Lyrics: Μετά το δίσκο ανέτειλα κι όλα πανέτοιμα να ξαναπέσω ό,τι τελειώνει χτυπάει το συναίσθημα , μα εγώ δε σκόπευα να σε πονέσω Αν το κομμάτι που βγάζω δε βγαίνει από την ψυχή μου,τα views να τα χέσω, Είμαι στη φάση που φτιάχνω το studio,θέλω να μπω να συνθέσω μετά το δίσκο άλλαξαν πολλά μα ειμαι ακόμα το ίδιο αγχωμένο τυπάκι, φύγαν τα χάπια από το κομοδίνο μου,τέλος δεν τα χω ανάγκη, τα αντικατέστησα με τα βιβλία του Γιάλομ και του Καζαντζάκη , κι οταν ξαπλώνω για ύπνο διαλέγω οποιο θέλω και αμέσως διαβαζω λιγάκι Βγήκαν πολλοί και μίλησαν για το καταφύγιο,με νοιάζει ποιοι νιώσανε αυτοί που σκασαν στο live με συναίσθημα και τις φωνές μας ένωσαμε ,όλοι μου λένε πίσω απ τη σκηνή να το ζήσω και να μην αγχώνομαι εγώ τους ακουω και δαγκώνομαι, ανοίγω το mic και χώνομαι Βάλε τα μπάσα την μπότα να βγάλω απο μεσα τους φόβους και τις εμμονές μου, δίνω τα πάντα εκεί πάνω το live δεν τελειώνει αν δεν βλάψω τις αμυγδαλές μου, δεν είμαι εδώ για να παίξω παιχνίδια δεν με γλυκαίνει η δόξα ο άδικος κόσμος που ζούμε ευθύνεται που έχουμε μέσα μας λόξα ειμαι σκυφτός χαϊδεύω τ'αγκάθια είδα το θάνατο μέσα στα μάτια κάθε που πέφτω απ'τα σκαλοπάτια , έχω ανάγκη να φτιάξω κομμάτια , η τέχνη γεννιέται μέσα από την άρνηση απέναντι σε όσα βιώνουμε , όσα λεφτά και να βγούνε απ'τα lives άλλος θα 'ναι ο λόγος που επιβιώνουμε ----- Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα ,όσα ζήσαμε θα μείνουνε για παντα εδώ , μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα , Ο θάνατος μου έμαθε να ζω(x2) ----- Όταν τελειώσει όλο αυτό θα μου λείψεις,δε σε φοβάμαι δε θα εγκαταλείψεις, ως τότε σκοπεύω να μάθω ποιος είμαι αναλύοντας σε επαναλήψεις , σαφώς και είναι επίπονη η διαδικασία το μέσα σου να ανακαλύψεις, αν δεν πονάει δεν αξίζει,ό,τι αγαπάμε στοιχίζει Πες τους πως είμαι καλά πες τους πως ξέφυγα από τα παλιά πες τους να μάθουνε πως είμαι ακόμα παιδί,γιατί ακόμα μιλάω σε παιδιά,πες τους πως είμαι το 7,πες τους πως είμαι το 2 πως είμαι το 9 Πες τους πως όσο ψηλα και μα φτάσει το logo ξεφούσκωτα θα'χω μυαλά, για τις στιγμές που δεν γέλαγα και βυθιζομουν στα πέλαγα που ήμουνα σπίτι σου και 'λεγα πως το μυαλό μου δεν έλεγχα για τι μουσούδα και μενανε για όσους στα δύσκολα μενανε (για τις ανάσες στο πάτωμα )x2 Δεν θα τα'φησω αν δεν φτάσει ταβάνι,πόσο πεισμώνω όταν λένε δεν φθάνει,ανταγωνιζομαι τον εαυτό μου μονάχα για αυτό έχει μάθει να χάνει,μετά το δίσκο ανέτειλα όμως ακούω το όνομα μου στην δύση , έχω πλουτίσει γιατί του παιδί σου έχω ωθήσει να βγει να μιλήσει ----- Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα ,όσα ζήσαμε θα μείνουνε για παντα εδώ , μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα , Ο θάνατος μου έμαθε να ζω(x2) ----- ΣΚΈΤΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΣΥΝΈΧΙΣΕ ΕΤΣΙ,ΜΕ ΥΓΕΊΑ ΠΆΝΩ ΑΠ'ΌΛΑ
Ειναι πολυ ωραιο να εχεις παρατηρήσει λιγο την καθημερινοτητα του καλλιτεχνη και να σου εχει αναλυσει καποια πραγματα για αυτην (οσοι ειδαν τα live του Ζηση Τσουμπου θα καταλαβουν τι εννοω) και έπειτα να κυκλοφορει ενα τραγουδι που να τα θιγει ολα αυτα..αντιλαμβανεσαι καποια πραγματα καλυτερα για τον ιδιο..τον τροπο που αποτυπωνει την ζωη του στο χαρτι και το ποσο βιωματικη ειναι παντα αυτην η μουσικη..μπραβο Νοβελ..
Σαφώς και είναι επίπονη διαδικασία το μέσα σου να ανακαλύψεις αν δεν πονάει δεν αξιζει ότι με αγαπάω με στοιχίζει πες τους πως είμαι καλα πεστους πως ξέφυγα απτά παλιά. Α ρε novelαρα μας τρέλανες και απόψε
Lyrics: Πάμε βαγγο Μετά τον δίσκο ανέτειλα Και όλα παν'ετοιμα να ξανά πέσω Ότι τελειώνει χτυπάει το συναίσθημα Μα εγώ δεν σκοπεύα να σε πονέσω Αν το κομμάτι που βγάζω δεν βγαίνει Από την ψυχή μου τα views να το χέσω Είμαι σε φάση που φτιάχνω το στούντιο Θέλω να μπω να συνθέσω Μετά τον δίσκο άλλαξαν πολλά Μα είμαι ακόμη το ίδιο ανχομενω τυπακι Φυγαν τα χάπια απ'το κομοδίνο μου τέλος δεν τα έχω ανάγκη Τα αντικατέστησα με τα βιβλία του Γιάλομ και του Καζαντζάκη Και όταν ξαπλώνω για ύπνο διαλέγω πιο θέλω κι αμέσως διαβάζω λιγάκι Βγήκαν πολύ και μίλησαν για το καταφύγιο Με νοιάζει ποιοι το νιώσανε Αυτοί που έσκασαν στο live με συναίσθημα και τις φωνές μας ενώσαμε Όλοι μου λένε πίσω από την σκηνή να το ζήσω και να μην ανχωνομαι Εγώ τους ακούω και δαγκωνομαι Ανοίγω το mac και χώνομαι Βάλε τα μπάσα την μπότα να βγάλω από μέσα τους φόβους και τις εμμονές μου Δίνω τα πάντα κι'πανω το live δεν τελειώνει αν δεν βλάψω τις αμυγδαλές μου Δεν είμαι εδώ για να παίξω παιχνίδια δεν με γλυκενει η δόξα Ο άδικος κόσμος πού ζούμε ευθύνεται που έχουμε μέσα μας λόξα Είμαι σκυφτός χαϊδεύω τα αγκάθια Είδα τον θάνατο μέσα στα μάτια Κάθε που πέφτω από τα σκαλοπάτια Έχω ανάγκη να φτιάξω κομμάτια Η τέχνη γεννιέται μέσα από την άρνηση απέναντι σε όσα βιώνουμε Όσα λευτα και αν βγαίνουν στα live άλλος είναι ο λόγος που επιβιώνουμε Ρεφρέν --------------------------------------------- Δεν ξεχνιούνται η ζωές μας μέσα στο χώμα Όσα ζήσαμε θα μείνουν για πάντα εδώ Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα Ο θάνατος μου έμαθε να ζω Δεν ξεχνιούνται η ζωές μας μέσα στο χώμα Όσα ζήσαμε θα μείνουν για πάντα εδώ Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα Ο θάνατος μου έμαθε να ζω Όταν τελειώσει όλο αυτό θα μου λείψεις Δεν σε φοβάμαι δε θα εγκαταλείψεις Έως τότε σκοπεύω να μάθω ποιος είμαι αναλύοντας επαναλήψεις Σαφώς και είναι επίπονη η διαδικασία Το μέσα σου να ανακαλύψεις Αν δεν πονάει δεν αξίζει Ότι αγαπώ με στοιχίζει Πες τους πως είμαι καλά Πες τους πως ξέφυγα από τα παλιά Πες τους να μάθουν πώς είμαι ακόμη παιδί γιατί ακόμα μιλάω σε παιδιά Πες τους πως είμαι το 7 Πες τους πως είμαι το 2 πως είμαι το 9 Πες τους πως όσο ψηλά και να φτάσει το logo ξεφουσκοτα έχω μυαλά Για τις στιγμές που δε γελαγα Και βυθιζομουν στα πέλαγα Που ήμουνα σπίτι σου και έλεγα Πως το μυαλό μου δεν ελενχα Για ότι μουσούδα κι εμένανε για όσους στα δυσκολα μένανε Για τις ανάσες στο πάτωμα ΑΧ ΑΧ Για τις ανάσες στο πάτωμα Δεν θα το αφήσω αν δεν φτάσει ταβάνι Πόσο πεισμωνω όταν λένε δεν φτάνει Ανταγωνισομαι τον εαυτό μου μονάχα γι'αυτό έχει μάθει να χάνει Μετά τον δίσκο ανέτειλα όμως ακούω το όνομα μου στην δύση Έχω πλουτίσει γιατί το παιδί σου έχω ωθίσει να βγει να μιλήσει Οοοο........... Οοοο........... Πάμε Ρεφρέν ----------------------------------------- Δεν ξεχνιούνται η ζωές μας μέσα στο χώμα Όσα ζήσαμε θα μείνουν για πάντα εδώ Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα Ο θάνατος μου έμαθε να Δεν ξεχνιούνται η ζωές μας μέσα στο χώμα Όσα ζήσαμε θα μείνουν για πάντα εδώ Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα Ο θάνατος μου έμαθε να ζω Γράψτε για τυχόν λάθη
«Φύγαν' τα χάπια απ' το κομοδίνο, δεν τα 'χω πια ανάγκη! Τα αντικατέστησα με τα βιβλία του Yalom και του Καζαντζάκη! Κι όταν ξαπλώνω για ύπνο διαλέγω ποιο θέλω και διαβάζω λιγάκι!» ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ NOVEL!!!
Τι μουσικαρα παίζει από πίσω ρε εργαλείο...τι μπιτ είναι αυτό ρε αλανι....τι στίχοι ρε μάγκα. Μπράβο που συνεχίζεις και κάνεις τέτοια μουσική και δεν το έχεις γυρίσει στην τραπ🙏
Η παραγωγή γαμάει! μπράβο στον Lobo, του οποίου όλες οι παραγωγές γαμανε και μπράβο και στα υπόλοιπα παιδιά! Νοβελαρα τι έχεις φτύσει και πως έχεις πατήσει έτσι!! Μπράβο ρε μάγκες🔥🔥🔥
