Pqueen - Küçüklüğünde Kilosuyla Dalga Geçilmesi Hakkında Konuşuyor! 

Belki biraz sert olacak ama dış görünüşle alay eden insanların sağlıklı bir aile ortamında yetiştiğini düşünmüyorum.

Kilolu olsan kilolusun diye dalga geçerler zayıf olsan zayifsin diye dalga geçerler. İnsanları anlamak pek mümkün değil.

Pandemiye kadar "zayifsin ,bune boyle hic saglikli degil cok gucsuz duruyosun"vb. sekilde hem ailemden hem akrabalarimdan asiri derecede asagilanip psikolojik siddet gordum. Simdi de kilo alip catlaklarim,basenlerim cikti diye psikolojik siddet goruyorum. Bana psikolojik siddet uygulamamalari icin yok olmam falan lazim sanirim.

İnsanlarını asla mutlu edemezseniz ve insanları da mutlu etmek zorunda değilsiniz sizin için sizin fikirleriniz önemli kimse sizden daha üstün değil hepimiz sadece insanız kocaman evrende küçücük varlıklarız hepimiz gidip de bi malın sözüne bakıp kendinizi üzmeyin lütfen 💗

5.sınıfta falan anı bır sekılde kılo almaya baslamıstım. Patlayana kadar her seyı yemek ıstıyordum, durduramıyordum kendımı. Aılem de zamanla bıldıgın zorbalık yapıyordu bana. Anı sekılde kılo aldıgım ıcın kalcam bıle aılemın dedıgıne gore "bır erkegın kalcasına gore buyuk" oldugu ıcın hep utanırdım kendımden, kalcamı ve kılomu kapatabılıcek kıyafetler gıymeye ozen gosterıyordum, zaten oldum olalı ıcıne kapanık bır ınsandım bı de aılemın yaptıgı zorbalıklar ıyıce hayata kusturmustu benı. Bır ortama gırdıgımde sankı herkes arkamdan kılomla dalga gecıyormus gıbı hısseder kendıme kızardım hep. Sonra 11. sınıfta bırısınden hoslanmaya baslamıstım reddedıldım falan bır anda klo verme kararı aldım. Hayatımda basarabıldıgım tek sey kılo vermektı o zamanlar. Kılo verdıgımde ınsanlar tarafından "ınsan" yerıne koyuldugumu farkettım. Kıloluyken gorunmez olan benı herkes anıden sankı yenı bırıymısım gıbı konusuyordu hatta bır keresınde dın hocam derste "sen yenı mı geldın, tanıt kendını" dıye ayaga bıle kaldırmıstı. Her ne kadar kılo vermıs olsam da hala kılolu oldugum donemde yasadıgım psıkolojık olayları yasıyorum, sureklı kalcamı kapatmaya calısıyorum, bol kıyafetler gıyıyorum. Sankı hıc degısmemısım de hala o kucuk benmısım gıbı davranıyorum. O zamana gore zayıf olmama ragmen hala sankı ınsanlar sureklı benım hakkımda kotu konusuyolarmıs gıbı hıssedıyorum ve dusunuyorum. Bır ınsanın psıkolojık olarak zayıf olması gercekten bu dunyada en zarar verıcı seylerden bırısı olabılır. Umarım ınsanlar Pelin'in dedıgının aksıne degısır ve bılınclenır.

Zayıftım : Azıcık ye , çubuk musun , annen sana yedirmiyor mu , küçücük kalmışsın yaşıtlarına göre Birkaç kilo alıp hala zayıfken : Kilo mu aldın , anca tıkın , böyle iyisin yeme , çok zayıfsın hala biraz daha ye (Cidden anlamıyorlar . Yiyemiyorum . Bir tabak yemek yeyince bile midem bulanıyor ama hala zorla yemek yedirmeye çalışıyorlar , tabi ben yemiyorum ama bazen çok sevdiğim bir yemeği yiyorum , ailem ne yedin ki diyorlar ama ben çok yediğim için kusuyorum . Bazen bir öğün yiyorum ama hiç acıkmıyorum)

bu dalga gecme fırsatını sanırım biz veriyoruz farketmeden.. ne kadar kibar kendi halinde olursan o kadar cok ezme peşinde insanlar. bunun çaresi de mesafeli ve soguk durmak biraz. ben bu sekilde kurtuldum cogu seyden. zorbalar "güçsüz" insanlara musallat oluyor cunku.. ve cogu içindeki ezikligi bastırmak için yapıyor bunu.

Ben kalın kaşlarım olduğu için lisede aşırı bir zorbalık gördüm.Hatta bir keresinde biri demişti ki "bu tipte biri saygı haketmez.O yüzden ne istersem ona söylerim".Sırf kaşlarım kalın diye zorbalığı hak ettiğimi düşünenler vardı yani

12 yaşındayım. ilkokulda görünüşümü takmazdım. kendimde bir kusur da görmezdim. şuan ortaokul 2. sınıfım. Arkadaşlarım görünüşüm hakkında yorum yapıp gülüyorlar. eskiden sadece yüzümdeki birkaç şeyi beğenmezdim. son zamanlarda fiziğimi de beğenemiyorum. çok zayıf olduğumu söylüyorlar. açık konuşmak gerekirse sağlıksız besleniyorum. Canım sıkıldıkça bir şeyler yemek istiyorum ve yediğim şeyler de genelde abur cubur. Bunları yememe rağmen kilo alamıyorum. kilo almak istiyorum ama daha sonrasında da kilo aldığım için konuşacaklar diye düşünüyorum. her zaman kafama taktığım bir şey değil. kendimden nefret etmiyorum ben görünüşümde pek bir kusur göremiyorum, ama insanların olumsuz düşünmesi cidden moralimi bozuyor. yakın arkadaşlarım bile bazen yapıyor bunu. örneğin saçımı fazlasıyla kısa kestirmeyi düşünüyordum bir dönem, ama yakışmaz diye düşündüğümden ondan da vazgeçtim. Sadece görünüş değil davranışlarımı, yeteneklerimi de eleştiriyor ya da yorum yapıyorlar. özgüven diye bir şey bırakmadılar. bu derslerimi de etkiledi. İlkokuldayken çok sevilirdim ve derslerimde de gayet iyiydim ama ortaokulda insanlar kusurlarımı yüzüme vurdukları için artık kendimi yetersiz hissediyorum. hoca beni tahtaya kaldırdığında ellerim titriyor kendime güvenemiyorum. hakkımda konuşanlarla da iletişimimi kesemiyorum. Aramızda bunlardan varsa söyleyeceğiniz kelimeleri 10 defa düşünün. Karşınızdaki insanın neler yaşadığını bilmiyorsunuz ve görünüşünü eleştirdikten sonra hiç kolay olmuyor. Uzunca bir süre bunu çok kafama taktım. Şimdi toparladım. Eğer aranızda görünüşünü beğenmeyenler varsa şunu söylemek istiyorum; Görünüşünüz size hiçbir şey katmayacak. eminim ki "güzel olsaydım insanlar beni sevebilirdi" diyecekler çıkacaktır. Bir insan sizi görünüşünüz yüzünden sevecekse sevmesin zaten. kendinizi sevdiğiniz, ilgi duyduğunuz alanlarda geliştirin. Davranışlarınızı bir süzgeçten geçirin. Ahlaklı olun ve hayatınızı bunlara üzülerek harcamayın. eğer bulunduğunuz ortamlarda zorbalık görüyorsanız bir büyüğünüzden destek alın. aileniz yardımcı olmuyorsa okulunuzdaki yardım edeceğini düşündüğünüz bir hocanıza danışın. Yardım isterseniz gerekeni yapmaya çalışırlar. hayat düşünemeyeceğimiz kadar kısa. Allah korusun belki de aramızdan birisi yakın zamanda hayatını yitirecek. Hayatınızı bu tip sorunlarla harcamak yerine kendinize yeni şeyler katın. Bir şeyler öğrenin. gitmek istediğiniz yerlere gidin, yapmak istediklerinizi yapın. Hayatınızı dolu dolu yaşayın. Umarım kısa zamanda "güzellik algısı" denen saçmalıktan da kurtulacağız. kendinizi sevin ve hep pozitif olmaya çalışın 😏💞

Dalga gecen insanları bende bosveriyorum ama babamın bana obez demesi cok ağrıma gitti ve sadece o zamanı yok olmasını istiyorum cünkü beni neyi üzebilir ve ne kadar kırılıcamı bilen birisi olması gercekten cok kırıcı

Bende küçükken çok zorbalık gördüm iğrenç bi duygu

Yaşadığım (yaşattıkları) zorbalık yüzünden bulimia hastalığının pençesinden dönen biri olarak söylüyorum. Aile eğitimi her şeydir...

1:27 igrenc görüyorum ve görüntümden gerçekten nefret ediyorum. kendimi ne zaman sevmeye başlayacağımı da merak ediyorum. bana hiçbir zaman yapamayacakmisim gibi geliyo ve insanların dediği şeyleri duymak çıldırtıyor. ders çalışıp hedefime odaklanmam gerekirken kendimi inceleyip, kendimi igrenc göründüğüme inandiriyorum. muhtemelen de öyleyim. hayatta hiçbir şeyi başarabiliceğimi düşünmüyorum ve bu iğrenç bir şey. vasıfsız ailemi ve kendimi gururlandiramayacak,iradesiz bir maddi kayıbım. kendimden kurtulup başka bir insana dönüşmek istiyorum çünkü kendim olmak bana gerçekten hiç iyi gelmiyor.

Of gerçekten zorbalık çok korkunç bir şey. Ben hâlâ kendimi sevmeyi deniyorum tşk 🙂👍🏻

Ben de hep zayıf bi çocuktum, ergendim. O kadar çok zayıflığımın altını çiziyorlardı ki ailem ve çevrem.. "studybuddy zaten çok zayıf. Canı ne ki? Avucum kadar yüzü" bazen de yanaklarını içine çeker gösterirlerdi nasıl olduğumu. Yine o dönem, 10 yıldır görmediğim akrabalarımla görüştüğüm bir gün neredeyse herkesten "ne kadar güzelleşmiş, keşke biraz kilolu olsa nasıl güzel olurdu allah bilir" benzeri şeyler duyuyordum. 13-14 yaşında falandım. Kilom da 45-46. Boy, 158. Eve döndük. Artık kesinlikle kilo almak istemiştim. Ben de babam gibi yemeye çalıştım. Sofrada onun lokmalarını takip eder, aynısını yemeye çalışırdım ve sonunda patlar gibi kalkardım sofradan. Kilo aldım. Bi 7-8 kilo. (Sonraki yıllar genel kilom 57 idi) Bu sefer bedenime yabancılaştım. Oturduğumda önümde gördüğüm bacaklar benim değil gibiydi. Şaşırıyordum bir de daha az konforlu hissediyordum. Sonuçta kıyafetlerim dar geliyordu artık.Her zaman zayıfken balık etli olmuştum kısa zamanda işte. Vücudum resmen yabancı geldi bana. Ben de tekrar vermek istedim. Zaten yemeği çok seven biri olmamıştım hiç. Yemeği kestim ama abur cuburları asla kesmedim. Metabolizmamın nevri döndü, şaftı kaydı. Ne kadar yemek yemeyi kesersem keseyim kilo veremedim aksine ufacık bir fazla öğünde 2 katını aldım. Ortalama kilom 57 idi, en fazla ulaştığım kilo ise 63 filandı ama bana göre resmen çok kiloluydum. HALA YABANCI GÖRÜYORDUM BEDENİMİ. İnanın asla geçmedi o his. E tabi artık çevrem "kilo mu aldın" diye sorular ve yorumlarda bulunmaya başladı. Eskiden ne kadar güzel olduğuma vurgu yapan akrabalrım "aa çok değişmişsin" diyip hiç de gülümsemeyen yüzle bakarlardı. Ben de bunu çirkinleştiğime yorardım. Vermemi isteyen olmadı ama ben istiyordum. Bu sorular da moralini alt üst ediyordu. Öyle öyle asla veremedim yıllarca. İnanın her gün vücuduma odaklıydım. Abur çığırlara karşı koymak ve aynı zamanda istemekle meşguldüm. HER GÜN ya!. Yeme bozukluğu olan anlar demek istediğimi. Hala nedense kabullenememiştim. Üniye başladım kocaman oldum yine devam ettim. Koca günü sadece çikolata ve kahveyle geçiştiriyordum desem yeridir. Belki 2 kaşık norma bir şey yiyordum. Neyse. Kilo verdiğim dönem oldu çok yoğun sporlarla ama yeme bozukluğum gitgide arttı. Yeme bozukluğu olduğunu bile bilmiyordum bunun. "Hele bi 48 kilo olayım o zaman bırakırım bu düzensizliği" diyordum ama zaten normal yemek hiç çekici gelmiyordu. hatta yemek yapmak vakit kaybı gibi geliyordu. Hatta öyle ki, "ileride evlenirsem evlendiğin kişi de benim gibi düşünmeli. Yemeğe çok anlam yüklememeli. Yemek ile vakit kaybetmemeliyiz. Ya da en azından beni zorlamamalı" diye düşünüyordum.. Abur cubur ise asla vazgeçemeyeceğim şey gibi. Baya ciddi boyuta ulaştı bu yeme bozukluğu anlayacağınız. Yıllarca sağlıksız besledim, bu belki de ileride sağlık problemleri olarak dönecek bana.. Enerjim de sıfırdı. Resmen odadan odaya geçecek halim olmuyordu. Regl de düzensizdi. Hormonlarım tepetaklak. O yüzden duygu durumlarım da sabit değildi. Derslerim de uzun yıllar kötü gitti. Resmen kafam çalışmaz olmuştu ki önceki yıllar hep sınıf birincisiydim. Bunun yanında sosyal problemler de yaratıyordu. Çok fazla abur cubur yediğimde şiştiğimi hissedip dışarı çıkmıyordum, ailemin yanına bile gitmiyordum. Arkadaşlarıma buluşma konusunda hep hayır diyordum. Buluşsam bile aklım hep şişmiş olmamda kalıyordu. Arkadaşlarım hep yemek yerken ben kesinlikle reddediyordum. E tabii bu da dikkat çekiyordu. Yıllarca düzgünce yemek yediğimi görmemişlerdi. Bayramlarda seyranlarda ya da bi misafirlikte gerim gerim geriliyordum. Çünkü yemek yemek zorunda bırakılacaktım. Yine de hilelerle azıcık yiyip kalkıyordum. Yine farkedip eleştirmiyorlardı tabi ama anı kurtarıyordum. Bi nevi ucube yapıyordu bu beni. neyse sonunda pandemide evlere kapanınca sosyal problemler de ortadan kalkınca mı bilmiyorum, saldım. Sadece saldım. Yani, "aman kiloysa kilo alırız ne var yani. Belki yarın ölücez" moduna girdim. Ha bir de hiç olmayan sivilceleri(siyah noktalar) sıkar yüzümü yolardım yıllardır. Onu da bıraktım. Çünkü stres yapmayı bırakmıştım kısmen. Özellikle reality şovlarda (tlc'de ki 636372 tane olan ev programları) insanların balık etle ya da daha fazla kilolarla ya da vücutlarındaki günümüz standartlarına kusur sayılan şeylerle ekran karşısına çıkıp nasıl da mutlu olduklarını gördüm. İnsanların yemek kültürüne önem verdiklerini, benim çocukluğumdan beri yapmadığım şey olan masaya hep birlikte oturup yemek yiyip sohbet ettiklerini gördüm. Normallerdi. Benim gibi masaya oturmak anksiyetelerini artırmıyordu. Özendim. "Ben de kendime tabak hazırlaycam ve bunu zevkle yapıp zevkle yiyecem" dedim. "Kilomla da mutlu olucam" Yemek yemeye başladım. Enerjim arttı. Ruh halim değişti. Abur cubura isteksiz davrandım çünkü tok hissediyordum ve kan şekerim dengelenmişti muhtemelen. Resmen ailemle tekrar yemeye başlamıştım ve düşük enerji problemim ortadan kalkmıştı. Yüzüm de yıllardır olmadığı gibi taze olmuştu. 1 yıl içinde metabolizmam o kadar hızlandı ki,spor yapmamama rağmen 10 kilo verdim. Hiçbir çaba göstermedim. Vermeseydim de problem değildi.sadece metabolizmam ve sağlığım 10 yıl sonra düzelmişti.yeri geldi kalabalık masada herkesten çok yedim. Ucubeliğim kalmamıştı filan.. Kendi özüme kavuştum lan. Küçücük çocuğun yeme bozukluğuna neden olabilecek gerizekalilarla dolu etraf. Siz siz olun, kendinizi doğanıza bırakın. Millet her boku der. Şimdi 47 kiloyum, yine iskeletmişim muamelesi gösteren oluyo. S..tir edin. Cidden bak. KENDİNİZİN hangi haliyle mutlu olacaksanız ona bakın.

Benimde göbusum var ben mutluyum ne kadar dalga gecerlerse geçsinler ben pelini dediği gibi kendim aynanın karşısına geçip ne kadar güzelim yaa diyorum kim ne derse desin ben mutluyum

Bütün lise hayatım, her bir saniyesi benim için cehennem azabıydı. Her bir zerremle, kişiliğimin her detayı ile dalga geçildi. Çillerimden, sesime, beyaz tenli oluşumdan, saç rengime, göz rengimden kiloma, sevgilimin olmamasından (?) derslerime her şeyimle benimle son raddeye kadar alay edildi. O sınıfta bulunduğum her an sürdü bu. Merdivenden bile itildim, sınıfta fotoğraflarım çekilip dalga geçilerek paylaşıldı. Benden sadece nefret etmediler. Ölmemi dahi istediler. Sadece yatağa uzanıp kıvrılıp yok olmak istedim. Ben bunu hak edecek hiçbir şey yapmadım. Bu zorbalıklar maalesef yaşıtlarınla okul içinde kalmıyor. Akrabadır çevredir maşallahı vardı. İş güç sahibi olup hala olgunlaşamamış koca koca insanların bunu yapması daha da şok edici oluyor. Mezun oldum mezuniyette diplomanın yanında 4. evre sosyal anksiyete ve panik atak tanısı aldım. Kendimden o kadar çok nefret ettim ki. Sabahın 3'ünde ayna karşısında aniden ''Senden nefret ediyorum'' diye fısıldamam bütün kanımı dondurdu. O gözlerdeki nefreti, tiksinmeyi gördüm. Bir insan böceğe bile böyle bakmazdı. Gözbebeklerimdeki saf nefretten korktum. Saatlerce aralıksız aynadan bakar en kötü taraflarıma odaklanırdım bunu her gün sürdürürken bir keresinde kustum bile. Kendimden o kadar iğreniyordum ki aynadaki yansımam midemi bulandırıyordu artık. Biraz kilom vardı ama o kadar çok dalga geçildi ki kapılardan geçemeyecek kadar kilolu olduğumu düşündüm. Bir dönem açlıktan uyuyamadım ağlaya ağlaya uyuyakaldım. Çünkü insanlar beni sevmezdi. Ayağa kalkmaya halim yoktu ve spor yapmaya çalışıyordum. Çünkü incecik olmalıydım. Sonra daha mantıklı davranıp diyetisyene gittim ve 20 kilo verdim. Hayatım boyunca kilomla dalga geçen bir tanıdığım geçenlerde ''Ayyyy çok zayıflamışsın hastalıklı gibisin'' dedi (ideal kiloma bir adım uzaklıktayım bunu bir diyetisyen eşliğinde başardım ve sağlığım da yerimde. Tamamen normal gözüküyorum) Bir anda durdum. Ne için çabaladığımı düşündüm. Ben bu zihniyet yüzünden yıllar boyunca hayata bir ilmeğin içinden baktım. Ramak kalmıştı. Son nefesime bir nefes uzaklıktaydım. O kadar korkaktım ki buna bile cesaret edemedim herhalde. 22 yaşıma gireceğim ve sonunda ayna karşısında nefret eden değil özür dileyen gözlerle karşılaşıyorum. Kendime ayılıp bayılmasam da biraz daha şefkatliyim. Sosyal anksiyete maalesef devam ediyor bu yazının sonunda sizi bir dahaki ay tedx konuşmama davet edemiyorum :) Halledeceğiz onu da.

İnsanların hani şu "tiksinme bakışları" yok mu? Nefret ediyorum. Ailem çok zorba , umursamadan yargılıyorlar. Annem arada geliyor "tenin beyazlamış kız , güzelleşmişsin" diyor. Annem şimdi , bir şey de diyemiyorum. Çok su içiyorum göbişim çıkıyor dmcnczkcnsh ne yapıyım içmeyim mi? AAaaaAaAaAAAaaaaa

6 yıllık arkadaşım bundan 1-2 ay önceye kadar bana yapılan zorbalıklar karşısında hep bana yardımcı oluyordu, bana bir şey diyenlerle neredeyse kavga ediyordu. Son zamanlarda bana en küçük laf atsalar nedense kahkahalarla gülüyor. Normal hayatımda görüşmeyi neredeyse kestim zaten olanlardan sonra ama okulda sıra arkadaşı olduğumuz için illaki yan yana geliyoruz ya da işimiz düşüyor birbirimize. Sınıfta onun dışında neredeyse hiç arkadaşım yoktu zaten bundan önce de şimdi de böyle. Cidden bıktım, ailemin, akrabalarımın baskıları bir yana okul baskısı bir yana cidden boğuluyor gibi hissediyorum.

Pelin'i niye bu kadar kendime yakın gördüğümü belki de şimdi anladım. Ne kadar da benzer şeyler yaşamışız.

Sana sarılmak istiyorum ama kemiklerin kırılır diye korkuyorum ahahhaha veyahut ailen sana yemek yedirmiyor mu ahahhaha tarzı şeylerle o kadar fazla karşılaştım ki küçükken. Bok gibi varlıklar vallahi bunları söyleyen edenler.

YAAA PELİN ABLA SAÇINI YİCEMMMMM😍😍

insanların dış görünüşüne karışan, dalga geçen insanlara assssla tahammülüm yok ve bu “bazıları” tarafından normal bir şey gibi görülüyor hatta kaç defa da gözlerimle görüp şaşırdığım oldu. Bizim okulda kısa bir çocuk var sürekli birilerinin görünüşüne laf ediyor. Ders çıkışı bir arkadaşımın burnuna laf ettiği için sinirimi tutamayıp kendisine “cüce” ve “senin burnunu düz yaparım” dediğim için disiplinlik oluyordum. Sadece tek bir cümlem için hakkımda dilekçe yazmak üzereydiler ama hala bile bir tane hoca çıkıpta o çocuğa sen ne konuşuyorsun demedi. Keşke üst sınıflardan birisi burnunu eline verse diye düşünmüşlüğümde oldu birkaç kere.

ohaa pelinin saci cok iyi degil mi

izlediğim kadının benim duygularımın aynısını yaşaması güçlü olmamı sağladı🥲

Bana da arkadaşımın annesi diyordu. Her onu gördüğümde derdi yine mi kilo aldın diye. Kaç kilosun diye, kilo vermeyi düşünmüyor musun, bacakların kalınlaşmış, göbeğin çıkmış. Hep geçiştirmeye çalışırdım. Göbeğimi içine çekerek dolaşmaya çalışırdım. Oysa demeliydim sınav senem görmüyor musun stresten herkes kilo alıyor, dershaneye gidip geldiğimden abur cubur tüketmek zorunda kalıyorum yemek yeri olmadığından diye. Ya da hiç zahmet etmemeliydim böyle şeylere direk demeliydim sana ne diye? Şimdi 13 kilo verdim. Aranızda benim gibi durumda olan varsa lütfen canınızı sıkmayın. Yavaş yavaş veriliyor kilolar. Evet belki zahmetli ama bu yüzden şok diyetlere sürükleyip uzun sürelerle aç bırakmayın kendinizi. Ağır gelmeyen bir şekilde kendinize uygun spora başlayın. Ben mesela youtube da bulunan egzersiz videolarını yapmıştım. Son olarak, arkadaşlarınız konuşur bazen, bazen hiç tanımadığınız biri. Ama biliyor musunuz bunların hepsine canınızı sıkmayın çünkü gerçekten değmez.

Zorbalık gördüğüm için 2 saat ağlarken karşıma bu videonun çıkması

ay pelin abla her gün daha çok güzelleşiyor yemin ediyorum Allah nazarlardan saklasın

Daha demin yaşadım.Ten rengim koyu , esmerim insanlar affedersiniz mal gibi bakıyor. Ne var anlamıyorum , benim için sorun yok. Aştım çok şükür. Okulda da devam etti bu, bazı insanlar gerçekten çok iğrenç. Zaten istersem tenimi de beyazlatırım, bu sefer de rengini açtı falan diyecekler. Pelinim sana çok teşekkür ederim, artık umursamıyorum bu konuları ben kendimi seviyorum , bakıyorum.

3. Sınıftan 7. Sınıfa kadar çevremdeki herkesten psikolojik şiddet görüyordum 2. Sınıfın sonunda geniz eti ameliyatı olmuştum ve ameliyattan sonra aşırı bir kilo alışı yaşadım. Yaşıtlarımın iki katı olmuştum. Ve aynı yıl yaşadığım şehirden başka bir şehire tayin olmuştuk. Orada yeni okulum ve yeni çevrem çok sağlıksız çocuklardan oluşuyordu, okula gitmek eziyetti. Asla kendimi güzel hissedemiyordum ,komik olan şuydu ki ben o zamanlar 8-9 yaş aralığındaydım . O yaştaki çocuğun olması gereken durum arkadaş edinmeli, oyun oynamalı, dışarı çıkmalı . Benim gibi zorbalık görüp ölmeyi dilememeliydi.. derkeenn orta okula başladım . Orta okulda olan arkadaşlarımın çoğu ile aynı ilk okuldaydık o yüzden farklı bir çevreye geçmedim. Ancak sınıf arkadaşlarım başta olmak üzere özellikle erkeklerden çok zorbalık görüyordum. Lakaplar takmaya başlamışlardı. Ayı, fil, yağ bidonu, çirkin ,iğrenç ve daha bir çok şey diyorlardı. 5. Sınıfı çok anlatmayacağım ama bu şekilde geçti.. 6. Sınıfa başladım ve yapılan zorbalık o kadar artmıştı ki eve hemen her gün dolu gözlerle geliyordum(Çocuklar çok acımasız), bir gün yine servisle eve geliyordum. İki sınıf arkadaşım arkamda oturuyorlardı ve kavga ediyorduk . Bana yine zorbalık yapıyorlardı. Artık o kadar acımasızlardı ki hayatımda ilk defa beni başkaları korudu . Servistekiler ilk defa tepki gösterdiler. ve ben o gün ne kadar aciz ve zavallı olduğumu anladım . Eve koşa koşa gittim ve odamda ağladım.. ağladım.. mutfağa gittim ve hayatımda aldığım en kötü kararı almaya karar verdim . Dolaptan ilaç aldım 4-5 tane hap. Onları tek seferde yuttum. Ve sadece bekledim.(hiçbir işe yaramadı çünkü aldığım ilaçlar basitti çok sükür) Ve hayatımda ilk ve son kez 1nt1har etmeyi denedim. Gel gelelim 7. Sınıfa, hayatımda aldığım en önemli ve iyi kararı almamı sağlayan o kötü olaya 7. Sınıfta bir çocuğa ilgi duyuyordum ve bir süre sonra arkadaşlarımdan gelen o baskıdan sonra çocuğa açılma kararı aldım Birkaç arkadaşım benim yerime çocuğa ona ilgi duyduğumu söyledi Ancak tahmin ettiğiniz gibi çocuk reddetti Ancak reddetmesi ayrı bir fiyasko , arkadaşlarıma ne kadar çirkin ve iğrenç olduğumu tıpki bir yağ bidonuna benzediğimi hatta benim yerime (arkadaşımın adını vermeyeceğim x diyeyim) x ile çıkıp yinede beni sevmeyeceğini ve benim ne kadar sevilmez biri olduğumu söylemiş Ben bunu duyduktan sonra o gün sadece düşündüm ve kendimden tiksindim ama değişmem gerektiğine ve bir daha asla böyle bir şey yaşamak istemediğime kanaat getirdim. Allahtan çocuğu sadece iki hafta kadar görüp sonra karantinaya girdik (Corona nın Türkiye'ye ilk geldiği zamanlar) ve ben o karantina zamanında 62 kilodan 50 ye düştüm. 8. Sınıfın son birkaç haftası okul açılmıştı. Okula ilk gittiğimde arkadaşlarım ve hocalarımın verdikleri tepkiler beni o kadar mutlu etmişti ki anlatamam Okula ilk girdiğimde kimse beni tanıyamamıştı. Herkes bana ne kadar güzel ve zayıf olduğumu fiziğime bayıldıklarını vesayre söylüyorlardı Ve ben o an dedim ki kendime, ben bu anı yaşamak için yaşamışım. Tüm akrabalarımdan, arkadaşlarımdan, yetişkinlerden olumlu tepkiler aldım. Ve hayatımda ilk defa güzel ve bir şeyi başarmış gibi hissettim. Liseye geçtim , erkeklerden ilgi almaya başladım ilk defa erkekler bana ilgi duyuyordu. Bir sürü çıkma teklifi aldım . Arkadaşlarım(kızlar) nasıl daha önce sevgilim olmadığı konusunda şaşırıyorlardı. Geçmişe dönüp "vay be" diyorum.

evett aynılarını yaşadım

İnsanların söylediklerini gerçekyen kafanıza takmayın 165im yıllardır 45 kiloyum alamam da veremem de insanlar hem güzel derdi ama biraz kilo al artık diye eklerlerdi istesem de alamazdım ki zaten ben öyle kendimi iyi hissediyordum 2 kez mezuna kaldım haliyle 2 yıldır çoğunlukla evde olduğum için hayatımda ilk kez kilo aldım 60 oldum boyuma göre ideal kilomdayım inanılmaz kilolu da durmuyor sadece artık zapzayıf değil de zayıfım ama yanaklarım benim biraz fazladır hep bu sefer de insanlar e güzel olmuş da yanakların falan çok olmuş sanki falan diyor ama şuanki kilomdan da mutluyum yani insanların dediğini takmayan biri olduğum halde okadar çok duyunca bile canımı sıkmaya başladı beğenen de çok olduğu halde kısacası başkalarının ne dediği gerçekten önemli değil sağlıklı olmanız ve kendinizi mutlu hissetmeniz çok önemli ♡

Kendileri özgüvensiz olduğu için biriyle dalga geçerek ego tatmini yaşıyorlar ve pelinin söylediklerini belki güzellik kalıbına tam uyan biri söyleseydi pek ciddiye almazdım ama pelinin kendini bu denli sevmesi güzel size kendinizi bile sevdirir görünüşünüzü düşünüb saçma dertlere girmeyin sizin görünüşünüzle dalga geçenler emin olun sizi sizden daha çok düşündüğü için ezikliyor sonuç psikolojik şiddet olduğunu anlayın buna rağmen çok güzelim kendime bakarken başım dönüyor diyin💃🤌💅

47 kiloydum üniversiteye geldiğim ilk sene sonunda 54 kiloya çıktım ve göbeğim falan çıkmıştı bazı kıyafetlerim olmuyordu her gün. ağlıyordum herkes aaa kilo almışsın falan diyodu onlara gülüyordum ama eve gidince aynaya bakıp ağlayıp sızlanıyodum kilo vermeye de çalıştım ama olmadı yani spor falan yapmadım açıkçası diyete de uzun süre sadık kalamadım en sonunda kabullendim artık normal yemeğimi yiyorum aşırı fast food vs yememeye dikkat ediyorum hala 54 55 kg arasıyım ama eskisi gibi kafama takıp üzülmüyorum. boyum 160 bu arada fazla bi kilo değil gibi geliyor ama ben yıllarca 45 47 kilo arası xs giyen zayıf bi kızdım ve bir gün. kilo alabileceğimi bile hiç düşünmezdim insanlar da tepki gösterince çok üzülmüştüm

Çok güzelsin pelin💗

pqueen sayesinde kendime güvenmeye başladım

Ben ortaokul 5 ten beri zayıftım kilo almaya çalışiyorum şuan hâlâ zayıfım (47) ve 12 ye gidiyorum yani boyuma oranla çom fikkat çekmiyor bence ama eskiden baya zayıftım sürekli hâlâ da maruz kalıyorum bu kilo al tahta gibisin bilmem nelere babam her sarıldıgımızda kızım azcık ye der mesela sinir olurum abi zaten çokta sarılmayız . Herneyse ama şöylr bi gerçek var yani birine nasıl sen kilolusun kilo ver azcık demek ayıpsa aynısı zayıf birine kilo al demek içinde geçerli o da ayıp. Çünkü bakın bilimsel olarak bile kilo almak vermekten daha zordur bu çok zor bi süreç oluyor kimisine eskiden bi bardak su içerfim doyardım yemin ederim 1 öğünle günüm geçerdi ve fazlasinı yiyemiyordum istesemde midem bulanıyordu kusuyordum ben senelerce zaten almaya çalışiyorum allahtan şuan baya yiyorum midem bulanmıyor ama ergenlik zamanları zor geçiyor ne kadar istesende olmuyor bazen yemek yemek ayrı bi uğraş gibi geliyor yani . Ve bunu çeken insanlar yalnız hissediyor internet sitelerinde bile sağlıklı diyet diye giriyorsun sağlıklı olmayı zayıf olmak sanıyorlar sacmalık sağlıklı olmak zayıf olmak değildir . Ben ergenliğimde kendimi aptal arkadaşlarim yüzünden hep çirkin hissettim zayıf oldugum için . Ve bu gecmiyor arkadaslar ben dış güzelligime ister istemez çok önemsemeya başladım ama fazla takıntı olacak kadar eger güzel olursam beni ciddiye alırlar diye düşündüm durum böyle ve bu durumdan çok rahatsızım bedenim konusunda özgüvenimi kırdılar adeta bunu tamir etmeye çalışıyorum hâlâ. Ve şunu diyebilirsiniz ya kardeşim dünyada etrafinda o kadar olay oluyor işin gücün yok derdin bu mu diye haklısınız vallahi haklısınız ben de diyorum bunu kendime ama pskilojik bi şey bu isteristemez düşünüyorum engel olamıyorum . Lütfen daha düşünceli olalım hepberaber.

Dün izledim ilk defa şuan çok değişik hissediyorum

Lise benim kabuslu rüyam heralde çünki o kadar kilomla ilgili hakaretler alıyordum ki bazen bunun üzerinde günlerce deli gibi düşünüp dert ediyordum ama bunun çözümü sadece bunu kendin kabullendiyinde oluyor o yüzden kendinizi olduğunuz gibi kabullenin

Bizim ilkokulda böyle 60 kilo birisi vardı biz onla hiç dalga geçmiyorduk keşke insanlar biraz daha vicdanlı olsa

Pelin cok guzel olmus

insanlar size gülmeden önce gülerseniz gülüşünüzle heveslerini kırarsınız o yüzden ben çok gülerim kendime

Bir dönem gerek arkadaşlarımın, gerek aptal öğretmenlerimin, ailemin baskıları yüzünden berbat bir depresyon geçirdim. Sonra karantina döneminde insanlardan uzaklaştığım için o depresyonun tam tersi olarak kendimle aşk yaşamaya başladım, sadece bedenimle. Sürekli cilt bakımı yapmaya başladım insanlar beni sevsin, dışarda utanmıyım diye. Kilo verdim vs. Bunun ne kadar yanlış olduğunu da yüzüm yandığında anladım. Cildim hassas olduğu için bi yaz günü çok feci bir şekilde yandı, o kadar kötü durumdaydım ki. Bu sefer aynaya baktığım her saniye hüngür hüngür ağlamaya başladım, size yemin ederim aynanın yanından geçtiğim anda olduğum yere yığılıp ağlamaya başlıyordum. Duşa girip 2 saat boyunca ağladığımı biliyorum. O zaman anladım bedenin ne kadar önemsiz olduğunu. Bu olayın üzerinden 1 yıl geçti ve hâlâ o baskılar devam ediyor, ama inanın sikimde bile değil. İnsan birilerini memnun ederek yaşayamıyor cidden.

Saçlari cok iyi❤

Saçı harika abi

Önceden çok zayıfsın diyorlardı evet gerçektende çok zayıftım üflesen uçacak gibiydim ama 13 yaşımdan sonra kilo aldım ve şimdi 47 kiloyum tabi bazen 50 oluyorum ve bu sefer de çok kilo aldın diyorlar.

Aşk kadın💘💖

kucukken hep kilomla kaşlarımla burnumla oramla buramla dalga geçerlerdi artık bıktım insanlar için kendimi değiştirmekten seviyorum kendimi kimse de umurumda değil

sakin daha demin bitti konuşması

cabuk yayinaa kosunnn

Ben dış görünüşümü çok kafaya takan bir insanım hatta sırf bu yüzden okuldayken maskemi çıkartamıyordum ciddiyim. Öğle aralarını bekliyordum açlıktan ölmeme rağmen. Bunun nedenide öğle aralarında koridorların boş olmasıydı... Bu hale gelmeme şebep olan çok şey var. Özelliklede insanları dış görünüşüyle yargılayan aptallar yüzünden :/

Ben 52 kiloyum 12 yaşımdayım ama vicudum ile barışığım

Ben de sağlıklı olduğum sürece aynada kendime bayılacağım ablam🫶

Pelin ablayı iyi anlarım. Bende (R) harfini söyleyemediğim için benimle dalga geçiyorlardı. Şuan 18 yaşındayken yapsalar kafaya takmam ama ilk okulda çok üzülüyordum. :(

Pelin abla insanlar bi karar versin kilo mu alalım kilo mu verelim? En iyisi orta sanırım...

Spor yapmasamda yürüyüş seviyorum. 1 saat yürürüm mesela

Abla ben kendimden nefret ediyodum kendimdem nefret kusuyodum kepndimibsevmek istiykdum sevemiypdum abi olmuyo zyiflamak istoyodum ama diyet yapmak istemiyom kendi kendime zayiflamak isyom ama yapamiyom bu videon bana iyi geldi ama halada sevmiyom kendimi nefretnediyporum ne yapmaliyim nolir nasil kurtulabilirim bende bi takinti haline geldi ilerlemesini istemiyorum nolur yardim edin

Kilo vermeye takıntılı ben🥲

Güzel görmek isteyen insan güzel görür zaten.

taktik veriyorum bende hep işe yaradı biri size laf soktuğu zaman ilk olarak evet bu özelliğimi çok seviyorum diyebilirsiniz o pislik veya pislikler birtakım söylemlere devam ederse onların kişilik özelliğinden vurucaksınız 2. söylediğimi sadece bir çocuğa yaptım sustu kaldı bir daha da uğraşmadı bezmiştim.

Ben küçükken 53 kiloydum herkes benle dalga geçiyordu annem hergün kilo ver diyordu 😢

STRT motivation yoga agoy nuyo ayy ben de gizem diyorum yahuu 7.10.22 00:57

8:35 ayy geçen annemle konuşurken pelin ablanın konusu açıldı annem kaç yaşında diye sordu ben söyleyince bi şok oldu pelin ablayı 19 20 yaşlarında saniyomus

Elimde değil sürekli kilo alıyorum... Az yemek mümkün değil çünkü seçenek yok

üzücü bir durum :(

Azıcık kemerim var burnum ne büyük ne küçük burnum kalkık ama birazcık kemer var yakışıyor ama düz olsa daha iyi ama yinede şükür🤲

Burnumla çok dalga geçerler. Burnum kemikli kocaman ve eğri. Dudakların incecik. Kollarım ince bacaklarım kalın. Kalçam büyük belim ince. Götümden pantolon geçmiyor bazen PENSĞRKDĞRMDĞRŞ. Gülüşüm çok farklı. Ailem arkadaşlarım hep benimle bu konuda dalga geçer. Ama ben kocaman burnumu incecik dudaklarımı koca götümü kalın bacaklarımı seviyorum. İlla bir kalıba uymak zorunda mıyım? Etrafımdaki çoğu kişiden akıllıyım ve saygı duymağı biliyorum. Birini küçümsemiyorum. Birinin aşkına yönelimine seçimine dinine hakaret etmiyorum. Din ırk yönelim dış görünüş boy kilo umrumda değil. Anlaşabiliyorsam ne mutlu bana. Kendimi çok seviyorum. Koca götüme kurban olsunlar kız PENSĞEMSĞRLDĞRĞD

Benimde özgüven problemi+Anksiyete var

Çocukken çok zayıftım ölürsün yemek ye dediler ergenlikte kilo almaya başladım yeme yeme ölürsün dediler kimse için yaşanmaz

Lan bu videoda bi aklıma geldi pqueen kaç yaşındadır dedim lan pqueen 30 yaşına giricekmiş mk ohaa ohaa çok genç duruyor lann. 23 yaşında gibi allah nazar deydirmesin

İlk ve Peline üzüldüm biraz

Benim dış görünüşüme kimse laf edemiyor çünkü benden dayak yemekten korkuyorlar. Ben de kimsenin dış görünüşü hakkında yorum yapmıyorum çünkü umurumda bile değil.

Tuğçe audoire nin videosunu izlesin lütfen 🌺

Hami ozel heyatin niye burda danisir

Abla aynaya bakmaya gerek yok zaten çok güzelsin(kızım)

Boyum bi tık kısa erkeklere göre sırf büyük gözükmek için sakal bırakayım tribine girdim çünkü sakalsız 15 yaşımda duruyordum sonra birşey ifade etmediğini anladım ortaokulda erken ergenliğe girdiğim için suratımda sivilce patlaması olmuştu dalga konusu oluyordum samimi ve içten bi insanım muhabbet etmeyi sever insanlar bazıları bu samimiyete bile takmıştı zayıftım lisede bi 20 kilo aldım lise arkadaşlarıma göre hayvan gibi olmuştum ama ünide arkadaşlarım takılmadı bile kısacası kendiniz olun insanlar bok atacak birşey illa ki bulur sallayın arkadaşlar

Pqueenin herşeyi bilen tayfası bana o dalga geçenleri bulun getirin kendilerini Miranda Anaya götürücem

ayni seyi suan ben yasiyorum yememi asla durdurqmiyorym kiloluyum kac defa agladim bunun icin nefret ediyorum bedenimden cidden

Burnumdan rahatsız olduğum için maskemi sınıfta açmıyorum, 8 saat boyunca su içmeden duruyorum.Yavaş yavaş aşmaya başladım ama hala rahat değilim.Verebileceğiniz bir öneri var mı? (14 yaşındayım, 9. sınıfım.Birkaç arkadaşım şakadan da olsa espri yaptılar burnumun şişliği ile alakalı, iyice maskemi açmaya utanır oldum :( )

65 kiloyum...

kadınlarda o alttaki minik göbek uterustur aslında öğrendiğimde çok şaşırmıştım sevimli bi şey bence :)

Kilomdan hiç memnun değilim. Az kalsın yeme bozukluğum oluyordu ve bunu çevremdeki herkes fark etmişti. Buna rağmen ciddiye alan olmadı ama :p şimdi de yemek konusunda kendimi kontrol edemiyorum duygusal yeme bozukluğu sanırım, sinirlenince ya da üzülünce baya yiyorum

7:43 dans sanata girmiyormuydu

Maalesef o kronik göbek olayı bende de var. Zayıfsın ama göbek var. Çok saçma 🤣🤣🤣

Benim de parmaklarimla dalga geçiyorlar ya ufff

pqueenin gerçek kanalı mı

Herkes küçükken daha 7-8 yaşında bile iken hatta 5 yaşında bile "zayıfsın, çubuk kreker, fadime nedime vb. Zayıf ve çirkin karakter isimleri, iskelet, bi deri bi kemik, neyine üzülüyorsun zayıfsın daha ne isteyesin, bune ya kemiklerin gözüküyor, küçükken daha güzel etli göbekliydin" 5 yaşımdan itibaren duymaya başladım lgs'ye hazırlanıyorum 14 yaşındayım ve bu demek oluyor ki 9 senedir insanlar söylemeye bıkmadan devam ediyorsa bende birşeyler değiştirmeliyim bunu 1/ 1,5 önce anladım anladığımdan beri pelinin dediği gibi sadece aynaya bakıp ta yeterliyim maşallah bana çokselim diyorum ama desem de hala o kadar çok etkilediği için hala da çekiniyorum ama en azından özgüvenim eski ben'e göre harika yani MAŞALLAH BANA MAŞALLAH TÜM PELİNYON GOBİT EKMEKLERE VE PELİNE HEPİNİZ MÜKEMMELSİNİZ AŞKLAR

dun yasadim su aglama olayini :/

İlkkk✨✨✨ yeminnn

Amacım kilo almak inş 75 olcam

Dalga geçen insanlar zaten dört dörtlük😶

Şey, Pelin niye kulaklığını değişmiş?

Selam

şuanki yayın mı?

bok gibi bir sey cidden zayıflarsin cok zayifsin derler kilo alirsin onunla ayri dalga gecerler suan 168 falan boyum 47 kiloyum ona ragmen cevremdekiler cok kilolusun veya sürekli olarak cok zayıfsın diyorlar

pelinle benim aramda fark yok bende doğuştan göbekliyim şuan 50 kiloyum ve hala göbeğim var ve saatlerce aynaya bakıyorum ve ağlıyorum artık sinirsden kendime vurmaya başladım arkadaşlarım 20 kilo:(

İlk 😎

benle boyumla ilgili dalga geçiyolar ama bende onlarla gülüyorum abi komik sonuçta kendimi ben böyle kabul ediyorum hata ben arada kendimle bile dalga geçiyorum arkadaşlarımın yanında falan çünkü komik geliyo ama beni ailem konusunda hiç kimse aşağılamaz dalga geçemez onlar benim annem ve babam sonuçta tabi bende utanıyorum ve korkuyorum çünkü abi bir sweat shirt var çok beyeniyorum turuncu ve tilki kulaklı almak istiyorum sonra onun için benle dalga geçiccek veya trans deyip beni dışlıycak kişiler olabiliyo çünkü kızlar için yapılmış keşke istediğim gibi giyinsem ve bana kızmısın diye dalga geçmeseleer hadi arkadaşlarım dalga geçmedi illaha benle dalga geçicek insanlar var saçım kızıl diye dalga geçerlerse sinir olurum makyaj ve kollarımdaki tüyleride almak isterim ama annem bile sen kızmısın erkek adam ağda yaparmı transım dersem cinsiyetimi değiştiricek ama şöyle ben bisexsüelimde aynı zamanda ve bu sefer annem de eşcinsel olduğumu nlıycak yani sıkıntılı annem bu arada eşcinsel karşıtı biri sadece internete kendim gibi takıla biliyorum ve trans olduğumdanda pek emin değilim trans olduğumu nasıl anlarım emin olmak için

Ben 13 yaşındayım ve 90 kiloyum 😅

en kotusu akrabalar