Pamiętnik Początku - historia Kariny 

Nie zdawałam sobie sprawy, jak dla wielu kobiet babcia była Mamą. Dziękuje Wam ❤️

Taka bliska mi historia… też macierzyństwo zaczęłam od straty. W sumie straciłam trzy ciąże. Chyba najbardziej bolało mnie umniejszane przez innych (bo to tylko jajo płodowe) i strach przez całą ciążę, że znów coś będzie nie tak.

Jeju jak pięknie i wzruszająco opowiadasz... Cudownie mi się Ciebie słuchało, wzruszająco... A do tego jesteś piękną kobietą. Nie wyobrażam sobie tego bólu utraty dziecka, a w Twoim przypadku aż pięciu..., chociaż, przeżyłam moment, w którym myślałam, że poroniłam kiedy miałam nagły duży krwotok i parę kolejnych... (wiem, że to ze stresu i tego co usłyszałam od ojca dziecka...). Mam wrażenie, że tylko moja ogromna miłość sprawiła, że uratowałam maleństwo swoimi emocjami, obdarzeniem maleństwa w brzuchu taką wszechogarniającą miłością, mówieniem mu na głos i w myślach, że je pragnę i że jest chciane i kochane przeze mnie, że zdecydowała się zostać...

Przepięknym jesteś człowiekiem, bardzo Ci dziękuję za prawdę, szczerość i miłość dla siebie. Chylę czoła przed Twoją odwagą - BRAWO!!!

Karina pięknie opowiadasz,ciepłym ,aksamitnym głosem ,dziękuję za Twoją historię,przytulam do serca ❤

Mam 53 lata , swoje pierwsze dziecko urodzilam majac 23 lata. Bylo zaplanowane i wyczekiwane, po bożemu, rok po slubie. Czulam sie już taka dorosła i dojrzała. Myslalam o wszystkim za siebie i mojego męża, ktory byl w moim wieku i niestety nie byl równie dojrzaly jak ja. Lata 90-te byly straszne, czas przemian, bezrobocie, brak kredytow hipotecznych, brak perspektyw, mieszkanie z rodzicami. Bardzo krotki urlop macierzyński, ledwie 3 miesiące. Musialam wrócić do pracy, za co mielismy żyć? Tylko ja mialam prace na etat, co dawalo poczucie bezpieczeństwa. Na dodatek dojezdzalam do innego miasta i na dwie zmiany. Plakalam, gdy widzialam z okien autobusu spacerujace z dziecmi inne mamy, strasznie im zazdroscilam. Straszny ból to byl dla mnie. I jeszcze jedno- moje dziecko wchodząc do żłobka wyciagalo rączki do pani, w ogole za mną nie płakało. Z jednej strony dobrze, nie cierpialo, ale z drugiej strony, ja cierpiałam, czulam sie niewystarczająca. Na dlugo odrzucilam mysl o drugim dziecku. Nie chcialam przechodzic tego wszystkiego ponownie. Ale w 2010 urodziłam ponownie. W nowej rzeczywistosci, bylam z nim w domu 8 m-cy. Wspanialy czas, karmilam piersią do 3 roku. Nie chcę tu mowic o tym, co bylo lepsze, kocham obie tak samo mocno. Myślę, że Wasze mamy tez nie mialy wyboru, gdy musialy wracać do pracy, zostawić Was z babcią itp. One , my naprawdę poświęciłyśmy bardzo dużo dla swych dzieci, nie bylo łatwo i kolorowo, jak w reklamie pieluszek. Kończąc wywód, dodam, że nie mogę już zapytać mamy o swój "początek", a w czasach mojego dzieciństwa to byl temat tabu. Nie czuję potrzeby rozpamietywania tego. Ważne jest tu i teraz. A za swoje błędy zyciowe nie obwiniam rodziców. Grunt, że wyciagam z nich wnioski i kieruję się tylko i wylacznie miłością do mioch córek.

Piękna, trudna historia. Dziękuję że się z nią podzieliłas.

Twoja opowieść jest mi bardzo bliska. Uświadomiłaś mi, że nie przeżyłam żałoby, że cały czas umniejszam swojej stracie, że przytakiwałam i przyjęłam za prawdę te wszystkie komentarze typu: lepiej teraz niż później; to dopiero drugi miesiąc, więc to jeszcze nie dziecko; gorzej mają matki, które tracą wykształcone dziecko, które przypomina człowieka, a nie płód; widocznie tak miało być, bo nie jesteś gotowa. Dziękuję Ci, że się podzieliłaś tą historią i swoimi przemyśleniami ❤ Straciłam trójkę dzieci, a nie dwie ciąże.

Brak słów. Niesamowita Kobieta ❤

Pani Karino jestem wdzięczna za podzielenie się Swoją historią❤❤❤❤

Nie mogę się oderwać od słuchania kolejnych odcinków, dziękuję za podzielenie się swoją historią ❤️ Jest pani pięknym człowiekiem, pani głos przyniósł mi ukojenie, którego nawet nie spodziewałam się, że tak bardzo potrzebuję 🌸

Nigdy nie straciłam dziecka..raz byłam blisko ale udało się donosić ciążę.Mam 3 dzieci..Bardzo Ci współczuję straty! Też po urodzeniu pierwszej córki wk....się na swoją mamę.Nie wiem czemu tak się stało ale strasznie się potem emocjonalnie od niej odsunęłam.

Moja historia również zaczęła się od utraty pierwszej ciąży 😢 Do dzisiaj pamiętam emocje, kiedy dowiedziałam się, że stracę ciążę. Również czułam się jak poza ciałem. Informacja o kolejnej ciąży była usiana obawami i strachem o dziecko. Ale udało się i jestem Mamą najcudowniejszego Synka❤

Dziękuję ❤❤❤❤❤❤

Ja usłyszałam na pocieszenie od mamy: nie przejmuj się będziesz miała kolejne dziecko. Wtedy wykrzyczałam z żałością, że ja nie chcę innego tylko właśnie to dziecko, które straciłam. Wiem, że mama chciała mnie pocieszyć, ale w tym momencie czułam jakby ktoś mi wyrwał serce. Czułam się nierozumiana. Rozmowy z innymi kobietami, które też doświadczyły poronienia pomogły mi zaakceptować stratę, której doświadczyłam.

Karinko, bardzo współczuję wszystkich Twoich strat... Niektórzy mówią, że wszystko dzieje się po coś .. Tu bym protestowała w bólu . Bo trzeba to przejść aby zrozumieć . Nie przeszłam tego co Ty ale słyszę jaką jesteś Siłaczką, dzielną Kobietą, świadomą siebie. Zawalczyłaś o swoje marzenie pomimo .. masz, zapewne pięknego,synka.otaczasz go najpiękniejszymi uczuciami jakie potrafisz i tak trzymaj . Ta więź pozostanie na zawsze . Pozdrawiam serdecznie ❤

Pozwólmy sobie na żałobę… tak tak tak… po prostu trzeba to przeżyć żeby iść dalej, a nie odsuwać się od tych emocji i przeżyć. Rozumiem Cię ❤️ Dziękuję 🙏🏻

Tak bliska mi jest ta historia. Te same emocje, uczucia po stratach. Strach przy kolejnej ciąży. Dziękuje za Twoja historie, pozwoliła mi zrozumieć, ze nie tylko ja to przechodziłam i miałam podobne emocje ❤️. Pozdrawiam❤️

Ja także przeżyłam stratę,😢w 7 miesiącu dowiedziałam się że płód jest martwy od kilku miesięcy 🤬byłam pod prywatną kontrolą, po badaniach histopatologicznych, płód obumarl w 3 miesiącu, żyje z tym do dzisiaj. Seniorka, pozdrawiam cieplutko 💞

Też mam podobną historię. Życzę wszystkiego dobrego Tobie i Twojej rodzinie ❤

❤ Piękne, odważne słowa

Dziękuję ❤❤❤

Pani Karino bardzo dziękuję za Pani historię. ❤❤❤ jest Pani cudowna ❤❤❤

Wspaniała osoba ❤ dużo sił życzę

Dziękuję że podzieliłaś się sobą. Wspieram🍀

Dziękuję, że o tym mówisz.❤

Dziękuję z całego serca ❤❤❤❤❤❤

Piękne ❤

Jesteś potężna ❤ dziękuję!

Wiem, że to co napiszę moze bedzie niepopularne, ale tak jak opowiadałaś Karina o tym, że poczułaś że to były Twoje dzieci, a nie jakieś płody, czy jaja to pomyślałam sobie, że nauczanie KK (nie mam na mysli tych wszystkich marszy w obronie życia, czy krzyczenia z ambon) jesli chodzi o życie poczęte ma naprawdę gleboki sens. I naprawdę prośba o oddzielenie całej dorabianej do tego ideologii i politycznych przepychanek, ale proszę o zejście do głębi tego, co mówiła Karina i spojrzenie że same idee KK sa tożsame.

Piękne 💚

Kochana! Przytulam❤ Mama 3 Dzieci (trzecie szczególnej troski), która uczy sie czuć... Siebie ...

Ściskam Cię Karina ❤

To ja też miałam to podejście "nie ciesz się za wcześnie", ale już przy pierwszej ciąży.. nadal chyba mam, póki nie zobaczę to boję się wkręcić :( straszne w sumie.. ale bardzo komfortowe..

Dopóki się staramy... dopóty w życiu mamy. Często mimo starań nie ma...nie wychodzi i przychodzi wszystko i nic ❤bezwarunkowo,bezgranicznie ❤ czuje, że nie wszystko zależy od nas ❤

"jestem coraz bliżej siebie a nie coraz dalej"

❤

❤❤❤

❤❤❤❤

❤❤❤❤❤

Tulę

W latach 80tych koniety po 3 miesiacach od porodu wracaly do pracy. To byla norma a nie to ze nie kochaja swoich dzieci.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

❤‍🩹

🤍🍀💚

Dziękuję ❤❤❤

Dziękuję❤

❤

❤

❤

❤

❤

❤