Moim zdaniem najważniejsze jest to, że nawet jeśli sie nie zgadzamy ze sobą to i tak powinniśmy się szanować i wysłuchać co druga strona ma do powiedzenia w tym temacie
A jak wyglądają stosunki prawosławia z kościołami orientalnymi (oriental orthodox) takimi jak Kościół Ormiański, czy Kościół Etiopski Tawahedo oraz ze Starożytnym Kościołem Wschodu (Church of the East)?
W przypadku Kościołów orientalnych polecam się ze swoim tekstem "Kościoły orientalne - ich lista, teologia i ortodoksyjność" na blogu "Po co jeść, skoro można pościć". Z Kościołem asyryjskim/Wschodu jest więcej problemów: są obecnie dwa, nieuznające się wzajemnie; obydwie wspólnoty są niewielie i głównie diasporalne; dużo więcej spraw teologicznych do omówienia i obgadania. Aczkolwiek w Balamand zdarzyło nam się czytać na przedmiocie Arabskojęzyczni Ojcowie Cerkwi także dzieło nestoriańskie, gdzie akurat śladu niestorianizmu nie było. Bo jeszcze przez kilka wieków jurysdykcje się przecinały, ale faktycznie bez znajomości syriackiego i to w dwóch wariantach (wschodnim i zachodnim) oraz arabskiego trudno o rzetelne wywody.
@@krzysztofwarzocha9433 jest różnica co do natury Chrystusa, cerkwie prawosławne jak i zachdoniochrześcijańskie wspólnoty (katolicy, anglikanie, protestanci) uważają, że miał on jednocześnie dwie natury - boską i ludzką był jednocześnie Bogiem i człowiekiem w pełnym obu tych słów znaczeniu, tymczasem kościoły orientalne uważają, że Chrystus miał tylko naturę boską.
Pojęcie 'protestantyzm' w dzisiejszym świecie jest tak szerokie, że wg mnie nie powinno być używane. Obejmuje zarówno tych, którzy przy akompaniamencie organów śpiewają 'Kyrie eleison, Christe eleison' jak i tych, których nabożeństwa przypominają dyskotekę a nie Boży kult. Jestem luteraninem i ubolewam nad tym, że polski Kościół ewangelicki skierował się ku liberalizmowi. Luterańska konfesyjność i ortodoksja jest czymś pięknym i najbliższym prawosławiu w Kościele Zachodnim, gdyż pod różnymi względami luteranizm przybliżył Zachód do prawosławia. Odrzuciliśmy prymat biskupa Rzymu, obowiązkowy celibat księży, dogmat o czyśćcu czy niepokalanym poczęciu, wprowadziliśmy komunię pod dwiema postaciami. Dla zainteresowanych historią dialogu luterańsko-prawosławnego polecam artykuł 'Filip Melanchton - prekursor dialogu z Kościołem wschodnim'. Z Panem Bogiem!
Ja bym przede wszystkim podzieliła kościół na więcej odłamów powinni być katolicy, prawosławni, protestanci i ruch ewangeliczny/charyzmatyczny/odnowy. Nie wiem jaka nazwa byłaby najlepsza, ale protestantyzm I i II fali, a ruchy odnowy charyzmatycznej to dwie różne bajki i nie lubię uznawania ich za jeden odłam przez to wychodzi on strasznie obszerny i poróżniony
@@MarekMiqra odrzucają obecność Chrystusa w komunii, liturgiczność kościołów, hierarchię kościelną, architekturę i sztukę sakralną, chrzczą tylko osoby dorosłe, nie są w ekumenii z kościołami tradycyjnymi, odrzucają wszelkie formy tradycji, strój i urząd księdza, sprawują pamiątkową wieczerzę raz w miesiącu, chodzenie do zboru nie jest obowiązkowe, organy i hymny zastąpiono zespołami i hillsongiem. Serio wbij sobie nabożeństwo luterańskie Warszawa i Zielonoświątkowcy Warszawa i powiedz, że to to samo ugrupowanie.
Protestanci uznają ponowny chrzest za grzech i uznają chrzty dzieci z każdego kościoła, ruchy charyzmatyczne chrzczą kilkakrotnie w basenikach w trakcie koncertów rockowych
@@Przylepek11Jest proste rozróżnienie: Ewangelicy: -luteranie -kalwini -anglikanie -metodyści Oraz ewangelikalni: -grupy charyzmatyczne, które chrzczą tylko dorosłych w basebach na koncertach rockowych jak to pani powiedziała.
Myślę, że bardzo wyważony odcinek z "obydwu końców kija", i oczywiście streszczający, bo o relacjach i uzgodnieniach z kazdym wyznaniem (a czasem nawet konrektną wspólnotą w ramach niego) mozna by zrobić osobny, długi filmik. Dobra robota :) Jeszcze bym dodała, że osobnym zagadnieniem jest "ekumenizm praktyczny" - uczelnie (co zostało napomknięte), rodziny mieszane, uczestniczenei w wydarzeniach życiowych, świadkowanie i bycie rodzicem chrzestnym, wspólna modlitwa w danej święta, wspólne świadectwo wobec ateistów czy nie-chrześcijan etc.
Biedny Grzegorzu, szkoda, że nie powołujesz się zgodnie z Prawosławną wiarą na oświeconych przez Świętego Ducha Ojców Cerkwi (zasada "consensus Patrum"), bo oni dokładnie wiedzieli kto może być zbawiony a kto nie, kto jest heretykiem czy schizmatykiem a kto nie, kto jest w Cerkwi i ma sakramenty a kto nie. Św. Maksym Wyznawca: „Nie chcę, aby heretycy męczyli się i nie cieszę się z ich nieszczęścia - Boże uchroń! Lecz szczególnie raduję się z ich nawrócenia! Albowiem cóż dla wiernych może być milsze, od rozproszonych dzieci Bożych, zebranych w jedno. Nie straciłem rozsądku, aby radzić cenić niemiłosierdzie ponad miłość do człowieka. Przeciwnie, radzę z uwagą i gorliwością czynić dobro wszystkim ludziom i wszystkim wiernym być wszystkim dla potrzebujących. Lecz przy tym mówię: nie wolno pomagać heretykom w utwierdzeniu ich głupich wierzeń, tutaj trzeba być ostrym i bezwzględnym. Albowiem nie nazywam miłością, lecz nienawiścią do człowieka i odpadnięciem od Bożej miłości to, kiedy ktokolwiek utwierdza heretyków w ich zbłądzeniach, na nieuniknioną zagładę tych ludzi.” Św. Atanazy Wielki: „Najdawniejszą Tradycję, nauczanie i wiarę Katolickiej Cerkwi, które Pan darował, Apostołowie głosili i Ojcowie przestrzegali. Na nich zbudowana jest Cerkiew i kto odpadnie od nich, ten nie może [ani] być, ani nawet nazywać się chrześcijaninem.” Św. Jan Złotousty: „Psalm dziś wywodzi nas na walkę przeciwko heretykom, nie po to, aby obalić ich stojących, lecz aby podnieść leżących - taka właśnie jest nasza wojna. Nie z żywych czyni ona martwych, lecz z martwych przygotowuje żywych, obfitując łagodnością i wielką pokorą. Prześladuję nie czynem, a słowem, nie heretyka, lecz herezję, nie od człowieka odwracam się, lecz zbłądzenia nienawidzę i chcę przyciągnąć ku sobie [zbłądzonego]. Prowadzę wojnę nie z istotą, gdyż istota jest dziełem Bożym, lecz chcę poprawić umysł, który jest zepsuty przez diabła. Jak lekarz, lecząc chorego, nie przeciw ciału walczy, lecz wyniszcza ułomność ciała, tak i ja, jeżeli będę wojował z heretykami, to walczę nie z samymi ludźmi, lecz chcę wyniszczyć zbłądzenie i oczyścić gnój.” Św. Ilarion (Troickij): „W 1054 roku nie powstały dwie oddzielne chrześcijańskie Cerkwie, ponieważ dwóch Cerkwi być nie może, a jedna z lokalnych Cerkwi przestała być taką, depcząc łączność z Cerkwią Powszechną. Powszechna zaś Cerkiew zachowała w całej swojej napełnionej łaską pełni i pozostała jedyną, jak było i do odpadnięcia jednej z kilku lokalnych Cerkwi. Wydarzenie 1054 roku jest gorzkim i opłakanym, lecz nie trzeba bać się nazywać rzeczy ich własnymi imionami. Ten strach w sprawach wiary i Cerkwi może być nader szkodliwy. Nowo wprowadzona opinia, jakoby Duch Święty pochodził od Ojca i Syna jest prawdziwą herezją, a podążający za nią, kim by on nie był, jest heretykiem.” „Wyznaję, że Cerkiew jest Jedna i [tzw.] katolicy dla mnie nie są Cerkwią, a w konsekwencji i nie są chrześcijanami, gdyż chrześcijaństwa nie ma bez Cerkwi.” Tak jak nie prowadzi się dialogu z szatanem i jego biesami, bo przecież "także i złe duchy wierzą i drżą" Jk 2, 19, tak i bez sensu jest dialog z innowiercami. Czy Apostołowie prowadzili dialogi czy głosili prawdę? Trzeba z miłością głosić prawdę i zachęcać do nawrócenia a nie szukać kompromisów. "Prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli szuka Ojciec." J 4, 23.
Ale w ruchu ekumenicznym prawosławie nie szuka kompromisów, nigdy nie zrezygnujemy ze swojej wiary. Nie utwierdzamy też innych wyznań w ich poglądach, bo nauczamy, że według nas są błędne. Z drugiej strony faktycznie ruch ekumeniczny może być kontrowersyjny, ale chyba tylko jeśli jest źle rozumiany. Dziękuję za komentarz!
Otóż w praktyce wygląda to inaczej niż piszesz, ponieważ owoce udziału w ekumenizmie są katastrofalne. Na takich spotkaniach dochodzi do zakazanej przez kanony modlitwy i posiłków z odłączonymi i innowiercami. Kary za to są najwyższe, bo pozbawienie kapłaństwa lub anatema dla swieckich. Czy to mały grzech? Mamy ponadto w Polsce mieszane małżeństwa, uznawanie sakramentów heretyków jak chrzest. Zobacz co mówi 45, 46, 47, 50, 65 kanon Apostołów, jakie epitimie nakłada. Czy Apostołowie byli fanatykami bez miłości, czy przeświętymi i oświeconymi uczniami Samego Chrystusa? Myślę, że wiedzieli co robią. Wśród ludzi wyrasta przekonanie, że w innych religiach/wyznaniach są sakramenty, jest możliwość zbawienia. To wszystko jest zdradą nie tylko św. Ojców czy Apostołów, ale przede wszystkim samego Boga, Który cerkiewne porządki ustanowił i objawił nam zgoła inną prawdę niż dziś się głosi. Pan nasz ustanowił Jedną Cerkiew, objawił Jej pełnię jednej prawdy, tylko w tej Jednej Cerkwi jest możliwość zbawienia. „Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.” Ef 4,4 Sam w swoim filmie mówisz, że jakoby wierzymy w to samo to antychalcedończycy czy starokatolicy, że dzięki osobistemu kontaktowi z innowiercami masz do nich inny stosunek. Otóż oświeceni Duchem Ojcowie ocenili to inaczej i określili ich heretykami. Jeśli się otwarcie pokajają i nawrócą to ich przyjmiemy, nie ma innej drogi zjednoczenia. Jeśli się uważnie przyjrzysz, to zobaczysz, że Bóg od Starego Testamentu, jak i po nim, Swój lud separuje od ludzi zepsutych, grzecznych, pogan, heretyków, żeby ten lud ochronić przed zepsuciem, przed ich złym wpływem. Ap. Paweł nakazuje odłączyć od Cerkwi grzesznika, który wziął kobietę ojca i nie kaja się 1 Kor 5. Spójrz na kanony apostolskie i wszystkie inne. Jest w nich jeden i ten sam Duch w przeciwieństwie do praktyk i nauk ekumenistów, którzy robią wszystko na odwrót. Taka duchowa izolacja pomoga też drugiej stronie zrozumieć swój grzech i nawrócić się. Jeśli zaś gramy w ekumeniczną dyplomację, to druga strona nie ma poczucia, że ginie, błądzi i przepada, czyli nie musi nic zmieniać. Tylko osoba dojrzała duchowo może iść pomiędzy innowierców, aby głosić im prawdę i samemu nie zbłądzić. Św. Mikołaj Japoński: „Cerkiew przejawia swoją miłość i tym, którzy odchodzą od Niej z zatwardziałością zewnętrzną ciemność. Ona im w ślad ogłasza anatemę, mając nadzieję, że opamiętają się, bojąc się odłączenia - nie od ludzkiej wspólnoty, a od przyszłego Królestwa Chwały.” św. Złotousty: „Słabością ludzką jest to, że człowiek dobry wchodzący do społeczności ludzi złych, sam staje się złym. Tymczasem jakże rzadko źli ludzie stają się dobrymi.” „Podobnie jak chory na trąd zaraża czystego, tak też kontakty ze złymi ludźmi psują i demoralizują ludzi dobrych.” „Słuchajcie ci, którzy z heretykami wspólnie ucztujecie, oto gorzki dla was wyrok!: Kto z wrogami Króla [Chrystusa] przyjaźni się, [ten] nie może Króla przyjacielem być, lecz życia nie jest godzien, z wrogami [Jego] zginie i najgorszego doświadczy.” „Nie tylko jeżeli mówią wiele rzeczy przeciwnych wierze i wszystko obalają, lecz nawet jeśli w czymś najmniejszym nauczają przeciwnie [prawosławnej] wierze, niech będzie anathema.” „Jeśli usłyszysz jakiegokolwiek heretyka, nie-poganina i nie-żyda, to nie uważaj go za chrześcijanina, lecz wszystkiego dowiaduj się o nim, albowiem i manichejczycy i wszyscy heretycy nakładali na siebie tę maskę, aby takim sposobem zwieść prostych ludzi.” „Niech ciebie nie zwodzą zgromadzenia heretyków, gdyż ich chrzest nie jest uświęceniem. Oni przyjmują zanurzenie ciałem, ale duszą nie są uświęceni.” „Nie wszyscy, nazywający się chrześcijanami, są doprawdy chrześcijanami, a co do wielu, to nazwanie jest pustym dźwiękiem, który wprowadza innych w zbłądzenie. Z nazwy chrześcijan jest wielu, a prawdziwych bardzo mało [...]. Z nazwy są chrześcijanami, a według przekonań poganami.” „Czynić rozdziały w Cerkwi jest nie mniejszym złem, niż wpaść w herezję [...] grzech schizmy nie zmywa się nawet męczeńską krwią.”
„Heretyka człowieka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj.” Tit 3, 10 „Przykazuję zaś wam, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, odłączać się wam od wszelkiego brata wbrew porządkowi chodzącego, a nie według Tradycji, którą przyjęliście od nas.” 2 Tes 3, 6 „Każdy odstępujący i nie przebywający w nauce Chrystusowej, Boga nie ma, przybywający zaś w nauce Chrystusowej, ten i Ojca, i Syna ma. Jeśli przychodzący do was i tej nauki nie przynosi, to nie przyjmujcie go do domu, ani nie witajcie się z nim, gdyż witając go, łączycie się z czynami jego złymi.” 2 J 1, 9-11 Zobacz jeszcze Dz 20, 28-30; Gal 5, 19-21; 2 P 2, 1-3; 1 J 2, 18-19; Flp 3,2; 2 Kor 11, 13-15; i inne. Sama Biblia mówi, że nie wszystko w niej jest napisane (J 21,25; 2 Tes 2, 15), resztę przekazuje nam Tradycja i św. Ojcowie. Tłumaczy to dokładnie Bazyli Wielki. Herezją jest opieranie się na samej Biblii.
Osobiście uważam że lepiej byłoby używać terminu dialog międzywyznaniowy, a nie ,,ekumenizm'' czyli oikumene.Jeśli chodzi o Vaticanum II to po tym Soborze pojawiły się przede wszystkim język dyplomatyczny i kurtuazyjne spotkania, nie jest prawdą że katolicy przez wyznawaną wiarę i sposób jej praktykowania przybliżyli się po Vaticanum II do prawosławia. Strona katolicka inaczej rozumie katolickość Kościoła i sposób budowanie jedności. Nauczanie o powszechnej jurysdykcji i nieomylności papieskiej zostało zdogmatyzowane konstytucją dogmatyczną Pastor aeternus na Vaticanum I, jest aktualne i nie podlega odwołaniu. Myślę że dla prawosławnych chrześcijan najlepszą opcją pozostaje odkrywanie łacińskich Ojców i żywotów świętych z przed Wielkiej Schizmy. Pozdrawiam
No właśnie takie poważniejsze różnice między katolicyzmem a prawosławiem pojawiły się dopiero w XIX i XX wieku. Najpierw dogmat o nieomylności papieża i Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny w XX wieku doszedł jeszcze dogmat o Wniebowzięciu NMP. Z kolei później przyszedł sobór watykański II i reformy które zaczerpnęły niektóre elementy z liturgii wschodnio chrześcijańskiej do rytu Novus Ordo Missae (np. koncelebra, modlitwa wiernych, procesja z Ewangeliarzem, Komunia pod dwiema postaciami). Tak czy inaczej, dobrze ze klątwy zostały odwołane a dialog między katolicyzmem i prawosławiem jest prowadzony nawet jeśli nie przynosi zbyt wielu owoców. Zawsze lepsze to niż antagonizmy między katolikami a prawosławnymi które były wcześniej.
Obawiam się, że Kościół Katolicki ma obecnie nieco inne i bardziej palące problemy, niż jednoczenie się. Chrześcijanie zawsze byli podzieleni na wiele gmin z różnymi tradycjami i chyba powinniśmy uznać to za rzecz trwałą.
Zawsze istniały Cerkwie lokalne, z lokalnymi tradycjami, ale zawsze posiadały jedną i tę samą wiarę, będąc w eucharystycznej jedności. Poprzez herezję czy schizmę z Cerkwi się odchodzi a nie Ją dzieli na części. „Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.” Ef 4,4
Moim zdaniem powinien istnieć ekumenizm/dialog, ale tylko między kościołami prawdziwie chrześcijańskimi. Gdzie nie zgadzamy się do jakichś spraw trzeciorzędnych, ale podstawę mamy tą samą. Czasem ekumenizm idzie za daleko i dochodzi do takich sytuscji jak przyjazne spotkanie Papieża z Prorokiem Mormonów. Po co zwracać uwagę na heretyckie sekty?
@@dzwonnikcerkiewny Gdzie jednak jest rozróżnienie. Ekumenizm (czyli wewnątrz chreścijan) to "naszatat maskunijja" lub po prostu "maskunijja" (działalności ekumeniczne; ekeumnizm, gdzie dosłownie "wspólne zamieszkanie, można zatem tłumaczyc jak po grecku, "dążenie do wspólnego domu" czy coś takiego). Natomiast "hiłar masihi-islami" to "dialog (rozmowa, wymiana poglądów ale tylko by poznać się!) chrześcijańsko-muzułmański". Fakt, że centrum takiego dialogu i badań nad islamme znajduje się na terneie Uniwersytetu Balamand - uczelni należącej do prawosławnego Patriarchatu Antiocheńskiego :)
Czy w niebezpieczeństwie śmierci wyznawca prawosławia może przyjąć komunię od kapłana katolickiego ? W kościele katolickim jest to dopuszczalne ale tylko w niebezpieczeństwie śmierci.
Nie, bo Komunia to nie jakiś obowiązek do wypełnienia ale jak wskazuje nazwa - więź. A prawosławny ma więź z Cerkwią poprzez sakramenty a zwłaszcza Sakrament Sakramentów, tj. wlaśnie Eucharystię. Bo Ona jest budulcem Cerkwi - Ciało i Krew. I jest sprawowana w pełni z pełnią Łaski tylko w łączności z biskupem kanonicznym i prawowiernym (nauczanie ucznia apostolskiego - św. Ignacego Antiocheńskiego. Więc wybierając inną więź, inną Komunię, prawosławny opuszcza Cerkiew i umiera tutaj jako katolik. Dlatego też prawosławni nie korzystają raczej z tej gościnności katolickiej, to akurat taka jednostronna decyzja katolicka (w przeciwieństwie do np. kwestii wokół chrztu, gdzie są lokalne porozumienia).
Z tego co się orientuję to przynajmniej w Polsce jest takie porozumienie między kościołami, które uznają realną obecną Chrystusa w sakramencie ołtarza. Czyli katolicy, starokatolicy i prawosławni. To samo ze spowiedzią. Jednak musi zaistnieć niebezpieczeństwo śmierci bez pojednania i naprawdę brak dostępu do własnego kapłana
Prawosławny nie może ani przyjąć, ani udzielić osobie innej wiary, ponieważ św. Ojcowie nauczają, że poza Prawosławną Cerkwią nie ma ani zbawienia, ani sakramentów. Np. św. Ilarion (Troickij): „W 1054 roku nie powstały dwie oddzielne chrześcijańskie Cerkwie, ponieważ dwóch Cerkwi być nie może, a jedna z lokalnych Cerkwi przestała być taką, depcząc łączność z Cerkwią Powszechną. Powszechna zaś Cerkiew zachowała w całej swojej napełnionej łaską pełni i pozostała jedyną, jak było i do odpadnięcia jednej z kilku lokalnych Cerkwi. Wydarzenie 1054 roku jest gorzkim i opłakanym, lecz nie trzeba bać się nazywać rzeczy ich własnymi imionami. Ten strach w sprawach wiary i Cerkwi może być nader szkodliwy. Nowo wprowadzona opinia, jakoby Duch Święty pochodził od Ojca i Syna jest prawdziwą herezją, a podążający za nią, kim by on nie był, jest heretykiem.” „Wyznaję, że Cerkiew jest Jedna i [tzw.] katolicy dla mnie nie są Cerkwią, a w konsekwencji i nie są chrześcijanami, gdyż chrześcijaństwa nie ma bez Cerkwi.”
Przykre, że kościół prawosławny i greckokatolicki w Polsce nie są w stanie współpracować w tych obszarach, w których nic nie przeszkadza (np. wspólne tłumaczenia tekstów, wspólne celebracje (np. Jordan)). Nie we wszystkich krajach prawosławni i greckokatolicy mają takie niezbyt stosunki jak w Polsce :/
Kilka dni temu miało miejsce spotkanie biskupa prawosławnego i grekokatolickiego przy okazji bodajże Łemkowskiej Watry. Biskupi wspólnie oświęcili dzwon.
Myślę że to bardziej polityka niż religia. Grekokatolicy w Polsce to głównie Ukraińcy rodem z dawnej Galicji i nowi emigranci z Zachodniej Ukrainy, a więc ludzie o zdecydowanie patriotycznych ukraińskich poglądach, PACP z kolei jest pod przywództwem abpa Sawy, który znany jest z bliskich i serdecznych stosunków z Patriarchą Cyrylem, który uznaje rosyjską "specoperację" na Ukrainie za świętą wojnę z satanizmem i zgniłym Zachodem.
@@dapp9183 cóż, nie mówią, że "Polski" kościół greckokatolicki jest bardzo antypolski (Polacy są może cierpiani, ale ogólnie, mocne zammknięcie na wszystko nie-Ukraińskie)
Sprawa jest dużo bardziej złożona i wykracza poza tradycyjnie złe relacje prawosławia z kościołami uniackimi. Pod koniec lat 80' jeszcze za komuny przystąpiono do tworzenia ustawy o relacjach państwa polskiego z kościołem katolickim. W jednym z zapisów projektu ustawy stwierdzono, że krk może domagać się zwrotu tzw. mienia pounickiego, również będącego w posiadaniu innych związków wyznaniowych. W praktyce kościół katolicki (a w zasadzie każdy proboszcz) mógłby zażądać zwrotu nawet 90% cerkwi będących ówcześnie w rękach prawosławnych. Zapis wyciekł na zewnątrz, doszło do ostrych rozmów. Nie wdając się w szczegóły. Obie strony zgodziły się na zasadę status quo, tzn. katolicy nie będą domagali się zwrotu obiektów w rękach prawosławnych i prawosławni nie będą domagali się zwrotu (grubo ponad 100) obiektów użytkowanych przez kościół katolicki. Częścią umowy było zapewnienie, że katolicy mówią też w imieniu unitów. Jednak kiedy rozpoczęto pracę nad analogiczną ustawą dla prawosławnych, to, jakby inaczej, zjawił się biskup unicki, który stwierdził, że są kościołem partykularnym, porozumienie zawarto ponad ich głowami i domagają się zwrotu kilkudziesięciu cerkwi unickich, które państwo przekazało prawosławnym w użytkowanie. I choć ostatecznie z punktu widzenia prawosławnych sprawa zakończyła się kompromisem, to spora część polskich unitów nadal uważa, że te cerkwie zostały przez prawosławnych zawłaszczone i powinny zostać zwrócone. Pikanterii sprawie dodaje fakt, że unici domagali się zwrotu świątyń wyłącznie od prawosławnych. Cerkwie unickie w rękach kościoła rzymskokatolickiego ich nie interesowały...
Proszę nie odbierać mojego pytania jako złośliwość. Mamy teraz okres kolejnej rocznicy jednej z wielu mordów na Polakach na kresach. Powszechnie wiadomo że kościół grekokatolicki, brał czynny udział w tej zbrodni. Zachęcał. Jak wygląda sprawa z prawosławnymi?
Tak samo, tu decydowało poczucie bycia nacjonalistą ukraińskim, narodowosć, nie religia. Oczywiscie nie wszyscy ukraińscy duchowni prawosławni czy grekokatoliccy poparli ban derowców.
Nie traktuję. Na Wołyniu ginęli nie tylko Polacy, ale też Rosjanie, Białorusini, Żydzi i Czesi. Wielu prawosławnych duchownych zostało zamordowanych przez ukraińskich nacjonalistów. Podobnie jak w przypadku ataków odwetowych polskiego podziemia na Chełmszczyźnie i Lubelszczyźnie. W jednym z napadów został zamordowany ks. Bazyli Martysz, polski oficer, naczelny kapelan prawosławny WP. Jego syn, imienia nie pamiętam, walczył u Andersa pod Monte Cassino i Ankoną.
napiszę raz jeszcze, bo poprzedni wpis został usunięty. Nie odbieram tego wpisu jako złośliwości, a każde sensownie zadane pytanie, powinno uzyskać odpowiedź. Na Wołyniu ginęli także Rosjanie, Białorusini, Żydzi, Czesi i Białorusini. Zginęło także wielu duchownych prawosławnych. Podobnie zresztą jak w atakach odwetowych polskiego podziemia. W 1945 został zamordowany polski oficer, były główny kapelan wojskowy WP ks. Bazyli Martysz. Jego syn walczył u Andersa pod Monte Cassino i Ankoną.
@@adress1100nawet w Wołyniu jest porównane kazanie dwóch duchownych ukraińskich jeden wzywa do wojny z Lachami i święci narzędzia zbrodni, drugi wzywa do pokoju i przebaczenia, mówiąc, że i Polacy i Ukraińcy są dziećmi tego samego Boga.
