Қуёш йўқ, майин ёмғир ёғади. Ҳарорат айни сафар учун. Атроф арчазор, баҳорий гуллар, булбуллар хониши, сойнинг дилгир шовқини... Денгиз сатҳидан 3000 метр баландликда эса бошқача манзаралар бошланди. Булут-туман олдимизга тушиб олди. Ҳаво совий бошлайди. Айрим жойларда 1 метрдан нарёғи кўринмайди. Кетаверасан-кетаверасан. Оёқ ости қор. Олдингдан чўққига ўхшаш, улкан тошли қора тоғлар чиқади. Осмонталош деб ўйлаб 3500 метрдан баланд 7 та чўққини забт этиб қўйибмиз. Бирдан дўл бўрони бошланади.
Охирги манзил 3686 метрлик Осмонталош чўққиси забт этилди. Мақсадга эришилгач барча можаролар унут бўлган эди. Аммо, пастга тушишни бошлашимиз билан олчадек-олчадек муз парчалари шиддат билан ура бошлади. Чўққида чақмоқ ва момогулдурак ваҳимаси... Атрофни яна булутлар қамраб олган. Икки қарич қор изларимизни ёпиб ташлаган. Адашиб-адашиб, чўпон итларининг ҳужумидан, силлиқ қоялардан омон-эсон ўтиб манзилимиздан 20 км узоқдаги бошқа қишлоқдан тушдик. Бу галги тоғ сафарим шу каби турфа экстрим - можароларга бой бўлди.
24 сен 2024
