OSOBLIWY PRZYPADEK BLIŹNIACZEK POLLOCK | KAROLINA ANNA 

Moja córka (4 lata) często mowi "gdy bylam kiedyś dorosła to robiłam to i to", a ostatnio na spacerze pokazała palcem na stary opuszczony dom i mowi: "Mama a pamiętasz jak tu kiedys mieszkałam?" 😬

Do 20 urodzin miałam sny o wojnie, widziałam w nich jakąś starszą kobietę, do której mówiłam mamo, uciekałyśmy razem ulicami Warszawy, których nie mogłam znać, bo urodziłam się w całkiem innym mieście, a ja wyjechałam do niej dopiero na studia. Każdy sen kończył się tym, ze jechałam na śmierć przez zagazowanie i mówiłam: spójrzmy ostatni raz na naszą Warszawę. Do 20 roku życia budziłam się w nocy bojąc się, ze umrę, że mnie ktoś udusi. Czułam się jakbym nie miała prawa dożyć 20 lat. Wszystko skończyło się po 20 urodzinach. Sny ustały a z nimi lęki o śmierć. Jednak nieraz chodząc ulicami Warszawy, do której całe życie mnie ciągnęło, nieraz staję i ogarnia mnie jakieś dziwne uczucie smutku, że nie jest teraz tak, jak było kiedyś, a przecież ja nie wiem jak było kiedyś.

Sama nie wiem czy w to wierzę, ale sprawa reinkarnacji jest bardzo ciekawa. Moja 3 letnia siostrzenica również często mówi bardzo dziwne rzeczy. Ostatnio zaczęła opowiadać o mojej babci, której nigdy nie poznała, bo zmarła 7 lat temu... Mówi także coś w stylu "Gdy byłam kiedyś dorosła to chodziłam z babcią nad staw koło jej domu". Najlepsze jest to, że moja siostrzenica nigdy tam nie była, więc teoretycznie nie ma prawa wiedzieć o tym stawie.

Czy tylko ja uważam, że te bliźniaczki wyglądają przerażająco? 🙊

Myślę, że ojciec niekoniecznie musiał zmyślić te podobieństwa, ale raczej nieświadomie "wdrukował" je bliźniaczkom. Małe dzieci szybko wychwytują, jakie zachowania budzą u rodziców zainteresowanie i chętnie je utrwalają. Gdy ojciec okazywał ekscytację, gdy jednorazowo wykazały jakąś cechę, zachowanie czy zainteresowanie kojarzące się ze zmarłymi siostrami, dziewczynki zapamiętywały, że sprawiają mu radość i zaczynały to powielać.

ja mając 7- lat zaczęłam pisać na krtkach daty; 1901- 1946. gda mama pytała co to jest ja odpowiadałam- urodziłam się 2 grudnia 1901 r. a zmarłam 7 lutego 1946. mówiłam że miałam 4 rodzeństwa 1 byłam nauczycielką.

Jak miałam około 4 lata zaczęłam opowiadać rodzicom historie o psie Siłaczu, z którym spędziłam wojnę ukrywając się w lasach. Mama wysłała mnie do psychologa bo myślała, że to wymyślony przyjaciel, a historie były dość niepokojące. Wtedy po paru rozmowach zaczęłam opowiadać o ulicach w Opolu, opisywałam miejsca, w których nigdy nie byłam. "Pamiętałam" swoją śmierć, a w okolicy miejsca, które opisałam znajdował się krzyż. Dodam, że jestem ateistką i całkowicie wykluczam istnienie duszy, a historie przestałam opowiadać jak poszłam do pierwszej klasy, teraz pamiętam jedynie wygląd psa.

Wiem że to nie jest tematyka humorystyczna, ale jak przepraszam bardzo można wpaść do wiadra??

nie wiem czy wierzę, ale na pewno niesamowicie interesują mnie takie sprawy 😍

Co jak co ale pamiętanie swojego poprzedniego życia musi być przerażające...

Przypomniały mi się słowa mojej babci, jak mówiła ze śni jej się jakieś miasto i szukała w nim intensywnie swojego domu. Od drzwi do drzwi, krążyła ulicami. Mówiła, ze którejś nocy jak znajdzie swoje mieszkanie, to wtedy umrze. Mówiła, ze to było jej poprzednie życie, te miasto i dom. Rzeczywiście zmarła we śnie. Nie wiem, czy tak jest.. Wiem, ze mi się śniła, raz jak bardzo rozpaczałam po jej śmierci, uspokajając mnie i później kilkukrotnie, m.in. jak mój dziadek złe się czuł i obudziła mnie w ten sposób. Wierze, ze jest coś na świecie. Ze zmarli, którzy nas kochali są blisko..

Myślę, że rodzice po prostu sobie tak kompensowali stratę córek, nie mówię, że kłamali, ale sami chcieli w to wierzyć, bo tak łatwiej

Wydaje mi się, że rodzice zafascynowani reinkarnacją przekazali to na dzieci. Często o tym rozmawiali i dzieci tego słuchały.

Myślę, że nie powinnaś się przejmować tym, że ktoś nagrał odcinek o jakiejś sprawie, bo ten kanał prowadzisz Ty i wiele osób może oglądać te sprawy tylko u Ciebie bo u innych na przykład nie lubią.

Moja prababcia zmarła w 1997 na zapalenie płuc a ja się urodziłam z zapaleniem płuc w 1998,od małego opowiadałam mamie różne sytuacje życiowe z życia prababci.Wszystko mówiłam tak samo jak prababcia,nikt mi tego nie opowiadał...

Mój kuzyn(6lat) ma urodę bardzo podobna do Japończyka ma szerokorozstawione oczy i takie trochę skośne nos też wygląda jak u typowego Japończyka Chociaż jest w 100% Polakiem ogólnie to kuzyn pomimo tego że ma dopiero 6 lat jest bardzo dobrze do edukowany na temat wojny serio on potrafi powiedzieć wszystkie dokładne daty zna wszystkie nazwy bomb czy samolotów nawet takich mało znanych , ostatnio jak byłam u mojej cioci w domu i rozmawiałam z kuzynem powiedział mi że kiedyś był japońskim zolnierzem który rozbił się samolotem i wymienił mi nazwę tego samolotu ale była bardzo skomplikowana więc nie pamiętam, ogólnie mówi różne miasta brzmiące jak japońskie ale właśnie takie o których się nie mówi małe miasteczka lub wioski o których mało osób wie jak się nazywają o których mówią tylko mieszkańcy i to nie tak że kuzyn się uczy on to poprostu wie ma to jakoś zakodowane.

Mimo, że tematy kryminalne są dla mnie niesamowicie interesujące to jesteś jedyną youtuberką, którą oglądam. Masz niesamowicie porywający, spokojny głos, jednak jak najbardziej profesjonalny. Pozdrawiam i jak zawsze trzymam kciuki za działalność na RU-vid :)

Nie wiem czy do końca wierzę w reinkarnację, ale może opowiem o moich doświadczeniach. Jak byłam mała bardzo często mówiłam coś w stylu "kiedy miałam tyle lat co ty(...)" do osób starszych odemnie. W wieku 13 lat zaczęłam interesować się drugą wojną światową i razem z rodzicami pojechaliśmy do muzeum Powstania Warszawskiego. Kiedy patrzyłam na zdjęcia czułam, że znam te miejsca i to wszystko widziałam. Do tej pory opowieści o powstańcach są dla mnie bliskie. Potem zaczęły się drastyczne sny o wojnie, obozach i często widywałam w nich tą samą rodzinę.

Większość twierdzi, że byłoby to dla nich przerażające. Gdyby mi ktoś teraz powiedział, że przeszłam w dzieciństwie coś takiego jak bliźniaczki, to bym się uspokoiła. Znaczyłoby to, że po śmierci nie zniknę, a może nawet zachowam wspomnienia z tego, co jest teraz. Życie w niepewności co będzie "dalej" często powoduje u mnie uczucia stania nad przepaścią i prowokuje ataki paniki.

Totalnie zgadzam się z tym, że bliźnięta łączy coś mega dziwnego. Mój chłopak ma dwie małe siostry (6lat) bliźniaczki. Jedna z nich jest chora, nie mówi, nie jest samodzielna, nie porusza się samodzielnie. Czasami chora pokazuje, że coś chce i nikt nie wie o co jej chodzi, po czym przychodzi jej zdrowa siostra i mówi ''Przecież ona chce czytać książkę'', a chora macha głową na tak, że się zgadza. Nikt po za zdrową dziewczynką nie jest w stanie TAK DOBRZE zrozumieć tej chorej.

Czasem zdarzają się zbiegi okoliczności. Znacie sprawę małżeństwa, które straciło troje dzieci w wypadku samochodowym dwie dziewczynki i chlopca, a po roku urodziły im się trojaczki w tym samyn składzie? To było bardzo zaskakujące! Tutaj też, jakby los chciał im zrekompensować stratę... Ogolnie też byłoby szkoda, aby takie gotowe, stare dusze się marnowały. Ja wierzę w biologię, chemię i fizykę, ale chciałbym, aby istniała reinkarnacja ( tylko z jakąś przerwą, żeby się dobrze wyspać :)

Jeśli to prawda, to miały szczęście ze wróciły do swojej rodziny,i ze były nadal siostrami jestem wstanie w to uwierzyć bo moim pierwszym wspomnieniem jest jakby śmierć moja z poprzedniego życia byłem na dole w studni lub czymś podobnych i patrzyłem się na moich 2 oprawców no i urodziłem się z lekko deformacją prawej strony czaszki zazwyczaj ma się takie wgłębienie po silnym uderzeniu lub kiedy spadniemy z wysoka

Interesuję się reinkarnacją i chcę wierzyć w tę historię, ale zdrowy rozsądek podpowiada mi, że siostry mogły podsłuchiwać rozmowy rodziców o przeszłości

Może to wszystko jest jakaś formą poradzenia sobie ze stratą

Może reinkarnacja ma związek z pamięcią pokoleniową, pamięcią komórkową? Podobno dziedziczy się traumy nawet od kilku pokoleń. W Internece jest sporo tekstów na ten temat. Karolino, świętny odcinek! :)

Bardzo ciekawa sprawa. Nie mam zamiaru wątpić lub wierzyć na ślepo, uważam jednak, że celem istnienia wszystkiego jest rozwój - dusza by w pełni się rozwijać musi poznać wszystko, nauczyć się wszystkiego. Straty, jak rodzice, przeżyć swoją śmierć, przeżyć krzywdę, zwątpienie, radość, bycie ofiarą, bycie katem. Zrozumieć życie z każdej z perspektyw. A co lepiej by umożliwiało taki naturalny przecież porządek wszechświata niż reinkarnacja... :) fajny temat do rozważań.

Ja od niemowlaka byłam przekonana o tym, że kiedyś żyłam. Takie szczątki wspomnień. Dla mnie niezwykłe było to, że znowu jestem żywa, w ciele dziecka. Z tego powodu od zawsze interesuję się reinkarnacją i mam na "bakier z religią". Z tego co wiem, Fundacja Nautilius zbiera takie relacje dot.wspomonień reinkarnacyjnych. Dużo mają nagrań w sprawach wspomnień małych dzieci odnośnie ich wcześniejszych wcieleń. Jest jescze ciś takiego jak hipnoza regresyjna,podczas której samemu można się cofnąć do minionych żyć. Zresztą jest dużo matetiałów w internecie na temat reinkarnacji, zwanej też wielonarodzeniem. Ponoć chreścijaństwo też opierało się na reinkarnacji i wierze w karmę, ale władze kościoła po kilkuset latach usunęły wiarę w reinkarnację i zaczęły traktować jako herezję. Nauk Jezusa nie zrozumie się nie wierząc w reinkarnację....

To w mojej opinii zdecydowanie jeden z najciekawszych odcinków i jedna z najciekawszych historii jakie opowiadałaś na swoim kanale. :-)

Jako Polak, mam nadzieję, że wśród bliźniaków reinkarnacja jednak nie istnieje.

Moim zdaniem ojciec zrobił dzieciom pranie mózgu.

Ja mam czasem takie mysli jakbym przezywala swoje życie na nowo, tym bardziej deja vu, ktore czesto sie u mnie pojawia. Tez jak cos mi się śni, zapominam o tym, ale później faktycznie cos takiego sie dzieje, coś jak prorocze sny. Jak bylam mala takich sytuacji bylo wiecej, natomiast teraz bardzo rzadko tego doświadczam. Czasami wydaję sie to troche straszne, jakbym znala życie na wylot, tylko, że o tym nie wiem.

Moja siostra kiedyś wypaliła z tekstem czy pamiatam psa pompka dziadka piesek zdechl przed jej urodzeniem ale nigdy tego pieska nie widziała a potrafiła go opisać

To co wiadomo o ich zachowaniach są jak się domyślam przekazane przez ojca, który od dawna miał myśli o tym. Mógł wszystko wymyśleć, tym bardziej, że nie ma zdjęć znamion!

A ja z innej beczki chciałam coś napisać. To dzięki Tobie wkręciałm się w kryminalne historie; dużo zaczęłam słuchać, oglądać i czytać i uświadamiać sobie jakie niebezpieczeństwa na nas czychają na każdym kroku tak naprawdę i jak łatwo może stać się nam krzywda. To dzięki Tobie zaczęłam bardziej uważać i z całą pewnością mogę powiedzieć, że uniknęłam kiedyś bardzo niebezpiecznej sytuacji, która mogła się skończyć porwaniem tylko dlatego, że przypomniałam sobie jedną z Twoich historii i postanowiłam odwrócić się i pobiec w innym kierunku. Dziękuje za to co robisz bo być może uratowałaś mi życie i jestem pewna, że jest więcej osób takich jak ja :)

Tak sobie mysle i chyba tez zdarzaly mi sie w dziecinstwie, kiedy mialem ok 5 lat rozne sny, gdzie snily mi sie rozne osoby i miejsca, ktorych nie znam, ale jakos do teraz pamietam te sny i byly bardzo realistyczne. Moze to wspomnienia z mojego dawnego wcielenia? A przy okazji to nawet podoba mi sie pomysl z tą reinkarnacja, bo to jest taki restart, ze mozesz w kolejnym wcieleniu zrealizowac jakies swoje niespelnione marzenia itp.

Uwielbiam twoje filmy, co z tego ze czasem potem boje sie wyjsc z domu😂

Lata 50-te to nie taka odległa data. Były już aparaty fotograficzne i magnetofony. Jeżeli tyle ludzi się nimi interesowało to właśnie dlaczego w tych artykułach nie ma zdjęć znamion i blizn?

Co za historia 😀 reinkarnacja dla wielu jest tematem tabu , osobiście uważam , że wszystko jest możliwe .... Czasami , gdy gdzieś jestem , mam takie "rozdwojenie " i uczucie jak bym już tam była ... to dziwne uczucie ... Pozdrawiam 😙 ✋

Ja pamiętam jeden sen. Byłam bardzo mała i nie miałam pojęcia czym jest wojna i jak to wygląda, a przyśniło mi się, że razem z rodziną chowaliśmy się w podziemnych bunkrach, na głowie mieliśmy kaski i przedostaliśmy się na drugą stronę, gdzie obraz nie był czarno-biały tylko kolorowy. Albo śnił mi się taki charakterystyczny budynek. Dałabym rękę uciąć, że nigdy go nie widziałam. Kilka lat później przejeżdżałam z ciocią przez miejscowość, w której nigdy przedtem nie byłam i tam zobaczyłam ten budynek (a podobno śnią się rzeczy i postacie, które już kiedyś widzieliśmy). Miał taki sam niebieski kolor, kraty w oknach i stał po tej samej stronie ulicy jak we śnie. Od razu miałam uczucie deja vu

A może ojciec w nie pompował informacje? Swoją drogą dzieci, mówią różne rzeczy, które są przerażające a później już tego nie pamiętają.

1:52 usłyszałam, że został wychowany w wieży kościoła. Roszpunka vibes 😂

Miałam ciarki przez cały odcinek. Jak mąż nagle wszedł do pokoju i coś do mnie powiedział to podskoczyłam do góry ze strachu. 😂

Myślę, że tata dziewczynek przeżywając traumę po śmierci starszych córek, następnie rozmyślając zaczął na siłę szukać powiązań. Ale i tak mega ciekawy film🥰♥️

Ta historia nie wydaje mi się wiarygodna. Myślę że ojciec na siłę szukał powiązań żeby udowodnić swoje teorie.

Zabieram się do oglądania. Niestety już słyszałam ale chętnie obejrzę jeszcze raz

Uwielbiam Ciebie i Twój kanał 🙂 Trafiłam na niego jakiś czas temu i zostałam ❤ Jesteś dziewczyną z klasą, mądrą, śliczną i przesympatyczną 🙂 uwielbiam Twój głos i sposób w jaki odpowiadasz te historie. Obejrzałam każdy filmik, a niektóre kilka razy. Zdecydowanie jestem uzależniona od Twojego kanału i bardzo mi z tym dobrze 😄. Zawsze bardzo czekam na nowe historie. Pozdrawiam serdecznie ❤

Dla mnie wszytskie te rzeczy można łatwo wytłumaczyć. Bliźniaczki urodziły się stosunkowo krótko po śmierci starszych sióstr, z pewnością wielu ludzi rozmawiało przy nich o starszych siostrach, przez co mogły nieświadomie zapamiętywać te informacje. Częstość ciąży bliźniaczych rośnie wraz z wiekiem matki i o ile nie jest to jakoś mega powszechne, to nie jest też to kazuaistyka. Co do znamienia- sama mam niemal identyczne znamię jak moja mama i z siostrą mamy bardzo podobne znamię na łydce. Chwytanie w niewłaściwy sposób długopisu też jest dość powszechne. Co do tego co lubimy jeść czy jak się ubierać- jest to też warunkowane tym co poznaliśmy w dzieciństwie, trzeba pamiętać, ze wtedy nie było też takiego wyboru jedzenia i o ile nie miały jakiegoś super wyszukanego smaku to większość ludzi lubi to samo jedzenie. Udowodnione jest też to, że jesteśmy w stanie przekonać innych ludzi do wydarzeń, które nie miały miejsca, mimo, że my jesteśmy pewni, że wydarzenia te są prawdziwe. Poza tym lubimy sobie sami potwierdzać nasze teorie, możliwe więc jest to, że ojciec po prostu wybierał sobie sytuacje, które potwierdzały teorię, w którą chciał wierzyć

no nie wiem co o tym myśleć ale to mogłoby tłumaczyć życie wieczne -nieskończoną ilość inkarnacji podczas których doświadczasz wszystkiego , pełnisz wszystkie role , wiesz o wszystkim

moja młodsza siostra jak mała 4 latka poszłam z nią na spacer, ponieważ byłyśmy u babci i NIGDY tam nie była a umiała opisać wszystkie miejsca.... najbardziej w jej zachowaniu przestraszyło mnie to że ciągle spotykała jakiś ludzi i umiała ich nazwać... kiedy wróciłyśmy powiedziała że jak miała 8 lat miała psa owczarka i mieszkała razem z rodzicami w warszawie i znała osiedle,numerr bloku i klatkę więc pojechaliśmy tam i okazało się że kiedyś była ich córką... udowodniłą to tym że nazwała swoich rodziców po imieniu

Wow, ale to jest ciekawe. Mam nadzieję, że rodzice tego nie zmyślili bo brzmi naprawdę świetnie

Karolino masz bardzo ładny głos! Mogłabym go słuchać codziennie, jak zwykle ciekawy odcinek. Ale to pamiętanie swojego zycia to naprawde dziwne, a nawet straszne. Pozdrawiam!

Szczerze? Mi bardzo łatwo jest wmówić takie rzeczy. Sprawa brzmi ciekawie, ale to co powiedziałaś na końcu jest naprawdę przekonujące, że może być to wymysł rodziców. Super odcinek

Wierzę w to,że bliźniaczki mogły "coś"wziąć od starszych sióstr.Mój syn,gdy miał 8 lat pojechał że starszym bratem na 2-tyg.obóz,a tam panie kucharki stwierdziły,że Kamil już u nich był i on również to potwierdził.Oczywiście nigdy tam nie był😌

Gratuluję podjęcia tego tematu!!! Mimo sceptycyzmu przekazalas istotne argumenty za. Z wpisów pod filmem wynika, że nie chcemy pamiętać, poprzedniego życia. Jaka jest prawda? Każdy musi sam do tego dotrzeć. Bardzo dziękuję, bardzo za świetny film. 😍

Pięknie to opowiedzialas, wierzyć nie wierzyć i tak bardzo ciekawa historia, pozdrawiam ❤️

Ja oficjalnie raczej nie wierzę, ale mam 2 "dziwne" przypadki w moim życiu. Jeden- gdy byłam po raz pierwszy w Paryżu w roku 1997, spacerując po mieście czułam się jak "w domu", wiedziałam w którą stronę powiniśmy skręcić (zwiedzałam z Mamą i bratem) Nazwy ulic wydawały mi się znajome, po prostu czułam się jak u siebie. Sytuacja druga- to raczej sytuacje, które zdarzają sie cały czas- biegnę szczęśliwa i wolna przez piękne wysokie trawy i zatrzymuję się na brzegu ogromnych klifów, ukazuje mi sie morze... Te wizje dość często wracają.

13:33 uważam że w tym wypadku mógł być to tylko przypadek, sama kiedy uczyłam się pisać czy posługiwać sztućcami chwytałam je w pięść i nie wydaje mi się aby było to takie rzadkie u dzieci uczących się tych czynności

Jestem wyznania hinduiztycznego i wierzę w reinkarnację.🕉 Niestety nie pamiętamy swojego poprzedniego wcielenia, ponieważ poród jest zbyt dużym szokiem. Mimo to czasami zdarzają się osoby pamiętające pewne urywki z poprzedniej inkarnacji (wcielenia). Trudno powiedzieć jak było w przypadku bliźniaczek Pollock, ponieważ, tak jak to słusznie zauważyła Karolina, nie ma jednoznacznych dowodów. Przekazy rodziców mogą być swego rodzaju projekcją, taka samo spełniającą się przepowiednia. Co może wynikać z traumy jaką przeżyli i w ten sposób próbują poradzić sobie ze stratą i ogromnyy bólem. Pomimo wszystko niesamowicie zaintrygowała mnie ta sprawa i osobiście zamierzam zgłębić ten temat i poczytać o podobnych przypadkach... czuję niedosyt😋 Materiał świetny, jak wszystkie w wykonaniu Karoliny.👏 ❤

Polecam film "Początek" z 2014 roku, w którym biolog molekularny poszukuje dowodu właśnie na reinkarnację. Film dobry, mocny i zapadajacy w pamięć 💖

Karolino sprawdziłem ile zrobiłaś filmów-jestem pod wielkim wrażeniem,tyle aż ,a przecież to trudna i męcząca praca .Masz naprawdę wielki talent i jesteś osobą bardzo pracowitą.

Właśnie miałam mieć drzemkę i myślę ale bym zasnęła do Twojego odcinka ale każdy widziałam...

Szkoda mi dziewczynek. Widziano w nich ich zmarłe starsze siostry i miłość rodziców, ich uwaga nie była skierowana konkretnie do nich tylko do podobieństwa. Wyobrażam sobie, jak cieszyły się ze swoich sukcesów w typowo dziewczęcy sposób, przy czym rodziców (A przynajmniej ojca) bardziej interesowało podobieństwo. To zakłamanie rzeczywistości kosztem dziewczynek dla złudzeń rodziców. Nawet w tym filmie Karolina skupiła się na podobieństwach (wiem, na tym polega kwintesencja tego przypadku), ale różnic było z pewnością więcej. Przypadkiem były znamiona, których ojciec mógł się doszukiwać i wyolbrzymiać. Jakieś wizje to sny, sami je przecież mamy. Rodzice po prostu oczyma wyobraźni widzieli dom, który znali.. Zabawki są podobne, to była ta sama dekada więc styl i moda na nie była podobna. Dziewczynki mogły mieć i miały marzenia co do zabawek. Segregowały je pod siebie albo np miśki do miśków, lalki do lalek pod okiem rodziców, mogły ulec manipulacji. I myślę, że manipulacja dziewczynkami i ich tożsamością była od początku i to ona miała największy na nie wpływ. A nawet nie na nie, A na ich postrzeganie. Papugowały i powielały zachowania, które w rodzicach wzbudzały emocje dla dziewczynek ważne, a przede wszystkim uwagę rodziców. Mało tego, dziewczynki po wmówieniu im, że są kimś innym same mogły w to uwierzyć i testowały, które zachowania są pożądane i powielały je celowo. Rodzice wychwytywali te, które były podobne do starszych sióstr.

łapka w górę i oglądamy, przepięknie dzisiaj wyglądasz!

Ja tam wierzę. Ja zostałam spłodzona chwilę po śmierci mojej babci. Mam identyczne włosy, figurę, charakter, choroby i... Niesamowite ciepło czuję myśląc o niej.

Szczerze wierzę w reinkarnacje jest wiele takich przypadków jakiś czas temu w ubiegłym roku w mojej rodzinie zdarzyła się tragedia zmarła moja babcia to był dla nas wielki cios niestety zwłaszcza dla dziadka dlatego razem z wujkami postanowiliśmy podarować mu na święta psa. Wujek i ciocia znaleźli odpowiedniego i gdy do nad przyszli z tym szczeniakiem powiedzieli że on urodził się tego samego dnia co babcia czyli 25 października wiem że tego dnia na świat przyszło wiele szczeniaków ponadto babcia tego dnia jeszcze żyła jednak sam fakt że ten pies trafił do naszej rodziny urodzony tego samego dnia co ona jest naprawdę ciekawy dodatkowo gdy ten pies pojawił się po raz pierwszy w domu wujków zachowywał się jakby znał każdy kąt domu wiem że to może być zbieg okoliczności pies trafił oczywiście do dziadka który był nim bardzo zachwycony dał mu imię po babci 🥺😊

Ciekawe... Kiedyś razem z mężem jedliśmy kolację, i nasza córka powiedziała nam w prost- mamusiu gotujesz tak jak moja poprzednia mama. Byliśmy z mężem przerażeni... to nie był ostatni taki incydent.. Kolejny raz, gdy wracałam z nią z przedszkola, to przechodziłyśmy przez park i powiedziała- mamusiu, jak tu spokojnie. Jak byłam dorosła, to była wojna i niestety tu mnie postrzelili, i chyba zmarłam, ale teraz jest fajnie. Zaniemówiłam... kolejnym razem: Tatusiu, masz bardzo podobną koszulą jak mój tata ale ten który umarł... słyszałam to co powiedziała i do teraz z mężem oboje mamy dreszcze...

Nie slyszalam o tej historii, ale jest mega ciekawa! Chyba jedna z najciekawszych historii opowiedzianych przez Ciebie.

Możliwość posiadania wielu żyć jest łatwiejsze do zaakceptowania? A co jeśli przy ponownych narodzinach będziemy w rodzinie patologicznej albo sami tacy będziemy albo urodzimy się w czasach wojny lub innych wydarzeń, Nankin 1937, Ukraina w 1933...

Intrygujące, że ludzie, którzy wierzą w faceta z niepokalanego poczęci, chodzącego po wodzie, zamieniającego wodę w wino, mnożącego jedzenie, wskrzeszającego trupy i na koniec sam zmartwychwstał mają wielkie, ale do buddyzmu i przy reinkarnacji stawiają znak stopu 😂😂😂😂

A ja jestem zdania, że rodzice nie mogli pogodzić się ze stratą córek i był to dla nich pewien mechanizm obronny. Szkoda mi też tych dziewczynek, bo niestety żyły życiem swoich zmarlych sióstr.

Bardzo ciekawy film! Pamiętam, że jak byłam mała to bardzo często mówiłam do moich rodziców takie zdania jak np. A jak miałam 25 lat to spotykałam się z taką jedną znajomą itp. oraz bardzo dobrze sobie wyobrażałam te sytuacje. Wcześniej jakoś nie myślałam bardzo, że może to być reinkarnacja, zawsze myślałam, że każde dziecko tak kiedyś mówiło. Nadal nie wiem co myśleć wobec sytuacji bliźniaczek i mojej, ale kto tam wie co nas czeka po śmierci :v

Ja także wierzę w reinkarnację, dusza jest nieśmiertelna ❤🌻

nie wiem co o tej histori myslec, ale ja jako male dziecko , moze 6 lat wowczas miajaca i do dzis to pamietam, taki jeden sen , gdzie widzialam dom mojej babci i bylam w nim w srodku i byly tam meble z mieszkania moich rodzicow ustawione w pokoju .Po latach, juz jako osoba dorosly i majaca swoje dzieci ,to samo zobaczylam na wlasne oczy fizycznie i bylam doslownie tym widoki email zamorowana.Moja matka odziedziczyla wlasnie dom po swoich rodzicach na wsi i postanowili z ojcem przeciez tam swoje meble i urzadzic tam miejsce na wyjazdy letnie, kiedy tam przyjechalam z moim i dziecmi i zobaczylam to mnie zamurowalo, bo byly ustawione tak, jak w moim snie przed laty je widzialam i panietalam. do dzis czasem wracam mislami, za dajac sobie pytanie, jak to mozliwe, ze sen z dziecistwa sprawdzil sie idealnie w moim dorosly zyciu... jako dziecko nie moglam chyba wiedziec , a nawet przewidziec, za tak sie wlasnie wydazy.

Równie dobrze bliźniaczki mogły być nawiedzone przez duchy swoich zmarłych sióstr i stąd te wszystkie podobieństwa :) Osobiście w to nie wierzę, ale podaję tę wersję do rozważenia, jako alternatywę dla reinkarnacji.

Tak sobie poczytałam komentarze i nie wiem... Mój pra dziadek zmarł w obozie koncentracyjnym a 69 lat później, dokładnie w datę jego śmierci (15 marca) urodziła się moja młodsza siostra, ona wogule nie zachowuje się jak dziewczyna, ciągle gada o pociągach (ojciec mojego zmarłego pra dziadka był maszynistą), nie cieszy się wogule na swoje urodziny i dużo wie w temacie Auschwitz (w którym zmarł mój dziadek). Niedawno jak robiłam prezentacje o tymże obozie zagłady to kazała mi ją przeczytać i zdażyły się dwie dziwne rzeczy: 1. (mniej dziwna) Jak przeczytałam jej 3 imiona i nazwiska tych podłych kobiet co katowały więźniarki (nie pamiętam dokładnie jak się nazywały) to ona takie "Skądś je znam" - to da się wytłumaczyć 2. (bardziej niepokojąca) Jak przeczytałam jej o Mengele to zdziwiła się, spojżała mi przez ramię na jego zdjęcie i powiedziała "On mnie chyba kiedyś operował" (siostra miała kilka operacji w swoim życiu) - trochę poszperałam i dowiedziałam się że dziadek był operowany w Auschwitz Albo to zbieg okoliczności albo reinkarnacja istnieje

Wierzę w reinkarnację, byłam kiedyś na wycieczce szkolnej w Auschwitz, po raz pierwszy. Gdy weszłam na teren obozu niektóre rzeczy wydały mi się znajome, nie z obrazków w książce do historii tylko tak jakbym tam już była.

jestem w połowie filmu, ale mam wrażenie, że ojciec im mógł wmawiać od początku różne rzeczy, a potem one mogły to przyswoić

Rodzice rodzicami, a bracia jakie stanowisko obrali w tej kwestii? Oni chyba byliby najbardziej obiektywni jako dzieci, które przebywały i z jednymi i później z drugimi

W 4:40 wkradł się błąd i nazwałaś Joanę i Jacqueline bliźniaczkami. Poza tym bardzo ciekawa historia

Nie jestem osobą wierząca ale ten temat baaardzo mnie interesuje zdecydowanie chciałabym więcej takich historii.

Jeju ale ty masz śliczne włosy nie mogę się napatrzeć🥰

Kilka lat temu a Stanach Zjednoczonych rodzina miala wypadek i stracila dwie coreczki i syna. Po roku rodzice spodziewali sie dziecka ... urodzily sie trojaczki 2 dziewczynki i chlopiec . Dzieci sa mega podobne do tych ktore stracili.

Słyszałam gdzieś tę historię i uważam, że rodzice w ten sposób radzili sobie z traumą po stracie bliźniaczek. Dziękuję za idcinek, pozdrawiam 🌺😘💐❤️

Akurat ojciec wierzył w reinkarnacje i AKURAT jego córki są "dowodem" na to xD Pewnie koleś wkręcał im, że są jego zmarłymi córkami, straszne.

Pracowałam z bliźniętami chłopcem i dziewczynką w restauracji. Jak jedno złapało się za głowę drugie zrobiło to samo. Albo w tym samym miejscu się podrapali np

Strasznie intrygująca historia!

Ogolem wierze w reinkarnacje ale w tym wypadku mozliwe ze rodzice na sile doszukiwali sie podobienstw

Kiedyś dawno moja mama wspominała moje wczesne dzieciństwo. Powiedziała, że kiedy miałam ok.2 lub 3 lat to mówiłam dziwne rzeczy brzmiące jakbym wspominała wcześniejsze wydarzenia z życia osoby dorosłej. Nigdy nie dopytywali z ojcem o to jak ,co i kiedy. Uważali, że to poprostu zmyślenia dziecka.

Ja gdy miałam 5 lat to opowiadałam o dziewczynce która była cyganką i że mieszkałyśmy razem na tym samym osiedlu W Mysłowicach. Wszystko zmieniło się gdy poszłam do szkoły. Teraz pamiętam jedynie stare kamienice.

Moj syn w wieku 2 lat gdy zbliżał się 1 listopada i mu zaczęłam "tłumaczyć " dlaczego chodzimy na groby itd odpowedział ze on wie bo juz umarł 😱 i po dalszej rozmowie powedział ze tam trzeba być bardzo cicho i spać i czekać jak zapytalm na co czekać to powedzila ze juz za dużo wiem i dodał tylko po czasie ze jak się obudził to mialam go na rękach i płakałam (a tak bylo gdy go urodziłam strasznie płakałam )nigdy więcej nie chcial wrócić do tej rozmowy

Pamiętam jak w dzieciństwie miałem sny w których widziałem jakby kazdy dzien z roku, a najlepsze jest to, ze pozniej one sie dzialy na prawdę

A znasz spawę zaginięcia William'a Earl'a Moldt'a ? 😊 niezwykłe rozwiązanie 😉

W idealnym momęcie wrzuciłaś film, bo nie miałam co oglądać❤️

Najmłodszy syn mojej koleżanki też opowiada jej o zdarzeniach z poprzedniego życia, jak np., że jeden z jego braci zginąľ na wojnie. Gdy ona patrzy na niego zdziwiona, on też pyta zdziwiony : "Nie pamiętasz?"

najlepsze podczas e-lekcji co mogło mnie spotkać

Mój brat cioteczny też opowiadał o tym że był kiedyś chłopcem o brązowych włosach, wskazał raz na żółty dom i mówił "o! W podobnym mieszkałem!". Mówił też że jego tata miał czrane włosy i o tym że postawiono raz jakiś pomnik dokładnie nie wiedziałam o co mu wtedy chodziło. Mówił o tym wszytskim jak mial 2 lata a teraz kiedy już ma 5 mówi że nic nie pamięta

w 4:40 mówisz o siostrach "bliźniaczki pozostawały pod opieką babci", a wtedy to jeszcze nie są te bliźniaczki, tylko dwie siostry w różnym wieku ;)

Gdy byliśmy dziećmi mój starszy o dwa lata brat często opowiadał rzeczy, o których wiedzieć nie mógł... Pamiętam dwie sytuacje, w których wszyscy patrzyli się na niego z przerażeniem. Jedna z nich dotyczy podróży do rodziny. Pojechaliśmy kiedyś na drugi koniec Polski całą rodziną odwiedzić bliskich. Po drodze wraz z braćmi zaczęliśmy się nudzić, a że nie wzięliśmy zbyt wielu zabawek, to mama stwierdziła, że mamy pomyśleć co byśmy chcieli za zabawki i każdy z nas taka dostanie. Były to lata 90 więc o wymyślne zabawki było dość trudno, ale wspomniany brat stwierdził, że chciałby zestaw majsterkowicza. Mama zasmucona chciała mu wytłumaczyć, że raczej nigdzie tego nie znajdziemy ... Brat z całkowitą pewnością i przekonaniem powiedział do mamy "nie martw się ... Za tym zakrętem jest sklep z zabawkami i tam go mają". Za zakrętem faktycznie był sklep, a po wejściu do niego brat od razu pobiegł dokładnie do półki, na którym stał zestaw. Najważniejsze jest to, że była to nasza pierwsza wspólna podróż w te okolice i brat nie miał możliwości kiedykolwiek być w tym miejscu. Zawsze przy takich historiach mam mieszane uczucia ... Po części trudno w to uwierzyć... A po części sama byłam świadkiem podobnego zachowania dzieci 🙊🙊🙊

Jeszcze nie obejrzałem odcinka ale na pewno będzie ciekawy! 😍

Nagrała byś może o Natashy Kampush? O tej sprawej też powstał film 3096 dni.