Pewnego razu w Hollywood - najgorszy film Tarantino? 

polski tytuł filmu powinien brzmieć: Kurła kiedyś to było

Jak dla mnie rewelacyjny film. Może przez grę aktorów? A może właśnie przez scenariusz? Nie wiem, ale bardzo mi się podobał i chętnie pójdę na niego znów

Nie rozumiem dlaczego tak bardzo wychwalaleś film "Roma" w którym wiele scen nic do niego nie wnosi i nie ma nawiązania do fabuły która jest poprostu nudna. Natomiast w przypadku "Pewnego razu w Hollywood" jest masa scen które oglądając z początku nie mamy pojęcia jak wielki wpływ mają na rozwój fabuły i późniejsze losy bohaterów np te w której występuje pies Cliffa lub niby nie mająca znaczenia początkowa scena z miotaczem płomieni.

To jedyny film, który się rozkręcał przez 3h, nie rozkręcił się i był zajebisty 😄😂

Świetnie zrealizowany, ale cały czas czekałem aż zawiąże się jakaś fabuła. Domęczyłem się do końca i doceniłem pozytywy filmu, ale nie tego się spodziewałem.

Mam wrażenie, że cała recenzja to rozczarowanie oczekiwaniami, a nie faktyczna ocena filmu.

Scena w której Cliff podwozi nieletnią hipiskę to plaskacz dla Romana i jego niechlubnej przeszłości, gdy zapomniał, że myśleć należy głową, a nie główką.

Kocham Tarantino i mocno nieobiektywnie patrzę na jego twórczość, jednak z przykrością stwierdzam, że to jego pierwszy film, z którego nie zapamiętałam żadnego błyskotliwego dialogu 🙁

Co do dłużyzn. Hollywood jest tutaj głównym bohaterem i fajnie jest móc z nim pójść na dłuższy spacer. Efekciarskie filmy nie dają możliwości "załapania klimatu" miejsca które się co chwilę zmienia.

Czy najgorszy? Zdecydowanie nie. Czy najlepszy? Zdecydowanie nie. Ale ja uważam, że to tak subiektywna kwestia, że można sobie kręcić dziurę w brzuchu i nie znajdziemy odpowiedzi. Dla mnie to był list miłosny do Hollywood okresu jego dorastania i ukłon w stronę fanów kina. I bardzo mi się to podobało. :-)

Wreszcie ktoś oficjalnie nie pieje z zachwytu. Już myślałem, że coś ze mną nie tak.

Podobały mi się pojedyncze sceny i wątki, ale film jako całość wyszedł dość nudno. Przez cały film czekałem aż wszystkie wątki się połączą i zakończenie będące ich sumą, ale nic z tego. Chętnie będę wracał do pojedynczych scen, ale do całego filmu raczej nigdy. Sądzę też, że jeśli DiCaprio miał dostać za coś Oscara to powinien za ten film, a nie Zjawę. Byłem pod wrażeniem jego wcielenia się w rolę aktora, który traci pewność siebie. Jego gra aktorska miała kilka warstw. On, dobry aktor, musiał zagrać przeciętnego aktora, który nie radzi sobie z odegraniem swojej roli, ale później daje radę odegrać swoją najlepszą scenę w życiu. Mimo tylu warstw moim zdaniem zrobił to bardzo przekonywająco. Myślę, że ciężko jest zagrać kiepskiego aktora dobrze. Ja byłem bardzo szczęśliwy za Doltona kiedy w końcu mu się udało, a jeśli fikcyjna postać wzbudza we mnie takie emocje to aktor musiał zrobić coś dobrze. Ale najbardziej podobał mi się mały detal w formie lekkiego jąkania się, które utrzymywał przez cały film, chyba, że jego bohater wchodził w jakąś rolę. Bardzo dodało mu to charakterystyki.

szanuję, ale nie zgadzam się - mysle, że wiekszość zarzutów można odeprzeć tekstem Pana Raczka "to film autorski"; to tak jak ktoś zrobi rzeźbę, a ty powiesz "nie podoba mi się, bo powinna być taka", a artysta ci powie "no spoko, ale tak nie chciałem" :)

Wreszcie recenzja z którą się zgadzam. Najlbardziej zastanawia mnie do teraz postać Sharon Tate, do teraz nie wiem czy to miał być swojego rodzaju hołd dla tej postaci, czy ukazanie jej tragizmu ( co swoją drogą i tak nie ma sensu, bo przecież Tarantino zmienił historie), o ile postacie Pitta, i DiCaprio przechodzą JAKĄS droge, mają historie która w jakiś sposób na końću się zawiązuje, to Margot Robie jest tam TOTALNIE zbędna, rozumiem ze to kolejna ekspozycja (jak w sumie wszytsko w tym filmie), ale no bez przesady, jej droga w filmie: Kobieta Polańskiego, poszła do kina na film w którym grała i była w ciązy... to wszytsko, mówie- postacie męski mają jakiś sens, coś wnoszą poza ekspozycją, Margot nic nie wnosi, zero. No i zakończenie, wiem że Quentin przyzwycział nas że zmienia specjalnie te wydarzenia, lub robi tak, aby były one satysfakcjonujące... ale tu tego w ogóle nie czułem, spotkałem się z opiniami że znowu "po mistrzowsku to Tarantino rozegrał na końcu"... ale no to było najprostrze w świecie zabicie napastników- nic genialnego, w Bękartach wojny, czy w Django cała fabuła budowana jest w ten sposób, że zakończenie jest tak bardzo satysfakcjonujące, spójne i nie wygląda jak wyciągniete z nikąd. Tutaj tak po prostu sobie zmienił historie i jeszcze wielkie zachwyty nad tym. Gdyby Tarantino nagrywał film o Smoleńsku to tam Tupolew miałby niezniczalne skrzydła i zniszczyłby wszystkie brzozy- humorystycznie oczywiscie, bez urazy. Dla mnie to w ogóle nie trafiło. A inna sprawa jest taka że byłem tam z dziewczyną która nie zna historii Charlesa Mansona i tej maskry, dla niej postać Tate i całe to zakończenie było już całkowicie bezsensowne, no nie dziwie sie. Rozumiem że idac na ten film trzeba być troche w temacie, ale według mnie opieranie postaci i finału filmu na histori której ten film w żadne sposób nie przybliża jest nie w porządku

W końcu ktoś mnie przekonał że nie byłem sam w tej ocenie :D Dzięki !

dla mnie DJANGO nadal the best z jego filmow

Cześć. Mówisz, że film się ciągnie i sceny często nie pchają historii do przodu... Przypominam Twoją recenzję Romy :) Podkreślam, że oba filmy bardzo mi się podobały.

Nie ma fabuły. To co powiesz na temat arcydzieła Altmana - Short Cuts?

czasami jak oglądam twoje filmy to się zastanawiam, dlaczego ja to oglądam, ani nie interesuje się filmem ani Hollywood, ale ty tak ciekawie o tym opowiadasz że aż żal wyłączać

Tja, wychodząc z kina, słyszałem wśród widowni wyłącznie "genialne", "Tarantino to wizjoner" "najlepszy film od lat", podczas gdy ja wyszedłem z niedosytem. Niedosytem dotyczącym tego, że dostaliśmy świetnie przedstawiony świat, dobrze nakreślone postaci, w którym NIC z NIKIM się nie dzieje. Brak głównej osi fabuły, brak ciągu zdarzeń oraz następstw działań. Do filmu raczej nie wrócę, bo po co?

Już myślałem, że jestem sam. Wszyscy, absolutnie wszyscy są zachwyceni tym filmem a mnie ten film po prostu wynudził ... I to mnie boli. Film Tarantino mnie wynudził. Nie sądziłem, że dożyje tego dnia

Potrzebowałem tego materiału i porównań do innych filmów Quentina, żeby zrozumieć co jest z nim nie tak. No bo ładny, świetne detale, świetni aktorzy, satysfakcjonująca końcówka, ale jednak z kina wyszedłem zmieszany. Dzięki! :D

Scena na farmie Mansona, to była część ekspozycji postaci Brada Pitta, jako dbającego o swoich przyjaciół, bezinteresownego i odważnego, podczas gdy potem Rick Dalton olał go, gdy przy jego pomocy osiągnął swój cel. Wydaje mi się, że gdzieś przed seansem zakodowałes sobie, że to będzie tylko laurka i na tym się skupiłeś, a sporo ważnych rzeczy Ci umknęło ;)

Moim zdaniem Tarantino pokazał zarówno te dobre jak i złe strony Hollywood. Film miał być i jest listem miłosnym do złotej ery i albo się to czuje, albo nie. Dla mnie genialny. Czekam na wersję 4-godzinną :D

Jak dla mnie głównym celem sceny z naprawianiem anteny było pokazanie w momencie wejścia Pitta do kantorka DiCaprio, że ten nadal trzyma tam miotacz płomieni

Byłem na tym filmie Wyszedłem z kina zadowolony, ale dzięki jatce pod koniec filmu :D Jednakże, film nie zrobił dla mnie wrażenia. Jakby to powiedzieć... Zauważyłem w nim tzw "Tarantinowskie elementy" Ale nie sądzę, by jakiś fragment z tego filmu zyskał miano "Kultowego", takiego, który będzie wspominany lata po premierze

"Film w filmie, w ramach filmu i w ramach konwencji." Basia Białowąs byłaby zachwycona ;-D

Kamień z serca, że ktoś czuje podobnie jak ja, bo już się zaczęłam zastanawiać co jest ze mną nie tak :v

Film ogółem przyjemny, ale cały wątek Sharon, który był o niczym rozczarował

A mi się bardzo podobał. Ba, byłam zauroczona przez cały seans, a końcówka była bardzo satysfakcjonująca. Uwielbiam lata 60e. Fascynuję się kinem, tamtą popkulturą, całym tamtym czasem, więc mi ten "a day in the life" oglądało się niezwykle przyjemnie. Widać było kunszt, doskonałą scenografię, muzykę, jak zwykle zresztą u T., kostiumy... Mistrzostwo. Film przepiękny wizualnie. Ani sekundy mi się nie dłużył. A potem to już prawdziwe pyszności! Moja subiektywna ocena? 10/10. Ale jak piszę, wielki wpływ miało to, że rozkoszowałam się samą już tematyką. Zdecydowanie lepszy niż chociażby Roma, która mnie niemiłosiernie wynudziła.

A mi się zajebiscie podobało

Jak dla mnie kluczowa w filmie jest scena karmienia psa, po długim przejeździe Brada przez LA . Kaskader wrzuca jedzenie do miski i widzi, że pies jest zdziwiony i nieprzekonany bo dostał coś nowego. Na koniec dorzuca starą karmę żeby pies nie marudził. Ta scena najlepiej oddaje czym jest nowy film Tarantino :)

Jak nie buduje napięcia... Każda scena gdzie pojawiają się świry Mansona, gdzie pojawia się on sam... Charlie by cię polubił itd. czasami te sceny są wręcz ociekające niepokojem. Sharon Tate w kinie - gdzie wydaje się że jest obserwowana. Znakomicie budowlane napięcie w oparciu o to że widz wie jak to się skończy i czuje dyskomfort... A na końcu kino triumfuje nad rzeczywistością i wszystko się dobrze kończy. Kiedy przyjaciel Polańskiego rozmawia przez bramę z Rickiem to trochę jak oglądać ducha. Dla mnie doskonały film. Niczego bym nie ruszał

Moim zdaniem, sądząc po Twojej opinii umknął Ci najważniejszy aspekt tego filmu. To nie jest wspomnienie Hollywood, od początku ten film miał opowiadać o zabójstwie Sharon Tate, do którego w końcu rzeczy nie doszło. Tarantino pokazał odmienne spojrzenie na Hollywood, swoją rzeczywistość, nudną, codzienną i bez wyjątkowych wydarzeń. Filmem jako całością pokazał, w jaki sposób sami tworzymy te historie pt. "Pewnego razu w Hollywood...". Zagrał wszystkim na nosie, nakręcając publikę na film, w którym będzie pełno akcji, niesamowite kreacje aktorskie, super emocjonujący temat. Tu kluczem jest zrozumienie tego, że Tarantino już w fazie promocji filmu zaczął snuć swą opowieść, bo film jest totalnie inny niż każdy oczekiwał. Bo w ten sposób właśnie powstają mity na temat Hollywoodu, na podstawie plotek, szczątkowych informacji, a rzeczywistość, a rzeczywistość nie jest tak ciekawa w większości przypadków(o czym stanowi 99% czasu filmu). Czasem jednak jest ciekawsza niż pokazują to filmy i tu właśnie przykład zabójstwa Sharon, która w rzeczywistości była brutalnie zamordowana, wraz ze wszystkimi domownikami, a w filmie cukierkowo bohaterowie pokonali bandę Mansona i nic się w zasadzie nie stało. Ten film to jedno wielkie odczarowanie Hollywood i zwrócenie uwagi na pewien problem, że widz nie jest często świadomy i tworzy sobie swój film w głowie, stąd tyle świetnych recenzji choć film był fabularnie o niczym bo każdy ma mit Tarantino w głowie. Poza tym jeszcze to co napisał ktoś niżej, dialog o agresji w kinie i tym jaka jest zła, zestawiony z brutalnym finałem, spokojnego i ładnego filmu, pokazujący że choć agresja jest zła to jednak jej ogromnie pragniemy. Ten film to nie jest film fabularny, ten film to historia w kontekście rzeczywistości, to podstawa do dialogu i to mistrzostwo na jakie jeszcze żaden twórca się nie zdobył do tej pory. Film rozpatrywany jako całość od promocji aż po recenzje bo dopiero wtedy ma sens, a poprowadzenie fabuły było tu celowo zaniechane, żeby każdy się zastanowił dlaczego Tarantino w ogóle miałby coś takiego nakręcić. To jest jedna wielka plotka pt. "Pewnego razu w Hollywood..." i tak moim zdaniem trzeba na to patrzeć ale może nadinterpretuję XD

1. Film jest do bani (tego nic nie zmieni) 2. Postać Brada Pitta była fajnie (wizualnie) wykreowana ( taki przerysowany cowboy ) 3. DIALOG KTÓRY WYJAŚNIA FILM - nie potrafię tego dobrze przeanalizować, ale przed ostatnią sceną jest dialog wypowiedziany przez dziewczynę z bandy Mansona . Mówi ona o gwiazdach hollywood jako o świniach które karmiły ją pokazywaniem śmierci w młodości i w monecie tego dialogu nachodzi nas refleksja - że to prawda i przyznajemy dziewczynie racje. Zaraz potem następuje kulminacyjna scena pełna krwi i śmierci i cieszymy się jak dzieci oglądając to wszystko, w rezultacie zdajemy sobie sprawę jakimi hipokrytami jesteśmy chcemy aby filmy były mniej brutalne ( czyli taki jaki był film przez 99% czasu ) ale kiedy następuje krwawy brutalny moment (czyli ostatnia scena ) film przestaje być nudny i cieszymy się oglądając to wszystko i deklarujemy że ostatnia scena była najlepsza. Nie wiem czy dobrze to interpretuje. ale wdać że Tarantino chciał zwrócić uwagę widza na ten dialog

Co do dialogów to dla mnie mistrzowski był dialog z Alem Pacino który w pierwszej kolejności pokazuje Ala jako fana DiCaprio a kończy się lekcją dla niego. Bardzo ta gra na emocjach przypominała mi właśnie dialog z Bękartow.

Jako fan filmów Tarantino, po seansie przyszła mi do głowy szalona konkluzja, czy aby na efekt końcowy filmu, nie wpłynęła kradzież scenariusza. Tak impulsywny i mocno stąpający po ziemi człowiek, wielbiący element zemsty w swoich działach, może delikatnie zagrał wszystkim na nosie :)

A scena z anteną się podoba, bo moment, w którym Pitt zdejmuje koszulkę jest MMMM! :D

Mówisz, że nic się nie dzieje, ale jest tutaj historia, która opowiada o kryzysie zawodowym Daltona i próbie dostosowania się do nowej rzeczywistości, co finalnie mu się udaje.

Moim zdanie było i napięcie i fabuła. Pozdrawiam

Bardzo się wynudziłam na tym filmie, a nie potrafiłam powiedzieć dlaczego. Pięknie mi wszystko rozjaśniłeś i z większością się zgadzam. Chociaż mnie nawet ta cukierkowa estetyka nie przekonała. Z czasem stała się dla mnie mdła i męcząca.

Imo za długo trwał, ale końcówka zajebista.

W dużej części się zgadzam, czułam się strasznie rozdarta po wyjściu z kina. Z jednej strony dużo oczekiwałam, wizualnie i aktorsko się nie zawiodłam, tak jak mówiłeś. Ale z drugiej, przez cały film czekałam aż zacznie się coś dziać, był chyba, że zaczęłam ziewać. Jak pojawiły się napisy końcowe to było takie - ale jak to, to już? A gdzie jakiś finał?! Do samego końca miałam nadzieję, że te wszystkie luźne wątki jakoś spektakularnie się ze sobą połączą i wypłynie z tego coś ciekawego. A tak jest lekkie rozczarowanie i tak naprawdę nie wiem co o tym filmie myśleć. Dzięki za Twoją opinię ;)

Autentycznie, na końcu popłakałem się w kinie z śmiechu! Kurwa 2 godziny nudy, a ta końcówka po prostu genialna xDDD

Bardzo szanuję za taka odważna że tak powiem recenzje Mi się film bardzo podobał ale może też dlatego że jestem fanem Tarantino ale potrafię zrozumieć twoje subiektywne argumenty co do tego co ci się nie podobała Łapa w górę ;)

Mi się bardzo podobał film ;) Genialna muzyka, gra aktorska Brada i Leosia to Arcydzieło. Topka Tarantino to nie jest i niedorasta IMO do Django, Bękartow czy Pulp Fiction :/ Ale moim zdanie to mocna ósemka a może i 9/10 Pozdrawiam i czekam na kolejne filmy na kanale :)

Czepiać sie QT że nie ma normalnie przedstawionej historii to tak jakby nie oglądać Pulp Fiction XD Głównym rdzeniem opowieści było alternatywne wydarzenie związane z hipisami i żoną Polańskiego. Co by było gdyby ześwirowani hipisi pomylili domy. Oczywiście, wcześniej długie przedstawienie wykreowanych przez QT bohaterów, którzy wzięli udział w tej historycznej masakrze.

Cenię za szczerość i autentyczność - mnie film się podoba przynajmniej po pierwszym przejrzeniu - nie wchodze jednak głębiej bo mi sie nie chce. Pozdrawiam marka na gałęzi jest stale już na stałe w moich subskrypcjach. Powodzenia

komentuje na pierwszej minucie, wiec abstrachujac od tego odcinka dziekuje za swietny kanal, pozdrawiam mistrzu

W końcu PIERWSZA recenzja, z którą zgadzam się w 100%. Nie rozumiem, czemu tak dużej ilości osób się tak BARDZO podoba. pozdrawiam!

Zgadzam się z każdym zdaniem Twojej opinii! Miałem tak samo :)

Mojej przyjaciółce się mega podobał ten film, więc postanowiłam go obejrzeć. (Twierdziła że lepszy od Pulp Fiction) Jednak nie zrozumiałam jej fascynacji. Ja również uważam, że czegoś brakuje w tym filmie i w pełni się z tobą zgadzam. Żałuję, że historia o Mansonie nie była bardziej rozwinięta i że go nie poznaliśmy (choć może właśnie o to chodziło - by była to lekka tajemnica). Musze niestety stwierdzić, że w pewnych momentach nawet był troszkę nudny.

Pelna zgoda, ale ej..kempingi? Park przyczep gdzie mieszkaja hipisi? No helol to historyczne miejsce, rancho po dawnym westernie gdzie wowczas mieszkala "rodzina" Mansona.

co to za piosenka rolling stones w tle ?

Wreszcie recenzja, która oddaje moje wrażenia po tym filmie. Już się zastanawiałem czy coś jest ze mną nie tak słuchając tych wychwalających ten film pod niebiosa podczas gdy ja po wyjściu z kina miałem w głowie tylko "najsłabszy film Tarantino".

Obejrzałem wczoraj. Mało znam się na reżyserii ale tutaj czuc było tego Tarantino,super napięcie, fenomenalna gra aktorska Brada pitta i ogólnie postać Cliffa Leonardo grający daltona który gra inne postacie też wybitnie to robi, na scenie z hipisami śmiałem się jak głupi, a finalna krwawa scena walki była tak niespodziewana i wręcz przesadzono brutalna a jednocześnie świetnie ukazywała relacje bohaterów ze wow. Dla mnie to jeden z lepszych filmów jakie widziałem

Uwielbiam twoje filmy,nie przestawaj nagrywac

Marcin mów zawsze czy są spoilery :/ bo nie wiem czy oglądać

To jest dobry/b.dobry film, nie zgadzam się z Tobą, że to jego najgorszy film, ale zgadzam się z większością twoich argumentów i szanuję twoją recenzję zwłaszcza za to, ze jest odtrutką po tych wszystkich, moim zdaniem, troche przesadzonych zachwytach w innych recenzjach.

Jeżeli ktoś interesował sie zabójstwem żony Polańskiego to ten film potrafił trzymać w napięciu, filmie było dużo,,smaczków " odnośnie morderstwa od czego to się zaczęło itp. Film budował napięcie a na koncie gdy siebie okazałości że reżyser ma inny pomysł na zakończenie niż prawdziwa historia to było na prawdę mocne zdziwienie.

To ty piłeś piwo w toalecie?

Powiem że rozumiem Twoje zdanie na temat tego filmu i podejrzewam że miałbym podobne zdanie gdybym poszedł na ten film z myślą taką że to jest rzeczywiście film fabularny, jednak spodziewałem się tego że będzie to taki film o wszystkim i o niczym, taka laurka bez konkretnej historii i może tu leży ta cała różnica. Ja się dobrze bawiłem, pomimo tego że dialogi rzeczywiście były trochę drewniane to jednak wydaje mi się że to był celowy zabieg do którego dosyć łatwo się przyzwyczaiłem.

@Na Gałęzi A nie jesteś ciekawy rozszerzonej wersji 4 godzinnej ,,Pewnego razu..." ?

Czekam na twoją recenzję "Śmierć w Wenecji" Visconti'ego. Przy podobnym poziomie przenikliwości, jaką zaprezentowałeś tutaj, pewnie podobnie byś go ocenił jak Fred(postać grana przez Pazurę) :->

Ja dostrzegłem nawiązanie do Bękartów Diabła Rob'a Zombie. W scenie gdzie długowłosy hipis podczas napadu mierzy z broni do Cliffa mówi : "I'm the devil and i'm here to do the devil's business" podobnie jak Otis.

Świetna subiektywna opinia. Dzięki temu materiałowi będę chciał obejrzeć ten film i zobaczyć czy rzeczywiście z punktu widzenia przeciętnego widza idzie zauważyć te wszystkie rzeczy na które ty zwracasz uwagę. Szanuję, że nie idziesz za nurtem krytyków filmowych, którzy zwracają uwagę tylko na zalety a nie zauważają wad. Za to masz ode mnie duży PROPS :D

Robisz naprawdę dobrą robotę

U mnie podobnie, najslabszy film QT, 3/10 dalem i ciezko to przezylem. Mistrz dialogow zawiodl, w scenach gadanych nie bylo magii. Moze poza jajcata bitka z Brucem. Bardzo duzo scen niepotrzebnych,jak z antena, albo z udzialem Pacino, moze ten film polegl w montazu? Nie wiem,ale wersja kinowa jest najzwyklej w swiecie nudna. Mam teorie ze Quentin zrobil film w calosci pod siebie,obrosl w piorka,w wytworni nikt mu nie podskoczy i nie bylo nikogo kto by to pocial i powiedzial jasno: za duzo stop perwersie, za malo posuwania akcji,dialogi do dupy,wez ze to dopracuj! Wyszedl z tego film ktorym zapewne autor sie jara ale zwyklym widzom srednio sie podoba. Oby w kolejnym mial przy sobie dobrych doradzcow a nie klakierow.

jak dla mnie lepiej, że mocnych scen jest mało, przez to wzmacnia soczysty wydźwiek kazdej z nich

Ten film, taki sam jak ten odcinek....rewelacyjne porownanie, gratulacje... Film i ten odc. Podobaja mi sie. ☺️

Myślę, że teraz czas, aby Tarantino zrobił film we współczesnym świecie. Wiecie, takie współczesne Pulp Fiction ( nie chodzi mi o remake, ale zupełnie nową opowieść). Pozdrawiam.

Czy ja wiem czy antena była po nic, dzięki niej dowiedzieliśmy się dlaczego Cliff został wyrzucony z planu, do czego między innymi zatrudniał go Rick i też pokazywała jak wyglądała codzienność takiego gościa który gdzieś tam ocierał się o to hollywood czasem zrobił to, czasem tamto.

Świetna recenzja. Ja mam cały czas wrażenie, że ten film to wielki prank Tarantino i kiedyś nam o tym opowie.

W mojej opinii mamy tu opowieść o 2 kumplach których przyjaźń zostaje wielokrotnie wystawiana na próby w dość dziwaczny sposób. Z jednej strony są przyjaciółmi z drugiej Rick ma tylko kaskadera (jakby wierzył ze gdy przestanie oferować mu prace to ich drogi się rozejdą jak pstryknięcie palca). Przyjazn ta jest wystawiana na próby a to przez wypalenie się Ricka, nadchodzące wizje braku nowych ról czy tez fakt posiadania żony. Opowieść o wzlotach i upadkach tej relacji. W tle a jednak jako główny bohater Hollywood. Ciekawa tez jest koncepcja stworzenia alternatywnej rzeczywistości, czyli co gdyby Rick i jego kaskader żyli i uratowali Sharon przed Mansonem.

Nie widziałem tego filmu jeszcze, ale chciałem poruszyć ostatnią scenę w filmie Sicario 2 soldado, która rewelacyjnie została zagrana przez del Toro, zwłaszcza jak mówi "so you wanna be sicario" i odwraca twarz w swoje lewo, pokazując młodemu gdzie trafił, rewelacyjna scena pełna napięcia, a zarazem pokazania co nas czeka w przyszłej części. Trochę jak w John Wick 3 gdzie Kijanka zapytana czy jest wkurzony odpowiada krótkie, ale jakże wymowne "YES"

wiąże z nim ogromne nadzieje więc obejrzę ten materiał po tym jak zobaczę film, do zobaczenia!

Scena z anteną pokazuje gdzie jesteśmy i wprowadza retrospekcję.

Scena z montowaniem anteny dla mnie nie była bezcelowa, bo zawierała w sobie "podscenę" ze wspomnieniem postaci Brada Pitta, pokazującą jaki jest narwany do bójki i rzucania ludźmi dookoła ;P

Film mi się bardzo podobał :) mega klimat lat 60. 70. - te 2,5 godziny minęły bardzo szybko, było nawiązanie do Bękartów Wojny - fajne zakończenie, ;) liczyłem co prawda na większą rolę Margot Robbie no ale cóż 🤷‍♂️

Za pierwszym razem, w kinie. Byłem delikatnie rozczarowany. Dopiero po drugim obejrzeniu i mocniejszym skupeniu się na filmie, mogłem się w niego wczuć. Bardzo mi się podobał. Mam wrażenie, że Tarantino chciał podświadomie rozczarowywać widza smaczkami i nawiązaniami. Każdy chciał zobaczyć bruce'a Lee - Bruce dostał w cząber. Każdy chciał zobaczyć losy Polańskiego w starciu z Mansonem, a tu psztyk - niespodzianka.

Czekałem na ten film, bo się zgubiłem i nie wiem jak go oceniać :D

Warto tu przytoczyć (starą już) wypowiedź pana Zygmunta Kałużyńskiego: "Żaden film o Hollywood, zrobiony w Hollywood nie przyniesie prawdy [...] może być ciekawy z innych powodów, bo interesuje nas CO mówi i JAK mówi. ". Wydaje mi się, że w tym filmie naprawdę nie miało chodzić o historię, fabułę. U Tarantino liczy się rozrywka i przede wszystkim wyśmianie pewnego rodzaju konwencji. On ośmiesza w tym filmie prawie wszystko o czym mówi. Trochę wyśmiewa Polańskiego (który przez cały film prawie nic nie mówi, chociaż jest uznawany za geniusza, więc powinien być ciekawą postacią), Sharon Tate (która jest po prostu dzieciaczkiem, trochę taką słodką idiotką), Bruca Lee (który okazuje się tu po prostu wykreowaną przez Hollywood postacią) oraz westerny, hipisów i masę innych rzeczy. Tak jest w każdym jego filmie. Tym razem troszkę wyśmiewa Hollywood tamtych lat (pomimo tego, że je uwielbia, wiadomo) i to w bardzo niekonwencjonalny sposób. Rzeczywiście brakuje tu tego żywego dialogu i ciągłości fabularnej, ale za to nadal jest mięso, nadal jest prosta rozrywka, a to większość ludzi kocha u Tarantino, dlatego ma takie recenzje. Wiadomo ilu ludzi- tyle zdań, ten film to na pewno nie jest "Pulp fiction" czy "Wściekłe psy", ale jak dla mnie to jest nadal stary, dobry Tarantino tylko w trochę innym wydaniu. Może chciał po prostu spróbować czegoś innego? Miejmy nadzieję, że zauważy własne błędy i ten brak dialogów (według mnie jedyny mankament) i 10- ty film będzie "doskonałym" Tarantino. Kto wie...

Nie zgodzę się, że w tym filmie nie ma emocji, właśnie przykładowo scena w której Brad Pitt jedzie na ranczo hipisow i idzie do chaty swojego starego przyjaciela-genialne budowanie napięcia. Tak samo dużo emocji towarzyszyło mi gdy obserwowałam poczynania Leonarda DiCaprio w roli aktora, który próbuje dać z siebie wszystko i wrócić do formy na planie. Przed filmem postanowiłam kompletnie nie zwracać uwagi na zwiastuny i nie czytać, o czym tak naprawdę jest ten film. Jedyne co wiedziałam to to, że w jakiś sposób nawiązuje on do wydarzeń dotyczących Romana Polańskiego i Sharon Tate. Ale właśnie fajne jest to, że cały film czekałam na jakiś punkt kulminacyjny zwiazany z tymi postaciami, a tu proszę, kompletna niespodzianka i akcja poprowadzona w inną stronę. Ogólnie mogłabym jeszcze wiele napisać o tym filmie, ale w skrócie powiem, że film bardzo mi się podobał, bawiłam się na nim świetnie w kinie i chyba nawet lepiej go odbieram niż np. Pulp Fiction. Ale to kwestia gustu i rozumiem, że nie wszyscy będą mieć takie samo zdanie🙂

Zdecydowanie mi się podobała "historia" Brada aniżeli Leonarda no i końcówka była rewelacyjna. Chociaż sam film mi się nie dłużył :)

Wlasnie wyszedlem z kina. Bardzo przyjemnie spedzone pare godzin a to chyba o to w tym wszystkim chodzi :) wizualnie- w zasadzie kazda scena to male dzielo sztuki. Po prostu delektowalem sie kazda minuta i cieszyłem wzrok. I jeszcze jedno - nie przypominam sobie zeby kiedykolwiek wczesniej tak brutalna scena wywolala u mnie tyle smiechu :) cala sala byla ta scena rozbawiona. Aaa i bylbym zapomnial, scena z dziewczynką ale ta juz z lufą rewolweru przy jej skroni - genialnie zagrana przez Leo. Chyba najlepiej zagrana scena w filmie, ktory .. nigdy nie istnial ;) I zgadzam sie z Toba ze brakuje bardzo fabuly.

bardzo dobra recenzja. nie do konca sie zgadzam ze wszystkim oczywiscie, jednak to Twoj punkt widzenia. tak scena na rancho byla swietna jednak caly film posiada pewna opowiesc o przyjazni, dazeniu do kariery... no i kulminacyjna scena byla rewelacyjna. czekamy na kolejny jego film. pozdrawiam

Nie zauważyłeś że Tarantino jest po prostu innowacyjny: pierwszy film z ekranami ładowania :P

Ten film to nie laurka Hollywood, tylko jej przeciwieństwo. Podupadający aktor wysługujący się kaskaderem, mieszkającym w przyczepie, dzięki jego cierpieniu dostępujacy Wniebowzięcia z Sharon Tate, Bruce Lee, który jest pokazany jako pozer, wykreowany na potrzeby złotego ekranu, kaskader, który zabił swoją żonę, ale dalej ma pracę. Można by wymieniać i wymieniać :)

Pierwszy film na który poszedłem drugi raz do kina. Klimat niesamowity.

Słuchaj,gdybym w życiu nie obejrzał żadnego filmu to może i zarobił by ten film na mnie wrażenie... Ta rzeź na końcu ma się nijak do całości a nawet ją psuje,spodziewałem się czegoś subtelniejszego,pasującego do całości. Niestety,film oceniam jako mdły...

Cześć. Przy takim postawieniu sprawy, z bardziej krytycznego punktu widzenia, można faktycznie spojrzeć na nowo na "Pewnego razu...". Dlatego bardzo lubię Twój program i oglądam dosyć często z zainteresowaniem. Muszę się też zgodzić, że to niestety najgorszy z filmów mojego idola Q.T. no ale któryś najgorszy być musi ;)

Wczoraj byłem w kinie na tym filmie, szokująca była ilość osób, które wyszły z sali już po pierwszej godzinie. Mi się film podobał.

Pierwszy raz mam tak odmienne zdanie :)

A mi sie film podobal i to bardzooo 😄 Pierwszy raz pokazali mi go znajomi i juz po pierwszych minutach kompletnie mnie nie wciagnal. Kolejnym razem natrafilam na niego nocą w tv i wkrecił mnie tak, ze aż.. wkrecil. Przy sławetnej przedostatniej scenie myślalam, że ze śmiechu pobudze sasiadow 🙆‍♀️ Mi odpowiadał wlaśnie promienisty chill lat 60tych, ten kilmat, muza, sceneria itp. Brad i Leonardo zagrali kapitalnie, inni aktorzy zreszta też swietnie. To wogole film o zajebistej przyjazni dwóch facetow, ich życiu i radzeniu w światku aktorskim obok znanych i uznanych "gwiazd", ale nie tylko. Nie lubię filmów z rozlewem krwi czy przemocą (tylko w slusznej sprawie lub obronie wlasnej 😉), ale na tą prawie końcową scene w filmie czekam zawsze z utęsknieniem.. 😁To jak Cliff rozprawia sie nawiedzonymi hipisami to perełka scen filmowych. Tak powinien umiec zrobic kazdy (i byc przeszkolony) w zetknieciu z agresywną chorą psychopatologią 😊 Tarantino wiec daje tu upust swej zlosci i pogardy dla rodziny Mansona oraz pokazuje jak naprawde powinnny potoczyc sie wydarzenia tamtejszego feralnego wieczoru. I najsmutniejsze jest to, ze jednak w rzeczywistosci tak nie bylo. I w nawiazaniu do tego, tytul filmu moglby brzmiec "Pewnego razu w Hollywood, czyli "rodzinna" przeprawa z Cliffem.." lub " Pewnego razu w Hollywood, gdy na drodze staje Cliff"....... 😊.

Nareszcie głos, z którym mogę się utożsamić w stu procentach! Zgadzam się z każdym plusem jak i minusem dotyczącym tego filmu. Nic dodać nic ująć. Jestem strasznie zawiedziony, dla mnie (jako fana Quentina) było za mało Tarantino w Tarantino. I wiem że mogę sobie biadolić a chłop po prostu zrobił co mu się podobało...nie mniej uważam że potencjał mega zmarnowany :(

Mam bardzo podobne odczucia. Osobiście jedynym wątkiem, który mnie w tym filmie pochłonął był wątek postaci B. Pitta. Wszystkie najciekawsze motywy były skupione na jego wątku. Swoją droga dla mnie on tworzy jedyną (prosta) historię. W sensie, ze jest ona na wskroś kowbojska, rodem z prerii, prostego chłopa, twardego jak rzemień. Sceny dłużyzn kojarzą mi się z Pewnego razu na dzikim zachodzie, gdzie jedynym miernikiem czasu i tempa była kolej. Nawet ta na dachu nabiera tutaj sensu. Sceny tym bardziej się przez to bronią, a nawet wkomponowują, no i na różne wiąże się to z tematem westernów w tym filmie. Jest trochę jak postać płk. Landa w Bękartach, ale przez rozbicie po całym filmie niestety traci na czytelności. Sęk w tym, że to jest postać drugoplanowa i błyszczy on przy braku wyrazu pozostałych wątków. Najbardziej męczący dla mnie był chyba wątek Sharon Tate i Polańskiego, szczególnie jej wizyty w kinie.

Zgadzam się z twoją opinią

Marcin wyglądasz jak młody Martin Scorsese

Brak budowania napięcia? Każdy znający prawdziwą historię czeka na finał ciekaw tego jak to się rozegra z Tate tylko po to aby dostać coś zupełnie innego i niezmiernie satysfakcjonującego. Ponadto, scena gdy Cliff chce spotkać się z Georgem na farmie hipisów również potrafi wbić w fotel kiedy zdaje się, że zaraz coś pójdzie nie tak. Napięcia na pewno nie brak, ale szanuję twój punkt widzenia. No i jak zwykle bardzo profesjonalne podejście do omówienia. Pozdrawiam.

Pełna zgoda. Kocham Tarantino, kazdy film obejrzany z każdej strony, jego dialogów słucham z wypiekami na twarzy, a tutaj wynudziłem się niemiłosiernie... Bezcelowy seans. Wyszedłem z kina pewny, że film zostanie zjechany z góry na dół, a tu zonk. No, film nie dla mnie.