Yalnızlık; kemirir, çürütür, insanın hayatını alt üst eder. Hee, iç dünyaları zengin olur ama kısa süreli olanı makbuldür. Hayat boyu yalnızlıkta o kurdukları dünya başlarına yıkılır. Yalnızlar erken ölür vesselam.
@@yahyadogan262 Yalnızlık elbette güçsüz ruhlar için zordur. Taşıyabilmek için seçkin olmak gerek der Schopenhauer. Alışması zordur elbet lakin kişiyi kişi yapan şey, toplum altında ezilip çarkın ufak bir parçası olmasını engelleyen şey kişinin kendini oluşturmasıdır. Ve bunun da tek yolu Yalnızlıktır. Yalnızlık özgürlüktür, Nietzsche'nin deyimiyle. Lakin taşıyamamanızı anlarım, ama bu lüksü, evet evet yalnız olabilme lüksünü kötülemenize gönlüm razı olmaz. Çürüyen kişi, kendini bulamamış hâlidir. Yalnızlığın acısı ile gelen gelişim kurtuluştur. Bir kişi yalnız değilse ya toplum içinde yalnız hisseder ki bu en kötüsüdür;ya da özelliğini, değerini, birliğini yitirip sürüden bir parça olur. Elbet herkes kaldıramaz, kaldıramayan kötülemesin.
Cam kırıkları, ilişki geliştiremediğimiz kişiler! Yarım bıraktığımız, başlayamadığımız, sonlandıramadığımız, tanımadığımız, hınçla sevdiklerimiz. Yakınlar, yakın olsa bir dert, uzak olsa ayrı bir dert. Yok ki bir “ Rakı bardağı emojisi”🍻 ile yetinelim😊
yaşıyabilmem için seni beklememden başka çarem yok, hayalim inancım hayatım sendin birden gidince , kalbimin buluşup buluşmicağmız belli olmayan günü bekleme ümidine ihtiyacı var
kelimeler ve kafamızda ki düşünceler bazen bizi acıtır istemeyerek onu içinden geldiği gibi paylaşmak ister insan çünkü sussan o içini kanatır bu eserde bize onu anlatır Emeğine sağlık Üstad tekrardan.
Hikmet güldü. Sinirimden gülüyorum Albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyor, bu karamsar beyinden bir kahkaha çıkmayacağı için, artık ben gülmüyorum sinirlerim gülüyor. Hepsi bağımsızlığını kazandı Albayım. A pardon doktor
