Polacy kochają cierpieć? | Analiza sukcesu Wiedźmina 

W temacie polskiej miłości do narzekania zapraszam też na analizę "Dnia Świra": ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-qirQ_nb_o1A.html

"Istotą polskiej literatury jest cierpienie - bohaterów, autora lub czytelnika. Jeżeli całej trójki - to wtedy jest to składowa kanonu obowiązkowych lektur szkolnych."

"Gdybym próbował być dobry dla wszystkich, dla całego świata i wszystkich zamieszkujących go istot, byłaby to kropelka pitnej wody w słonym morzu, innymi słowy: stracony wysiłek. Postanowiłem zatem czynić dobro konkretne, takie, które nie idzie na marne. Jestem dobry dla siebie i dla mego bezpośredniego otoczenia." Zoltan Chivay

Co do Braciaka - jego porównanie było nietrafione. USA musi prowadzić propagandę, że wojna jest czymś fajnym i widowiskowym a żołnierze śmieszkują w okopach, bo same USA prowadziły i prowadzą dziesiątki wojen agresywnych, a sama 2WŚ bez małych wyjątków praktycznie nie dotknęła terytorium Stanów. Ciężko to porównać do dosłownej zagłady jakiej doświadczyła Polska w 39

No i w prozie Sapka był ten moment, gdzie podczas ataku Nilfgardu, zamiast pomóc sąsiadom, inne królestwa wzięły udział w rozbiorach i nazwano to ,, bratnią pomocą" Nawet był gest uścisku dłoni.

Jest analiza Wiedźmina, ale ciągle brakuje mi analizy gry God of War. Kratos jako archetypowy bohater buntownik odkrywa, że jest synem Zeusa, ale mimo wszystko postanawia zniszczyć Olimp i samych bogów. Kierując się prymitywnymi pobudkami i chęcią zemsty paradoksalnie uwalnia świat spod tyranii Olimpu. Historia Kratosa też jest historią cierpienia, cierpienia człowieka, a potem boga, który pragnie uwolnić się od przeszłości, ale nie może, więc postanawia zemścić się na bogach. W ostatniej scenie po pokonaniu Zeusa popełnia samobójstwo, ale jak się potem okazuje nieskutecznie. Idzie na północ, by wieść nowe życie, ale tam znowu musi zmierzyć się z boskimi siłami.

„Tradycja to podtrzymywanie ognia, nie czczenie popiołów”. - Gustaw Mahler

Mówią, że Polak mądry jest po szkodzie Dlatego tyle mądrości jest w tym narodzie.

Wiedżmin jest pulp detektywistyczny. moralność noir, czyli pozostań bohaterem w szarym świecie

Fajna analiza, ale wg. mnie oparta o jedną, mniej ważną stronę. Ja patrzyłbym bardziej od strony ekonomicznej. Nie mamy dobrych wysokobudżetowych produkcji. Wg. mnie jakby nie gry CDP, to nawet nie mógłbyś omówić wiedźmina w kontekście sukcesu. Przypominam, że ta firma była w indeksie wig 20 i jest teraz postrzegana jako światowy gracz. Dobre jakościowo filmy z PRL-u które mogłyby być kultowe na świecie, są znane jedynie w małym gronie. Nawet solaris czy stalker Tarkowskiego jest często nieznany na zachodzie, więc o czym my mówimy. Jak patrzyłem na nagrody literackie w fantastyce, to tak samo ta część świata wydała mi się pominięta. Z tym użalaniem się nad naszą historią z 20 wieku, trochę się zgadzam. To jest za trudny temat, aby mógłby zdobyć wielką popularność, co nie oznacza, że w tym temacie można jeszcze zrobić kilka arcydzieł o bardziej uniwersalnym przesłaniu. Jak ja miałbym promować polską kulturę, to bym postawił na nasz złoty wiek. Jak czytam komentarze to oprócz barier ekonomicznych, jest nasza sama postawa. Mamy komunistyczną mentalność, gdzie wszystko co polskie jest gorsze. Dlatego polska "szabelka" nie będzie popularna, chociaż jest lepsza od katany. Mamy bogatą ciekawą historię, amerykanie mogą nam jej zazdrościć, tak to muszą budować swoje mity na np. superbohaterach.

,,Lambert, Lambert ty ch...'' dodatkowym plusem dla całej historii, jest Geraltowe poczucie humoru.

Dałeś mi dużo do myślenia nad moją własną twórczością, dziękuję

Niestety zamknęliśmy się w stalowych okowach "oo nasz kraj tyle przeszedł" i użalania się nad, a w historii Polska często byli jak taki właśnie lekko zgorzkniały wiedźmin. Współcześne polskie kino poważne jest aż przesycone tymi tragediami i ja wiem że Smarzowski wielkim reżyserem jest ale już nie da się tego oglądać. Chciałbym zobaczyć np ekranizacje walk polskich oddziałów pod Monte Cassino i sądzę że odpowiednio zrealizowany mógł by zostać kolejnym kasowym hitem

Powiedziałbym, że raczej wielki sukces Wiedźmina 3 wybił za granicą książkowe wiedźminy Sapkowskiego, które to - zwłaszcza opowiadania - są naprawdę świetnie napisanymi, wciągającymi książkami (i do tego są dość oryginalne).

w cierpientnictwie i roli ofiary nie przebijemy "narodu wybranego", który bije rekordy w tej dziedzinie, a jakoś im to nie przeszkadza w promocji własnych racji, największą rolę odgrywa brak zdolności organizacyjnych rodaków i nasz trwający od wieków "kompleks niższości w stosunku do zachodu", wszystko co nasze ma być beznadziejne a zachodnie bezkrytycznie świetne :/

O tym, jak Wiedźmin nie odniósł sukcesu… Na wstępie zaznaczam, że bardzo cenię materiały publikowane na Wojnie Idei - ten niestety wydaje mi się źle przygotowany. Oczywiście Szymon jest wytrawnym twórcą, a więc nie popełnił jednoznacznych błędów, jednak wideo posiada wiele tych subtelnych, które ostatecznie moim zdaniem wprowadzają odbiorcę w błąd i prowadzą do niewłaściwych wniosków. 1. Fundamentalnym problemem jest tutaj ustawienie optyki odcinka przez pryzmat „skuteczności”. Oczywiście autor asekuruje się stwierdzeniem mówiącym, że za sukcesem stoi wiele czynników, ale nadal moim zdaniem nie wyjaśnia to wystarczająco przeprowadzonego toku rozumowania. 2. Z wideo wyłania się bowiem obraz, że Wiedźmin wybił się m.in. dlatego, że odrzucił polską martyrologię oraz cierpiętnictwo, beznadzieję, kult ofiar, nieudanych działań. Moim zdaniem nie. Jeżeli już, to był to zupełnie nic nieznaczący promil sukcesu, chociaż osobiście uważam, że nawet nie tyle. 3. Zgadzam się jednocześnie, że w polskiej kulturze, zwłaszcza tej wysokiej oraz odnoszącej się do historii (czyli często wpychanej do lektur szkolnych) istnieje nadreprezentacja treści kultywujących bezsensowną ofiarność i że jest to problem. Ale przecież nie wszędzie! Trylogia pisana była ku pokrzepieniu serc i jest to pod tym względem pozytywna propagandówka najwyższej klasy. I nie jest to zarzut!. Dodatkowo trzeba dodać, że właśnie w tekstach kultury dotyczących polskiej historii prawdopodobieństwo wystąpienia martyrologii biegnie nieubłagalnie ku nieskończoności ;) ale fantasy to inny ciężar gatunkowy, inne ramy - tutaj nie ma tak potężnego ciągu (chociaż oczywiście może również występować) do cierpiętnictwa. Typowe fantasy to samotny gość, wyalienowany, który robi swoje przeciwko całemu światu. Wiedźmin jest w tym wręcz banalny. No chyba, że ktoś przedstawi mi listę polskich książek typowo fantasy (nie historii alternatywnych, ale osadzonych w światach fantasy), gdzie możemy mówić o występowaniu martyrologii. Nie jestem w tym zakresie ekspertem, ale z tych co czytałem, nie natknąłem się na podobne zjawisko. A jakoś dalej to nasze fantasy się nie przebija. 4. Co więcej - martyrologia osadzona w wyimaginowanym świecie, z którym każdy może się utożsamić, również może się sprzedać. Wiecie, na Zachodzie mało kogo interesuje historia Powstania Warszawskiego, ale gdyby taki heroiczny, być może bezsensowny opór pokazać w świecie fantasy… to kto wie? Najbardziej pesymistyczną, niepozostawiającą nadziei książką, która wręcz zdeptała głównych bohaterów pokazując, że od początku nie mieli szans, jest jednocześnie jedną z najważniejszych książek XX wieku. Rok 1984. 5. Dodajmy do tego złe zestawienie Miasta 44 z Grobowcem Świetlików w kontekście sukcesu. Owszem, analiza przekazu jest trafna i warto sobie ją wziąć do serca, ale wcale nie ona decydowała o sukcesie japońskiego filmu. Miasto 44 to bowiem średni film nawet dla samych Polaków (ocena filmweb: 6,4; Grobowiec Świetlików: 8,1), nic więc dziwnego, że przecięty film nie przyjął się na Zachodzie. 6. Wreszcie: Wiedźmin nie odniósł sukcesu. A w każdym razie nie oryginał stworzony przez Sapkowskiego. Te 20 lat temu o Wiedźminie na Zachodzie nie wiedział pies z kulawą nogą, chociaż książki radziły sobie nieźle m.in. w Rosji. Na temat filmu i serialu spuśćmy zasłonę milczenia. Potem przyszła pora na gradaptacje - rok 2007, Wiedźmin 1… i znów mieszane opinie krytyków na Zachodzie. Wiedźmin 2 - już lepiej, fajna gra, piękna grafika. A potem przyszedł szał. Wiedźmin 3, który narobił tyle smrodu i gówna wokół książek Sapkowskiego. Od tamtej pory wszystko idzie siłą stworzonego hype’u. Nawet serial Netflixa jako produkcja był co najwyżej niezły, a przyciągnął wielu odbiorców. 7. Tutaj dochodzimy do moich spostrzeżeń na temat rzeczywistych przyczyn sukcesu Wiedźmina na Zachodzie. I myślę, że warto zdać sobie z tego sprawę i przyjąć strategię wynikającą z tych spostrzeżeń. Na wstępie oczywistości: żeby się przebić, nie wystarczy jakość. Czasem istnieją bariery kulturowe, pewna niechęć do produktów z danego obszaru (kogo z nas - tak z automatu - nie odrzuciłaby polecana książka mongolskiego autora?). Mamy pewne bariery, które ograniczają nasze wpływy kulturowe, ale nie ma co się na to obrażać. Tak po prostu jest. Dlatego rozważmy: z książką się jest przebić niezwykle trudno - tak naprawdę komu się udało? Ja bym stawiał na Lema. Filmy, seriale - tutaj jest lepiej, ale wciąż jest trudno. Wydaje mi się, że z jakichś względów obecnie najłatwiej przebić się z jakościową produkcją w branży gier komputerowych. Mało kto patrzy na kraj pochodzenia, gracze lubią dobry gameplay i szukają nowych ciekawych pozycji - co pokazuje wielki sukces gier niezależnych. Zresztą popatrzmy na kraje o słabym kulturowym softpower, które mają na swoim koncie wielkie marki growe: Dania - Hitman, Czechy - Mafia, Estonia - Disco Elysium, Finlandia - Max Payne, Chorwacja - Serious Sam, Ukraina - STALKER, Turcja - Mount & Blade. Także jeżeli chcemy promować swoją kulturę, to trzeba stawiać na porządne gradaptacje. Zrywanie z polską martyrologią nic nie pomoże w zakresie odnoszenia sukcesu. Owszem, jest potrzebne dla nas samych, Polaków, aby nauczyć się żyć w społeczeństwie z pewną nadzieją, ale zupełnie nie odnosi się to do siły przebicia na Zachodzie.

"... a jedno co najbardziej umiemy to najpiękniej na świecie przegrywać." Jerzy Czech w wykonaniu Przemysława Gintrowskiego

Szymon mógłby zobaczyć jakie filmy obecnie się w Polsce kręci i jakie sukcesy mamy za granicą. Nie mamy pieniędzy i zasobów na tworzenie monumentalnych i widowiskowych produkcji ale bronimy się ciekawymi produkcjami ktore bywają nominowane do Oskara. Ale nie, trzeba znowu sprzedawać te sama teorie o tym, ze nie mamy do zaoferowania nic prócz cierpienia.

Chciałem zauważyć że wszystkie gry CDpu, w tym Cyberpunk, co o nim nie mówić, mają bardzo dobry writing. Powiedziałbym nawet że wszystkie udane polskie gry mają dobrze napisaną akcję i dialogi, jakby to zrobił ktoś kto przeczytał w życiu przynajmniej 2 dobre książki od różnych autorów, czego nie można powiedzieć o 90% innych gier fabularnych mających writing rodem z niedzielnej kreskówki. P.S. Antydoomer to Bloomer.

Muszę przyznać, że ciekawa analiza. No i Grobowca Świetlików to się nie spodziewałem:)

"Kto przeżyje - wolnym będzie. Kto umiera - wolnym już!" Jesteśmy dymnym narodem, a dla naszych przodków honor był najważniejszym i podstawowym wyznacznikiem wartości życiowych. Osobiście mam nadzieję, że to nigdy się nie zmieni, i że my również będziemy kierować się wartościami bliskimi naszym przodkom.

W porównaniu do Żydów, LGBT i BLM to nasze cierpiennictwo i syndrom ofiary i tak jest daleko w tyle.

Polacy kochają cierpieć... Zrobiłeś film o tym że Polacy kochają cierpiętnictwo i dzięki tobie wielu Polaków ma cierpi za to że Polacy lubią cierpieć

Myśle ze dużo zależy od pewnego rodzaju masy krytycznej. Po prostu nie przebijemy się na razie ze slowianskoscia i naszymi narodowymi skarbami. Częściowo przez to, ze za granica jesteśmy postrzegani inaczej niż my sami o sobie myślimy. No i jest Rosja która znana za granica jako „ta właściwa słowiańskość”. Po prostu dla innych jesteśmy jedynie innego rodzaju ruskimi. Trochę jeszcze minie zanim otworzymy się na zachód, ogromna w tym zasługa sapkowskiego i jeszcze paru takich potrzeba

Jest to jeden z najbardziej kuriozalnych filmów jakie widziałem.

Szacunek za podanie: "Grobowca świetlików" jako przykładu dobrego antywojennego filmu w kontraście do polskich produkcji

Za przeproszeniem, G... prawda 🙂 Zadziałał po prostu dobry marketing w połączeniu z jakością produkcji. Polacy po dekadach komunizmu dopiero uczą się jednego i drugiego. Drugim czynnikiem jest wpływ korporacji i koncernów medialnych, bo to one decydują czy ostatecznie coś będzie trendy, czy nie. Bez nich marketing jest praktycznie niemożliwy. Nie ma się więc co dziwić że polskie filmy nie są popularne, szczególnie gdy przypominają politycznie niewygodne fakty. To nie żaden spisek, tylko zwykła gra interesów politycznych i ekonomicznych.

Patrząc na ostatnie 200 lat ciężko nie czuć się pokrzywdzonym.Od 7:10 lekko jakby zaprzeczasz swojej tezie-my też staraliśmy się robić wszystko co słuszne,bez względu na konsekwencje.

Jak to kiedyś śpiewał Gintrowski "Pan narodu margrabio nie zmienisz Tu rozsądku rzadko się używa A jedno co naprawdę umiemy To najpiękniej na świecie przegrywać"

Przepraszam ale czy ten film ma prawie 9 minut, a można go streścić w zdaniu: Polacy ciągle narzekają i nic z tego nie wynika, a wieśiek odniósł sukces bo tak nie robi?

Myślę, że stereotypy typu "Polacy lubuja się w cierpiętnictwie", "Polacy sa z natury zawistni" itd. tworzą i powielają ludzie, którzy dystansując się od polskości czują się kims lepszym, albo tacy, którzy swoje osobiste porażki tłumaczą przed sami przed sobą życiem w "tym kraju". Nasza historia rzeczywiście obfitowała w tragedie i nie ma co udawać, że było inaczej. Jeżeli prawda się nie sprzedaje - trudno. Myślę jednak, że ona się nie sprzedaje raczej w wyniku nieporadności twórców, niż dlatego, że jest nudna czy odpychająca. Żydzi potrafili zbudować swoją pozycję m.in. na cierpieniu własnego narodu, dlaczego my mielibyśmy ukrywać nasze? Oprócz cierpienia mamy też do "zaoferowania" heroizm, który przecież przynosił efekty, gdy tylko nie byliśmy na z góry straconej pozycji (Wielka Brytania, Belgia, Holandia coś wiedzą o postawie polkich żołnierzy). A nawet, gdy byliśmy na pozycji przegranej, to kto wie, może dzięki temu heroizmowi jeszcze istniejemy? Tylko - czy to nie sa rozważania wyłacznie historyczne... Patrząc, jakich zniszczeń dokonał dominujacy w przekazie "główny nurt", ilu Polaków patrzy na naszą tożsamość z poczuciem wyższości i niechęci (a przecież nawet w XIX w polskość była atrakcyjna i wielu mieliśmy patriotów, których rodzice nie mówili jeszcze po polsku, a i oni sami nie całkiem dobrze), widząc, że tak wielu z nas godzi się, ba, nawet chce, by o polskich sprawach decydowano poza naszym krajem jestem przekonany, że o ile nie skończy się to katastrofą podobną do tej z kończa XVIIIw., to pierwsze, co musimy zrobić, to uwierzyć w siebie. Ludzie pewni swojej wartości są atrakcyjni, do narodów też się to zapewne odnosi - wtedy i nasza historia zacznie się "sprzedawać", pez potrzeby, byśmy udawali kogoś, kim nie jesteśmy. A na własny użytek pozostawimy analizę błędów, ale nie, by się nimi samobiczować, lecz by ich drugi raz nie popełnić.

@6:30 No nie do końca. Sapek wykorzystuje wszelkie europejskie mity i legendy. Słowiańskich jest stosunkowo niewiele. W grach natomiast (zwłaszcza w W3 a bardziej w "Sercach z Kamienia") mamy już bardzo dużo słowiańszczyzny m.in. we wzornictwie, budynkach itp.

Takie pytanie Szymon, czemu ty tak lubisz pokazywać pasy dla pieszych ?

Świetny materiał, myślałem, że sprowadzi się do prostego i powierzchownego opisania sukcesu Wiedźmina na poziomie komercyjnym a faktycznie film wychodząc jedynie od Wiedźmina poruszył znacznie głębsze tematy. Dodam jednak kilka uwag od siebie: 1. To co już pisałem w komentarzu pod postem zapowiadającym film. Wiedźmin nie jest żadnym mitem popkulturowym ani mitem w ogóle. Wręcz przeciwnie, jest przykładem post-modernistycznego rozkładu mitu na części pierwsze w celu przeprowadzenia krytyki. W przeciwieństwie jednak do większości sytuacji, w których zachodzi taka operacja, książki Sapkowskiego okazują się niezwykle twórcze. Podczas gdy w filmach takich jak "Kamienie na szaniec" czy "Miasto 44" postawiony przez twórców cel "odbrązowienia" bohaterów zamienia się w obrzucanie pomników ekskrementami, tak u Sapkowskiego jest to proces w dużej mierze udany. Jak to ktoś powiedział kiedyś "aby zabierać się za odbrązawianie, należy się znać na brązownictwie". I w przeciwieństwie do wielu twórców, Sapkowski, oczytany w literaturze tak wysokiej jak i popularnej, o bogatej erudycji, dobrze zna się na materiale, który poddaje "rozbiórce". Mamy więc u Sapkowskiego dekonstrukcje baśni, legend i mitów, co chyba najjaśniej widać w opowiadaniach, które są bezpośrednim przełożeniem bajek i legend na język naturalistycznego i brudnego fantasy. Jednakże Sapkowski w przeciwieństwie np. do Martina, nie wyrzuca z założenia Wielkiej Narracji i nie kwestionuje jej jednoznacznie a raczej poddaje krytycznemu spojrzeniu i zastanawia się, które elementy wciąż można uznać za prawdziwe w dzisiejszym czasie. Jest to swego rodzaju powiedzenie "sprawdzam" wobec tradycji opowieści. I tak jak całość nie jest bez wad a w samych książkach wielokrotnie dochodzą do głosu prywatne, nowoczesne przekonania Sapkowskiego tak ogólnie jest to jedno z nielicznych dzieł, któremu taka operacja się udała. I tak za wiele mówiący należy uznać fakt, że saga rozpoczyna się jak rasowy, nowoczesny kryminał a kończy się powrotem do legendy arturiańskiej i uznaniem, że istnieje tor dziejów, który stoi ponad czystym przypadkiem i działaniem człowieka. 2. Co do tego w jaki sposób Wiedźmin przebił się na Zachód czy świat ogólnie, należy zwrócić uwagę na to w jaki sposób podchodzi on do tych sławnych "klimatów słowiańskich". Choć oczywiście nieprawdą jest, że na nich opiera się świat wiedźmiński, ponieważ równie silne są motywy nordyckie, germańskie, celtyckie, romańskie etc, to jednak nie można zaprzeczyć, że "swojskie" klimaty odgrywają tutaj kluczową niemalże rolę. I nie chodzi tu tylko o "słowiańskość" ale też nawiązania do literatury (Mickiewicz, Sienkiewicz etc.) czy ogólnie używane przez Sapkowskiego słownictwo. Większość fantasy operuje bardzo podobnym zasobem dźwięków, sylab itd (polecam popatrzeć na serię Epic NPC man, ładnie to wyśmiewają) natomiast Sapkowski raz, że sięga po bogate acz rzadko używane słownictwo polskie dając nam "grododzierżcę", "dzierzbę", "strzygę", "wąpierza" itd a dwa, że czerpie pełną garścią z języków celtyckich, romańskich często biorąc nazwy bezpośrednio z francuskiego czy nawet jidisz. To sprawia, że samo "brzmienie świata" jest z jednej strony oryginalne a z drugiej swojskie i zakorzenione w rzeczywistości. Jednak co najważniejsze, wplecenie klimatów, nawiązań czy słownictwa z naszej kultury nie ma na celu jej promowania. Po prostu Sapkowski zobaczył, że jest to coś nowego, z ogromnym potencjałem, co nie zostało jeszcze przez fantastykę wykorzystane. Potrafił po prostu spojrzeć na polską kulturę jak na ogromny zasób potencjału a nie jak na biedniejsze rodzeństwo reszty kulturalnego świata, który należy promować. Bo niestety, ale większość osób chcących na siłę promować polską kulturę, patrzy na nią (może podświadomie) z pewną pogardą, czy niewiarą w jej potencjał. Uważają, że należy ją nieustannie wspomagać i niemal siłą wtłaczać w głowy zachodnich odbiorców i przez to podnosić swoją samoocenę narodową. Natomiast kultura polska to tak naprawdę ledwie tknięty zasób potencjału, który aż prosi się aby go wykorzystać. I dlatego taki Wiedźmin chwycił, ponieważ w zalewie wtórności jakim jest literatura fantasy i czerpiące z niej media, był powiewem świeżości i to świeżości naprawdę dobrej jakości. Inną grą, o której należy wspomnieć jest wydane niedawno polskie "The Medium", które osadzone jest w całości w Krakowie i okolicach. Nie stawia sobie ono jednak za cel promowania Krakowa czy wpychania odbiorcy polskiej kultury, a po prostu jest bardzo dobrą grą, która w realiach polskich znalazła ogromny potencjał na opowiedzenie ciekawej i oryginalnej historii. Dlatego dopóki filmy/gry/książki/muzyka będą tworzone tak aby przede wszystkim promować Polskę to cel swój osiągną w nikłym stopniu, o ile w ogóle. Jeżeli natomiast skupią się na tworzeniu dobrego produktu, a w realiach rodzimych widzieć będą potencjał do opowiedzenia uniwersalnej historii, to nagle okaże się, że polska kultura jest pożądana na całym świecie. 3. Nie mieszałbym serialu Netfliksa do książek czy gier podczas mówienia o specyfice świata i opowieści przedstawionej przez Sapkowskiego. Rozpisałem się już nadto, a na sam ten temat można by napisać drugie tyle, powiem więc tylko, że serial porzucił praktycznie wszystkie elementy, które decydowały o oryginalności oryginału. Jeżeli ktoś chce zobaczyć w jaki dokładnie sposób, bardzo polecam materiał "How to fail at adaptation" zamieszczony oczywiście na YT. Tak jak w wersji CDP RED ewidentnie widać fascynację książkami i chęć oddania ducha oryginału (jak to wyszło to inna sprawa), tak serial przepełniony jest typowymi dla współczesnej branży rozrywkowej kliszami. Jego popularność wynika raczej z wcześniejszej popularności marki, dużego budżetu i tego, że ludzie widzieli w nim następcę Gry o Tron. Oczywiście, niewątpliwie przyczynił się do popularyzacji, tak książek jak i gier, ale trudno mówić o cechach charakterystycznych Wiedźmina w kontekście serialu, ponieważ ich tam po prostu nie ma. Zostawiono nazwy i pewne założenia fabularne, ale podstawy zginęły gdzieś po drodze.

Znam dosyć dobrze uniwersum Pana Sapkowskiego i myślę że piękne jest to co mówisz innymi słowami - w tym szarym i brutalnym świecie Geralt wierzył, że czyniąc to co dobre czy słuszne może stworzyć świat trochę lepszym. To daje ludziom nadzieje na lepsze jutro i dzięki takim postawom małymi krokami możemy osiągnąć sukces. Jednocześnie zapominając o prostych ludziach którzy się do tego przyczynili. Mój tata wydawał czasopismo które może ktoś pamięta „Złoty Smok” w czasach kiedy fantasy robiło się głośno. Znał Pana Andrzeja i nieraz z nim wychylił kielicha. Miał mieć też prawa do postaci wiedźmina jako gry..

Przypomniał mi się film "Plac Zbawiciela" fetyszyzacja cierpienia w pigułce, po seansie nie wiedziałem czy wymiotować czy kręcić sobie sznur.

Jak wiele prawdy o Nas Samych w ciągu ledwie 9 minut, Ja sam gram w Wiedźmina 3 I również widzę u Siebie wielokrotnie tendencję do narzekania, w każdym razie rzeczywiście daję do myślenia.

A ile czeskich dzieł przebiło się do światowej mainstreamowej popkultury? A słowackich? Serbskich? Łotewskich? Chorwackich? A może Urugwajskich, Gwatemalskich, Azerskich? Polska dla świata jest tym, czym dla nas jest Mołdawia. Jak bardzo interesujemy się historią i kulturą Mołdawii? I czy nasz brak zainteresowania oznacza, że jest wartościowa lub nie? Sam czuję silną więź z historią naszego narodu i dobrze rozumiem jej ducha, ale nie podoba mi się takie egocentryczne podejście. Kaczmarski, dokładnie w tym temacie, śpiewał: "Bo kwestią wielkiej jest odwagi W lustrze obojętnego światła Zobaczyć się bezbronnym, nagim Istotą w istot rojowisku Otwartą ręką przyjąć zakład O zawsze bezlitosną przyszłość".

Promowanie mentalności cierpiętniczej, romantycznego szaleństwa oporu bez względu na cenę czy topienia narodu we własnej krwi bez żadnej korzyści to jedne z największych patologii dzisiejszej edukacji czy promocji kulturalnej w Polsce.

Jako naród, jak i jednostka w nim żyjąca powinniśmy porzucić, tą truciznę, jaką jest romantyzm. Co nam z honoru i bohaterstwa, jak zło czeka na poświęcenie tylko po to by zatriumfować. Kto ma wychować nowe pokolenie, kto ma przekazać im wiedze? jedynie co w szkole słyszymy to paczcie jaka odwaga i poświęcenie co już nam koduje podświadomie, że warto umierać zamiast wyciągać wniosków z historii i działać tak by nigdy się nie powtórzyła, co niestety już powoli się dzieje. Na zakończenie dodam. Nikt mi nie wmówi, że jestem anty-Polskim zadaniowcem, który nie szanuje Polskich bohaterów, ludzi którzy oddali to co najcenniejsze. Tym ludziom należy oddać hołd, jednakże należy się przyznać do poniesionych klęsk i wyciągnąć wnioski.

Dość naciągnięte te rozumowania. Wiedźmin się przebił, bo był dobry i oryginalny. A dziedzictwo kulturowe jest w nim dość szerokie - tzn. nie są to jakieś alegorie do Polski.

Geralt z Rivii jest bohaterem, z którym każdy może się utożsamić. Jest on zabójcą potworów z własnym kodeksem moralnym i silnym przekonaniem, że słabszych, uciśnionych i prześladowanych, trzeba bronić. Z kolei o wiedźmińskiej neutralności mówi: "Być neutralnym to nie znaczy być obojętnym i nieczułym. Nie trzeba zabijać w sobie uczuć. Wystarczy zabić w sobie nienawiść". To wszystko sprawia, że białowłosy wiedźmin jest bohaterem, w którym każdy może odnaleźć siebie samego, niezależnie od tego, czy wspiera poglądy prawicowe czy lewicowe. Geralt z Rivii jest przykładem bohatera, który w realiach pełnych niesprawiedliwości i losowego okrucieństwa, może odnaleźć sens w swoich własnych codziennych wyborach, które może nie naprawią świata, a mogą poprawić coś w świecie. Można powiedzieć, że żyjemy w podobnych czasach, gdzie moralność i autorytety są niczym w porównaniu z potęgą nie posiadającej żadnych hamulców wszechobecnej nienawiści, pogardy, niesprawiedliwości i losowego okrucieństwa.

O chłopie, teraz to zdrowo odleciałeś. Bo jak inaczej nazwać ustawienie w jednym szeregu Wiedźmina i Miasta 44. To tak jakbyś porównywał Szeregowca Ryana z Spidermanem czy X-Menami. A i tak miałoby to więcej sensu, bo, w co prawda bardzo dużym uproszczeniu ale jednak, te dzieła mają swoją bazę w amerykańskim micie stania na straży ładu I pokoju światowego. Mówisz, że oglądając Miasto 44 nie doświadczymy niczego poza jatką pełną wojennego determinizmu jaka towarzyszy bohaterom, że na nic nie mają wpływu. Ja to postrzegam inaczej, główny bohater po utracie całej rodziny pała żądzą zemsty i nic już się dla niego nie liczy - nawet ukochana dziewczyna, która wiele dla niego poświęciła i uratowała mu życie. Jeśli to jest uświęcanie cierpienia dla samego cierpienia to cóż, ale XD. Poza tym już od połowy filmu wybrzmiewa ten sam przekaz co w wspomnianym anime tj "czy ta walka ma sens". A sam przekaz jest wygłaszany przez coraz młodszych bohaterów filmu wraz z rozwojem akcji/upadaniem powstania. To tyle na temat filmu Miasto 44, który generalnie uważam za średni, ale z zupełnie innych powodów Teraz słów kilka o samym "życiu przeszłością uwikłaną w cierpieniu". Żydzi to robią od 45 roku i jakoś nikt im z tego powodu zarzutu nie czyni. Powstało mnóstwo filmów o gehennie jaką przeszedł Naród Żydowski. Powstały superprodukcje o Holokauście w Polsce takie jak Lista Schidlera czy Pianista. Zwłaszcza ten drugi film jest ważny, bo swoistym drugim bohaterem filmu o Szpilmanie jest Warszawa w czasie okupacji. Jednoczesna tragedia Polaków i Żydów, z oczywistym nawarstwieniem tej drugiej. Nic odkrywczego, że te obrazy pisane były z myślą o przedstawieniu tragedii ludności żydowskiej. Miejsce akcji to samo, ale zainteresowanie zgoła odmienne (choć de iure wszystkie te filmy dotyczyły obywateli II RP). Po prostu martyrologia polska nikogo poza Polską nie obchodzi - w przeciwieństwie do żydowskiej. Kwestia polityki historycznej, diaspor etc. (w szczegóły nie ma sensu wchodzić). Co do samego Wiedźmina. Osiągnął międzynarodowy sukces, bo stworzył ewenementalnie oryginalny koncept mutanta-zabójcy potworów, jest dobrze napisany i naprawdę bardzo uniwersalny (tak jak generalnie cały gatunek fantasy). No i nie przesadzajmy z tą słowiańskością (w książkach jest jej tak naprawdę mało, W1 ma jej trochę, W2 nic, może ma W3, ale w niego nie ukrywam nie grałem). Generalnie gdyby był pisany przez anglojęzycznego pisarza w anglojęzycznym kraju to Sapkowski nie potrzebowałby gier do ogromnej sprzedaży książek i udzielenia praw do ich ekranizacji. Ale wtedy pewnie nie powstałyby gry :P

Materiał sztampowy i powielający głupie i błędne schematy. Praktycznie na każdą tezę można sformułować krytykę. Sprawiający wrażenie, że powstał by podłapać wyświetlenia i sprzedać reklamę, korzystając z popularności Wieśks. Żeby nie być gołosłownym, 2 proste przykłady. Teza o słowiańskości u Sapkowskiego. Przykład z Braciakiem, który dokładnie mówił,że chodzi o budżet i efekty specjalne. Przykłady można mnożyć.

ale pierdolenie i dorabianie teorii do oczywistych faktów, że wiedzmin był po prostu dobrą grą i ciekawą książką, dlatego się przebił i nie ma to związku z żadną historią kraju

Mentalność typowego Polaka składa się z dwóch najgorszych okresów Czyli romantyzm gdzie cierpimy dla samego cierpienia i komuny gdzie człowiek który czegoś się dorobił w życiu to złodziej i trzeba mu uprzykrzać życie Oczywiście nie chce generalizować ale myślę że polskie społeczeństwo jako ogół składa się z tych dwóch okresów

"Dlaczego Wiedźmin, któremu udało się wybić w przemyśle rozrywkowym jest wyjątkiem w polskiej kulturze, a innym - opartym często na polskiej historii i martyrologii - nadal się nie udaje?" Już sam tytuł jest dość dziwny. Co ma udawać się?? Polska literatura jest kierowana do Polaków a nie do całego świata. To niemożliwe aby każdy nas zrozumiał a my każdego. Piszę tu o wcześniejszych dziełach. Innego rodzaju jest fantastyka. Tu można wszystko. Tu nie trzeba wgryzać się w umysł, mentalność Polaka, Szkota, Meksykanina...Ma charakter uniwersalny. I jak w przypadku Tolkiena można wpisać wszystko albo nic. Tu można spokojnie "zawojować" uwagę czytelnika znad Sekwany, Renu, Hudson...Ale nie starajmy się z wszystkim. To nie tak działa. Literatura jest dla nas (jakkolwiek zabrzmi to proszę nie odbierać w kontekście "Polska dla Polaków" ale w kontekście, że najpoważniejszym i 1szym odbiorcą jest rodzimy czytelnik. Zagranica jak chce to poboczne działanie ;) Zatem nie stawiajmy pytania "co poszło nie tak" ale pielęgnujmy literaturę. Ponieważ jest adresowana dla nas, do nas. Tak powinno być ;)

Może i ten film ma już trochę czasu ale odnośnie tytułu był bym bardziej jednak zdania że my jako polacy ,,Kochamy czuć że ktoś wie że cierpimy/cierpieliśmy"

Polecam "Myśli nowoczesnego endeka" Ziemkiewicza. Sporo o tym pisze, tzn. nie o wiedźminie, a o stosunku do martyrologii.

Martyrologia zabija tożsamość. O historii trzeba pamiętać a nie nią żyć, traci się tym samym przyszłość i perspektywy. Jesteśmy tym karmieni by wpajać nam że jesteśmy słabi i nic niewarci. Religia i przesadna, przerysowana martyrologia, (onr, socialiści itp itd) zabijają i ubezwłasnowalniają. Jesteśmy jak dzieci karcone po przez rodziców którzy na dodatek w nas nie wierzą lub są nadopiekuńczy (socjalizm) Nie umiemy poradzić sobie ze zwycięstwem, umiemy walczyć, zebrać się, zorganizować, wspólnie działać tylko wtedy jak miecz nad głową. Po wszystkim nie umiemy sobie poradzić z wygraną (np wolnością) i ją oddajemy a później narzekamy jacy to biedni nie jesteśmy i uciemiężeni. Stąd określenia polaczek-cebulaczek-buraczek.

Miasto 44 było głównie polemiką z mitem Powstania Warszawskiego w formie, jakiej istnieje, który sam zresztą krytykowałeś w sierpniu. Owszem, Komasa nie podjął próby wyciągnięcia z tego, co pokazał, żadnej lekcji (jak pomyślę o jego późniejszych filmach - nie po raz ostatni), ale za to zrobił wyłom w murze zakłamania, przez który ktoś inny będzie już mógł przejść - i to warto docenić.

Ja jednak uważam, że na sukces Wiedźmina 3 przypadło to że gra jest po prostu dobra, wysokobudżetowa, a przy tym CD Projekt wykazał się bardzo dobrym marketingiem (tak jak w przypadku nieudanego Cyberpunka). Sukces serialu również wynika z tego, że jest on po prostu dobry, i dzięki grze miał już fundament marketingowy.

mega mąde przesłanie, szanuje zajebisty film ;)

Popieram i zgadzam się z teorią Zenona Dudka. Również z tym, że bohaterowie cierpią, nic z tego nie wynika i dalej w tym tkwimy [Ja na to mówie; pokazujemy ciągle że jest nam źle, i wyłącznie tylko to. Rzadkością jest jak temu zaradzić, jak pomóc.] Ostatnio pojawiło się również motyw; ucieczkam z "tego miejsca". Nawet "Boże ciało" zawiera to i pozostałe motywy.

Nie /sidi/, tylko /cede/ projekt - CD to skrótowiec od: centrum dystrybucji (albo -jne, już nie pamiętam) a nie od płyt CD A dalej co do nacechowania słowiańskim klimatem książek - temu Sapkowski wręcz zaprzeczył. Słowiańskość Wiedźmina to już gry

Tutaj chciałbym zareklamować będący w produkcji pierwszy odcinek "Diabła Łańcuckiego", który będzie opowiadał o sarmatyzmie, gdzie martyrologia będzie albo nieobecna, albo w końcu ujęta dorośle.

To co kiedy analiza berserka ? Ja i pewnie cała masa znająca to świetne uniwersum widzi masę podobieństw

Jako zagorzały fan wiedźmina, gier i książek, nie seriali (choć ten z Netflixa ma kilka naprawdę dobrych scen, przez co bardziej mi się podoba) pozwolę sobie dodać co nieco. Uwielbiam wiedźmina za to, że ten świat nie jest wyidealizowany. Nie ma tam rycerzy w lśniących zbrojach, romantycznej naiwności. Sam Geralt jest cyniczny i pozbawiony złudzeń. Jednocześnie jest tam mnóstwo humoru, sarkazmu, który będzie uwielbiam, również dystansu samego Geralta do samego siebie, kiedy potrafi się z siebie śmiać. Ale nie są bohaterom obce takie uczucia jak miłość czy przyjaźń. Dla tych, na których im zależało, potrafili zrobić prawie wszystko. Geralt ruszył na ratunek Ciri, znajdując się w ten sposób w samym centrum rozgrywek politycznych na całym kontynencie. Ale go to nie obchodziło. On chciał tylko uratować małą dziewczynkę, która była dla niego jak córka.

A kiedy mieliśmy przepracować nasze nie bycie ofiarą co? mieliśmy 20 lat po I WŚ i odzyskaniu niepodległości. Potem aż do 1989 byliśmy pod kolejnymi zaborami tak naprawdę wolnym krajem jesteśmy ledwie 40 lat nie całe

Główną przyczyną tego sukcesu jest fakt, iż całe Uniwersum Wiedźmina, czyli twórczość Andrzeja Sapkowskiego, gry od CD Projekt Red, jak i serial Netflixa, jako jeden z nielicznych uniwersów z gatunku fantasy podejmuje aktualne, trudne tematy społeczne i polityczne, oraz zmusza do refleksji na temat współczesnego świata.

4:40 kiedyś słyszałem że za większą przyczynę kapitulacji japonii, niż ataki atomowe, uważa się atak armii czerwonej na Mandżurię. ale nie jestem w 100% pewien czy to prawda

Została pominięta kluczowa rzecz: fabuła książki i gry kręci się wokół konfliktów rasowych nie ma tu za dużo czarnych, ale są elfy i krasnoludy. Źli bohaterowie to np. zakonnicy białej róży nękający kapłanki Melitele (krucjaty), w 3 części są łowcy czarownic (inkwizycja, choć bliżej im do protestantów), jest sporo o uprzedzeniach i nietolerancji. To jest bardzo współczesne i świetnie się przyjęło na Netflixie. Tam jeszcze podkręcili temat robiąc ciemnoskóre elfy, jakby ktoś był mało domyślny xD Loża Czarodziejek to kobiety biorące sprawy w swoje ręce. Sapkowski w wywiadzie rzece, który kiedyś czytałem przyznawał się trochę do feminizmu, nie pamiętam już dokładnie, ale to wyraźny akcent, choć loża się skompromitowała i w książce i w grze..

Gerald wykonuje swoje zadania najlepiej jak potrafi, zaraz potem kiedy skończy partyjkę w gwinta

Niestety serial Netflixa za bardzo odbiega od polskiej sagi, by nazwać to sukcesem polaków

Sukces Wiedzmina 3 na skalę światową, bo przede wszystkim mówimy o 3 części wynikał w dużej mierze z popularność serialu Gra o Tron i motywu nieprzewidywalnego losu bochaterów. Wiedźmin robił doskonale to czym zdobył popularność serial HBO. W swoich wyborach gra była nieczytelna i nieprzewidywalna. Do czasu wyprodukowania W3, gry raczej oferowały konkretną scieżkę postępowałeś w grze. Gdy postępowałeś etyczne i uczciwie - konsekwencje były pozytywne, gdy twoje wybory były jednak z etycznego punktu złe i egoistycznie - konsekwencje były negatywne. Tak jak było m.in w DA Inquisition. Wiedźmin w tym był przewrotny, stąd m.in wątek Krwawego Barona tak bardzo się podobał na zachodzie i był uważany za jeden z najlepszych o ile nie najlepsze zadanie w W3. Również w tych latach narracja bardzo kulała w dużych RPG typu sandbox. Tutaj zgrabnie połączono świetną narrację i walory wizualne. Stąd taki sukces tej produkcji.

Innymi produkcjami, które udało się nam eksportować do kilku krajów jest chociażby serial "Czterej pancerni i pies" albo "Stawka większa niż życie". Pancerni, pomimo historycznego przekłamania i propagowania przyjaźni polsko - radzieckiej, nadal są produkcją na poziomie - z dobrym aktorstwem, całkiem zgrabnie nakręconymi scenami batalistycznymi, humorem i klimatem wojny jako przygody dla dużych chłopców. Podobnie Stawka, która jest nieźle zrobionym serialem wojenno - szpiegowskim. Podejście do tematu twórców sprawia, że takie produkcje, pomimo całej swojej problematyczności, wciąż cieszą się u nas popularnością. Martyrologia serwowana w dużych dawkach potrafi być męcząca, ale ja nie dziwię się, że polskie kino po nią sięga. To tylko pokazuje, że w poprzednim ustroju nie mieliśmy szansy prawidłowo przepracować naszych narodowych traum związanych z wojną. Z drugiej strony - alternatywą dla martyrologii są w większości mało śmieszne (jak dla mnie) komedie romantyczne albo filmy Vegi i Smarzowskiego, którzy lubią najpierw postawić sobie jakąś tezę a potem dokręcić potwierdzający ją film, najlepiej polany jeszcze gęsto polskimi patologiami. O fenomenie "365 dni" w Polsce i za granica nie będą wspominać, bo zrobi się w ogóle temat - rzeka. Jeśli chodzi o eksport polskiej historii na zachód... Myślę, że bitwa warszawska mogłaby się świetnie sprzedać jako film albo serial. Gdyby tylko zabrał się za to jakiś ogarnięty reżyser i jeszcze bardziej ogarnięty scenarzysta. No i dostał wsparcie finansowe. Nie wiem, trzeba byłoby pogadać z HBO albo tak nielubianym przez niektórych Netfliksem. Przy temacie bitwy warszawskiej można poruszyć i wątki wojenne i szpiegowskie i dramatyczne i te dotyczące walki o zachowanie wolności, a co ważniejsze jest finał kończący się polskim zwycięstwem. Czyli jest tak jak lubi zachodnia popkultura. Co do polskiej fantastyki: Grzędowicz i Kołodziejczak mają potencjał. Zachodniemu odbiorcy raczej przypadł do gustu Iron Harvest, czyli diselpunkowa wersja Polski i Europy w 1920+. Na pewno warto rozwijać i reklamować świat z grafik Jakuba Różalskiego.

Porownanie seriali 'Wiedzmin' i 'Mandalorianin' wypada korzystniej (i to o wiele) na rzecz tego drugiego jesli porownac zasiegi obu platform.

Mam wrażenie, że w Polska kinematografia robi albo dramaty wojenne, albo komedie romantyczne

365 dni też dość popularny film na zachodzie

Po wynikach wyborów widać, że p0lacy uwielbiają cierpieć

Bardzo brakuje mi tego typu poglądów w polskiej przestrzeni publicznej. Ciągle tylko narzekanie, pesymizm, ojkofobia. Każdy tylko marzy i na tym się kończy. Nie uczymy się na błędach, wyolbrzymiamy tragedie. Szymon, dzięki za punktowanie takiej postawy!

Geralt nie jest anty-doomerem, jest Chadem

Bardzo fajny materiał. Więcej takich Szymonie! Pozdrawiam serdecznie

Jeśli "Twój" Geralt chciał coś poprawiać i naprawiać w świecie to chyba dokonywaliśmy skrajnie innych wyborów podczas grania :P :P :P

Szczerze ja wolę żebyśmy tworzyli dzieła historycznie prawdziwe i wartościowe dla nas samych niż dobrze sprzedającą się na zachodzie bzdury sprzeczne z naszą własną kulturą. Jak nasza kultura ma nie być pełna cierpienia skoro powstała właśnie z cierpienia? Wolę tych dwóch przygnębionych żołnierzy w okopie niż dwóch dzieciaków (bo nie żołnierzy) świetnie bawiących się na wojnie. Brzydzi mnie taki czysty komercjalizm.

Wiedzmin przebil sie na zachodni rynek z powodu gry a nie ksiazki. Co do pana Braciaka to facet gada glupoty albo celowo klamie (chyba ze nie ma zielonego pojecia jakim budzetem rozpozadza przemysl filmowy amerykanski a jakim polski).Wiekszosc mlodziezy w Polsce nie ma pojecia na tematy historyczne a co dopiero za granica.

Oj, nawet nie wiesz, jak bardzo potrzebny był mi ten odcinek... Czasami, mieszkając w dużym mieście, czuję się właśnie jak Geralt. Ale mimo przytłaczającego społeczeństwa i dziwnych zachowań ludzi oraz "duszności" samego miasta staram się robić to co słuszne i czerpać z pomniejszych dobrych uczynków i sytuacji. Pozdro!

Słowiański klimat xD

Jeśli chodzi o kapitulację Japonii, to - moim zdaniem i według znanych mi faktów - sama "samurajskość" nie była kluczowa w kwestii nie poddania się Japończyków po zrzuceniu bomby na Hiroszimę. To USA i jego bezczelne rządania niejako zmusiły Japończyków do kontynuowania walki. Amerykanie chcieli bezwarunkowej kapitulacji Cesarstwa, podczas, gdy Cesarstwo miało jeszcze karty w ręku, miało terytoria zamorskie w Chinach i same wyspy - niezdobyte. Pewnie kultura odgrywała tutaj rolę, ale można równie dobrze przyjąć, że ta "samurajskość" to bajeczka, wymyślona przez Amerykanów, żeby zamaskować ich skurwysyństwo. Nie chcieli pokoju, tylko powalenia Japonii na kolana + właśnie, bezwarunkowej kapitulacji.

kto ciekaw to niedawno ukazała się książka "Wiedźmin. Historia fenomenu" dra Adama Flammy. Jeden z rozdziałów (jest nim rozmowa autora z wicenaczelnym "Nowej Fantastyki") to bardzo dobre podsumowanie dlaczego Geraltowi się udało; to jedna z lepiej napisanych postaci nie tylko w polskim, ale i w światowym fantasy. Ciekawe były spostrzeżenia, że świat Sapkowskiego jest nieco z kartonu (z takiej fantastycznej Ikei) i pełni rolę jedynie tła. Najważniejsze w tej opowieści to postać Geralta i jego relacje z innymi (równie dobrze napisanymi) postaciami. No i sam Sapkowski (w książce też jest z nim wywiad) przyznał się, że inspirował się m.in. Marlowe`em:)

Piekniej nie mozna by tego ujac . Klimat jest nasz ,ale sam geralt jakby nie nasz . Podkreslane jest czesto ze geralt lubi narzekac ,ale po tym narzekaniu robi co trzeba,a jak cos spierdoli ,to potrafi to sobie powiedziec w twarz i wyciagnac wnioski ,a nie lamentowac jak to on ma przejebane . Przykladem tego jest Lambert,ktory cale zycie rozpamietuje ojca pijaka ,a nie widzi ze gdyby nie to ,moglby juz dawno umrzec jako zolnierz lub zwykly cywil pdczas wojny ,nie mowiac o glodzie ,a tak przynajmniej jest wiedzminem i zawze da sobei rade + ma jakies x10 tyle czasu by cieszyc sie zyciem .

Ukazywanie cierpienia daje większe zyski niż ukazywanie zwycięstwa.

Dzięki. Pozdrawiam.

Spoko. Do sprostowania powielane przez Ciebie niestety 2 popularne tezy, które jednak są co najmniej kontrowersyjne w starciu z faktami: 1. "Słowiańskość" wiedźmina: no właśnie średnio z tą słowiańskością, to nie zdanie tylko moje, ale sporej liczby znawców literatury, ale pewnie najbardziej przekonująca może być opinia samego autora: "cykl o wiedźminie to fantasy klasyczna i kanoniczna, słowiańskości w niej, jak rzekł Wokulski Starskiemu, tyle co trucizny w zapałce." 2. Japońska kapitulacja po 2. bombie - warto zauważyć, że dokładnie tego samego dnia, kiedy zrzucono bombę na Nagasaki, ZSRR wypowiedziało wojnę i rozpoczęło operację Mandżurską, masakrując tamtejsze siły japońskie. Realna była inwazja radziecka na same wyspy. Cesarz, tłumacząc poddanie opinii publicznej, mówił zaiste o bombie. Ale zwracając się do sił zbrojnych, przedstawiał prawdziwy powód - czyli atak ZSRR.

Świetny komentarz. Doskonały.

Prędzej spodziewałem się latających krów niż libka Szymona wypowiadającego się o polskiej kulturze 😂

No to wychodzi że jestem wiedźminem. uważam że prawdziwa polskość która budowała a nie narzekała, to własnie taka wiedźminowa. Robisz dobrze coś co nalezy robić dobrze, pomimo tego że nikt tego na razie nie doceni, ale robisz to zgodnie ze swoim sumieniem.

Japończycy chcieli się poddać po Hiroszimie, tylko Amerykanie nie za bardzo chcieli. W końcu mieli baaardzo drogą bombę, która musieli gdzieś przetestować.

Mam wrażenie, że początek został nadinterpretowany na potrzeby materiału. Jak można porównywać dzieła Sapkowskiego do książek czy filmów dotykających polską martyrologie. Zresztą do olbrzymiego sukcesu na świecie postaci Wiedźmina, bezdyskusyjnie przyczynił się CD Projekt. Ciekawe pytanie, czemu CD Projekt wybrał akurat Sapkowskiego? Jest w końcu z czego wybierać, Jacek Piekara czy Andrzej Pilipiuk. A co do polskiego kina :D Trzeba przyznać jedno. Ciężko w filmie ukazać w dobry/pozytywny sposób tematy które pchają się na ekrany. Jak sam zauważyłeś, niewiele tych historii kończy się Happy Endem.

Nom, z tej strony dobrze posłuchać

Należy porównać "Miasto 44" do "Dunkierki". Oba są tak samo zanurzone w tej dysocjacji, ale "Dunkierka" ma wątek przemiany wewnętrznej jednego z bohaterów. W "Mieście" pozostają oni jednowymiarowym kartonikami

Czy to nie jest tak ze jednak Gerald jest jednak przesiąknięty polskością? Najbardziej odzwierciedla to jego tekst: „jeśli mam wybierać między mniejszym a większym złem nie będę wybierał wcale”. Dokładnie to w czasie wojny robili Polacy, to hipotezy ale bardzo prawdopodobne jest to ze były możliwości negocjacji, ale jak to my, daliśmy się pokroić, dokładniej opisane jest to w książce „Polska niespełniony sojusznik Hitlera”

Mam wrażenie, że ten film powstał tylko po to, aby po raz kolejny ponarzekać na polskie podejście do męczeństwa a nie po to aby przeanalizować fenomen ‘Wiedźmina’. Nie ma nic dziwnego w tym, że niewiele dzieł polskiej kultury jest znanych na świecie, bo generalnie niewielka część nieanglojęzycznych dzieł jest znana. Najłatwiej o światowy sukces, gdy odniesie się sukces w Ameryce a to jest łatwiejsze, gdy oryginał jest po angielsku. Jestem przekonana, że ‘Władca Pierścieni’ nie byłby aż tak znany, gdyby Tolkien był Polakiem/Czechem/Włochem/Hiszpanem. ‘Wiedźminowi’ pomogło powstanie gry a jest on dobrym materiałem na grę, bo mamy tam moty wędrówki i sporo walki. ‘Wiedźmin’ należy do fantastyki, która generalnie jest popularnym gatunkiem. Nie można go porównywać do filmu historycznego. Zakładam, że więcej osób przeczytało ‘Harrego Pottera’, niż obejrzało film o historii chociażby Malezji, nawet, jeśli istnieje jakiś bardzo dobry film historii Malezji. 'Wspaniałe stulecie' jest całkiem popularne, ale to jednak historical-fiction ze znacznym udziałem wątków miłosnych.

0:48 Sorry, Korona Królów to super serial - poważnie mówię - i niesamowicie mnie wkurzył hejt na tę produkcję, oczywiście nakręcony przed premierą serialu.

Nie za wcześnie na Wieśka? 2. sezon wystartuje dopiero w grudniu.

Od 06:55 powiedziałeś prawie dosłownie to co można byłoby powiedzieć o właśnie takim filmie jak Miasto 44 i jego bohaterów, nie tylko wspomnianego Wiedźmina.

Ta firma nazywa się CEDE projekt kurłaaaaa

Problem polskiej kultury jest nierozliczenie się z przeszłością, ale NIE jest to wina Polaków. Niemcy "przegrywając" II WŚ w istocie ją wygrali, bo nakradli tyle, że dzisiaj są potęgę... Przypominam, iż wszystkie dzisiejsze mocarstwa lub silne kraje kiedyś bazowały na grabieżach... Amerykanie mordowali Indian, Anglicy uciskali kolonie + mordowali Irlandczyków, Niemcy mordowali Polaków, Austriacy Słoweńców, a Rosjanie kogo się tylko żywnie dało. To tylko kilka przykładów rzecz jasna. Ma to CAŁKOWITE przełożenie na dzisiejszy rozwój kulturowy, ale też na to jak postrzega się dane kraje. Jak my mamy wyglądać jak całą naszą elitę wycięto w pień niespełna 100 lat temu? Polacy i inne takie narody jak my - choćby bliscy mi Słoweńcy - mogli by iść do przodu pozbywając się cierpiętnictwa gdyby usłyszały szczere "przepraszam" poparte prawdziwą skruchą. Tymczasem byłam w Niemczech jakiś czas na wymianie studentów i zamiast postawy choćby przyjacielskiej su.ki niemieckie pytały mnie ile mam par butów a stare niemieckie kro.wy dziwiły się, że "jestem taka czysta jak na Polkę". Autentyk. Gardzę tym szwabskim narodem. Im jest dobrze okradać i poniżać i nigdy tego szczerze nie żałowali. Oczywiście nie mówię o pojedynczych jednostkach - pojedynczych miłych Niemcach, a o ogóle. I dlatego dalej "walczymy", bo wiemy, że jakby tak naprawdę są narody które są nam wrogie, chcą nas zrównać z ziemią, dalej w jakiś sposób chcą nami rządzić, bo bez niewolników nie są w stanie istnieć. A to przekłada się na kulturę. Problem jest w tym, ze stworzyliśmy bohatera walczącego i nigdy nie wygrywającego bo w istocie takimi bohaterami jesteśmy. Problemem jest to, że żaden obcokrajowiec który czegoś podobnego nie doświadczył nas nie zrozumie. A Wiedźmin jest dobry tylko jako gra Redów, oryginał to taka powiastka z wieloma co najmniej żałosnymi momentami (cieszę się, że Redzi po nie nie sięgnęli). Serial od netflixa natomiast już w opór pokazuje jak bardzo naszej kultury nie rozumieją amerykanie... Nie odnalazłam w tym serialu nic słowiańskiego, raczej GOT dla ubogich. Ale cóż się dziwić: mogę dzisiaj się założyć, nawet o dużą kasę, że za kilka lat Oskara dostanie jakiś megabrutalny pornos bez fabuły. Bo dzisiaj ludzie tylko tego szukają w kulturze... Patrzmy choćby na fenomen Greya czy jak mu tam... 3 razy dwie godziny niczego. I teraz takie 6 godzin amerykańskiego niczego spotyka skomplikowaną polską walkę o własną tożsamość po tym jak ktoś nam ją siłą zabiera, skomplikowane relacje z sąsiadami i problemy wewnętrzne od lat istniejące czyli : czy iść do tych na lewo i bronić się przed tymi na prawo czy iść do tych na prawo i bronić się od tych co są z lewej.... To tak jakby iść do sześciolatka i próbować mu wytłumaczyć fizykę kwantową. Może się znajdzie taki co zrozumie... Jeden.,.. Kiedyś... Prędzej bym poszukała wśród Indian... Swoją drogą ja w kulturze widzę rozpaczliwą próbę jednak wypłakania tego co nas spotkało, bo nigdy nie znalazła się tak naprawdę żadna przyjacielska dusza, która nam wypłakać się dała (mam tu na myśli jakiś większy naród co by nas zrozumiał). Jedyne na co możemy liczyć to "trzymaj mordę cicho , Polaczku".

Po części zgadzam się z ogólnym przesłaniem zawartym w filmie, natomiast mam kompletnie przeciwne zdanie o "Mieście 44". Moim zdaniem sposób prowadzenia narracji, w którym nie ma jednoznacznego rozwiązania to zabieg zamierzony, podkreślający jeszcze bardziej tragedie powstania, które samo w sobie również sensownego rozwiązania nie miało. Ponadto nie zgodzę się, że ten film jest kompletnie oderwany od współczesności i nie ma żadnego przesłania wynikającego z analizy historii i popełnionych błędów- nawet w ostatniej scenie, którą porównujesz do Japońskiej animacji pod sam koniec widać odbudowaną współczesną Warszawę, co może symbolizować różne rzeczy; dla przykładu może to być dążenie do odbudowy i skupienie się na naprawie zniszczeń wywołanych przez poprzednie pokolenia, albo to, że tak naprawdę w przeszłości nie udało się Niemcom osiągnąć zamierzonych celów i współcześnie udało się nam przynajmniej częściowo je pokrzyżować, itd. itp, Tak jak mówię można to interpretować na różne sposoby, ale imo pokazuje to, że twoja ocena tego filmu pod tym kątem jest błędna. Co do samego omawianego zjawiska myślę, że oprócz mentalności Polaków kluczową rolę grają tu również kwestie promocji, budżetu, dostępności danego filmu w kinach (i innych formach sprzedaży) za granicą, bariera językowa (przypominam że w bardzo wielu krajach ludzie nie są przyzwyczajeni wgl. do oglądania filmów z napisami- wszystko ma dubbing, a polskich filmów się praktycznie nie dubbinguje, są to pojedyncze przypadki). Poza tym czy naprawdę tylko Wiedźmin się przebił? Co z twórczością Stanisława Lema np? I czy naprawdę w każdym polskim filmie odbija się ta negatywna cecha polskiej mentalności? Moim zdaniem nie i takie produkcje, pozbawione tych negatywnych cech też nie odnoszą sukcesu za granicą, ba nawet czasem odnoszę wrażenie, że są większą porażką eksportową i nie tylko eksportową- PL komedie romantyczne np.... Zmierzam do tego, że nawet jakbyśmy wyzbyli się kompletnie negatywnych cech wymienionych w filmie (tej martyrologii, postawy ofiary etc.) to i tak sytuacja praktycznie pozostała by taka sama, jedynie kilka procent PL produkcji miało by jakiekolwiek szanse na zagranicznych rynkach, ponieważ rolę grają tu inne i to znacznie ważniejsze czynniki.

"Jedyna polska franczyza o takim zasięgu" HA! Panie Szymonie, nie grał Pan jeszcze w Helltakera. Choć ten się wybił... Innymi walorami.