Chłopaki to co robicie jest... niedocenione! Ile ludzi tutaj odzyskuje własne życie, to jest wspaniałe, za każdym razem kiedy do Was wracam jestem wzruszona. Wszystkiego Najlepszego !!
Dwa lata temu jak wlaczylam Hewada to pomyślałam że to sekta jakaś! Ale później kiedy w jakimś komentarzu ktoś polecił ten kanał , zaczęłam czytać, oglądać do znudzenia. Dzisiaj wiem, że to jest najlepsze co mnie spotkało , chociaż długa droga przede mną bo 16 lat w zaburzeniu ale wiem że poradzę bo inaczej do tego podchodzę . Pozdrawiam wszystkich .
Laudetur Iesus Christus Od 3 dni słucham was dziękuję .mam nerwicę lekowo pierwsze zaburzunie miałem w 2001 raz wylądowałem w tworkach.od dziecka byłem lękliwy .ma 52 lata .obecnie od 4 miesięcy po śmierci mamy mam okropne zaburzenia ale dzięki wam od 3 dni jest mi lżej.jade na ziołach jest ogromna poprawa ale wasze doświadczenie jest dla mnie ogromną pomocą.ppDrawiam bracia
Piotrek, jesteś bardzo wartosciowym facetem, bardzo ciepłym i mądrym. Gratuluję, kawał dobrej roboty. Zazdroszczę 😊 Myślę, że dzięki zaburzeniu będziesz lepszym mężem i ojcem jeśli taka będzie Twoja droga. Sama często mówię dzieciom jak ważna jest postawa przyjacielska wobec siebie, wyrozumiałość, akceptacja rzeczywistości, strachu. Oczywiście niezależnie od zaburzenia, bo dzieci mam małe. Kapitał na całe życie 😉 Dziękuję za szczerość i odwagę. Też jestem wierząca, rozumiem Cię w wielu aspektach. Wszystkiego dobrego
Super. Dzięki za wrzutę. Właśnie ten cholerny perfekcjonizm dolał oliwy do ognia, wiecznie gonienie za wszystkim, nic nie było wystarczająco dobre, ale dobre dla innych nie dla mnie, nie patrzyłem co jest dobre dla mnie co mi się podoba. Jak to ciężko jest niektórym właśnie wyluzować tak po prostu jak ktoś mówi takie proste zdanie "wrzuć na luz" a niektórym to ciężko przychodzi bo wpadają w ten owczy pęd. U mnie mały nawrót DD ale 80% roboty już za mną tak ogólnie dzięki Waszym filmikom. Keep it up :) // taki mały PS. W szkole uczą tak wielu rzeczy, szkoda że nie uczą jak radzić sobie z własnymi emocjami, szkoda że też nie przekazuje tego wiele rodziców i w domu jest masa tematów tabu.
Hewadzie. Myślę że jestem odburzony już. Co prawda nie na 100 procent ale tak na ok 90,95. Dziękuję Tobie i Victorowi. To dzięki Wam i solidnej pracy nad sobà est mi dużo ,dużo lepiej. A była masakra!!!!! Dobrze by było kiedyś pogadać:) Pozdrawiam. Grzegorz
Dziękuję!!! Wszystkie nagrania są wspaniałe ale to było dla mnie szczególne! :) Z nerwicą zmagam sie od stycznia tego roku, chociaż mając dzisiejszą wiedzę, to może jednak trochę dłużej, bo zawsze zamartwiałam się bez powodu! Odburzam sie i widzę, że wszystko idzie w dobrą stronę! Oczywiście trafiają sie gorsze dni i noce (sen to był mój konik zaburzeniowy oczywiście w parze z myślą, że mi to nigdy nie minie i z wielką obawą o to jak ja bede z tym dalej żyć) ponieważ w ostatnim czasie mocno sie wkrecałam ale jest zdecydowanie wiecej dni w ktorych w ogóle zapominam o zaburzeniu, śpię coraz lepiej! Nauczylam sie ignorować kołatania serca, nawet kiedy nie moge zasnąć przyjmuje to na miekko, zauważyłam, że nie pojawia sie już wtedy lęk! Wiem, że nawet po nieprzespanej nocy można całkiem nieźle funkcjonować, chociaż jestem wtedy faktycznie trochę słabsza psychicznie ;)! Mimo to działam i z niczego nie rezygnuję i nie rezygnowałam! W najbliższym czasie jade na urlop w góry! Kiedy rezerwowalam wyjazd byłam jeszcze wkrecona w lęki i miałam mnóstwo objawów i obawialam sie, że zepsują mi wyjazd! Dzisiaj wiem, że mogę go sobie zepsuć jedynie swoją głupotą umysłową! ;) Jeszcze raz DZIĘKUJĘ za uświadomienie mi tak OCZYWISTYCH rzeczy! :)
Przepraszam, że trochę późno odpowiadam ale nie widziałam tego pytania! Obecnie jest jeszcze lepiej niż kiedy pisałam ten komentarz! Żyje sobie spokojnie, czasami za bardzo sie czymś przejmę ale szybko odpuszczam. Miałam kilka trudnych sytuacji życiowych - śmierć bardzo bliskiej osoby, wypadek krewnej, ale o dziwo dobrze sobie z tym poradziłam. Śpię wyśmienicie, oczywiście zdarzają się gorsze nocki, jak każdemu ale w ogóle się tym nie przejmuję! Pozdrawiam 😊
@@mariannalewandowska4181 Pani Marianno moja zmora jest bezsennosc. Strach przed niespaniem. Jestem na drodze akceptacji. Mam zaburzenie 2 lata prawie. Nie biorę żadnych tabletek bo chce sama soe oburzyć. Bardzo by mnie interesowało jak pani z tego wyszła. Co pani pomogło? Fajnieby było jakby pani się mogła że mną skontaktować lub opisać to tutaj. Pozdrawiam Iwona
Dla mnie też akceptacja była przełomem i to jak niedawno obejrzałam pierwszy film z tej serii - dowiedziałam się, że można z tego wyjść. Dzięki wam stawiam kroki na dobrej drodze.
Super materiał! Ukazuje fundamentalna kwestię, odburzenie to nie bycie terminatorem i nieodczuwanie uczuć... To umiejętność przyjmowania na klatę w całości tego co Twoja "głowa" przyniesie. A przynosiła będzie nam wszelakie myśli, emocje i uczucia DO KOŃCA ŻYCIA. To wszystko musi sobie tak ładnie płyyyynać, a Ty rób swoje 😎 To od nas zależy jak wszystko dalej się potoczy. Dzięki za zajebisty materiał Panowie! PS: w 48:15 Hewad myślałem zaśmialeś się jak mała dziewczynka hihi xD
Hej! Dowiedziałam się o Waszej działalności od niedawna, na facebookowej grupie "Zdrowe Głowy" chłopak udostępnił link do Waszego forum. Chciałabym Wam podziękować, bo dzięki kilku obejrzanym filmom czuje, że objawy somatyczne zmalały. Półtorej roku uczęszczam na terapię, od miesiąca biorę leki, ponieważ miałam bardzo silny nawrót i jak się okazało sama go rozkręciłam. Jeszcze do końca nie rozumiem jak je mam zaakceptować, ale próbuje minimalizować uwagę. Zastanawiam się jeszcze jak zdefiniować różnicę między przekierowywaniem uwagi a uciekaniem przed objawami, np. robienia czegoś by tylko się źle nie czuć. Pozdrawiam i napewno będę Waszą stałą widzką! Wszystkiego co najlepsze!
To co mogę Ci doradzić od siebie, to żebyś ani nie przekierowywała ani już tym bardziej - nie unikała. Gdy unikasz sytuacji, która powoduje w Tobie lęk, to tak jakbyś uciekała. Nie znaczy to, że masz tylko i wyłącznie pakować się w sytuację lękogenne, ale po prostu - żyj swoim życiem, rób to co sobie danego dnia zaplanujesz i poddaj się porzucając kontrolę. Przekierowywanie (myśli) w mojej opinii też nie działa. Niektórzy je stosują w takim sensie, że gdy przychodzi ta konkretna, natrętna myśli, to wyobrażają sobie coś miłego. Moim zdaniem to nadal jest jakiś sposób walki, próby kontroli, a to nie zdaje rezultatu - przynajmniej u mnie. Co do akceptacji i tego jak masz to zrobić to powiem wprost - to nie jest proces intelektualny. Ty masz nie zastanawiać się jak to zrobić, do tego nie jest potrzebna myśl. Masz się oddać poczuciu lęku. Tzn. gdy przychodzą myśli i panika nie myśl, nie walcz i nie rób tego co zawsze robisz jak się nakręcasz. Po prostu ŻYJ. A gdy Ci to nie wychodzi i popadasz dalej w paranoje i stare schematy się powielają, to się nie przejmuj. Buduj świadomie to co napisałem. Pozdrawiam :)
@@Janniezbedny007 Hej! Dziękuję za komentarz! 🙂 U mnie jest tak, że już rano się budzę z lękiem, tzn. pierwsza myśl automatyczna "tyle ma do zrobienia i nie dam rady" dodatkowo biegunka i zimno. Później jak zaczynam się szykować do pracy jest lepiej, mam lek przed pójściem, ale idę a mimo to on jest, więc w sumie działam, bo robię do czego się boję a lęk nadal mi towarzyszy. Może fakt, że nadal mieszkam w toksycznym domu z alkoholikiem powoduje, że źle się czuje... Pozdrawiam!
@@gabrielaurbaniak9983 Hej ☺ Wiesz.. to jak żyjemy, gdzie i z kim ma przeogromny wpływ na nasze samopoczucie, myśli i po prostu wszystko. Gdy chce się z tego wyjść trzeba mieć też chęć zmian i uporządkowania nie tylko bałaganu w głowie - na które najlepiej działa taktyka "Niech się dzieje co chce, a ja robię swoje!", ale i bałaganu w życiu - i tu trzeba działać już aktywnie. Można mieć normalne i zdrowe reakcje układu nerwowego, ale gdy będziemy żyć w matni, chaosie robić cały czas to czego nie chcemy i z kim nie chcemy to normalne będzie, że nasze odczucia i reakcje bedą negatywne i nieprzyjemne dla nas samych. Także działaj w tych sferach i nie zrażaj się porażkami. Myśli "mam tyle do zrobienia, nie dam rady, nie udźwignę tego" to normalka niestety, ale trzeba się odważyć i unieść ten ciężar. A gdy gdzieś podwinie Ci się noga, zamiast zwalać wszystko na swój stan nerwowy i cały czas go analizować miej dystans i wiedz, że nie myli się ten kto nic nie robi 😉 Przepraszam za długą wiadomość, ale chciałem Ci to wyłożyć wprost "kawa na ławę" jak poukładałem sobie w głowie i...odżyłem. Powodzenia!
Ja już nie mam myśli natrętnych i typowego cierpienia . Ale jeszcze lekkie odcięcie i czekanie żeby już być wolnym . Może właśnie to czekanie i myślenie od rana o tym nie pozwala całkowicie uzyskać wolność. Jak myślicie
@@TheMoniii111 Dużo czasu "straciłem " bo uwierzyłam za bardzo terapeucie że jak nie dojdę co się stało za dziecka to mi to nie minie . Więc próbowałem na siłę przypomnieć sobie co mogło się wydarzyć 20 lat temu co mnie zaburzyło. Jest to może i nieraz ważne,ale można wpaść w pułapkę. Więc po przerobieniu caego dzieciństwa nie przechodziło i dopiero się nakręcałem że nie przypomnę sobie już nic więcej, więc mi nie przejdzie. A to już dawno trzeba było sobie powiedzieć: mam to w dupie i te dzieciństwo i te objawy.
@@pawelu725 Ja też mam nienajlepsze doświadczenie jeśli chodzi o psychologów, po kilku spotkaniach zrezygnowałam i zaczęłam sama ze sobą pracować. Też chcieli wracać do przeszłości, dłubać w dzieciństwie. Wiem, że można z tego wyjść bez zagłębiania w przeszłość. Krok po kroku, dając sobie czas i wiarę, że sobie poradzę.
@@pawelu725 ,popieram,miałam podobnie. Trochę można pogrzebać, ale jak po roku mówisz terapeucie, że to nie dzieciństwo do końca Cię "gniecie" to coś w tym musi być, skoro tak czujesz.
Hej mam pytanie czy zaburzenia obsesyjno-kompulsywne mogą przeobrazić się w inną formę zaburzenia, w ataki paniki itp. Bo zauważyłem że często występuje tego typu schemat. Mam nadzieję że nie jest to jakieś powszechne ale wydaję mi z tego co czytałem w necie i słuchałem u was na kanale że wielu ludzi najpierw miało natręctwa a potem przeszło to w jakieś ataki paniki, różne dolegliwości przypominające np. zawał. Sam mam bardzo poważne zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, Pani psychiatra mi ostatnio powiedziała że widzi dużą zmianę na lepsze, odkąd przyszedłem do niej pierwszy raz ponad dwa lata temu, bo wtedy byłem na skraju psychozy, ale te myśli, te obsesje, głupoty które sobie wmawiam, magiczne myślenie, jakieś rytuały, że np. muszę pomodlić się określoną ilość razy żeby wszystko było dobrze, wiara w znaczenie liczb, godzin i to takie własne iluzje że jakaś liczba coś tam oznacza, albo jakaś godzina. To wszystko jest bardzo uciążliwe i męczące. Pozdrawiam Hewada, Wiktora, Piotra i wszystkich innych którzy wystąpili na kanale a także oglądających kanał.
Ja dzięki pomocy chłopakòw (za co jestem ogromnie wdzięczna 🙏❤) mogę powiedzieć, że zrozumiałam mechanizm mojej nerwicy. Niestety problem mam z prowadzeniem auta, boję się, że w trakcie jazdy dostanę ataku paniki i spowoduję wypadek. Czy ktoś może mi podpowiedzieć jak mogę sobie pomòc ? 😞😞😞
Opisz sobie ten cały wypadek "w głowie "od początku do końca, ale w miare mozliwosci z każdym szczegółem. Boisz się samego myślenia, że spowodujesz wypadek. Np.Jadę autem, dostaje ataku, dzieje się najgorsze co może być (w Tobie oczywiście), potrącę człowieka, staje przed sądem, idę do więzienia itd. Ja jestem po terapii prowokatywnej, do tego słuchałam i słucham "chłopaków "cały czas. Wiem, że nie jest łatwo ale wchodzę jak najczęściej w sytuację, które wywołują we mnie lęk. Boli "trzepie" ale pomaga:)
@@adrianaromek4651 dziękuję Ci z całego serca, to dla mnie bardzo cenna rada, mam nadzieję, że się odburzymy, czego życzę każdemu, kto doświadczył tego piekła ❤❤❤
@@nelaxxx2416 też myślałam i w sumie myślę, że to piekło ale usłyszałam tez, że "jeśli masz depresje bądź cierpisz na lęki", to bardzo dobrze świadczy o Tobie, ponieważ masz duszę, która chce z Tobą skomunikowac się. To słowa pewnego terapeuty, z którego usług korzystałam. Może poprostu w życiu coś trzeba zmienić...
Ja man problem z odróżnieniem problemów, ktore mam rzeczywiscie, od tego czy to naprawde to jest tak duzy problem. Mianowicie mieszkam za granica, jak dopada mnie lęk to mysli ze lepiej byloby w Pl, ze tu jest mi bardzo zle, ze sie tu nir odnajde, ze w Pl bedzie lepiej. I chce wracac, caky czas mysli ze chce wrocic, mysli ze w pl bede szczesliwa. Nie moge odroznic czy rzeczywiscie jest mi tu tak zle czy duzo ma w tym wsz lek. Trudne to baaardzo
