Neresi burası? Tanımıyorum burasını ben Bildiyim tek şey,buraya ait olmamam. Aklım,düşüncelerim,ruhum ait değil bu buralara. Sahi,nereden düştüm bu kirliliye? Şu büyükce çöp kovasına benzeyen yer'de neresi? Kulak veriyorum gelip,geçenlere "Dünya" diyorlar sanırsam buraya. Yani öyle bir şey duydum işte. Kapkara duman her taraf, Birçok anlamsızlıklar görüyor gözlerim. Farkında olmuyor sanırsam kimse yaptıklarının. Hep bir kargaşa içindeler şu dünya denen çöp kovasının içindekiler. Taşlaşmış duygular hükm sürüyor kalplerde, Görmesemde,hissedebiliyorum akıldakileri. Korkuyorum,içim ürperiyor düşünceleri okuyunca. Sanırsam pislik'le dönüyor şu dünyanın çarkı Kelimeleriyle kurşun sıkıyor insanlar bir birlerine Mütamadiyen boşaltıp,dolduruyor şu çöp kovasını tanrı. Bakıyorumda,yaptıkları yanlışlar hep aynı insanoğlunun. Aynı pisliyin çizgisiyle irelliyorlar. Alışılmış bir durum galiba, Yoksa nasıl dayanırdı şu dünya bu kadar pisliye, Büyük bir kabus gibi hissetdiklerim. kan,ter içinde hissediyorum kendimi Nefesimi tutuyorum.Amma korkuyorum şu dünyanın kollarında ölmekten. Solumak istemiyorum ciğerlerime şu dünyanın pisliyini, Öte yandan hızlıca nefes alıp,veriyorum kalbimin dayanmaması için. Gülüyorum kendi içimden, Bir gün partlayacak diye düşünüyorum şu içi küf dolu çöp kovası. Dönülmez bu yoldan geriye artık, Bir kabusu bitiremezsin misal uyanmamışsan. Sona yakınız galiba. Anlıyorum ki,dünyanın sonu insan ırkının kendi elleriyle olucak. Kendi elleriyle batırıcaklar iyneyi şu koca topa. Aslında bakarsan benim de umrumda değil hiç olanlar. Zira benim kendime ait bir dünyam var. Buralardan çok,çok uzaklarda, Benim içim kendi dünyamdır mesala. Gece olunca çekilir, kendi dünyamda oturur,emekliliyimin tadını çıkarırım. Benim dünyam böyle çöp kovası değil. Derli,topluyum ben, Çekemem bu kadar pisliyin kahrını mesala. Şiirlerime dökerim tüm sevgimi. Maviliklerimle ilgilenir, Çiçekler büyütürüm kalbimin bahçesinde. Kır menekşeleri, Papatyalar, Kırmızı laleler. Buram-buram aşk kokar benim dünyam. İyikide kendi dünyama aidim ben. O,kabus da neyin nesiyde böyle. Bir anlık kendime dünyadan biri hissetdimde. O,anda çıkıverdi aklım başımdan. Rahat bırakın kendi dünyamda beni.böyle daha iyi. Koruyorum tezelden beri kalbimi pisliklerden. Kendimi uzak tutuyorum dünyanın çevresinden. Şimdi daha iyi anlıyorum kendimi, Hakk kazandırıyorum bir nevi duygularıma, İyikide kendime ait bir dünyam var benim. Ne mutlu bana ki,kendi dünyamın tek sakiniymişim.
