O dzieciach, które nie chcą/nie mogą dorosnąć (tzw. gniazdownicy) | Drogowskazy 

Ja mam takie przykłady w rodzinie. Sama byłam w takiej sytuacji i z mojej perspektywy jest tak, że to rodzice aktywnie przysluzają się do takiej sytuacji. Rodzice boją się samotności, myślą, a właściwie nie myślą o tym, że robią swoim dzieciom krzywdę. Mam wrażenie, że chcą uzależnić dziecko od siebie, potem często jest obrazanie, że noe są samodzielne. To jednak rodzice są odpowiedzialne za swoje dzieci, oni byli pierwsi.

Niestety to RODZICE TWORZA GNIAZDOWNIKOW!!!

Kolejna ciekawa i ważna rozmowa . Warto pamiętać,ze każdy powód, skutek ma swoją przyczynę i spojrzeć na sytuację z różnych perspektyw

A jak jest we Włoszech? Tam to jest normalne,domy wielopokoleniowe.

A ciekawe za co mają kupić mieszkanie.Na wynajem nie wiadomo czy wypłaty starczy

Heh, byłem zaskoczony w momencie kiedy Pani powiedziała co do wyrzutów ze strony ojca, że mnie utrzymywał, ponieważ w ostatniej kłótni dokładnie to mu powiedziałem - trzeba było się zabezpieczać, a nie mieć pretensje do mnie za swoje ojcowskie obowiązki. Mam duży problem z poczuciem własnej wartości, dużą potrzebę bycia zadowalaczem oraz duże poczucie winy za ciężką pracę rodziców w ich dwuosobowej firmie, w której zawsze byłem zobowiązany im pomagać od wczesnych nastoletnich lat (myślę, że od około 14 roku życia) aż do momentu wyprowadzenia się do innej części Polski czyli 28 roku życia. Jestem samodzielnym 35 letnim mężczyzną, a wciąż kiedy moja mama np. podczas niedzielnej rozmowy przez telefon usłyszy, że byłem na imprezie, piłem alkohol to swoim tonem wyraża w stosunku do mnie rozczarowanie co jest dla mnie przytłaczające, ojciec w trakcie kłótni wypomina mi takie historie jak np. miałem może ze 3-4 latka i chciałem "naprawić samochód" i powkładałem jakieś śruby w koła samochodu mego stryja (oczywiście nic się wtedy nie stało temu samochodowi). Dopiero po mojej ostatniej relacji romantycznej z osobą narcystyczną, która stosowała na mnie i mojej rodzinie szereg manipulacji dostrzegłem, że dopuściłem do siebie taką osobę właśnie ze względu na niskie poczucie wartości spowodowane opisaną relacją z rodzicami, w której wciąż się czuję zawłaszczony. Ostatnia kłótnia z rodzicami wynikła z mojego prowokacyjnego pytania do ojca czemu mnie nie nauczył plywać gdy zaczął się przechwalać jak dobrym pływakiem był za młodu. Skończyło się wypominaniem mi, że uszkodziłem drzwi w warsztacie samochodowym jego znajomego, w którym pracowałem kilka razy podczas przerw wakacyjnych będąc uczniem technikum samochodowego. Oczywiście ojciec nie miał kompletnie żadnego związku z tą sytuacją, nie poniósł kompletnie żadnych kosztów, był to zwykły drobny wypadek w pracy, a uszkodzone drzwi sam naprawiłem i mimo wszystko potrafi wykorzystywać takie historie przeciwko mnie aby tylko mnie poniżyć nie mając innych argumentów. Jestem singlem i jak wspomniałem mieszkam w innej części Polski, a ostatnio zaczęły mnie nachodzić myśli co się stanie z ich małym biznesem, w którym potrzebne są 2 osoby, a jedno z nich umrze gdyż są coraz starsi i myśli typu, że będę czuł potrzebę porzucenia swojej zawodowej pracy i powrotu tylko po to aby któremuś z nich pomagać bo sami sobie nie dadzą rady, a ja w końcu i tak nie mam własnej rodziny...

Rewelacyjna audycja

Myślę że w dużym stopniu o takim życiu na kupie decydują za małe zarobki na wynajem mieszkania. W Polsce utrzymanie się jest drogie.

Tak a skąd młody człowiek ma wziąć pół miliona na mieszkanie gdzie zarobki w Polsce jeszcze są bardzo słabe

Prawda,ale nie wierzę,aby rodzic świadomie chciał dziecku wyrządzić krzywdę.Historia ich życia i doświadczenia z ich własnymi rodzicami z reguły prowadzą do takich zachowań. Widzę to po moich rodzicach,oboje doświadczyli ciężkiego dzieciństwa,a właściwie wczesnej dorosłości kiedy to musieli stać się zarabiającymi opiekunami rodziny..... Dorastałam bez jakichkolwiek granic,pod kloszem....wlasciwie uciekłam z domuw wieku 20+ lat bo wewnętrznie czułam się w nim źle.Trafilam do UK na 20 lat....I tam właśnie dopiero zaczęłam odkrywać siebie... Było bardzo ciężko , właśnie z powodu braku własnych granic Oczywiście,było dużo udawania przed rodzicami i rodzeństwem, żeby uniknąć wstydu.Wrocilam wymęczona, bez motywacji do życia,bez przyjaciół...Teraz zaczynam od nowa w wieku 50 lat i jest dobrze,bo wiem jestem gotowa na zmiany ♥️

Tacy ludzie, to głównie mężczyźni. Jest im, po prostu, wygodnie i nie chcą wziąć za siebie odpowiedzialności.

Niewiele pan prowadzący zrozumiał z odpowiedzi pani psycholog.... Dla której mega szacun, że od początku poważnie potraktowała sprawę i nie dała się wciągnąć w jego idiotyzmy.

Od wczoraj rezonuje z refleksją: kocham swoje dzieci za stawianie mi granic, o ile więcej wolnego😂

Co tu do cholery się wydarza? "ten proceder nie ZADZIEWA się wcześniej". Rozmówczyni na poczekaniu tworzy "nowotwory językowe". Nawet się nie zająknie mówiąc"zostawcie starych i zdobywacie swiat-to jest zdrowe podejście do życia! Cokolwiek by to miało znaczyć! A więc nadal wyśpiewuje peany na temat roszczeniowego egoizmu i sama o tym nie wie. Co jest złego w tym że dzieci opiekują się starymi rodzicami? Czy nie to właśnie jest najzdrowszy przejaw prawdziwie bezinteresownej miłości? I blagam- proszę troszkę zadbać o poprawną polszczyznę,gdyż wypadałoby wypowiadając się publicznie. Niech się nie ZADZIEWA tylko po prostu wydarza! Naprawdę! Tak jest po polsku.

Fajny temat dziękuję 😉

I to sa noxoczesne PRZEMYSLENIA😢

Ja mam 37 lat i jest strasznie

Cudowny Live❤

Napisze to z perspektywy Faceta, ktory ma 24 lata i juz ma doswiadczenie zyciowe, mieszka z rodziną (babcia, dziadek i mama) i wie czym jest ta "dorosłość" i widząc co sie dzieje ze społeczeństwem oraz z sytuacją finansową raczej juz tego nie zmeni nigdy. Przede wszystkim ta pani psycholog nie wiem czy specjalnie czy nie, tworzy monolog który zacheca do zakladania rodziny - tworzenia nowych jednostek społecznych, by jeszcze bardziej cierpialy i pracowaly w niezbyt satysfakcjonujacej pracy. Dodam ze to jest pułapka i w dzisiejszym świecie nie mozna ułożyć sobie zycia z kobietą, gdyz one są uszkodzone, przebyte seksualne (gdzie większość facetów chce dziewczyn ktorych nigdy nie uprawiały seksu, bo takie są pewne w założeniu rodziny i nie są spaczone) oraz tworzą sobie swiat z pomocą "równouprawnienia" stosują jak ta specjalistka techniki manipulacje. Do rzeczy - jako single widzimy co sie dzieje z rynkiem mieszkaniowym, zasobem finansowym i społecznym. Do słownie swiat, ktorzy stworzyli ludzie z polityki a tym samym wyborcy danych partii (np lewaczki - lewicy) tworzą niemoralny i szkodliwy świat, przez ktore zaplacimy za niedługo cenę. Upadek moralny i jak już wspomniałem w pierwszy akapicie czyli spaczone kobiety przyczynia sie do tego ze tych my faceci nie będziemy zakladali rodziny. Jezeli pani mówi o Kolegach/Koleżankach to słyszę ze ta pani patrzy przez różowe okulary. Niestety z doświadczenia wiem ze ludzie w zdecydowanej większości są zbyt narcystyczni i podli. Zamknięcie sie w sobie czyli zycie w samym sobą w zgodzie + znalezienie szczęścia W SOBIE jest bardziej warte niz wchodzenie w toksyczne relacje. Reasumując bo nie chce sie zbyt wiele rozpisywac za komuny w PRL rodziny (moj przypadek) zyly w domach pokoleniowych w tych samych domach i zakladali rodziny i nikt się nie martwił ze żyją pod jednym dachem z rodzicami i pradziadkami - to byla norma na wsiach/malej miejscowości. Teraz czasy są inne i niestety/stety tacy ludzie jak pani nadal będą szukac winy w innych ludziach a przyczyna jest w inna ale nie widzicie.

Bardzo stronniczy podcast. Wielu moich znajomych jest przerażona ale cenami mieszkań. Niepewnością zatrudnienia czy wysokimi kosztami życia. Bardzo często po prostu jest taniej mieszkając w domu rodzinnym. Bardzo często mieszkania w latach 90 były tańsze tym bardziej jak ktoś wyjechał raichu czy Anglii l. Poza tym było wiele więcej mieszkań komunalnych. My mamy przejebane

Dziękuję za tę rozmowę...bardzo ważny temat...

Ciekawa rozmowa. Dziękuję

Czyli mamy budować w dziecku by się nie poddawało i zawalczyło o siebie, a jednocześnie mamy pokazywać, że gdy źle się czujemy w pracy to mamy zadbać o siebie i szukać nowej. Nie zrozumiałam?

Lepiej by było nie cytować pani Woydyłło. Slabe te przemyslenia, agresywno-ogólne. Pani gość przewyzsza ją wielokrotnie.

Ja mam pięćdziesiąt lat i ciągle nie dorosłam. Chodzę do pracy, mam mieszkanie i rodzinę, ale bym chciała nic nie robić, tylko żyć. Jednak o dziwo zawsze chciałam mieszkac sama, we własnym mieszkaniu. Jestem typem kury domowej. Nie lubię chodzić do pracy.