"Opowieści z Narnii" C.S. Lewis | Strefa Czytacza 

Ciekawy film, chciałam tylko sprostować jedną rzecz odnośnie Ostatniej Bitwy. Wydaje mi się, że Zuzanna nie została odrzucona, nikt nie odmówił jej wstępu do Narnii, sama natomiast uznała, że nie interesuje jej już ten świat. Cytując Eustachego: "Kiedy próbuje się z nią porozmawiać o Narnii, mówi: 'jakąż macie wspaniałą pamieć! Ale to niemożliwe, żebyście wciąż myśleli o tych wszystkich śmiesznych rzeczach, w które się bawiliśmy, gdy byliśmy dziećmi'" Zuzanna więc nie została przez rodzeństwo odrzucona, ale sama uznała Narnię za dziecinną zabawę, można wnioskować też, że pozostali zaprosili ją na ostatnie spotkanie przed przeniesieniem do Narnii, ale Zuzanna odrzuciła zaproszenie. Wcześniej mówiłeś, że książkom Lewisa brakuje szarości. Wydaje mi się, że właśnie wątek Zuzanny można uznać za szary lub niedokończony, ponieważ nigdzie nie zostało powiedziane, że nie może ona wrócić do Narnii. Moim zdaniem pozostawienie jej życia niedomkniętego nie świadczy wcale o tym, że Lewis odrzuca ją, uważając nastoletnią dziewczynę za zasługującą na piekło, ale że pozostawia tę postać w rejonie szarości, dając jej szansę na pójście w którąkolwiek stronę. Warto zauważyć, że przesłanki co do jej "szarości" były zawarte również we wcześniejszych książkach - Zuzanna zawsze była najbardziej "odporna" na magię Narnii, jako ostatnia z rodzeństwa uwierzyła Łucji w Księciu Kaspianie, więc logiczną wydaje się sytuacja, w której pozbawiona łączności z Narnią, wystawiona na pokusy świata Zuzanna traci zainteresowanie krainą, w której jako dziecko przeżyła tyle przygód. Oczywiście nie wszyscy muszą się zgadzać z tą interpretacją wątku Zuzanny, do mnie jednak, jako miłośniczki twórczości Lewisa przemawia ona dużo bardziej niż stwierdzenie, że autor ją odrzucił. Pozdrawiam i dziękuję za filmik, który zachęcił mnie do ponownego już sięgnięcia po tę serię.

Pamiętam jeszcze jak mama czytała mi i siostrze "Narnię", gdy byłyśmy małe (chociaż do "Ostatniej bitwy" wspólnie nie doszłyśmy). Oczywiście mam do całej serii ogromny sentyment, chociaż jako osiemnastolatka nie za bardzo mogę powiedzieć, żeby to było bardzo dawno (ale mogę stwierdzić, że znam "Narnię" już ponad połowę życia). "Podróż "Wędrowca do Świtu"" wykorzystałam w tym roku na maturze. Niestety nie byłam pewna jak było w książce (bo zamiast kolejny raz czytać "Narnię" próbowałam czytać lektury [bez sensu]), więc odwołałam się do filmu (co uznaję za osobistą porażkę jako mola książkowego). W każdym razie do tematu rozszerzonej matury z polskiego pasowało idealnie. Jeśli chodzi o inne książki, to bez "Narnii" faktycznie wyglądałoby to inaczej - J.K. Rowling przyznaje, że lubi "Opowieści z Narnii", a Brandon Mull (autor "Baśnioboru") przyznaje, że wpływ na jego dzieciństwo i twórczość miały powieści C.S. Lewisa i J.R.R. Tolkiena, inspiracją również była Rowling (w tej chwili dosłownie przypisuję to z lubimyczytać). A "Baśniobór", "Narnia" i "Harry" są trzema cyklami mojego dzieciństwa. (Swoją drogą na maturze odwołałam się do nich wszystkich - Harry'ego [zacytowałam na wstępie "-Czy to się dzieje naprawdę, czy tylko w mojej głowie? -Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie Harry, tylko skąd wniosek, że wobec tego nie dzieje się naprawdę?"] oraz do twórczości Mulla [pisałam o tym chłopcu z "Łupieżców niebios", który zrobił swoją krainę, tą z dinozaurami i tak dalej]). "Ostatnia bitwa" z tego co pamiętam (czytałam ją ponownie ponad rok temu) mi się podobała ze swoim światem idei (a przynajmniej ja lubię to tak widzieć) oraz wyjaśnieniem o tym, że wszystko co jest robione w dobrej wierze, jest robione w imię Aslana. Też nie jestem religijna, jednak ta koncepcja mi się bardzo podobała, gdyż uważam, że właśnie tak powinno to działać, że tak należy oceniać ludzi - patrząc co robią, a nie w czyje imię. Książki "Koń i jego chłopiec" nie pamiętam, jeśli mam być szczera. Bardzo podobał mi się "Siostrzeniec czarodzieja", pewnie ze względu na ten właśnie sentyment do poprzednich części. Jeśli ktoś przeczytał do końca, to bardzo pozdrawiam ♥

1 filmowa adaptacja ma jednak swój klimat. Dla mnie do obejrzenia w święta zamiast Kevina. Dobre lokacje i muzyka.

Mam 20 lat i od 12 jestem fanką Narnii :D To potwierdza, że na ten świat nie jest się za starym hehe Ciekawa jestem dlaczego uważasz, że filmy są średnie 🤔 dla mnie są kapitalne 😌👌

Ja 2 dni temu skończyłam właśnie czytać Ostatnią Bitwę i byłam mega zachwycona i zaskoczona.

Opowieści z Narnii są jedną z ulubionych powieści J.K. Rowling, stąd Cedric Diggory od imienia profesora Digory’ego Kirke ☺️

,,Opowieści z Narnii" są moją pierwszą przeczytaną serią i bardzo mi się podobały. I tak samo jak ty czytaczu moimi ulubionymi tomami są Podróż wędrowca do świtu oraz Siostrzeniec czarodzieja. ❤️❤️❤️

1 tom Narnii to była moja lektura w 4 klasie. Bardzo mi się podobało

Jak ja uwielbiam opowieści z narni

Uwielbiam cykl Opowieści z Narnii nie leży mi tylko ostatnia część. Ja z książką zetknęłam się będąc już dojrzałą osobą. Oprócz opowieści zapoznałam się z pozycją Listy starego diabła do młodego to również bardzo ciekawa pozycja tym razem dla starszych czytelników.

Ja w 4 klasie miałam Opowieści z Narnii jako lekturę. Baaaaaaardzo mi się spodobała i właśnie od tej książki zaczęła się moja miłość do wszystkich książek. Pierwszy Opowieści z Narnii potem Harry Potter potem Fantastyczne zwierzęta i teraz Igrzyska Śmierci. Ahh jak to jedna jedyna książka może zmienić nasze podejście do lektur szkolnych czy właśnie książek.

Dzisiaj kończę czytać tą serię i czekałem właśnie na ten odcinek a tu taka niespodzianka. Stokrotne dzięki. Miłego wieczoru.

Malownicze niebo i przeleciał motylek...😁

Ekranizacja pierwszej części jest według mnie idealna. Kolejne no cóż...

Zgadzam się w 100% co do "Ostatniej bitwy"! Czytając ją odczuwałam duży dyskomfort... A mój ulubiony tom to chyba "Podróż Wędrowca do Świtu". ;)

Przedwczoraj akurat skończyłem czytać całą serię ❤️ w 3 dni zjadłem 4 części haha kocham tą serię

Opowieści z Narnii to jedna z niewielu pozycji, gdzie wolę filmy od książek.

Nie pamiętam kiedy czytałem książkę, nie pamiętam ile tomów przeczytałem, mam mgliste wspomniania... a jednak, usłyszenie o tym wywołało we mnie bardzo silne emocje, bardzo możliwe że była to jedna z pierwszych książek jakie kiedykolwiek przeczytałem. Mam nadzieję że powrót do niej, do całego cyklu "nawróci" mnie na czytanie książek :D

Ja mam do Opowieści ogromny sentyment. To był pierwszy cykl, który przeczytałam (wtedy miałam absolutną alergię na książki ;) ). Do dzisiaj z dużo większym ciepłem myślę o Narnii, niż np. o Władcy pierścieni, który tata czytał na przed snem. Ja ostatniej bitwy bardzo długo nie mogłam zrozumieć, i dopiero jak wróciłam do tej części po latach, gdzieś mi się to zaczęło zgadzać. Pozdrawiam :)

jak ja kocham tą serię

Edmund to chyba jedyna "szara rzecz" w cyklu.

Miałam 1 cześć jako lekturę w podstawówce i nie za bardzo mi się podobała, ale dzięki Tobie na pewno wrócę do tej serii! ;)

Ja przeczytałam Opowieści z Narnii dopiero niedawno w wieku 20 lat i trochę żałuje, że po nią nie sięgłam wcześniej, jednak tak jak mówiłeś Czytaczu, sama widziałam w niej więcej, niż widziałabym kilka lat temu. Po tym jak chłopak namówił mnie na Opowieści z Narnii ja go namawiam do Pottera i Szklanego Tronu :P

W przypadku pierwszej części akurat wolę film niż książkę. Osobiście najbardziej podobała mi się piąta część

Też uwielbiam Narnię. W ogóle to muszę sobie zrobić re-read tej serii, bo już chyba z dziesięć lat nie czytałam, a chciałabym. Moje ulubione tomy to: "Koń i jego chłopiec", no bo Złoty wiek, o którym właściwie nie było za wiele, a tu mamy rozwinięcie. Także "Siostrzeniec czarodzieja", bo daje nowe spojrzenie na ten świat oraz możemy zobaczyć jak ta cała "afera z Czarownicą" się zaczęła. Świetny filmik. Pozdrawiam. :)

To bardzo krotkie opowiadania, a ja jak czytam to mi sie wlecze tak bardzo ze nie mam weny zabrac sie za kolejną część

Akurat pierwsza ekranizacja podobała mi się o wiele bardziej od książki :)

Też nie cierpię ostatniej części

Mam 37 lat i wlasnie czytam opowiesci Narnii pierwszy raz w zyciu 🤣 kiedys musial byc ten pierwszy raz 😋 tyle tylko, ze czytam je po niemiecku (latwiej bylo mi kupic mieszkajac w de). Jestem wlasnie na Koniu i jego chlopcu i musze przyznac, ze czyta mi sie ja bardzo ciezko. Jednak w tej czesci uzywane jest sporo slow, ktore na codzien uzywane nie sa plus dochodzi duzo nazw postaci, miast itd dlatego ciagnie mi sie niemilosiernie. Nie mniej jednak poki co podoba mi sie seria. Ale wiecej bede mogla sie wypowiedzieć dopiero jak skoncze

Biorąc pod uwagę biografie autora, to co wydarzyło się w ostniej bitwie jest bardzo logiczne

Opowieści z Narnii ~LOVE~

Pierwszy tom był lekturą chyba u mnie w podstawówce. Znienawidziłam przez to cały cykl. Choć jak się tak ciepło wypowiadasz (poza ostatnią bitwą) może sięgnę 😉

Akurat jutro mam sprawdzian z lektur typu ,,Opowieści z Narnii'' a tu cyk powiadomionko 😂

Ja pierwsza część opowieści z Narnii miałem jako lekturę w 5 klasie, i mi się dość podobała ale nie siegnalem po inne książki, dopiero 2 dni temu mi doszedl cały komplet opowieśći z Narnii. I zamierzam przeczytać w najbliższym czasie.

5:35 według mnie Narnia taka miała być miała pokazać jak wygląda świat, czyli jesteś albo po stronię dobra Aslana, albo jesteś zły czarownicy czy innych złych bohaterów. Mrógnięcie oczkiem do protestantów, którzy nie wieżą w czyściec tylko albo idziesz do piekła lno do nieba

Z Narnią spotkałem się po raz pierwszy jako dziecko. W podstawówce byliśmy w kinie na "Starej szafie", a że film był całkiem spoko, to sięgnąłem po książki, bo od dziecka lubiłem czytać... Udało mi się przebrnąć przez pierwszą i stwierdziłem, że nigdy więcej Lewisa. Historia może i była wciągająca, ale styl pisania autora jest niesamowicie irytujący i całkowicie pozbawiał immersji. Człowiek się wczuwa w historię, czuje ten świat, a tu nagle zwrot do czytelnika... i magia pryska. Za każdym takim razem miałem ochotę rzucić książką w kąt i tam zostawić.

Aż mi się przypomniało jak usnełam na polskim kiedy nauczycielka puściła film przed lekturą której i tak nie przeczytaliśmy Poprawka! PRAWIE usnęłam.

"Lwa, Czarownicę i starą szafę" czytałam jako lekturę szkolną w klasie 3 czy 4, więc mam do niej ogromny sentyment, ale chyba jeszcze większy sentyment mam do samych filmów, które widziałam pierwsze i do tej pory lubię je sobie powtórzyć 🙊😅 Z całą serią wiąże się natomiast nawet zabawna historyjka, bo kiedy miałam przeczytać 1 część do szkoły, mama kupiła mi pakiet 3 książek z filmowymi okładkami, iiiii dopiero parę lat później, jakoś w wieku 14/15 lat dowiedziałam się od koleżanki, która przeczytała całą serię... że jest więcej części 😂🙈 (zaspoilerowała mi też zakończenie, ale do już innych sprawa 😜) i chociaż nadal się z tego podśmiewuję, to większym wstydem napełnia mnie fakt, że minęło już kolejne 5 lat i do tej pory jestem na 1 rozdziale "Srebrnego krzesła" 😅

Zuzanna nie została odrzucona, sama wyparła się tego świata uznała, że są to jedynie mżonki dziecięce. Co do zarzutu o brak odcieni szarości, to w "Ostatniej bitwie" pojawia się motyw żołnierza, który wierzy w Tasza, ale przez to, że jest dobrym człowiekiem i postępuje zgodnie z własnym sumieniem, dostaje się do krainy Aslana i ma takie samo prawo do udziału w szczęściu jak pozostali, dodatkowo w religii chrześcijańskiej jest mocno zaakcentowane to, iż człowiek musi się jasno określić po jednej ze stron, ponieważ wszelkie odcienie szarości są krytykowane, tak samo jak zło, więc Levis pisząc książkę opartą na Piśmie Świętym, nie mógł postąpić inaczej. Dla mnie jako dziecka z wierzącej rodziy wszystkie książki Levisa były dobrym wytłumaczeniem wiary i pomogły lepiej zrozumieć niektóre jej aspekty. Kocham sposób narracji Levisa, w której kieruje się on bezpośrednio do czytelnika przez co, mam wrażenie jakby historie opowiadał mi dobry przyjaciel. Moim najmniej lubianym tomem jest "Siostrzeniec czarodzieja", najbardziej natomiast lubię "Koń i jego chłopiec" oraz "Srebrne krzesło". Uważam, że filmowa wersja pierwszej książkii jest znacznie lepsza i znam niemalże wszystkie dialogi z niej, a po raz pierwszy oglądałam ją mając 2/3 lata i zapamiętałam wiele rzeczy choć błędnie je interpretowałam.

Ja dopiero serię przeczytałam podczas kwarantanny. A bliżej mi do 30 niż 20. :D Czytałam w chronologii wydawania, i według mnie tak jest lepiej. Ogólnie seria jest mocno nierówna. LCiSS najlepsza. Potem słabiej. KiJC najsłabsze. Dla mnie tej części mogłoby nie być. Ogólnie się zawiodłam, bo myślałam, że rodzeństwo będzie w każdej części. A filmów wcześniej nie widziałam, obejrzałam dopiero po przeczytaniu. Też nie jestem religijna i czasem mi te nawiązania przeszkadzały. Do serii już nie wrócę.

Według mnie filmy też są bardzo dobre 😀

Pierwsza część Opowieści z Narnii jest teraz lekturą szkolną :) i np. dzięki temu moja siostra wciągnęła się w tą serię i jest w trakcie czytania już któregoś tomu 😂. Moją pierwszą przeczytaną całą serią byli Zwiadowcy, których pomimo upływu lat uwielbiam :D

Tak kocham Narnię. Osobiście uważam że najsłabszymi tomami są 4 i 5 a co się tyczy tomu ostatniego to miałam do niego mieszane uczucia.

Eh, ta "ostatnia bitwa"... 😑 To także i moja nielubiana część cyklu o Narnii. Za to do dziś pamiętam koniec tomu trzeciego i co się stało z Ryczypiskiem. I srebrne krzesło też bardzo zapadło mi w pamięć 🥺 Aż łezka się w oczku kręci za tymi bohaterami i ich przygodami. :') Natomiast ostatni tom jest dla mnie po prostu nope. 😑 Nie uznaję go i udaję, że nie istnieje! 😆

Podróż Wędrowca Do Świtu to moja ulubiona część Narnii

Akurat moje ulubione części to koń i jego chłopiec oraz ostatnia bitwa 💕

Też już starą dupa byłam jak przeczytałam Opowieści z Narnii. Nie dałam rady tylko przeczytać ostatniej części, a przedostatnią dałam radę tylko do połowy i to z bólem, bo już ciężko było mi przebrnąć.

Przeczytałam cały cykl, ale ostatnia książka była jak dla dziecka 7 letniego była ciężka, ale potem zaczęłam rozumieć i znajdywać odniesienia

Ja miałam Narnię Lew Czarownica i Stara Szafa w czwartej klasie jako lekturę. Reszty tomów nie czytałam choć planowałam to zrobić ale oglądałam filmy "książe Kaspian" I "podróż wędrowca do świtu". A rok temu jak byłam w 8 klasie odgrywaliśmy fragmenty Narni na konkursie. Ja byłam Białą Czarownicą.

Może w następnym odcinku książek czytanych dawniej seria "Tunele"?

Opowieści z Narnii czytałam mając naście lat po raz pierwszy, ale lubię wracać do nich nawet po złej stronie trzydziestki z tego powodu, że po prostu lubię zanurzać się w atmosferze wakacji z dzieciństwa. Oglądałam dawno temu serial BBC i ongi mi się podobał, a z filmów podobała mi się tyko pierwsza część potem za wiele zmian i to be sensu. Wątek Zuzannowo - Kaspnianowy był wystarczająco beznadziejny, a trzeci film z "mieczami Aslana" i tym podobnymi dodatkami po prostu mnie odrzucił. To było jak fanfiction a nie ekranizacja książki. Oczywiście co kto lubi, ja ani trochę. Mając mniej lat czytałam Narnię jako bajkę i szukałam przejścia do magicznej krainy w szafie. Mając więcej zrozumiałam drugie dno i doceniłam kunszt autora za stworzenie powieści na wielu poziomach. Religijne nawiązania do Pisma Św, Chrystusa nie są namolne, zgadzam się a całość nie brzmi moralizatorstwo. To co mnie urzeka w Narnii, to pokazanie siły przyjaźni, zasad, moralności bez całego brudu jaki się daje dzisiaj, szlamu przemocy i seksu. Postacie jak Edmund czy Eustachy nie są czarno-białe, ale właśnie szare. Piotr i Zuzanna też nie zawsze są ok wobec młodszej siostry, Arawis poznajemy jako wredną, potem się zmienia itd. A jak już pisali inni, Zuzanna sama odrzuciła Narnię a nie została z niej przemocą wykluczoną. Jeśli Netflix weźmie się za serial, to będzie polipoprawna szmira z całą masą bezsensownych wątków, całą masą przemocy, mordobicia i seksu rodem z pornola byle tylko by było inklusiw i dajwersiti i kij z tym czy to ma sens w danym uniwersum. A szkoda, bo to naprawdę ciekawa i wartościowa książka. Pozostaje oglądać stary serial BBC i wersję animowaną gdzie na ekranie można poczuć klimat powieści.

Ale przecież nikt Zuzannie nie zabronił wejścia do Narnii. To była JEJ decyzja, by nie jechać tym pociągiem, i wyraźnie było zaznaczone, że cała reszta była w nim tylko dlatego, że zrobili sobie spotkanie Przyjaciół Narnii. Poza tym, "Kto raz jest królową Narnii, zawsze będzie królową". Wiadomo też, że Lewis planował napisać książkę o tym, co stało się z nią po końcu Ostatniej Bitwy

Ja uwielbiam zarówno książki, jak i filmy. Najbardziej "lew, czarownica i stara szafa", "Książę Kaspian" i "Koń i jego chłopiec"

Mi się marzą takie piękne wydania narni z twardą okładką

O akurat teraz skończyliśmy omawiać tą lekturę (w tamtym roku nie zdążyliśmy)

👍

bardzo ciekawie opowiedziane - ja , aż wstyd się przyznać nie wiele już pamiętam z książęk, które czytałam 23 lata temu ( serię kupowałam dla córki a czytałam pierwsza)

O, film jak znalazł dla mnie, od jakiegoś czasu jestem w trakcie pisania historii Zuzanny - już po tym, jak straciła całą rodzinę.

Właśnie przez kwarantannę przeczytałam 2 pierwsze części.

Mówisz, że jesli chodzi o próg wejścia to byleś stary? No cóż - mnie do tego cyklu przekonała moja ówczesna dziewczyna, która to czytała jak miała jakieś 13 lat, a była 7 lat młodsza, wiec jak się poznaliśmy i zaczęliśmy sobie polecać książki to miała już z 17, czyli ja... 24. Tak - miałem 24 lata jak poznałem ten cykl. I w ogóle nie żałuję i nie uważam, zebym był na to za stary. I na pewno w czasie czytania nie uderzyły mnie aż tak te wszystkie religijne motywy, bo "w owym czasie" jak mawiał Łukasz ewangelista - byłem bardzo zagorzałym katolikiem, czego nie mogę o sobie powiedzieć dzisiaj i chyba się trochę boję do tego wrócić... minęło już 10 lat, coś tam pamiętam i wiem, ze w gruncie rzeczy mi się podobało, ale... no właśnie.. niektóre rzeczy lepiej zostawić w spokoju i widzieć tylko ich obraz w różowych okularach nostalgii.

Ja przeczytałam już wszystkie. Tak i tak

Ten film wyszedł w dzień, w którym poddałem się na 67 stronie ,,Księcia Kaspiana" bo jest według mnie strasznie nudna i zaczynam ,,Drogę szamana".

Cała seria strasznie mi się podobała, A co do ostatniego tomu, to prawdopodobnie, przez to, iż był już rozwiązaniem całej serii, wydawał mi się strasznie mglisty. Akcja szła, lecz w sumie nie byłem aż tak do niej związany. No działu się jakieś rzeczy, ale sądzę, iż najważniejsze były emocje związane z zakończeniem serii, ich kumulacja, która narosła przez cały cykl.

Proszę wiecej narni

Ja osobiście uwielbiam Narnie i moją ulubioną częścią jest ostatnia bitwa, ale nie uważam że w pozostałych częściach jest mniej odniesień do wiary... Po prostu chyba tak się nie rzuca w oczy dla przeciętnego czytelnika ale odniesień w całym cyklu jest bardzo wiele. I nie jest powiedziane że Zuzanna nie wroci do Narni, kiedy będzie jej czas ale ona nie brała udziału w wypadku kolejowym więc trudno by było żeby trafiła do Narnii skoro jej tam z nimi nie było. Ja chyba najmniej lubię część siostrzeniec czarodzieja....

Dzień dobry, ja mam pytanie do książki Harry Potter i kamień filozoficzny, Edycja domów od Media rodzina i chciałbym się spytać, czy będzie jedyna część w kolorach domów, czy reszta tez będzie na nie odwzorowana. Jeśli nie, to jaką książkę czytać (Harry Potter, jakie wydawnictwo itd)

To może teraz Ulysses Moore "Wrota czasu"? I reszta serii.

W pewnym momencie czytałam Tom za Tomem. Wszystko czytane na ebooku I teraz nie jestem w stanie odróżnić która część była o czym. Chyba trzeba do tego wrócić I spróbować jeszcze raz

Też mam alergie na "Ostatnią bitwę".

SPOILERY z Ostatniej Bitwy i całego cyklu Czytaczu, Zuzanna nie została odrzucona, tylko sama Narnię odrzuciła - gdzie w książce usiłuje dostać się do Narnii i dostaje odmowę? Wręcz przeciwnie, to jej rodzeństwo zaprasza ją do wzięcia udziału w ostatniej próbie dostania się do Narnii, a ona ich wyśmiewa. Pomysł, że ktoś nie pozwala jej dostać się do Narnii czy też prawdziwej Narnii to strasznie irytujące założenie wielu czytelników serii, którzy do tego doczytują się w losie Zuzanny mizoginii autora XD Zuzanna od początku, zwłaszcza w drugiej książce, przejawiała miejscami brak wiary (czy ktoś to interpretuje jako brak wiary w Aslana/Jezusa, czy po prostu brak wiary w przyjaciół czy w to, że lepsze nadejdzie), czego kulminacją stało się kompletne odrzucenie dzieciństwa, marzeń i tej prostolinijności na rzecz dorosłości i materializmu (vide "nylonowe pończochy, szminka i przyjęcia", które nie były problemem samym w sobie, tylko oznaką sposobu, w jaki Zuzanna usilnie próbowała dorosnąć, odrzucając wszystko, czego się nauczyła w Narnii). Oczywiście pod koniec drugiej książki ona i Piotr dostają takie zadanie - nauczyć się żyć w swoim świecie, jednak nie kosztem wspomnień o Narnii. Piotr dorasta, używając doświadczeń z Narnii, Zuzanna natomiast je odrzuca. Jednak, w przeciwieństwie do swojego rodzeństwa i ich przyjaciół, nadal żyje w Anglii, jej historia nie dobiegła końca i po Ostatniej Bitwie nadal może dojrzeć jako osoba (która, przypominam, straciła w wypadku kolejowym rodziców, rodzeństwo i kuzyna, to musiało nią naprawdę wstrząsnąć), o czym byśmy mogli przeczytać w następnej książce Lewisa, gdyby nie jego przedwczesna śmierć 😥 Mało tego, jej kryzys wiary odzwierciedla kryzys wiary Lewisa, który sam swojego czasu stał się ateistą, aby później powrócić do wiary chrześcijańskiej. Traktowanie nieobecności Zuzanny w Ostatniej Bitwie jako uznania jej za postać niegodną prawdziwej Narnii przez autora to mocne niedopatrzenie ze strony wielu czytelników.

Lubie opowieści z Narni, za te równa granice między sobewm i złem. Ja dopiero w ostatniej części się kapnęłam kim jest Aslan, też nie lubię siódmego tomu.ale mimo wszystko polecam opowieści z narni dla każdego. Taka sama bitwa jak w Harrym Potterze

To uczucie kiedy oddajesz swój róg aby mogli cię przyzwać, więc przyzywają wszystkich oprócz ciebie 😂

Ja jestem osobą wierzącą i dla mnie też ostatnia bitwa weszła za mocno w sumie Zuzy nienawidzę i cieszę się że nie wróciła ale myślę że cykl dużo by zyskał gdyby przez całość serii były opisywane losy rodzeństwa i Kaspiana ,i brakuje mi nuty prawdziwości tak jak powiedziałeś ,, szarości,, i jakiejś magii może ,,dobrej,,czarownicy lekkiego odejścia od bilbli i pokazania czegoś więcej... Choć ogółem książki i filmy bardzo lubię i ciekawi mnie co zrobi Netflix pozdrawiam

Pytanie może nie na temat ale czytałeś serię z mgły zrodzony.(czy jakoś tak)

Ja słyszałem, że mocną inspiracją dla Harry'ego Pottera był "Louis Barnavelt" Johna Bellairs, ale dorwać te książki w Polsce to jakiś cud, na allegro są pojedyncze tomy :'( Szkoda, że ta seria nie odniosła w naszym kraju żadnego sukcesu :(

Ja kiedy widzę, że czytacz poleca jakąś książkę Jak mnie przekonasz do kolejnej serii to się zabije chyba, a przy okazji zbankrutuje. Jestem w trakcie czytania pierwszego tomu Drogi Szamana, Harry Potter i komnata tajemnic czeka na półce, więc proszę nie 🙅

Kilka dni temu przeczytałam "Koń i jego Chłopiec"

Wolę cykl "Mroczne Materie" i "Harry'ego". Za "Narnią" po prostu nie przepadam. Odniosłam wrażenie, że jest tam za dużo "na siłę" i przez to nie kupiłam tego, chociaż... Motyw z szafą jest super.

Kiedyś wszyscy mi zazdrościli, gdy omawialiśmy Narnię, bo mam na imię Zuzia, a ja tak jej nie lubię ygh. *poproszę o wyjaśnienie co takiego stało się w ostatnim tomie*

Mój pierwszy tom Narnii stał się żółty, ale tylko do połowy.

Jesteśmy z synem na 13 rozdziale pierwszego tomu ;)

Ja niestety ostatnią książkę, jaką czytałem z tej serii, to o statku... A nawet go nie pamiętam (tak mnie to zanudzało). Ale cóż zrobić, może teraz po tych latach się uda 🙄

Ho ho te motyle🥰

Ja 2 pierwsze tomy przeczytałem w 1 dzień. Czułem jakbym czytał streszczenie tak szybko szło.

Na sprawdzianie z tej lektury miałam pytanie o treści- ,,Co znajdowało się na parapecie w pomieszczeniu, w którym znajdowała się szafa,,- pytanie tak traumatyczne, że aż do dziś je pamiętam, a minęło dziewięć lat :3

Chyba jako jedna z nielicznych nie lubię "opowieści z Narnii". Czytałam ją mając ok. 13 lat i już wtedy wydała mi się bardzo dziecinna. Jeszcze pierwszy tom mnie wciągnął, przypominając trochę historię Królowej śniegu Andersena, ale kolejne strasznie mnie nużyły, a bohaterowie stawali się coraz bardziej drażniący (w moim 13-letnim odczuciu bardzo naiwni i nieogranieci). Nie jestem w stanie powiedzieć czy tak samo bym odebrała tych bohaterów i historie dzisiaj, będąc w wieku takim jak Czytaczowie, ale przyznam szczerze, że to jedna z pozycji, do których nie mam zamiaru wracać.

Narnia weszla tak mocno że w dziecinstwie sie non stop do szafy zaglądało xDDD

Dołączam się do niechęci jeśli chodzi o "Ostatnią bitwę", zresztą dla mnie już ten baranek w "Wędrowcu" był zbytnio łopatologiczny. Natomiast dla mnie ulubionym tomem pozostanie "Srebrne krzesło" za tą namiastkę szarości, którą pokazuje w postaciach głównych bohaterów. I za morał jaki z tych szarości płynie ;)

Opowieści z Narnii czytałam jako nastolatka i nawet się nie skapnelam że są tam jakieś nawiązania do chrześcijaństwa mimo że jestem osobą wierząca ogólnie to wszystkie części były spoko nie mam jakiejś ulubionej .

Przeczytałam całą serię Opowieści z Narni no i Harrego Pottera.

Odpadłem po Podróży Wędrowca do Świtu. Niestety z każdą kolejną książką coraz gorzej ...

Ja się od tego odbiłem. Miałem na płytach serial BBC. Nawet nie wiem czy jeszcze gdzieś go mam czy komuś dałem. PS. C.S. Lewis przyjaźnił się z Tolkienem.

Czytałem ten cykl jako 40 - latek, zatem czytacz jest młodziankiem ...

Czytaliście może ostatni mag lisy maxwell A jezi czytaliście to macie jakąś opinie o tej książkę

Ja uważam, że Opowieści z Narni Ostatnia Bitwa jest tak bardzo nie lubiana bo jest nawiązaniem do rzeczy niezbyt fajnych dla tego świata.

Hej, pytanie do tych, którzy już przeczytali cała serio (bo chce się za nią zabrać w najbliższym czasie) Polecalibyście czytać wg kolejności wydawania czy chronologicznie? Z góry dziękuję ♥️

Nie zgadzam się co do tego zw zło i dobro jest odzielone i nie ma nic po między: bo są rzeczy pomiędzy

mam całą serię

Szkoda, że mogą być ekranizacje, bo Netflix tak narozrabiał, że trzeba go bojkotować.

Ale Zuzanna sama nie chciał iść do Narni.