Eyni şəhərdəyik. Eyni küçələrdən keçirik.amma birdə heç vaxt gözlərinə baxa bilməyəcəm, qaygini bir də heç hiss etməyəcəm.bunlari bilərək yaşamaq çox incidir ruhumu..ən çoxda sənsiz yaşamaq.yaşaya bilmək..
Sevgilim sevirem gizletmirem ki Gedirem hemişelik getmirem ki Gel desen tez gelerem.. Gözümde canlanir xeyalin yene de Ayrılıq derd olub sene de mene de Öl de sözsüz ölerem Ağlama ağlama yadlar seviner, Anam eşider qelbi üzüler Ağlama bu hesretin xatirine... Buludlar dolarsa yagişlar yağacaq Gözünün yaşindan torpagda doyacag Qovuşmasaq seninle bir birine Men seni isteyirem her zaman gözleyirem Hesrete dözmeyirem sevgilim Bil kimse yerini eylemir evez Yoxdur bir hemdemin ola da bilmez Sensen tek menim ucun... Bele bir qanun var ezelden ey yar Aşiq öz yarinin eşqiyle yaşar Men de tek senin ücün Hönkürüb aölamaq isteyir qelbim En uca dağlari aşardı derdim Qayitsan tezlikle menim yanima Hesretin neğmesin men de bilirem Ağlama ağlama men tez gelirem Dönük çıxmaram men oz peymanıma Gel yene evvel ki tek Ömrümüz açsın çiçek Bir birini xoşbext edek sevgilim Eşq bizim sevda bizim Dağ bizim derya bizim Büs bütün dunya bizim
Bax bu əsil dərddir.Mən də onun etdiklərindən sonra onu nifrətlə qarışıq sevirəm.Üzünə belə baxmıram.Unutduğumu və umursamadığımı göstərirəm.Amma içimdə bir yerdə qalacaq ölənə qədər.Və bunu o bilməyəcək.
