Dziewczynkę znam z pewnej wyspy Jedyna taka wśród nas I kocha ludzi i morze I najjaśniejszą jest z gwiazd Choć czasem świat zda się wrogi nie raz cię zrani nie dwa Lecz blizny także kształtują twoje ja Odmienią cię twoi bliscy Przeżycia zaś drogę wskażą I nie da się już zagłuszyć cichego głosu w twej duszy A gdy ten głos zacznie szeptać Vaiana już blisko masz vaiana słuchaj czy już znasz swoje ja Vaiana Kim jestem Jestem dziewczyną z motunui która kocha oceanu dal Co woła A moim ojcem jest odważny wódz przodkowie byli odkrywcami mórz Ich dawny czas powraca znów I woła Dzięki mnie jesteśmy dzisiaj tu blisko horyzontu Jestem życiem jestem tym co wciąż tak mnie woła Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś ale we mnie Jak morza prąd raz się budzi raz drzemie Przy mnie bądź przypominaj mi o tym codziennie I z drogi tej nie pozwól zejść Jestem vaiana