Vinkeveen, Dorpshuis begin 1974. Mijn toenmalige vriendin ging naar het concert van Unit Gloria. In de pauze kwam de zanger jet podium op. Hij vroeg aan de toeschouwers of hij een paar eigen geschreven liedjes mocht zingen.....de rest is geschiedenis. Dank je Robert voor al die mooie liedjes!
Wat een fantastische zanger. In mijn jeugd vaak met mijn ouders geluisterd, en een paar jaar geleden een paar elpees tweedehands gekocht. Alle nummers komen iedere keer weer binnen!🔥
Dat mam; mag hij straks ook een boterham, zo lief en zo herkenbaar; je eerste vriendje............, zo zal het inderdaad nooit meer zijn. en nee zo was het ook nooit meer. Robert wat een geweldig liedje weer, ook al is het meer dan 40 jaar geleden dat ik het voor eerst hoorde. Goh, wat mis ik je
Vanochtend even een bezoek gebracht aan het graf van Robert Long op Andreas Banden begraafplaats nabij Scheveningen. Wat had deze zanger toch een mooie stem. Raakt me keer op keer.
Ik was 12 jaar (brugklas) en van onze Nederlands leraar kregen we deze tekst/song als opdracht. Ik had toen geen idee...... toen (1979) Jaren later blijkt ( voor mij tenminste) dit wederom een briljante tekst te zijn.
toen vaststelling van terminale buikvlieskanker, 2dagen later overleden, asbest kapelle oden bos hier in belgie kerkhof ligt vol met asbestdoden echtgenoten die werkkledij thuis wasten werknemers eternit ze wisten het wel hoor maar bleef onder de radar broers zussen hele gezinnen van zij die er werkten
wat mist het hedendaagse Nederland mensen zoals Robert long die altijd op de de juiste manier de vinger op de zere plek wist te leggen en voor de duivel niet bang was en bovendien een geniaal liedjes schrijver vandaag de dag overheerst de angst om taboes aan te pakken
Ja, kalverliefde was het wel Misschien zelfs min of meer een spel Dat werd gespeeld En met je hobby's werd gedeeld Soms zat je samen in één klas Of liep je door het hoge gras Buiten de stad Onhandig mompelde je wat Onhandig fluisterde je: Schat Ook ging je met haar mee naar huis En deed je huiswerk bij haar thuis Dan zei ze: Mam?! Mag hij straks ook een boterham? Ze zeiden dat je met haar ging Want om je pink droeg jij haar ring Met rode steen Die gaf ze eerder aan geen een Zo'n mooie ring had jij alleen Dan komt de tijd waarop je ziet Met meisjes lopen is toch niet zoals je dacht Wat had je eigenlijk verwacht? Je kleurde diep tot in je nek Als vriendjes riepen: Meidengek! Omdat je wist: met vissen had men jou gemist En liever had jij ook gevist En 's avonds zeg je na een feest Waar jij met haar bent heen geweest: Hier is je ring Wat moet ik met dat klereding?! En 't leek haar 's avonds nog zo echt En nu opeens heb jij gezegd: Ik wil niet meer De eerste keer doet zoiets zeer Dan lig je huilend in je bed Je voelt een redeloos verzet En ook de pijn Je denkt: zo zal het nooit meer zijn Zo zal het zeker nooit meer zijn Je weet: zo zal het nooit meer zijn
Pas veertig jaar later bedenk je. _Hier is je ring_ _Wat moet ik met dat kelere ding_ Dat Robert bedacht had dat hij met zijn goede looks niet langer verstoppertje wilde spelen. Met meisjes lopen was niet zoals hij dacht. Toch liever met de jongens. Long viel op mannen, weetjewel?
heel juist hoor mooie tekst , jammer dat de jeugd van vandaag dat niet meer beleefd zij hebben alleen maar gsm , chat , mailen enz boterhammetje eten thuis kan ook niet meer door het gras lopen achter elkaar ? SPIJTIG HOOR ,
marina suykens nou dan zal ik jou even troosten ik ben bijna 15 en vind het een super mooi liedje persoonlijk vind ik het spijtig dat volwassenen die jeugdwerk afkraken in de zin van die spelen alleen maar met hun telefoon maar er zitwel een kern van waarheid in
