NV[ 

Najpierw był kolegą ze szkolnej ławki, następnie przyjacielem, a później przyszła miłość no i został moim mężem. Jesteśmy razem 21 lat i jest rewelacyjnie! Rozumiemy się bez słów, możemy na sobie polegać i nie nudzimy się nigdy. Szacunek, rozmowa, miłość i zaufanie 😊

Nie było przyjaźni. Jestem gotowy ją zbudować. Ten film jest wisienką na torcie mojego odrodzenia. Dziś oglądam w kółko macieju 4 konkretne odcinki CNN. Zauważyłem, że znajduję się dokładnie w sytuacji, o której mówi Ojciec - mam możliwość nawrócenia się na każdej płaszczyźnie. Doznałem dzisiaj niesamowitego uczucia, jestem tym wszystkim zszokowany, ponieważ od nastu lat z kościołem jest mi całkowicie nie po drodze. Jedyną osobą, która trzymała mnie jeszcze przy wierze (mizernej, ale jednak) jest O. Szustak. Jeszcze wczoraj próbowałem dostać się na spotkanie w Otwocku, mimo że nie ma już terminów. Dziś dostałem maila od Langusty z informacją, że niestety się nie uda i tak naprawdę z taką nadzieją klikałem w wiadomość (sorry Ojcze). Tak jakby Bóg dał mi właśnie informację prosto z Langusty: "Właśnie się odnalazłeś, właśnie jest moment Twojej zmiany, nie potrzebujesz Ojca Szustaka fizycznie, ponieważ już to zrozumiałeś". Moja żona się wyprowadziła. Mamy ustaloną naprzemienną opiekę nad 1,5 rocznym dzieckiem. Papiery rozwodowe są w przygotowaniu. Jeszcze do niedawna umierałem, świat mi się walił, próbowałem wszystkiego (chociaż teraz uważam, że jednak nie), żeby to naprawić. Niestety spotkałem się tylko z odpowiedzią "nie kocham Cię, nie chce nic naprawiać". Było wiele problemów między nami, ale wszystkie wynikają z tego, że nie stworzyliśmy przyjaźni. Oboje po prostu do tego nie dojrzeliśmy. Nie dojrzeliśmy do zbudowania małżeństwa. Ogromnie pragnę i wciąż chcę, aby jeszcze obecna żona zmieniła zdanie, mimo że kategorycznie oświadczyła, że nie ma na to żadnych szans. Tym razem widzę drogę, którą powinienem obrać. Myślałem, że moja praca nad sobą w ostatnich miesiącach była wystarczająco - jak się okazało nie była. Cały czas mi czegoś brakowało. Nie rozumiałem, czemu nie mogę nic zdziałać. Zrozumiałem, że brakowało zaproszenia do tego Boga. Dzisiaj widzę, że to nie jest tak, że go nie ma i nie chce pomóc. On po prostu miał dość tego, że nie pracuję nad sobą i popełniam wciąż te same błędy krzywdząc drugą osobę. Zdjął swój płaszcz ochronny z małżeństwa, żebym mógł przejrzeć na oczy. I w końcu to się stało. Jedyna szkoda, że żona uważa, że jest już za późno. Jednak ja teraz wiem, że powinienem robić to co mówi mi serce. Dzięki Ojcu wiem, że powinienem spróbować być taki jak uczył tego Jezus. Dać od siebie wszystko i nie oczekiwać nic w zamian. Do tej pory wszystko co robiłem opierało się na chęci zmiany zdania żony i rezygnacji z rozwodu. Nie chciałem zaakceptować tej decyzji. Jednak ona ma do tego pełne prawo i muszę to uszanować. Nie oznacza to jednak, że ja mam wszystko skreślać. Nie oznacza też to jednak, że mam żyć nadzieją na jej powrót. Jednak teraz wiem, że jeśli czuje, że powinienem pokazać swoją całkowitą zmianę i zaangażowanie powinno to być bezinteresowne. Nie mogę oczekiwać, że to cokolwiek zmieni. Muszę po prostu to zrobić, bo wiem, że to będzie dobre. Dziękuję Ojcze za wszystko. Dzisiejszy dzień jest moim życiowym przełomem.

Związki ludziom nie wychodzą, bo szukają poza sobą, czekają aż partner(ka) ich uzdorwi, ulepszy, wypełni luki, nada życiu sens. Daremnie. Pierwszy i najważniejszy związek to związek z sobą samym. Szczęśliwe związki buduja szczęsliwi ludzie, pogodzeni ze sobą i znający siebie. Co moge dać drugiemu, jeśli sama siebie nie znam, nie rozumiem, nawet nie bardzo lubię? Związek polegający na uszczęsliwianiu partnera, skupiony na rozpoznawaniu jego potrzeb i zaspokajaniu ich może być po prostu ucieczką od samego siebie. I raczej szczęśliwie się nie skończy dla żadnej ze stron. Pozdrawiam🍀

Taką samą pracę trzeba wykonać w stosunku do swoich dorosłych dzieci- zbudować relacje przyjaźni, a nie oczekiwać że ta 2ga strona się zmieni🤗😊

Najwyższą formą miłości jest przyjaźń. ❤️

Mi najbardziej w budowaniu dobrych relacji z moim mężem pomogła świadomość nierozerwalności sakramentu małżeństwa. To ona, gdy było źle, skłoniła mnie do poszukiwania sposobu poprawy naszego zwiazku- skoro będę z nim do końca życia, to muszę zrobić coś co sprawi, że się poprawi i będziemy żyć szcześliwie. Zaczęłam od zmiany swojego nastawienia co doprowadziło do zmiany mojego zachowania. Starałam się wykorzystać każdą okazję, żeby okazać mężowi wsparcie i troskę, opiekowało się nim zupełnie nie oczekując niczego w zamian i stało się coś czego wcześniej nie byłam pewna a nawet świadoma. Jak przestałam gderać i narzekać przestaliśmy się kłócić. Mąż też z czasem zaczął okazywać mi dużo troski i zainteresowania. Jesteśmy 41 lat po ślubie i kocham go coraz mocniej. Spędzamy teraz że sobą dużo czasu, ograniczyliśmy mocno aktywność zawodową, wiemy kiedy żart rozładuje napięcie, czym możemy zrobić przyjemność, okazać zainteresowanie czy wsparcie a kiedy zostawić przestrzeń i zejść pola widzenia. Jak przypomnę sobie nasze problemy sprzed 40 lat, to widzę, że takie nastawienie "nie oczekuję niczego a daję wszystko" u nas przyniosło dobre efekty, myślę, że pomogło nam to, że jesteśmy dla siebie cierpliwi i wyrozumiali. Niech tak trwa. Co daj Boże amen.

Rzadko się zdarza, że 14min da człowiekowi tyle do myślenia :) Bóg zapłać za mądre słowa Ojcze Adamie!

W każdym momencie małżeństwa można zacząć budować więź. Znajoma powiedziała mi kiedyś, że po raz pierwszy poczuła że są z mężem małżeństwem po kilkunastu latach po ślubie. Kiedy okazało się w trudnej sytuacji, że nie musi podejmować decyzji sama. Wcześniej też nie było jakiejś tragedii, ale wtedy inaczej spojrzała na męża. I zapragnęła go poznać. To był dla mnie sztos ! zainteresować się własnym mężem po kilkunastu latach 😊

Miłość to czasownik- bez ruchu umiera. Zostawiona sama sobie wypłukuje się do zera. Miłość się buduje. Dobre relacje nie tworzą się same. "5 języków milości". Polecam Wam tą pozycję

💙🙏💙 Och , Ojcze Adasiu . gdzie byłeś kiedy Ciebie nie było . Dlaczego nikt dawno temu tak pięknie i prawdziwie nie mówił o związkach ...

Jestem 24 lata w małżeństwie i tez jestem sytuacji o której mówi Ojciec. Trojka dzieci. Syn juz dorosły. Dziewczynki za chwilkę też pojda w świat. Jestem tak strasznie samotna. Juz dla nas za późno. Naprawdę próbowałam budować tę relacje. Ponawiałam priby conjakis czas, po każdym kryzysie, miałam nadzieję że tym razem będzie już z czasem coraz lepiej. Terapie nawet itd.... Nie ma juz dla nas szans dwoje ludzi razem w domu, a osobno. To takie przykre😔

Proszę o modlitwę za nasze małżeństwo, o uzdrowienie naszych serc, wzajemną miłość i szacunek, dar dialogu i umiejętność przebaczenia

Coś na temat przyjaźni w związku bez początkowej fascynacji drugą osobą. Podpisuję się pod tym obiema rękami ale z małym ALE. Faktycznie przyjaźń w związku jest czymś...nieocenionym. Ale myślę, że przy pewnym założeniu. Na początku naprawdę dobrze żeby był ten EROS. Słuchałam Panchideł i innych rekolekcji związkowych od kiedy miałam kilkanaście lat. Wykształciło mi się w głowie pojęcie pięknej miłości, opartej na komunikacji, skupieniu na potrzebach drugiej osoby a nie na płytkich emocjach i fascynacji. Wszystko fajnie. Po długoletnim związku, który się jednak zakończył mogę powiedzieć jedno: mamy przepiękną przyjaźń. Mam człowieka, na którego zawsze mogę liczyć, o wszystkim porozmawiać, zna mnie jak nikt i ja jego też. Ale u niego na początku była fascynacja, zakochanie, ten etap miłości EROS. U mnie nie. Przewijał się leciutko w niektórych momentach ale takiego stricte zakochania nie przeżyłam w tej relacji. I to co mogę powiedzieć, to że przyjaźń jest faktycznie najważniejsza w związku. Na niej opiera się relacja, która tak jak u nas przetrwa naprawdę baardzo trudne rzeczy. Ale do małżeństwa moim zdaniem musi być ten element fascynacji i takich głupich emocji, które nas porwą. Bo w chwilach kryzysu, które są wszędzie, nie ma za bardzo do czego wracać. Uczucia są ciepłe. I zamiast złości, gorących uczuć i chęci zmiany bo tak nam zależy, pojawiają się rezygnacja, litość...takie "sflaczenie". Człowiekowi nie chce się już tak walczyć bo wie, że poza przyjaźnią nie było nigdy takiego uczucia że ten drugi człowiek kręci mnie jak nie wiem co (intelektualnie, duchowo, fizycznie, jakkolwiek). Dużo kryzysów przeszliśmy w tej relacji i była motywacja do pracy bo się lubiło tą drugą osobę, chciało się dobra dla niej i dla siebie, ale zawsze z założeniem, że może będzie lepiej niż było. Nie chciało się walczyć bo coś realnego się straciło, tylko walczyło się o wizję tego co się wydawało, że mogłoby być... Poza tym drugiej stronie brakowało podziwu, dumy z tego że jesteśmy razem, takich iskierek w oczach na jego widok. Nie da się moim zdaniem tego w sobie wytworzyć. I jak nad przyjaźnią w związku można i trzeba pracować, tak to jest niezależne... Albo ktoś nas pociąga i fascynuje albo niekoniecznie i jest po prostu fajnym człowiekiem. Smutno jest po iluś latach związku, odkryć że mamy dobrą komunikację, mamy przyjaźń, ale czegoś brakuje i to brakuje właśnie tej durnej, młodzieńczej fascynacji, żeby była radość że to właśnie TA osoba a nie technicznie ustawiona, przyjemnie działająca maszyna "związkowa".

Jestem ogromnie podbudowana I moj maz.20szczesliwych lat malzenstwa w tym roku w przyjazni...I z kazdym rokiem jest coraz, coraz lepiej.Skromnie I szczesliwie z Panem Bogiem

37 lat…Tak,Ojcze Adamie,mój mąż to Przyjaciel,którego kocham nad życie. Bóg zapłać za to mądre,trafiające w samo sedno kazanie.

Nic ująć. Ale trochę bym dodała:) Bo samo rozpoznawanie i realizowanie potrzeb - aczkolwiek bardzo ważne i potrzebujące uwagi - nie wyczerpuje tematu budowania związków. Doprecyzujmy: długoletnich, trwałych związków. Dodałabym jeszcze kilka, niezwykle istotnych komponentów. Np. pracę nad własnymi oczekiwaniami i wyobrażeniami. Zwłaszcza w miarę upływu lat. Czasem popadamy w iluzję, że nasz związek będzie zawsze wyglądał tak samo. Tymczasem on zmienia się wraz z nami. I to jest normalne :). Inne często pomijane komponenty związku to praca nad egoizmem (każdy swoim) i zgoda na cierpienie, które jest nieuchronnie związane z oblubieńczym byciem z drugim człowiekiem. I przyjaźń :) Tu - jak zawsze w tym punkcie - nie zgodzę się z o.Adamem :). A raczej nie zgodzę się tak do końca. Bo o ile przyjaźń jest niezwykle istotna także w relacji oblubieńczej - o tyle nie jest sytuacją gdy ludzie żyją ze sobą 24h/na dobę. Nie tylko w znaczeniu: mieszkają pod jednym dachem, ale w znaczeniu: są w relacji wspólnej drogi 24h/na dobę. Relacja oblubieńcza w przeciwieństwie do przyjaźni obejmuje każdą sferę i przestrzeń życia. Codzienność i pełna wspólność życia to kontekst, którego nie tylko nie można pominąć, ale który istotnie różni relację oblubieńczą od nieoblubieńczej. To naprawdę nie jest to samo co przyjaźń :) Nie jest. Byłam w relacjach przyjaźni, a od lat jestem w relacji oblubieńczej. I mimo, że uważam mojego męża za największego mojego przyjaciela - to widzę zasadniczą różnicę między przyjaźnią a miłością oblubieńczą. Relacja oblubieńcza - jej budowanie przez całe życie - stawia przed nami większe wymagania niż przyjaźń. Z przyjacielem/przyjaciółką dzielimy się swoim życiem, przeżywamy z nią/nim jakiś jego fragment, ale sporą jego część spędzamy oddzielnie. Możemy się nie widzieć dzień, tydzień, dwa tygodnie. Z mężem/żoną życie dzielimy na co dzień. Czyli sama przyjaźń z mężem z żoną jest także inna niż z niemężem i nieżoną. Dotyczy wszystkich sfer, spraw i przestrzeni. Dodajmy, że sama przyjaźń, nawet w wersji oblubieńczej - nie wyczerpuje tematu budowania relacji małżeńskiej. Stanowi doskonały fundament i jest narzędziem z rodzaju "must have". Bo codzienna relacja dwojga grzesznych ludzi, dwóch różniących się od siebie oddzielnych bytów ludzkich - to przestrzeń, która potencjalnie będzie - poza szczęściem, bliskością, milością - generowała także ból, cierpienie.. czasem łzy.. z którymi trzeba uczyć się funkcjonować. To jest kolejny wymiar relacji oblubieńczej i przestrzeń, której trzeba się wciąż uczyć.). Mamy w tej relacji pełne spektrum ludzkiego życia: miłości, szczęścia, bliskości, ale i przeżywania cierpienia. To dlatego, właśnie ta, a nie inna relacja jest na wzór relacji między Chrystusem a Kościołem. Myślę, że kiedy pojawiają się tego typu wyzwania, popełniamy popularny błąd, zamykając się na siebie, żyjąc w poczuciu skrzywdzenia i przekonaniu, że miłość właśnie się skończyła.. Tymczasem ona wchodzi w kolejny etap, nie negując ani tego co było ani fundamentów: bliskości, miłości, przyjaźni..Umiejętność mądrego przeżywania cierpienia w związku to całożyciowa nauka..Trudna nauka.. I niezwykle ważny budulec trwałego związku. Osobiście nie wyobrażam jej sobie bez relacji z Panem Bogiem (każdego z małżonków i małżeństwa z Nim). - bo ja nie poradziłabym sobie z cierpieniem sama, bez Boga. Paradoksalnie jednak ta nauka poszerza nam serca.. Uświadamia nam też, że nie tylko ja niosę niedoskonałość lub po prostu inność mojego męża - on moją także niesie :) I to cementuje związek na zupełnie nowym poziomie. Sprawia, że nasza bliskość, nasz związek, nasza relacja dojrzewa. Oj, mogłabym jeszcze długo :D - ale tyle niech wystarczy :D

Miłość to jest przyjaźń ❤. Już jedną piękną miłość miałam ❤, teraz mój przyjaciel jest już u Pana Boga. Wiem, że Bóg ma dla mnie plan i czekam cierpliwie. Jeszcze będzie pięknie. Nic nie dzieje się przyczyny.

Najwyzsza forma milosci jest przyjazn❤ Panie Jezu...przemyslalam i chce wziasc sie do roboty!💚Niech mnie tylko odblokuje💔🙏🏽

Jak zwykle pięknie Ojciec mówi o Porozumieniu bez Przemocy. Byłoby super gdyby Ojciec częściej zachęcał to poznania tego sposobu komunikacji, bo to świetne narzędzie dla ludzi.

Prawda👍 ile trzeba zrozumienia, by spojrzeć na świat drugiego człowieka inaczej niż my to widzimy.

...po prostu się nie rozwijamy. Zatrzymujemy się na "kiedyś" (gdy byliśmy piękni i młodzi). A jak wiadomo, nasze potrzeby/marzenia/możliwości intelektualne i fizyczne się zmieniają. My się zmieniamy i partner/ka również. Po prostu miejmy oczy szeroko otwarte i serca na tę drugą osobę.

Adamie..masz rację..przyjaźń...jeszcze wczoraj po 42 latach małżeństwa "chciałam odejść " 😁...dzisiaj się znowu kochamy.....jesteśmy przyjaciółmi..

Kochać Kogoś to nie stawiać warunków Nie mieć wyliczonej liczby stosunków Kochać Kogoś to akceptować w całości Do bólu szpiku czy kości... Kochać Kogoś to nie tylko mieć ten sam punkt widzenia ... To nie móc potrafić powiedzieć do widzenia To nie dziwić się czasem bezradnoscią To być nieskrywaną radością To zawsze stać u boku nawet przy zgubionym kroku To nadążyć za myślami nawet gdy szybują nad górami To nie pragnąć nic więcej niż bliskości...., rozmowy...., namiętności....., Kochać Kogoś to widzieć o lasce I otoczyć ta myśl w łasce... Kochać Kogoś to darzyc gestem serdeczności Nie żądać za to nigdy wdzięczności Kochać Kogoś to nie mówić moje-twoje Tylko zawsze przy Tobie stoję Kochać Kogoś to włosy dłonią czesac nawet gdy liche I mieć dobrych gestów pełną michę .... Kochać Kogoś to tulić się ze wzajemnością I być dla Kogoś Przyszłością

Mega-super odcinek!!! Powinno być to ujęte w naukach przedślubnych!!! Najwyższa formą miłości jest PRZYJAŹŃ 👌 Pozdrawiam serdecznie wszystkich 👋😘

DOSKONAŁE WYTŁUMACZENIE CZYM JEST PRAWDZIWA MIŁOŚĆ W RELACJACH👍🌍❤️

Najjaśniejsza ⭐zblednie...to racja O.Adasiu...malżeństwo to związek partnerski♡♡ dwojga niedoskonałych ludzi...Teraz nie ja, nie ty, ale My-trzeba dbać o tę Milość -Przyjaźń💞.

Obojętnie czy nagrywane w dzień czy w nocy, ważne że jest Ojciec z nami ❤💙😇 SZCZĘŚĆ BOŻE 😇

Pokornie proszę o modlitwę w intencji Zofii i Juliana, proszę o zdrowie ciała i ducha. O uzdrowienie z choroby nowotworowej dla Juliana. O uzdrowienie dla Zofii. Proszę o modlitwę za mnie, o łaskę zdrowia dla mnie. Dziękuję

Jak najbardziej prawdziwe słowa. Po kilkunastu latach drążenia tematu: dlaczego jest tak dziwnie jakbym tylko ja chciała stworzyć wspólny związek okazało się, że mąż nie może już dłużej udawać, chce żyć po swojemu, wybiera konsolę psp, gry, filmy, net itp. itd., bo to jest ciekawsze i nie wymaga żadnego zachodu. Najlepiej przyjaźni się ze sobą i swoimi przedmiotami (nawet okrywa je ściereczkami przed kurzem) . Rozmowy mądrej i uczciwej tak naprawdę nigdy z jego strony nie było, a w pojedynkę związku nie zbuduje się. Pozdrawiam szczęśliwych i mniej szczęśliwych. Pan Bóg jedne drzwi zamyka, ale inne otwiera, szczęść Boże

Proszę o modlitwę za moje małżeństwo, aby było w nim wszystko dobrze.

Ojcze Adamie po prostu uwielbiam nocnego vloga i wszystkie konferencje na temat związków i miłości małżeńskiej. Moc Ducha Świętego prowadzi ojca Adama na tej drodze, aby wielu ludzi odnalazło sens i cel swojego życia. Szczęść Boże 😃

Genialnie proste, ale jednak mega trudne.

Bog zapłać za Słowo.Niech Bóg Ojciec i Duch Święty prowadzi Cię O.Adamie.Jeszcze raz Bóg zapłać.

To niesamowite...🙈 właśnie takiego vloga dzisiaj potrzebowałam... Ojcze, to co zostało powiedziane, skłania do głębokich przemyśleń o moim małżeństwie... Bóg zapłać ❤

Mega wartościowe, to było potrzebne! dzięki Ojcu 🤗

Ale odcinek! Ja Cię! Mega! Dzięki Ojcze! To powinno się puszczać każdemu w odpowiednim czasie, każdemu i obowiązkowo! Dzięki! :)

Gdy żona zamienia przyjaciela na przyjaciółkę, mąż przyjaciółkę na pracę ... czasem powinniśmy się zastanowić kogo na prawdę traktujemy jako naszego przyjaciela

Skrajny egoizm człowieka powoduje problem w wypracowaniu jakiejkolwiek trwalej relacji czy to przyjaźń czy miłość. W związkach musi być branie i dawanie naprzemienne, spełnianie wzajemne potrzeb, inaczej nic się nie uda zbudować.

Genialneeee!!!!!! Całkowita prawda i tylko prawda, żyjemy wyobrażeniami o drugim człowieku....

Bóg Zapłać Bogu Niech Bendą Dzięki ❤️ Z Panem Bogiem ❤️ Błogosławieństwo Bożego ❤️

Przyjaźnie też się kończą. Uczucia nie są stale. Każdy związek może się skończyć. Ksiądz , jak zrozumiałam, próbuje tu powiedzieć, że ludzie są zbyt leniwi, aby wychodzić sobie naprzeciw. I dobrze, mają do tego prawo. Mają prawo do ciągłego pytania siebie samych, kim są, do czego dążą i jakimi metodami chcą to osiągnąć. To, że związki się rozpadają to bardzo dobrze. Nikt nie musi być z kimś, kogo nie może i nie chce rozumieć, nie podziela jego poglądów i nie jest od niego zależny. To wolna wola, kochani, tylko wolna wola. Przedtem nie było rozwodów. Dlaczego? Bo było uzależnienie, nie przyjaźń. Ludzie żyli jak wrogowie całe dziesięciolecia, płodząc po drodze liczne potomstwo. Bo byli przyjaciółmi? 🤦

To był przypadek, że akurat posłuchałam tę część langusty na palmie. Bóg zapłać.

Dziękuję, ten film pomógł mi zrozumieć pewne rzeczy i to jak jesteśmy niedojrzali i egoistyczni będąc w "związkach".. Takie filmy są potrzebne 💙

Bylem 6 lat z kobieta, 3 lata mieszkania...ja zapominalem czasem o jej potrzebach, ale ona w moich nie myslala wcale, tylko wymagala. Nawet jej potrzeby byly wazniejsze niz moje zdrowie...ja chcialem terapi, staralem sie robic wszystko aby dopasowac sie do jej potrzeb, ale zostawila mnie dla innego.

Miłość jest działaniem, nie uczuciem. To wszystko prawda. Jest podstawa, ale są również filary. ,, Współczesne,, związki wyrzuciły do śmietnika instrukcję zasad w relacjach. Dziś dosłownie każda płeć może zainicjować relację. Każdy może się oświadczyć, seks jest uważany za zabawę, czystość jest traktowana jako żart. Role płci są bliskie wymarciu. Rodziny tradycyjne zostały zamienione na postępowe. Brak czasu prowadzi do dewastacji. Filozofujemy w różnych tematykach, dziedzinach a nie mamy pojęcia o podstawie. Światopogląd jak wilk w owczej skórze konsumuje żywcem rodziny.

A czekałam, czy dzisiaj coś będzie i doczekałam się. 🥰 Ale, że Ojciec nie udawał i nie zasłonił po prostu okna, to szanuję.

FAcet jest niesamowity! To jest super prawdziwe ! Mega mądrze mówi!

Piękny vlog...aż się łezka zakręciła,bo to wszystko prawda co Ojciec mówi.🌹Dziękuję

Ojcze Adamie, moje małżeństwo emocjonalnie i duchowo zakończyło się już dawno temu. Zostało tylko na papierze. W lipcu będzie piąta rocznica, w marcu minęło siedem lat razem. Poświęciłam mężowi te lata w całości. Pracowałam na 1,5-2 etaty, żeby zarobić na mieszkanie i samochód. Do tego prałam, sprzątałam, gotowałam, przytulałam, zapewniałam pieniądze na wakacje. Wspierałam nie tylko materialnie, ale i duchowo - świętując każdy sukces Męża, przezywając każde niepowodzenie i zapewniając wsparcie w postaci ciepła i uwagi. Zawsze miałam w głowie tę myśl, że ja jestem typem szalonej, ambitnej, niezwykle pracowitej, a mąż jest moja oazą spokoju i ostoją w domu. Ja zainicjowałam związek, potem naciskałam na zaręczyny, a po ślubie (który zorganizowałam sama z moją mamą) po prostu były kolejne projekty - skończenie studiów, kolejna praca, samochód, mieszkanie. Tej przyjaźni, o której Ojciec mówi nie było nigdy. Ponad rok temu zorientowałam się, że z każdym problemem radziłam sobie sama. Moja mama otrzymała dwa lata temu diagnozę stwardnienia rozsianego - byłam sama. Cierpiałam na ciężką depresję - byłam sama, a moment, gdy kończyłam niezwykle ciężkie studia które zrujnowały mnie fizycznie i psychicznie, mój mąż świętował w Tajlandii, gdzie wyjechał na samotny urlop, bo miał taką okazję. Półroczny okres starania się o dziecko był wręcz upokarzający, bo mąż nie zna mnie, mojego ciała i moich potrzeb, a fizyczna bliskość była nam tak odległa, że to było wręcz nienaturalne i dziwne. Teraz te wszystkie chwile wracają do mnie i powodują, że w moim sercu są kolejne noże. Wytworzyłam już taką skorupę, że nie widzę naszej przyszłości. Nie widzę sensu. Nie umiem się przekonać, że coś się zmieni. Widzę się oczyma wyobraźni jak wracam do mieszkania i jestem w nim sama. Bo sama czuję się już od wielu lat. Czuję sie jak najgorszy człowiek na świecie, ale nie chcę już o to walczyć. Dałam tak wiele, że mam wrażenie, że nie zostało we mnie już nic, jestem pusta i dlatego chcę pracować nad sobą sama. Tak bardzo mnie to boli, że poczucie winy nie daje mi żyć normalnie. Proszę o modlitwę i siłę.

Czy to odpowiedź na mój komentarz? Pisałem do Ojca komentarz jakieś 10 dni temu więc myślę że tak Pisałem na temat trudności w związku jako 23 latek. Jako osoba nie określam się jako zbyt wierzącą osobę. Ostatnio miałem problemy w związku ze swoją partnerką. Chodzi dosłownie o to o czym Ojciec wspomniał w filmie. O rozjazd w związku. O rozejście się. Czuję dosłownie że nasze drogi rozeszły się. Nie wiem nawet kiedy to się wydarzyło. Wydarzyło się wiele złych rzeczy. Zarówno po mej jak i jej stronie i nie wiemy co dalej robić. Ja ją bardzo mocno kocham. Czuję to, nawet nie nazwałbym tego przyzwyczajeniem. Tylko naprawdę miłością. Miłością która jest gdzieś skryta pod gruzami złości i porażki ale gdzieś tam to się tli Proszę Ojca o modlitwę w tej sprawie

Nieprawdopodobne że akurat teraz wyświetlił mi się ten film 🤔🙏🙏🙏 dziękuję

💫 ,,Najwyższą formą miłości jest przyjaźń. Prawdziwie kochającymi się ludźmi, są Ci, którzy są w przyjaźni." 🤍

Bóg zapłać o. Adamie. Dziękują Maria i Józef.

Miłość jest trudna, dlatego warto.. 💗💗💗

W punkt!!! Tak jest właśnie i to jest 100% prawda.

No to dorzuciłeś do pieca,Ojcze! Boli …. Bardzo boli, ale jest prawdziwe. Gratuluje każdemu Szczęśliwemu związkowi.

Powiedziałam mojemu byłemu chłopakowi, że potrzebuję czułości i jego dotyku, pocałunków w ciągu dnia, a także podczas zbliżeń w łóżku, żeby czuć się przez niego kochana. Powiedział, że on już taki jest i mi tego nie da. Na początku relacji okazywał mi uczucia(teraz sobie myślę, że pewnie tylko po to, żeby mnie zdobyć), a potem to było jak relacja z jakimś kumplem, któremu okazjonalnie oddaję ciało, bez pieszczot, tylko dla samej stymulacji. A ja nie spełniałam jego potrzeby, żeby się mocniej malować, nosić stringi i krótką spódniczkę, czekać na niego codziennie z obiadem(to znaczy czekałam, ale nie chciałam już tego). Zerwałam tą relację, a potem długo cierpiałam, bo tęskniłam za nim. Nigdy więcej żadne z nas się do siebie nie odezwało, nawet, żeby napisać, co u Cb słychać, mam nadzieję, że wszystko dobrze. Dziwne, że ludzie którzy byli ze sobą tak blisko, nagle stają się dla siebie zupełnie obcy i kontakt się urywa, czasami sobie myślę, że pewnie wcale go to nawet nie obeszło. Złamało mi to serce i nie chcę już więcej wchodzić w intymne związki.

Nie wyszłam za mąż z wielkiej miłości. Byłam mocno zraniona przez poprzedniego partnera. Teraz po 34 latach bycia razem potwierdzam, przyjaźń jest bardzo ważna.

Dziękuję

Wszystkim związka małżeńskim przypominam: „Ja (imię) biorę Ciebie (imię) za żonę i ślubuję Ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny i wszyscy święci.” Pan pomoże, każdy związek ma swoje trudności ale jeżeli oddamy to Paniu i będziemy się budować i wspierać, będzie trudno ale do wykonania. Dziękuje ojcu za przmypominajki. Bądźmy świadomi i czujni darząc się miłością, bo to najważniejsze 🤲♥️

Sama prawda! Wielkie dzięki za ten odcinek!!! ❤️

Bardzo cenna pouczająca wiedza. Zgadzam się całkowicie.Przyjaźń to wspaniałe błogosławieństwo W budowaniu więzi i relacji♥️❤️❤️😀😀

Jak zwykle gdy człowiekowi jest źle na serduchu wlatuje nowy filmik Ojca Adama i okazuje się, że tematyka jest dosłownie związana z obecną sytuacją w życiu... Właśnie zrozumiałem, że nigdy nie byłem w żadnym związku, ani nikt ze mną...

Genialne wytłumaczenie. Potwierdza moje spostrzeżenia i nie wątpliwie jestem zaprzyjażniona z mężem pomimo Jego uników w sprawie przemyśleń. Trafiłam tu przypadkiem, dzięki 🤔👍👍

Serdecznie pozdrawiam 💚🌹💚🌹💚

Mądre. Dziękuję😊

Dziękuję z całego serca, tak wiele zobaczyłam i zrozumiałam. Boże całe życie czlowiek się uczy...❤

Dziękuję za ten wyklad. Cudna dla mnie

Taaaa 🥺 przyjaźń jak byłoby to piękne 🙏

O. Adamie jesteś niesamowity. Twoje słowa są tak pouczające i budójące dają taką jasność. Dziękuję.

Nie zgodzę się do końca. Sama przyjaźń pozbawiona uczuć nie jest miłością... Gdy nie ma pożądania, namiętności, a przede wszystkim więzi uczuciowej (nie mówię tu o zakochaniu) to to jest tylko przyjaźń. Do takiej relacji niepotrzebny jest związek, mi przynajmniej. Mężczyzna-po-prostu-przyjaciel jest mi obojętny uczuciowo i nie chcę z nim bliskości.

Dziękuję Ojcze, Bóg zapłać

Muszę jutro puścić mojemu mężowi,jak będzie chciał posłuchać,bo samej to jak walka z wiatrakami. Dziękuję Ojcze, dużo racji w Twoim gadanku.

Dziękuję za te piękne przesłanie!!!!🤗

Najwyższa formą Miłości jest Przyjaźń. Amen.Bog zapłać Ojcze Adamie

Cudowne rozważania, za które bardzo dziękuję! Teraz już wiem dlaczego moje związki się sypały i nie miały szans przetrwać. One tak naprawdę nigdy się nie zaczęły i nie było w nich tego co kluczowe - przyjaźni. Teraz po wielu burzach jestem w szczęśliwym związku, mam cudownego męża i co najważniejsze przyjaciela. Staramy się wychodzić sobie naprzeciw naszych potrzeb ❤️ staramy się siebie ciągle uczyć ❤️ i staramy się codziennie żyć z Bogiem ❤️ Dziękuję jeszcze raz za ten odcinek ❤️

O jakiej Ty przyjaźni mówisz? Zarabiałem dobre pieniądze, zero kredytów, wzorowe małżeństwo. Jak nieuleczalnie zachorowałem, żona zaczęła mną gardzić. Tak skończyła się miłość i przyjaźń. Te historie co opowiadasz były dobre 40 lat temu lub dla młodych małżeństw co jeszcze problemów nie mieli i zjada ich nuda w związku.

Miłość jeśli jest nigdy się nie kończy

Jeszcze dodam, żeby to miało prawo zadziałać jak mówi Ojciec Adam to musza chcieć wykonać prace obie strony - amen !

Można obejrzeć w nocy. Bog zapłać Szczęść Boże

I owszem.. Masz racje Ojcze Adasiu.. To przyjazn jest najwyzsza forma milosci.. Zwiazki trudne sa i dlatego sa potrzebni tacy Ojcowie Adasiowie.. Pozdrawiam ❤️

Dziękuję Ojciec za jak zwykle trafione gadanko i do roboty ide przyjaźnić się z mężem ❣🤞

Dziękuje Ojcze za te słowa,które otworzyły mi oczy. Teraz wiem jak stworzyć coś trwałego bo do tej pory to była fikcja. Bóg zapłać i niech nasz Ojciec naszego O. Adama błogosławi. Pozdrawiam serdecznie🙏❣️

Po 30-tu latach małżeństwa mogę stwierdzić, że mamy z żoną ten właściwy, związek-przyjaźń😍

Mam już bilecik i niezmiernie się cieszę, że Ojczulka wreszcze zobaczę na żywo 😀😘

dziekuje bardzo o Adamie za ten vlog. Bardzo mi to pomoglo, co powiedziales!

TAURON?????????❤Bylam tam...chce znowu!!!!😃😃😃

By być szczęśliwym, trzeba wyjść z założenia, że związek tworzą dwie osoby, z których każda jest równie ważna.

Bez Boga to nawet przyjaźń się skończy 😉.Księże Adamie, trzeba dodać do tego wszystkiego,że jeszcze Msza Święta i Komunia, wspólna modlitwa i Pan Bóg na pierwszym miejscu Przyjaźń też,ale oddanie i służba małżonkowi.Bez tego wszystko upadnie.Kiedy Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, wszystko inne jest na właściwym miejscu.❤️🌹🙏

To z tego wynikałoby że większość związków jest licho zbudowana Bo większość buduję się albo zaczyna od tej właśnie fascynacji i zakochania

Drogi Ojcze. Powiedziałeś prawdę!!! Jeśli mąż czy zona nie będzie dla współmałżonka najlepszym przyjacielem, to nie będzie dobrym mężem czy żoną. Twoje słowa zmuszają do refleksji, dziękuję.

Bardzo bardzo mądre gadanko👍😊

Od sześciu lat nie byłem w związku i oglądam jak ktoś gada dlaczego rozpadają się związki. Chyba mam za dużo czasu xD Serdecznie pozdrawiam xD

Po dość długiej nieobecności nadrabiam wreszcie zaległości w 'Szustakowych' pogadankach i opowieściach:) Dziękuję Ojcu za te refleksje i pozdrawiam Wszystkich bardzo serdecznie!😘❤️😘

Mój pierwszy komentarz na kanale , choć oglądam Cię Ojcze od wielu lat ❤️ Dziękuje, ze JESTEŚ !!!! Tylko i aż tyle ❤️ Pomogłeś mi wrócić do Boga 🥺🙏🏻 Bóg zapłać, Joanna

Dziękuję serdecznie za kolejny spotkanie ❤💯

Co by się złego, smutnego, pięknego stało - mam przyjaciela, męża. Miłość mojego życia. Tak idzie się przez życie łatwiej, choć wcale nie lżej:)

Jak ja potrzebuję i kocham to Ojca "gadanie". Bóg zapłać Ojcu za wszystko, za całą Ojca posługę.

Pięknie powiedziane ... dla mnie za późno ...

Uwielbiam jak osoba duchowna uczy ludzi o związkach :)