Polskie dzieci tyją najszybciej w Europie 

Jest jeszcze jeden bardzo ważny czynnik, ktory nie został tu wynienony- używanie jedzenia jako regulatora nastroju/emocji. "Jest ci źle? Mama weźmie cię na lody", " byłeś dzielny u dentysty? W nagrodę idziemy na pizzę" itp.

Oczywiście czepiamy się dzieci i ich wolnego czasu, ale popatrzmy jak wygląda szkoła. Dzieci od najmłodszych las siedzą i za chęć poruszania się i zabawy są karane. Potem przychodzą do domu i rodzice są w pracy a jak wrócą to chcą ciszy i spokoju a nie biegającego, głośnego dziecka. Potem jeszcze taki dzieciak chodzi na korki wiec na tyłku spędza coraz wiecej czasu. I jeśli od najmłodszych lat wpajamy że trzeba siedziec w szkole, siedzieć w domu, siedzieć spokojnie to potem już staje sie to nawykiem. Co do wf to powinno to być na zasadzie zabawy a nie system sprawiający, że się wyklucza słabszych lub mniej sprawnych. Plus czy któryś dorosły chodzi na siłownie w trakcie pracy i potem nieumyty, śmierdzący idzie dalej pracowac? to czego my oczekujemy od dzieci. Zacznijmy traktować dzieci jak ludzi

warto też wspomnieć że mamy w kulturze zwyczaj wpychania dzieciom jedzenia na siłę, kiedy dziecko mówi że nie chce jest cholernie często dostaje odpowiedzieć żeby jeszcze wpierdalał jakby stare pierdziele lepiej wiedziały od docieka czy jest już pełne, nie dość że samo to daje dodatkowe kalorie to dodatkowo jeszcze rozpycha żełądek i co najgorsze oducza dziecka pochamowania a naucza że jak jest coś do jedzenia to trzeba jeść ile się da, na siłe

Wolny czas? Jaki wolny czas Wstaje o 5:30, dojeżdżam na 7 do szkoły, kończę lekcje średnio o 15, przedzieram się przez korki i docieram do domu około o 16:30, spędzam nad zadaniami domowymi około 2h a czasem dochodzi do tego nauka na sprawdzian czy kartkówkę Może na koniec wspomnę że w zależności czy są fakultety to mam ponad 40 lekcji tygodniowo Jaki wolny czas?

Brak edukacji żywieniowej, brak ruchu, i przekonanie że jak dziecko jest zapasione to jest zadbane. Poza tym moje psy jedzą lepszej jakości produkty niż to co podaje dzieciom znaczna część rodziców. Lenistwo rodziców też gra duża rolę bo łatwiej kupić mocno przetworzone gotowce, niż ugotować coś samemu. Amen

Jesteś smutny? Zjedz ciasteczko, czekoladkę. Udało Ci się coś? Spraw sobie słodką przekąskę. Spotkanie z kolegami? Chipsy i gazowane napoje. Spotkanie z koleżankami? Koniecznie przy cieście i herbatce. Wyrośniesz! Najpierw masa, potem rzeźba. Mamy, babci nie kochasz, jak nie jesz!

Stress odbuje sie na mlodym pokoleniu. Nasi rodzice nie mieli tyle stresu w zyciu co my. Jestem ciejawy.. a raczej boje się co wykaże niedlugo statystyka. Mam 30 lat niecałe, moi znajomi z różnych części świata maja problemy zdrowotne które nie powinny dotykać osob w naszym wieku.

Byłam grubym dzieckiem, do dziś lekcje wf'u wspominam jako traume. Byłam wykluczana, zawsze wybierana ostatnia do drużyny, wyśmiewana, podczas gry celowo rzucano we mnie piłka, nauczyciele nawet gdy byli o tym informowani mieli to gdzieś...ktoś sie dziwi że przez długie lata sport kojarzył mi sie bardzo negatywnie?

Pracuję w McDonald's i widzę jak spasieni rodzice kupują grubym dzieciom fast goody xd

Mam 25 lat i mam otyłość. Część to zasługa chorej tarczycy a część to kwestia żywieniowa - najpierw jedzenie babci (pierogi, kopytka, łazanki itp.), potem własne zaniedbanie. Jeśli ktoś widzi u swojego dziecka, że ,,dobrze rośnie", to od razu reagujcie bo konsekwencje będzie odczuwało dziecko a nie rodzic. Badania i dobra świadomość na temat właściwego żywienia niech będzie podstawą dla młodego pokolenia.

Jestem mamą przedszkolaków i walczę o to, by moje dzieci jadły zdrowo. Tak, to jest walka. I ciągle odnoszę wrażenie, że ta walka z góry jest przegrana. Dlaczego? Dlatego, że dzieci idąc do przedszkola do śniadania dostają SŁODZONĄ herbatkę, na drugie śniadanie mają SŁODZONY serek lub CZEKOLADOWE płatki z mlekiem, a na obiad racuchy Z CUKREM. Idąc po przedszkolu na plac zabaw na okrągło są otaczane chipsami, żelkami i napojami gazowanymi. Starsze pokolenie również nie pomaga, dając wnukom to, co 'najlepsze', czyli to, czego dziadkowie jako dzieci nie mieli - SŁODYCZE, ciesząc się, że udało się przemycić kinderkę bez wiedzy rodziców. Wchodząc do sklepu wesołe postaci z bajek narysowane na opakowaniach słodkości zapraszają do zjedzenia tychże. I jak się tu oprzeć? A szeroko rozpowszechnione reklamy 'zdrowych' witaminowych preparatów, płatków i cukierków z witaminami, które nie mają w składzie cukru za to gigantyczną ilość syropu glukozowo-fruktozowego? Kto przychodząc w odwiedziny do rodziny z dziećmi nie kupuje dla maluchów słodyczy i zadaje sobie trud zastąpienia ich plasteliną, kolorowanką albo świeżymi owocami?

Jako były grubas ok. 150kg a aktualnie ok 86kg sam walczyłem ze swoimi przyzwyczajeniami i głupotą przez które przytyłem z 83 do wspomnianej wagi w około 1 rok uważam że ok 70-80 procent to "dobra miska" a reszta to aktywność fizyczna (oczywiście uproszczając). Tyle że ja jestem dorosły, dbam jednak o to by córka cieszyła się dobrym zdrowiem.

Kiedy byłam w szkole na lekcjach wuefu część dziewczyn nie ćwiczyła prawie nigdy, szukały lewych zwolnień, miały okres po trzy razy w miesiącu. Powód? Wybieranie do grup na zasadzie najpopularniejszy wybiera, a one zostawały na końcu (piszę one, ale w tym byłam i ja). Było to bardzo upokarzające. Na szczęście moi rodzice dbali o mój rozwój fizyczny poza szkołą. Część z tych dziewczyn zaczynała się wtedy zmagać z otyłością, co nie pomagało w tym, żeby dostać się do drużyny. A swoją drogą, kapitanami drużyn zostawały najczęściej osoby i tak chodzące na SKSy. Może zmieńmy więc ten chory system to przynajmniej część dzieci nie będzie chodziła z bólem brzucha do szkoły tylko dlatego, że będą danego dnia zajęcia z WFu i znowu czeka je upokarzający moment. I ps, to był konkurs popularności, a nie umiejętności sportowych ;)

Gratulacje dla wszystkich Polaków z okazji Święta Niepodległości Polski! Z Ukrainy🇵🇱🇺🇦

Dopiero ten film uświadomił mi jak odpowiedzialnych rodziców posiadam. Na rodzinnych nagraniach z ery VHS razem z moim braćmi, jesteśmy takimi małymi, okrągłymi przedszkolakami. Jednak dzięki ogromnej ilości pracy mojej mamy, dziś żaden z nas nie ma BMI wyższego niż 25. Bądźmy takimi rodzicami!

Jak byłam w szkole to też unikałam WF i jeśli te lekcje nadal są prowadzone w tak żenujący sposób jak za moich czasów, to wcale się nie dziwię. A poza tym, to dorzućmy dzieciom jeszcze więcej pierdół do uczenia się i zabierajmy im czas wolny kolejnymi zadaniami domowymi. Uczniowie mają tak naprawdę mniej czasu wolnego niż dorosły pracujący na 1 etat. To kiedy mają się ruszać? I jeszcze jak ja chodziłam do szkoły to skandal był i zebranie rodziców, jak nam na obiad podali frytki zamiast ziemniaków, bo takie NIEZDROWE, a teraz słyszę o automatach z przekąskami w szkołach o matko szooook ...

Uważam że w podstawówce powinno być coś takiego jak podstawy dietetyki, czy coś w tym stylu tylko, że powinny być sensownie nauczane

Z jednej strony czemu się dziwić jak dzieci całymi dniami siedzą w domu, ale z drugiej strony ciężko się patrzy jak mają do zrobienia wypracowanie z polskiego na 4 strony, 5 zadań z angielskiego, 10 zadań z matematyki, przeczytać rozdział z historii, nauczyć się roślin na przyrodę/biologię, sprawdzian z wos'u, kartkówkę z fizyki, a wszystko na jutro albo pojutrze, a no i trzeba jeszcze czytać lektury obowiązkowe z polskiego... i tak dzień w dzień. Mój młodszy brat cioteczny będąc w 6 klasie podstawówki regularnie zarywa nocki żeby się wyrobić ze wszystkim do szkoły... ZARYWA NOCKI W PODSTAWÓWCE, gdzie ja nawet w technikum czy na studiach tego nie robiłem, no a na pewno nie z przymusu tylko z wyboru i głównie na studiach... Weź bądź tu wyspany, odstresowany i uprawiaj zdrowy tryb życia...

Świetny materiał. I tak mi się przypominają lekcje wf w szkole. Dzieciaki nie chcą uczestniczyć bo są nudne. Przez całą szkołę średnią co lekcję graliśmy w siatkówkę. Do tej pory nienawidzę tego sportu. Gdyby nie fakt, że zapisałam się na zajęcia ze sztuk walki to pewnie nic bym się nie ruszała. Szkoły nie mają pomysłu na lekcje wf-u. Nie mają pomysłu jak zachęcić do aktywności fizycznej. Rodzice też nie przodują w tej dyscyplinie. Najlepiej dać dziecku komputer i będzie spokój.

Mam 29 lat i w szkole na wfie zwykle była albo koszykówka albo piłka nożna do znudzenia, nie znoszę tych dyscyplin - uratowało mnie zwolnienie od tych beznadziejnie prowadzonych zajęć. Teraz zainteresowałem się kolarstwem i mi z tym dobrze. :) W szkołach nie powinno być w ogóle wfów, a zamiast tego powinno się chodzić na tematyczne sksy lub dołączać do klubów sportowych zajmujących się i szkolących w danych dziedzinach - to ma być przyjemne i rozwijać a nie być karą. Chyba każdy z nas miał jakiegoś idiotę w klasie co kopał piłkę z całej siły, tylko po to by komuś krzywdę zrobić bo sam był niewyżytym troglodytą - takie coś niestety potrafi zniechęcić.

Jak dzieciaki mają wychodzić na dwór i się ruszać kiedy na zewnątrz jest: smog, betonoza i samochodoza. W większości miejscowości w Polsce nie są w stanie dojść do jakiegoś ciekawego miejsca bez korzystania z samochodów rodziców, więc niedziwne, że zostają w domu. Do szkoły też często mają daleko i znów rodzice muszą je podwozić samochodami pod same drzwi budynku.

Mieszkałem w jednej miejscowości z dziadkami, a mama pracowała w sklepie spożywczym. Obiad w domu, obiad u babci, podjadanie w sklepie. Mimo ogromnego ruchu fizycznego ( WF, piłka, siłownia) zawsze byłem w nadwadze. Dziś ciągle z tym walczę, czasami jest lepiej, czasami gorzej. Najgorsze było jednak to że nikt nie zwracał mi uwagi ( za dużo jesz, to nie zdrowe itd.) Dzisiaj wiem co dobre i co złe, staram się uczyć własne dziecko dobrych nawyków. A one są ważne. Bo sam do niedawna potrafiłem zajrzec do lodówki u babci "z przyzwyczajenia" (jak to babcia, zawsze coś pysznego miała). Córka lubi jeść ale ma wyznaczone pory, słodycze po obiedzie, zupy domowej roboty. Poświęcamy z żoną ( podobnie jak ja też ma nadwagę) dużą uwagę bo wiemy że zaprocentuje to córce na przyszłość. My jedziemy na własnym doświadczeniu ale większą edukacja przydałaby się w szkole. Żeby docierało to wszystko do dzieci.

Końcówka filmiku przerażająca. Dbajmy o siebie i o przyszłe pokolenia. Dopiero ten film mi dobitnie pokazał, że przez nasze z pozoru drobne wybory typu zjeść burgera mogą cierpieć choćby psychicznie osoby młodsze. Niech to będzie przestroga

Siedzenie odbywa się nie tylko w domu przy komputerze, odbywa się też najpierw w szkole przez większość dnia (na przerwach także, bo za bieganie po korytarzu nauczyciele dyżurni karzą), potem w domu również przy zyliardzie zadań domowych. Kilka godzin w domu przy komputerze/tablecie/tv niknie przy kilkunastu nieraz godzinach w szkole i nad zadaniami domowymi. Fakt siedzenia przy książce nie sprawi, że nagle tłuszcz się nie odkłada.

Otyłość to tylko to, co widać. Problemem są choroby metaboliczne, które prowadzą do tego. Najczęściej jest to rosnąca insulinooporność, czyli mówiąc wprost, nietolerancją węglowodanów. To prosta droga do cukrzycy, nadciśnienia, stłuszczenia wątroby i innych problemów w ciągu kilku lat. Nie liczny na to, że jakikolwiek lekarz, jakimikolwiek lekami pomoże. Oni nie potrafią wyleczyć cukrzycy u kogokolwiek. Duża większość to dieta i styl życia, odpowiednie postępowanie może odmienić życie.

Ważny problem społeczny, dobrze, że powstają merytoryczne, przystępne filmy edukacyjne na ten temat. Dobra robota.

Przede wszystkim należałoby zacząć od edukacji tych, którzy edukują. Ja sama staram się zdrowo odżywiać i tak też chciałam odżywiac swoje dziecko. Rodzina jakoś to przełknęła, że synkowi nie można dawać słodyczy i przetworzonych rzeczy. Ale z systemem już ciężko się walczy. W przedszkolu oczywiście parówki na śniadanie, słodkie płatki na mleko "mające mnóstwo witamin", itd. A i oczywiście trzy razy w tygodniu jakieś urodziny, które wiążą się z przenoszeniem słodyczy plus dodatkowo cukierki od nauczycielkii bo dzień chłopaka, bo mikołajki, bo dzień pluszowego misia, i tak codziennie coś....

Ruch fizyczny ma minimalny wpływ na skuteczność odchudzania, jest na to pełno badań naukowych, wf mógłby zniknąć ze szkół i krzyżyk na drogę. Dzieci uczy się relacji emocjonalnej z jedzeniem (karanie, nagradzanie, pocieszanie) i karmi się je dziadostwem, dodatkowo wmawia im się nadwagę na podstawie tego śmiesznego BMI bo np jednej dziewczynie szybciej od reszty klasy urosły cycki więc teraz jest "gruba" - ona już ma zapewnione zaburzenia odżywiania do końca życia. Jak już uczą jak się odżywiać to zalecają podejście ortorektyczno-anorektyczne: nigdy już nie zjesz pizzy, masz się odżywiać suchą kaszą i warzywami bez grama tłuszczu (witaminy ADEK płaczą). Odrzucają fakt naukowy "niektórzy mają genetyczną skłonność do słodkiego smaku" i zamiast uczyć szukać zdrowszych alternatyw dla słodyczy (każdy porządny dietetyk potrafi rozpisać dietę dla łasucha z domowymi łakociami) to zakazują kompletnie. Olewają zdrowie psychiczne, psychiatrię dziecięcą, Polska w czołówkach zachorowań na depresję i samobójstw. Nie walczą z problemem przemocy w domu i szkole tylko jeszcze oddają więcej swobody rodzicom. No to jak to ma się skończyć?

Podziękujmy Coca-Coli, nestle, i płatkom owsianym z cukrem wciskanym dzieciom jako zdrowe śniadanie.

Niech wf dalej będzie upokarzający, to na pewno pomoże. Zwłaszcza w parze z patozabudową i betonowaniem każdego centymetra wolnej przestrzeni. Żeby otoczenie zachęcało do wyjścia na dwór musi być bliższe naturze niż parkingi po brzegi zapchane autami i grodzone wyjałowione osiedla obsadzone thujami.

Brakuje mi tu wątku o tym, że tyje się przez nadwyżkę kaloryczną. Myślę, że mało ludzi ma świadomość o kaloryczności danego jedzenia lub nie zdają sobie sprawy, jaki wydatek energetyczny jest mu dziennie potrzebny. Uważam, że zawsze trzeba zaczynać od tematu bilansu kalorycznego :)

W moim przypadku nadwaga z którą się zmagałam za dzieciaka była podyktowana brakiem ruchu i spędzaniem dużej ilości czasu z moją babcią, która nie chciała źle, ale sama jest otyła i w kółko bez umiaru dawała mi jedzenie, a weź wytłumacz babci, że nie jesteś głodna. Schudłam dopiero na studiach.

Miałem 116 schudłem do 90, później przytyłem do 114 i schudłem do 88. 88 kg to był mój szczyt formy, gdzie z łatwością potrafiłem biegać i się podciągać na linie używając samych rąk. Dziś dalej walczę z otyłością, bo ważę 110 kg. Dla mnie to walka przez całe życie (Od czasów podstawówki)

Przecież w Polsce problem otyłości został już rozwiązany. Wystarczyło otyłych nazwać "plus size", "puszyści" i już po problemie. Gdy z mediów znika słowo "otyłość" znika też świadomość istnienia tego problemu.

Mieszkam w Szwajcarii i tu na przykład w przedszkolu dzieci nie mogą przynosić słodyczy na zajęcia. Nauczyciele i dzieciaki same siebie na wzajem pilnują żeby jeść zdrowe drugie śniadanie. Gdy dziecko przyniesie słodycz na drugie śniadanie to nauczyciel ma prawo mu to zabrać. Na przerwie pijemy wodę a nie soki czy inne napoje słodzone.

Jak ja kocham oglądać Twoje filmy. Pięknie mówisz i konkretnie bez zbędnej ceregieli. Chylę czółko 🙂

Świetny materiał naświetlający problem z którym zmaga się coraz więcej osób. Bardzo ważne jest, aby rodzic też był tego świadomy i zaszczepił w dziecku dobre nawyki żywieniowe. Uważam, że dorosły powinien dawać przykład dla swojego dziecka również w sprawie żywienia.

Z czego to wynika? Z błędu rodziców, nie potrafią karmić, nie potrafią wychować, nie mają czasu ani wiedzy żeby konsekwentnie działać w tym zakresie. Zresztą sami chodzą zaniedbani.

Jak najbardziej się zgadzam, ale gdzie te dzieci mają się ruszać? Gdy mieszkałem w Warszawie dzieci z mojego bloku mogły wyjść pobiegać na parking albo pójść na ulicę popatrzeć na samochody. Dawne place zabaw i boiska zniknęły, a do tych obecnych droga jest zbyt niebezpieczna. Jedyne co pozostaje to usiąść w fotelu i pograć na telefonie. Doprowadziliśmy do tego, że miasta nie są dostosowane do dzieci.

Panie Tomaszu, jeszcze jedna książka dla dzieci pojawić się powinna, ale dotycząca psychologicznej strony dziecka i człowieka dorosłego!!!!! Po to, by dzieci nabyły wiedzy, której nie mają znikąd, a która jest piekielnie potrzebna w całym życiu, jak rozumieć inne dzieci, rodziców, samego siebie, jak działają różne mechanizmy w ludziach i ich relacjach.. To jest piekielnie w życiu potrzebne i sam się o tym przekonałem dopiero po wielu latach, gdy sam zacząłem szukać, drążyć, rozważać, obserwować.. Tak potrzebne, a wciąż tak dramatycznie zaniedbane w szkołach i przez rodziców także (bo skąd mieli się tego dowiedzieć..). Może Pan o tym napisze??

Ruch oczywiście jest bardzo ważny dla zdrowia, ale w samym kontekście utraty wagi ma dużo mniejsze znaczenie niż powszechnie mu się przypisuje. Znacznie ważniejsze sa dobre nawyki żywieniowe, jak jedzenie błonnika i białka i ograniczanie cukrów. Polecam książkę "Why calories don't count", którą zahacza o ten temat.

Bawi mnie nieco na temat tej otyłości bo jak byłem młodszy to w TV co chwila coś było o problemach anoreksji u dzieci xD

Tu nie ma co się rozwodzić za wiele. Co chwile dzieciaki z każdej strony dostaje słodycze. W przedszkolu z okazji urodzinek, dziadkowie, zwykła wizyta u znajomych pełno słodyczy. A gdy mówisz nie to jesteś okrzyknięty tyranem.

Główną przyczyną otyłości u dzieci są ich grubi rodzice, którzy pasą je jak jakieś tuczniki, za każdym razem kiedy sami są głodni - czyli cały czas. I ciągle chipsy, słodycze, lody. Nie wiem - chyba ci rodzice szukają kompana do żarcia, żeby usprawiedliwić swoje patologiczne podejście do żywienia, tak jak alkoholik szuka kompana do kieliszka. Dziesiątki razy widziałem na wakacjach czy w parku jak grube mamusie wciskają syf swoim dzieciom, nawet kiedy one tego nie chcą.

Przestańmy już liczyć, że ktoś (np Pańśtwo) się nami zaopiekuje, a bierzmy sprawy w swoje ręce, np. udostępniając ten materiał w social mediach.

Świadomość zdrowia zwiększa się z roku na rok.. też dzięki takim filmikom. Widać coraz więcej ludzi uprawiających rekreacyjnie sport.. powstaje coraz więcej ścieżek rowerowych czy do biegania.. a wiadomo że aktywność fizyczna pociąga za sobą zmiany na zdrowsze żywienie, higienę snu, odstresowuje itd... coraz rzadziej też widzimy ludzi palących papierosy.. myślę że idziemy w dobrym kierunku tylko potrzeba trochę czasu. Zdrowia życzę !

W TVP pewnie pochwalą się tym, stwierdzając, że to oznaka dobrobytu.

Ja bym poszedł krok dalej i za przyczynę podejrzewał niski stosunek koszt/efekt jakiegokolwiek działania w dzisiejszych czasach. To powoduje, że kiedy musisz wykazać się trochę większym niż zwykle zaangażowaniem czy pracą, Twój mozg namawia Cie żebyś tego nie robił. Sam mam 25 lat i się na to cały czas łapie, pracuje nad tym. Mogę tylko podejrzewać że przeciętnemu nastolatkowi jest jeszcze trudniej to ogarnąć.

Wszystko super ale nikt nie mówi o tym jak wygląda wf w polskich szkołach. Całe życie byłam po tej "większej" stronie. Zanim poszłam do 4 klasy podstawówki ruszałam się non stop. regularnie chodziłam na basen, Biegałam po podwórku z kolegami i bratem i generalnie uprawiałam całkiem dużo sportu. Jednak kiedy zaczynałam się wkręcać w ruch fizyczny w szkole zaczął się taki "prawdziwy" wf i mam przez to na myśli zaliczenia fizyczne, sporty drużynowe itp. Zawsze byłam dość nieśmiała więc stawanie na środku wielkiej sali gimnastycznej, będąc obserwowana przez bandę rówieśników i dwóch nauczycieli sprawiał, że pomimo pozaszkolnej aktywności nic mi nie wychodziło. Byłam z tego względu wyśmiewana. Za każdym razem jak nie odbiłam piłki mówiono mi, że jestem bezużyteczną łamagą i powinnam się ogarnąć. Zraziłam się do ruchu kompletnie. Nabawiłam potwornych kompleksów i zrezygnowałam nawet z basenu, który do tamtego momentu był moim ulubionym zajęciem - po postu bałam się, że ktoś zacznie się ze mnie śmiać, że nie umiem pływać (a jak na swój wiek pływałam bardzo dobrze, bo tak jak mówię regularnie ćwiczyłam). Potem okropnie przytyłam głównie przez stres - chciałam odreagować to że byłam obiektem żartów. Dla dziesięcioletniej mnie stało się to trauma, której do teraz nie mogę przepracować, a mam lat niemal 18. Obecnie moja sylwetka wygląda naprawdę dobrze ale wynika to tylko i wyłącznie z tego, że sama postanowiłam coś zmienić już jako osoba starsza i bardziej świadoma. Więc może zamiast czepiać się dzieci spójrzmy na to jakie podejście do ruchu fizycznego występuje w otoczeniu dzieci i jakie wzorce przyjmują od dorosłych.

Aktywność fizyczna na wfie była dla mnie traumatyczna. Wieczne granie w siatkówkę, która mi nie wychodziła nigdy, wybieranie do drużyny jako ostatniej, robienie dziwnych wytrzymałościowych ćwiczeń na ocenę z których dostawałam najwyżej 3... Około 18 roku życia okazało się, że jednak lubię żyć aktywnie, tylko musiałam znaleźć swoje miejsce. (Na szczęście nigdy na otyłość nie cierpiałam, pewnie dlatego że moja lekka nadwaga była tak skutecznie prześmiana przez dzieci w podstawówce)

Jeszcze kilka miesięcy temu chorowałem na otyłość, ale przez pół roku schudłem ponad 20 kg, mając 25 lat. W zasadzie nie miałem pojęcia, że miałem otyłość, bo jestem wysoki i nie było to szczególnie widoczne. Gdybym nie kupił wagi to pewnie nadal tkwiłbym w tym stanie, nie mając pojęcia o problemie. Po schudnięciu nie byłem w stanie nawet jednej pompki zrobić mimo, że jako nastolatek mogłem robić po 30 w jednej serii. Aktualnie moim rekordem w tym roku jest 6 pompek w serii. Poza tym nie mam już tak wysokiego stężenia kwasu moczowego we krwi i może nie będę kaleką.

na szczęście dorastałem w czasach kiedy ruch występował częściej niż jedzenie ;) [lata 90'], mam dziś dobrą wagę i niezłą sylwetkę mimo, że uprawiam sport raz w tygodniu. Kiedy miałem lat kilka, kilkanaście często bywały takie dni, że po powrocie do domu z deskorolki, meczu, itp nie miałem siły zjeść mimo, że kolacja była zwykle gotowa przez kochanych rodziców, musiałem odpocząć z 30-45'. W wieku

jako lekarz dorzucę dwa (no może więcej) słowa: 1) w polsce jest durne przeświadczenie że małe dzieci powinny być pulchne i jest to oznaką zdrowia. Dotyczy to głównie 2-4 latków. Więc rodzice przekarmiają dzieci żeby pulchne były 2) uważanie że ulewanie niemowląt to ogromny problem i że dzieci będą z tego powodu niedożywione - w 99% przypadków ulewanie to żaden problem i jest naturalne. Ale wiele rodziców kupuje zagęszczacze mleka lub mleko już z zagęszczaczami. Nikt zanim to zrobi nie sprawdza czy waga dziecka jest prawidłowa przed takim zakupem a to powoduje wzrost masy ciała 3) uważanie że bycie "niejadkiem" jest czymś złym i kupowanie jakiś apetizerów lub celowe takie komponowanie posiłków by dziecko zjadło je z powodu dużej ilości cukru. Dziecko je tyle ile potrzebuje i sie nie zagłodzi. A absolutnym idiotyzmem jest zmuszanie dzieci do jedzenia poprzez kazanie im siedzieć nad talerzem aż nie zje 4) brak WF - rodzice będą chodzili po lekarzach aż któryś wystawi zaświadczenie zwolnienia z WF dlatego bo dziecko sie poci, nie radzi sobie z ćwiczeniami i inne bzdurne powody. 5) zerowy brak wiedzy na temat zdrowego żywienia - w polsce uważa się za zdrowe to co się ugotuje w domu, choćby były to kotlety z kiepskiej wieprzowiny usmażone na smalcu. I takie rzeczy daje się do jedzenia kilkulatkom "no przecież zdrowe, sama ugotowałam" 6) nie wypuszczanie dzieci na dwór - większość ludzi mieszka w małych mieszkaniach. I zamiast codziennie spędzić z dzieckiem te 2-3h na placu zabaw, to daje mu telefon. Prosta zmiana pokoleniowa - kiedyś ludzie mieli gdzieś dzieci wiec się nie przejmowali tym co robią na dworze, teraz gdy już można mieć problemy za puszczenie w samopas kilkulatka to go trzymają w domu bo im się nie chce wychodzić z dzieckiem

Brawo! Bardzo dobry temat i odcinek 🤝

Kiedy dzieci mają się ruszać jak po siedzeniu w szkole, są na zajęciach dodatkowych lub do nocy siedzą nad pracami domowymi? W Niemczech po szkole i pracy rodzice z dziećmi spędzają czas aktywnie na świeżym powietrzu.

Bardzo potrzebny materiał! Dzięki.

Nie przekonuje mnie argument że państwo jest opieszałe i powolne. Państwo powinno być od nas jak najdalej a my jako rodzice powinnismy zadbać o swoje i dzieci zdrowie.

bo żrą jak chrum-chrumki? ;-) A poważniej, nie zapominajmy o dużo gorszej jakości większości jedzenia; nowoczesność dała możliwość produkcji żywności świetnie wyglądającej, ale mało wartościowej, a nawet szkodliwej...

Znam odpowiedz, wszyscy ją znamy bo świadomie to robimy. Kiedyś nie było nic. Tylko od święta starano się lepiej zjeść. Dzisiaj święta mamy co dzień. Cole, pepsi, chipsy, słodycze itd. Zagryzamy każdą sytuacje. Mecz = chipsy. Granie = chipsy. Weekend = chipsy. Kiedyś sie siedziało i się tylko grało. Kiedyś chodziliśmy, biegaliśmy po chodnikach, polach, łąkach i lasach. Dzisiaj tyłek w auto. By nie zawiało, by nikt nie proszony sie odezwał. Siedzimy w domach. Nic twórczego nie robimy. Tylko wegetujemy. Dzieci przesiadują tylko i wyłącznie albo w książkach albo na pc, konsoli. Proste o to cała prawda o tyciu.

Jestem pod wrażeniem, że mało który dorosły wie jak jeść. Co dopiero dziecko. System edukacji do śmietnika

Mieszkam koło szkoły i od kilku lat widzę trend, podwożenia dzieci praktycznie pod same drzwi, nikt nie wysadzi dzieciaka 200 m od szkoły. Powoduje to zamęt na drodze w godzinach 7-9 i 14.30-16. Myślę, że takie rozleniwianie dzieci i uczenie wygodnictwa sprzyja otyłości. Natomiast w sezonie wiosenno letnim bardzo mało jest dzieciaków, które samodzielnie dojeżdzają do szkoły rowerem, hulajnogą lub autobusem. Drodzy rodzice, robicie w ten sposób krzywdę swoim pociechom i narażacie na otyłość, no i w przyszłości na bycie ofermą życiową. Nie mam nic przeciwko podwózce dziecka, chodzącego do przedszkola, czy klas 1-3, ale to zjawisko obejmuje dzieciaki już trochę wyrośnięte tak na oko już koło 12 lat...

Cudowne podsumowanie na końcu. W punkt!

Dieta w Polsce 1. oparta na jedzeniu uzależniających węglowodanów, których można zjeść mnóstwo i wciąż być głodnym. 2. uboga w tłuszcze nasycone, które powodują poczucie sytości i ograniczają niepohamowaną chęć sięgnięcie po kolejny i kolejny posiłek

Trzeba zacząć od tego, ze sami rodzice zaczynaja proces tycia dziecka już od kołyski. W jaki sposób? Zamiast wody w butelce, dzieci dostają soczki, na spacer tylko w wózku a jak już może sobie taki maluch pohasać to musi uważać żeby się nie pobrudził. Dziecko jeszcze dobrze nie potrafi siedzieć a już dostaje telefon/tablet do ręki „żeby nie płakało”. Potem proces się nasila kiedy dzieci idą do szkoły (automaty z piciem i słodkościami) tak na marginesie kto na to pozwala? Rodzice kupują dzieciakom niezdrowe jedzenie typu fast food itp. Do tego zero ruchu. Rodzice są leniwi i dziwią się ze ich dzieci również, a przecież przykład idzie z góry.

Stałem z koszykiem do kasy i przedemną wyladowywała z koszyka kobieta i jej 2 dzieci, ona na oko 120 kg , dzieci ważyły o wiele za duzo, w koszyku tej kobitki 3 wielkie paczki chipsów, w cholerę słodyczy, makarony zadnych owoców i warzyw, aż miałem ochotę zapytać się jej dlaczego morduje własne dzieci ale pewnie by nie zrozumiała

Ruch na wf powinien kojarzyć się z radością, odpoczynkiem, urozmaiceniem lekcji w klasach. U mnie w szkole było spoko, bo (do pewnego stopnia oczywiście) można było wybrać zajęcie - piłka, siłownia, bieganie. Ważne, żeby na lekcjach WF były pokazane różne formy ruchu, różne dyscypliny. Mi WF zawsze kojarzył się pozytywnie, z endorfinami. Czekałem na niego, mimo że nie lubię gier zespołowych.

A ja właśnie mam odwrotny problem (18lat) 183cm i 60kg. Według BMI mam niedowagę i już kilka razy słyszałem tekst w stylu "wychudzony". Próbowałem już kilka razy przytyć ale przeważnie kończyło sie to chorobą (czy to na fast foodach czy zdrowych dietach). Rodzina mówi że to kwestia genów i z tym nie wygram, niestety chyba mają racje.

Aby pozbyć się nadwagi bądź otyłości, wystarczy: 1. Jeść mniej posiłków dziennie, zastosować post przerywany 16/8. 2. Jeść do syta, nie więcej oraz starać się unikać żywności przetworzonej, tak jak autor filmu powiedział. Szkoda, że nie wspomniał o czasowych głodówkach, które są najlepszym lekarstwem na zbyt wielką wagę. 3. Iść spać o pustym żołądku, a więc nie jeść kolacji albo jeść kolację dużo wcześniej. 4. Aktywność fizyczna jest również ważna, ale jeśli osoba borykająca się z nadmierną masą ciała, skupi się tylko na tym punkcie, a zignoruje poprzednie - to nic z tego nie wyjdzie. Wiele osób biega, aby zruzcić kilogramy i dziwi się, że nie ma efektów. Nie rozumieją oni, że wpierw muszą mniej źreć, aby schidnąć i dopiero potem zacząć ćwiczyć, aby ciało wzmocnić. Zdrawiam.

Kadra podwórkowych bramkarzy nigdy nie była taka, nomen omen, szeroka!

Ale jak to? A bodypositive, a piękna w każdym rozmiarze etc.? xD Idźmy dalej w promocję otyłości; ciekawe, jak to się skończy za kilkanaście/-dziesiąt lat.

Niech ten film rozniesie się po YT

Dziękuję za ciekawy materiał.

Rodzice- pomocy moje dziecko jest grube! dlaczego minister zdrowia nic nie robi! również rodzice- no nałóż se więcej! idz kupić cole, masz tu mcdonalda

Dobrze wrócić na ten kanał po miesiącach.

Źródłem jest styl życia rodziców, nic więcej.

Jak czasami widzę co rodzice pakują do koszyka to się zastanawiam jak bardzo muszą nienawidzić swoich dzieci żeby im taka krzywdę wyrządzać.

Na szczęście nie jestem otyły, tylko mam niedowzrost 😁

Od prawie 3 miesięcy nie jem cukru (tj. białego i fruktozy). W związku z tym nie tylko nie słodzę, ale i nie spożywam produktów zawierających cukier. Jako osobie dorosłej jest mi trudno wyszukiwać takie produkty: niemal we wszystkim jest cukier! I to również w produktach, które mogłoby się zdawać, nie potrzebują go. Co cukier robi w kabanosach? W gotowej zupie (nie mówimy o zupie w proszku)? W owsiance? W pieczywie? W chrzanie i w musztardzie? W ŚLEDZIACH! Nawet omijając szerokim łukiem słodycze, cukru jest się bardzo łatwo najeść. A produkty dla dzieci są nim szprycowane - serki z cukierkami, kaszki dla niemowląt (o zgrozo!), płatki, bułeczki, misie-lubisie i inny sh*t. Warto zwrócić uwagę na reklamy np. batoników mlecznych (typu kinder pingui) - pokazują kakao, mleko i miód (super-zdrowe). Ale nie powiedzą "i nasypaliśmy tam 4 łyżki cukru).

"NASZE dzieci"? Majka Jeżowska śpiewała, że "wszystkie dzieci nasze są", ale bez przesady. ;) Moje nie tyją w ogóle. A tak w ogóle, to świetny materiał i ważny temat. Jak zwykle łapka w górę! :) PS. Teraz widzę "Polskie dzieci", i to niestety prawda. Widać to na co dzień. U mnie w klasie był jeden "grubas", w klasie mojej najmłodszej córki takich osób jest około dziesięciu.

Ja sam pamiętam jak na lekcjach WF w gimnazjum dość dużo grono osób nie ćwiczyło bo ,,zapomniała stroju". A w podstawówce w pierwszej klasie jak był podział na grupy do zajęć ćwiczeń to wtedy gdy miała ćwiczyć moja grupa to akurat nauczycielka miała z pewną grupą zawody. A wychowawczyni nic w tej sprawie nie zrobiła by grupa która ciągle jest pomijana również w końcu mogła ćwiczyć by wyrównać godziny z drugą grupą.

Nauka to lubię! U dzieci stosuje się jedynie siatki centylowe Ola i Olaf. Nawet u dorosłych odchodzi się od wskaźnika BMI, gdyż jest nie miarodajny. Mówi studentka dietetyki.

Bardzo dobry materiał, trzeba zwracać uwagę na ten problem. Jedna rzecz jest dla mnie nieco niejasna - mówi Pan, że z tego zazwyczaj się nie wyrasta (4:00), a z drugiej strony statystyki pokazują niższy odsetek nadwagi/otyłości u młodzieży w stosunku do dzieci (3:38). Z czego on wynika?

Dlaczego w leczeniu nie wspomniał pan o dietetykach? Lekarze nie znają się na odchudzaniu (leczeniu i profilaktyce otyłości, edukacji żywieniowej) Dietetycy maja ogromna wiedzę, studiują na uczelniach medycznych, uczą się każdej dziedziny medycyny - jak lekarze a są omijani w kwestiach zdrowotnych…

Pierwszym krokiem, jest uznanie, że jest problem. Podejrzewam, że ten etap często nie występuje.

Największym nieszczęściem są tutaj kretyni rodzice, którzy do tego dopuszczają , i w materiale zabrakło wyrażnego podkreślenia tegoż znaczenia. Dotyczy to również oczywiście innych kwestii, jak brak wychowania i ogólny upadek kultury.. Poza tym żyjemy w czasach totalnego kłamstwa.

bo przechodzimy to co zachod kilkadziesiat lat temu czyli poprawa poziomu zycia kiedy nastaly tam czasy dobrobytu i kupowanie nawet nadmiaru jedzenia dla przyjemnosci nie bylo problemem, dlatego trzeba wypracowywac w sobie mechanizmy zeby samemu to kontrolowac

Największym wrogiem w utrzymywaniu prawidłowej wagi jesteśmy my sami (a konkretniej nasza słaba wola), dlatego rzeczy powodujące szybkie tycie (wysokoprzetworzone, słodkie, tłuste, albo co gorsza połączenia tych trzech - np fastfoody, wiele dań kuchni polskiej) powinny być trudnodostępne - czy to bardzo drogie, czy to w niewielu miejscach na mieście. Podobny trik stosują Skandynawowie odnośnie alkoholu i działa. A u nas co, niezdrowe rzeczy są w miastach dosłownie co kilka metrów (fastfoody, Żabki, Biedronki, nawet sklepiki szkolne). Do tego dochodzi karygodne zachowanie rodziców, np słynne "no co, nie zjesz obiadku u babci", "jedz i duuży rośnij".

Polska jest w czołówce państw europejskich. Nie ma się co dziwić, że każde dziecko je do woli i tyje szybciej od swoich biedniejszych europejskich rówieśników. Pozdrawiam👍

Dzieci tyją bo jest dobrobyt w Polsce, spytajcie Jarka i Mateusza. Oni to sprawili, 500+ itd. To miało spowodować więcej narodzin, a skoro dzieci nie przybywa, bo kobiety "piją" - tak powiedział prezes. To przynajmniej będzie dzieci więcej wagowo. PR-owo wychodzi na to samo dla PiS-u. Więcej znaczy lepiej.

Co bym dorzucil - kompletne ignorowanie problemu nadwagi u sporej czesci spoleczenstwa. Dla wielu, szczegolnie ze starszego pokolenia, jak dziecko jest grube to znaczy ze zdrowe, no i dorastajacy czlowiek jak dookola widzi same bebechy raczej nie czuje caly czas ze cos z nim jest mocno nie tak jak wchodzi tylko w ubrania XXL. I walne oliwa w ogien, przekaski, pizza, wysoko przetworzona zywnosc to realne problemy, ale nie udawajmy ze z polska kuchnia jest jakos duzo lepiej. W praktyce to schabowy z ziemniakami polany tluszczem, tlusty rosol do tego, nie ma za duzo warzyw ani owocow. Niestety polska kuchnia (taka jaka w praktyce mamy na stolach, bo jasne, pewnie da sie z tego wyciagnac cos zdrowego jak sie ktos mocno postara) jest dobra jak sie tanio chce napchac chlopa ktory ma robic w polu caly dzien, a nie aby z nia zyc w 21 wieku, w erze pracy biurowej

Mi w wieku 19 lat udało sie w 2 miesiące zejść z 103kg do 78kg dzięki bardzo zdrowej diecie zwanej "bardzo poważne zaburzenia odżywiania i prawie nic nie jedzenie przez te 2 miesiące." Działa znakomicie, coprawda mam teraz bardzo niskie ciśnienie krwi, męczę się po 20 minutach chodzenia, i mam sparaliżowane mięśnie żołądka. Ale chociaż brzucha mniej!

Ja czasem az dziwie sie ludziom ze do takiego stanu dzieci doprowadzaja...

Bo jedzą za dużo.

Brak edukacji żywieniowej. O liczeniu kalorii i kaloryczności poszczególnych produktów zaczęłam się sama edukować jako dorosła osoba gdy moja waga wzrosła na tyle, że musiałam się odchudzić w celu utrzymania zdrowia. Ze szkoły pamiętam tylko piramidę żywieniową, zero jednak rozmów o ilości pożywienia i zaleceniach. Byłoby też miło, gdyby restauracje estymowaly kaloryczność pozycji w menu, to by zwróciło uwagę niektórych z nas.

W szkołach są 2 godziny religii tygodniowo za które płacimy. Wystarczy te godziny opowiadania bajek zamienić na takie życiowo niezbędne przedmioty jak: 1. Zdrowe żywienie i kulinaria 2. Pierwsza pomoc 3. Dojrzewanie 4. Ekologia Ale w Polsce ludzie nadal wolą aby ich dzieci uczyły się zupelnie niepotrzebnych bzdur! Mam nadzieję, że kolejne pokolenie coś z tym zrobi!

Przetworzona żywność, fast fudy, słodycze w szkołach, telefon w ręku, brak ruchu , otępienie przez media.

Proste 1:za dużo spożywanego cukru 2: za mało ruchu siedzący tryb życia wiszenie na telefonie smartfonie przed TV 3: Śmieciowe żarcie oby tylko kichy napchać 4: Wina rodziców 5:Brak w szkołach wychowania ze zdrowego trybu życia. 6:unikanie W-F brak promowania sportu... orliki wyzamykane bo nieletni bez opieki dorosłego nie mogą korzystać z tego typu obiektów i tak dostępnych tylko w okresie ciepłej pogody. 7:Lenistwo 8: Brak ambicji itp.

Brak jakiegokolwiek autorytetu nauczyciela wychowania fizycznego u uczniów i rodziców. Pozwolenie na nie przebieranie się na lekcji. Przekonanie, że na wfie nie można wymagać wysiłku fizycznego od uczniów.

PiS doszedł do władzy i taki dobrobyt panuje że nawet dzieci tyją najszybciej.

Dlatego wlasnie trzeba robic warsztaty zywieniowo kulinarne takie jak na przyklad robi Edukacja na talerzu w zlobkach, przedszkolach i szkolach... Dzieciaki uwielbiaja gotowac. Za duzo przetworzonego jedzenia w sklepikach to jest ogormny problem. Polska szkola to tez duzo stresu....😮😊