O wyciąganiu wniosków na przyszłość 

Powtarzać, aż informacja odnajdzie ostatnią żyjącą szarą komórkę i uda się jej internalizować wiedzę :D W ten sposób, powoli oraz w męczarniach, rodzi się mądrość... To pętla nieskończona, aż natura ją zakończy ("goto"-> wąchać kwiatki od spodu). Uczyć się na cudzych błędach (książki/ mentoring mądrych oraz życzliwych* ludzi [reszta niech sobie mówi co chce, dopóki nie szkodzą innym]; tutaj podpowiedź- jak ktoś jest dla Was zawsze miły, to nie życzy Wam dobrze, czyli nie jest człowiekiem życzliwym, tylko myśli o sobie, czyli jest zasranym egocentrykiem/ egoistą/ narcyzem/ etc. Bardzo często menedżerowie) i nie słuchać heretyków, że macie się uczyć z doświadczenia, bo w ten sposób cokolwiek zrozumiecie w wieku 60-80 lat, czyli "już bliziutko" do zakończenia gry (uwaga- jest tylko jedno życie i nie ma "kodów"). Ale jak już trzeba (brak mentoringu/ nie było czasu doczytać tych brakujących 20.000 stron), to przynajmniej uczyć się z własnych błędów, żeby nie zostać szaleńcem: "Robienie ciągle tego samego i oczekiwanie innych rezultatów, to oznaka szaleństwa"~ Einstein Aczkolwiek można zauważyć, że to dość popularne działanie... (szaleńcy? Pretensje do Wujka Alberta...). Tutaj kluczowe, żeby przynajmniej nie słuchać szaleńców, którym jakby "nie przeszkadzają fakty" (np. coraz gorsze psychiatryczne badania społeczne). Ich sporo- udają ekspertów. * "Życzliwy" - oznacza "życzący komuś dobrze" (a że czasami porysują się lusterka? Małe zmartwienie, gdy ktoś idzie na zderzenie czołowe... Później się odmaluje lusterka).