i nic mi się nie chce bo nie mogę robić tego co chcę a to co mogę zrobić nic nie zmienia. Ogólnie mówiąc ściana z każdej strony i pustka. Trwa to już kilka lat. Jednym z efektów tej sytuacji jest to, że oddaliłem się od kościoła. Bo im bardziej pogarszało się tym bardziej próbowałem to zrozumieć i dostrzec w tym jakieś sensowne działanie Boga. Doświadczyć tej akceptacji wolności i miłości. Ale im bardziej próbowałem tym bardziej się pogarszało i w pewnym momencie już po prostu skończyła mi się gotowość chodzenia do kościoła na mszę czy do spowiedzi. Straciło to dla mnie sens. Bo nie umiem szczerze przyjść i uczestniczyć w mszy jeśli tam się chwali Boga i mówi jak to się wierzy w jego miłość. A ja nie chciałem chwalić ani mówić że wierzę kiedy nie wierzę a fałszywie tego robić nie ma po co. Tak samo, ze spowiedzią. Po co miałbym do niej chodzić? Aby od tak po prostu wyzerować sobie konto grzechów? Po pierwsze przestało mi się chcieć i straciłem sens takiej czynności a po drugie nie chcę się spowiadać w myśl zasady o jak zaszkodziłem moimi grzechami Bogu bo to nie tak działa ale ogólnie mam niechęć do Boga i ostatnie co chcę robić to się przed nim spowiadać kiedy mnie tak traktuje. A mi samemu to do niczego nie potrzebne. A przynajmniej nie umiem znaleźć niczego sensownego aby myśleć inaczej. I po prostu nigdzie nie umiem znaleźć nic dla osób takich jak ja. Dla osób, które czują się pokrzywdzone przez Boga. Wiadomo, że tak nie jest ale jakby nikt nie chce powiedzieć sensownie czemu i w ogóle zainteresować się tym. Nawet tu na languście i innych kanałach. Nawet w tej serii. Ciągle wszystko w tonacji jacy to my ludzie robimy sobie w życiu źle i jak to dobry Pan Bóg nam miłosiernie pomaga. I jeszcze w dodatku taka zachęta aby w ogóle to oddać całą swoją wolną wolę Bogu i być jego niewolnikiem i tylko cały czas oddać mu pokłon od tak nie ważne czy chcesz czy nie. Ten cholerny dysonasn pomiędzy retoryką wielkiej akceptacji ludzkiej wolności przez Boga bo tak nas bardzo kocha a z drugiej cały czas retoryka lepiej być niewolnikiem Boga i non stop oddawać mu pokłon i chwałę bo tak bo Taki On wspaniały niż mieć wolną wolę i wierzyć bo to rozumiem i chcę bo w gruncie rzeczy nasza wolność to tylko robi nam problemy i my głupi ludzie nic nie rozumiemy i tylko wspaniałemu Bogu przeszkadzamy. I wręcz mówienie, że tylko taka postawa ma w ogóle jakikolwiek sens a wszystko inne to ludzka grzeszność i głupota, którą wykorzystuje szatan. I ok trochę przesadzam, ale ogólnie wydaje mi się, że rozumiecie o co chodzi. I nie mówię, że tak nie jest. Może to prawda. Ale w przekazywaniu tej prawdy o tym jak dobrze oddać Bogu wszystko często nie widzę miłości i poszanowania osobowości drugiego człowieka. W ogóle często nie ma nic poza masz tak robić albo jesteś grzesznikiem i spłoniesz w piekle. I nawet tutaj ojcze nie widzę zbytnio jakichkolwiek argumentów na temat tego niby czemu miałbym uwierzyć w miłość Boga i w to, że On wie lepiej. Nawet w tym odcinku odnoszę wrażenie, że jedyna słuszna droga to "ok. Mam raka. To teraz uznam to za coś dobrego i będę się do Boga zbliżał bo.... tak. Jakby to było takie naturalne i oczywiste. No właśnie, że nie. I ja rozumiem, że to proces. Długi. I często bolesny. No ale nadal brakuje mi odpowiedzi, czemu. Ojciec opisuje sytuację, jak to było i jak to ten król zrobił. I jak to się potoczyło. I że warto to naśladować bo może nas zbliżyć do Boga. To wszystko pięknie ale jak dla mnie to zbyt ogólnie i po prostu nie rozumiem czemu niby ten człowiek zachował się tak a nie inaczej. Jak udało mu się z Bogiem dogadać. Jakim cudem nie popadł w załamanie. Co nim kierowało. No po prostu nie umiem przyjąć, że on po prostu kochał Boga więc się nie załamał tylko poszedł na pełen hardcore i bum dostał uzdrowienie. Ba nawet z tego fragmentu jak dla mnie bije w oczy jak wiele emocji ten człowiek miał i jak był przerażony i załamany. Więc ciężko mi uwierzyć, że od tak się ogarnał bo tak trzeba i nie ważne czy chcesz czy nie zostaw swoją wolność i jak niewolnik wychwalaj Pana nawet wtedy kiedy za Jego zgodą dopada Cię śmiertelna choroba i wiesz, że umrzesz. A potem ciesz się bo wielmożny Pan okazał łaskę i jednak nie umrzesz. No to nie wygląda dobrze jak się na to tak trzeźwo spojrzy. Więc jak to jest Ojcze?

O Adamie! Jestes genialny....nie mam slow na to co mowisz, Twoja interpretacje....nigdy to znane ni3 bylo tak jasne. Bog Zaplac!

I jeszcze jedno. Nie zgadzam się, że cierpienie uszlachetnia. Uszlachetnia to, co z nim zrobimy.

łeeeee, zawsze po górkę

Dziękuję to znowu odcinek dla mnie. Proszę o modlitwę.

Dziekuje 😓💛

Paluch! ;] edit: Ale dobrze prawisz Marcin! Jakby się taki bez grzecha oburzał, to znaczy, że pychą by się napełniał! Więc po prostu tacy bez grzechu, jak np. Marysia, się po prostu nie oburzali. O.

Aga T. Ja się czasami pomodliłam o łaskawość komornika i zostawiłam całkowicie sprawę, bo i tak nic bym nie mogła zrobić.

Hej wszystkim, jutro czeka mnie ważny egzamin dlatego bardzo proszę Was o modlitwę w tej intencji. Z góry bardzo dziękuję. Bóg zapłać😊

Z grzechem jak ze smogiem

dobra końcoweczka! 😉

Marcin piękne zdjęcia💜 jak zawsze:)

to mamy przesrane, że choroba jest wynikiem grzechu panującego w tym świecie, zwłaszcza, że nie ma innego świata i nie można sobie wybrać życia w innym świecie. Szczególnie niezrozumiałe jest to w stosunku do dzieci, które nie popełniły żadnego grzechu, tylko jakiś popieprzony dorosły popełnił grzech, a one cierpią. I druga kwestia - im dłużej przyglądam się swojej wierze to widzę, że zbliżyć się mogę do Boga, przede wszystkim przez cierpienie. Ale to jest bardzo smutna alternatywa. Bo cierpienia nikt nie chce przyjmować, chyba tylko święci i Pan Jezus. Czy ktoś widzi sens w cierpieniu?

Kolejny rewelacyjny cykl, ta klimatyczna muzyka pozwala poczuć Boga, nie mam pytań, te wstawki synth pop Ojca Adama szok,przepraszam ze tak płytko ale muzyka w moim życiu to podstawa ,nie wiem czy Ojciec Adam słyszał o zespole vnv nation dosyć ciężkie brzmienie ale muzykę instrumentalna mają przepiękna, ,może można by było ja wykorzystać gdzieś w languście, jeszcze raz przepraszam ze nie na temat z Bogiem

Marcinek, choroba to skutek i konsekwencje grzechu Twojego lub całej rodziny ludzkiej. To tak jakby wasze dziecko czy brat podczas imprezy alkoholowej spalił dom i cały dobytek rodziny. Nie popełniłeś grzechu ale konsekwencje ponosisz. Przynajmniej ja to tak od jakiegoś czasu rozumuje. Dlaczego to tak działa i czy jest to sprawiedliwe to już dłuższy wywód i szUsty lepiej go wyłoży :D

Ściana płaczu. "Gdzie ta świątynia, w której pokładałem wcześniej nadzieję? Została tylko ściana i płacz do Boga." chyba tak to brzmiało.

Po prostu Ewa i Adam nam zafundowali ten grzech.

Jedna odpowiedź, która płynie z tego fragmentu, to zanim przejdziemy od rozpaczy (lub acedii) do zwrotu do Pana Boga, warto się zastanowić czy to nie epizod depresyjny, neurotyczny. Druga - ok, Pan Bóg nie zsyła choroby - tu psychicznej. To grzech. Ale trudno mówić, że gdy ktoś choruje psychicznie to jego grzech. Tu już mamy inne kategorie i taka mowa, typu 8:13 "nie chcę mieć nic wspólnego z ludźmi", to być może nie jest kwestia fanaberii, tylko choroby. Paradoksalnie miałem kiedyś takie epizody i traktowałem je jako acedię. Nawet wymyśliłem sobie taki "rytuał" benedyktyński, na wypędzanie ducha acedii. A mianowicie, żeby wybudzić się w środku nocy, pomodlić się do św. Benedykta i modlić się cały dzień, nie przespać kolejnej nocy i kolejnego dnia i po takim cyklu, jak już się wyspałem - wstawałem z autentycznie klawym humorem. Normalnie takie samopoczucie wraca na trwałe po środkach farmakologicznych. Ale do czego zmierzam - do tego, że skoro czasowo to przechodziło na skutek celowego zaburzenia rytmu dobowego (co raczej radziłbym traktować jako parakatolicki szamanizm), to oznacza, że nie miało to ani podłoża w emocjonalnej fanaberii, ani duchowego. Tylko neurologiczny, dla mnie to jest wystarczający dowód. A czy można się wtedy zwrócić do Pana Boga... no można, ale w takim kontekście jw. to nabiera zupełnie innego światła. Tu raczej zadałbym metaforyczne pytanie, czy dla zdrowia można wyjść ze średniowiecza do renesansu. Ze średniowiecznego jednoznacznego fokusu na Boga i fokusu na życie wieczne, do trendu na doczesność i kondycję człowieka. Czy w ogóle puszczenie nóg Pana Boga wchodzi w rachubę, czy trzeba się kurczowo trzymać. To pytanie na potrzeby tych, których neurotyzm w wierze może w takiej sytuacji wykończyć. Edit: ok, sorrunia. W kolejnym odcinku jest doprecyzowane o jaki grzech chodzi, więc zassałem tu zbyt wcześnie konkluzję. Sorrunia. Aka sumimasen.

Niniejszy komentarz pisałem już pod innym odcinkiem "Paśnika", ale pozwalam sobie przytoczyć go ponownie: Ojcze Adamie, czym jest tzw. uzdrowienie międzypokoleniowe? Czego dokładnie ono dotyczy? Tak się składa, że od co najmniej trzech pokoleń, w mojej rodzinie występuje (dość często) choroba Alzheimera. Czy to jest jakaś kara za ciężkie przewinienia moich przodków (i czy wówczas pomogłaby modlitwa o uzdrowienie międzypokoleniowe), czy tylko zwykła genetyka? Pozdrawiam i proszę o modlitwę w intencji mojego taty (69l.) który od blisko 15-tu lat zmaga się z tą chorobą. Swoją drogą, czy miało kiedykolwiek miejsce cudowne uzdrowienie z choroby Alzheimera?

Czy wszyscy mogą być uzdrowieni? ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-V6sc8cw3EhA.html Gdyby Bóg chciał... ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-fEGeO50lfBw.html Przemiana myślenia ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-c9XdRjo0L70.html Uzdrowienie fizyczne ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-7lBXNNKavHs.html

Palec w kadrze: palec Boży 😂

Ojcze a jeśli ktoś jest chory od urodzenia

To pragnienie choroby to tylko przykrywka do wiekszej tesknoty.. pod spodem jest cos wiecej.. Czy o.Adam potrzebuje odpoczynku/pustelni, by odgrodzic sie od codziennej pracy ewangelizacji nas owieczek na jakis czas?? :)

Dziecko trzy-miesięczne, pobite przez "tatusia" na śmierć było bez grzechu, jednek cierpiało strasznie zanim umarło. Nie da się tego w żaden sposób wytłumaczyć. Leon Zawodowiec (Benedyktyni) ma nadzieję, że po śmierci się dowiemy. I ja mam taką nadzieję.

No petarda. Ojcze patrz na mój komentarz pod ostatnim q&a. Anna Wiecka