O religii, seksie po katolicku, JP2 i nawracaniu młodych (RE:  

Inicjatywa "Wirtualna choinka", którą warto wesprzeć: wirtualnachoinka.pl/ facebook.com/wirtualnachoinka

"Modlitwa dobra to nie taka po której czujemy się dobrzy, piękni [...] Tylko dobra modlitwa to taka po której inni czują się z nami dobrze" Świetnie powiedziane, zapisuję sobie ❤️

Ja mam takie szczęście, że na religii zarówno w podstawówce, jak i teraz w liceum trafiłam na wspaniałych katechetów.

Chciałem tylko dać takie świadectwo, że trwanie w czystości w tym ciężkim wieku dojrzewania jest możliwe i nawet nie takie wykańczająco trudne, ale tylko z Bogiem i w jego łasce.

Duży szacunek za to, co robisz. Ten głos jest bardzo ważny.

Tomku, jesteś moją panią Jadzią

Jak Ci się Twarz i oczy rozjaśniają, kiedy mówisz o Chrystusie! ❤😇 Pięęęęknie ❤

Przyprowadziło mnie tu nawiązanie do filmu Krzysztofa Gonciarza i nie ukrywam, że światopoglądowo bliżej mi do niego, ale cieszę się, że jest ktoś kto o religii mówi w ten sposób jak Ty i zamiast do negacji zachęca do dialogu.

jest pan bardzo kulturalny, co bardzo szanuje, mimo że zazwyczaj się nie zgadzamy. życzę wszystkiego dobrego!

Chodzę do szkoły katolickiej i mamy naprawdę super księdza. Po takiej lekcji WDŻ postanowiliśmy mu się wyżalić i nam wszystko normalnie wytłumaczył. Co pornografia robi z naszym mózgiem i dlaczego ma zły wpływ, jak działa "tabletka po", po co nam jest seksualność i dlaczego jest ważna. Było kilka takich lekcji. I te odpowiedzi naprawdę wszystko nam wytłumaczyły. Zawsze nas wysłucha i spokojnie wytłumaczy. Mieliśmy też w szkole dużo osób niewierzących, a ten ksiądz był ich najlepszym ziomkiem :)

To mój pierwszy komentarz na yt od lat. Twoje filmy zmotywowały mnie do uaktywnienia się. Słuchanie Ciebie to czysta przyjemność zarówno ze względu na Twoje zdroworozsądkowe podejście do tematów, o jakich mówisz, jak i szacunek, z jakim odnosisz się do innych niezależnie od ich postaw i poglądów, ale przede wszystkim trafia do mnie aura autentycznej miłości do Boga, która jest tak wyraźna w Twoich filmach, że udziela się ona również osobie tak cynicznej, zrezygnowanej i oddalonej od Boga jak ja. W niezrozumiały dla mnie sposób przywracasz to, czego brakowało mi już od dawna - nadzieję.

Dziękuję Krzysztofowi Gonciarzowi. Dzięki niemu właśnie przed chwilą obejrzałem najpiękniejszy film na youtubie jaki kiedykolwiek obejrzałem. Tyle miłości i zrozumienia ile dzisiaj usłyszałem do drugiego człowieka... mogę się tylko uczyć od Pana Tomasza. Bóg zapłać :' -)

Na początku: Jestem uczennicą, bardzo wierzącą, chodzącą na religię, nie wychowującą się w katolickiej rodzinie. Od pierwszej klasy uczymy się na pamięć "paciorka" i w zasadzie lekcje co roku są podobne, tylko język trochę inny i kolorowanki z Jezusem na pewnym etapie zniknęły (to nie żart, takie mieliśmy ćwiczenia). Oczywiście, omawiamy sobie, jaki był ten Jezus, mówimy o przypowieściach, ale póki sama się nie zaczęłam wiarą interesować, to ja nawet nie wiedziałam czym się różni grzech ciężki od lekkiego, jak się modlić itd.. Brakuje mi tam emocji (jak w zasadzie na każdej innej lekcji) i żywego Boga. Ale uwaga uwaga - czasy ruszyły do przodu. Teraz nie tylko ksiądz czy katechetka nam mówią co roku o tym samym, ale puszczają nam "chrześcijańską paszę". Świetny postęp.

Świetna katecheza. Chyba brakowało mi czegoś takiego.

Wooow ! Jestem pod wrażeniem filmu! Takich KATOLIKÓW nam - światu - trzeba ! i wszystkim ludziom w Polsce dyskusji na tym poziomie SERCA ! jestem DUMNA z PANA, PANIE TOMKU ! Pod takim katolicyzmem podpisuję się całym swoim sercem !

Szacunek ogromny, za kulturę, za pokorę, za konsekwencję, za obiektywizm - dziękuje. Panie Tomaszu, życzę dużo dobrego! PS: nie tylko wierzący Cię oglądają i subskrybują ;)

Religię w szkole mam w poniedziałek ale moją lekcją religii jednak są twoje filmy. Bardziej do mnie trafiają. Dzięki

Jesteś potrzebny i Twoje filmiki 😍

Panie Tomaszu! Bardzo się cieszę, że postanowił Pan nagrywać filmy na yt. Wprowadza Pan DOSKONAŁĄ równowagę na arenie internetowej💚

Tak, dokładnie tak wyglądało, przynajmniej do czasów mojej zawodówki, ale tylko dlatego że trafiłem na świetnego katechetę, który po raz pierwszy zaczął odpowiadać na pytanie czym jest religia a za tym po co jest, a nie co jest w religii. I to jest jedno z ważniejszych rzeczy, pomylili się co do "tego pytania"

Dziękuję za ten materiał. Obejrzałam go dopiero albo właśnie dziś! Teraz, kiedy szargają mną wątpliwości, czy dobrze robię, że uczę religii jako katechetka Bóg zapłać, Panie Tomku! Za głos rozsądku, nadziei i Bożego Ducha! Niech Pan dalej daje się Mu prowadzić! Pozdrawiam Pana i wszystkich Pana słuchaczy.

Ach, dziękuję Panu, Panie Tomku za to, że jakoś tak w czasach tego zamknięcia się w domach, jakoś rozgrzewa Pan moje serduszko i motywuje do działania. 😄

Bardzo dziękuję za ten materiał. Cieszę się, że go opublikowałeś

A ja jestem wdzięczny Panie Tomasz że nagrał Pan taki film.

Dziękuję Ci ogromnie za ten odcinek, bardzo był mi potrzebny bo od tygodnia chodzę zła na mamę za brak tych rozmów i obwiniam ją o swoje błędy w temacie związków, seksu i wszystkiego co się z tym wiąże. Mama nie wiedziała/nie umiała/ bała się (chyba wszystkiego po trochu) jak ze mną o tym rozmawiać i nie miała pojęcia, jak bardzo zmienił się świat od czasu jej dorastania. Strasznie się w tym temacie pogubiłam i choć myślałam, że już ten żal przepracowałam na Fundamencie, to teraz jakoś ostatnie zdarzenia przypomniały mi o tym, jak bardzo chciałam mieć męża i dzieci, na co nie mam teraz szans bo od nawrócenia żyję w czystości i chcę żeby tak zostało - a kto by się zgodził na czystość przedmałżeńska będąc przed 40 - no i chyba szukam winnego moich niespełnionych marzeń o rodzinie. Bardzo szkoda, że nie znałam tych wartości będąc nastolatką, że nikt nam o tym nie mówił i cudownie, że jest chociaż ta garstka, w której jesteś Ty. Pozdrawiam.

Bardzo mi się podoba Twój sposób wypowiedzi, tego, że jesteś taki autentyczny w swoich filmach, że nie wstydzisz się przyznać, że w jakichś konkretnych sferach pracujesz nad sobą i to jest super :). Nie zawsze się zgadzam z tym co mówisz, ale uważam, że oglądanie Twoich filmów bardzo wiele mi daje. Przede wszystkim dają mi bodziec i przestrzeń do rozmyślań i do poszukiwania odpowiedzi na pojawiające się pytania :). Z czystym sercem mogę powiedzieć, że Ty i Ojciec Szustak jesteście "ojcami chrzestnymi" mojego nawrócenia :).

Pewnie wiele by można lekcjom religii zarzucić, ale gdyby nie one, nie byłabym dzisiaj osobą wierzącą 💓 Rodzice dali mi tylko -i aż😉- podstawowe sakramenty, natomiast nigdy nie praktykowali i nie rozmawiali ze mną o wierze. Pierwsze Pismo Święte jakie było w naszym domu, było kupione przeze mnie, z uzbieranych przez samą siebie pieniążków (kieszonkowego też nigdy nie dostawałam). Także może to i był taki po prostu "inny przedmiot" ale dzięki temu, że Pan Bóg stawiał na mojej drodze tak wspaniałe katechetki (tylko przez pewien krótki okres w liceum była to siostra zakonna, ale też niezwykle zakochana w Panu Jezusie), ja poszłam za tym, czego uczyły dalej, a dzięki temu pewnego dnia poczułam namacalnie jak Pan Bóg przytula mnie do Swojego Serca i od tamtej pory już nie mogę odejść, nie mogę zapomnieć, jak bardzo bym nie grzeszyła i błądziła, zawsze wracam... 💝

Jesteś mądrym RU-vidrem niech ci Bóg błogosławi

A ja do tej pory, mimo że mam ponad 30 lat, nie rozumiem co jest nie tak z masturbacją, antykoncepcją i seksem przedmałżeńskim. To znaczy teoretycznie znam wyjaśnienia kościoła katolickiego ale do mnie do nie trafiają. A najbardziej pamiętam z młodości gdy ktoś, już nawet nie pamiętam kto mówił nam, jakie straszne to są grzechy. Aż miało się wrażenie że już lepiej kogoś zamordować niż się masturbować.

W podstawówce religia była taka jak wy mówicie, a w liceum ksiądz prowadził lekcje bardzo ciekawie.

Ja miałem z lekcjami religii dobre doświadczenia. Paradoksalnie lekcje religii w katolickiej szkole podstawowej (+gimnazjum) do której chodziłem, były nudne, traktowałem je jak wolną lekcję, natomiast w całkowicie świeckim liceum trafiłem na katachetę z pasją, religia była dla mnie intelektualną rozrywką ze względu na wysoki poziom dyskusji lekcyjnych i zaangażowanie nauczyciela.

Mądrego to dobrze posłuchać, zwłaszcza w tych czasach...

Z perspektywy wierzącego 14-latka mogę powiedzieć, że się zgadzam. Niedawno uświadomiłem sobie jak bardzo, jeśli chodzi o religię, jestem zacofany. Ile się jeszcze mogę nauczyć, ile jest rzeczy, które powinienem był wiedzieć od samego początku. Niedawno na lekcji religii inne osoby zapytały księdza, dlaczego homoseksualizm jest zły, i odpowiedzi nie usłyszały. Nie mówię, że ten ksiądz jest zły, czy coś, po prostu nie był na to gotowy. Te same osoby kontynuując mówiły, że to jest nietolerancyjne, i że Jezus by na pewno ich poparł... I sam żałuję, że nic nie powiedziałem. Sam żałuję, że nie wytłumaczyłem. Sam żałuję, że nie zwróciłem uwagi. Sama wiara jest wielkim problemem; wydaje mi się, że to głównie przez seksualizację społeczeństwa. Chodzi mi o to, że podkreślanie seksualności w wieku 12-14 lat zaczęło być, można powiedzieć, normalnością. Podteksty w rozmowach, podteksty w żartach, podteksty w gestach. I teraz co zrobić; przecież Kościół tego zakazuje, a każdy tak robi! - to przed tym wyborem stają te osoby. I nie wiem, czemu tak jest. Nie mam pojęcia. Może to dlatego, że nie do końca rozumiem jeszcze świat. Może dlatego, że jestem jakiś inny. Wiem tylko, że bardziej od jakichkolwiek innych wartości ceni się prezentację przed znajomymi i bycie "fajnym". I to bycie "fajnym" polega na przeklinaniu, wywyższaniu się ponad innych, podkreślaniu seksualności, braku zrozumienia, wyzwiskach oraz używkach. Będąc "fajnym" nie masz problemu w znajdywaniu "przyjaciół". Sama wiara zaczęła być "siarą", i nie zliczę, ile razy słyszałem, żebym poszedł "zrobić księdzu loda". I mnie to nie boli. W sumie nawet umacnia. Kiedy przychodzi grzech, to zawszę pierwszą myślą jest "przecież wszyscy tak robią". Wydaje mi się, że wszystko jest spowodowane tą płytkością przekazywania wiary i obrazem części katolików. Często, zwłaszcza w tym miesiącu, wielu nie daje przykładu i dokłada się do dzielenia społeczeństwa na zasadzie "Oni chcą zniszczyć Polskę". Znam osobiście katolików, którzy się pod tym podpisują, a jest to dla mnie straszne. Wszystko tłumaczą tym, że przecież Jezus przepędzał ludzi biczem/batem ze świątyni. Próbowałem niedawno porozmawiać z taką osobą, ale mimo 2ch godzin "rozmowy" (aka moja próba przebicia się przez krzyk i ciągłe przerywanie...) nic z niej nie wyniknęło(oprócz wyciągnięcia moich brudów z przed paru lat...). Wiele innych osób w moim wieku w Kościele widzi tylko takich ludzi, pedofili, księży pływających w pieniądzach i nienawiść. Szkoda, że nie wszystkim jest dane poznać tą lepszą stronę Kościoła... Sam żałuję, że nie zawsze daję dobry przykład... Bo przecież "wszyscy tak robią". Dzięki Twojej twórczości jestem w stanie inaczej patrzeć na niektóre rzeczy i patrzeć na innych z większym zrozumieniem, a także dostrzegać wady w samym sobie. Dziękuję

Brawo! Konkretnie, rzeczowo, kulturalnie i mądrze 😊

Ja dobrze wspominam lekcje religii. Poza kilkoma wyjątkami trafiałem na naprawdę wspaniałych katechetów, oczywiście wspaniałych jako ludzi, bo jakości ich nauczania nie jestem w stanie ocenić. Po filmie Krzysztofa Gonciarza skonfrontowałem fragment przytoczony tutaj w 5:45 z własnymi doświadczeniami z liceum. W drugiej klasie, na początku roku szkolnego, przyszedł do nas nowy katecheta. Po całym roku zajęć ze średnio utalentowanym pedagogicznie księdzem spodziewałem się niewielkiej lub nawet żadnej zmiany. I chyba bardziej pomylić się nie mogłem. Pan na pierwszych zajęciach zrobił jakby "rundkę" po klasie pytając każdego "Czy określasz siebie jako wierzącego, poszukującego, czy niewierzącego?". Ja odpowiedziałem wówczas, że jestem osobą poszukującą. Nie pamiętam jak podsumował nasze wypowiedzi, ale ja na koniec roku, kiedy niestety już było wiadome, że nie będzie nas uczył, odważnie mogłem określić się jako wierzący. To jeden z najlepszych ludzi jakich poznałem w życiu. Teraz mija już prawie 3 lata od zakończenia jego nauczania nas. I nigdy wcześniej nie byłem tak blisko ateizmu jak obecnie. Uświadomiłem sobie, że cała moja praktyka religijna była tylko dla mamy katechetki. Odkryłem, że chyba żyję w bańce religijnej, bo zawsze spotykałem dobrych ludzi związanych z religią. Rozstrzygam w sobie kwestie wiary i staram się określić moje stanowisko wobec nich. Staram się być "Zimny lub gorący, a nie letni" parafrazując tekst biblijny. Czuję, że teraz potrzebuję kogoś takiego jak ten katecheta z drugiej liceum, kogoś niekoniecznie związanego z religią, ale kogoś, kto trochę mnie poprowadzi. Wyszedł z tego taki długawy potok myśli, mam nadzieję, że chociaż jest logiczny i składny.

*WARTO ROZMAWIAĆ* - nigdy nie przypuszczałem, że będę oglądał filmy "Moniki Jaruzelskiej" - a oglądam - nie ze wszystkim się zgadzam, czasem mną "wstrząsa" - ale WARTO ... inni dziennikarze i "dziennikarze" powinni się od Pani Moniki uczyć ...

Dzięki Tomku! Świetna robota :))

"Sex poezja czy rzemiosło?" ks. Pawlukiewicz. Każdy katolik powinien tego posłuchać :)

Tomek, jesteś moją Panią Jadzią :) Nie wiem jak to się stało, że Cię zaobserwowałam, chyba któryś z odcinków Szymona doprowadził mnie do Ciebie. Mimo ogromnej różnicy poglądów bardzo Cię cenię. Mam nadzieję, że nadejdzie dzień, kiedy lewak z katolem będą żyć obok siebie, razem czynić dobro. Pozdrawiam Ciebie, Tomku, i Twoich widzów.

Dzięki, Tomku! 🧡

ja tez byłam metalówą i w tamtym okresie nawet powaznie pokłuciłam sie z katechetami w liceum i przestałam chodzic na religię a dziś mimo że nie we wszystkim sie zgadzamy najważniejszy jest dla mnie Jezus. dziękuję serdecznie za dzisiejsze nawracanie, bardzo wazny dla mnie film. z Panem Bogiem!!!

Wspomnienia z religii? W podstawówce katechetka rzucająca pękiem (!) kluczy w niegrzecznych uczniów, a w liceum - ksiądz nie radzący sobie ze złośliwymi uczniami, prowadzącym normalnie lekcję w klasie, która go totalnie ignorowała i zagłuszała (oprócz mnie jedynej). Przy kościele "udało" mi się wytrwać tylko dzięki pewnemu małżeństwu prowadzącemu zespół parafialny, do którego trafiłam po maturze. Byli tacy wierzący, radośni, ich dzieci były tak cudownie wychowane, że nawet chciałam, żeby mnie adoptowali ;) I to jest potwierdzenie tego, że idziemy za przykładami z krwi i kości...

👍👏👍👏dziękuję za to, co Pan robi Panie Tomku i za to, JAK !!! Pan to robi... to bardzo ważne i pomocne...dziękuję ...Matka 15-tolatka...😉😍

Wow, jeszcze nie widziałem tak osobistego Twojego filmu. Bardzo odkryłeś tu siebie i to jest piękne.

Panie Tomaszu, jak ja Cię bardzo szanuję!

Odpowiadając na Twoje pytanie (28:12) do wiary najbardziej przybliżyła mnie wiadomość tego, że wiary nie buduje się na emocjach a umyśle oraz dostrzeżenie wielkiej mądrości płynącej z Biblii. Zrozumiałem przede wszystkim po co są zakazy nakładane przez religię.

Sposób nagrania tego materiału to jak dobra rozmowa przy kawie lub herbacie o tym co ważne w życiu. Dziękuję Tomek, że robisz to co robisz.

Panie Tomaszu, Bardzo dziękuję za ten film i za treści, które Pan przedstawił. Więcej takich nam potrzeba!

Dobre panie Samołyk! Tak trzymać i tylko do apokalipsy wytrzymać już nie daleko. Amen

Ponad pół godziny pana Tomka. Czy może być coś lepszego?

dobrze, że długo, bo mądrze :)

Jak Cię słucham to aż mi się chce kochać!♥️

Miałam kilka etapów nauki religii, opowiem o tym, co do mnie przemawiało i ukształtowało: 1. Podstawówka: metoda wymagania ale też łatwych, prostych i przyjemnych rzeczy, było zabawnie ale też mówiono o rzeczach trudnych. Dziecko jednak w tym wieku pamięta głównie zabawne rzeczy, łatwe. Z trudnych pamiętam nauki formułek modlitw - jedyna najtrudniejsza rzecz :-) poprzez rzeczy zabawne mam na myśli jakieś kolorowanie, krzyżówki, wspólne gry oczywiście wszystko na temat chrześcijański. Uczyła cudowna zakonnica. 2. Gimnazjum - podejście księdza do nas było jak przyjaciel z przyjaciółmi. Odpowiadał na wszystkie trudne pytania, mówił wprost, jak człowiek. Mówił o życiu, okazało się wtedy, że ksiądz jednak może wiedzieć o zwykłym życiu bardzo wiele. Było dużo żartów, a także powagi. Nie wymagał nic trudnego na egzaminach jak z biologii/matmy. Zawsze chodziło o nasze wewnętrzne przemyślenia, czasami istotne ważne pamięciowe elementy też były - ale zawsze chciał wiedzieć, czy to rozumiemy. 3) liceum - zaczęło się źle. Był ksiądz, który wymagał od nas jak na studiach teologicznych. Trudno było zdać religię na dobrą ocenę. 4) Potem nauczyciel się zmienił, przyszła katechetka. Jej podejście było: wymagające bo jednak traktowała nas jak dorosłych, jednak podejście miała takie same z resztą jak ksiądz z pkt.2. życiowe, odpowiadała na pytania i pokazywała swoim zachowaniem, swoim życiorysem - jak Bóg jest jej potrzeby. Udowodniła, że żyła tym, o czym mówiła. Uczyła ona również fizyki, więc to nie było tak, że była oderwana od rzeczywistości. Była bardzo doświadczoną osobą z umysłem matematycznym, a potrafiła mówić o małżeństwie w taki sposób, że aż sama zapragnęłam żyć jak ona. I poruszyła każdy trudny temat, nie bała się mówić, nie wstydziła się. Co więc wpłynęło: tłumaczenie nawet najbardziej wstydliwych tematów, umiejętność zainteresowania, silna osobowość, podejście przyjacielskie ale jednocześnie wymagające. Tak naprawdę wszystko, co było najlepsze to rozmowa i pytania. Nie filmy, nie testy - rozmowa na trudne tematy, człowiek starszy traktował nas na równi, jako osoby inteligentne. Był czas na żarty i był czas na powagę. Inne elementy poza szkołą: Zajęcia z własnej woli z chóru, rozmawianie z bliskimi/rodziną o Bogu - omawianie trudnych tematów - również bardzo na mnie wpłynęło. Ale gdyby nie punkt 2 i 4 miałabym trudności później, aby zrozumieć wiarę. Dzisiaj mam 24 lata, wkrótce biorę katolicki ślub. Nie jestem idealna, ale chcę iść w życiu z Chrystusem, starać się. Mam nadzieję, że mój komentarz w czymś pomoże, potwierdzi czyjeś zdanie, udowodni, że da się zrobić to dobrze (lekcje religii). Jestem cały czas wdzięczna księdzu, który mnie uczył podstaw, a także mojej katechetce, która uratowała moją wiarę - pogłębiła ją, abym sama chciała szukać i uczyć się. Wiara to nie jest coś, co się zdobywa raz jedną lekcja religii. To wzloty i upadki, uczenie się Boga i pracowanie nad własnymi słabościami. Cieszę się, że w moim życiu były osoby, które mnie nauczyły tego. Plus dziękuję autorowi filmu, że poruszył ten temat. Mam nadzieję, że księża wezmą to sobie do serca i będą się starać. Będą traktować dzieci, jako osoby myślące, będą chcieli z nimi rozmawiać z cierpliwością i szacunkiem. Często o tym dorośli zapominają, że dziecku też należy się szacunek. Pytania i rozmowy :-) to jest kluczem. Uczyłam dzieci młodsze angielskiego, więc wiem, że gdy traktowałam je tak, jak do mnie podchodzili nauczyciele - chciały się uczyć/zrozumieć.

Pani Jadzia - tak! W procesie wychowania najważniejszy jest nauczyciel, jego ciepła i mądra osobowość. Taki, którego pamięta się dobrze i z sympatią do końca życia.

Obejrzałam jego film i od razu napisałam w komentarzu, że Pan jest bardzo dobrym kandydatem do dialogu :)

Jestem ateistką, jednak poruszył mnie ten film

Żeby ewangelizowac i pociągać do Chrystusa trzeba przede wszystkim być SILNYM. Trzeba dobrze czuć się we własnej skórze, być pogodzonym ze sobą i życiem jakie przyszło nam prowadzić. Do tego też mieć pewien psychiczny komfort, że zrobiliśmy/robilmy dla naszych bliskich wszuystko co w naszej mocy by tez byli silni i dobrze czuli się ze sobą. Nikt kto jest w jakimś emocjjonalnym kryzysie nie będzie dobrym ewangelizatorem.

Jak powiedział pewien klasyk Jezus to nie kiełbasa nie musisz go czuć...

Drogi Tomaszu. Twoja wypowiedź odnośnie edukacji seksualnej "edukatorów i edukatorek seksualnych po 5 latach psychologii" trochę zabrzmiała jak trywializacja. Nie wiem, czy studiowałeś kiedyś ten kierunek, ale studenci od pierwszych zajęć uczą się, jak nie skrzywdzić człowieka. Rozumiem, że pijesz do popularnych haseł narracji skrajnej lewicy, ale moim zdaniem to zbyt duży skrót myślowy. Więcej, to właśnie psycholog (potem może być jako seksuolog, gdy wybierze taką ścieżkę specjalizacji - swoją drogą, czy w ogóle mówi się o problemach seksualnych katolików? Nie w kategorii problem z masturbacją) leczy kwestie takie jak pochwica, dysfunkcje seksualne czy nawet anorgazmię, które bywa, że biorą się z błędnie przyjętej narracji kk ("jesteś brudna i grzeszna, twoje ciało jest brudne i grzeszne, kobieta która współżyła przed ślubem jest jak nadgryzione jabłko czy wyżuta guma - to niezwykle rzutuje na życie seksualne, a zwłaszcza u kobiet). Tomaszu - to są kwestie tak niezwykle delikatne, że to psycholog ma częściej do tego znacznie większe kompetencje, aby edukować w tym temacie, niż ksiądz czy katecheta powielający często szkodliwe wzorce, głupoty czy nieprawdę, a tych przykładów mogłabym wymienić wiele (pomijając już fakt, że dla młodych ludzi taka spowiedź może być traumatyzująca; i moje granice niejednokrotnie zostały przekroczone przez niepotrzebne i zbyt namolne pytania o moją sferę seksualną).

Dobrze, że taki film powstał 🙂 faktycznie czuć Twoje emocje! Nawet mi się udzieliły i pod koniec łezka poszła 🙂 prawie we wszystkim się zgadzam z Tobą drogi Tomaszu, ale dla mnie zabrakło istotnego wątku. Mianowicie rodziców/opiekunów ludzi blisko, którzy mają ogromny wpływ nie tylko na Twoją wiarę, ale na wszystkie aspekty życia. I to od najmłodszych lat. Najpierw są rodzice, potem szkoła, otoczenie etc. Napiszę bardzo ogólnie, że jeśli oni są świadkami i mają relację z Bogiem to dziecko, które to widzi na co dzień też ma inną swoją bazę do budowania wiary. Potrzebna jest nie tylko rozmowa, ale dawanie świadectwa swoim zachowaniem. Dziecko nie wszystko słyszy co mówisz, ale wszystko widzi. 🙂 O tym wspomniałeś, że jeśli bazą jest skała to łatwiej budować po burzy 😉 Ks Piotr Pawlukiewicz chyba pierwszy publicznie podczas konferencji wypowiedział słowa "seks" i "masturbacja" 😉 co było szokiem w latach '90 😉 Dzięki za kolejny wartościowy materiał, obejrzałam wszystko na Twoim kanale i do niektórych treści wracam wiele razy i rozsyłam gdzie się da 😁 pozdrawiam!

Myślę, ze napiszę kilka komentarzy, mam panie Tomaszu nadzieję, że nie utoną jakoś mocno wśród innych :) Bo będę pisać w odniesieniu do kolejnych wątków filmu. Religia w szkole Ja mam takie trzy doświadczenia z trzech etapów nauki, jedno neutralne, jedno negatywne i jedno bardzo pozytywne. Neutralnym jest religia w podstawówce. Nie były to lekcje jakoś wiele wnoszące do mojego życia. Wiedzy z tych zajęć wyniosłam naprawdę niewiele. Nauczyłam się rzeczy, które i tak dostrzegałam (np. cykliczności pewnych wydarzeń w roku liturgicznym lub w jakie święto ksiądz ma jakie szaty), oraz kilku piosenek. Religia była lekcją, którą wszyscy lubili - lekcją luźną, często w formie zajęć muzycznych lub plastycznych przy okazji prób przekazania nam jakiejś wiedzy. Ale tak naprawdę te zajęcia nic do życia nie wnosiły. Gdy kończyłam podstawówkę religia, a także sama wiara wydawała się być dla mnie śmieszna. Stopniowo nastawiałam się na najbardziej skrajną formę gimboateizmu, podpartego dowodami przeciw Bogu, które dziś umiem obalić z lekkim wyśmianiem. Takie tam bajki dla dzieciaczków. Więc tym mocniej uderzyła mnie moja religia w gimnazjum. To były zajęcia z katechetą, twardym, konserwatywnym i bardzo sztywnym. Jego zajęcia opierały się na zmuszaniu klasy do przepisywania formułek z podręcznika, wyświetlania filmów z kategorii "chrześcijańska pasza", wkuwania (na zasadzie ZZZ) schematów, modlitw i zasad, oraz na absolutnym braku dialogu. Legendarna już w tamtej szkole i pośród moich znajomych jest sytuacja mojej próby zaczęcia rozmowy z katechetą - kiedy stwierdziłam, że nie czuję się częścią Kościoła Katolickiego. Katecheta stwierdził, że w takim wypadku postawi mi na koniec roku jedynkę i po co w ogóle rodzice zapisali mnie na religię, skoro tak bardzo się "nie czuję". Inna sytuacja, dość pamiętna dotyczyła tłumaczenia "kim jest ateista". Otóż zdaniem katechety nie jest to osoba, która po prostu nie wierzy w Boga - to osoba, która chce zniszczyć Boga, nienawidzi Kościoła i ludzi wierzących, pluje na nich jadem etc. Gdy kolega się wychylił sprecyzować, że nie każdy ateista jest antyteistą i antyklerykałem ten przekrzyczał go, że nie da się nie wierzyć w Boga bez nienawiści do Kościoła. Dodam tak na marginesie, że z tym katechetą mieliśmy też WDŻWR. Te lekcje nie były prowadzone nawet z perspektywy katolickiej etyki seksualnej - to były wykłady z jego ideologii. Aborcja jest zła bo zła, homoseksualizm to choroba psychiczna i trzeba ją leczyć, transseksualizm to wymysł i widzimisię osoby (dobrze, że się słowem nigdy nie odezwał o antykoncepcji)... No, ale do tego jeszcze potem wrócę. Pod koniec gimnazjum dzięki modlitwie i kontakcie z dwoma wspaniałymi proboszczami z mojej i sąsiedniej parafii (polegającym na słuchaniu ich kazań i wysłuchiwaniu znajomych jak to fajnie ksiądz podchodzi do ludzi) jakoś udało mi się dojść do tego, że jednak częścią tego Kościoła Katolickiego jestem. Ale nie wiedziałam jeszcze jak bardzo chcę być. I tu moje pozytywne doświadczenie :) W I klasie liceum zapisałam się sama na religię choć nie musiałam. Okazało się, że zajęcia będą po okienku, miedzy 15 a 17. Za namową wychowawczyni robiąc po prostu wielką łaskę poszliśmy małą grupką na pierwsze zajęcia... I okazało się, że to lekcja warta czekania i siedzenia do wieczora. Nasze zajęcia mają formę wykładów. Nie musimy prowadzić zeszytów, a nie posiadać podręczników. Nie dostajemy ocen, ksiądz nawet nie sprawdza obecności. Po prostu - przychodzimy na lekcję, siadamy w ławkach i słuchamy kolejnego tematu. Dopytujemy - i dostajemy odpowiedź. Wyrażamy wątpliwości - i są rozwiewane. Nasz ksiądz to wspaniały człowiek. Wesoły, skromny, troskliwy... Czasem przynosi nam ciasteczka na lekcję i rozmawiamy opychając się słodyczami... Zawsze można go o coś zapytać, zawsze pomoże. Proponuje nam i zabiera nas na wyjazdy - całonocne czuwania dla młodzieży, pielgrzymki z rekreacją... Na lekcje przychodzą nawet osoby, które nie do końca się określają jako wierzące - po prostu przychodzą pogadać i spędzić czas. A wynoszę z zajęć dużo. Rozumiem więcej, sama szukam, czasem podsuwam problemy. To dzięki religii w liceum dowiedziałam się o istnieniu Bractwa Małych Stópek, którego misja zmieniła znacznie moje zdanie o aborcji. W końcu pojęłam takie rzeczy jak choćby odpusty xD Naprawdę, religia to w mojej szkole przyjemność. Teraz na zdalnych ksiądz uznał, ze nie będzie prowadził lekcji. Jak stwierdził - obawiał się, że nikt nie wejdzie na zajęcia. A my sami napisaliśmy... tfu, nasza koleżanka, która nawet nie jest zapisana na zajęcia napisała że chcielibyśmy zajęcia online. I mamy. I przychodzimy liczniej niż do sali lekcyjnej xD

No i mam problem 😅 Mam lat 18 myśle o życiu wiecznym, interesuje się dogmatami i czytam Ratzingera😁 zgubiłem młodość? 🙃

A gdyby tak warsztaty dla katechetów.. prowadzone przez p. Tomasza .

Dobrze, że jesteś panie Samołyku!

Tomaszu, kiedy zobaczyłem pierwszy Twój filmik sprzed dwóch lat Twoja postawa nie była najlepsza - cynizm nie jest najlepszą drogą dotarcia do człowieka... ale zobaczyłem ten filmik po długiej przerwie i widzę mądrego, rozsądnego gościa. Dzięki za świadectwo! Niech Cię Bóg błogosławi!

Daje do myślenia. Dziękuję

Bardzo dziękuję za ten materiał. Spójnie i wyczerpująco.

Kolejny świetny film Panie Tomaszu. Wielkie dzięki za Pana robotę. Gratuluję trafnej analizy i jeszcze lepszego sposobu na naprawę Kościoła. Chcesz naprawiać Kościół, zacznij od siebie... W punkt 👍 z Bogiem.

Twoje rozumowanie odnośnie sposobu edukowania jest jak najbardziej sensowne. Pytanie brzmi nie jak proklamować religię wśród dzieci (co uważam za nieetyczne) ale dlaczego to robić. Dlaczego coś co jest tylko wiarą (czyli czymś bez dowodów na słowo) ma kierować całym życiem młodego człowieka.

Bardzo mocny, dobry film. Sam mam taki motyw gadania ''a ci młodzi to be, źli'', choć sam mam 24 lata. Czyż to nie hipokryzja, pewnie tak. A przecież jak się zastanowiłem wiarę wyniosłem z domu, nie z religii w szkole. A moje zbliżenie nastąpiło dopiero kiedy miałem bardzo poważny kryzys, a sam dziś chciałbym iść dalej, ale ciężko zmienić swoje życie. O wiele łatwiej dużo pisać...

Świetny odcinek! bardzo sensownie mówisz i masz charyzmę;-) dobra robota! Chwała Panu! pozdrawiam serdecznie

Panie Tomaszu, otwiera Pan moje oczy na wiele spraw. Bóg zapłać 💝

Spotkanie się w ciszy z samym sobą to przyjście pustki i przyjście mroku? Współczuję w takim razie. Jeśli, źle czujesz się w ciszy i sam ze sobą to oznaka, że jesteś w złym towarzystwie. Ludzie nie lubią i nie potrafią być w ciszy bo zamiast żyć w teraźniejszości są zaabsorbowani swoją wyobraźnią, wynikającym z niej strachem, planami na przyszłość albo rozpamiętywaniem przeszłości. To, że większość ludzi tak ma nie zmienia faktu, że jest to stan patologiczny a nie normalność i naturalna kolej rzeczy a jedynym lekarstwem na to wszystko jest zorientowanie całej swojej uwagi na bogu. Psychologia popełnia ten sam błąd. Widząc jakieś powszechne zjawisko jak na przykład tą nieumiejętność bycia samemu, klasyfikuje ją jako element ludzkiej natury i nie zwalcza go jako patalologi a po porostu karmi to uzależnienie od bodźców obserwując, że ta doraźna metoda działa w postaci chwilowego zniknięcia problemu. Ale to rozwiązanie chałupnicze i doraźne. To tak jak setka wódki dla alkoholika. Jeśli cisza kojarzy ci się z mrokiem to znaczy, że nie możesz wytrzymać sam ze sobą. Chyba nie muszę dałej tłumaczyć dlaczego nie jest to normlany stan (mimo, że powszechny u 99,99% ludzkości)

Gdybym nie wierzyla w cuda to dzis bym zaczela. Ten odcinek odpowiedzial na wiele moich niewiadomych. Ciebie Tomek posyla Pan. Trafiacie celnie! Great Team!🙌❤️

Zgadza się z tymi lekcjami religii. Ja do dziś szczególnie pamiętam tylko (i aż) jedną lekcję... jak Ksiądz analizował z nami modlitwę "Ojcze Nasz". Dzięki tej lekcji, do teraz odmawiam ją świadomie 🙂

U mnie właśnie religia w liceum wyglądała jak religioznawstwo. Na każdych zajęciach ksiądz obiektywnie, podając same fakty mówił o innej religii/poglądzie filozoficznym i odnosił się do panującej kultury w kraju, gdzie dana religia dominuje. Super sprawa! Mnie to tylko ugruntowało w wierze katolickiej i rozbudowało szacunek dla innych religii.

Tomku, czapki z głów! Dziękuję

To Pan jest inspiracją. Postanowiłem wieczorem czytać z synem(7lat) fragment Ewangelii, jako życiowy drogowskaz.

Jestem nauczycielem w szkole(poznaliśmy się Tomku w zeszłe wakacje, na spotkaniu patronów). Jak jest z lekcjami religii? Różnie. Stosunkowo niedawno skończyłem szkołę i na siedmioro nauczycieli których spotkałem w swojej edukacji pozytywnie wspominam czworo, a troje mieszanie. Żadnemu z nich nie odmówię zaangażowania i oddania, ale co do formy miałbym zastrzeżenia. Często brakowało mi w tych lekcjach odniesienia do rzeczywistości, religia była nauczana jako kolejny przedmiot teoretyczny który nie ma związku z rzeczywistością, podczas gdy ma drugi największy wpływ na ludzkie życie - tuż za fizyką ;) Przykład już z okresu pracy. W pierwszym roku nauczania dostałem zastępstwo na religii w drugiej klasie liceum. Wiedziałem o nim trochę wcześniej i miałem kilka dni na przygotowanie. Wiedząc, że z wiarą w klasie jest raczej kiepsko, a uczniowie są bystrzy, stwierdziłem że zrobimy sobie dyskusję. Temat: "czy ideologia w życiu człowiekowi jest potrzebna". Dyskusja kręciła się wokół tego tematu, o różnych ideologiach i spojrzeniach na świat w historii, jak one ewoluowały i upadały. Po lekcji dostałem pytanie, czy nie chcę prowadzić religii na stałe, bo to była ich najciekawsza lekcja religii w ich życiu. Po lekcji miałem odczucie, że żaden z wypowiadających się uczniów nie traktował Katolicyzmu jako coś, co może być aktualne i realne, jako coś czego można się w życiu uczepić. Raczej traktowali to jak relikt przeszłości. PS: zadajesz w trakcie filmu pytanie o to, co lub kto kieruje nas na drogę nawrócenia. Dla mnie Ty jesteś jedną z takich osób, nie przestawaj robić tego, co robisz :)

“Tylko zachwyceni zachwyca innych”. Ks. Krzysztof Grzywocz

Ja wychodze z założenia ze "Jedyna droga do wolności jest poprzez dyscypline"

Czuję się jak hipokryta , jestem grzesznikiem i generalnie trudnym i słabym człowiekiem a z drugiej strony mówię otwarcie że Jezus Chrystus jest moim panem , że Matka Boża jest moją ukochaną matką , teraz pytanie czy jest dla mnie miejsce w rodzinie którym jest Kościół powszechny ?

Muszę przyznać, że pierwszy raz widzę takie lekko "emocjonalne" wydanie Pana, Panie Tomaszu. I stwierdzam, że dodało to tylko mocy odpowiednim słowom. Widziałem Jezusa ciskającego monetami i przewracającego stoły w świątyni. Piękne. Z Bogiem!

Proponuję do listy dopisać: o.Karol Meissner - duża wiedza i piękny przekaz na temat seksualności człowieka, ks. Mirosław Maliński "Malina". Sądzę, że i w tej dziedzinie jest podaż i popyt. Nie każdemu chce się szukać źródeł a niektórzy z góry zakładają, że jeśli autor jest księdzem, to wartość przekazu będzie słaba.

To niesamowite jak świat jest nieprzewidywalny i interesujący. Obejrzałem występ człowieka w koszulce w kwiatuszki, który jak sam mówi o sobie jest mało znaczącym youtuberem w kontekście Pana Gonciarza. I co zobaczyłem intelektualną ucztę w której Pan Gonciarz wcielił się w rolę kelnera lecz nie kucharza. Tak to widzę. Oto przykład na to w jaki sposób internetowi celebryci powinni podchodzić do publicznych występów. Nie wystarczy być kelnerem, aby przygotować prawdziwą i smaczną ucztę. Pozdrawiam wszystkich Pan Gonciarza również.

Mam 22 lata. Jana Pawła II pamiętam głównie przez jego śmierć. Jego ostatnie chwile, pogrzeb... zawsze denerwowało mnie, że dzieciom mówi się o nim głównie przez pryzmat kremówek... Jestem wierząca od zawsze ale mam coraz bardziej dosyć Kościoła... dość tego, co pokazują "katolickie" media, publicyści.... Dość tego, że coraz częściej to czego nauczał Jezus rozmija się z tym czego uczą oni... Mam nadzieję, że niedługo się to zmieni i poprawie. Film wyraża to, co siedzi również we mnie. Dziękuję za ten głos

Tomasz, cieszę się, że mówisz o tym spokojnie. Bardzo mi się podoba ten materiał.

Zgadzam się całkowicie! Dziękuję za twoją działalność, niesamowicie potrzebna w tych czasach!

Myślę, że ludzie mając dostęp do innych religii i kultur zaczęli dostrzegać, że dobro i zło to subiektywny koncept wymyślony przez człowieka, więc uzasadnienie "bo to jest złe" przestało wystarczać.

Wspaniały filmik Tomku ^^, plus nie masz się czym martwić o złość którą mogłeś się ponieść podczas kręcenia tego materiału, bo ja osobiście raczej takowej złości nie zauważyłem ^^. Kocham cię jako brata w Chrystusie i cieszę się że po prostu jesteś :)

Dzień dobry ☺ jestem katechetką, która wierzy i z wiarą głosi Chrystusa. Dziękuję za ten film i Pana dobre, mądre słowa.... Pomogły mi.

Lubię niszowego Tomka Samołyka :-) Dzięki niemu dowiedziałem się o Wirtualnej Choince. Dziś kupowałem czarne "złoto" dla siebie, wiec też zakupiłem trochę dla potrzebujących. W tym roku całe adwentowe oszczędności z podjętych postanowień na ten jeden cel. Nie piszę po to, żeby się chwalić, ale żeby Tomek i inni widzieli, że jego droga ma jak najbardziej sens. Dużo sensu. Tak trzymaj!

To wszystko jest piękne, mnie ewangelie też poruszają, gdyż czytam często i interpretuje ją, natomiast nie jestem w stanie uwierzyć, że to wszystko jest prawdą, a nie tylko dziełem literackim

Wytłumaczenie czemu antykoncepcja jest "zła", może rodzić pewne problemy. Głównie ze względu na brak jakichkolwiek sensownych argumentów do poparcia tej tezy.

Wzruszajacy odcinek, przynajmniej dla mnie, dziękuję ❤️

Losie, aż się bardziej chce... chce się budować po takim filmiku, widać że jest na czym. Dziękuję za podejście do mnie jako młodego człowieka i za pracę jaką Pan wykonuje ❤️

7:38 Nie, nie zostaje na całe życie. Przez 14 lat chodzenia na religię wbrew swojej woli, starałem się to wszystko jak najszybciej zapominać, wszak matury z religii nie zdawałem i trzeba było na bieżąco czyścić mózg.

Tomek - oglądam Cię i słucham od kilku lat. Jako osoba ateistyczna staram się pojąć argumenty przekonujace mnie, że wiara katolicka jest jedyną drogą do bycia - tak w skrócie - dobrym człowiekiem. I choć wartości chrześcijańskie - te o których mówisz - są jak najbardziej słuszne, wciąż nie znajduję powodu do dołączania do tego całej tej (przepraszam za słowo, naprawdę nie chcę urazić Twoich ani niczyich wierzeń) mitologii. Sam przecież słusznie wskazujesz, że sednem jest ewangelia, a więc nauka, jak w życiu postępować by być szczęśliwym i tak dalej. Jednocześnie, również słusznie, wskazujesz, że jest to trudna nauka, i tak często owe sedno nie trafia jako myśl przewodnia do odbiorcy. Ludzie się gubią, nie rozumieją i schodzą ze ścieżki. Czy zatem nie dałoby się zastąpić ewangelii nauką ETYKI? Bo ewangelia - jeśli wyjąć jej sedno, jest przecież etyką, a w późniejszym etapie rozwoju człowieka - również psychoterapią. Z tą różnicą, że słowa Ewangelii to trudne w interpretacji dla wielu ludzi i zawiłe przypowieści, a Etyka i Psychoterapia są w swej naturze proste i łatwiej przyswajalne. Nie wiem czy w praktyce by się to sprawdziło, ale logika podpowiada, że dużo prędzej niż trudna "poezja" Pisma Świętego. Podstawowe moje pytanie - Czy można być dobrym człowiekiem bez Kościoła Katolickiego? Przecież doskonale wiesz, że pomiędzy ZAKAZ SEKSU PRZEDMAŁŻEŃSKIEGO a RÓBMY CO CHCEMY, BZYKAJMY JAK LECI jest jeszcze bardzo dużo po środku. Wiesz także, że nie wszystkie osoby niewierzące nie mają kręgosłupa moralnego, mają system wartości, również nie chcą krzywdzić innych i samych siebie. To nie jest tak, że my sypiamy z kim leci, nie liczymy się z uczuciami innych i tak dalej. I ta świadoma część z nas w istocie wyznaje te same wartości, co Ty, tylko bez dodawania do tego całej tej historii z Jezusem. Na razie to tyle, chyba pierwszy raz napisałem Ci komentarz. Pokój, Bracie, niezmiennie Szacun i Trzymaj się. Hej!

Świetna wypowiedź. Masz ciekawe i trafne spostrzeżenia, do tego logicznie poukładane 🙏

Super film, dziękuję za świadectwo z własnego życia, bo to najcenniejsze.