Zo herkenbaar, liefdevol willen blijven. Uiteindelijk zag ik dat ik mezelf te kort deed, omdat ik daarin alles behalve liefdevol naar mezelf was, eerst bij mijn moeder , later bij mijn zoon.
Ik herken mezelf hierin. Ik had ook schijt aan wat iedereen vond(thuis). Totdat ik iedereen om me heen ging verliezen. Mijn oudste dochter, net zwanger, wilde ook geen contact meer. Dat was het laatste zetje. Dan maar de kliniek in. Nu 5 jaar verder, kan ik genieten van mijn leven zonder elk geestverruimend of stemmingsveranderd middel. Wat een vrijheid! Dat kan die moeder ook krijgen. Zij is maar 10 jaar ouder dan ik. Maar eerst weg met dat zelfmedelijden van de COPD. Iedereen gaat eens dood, so what? Ik kies ervoor om dat clean te doen. Ik voel de angst van Ruud om zijn moeder te verliezen....hij heeft haar al verloren!
Top aflevering, met een Ruud die zich zo goed kan verwoorden, waardoor het zo duidelijk is en fijn om naar te luisteren 👌🏽 Een podcast die dieper gaat dan alléén het onderwerp "verslaving" Iets wat ik zelf veelvuldig doe bv: het waarnemen van je gedrag, en daar een oorzaak in zoeken, waarin je kunt gaan graven tot aan je voorouders! Tegelijkertijd kan het ook heel dichtbij liggen, zoals een slechte nachtrust😂 ... mooi dit soort geprekken ❤🙏
🤔 was ze gelukkig in haar huwelijk/leven? Het verhaal gaat erg om de verslaving van de moeder,...verschrikkelijk voor kinderen. Lichaamstaal is ook taal 😦
Ik ga sws naar je voorstelling Ruud. Rene ik luister alles van je. Ik ben nieuwsgierig of en op welke manier Ruud met zijn vader heeft gepraat hierover, naast het moment dat hij niet wilde dat de buurt het wist. Hoe heeft hij het beleefd (de weg naar dit punt) als dit pas een probleem werd toen jullie de deur uit waren?
Een pijnlijke uitzending dit keer. Helaas is Ruud zeer codependent, vrees ik. Niet alleen zijn moeder, maar ook hij zit vol met ontkenning en strategisch denken. Hij wil zelfs voortdurend scoren met zijn slimme codependentie. En dat lukt hem verbaal uitstekend, zeker doordat Rene hem daarin aanmoedigt. Ik hoop van harte voor hem(en zijn vriendin ook) dat hij hulp zoekt om zijn eigen co- verslaving te erkennen en ermee aan de slag te gaan.
Het is geheel Ruud zijn keuze om, hoe het wil en het ziet, om te gaan met zijn moeder. Er is zeker sprake van codependency. Ik moedig hem.zeker niet aan, maar laat hem in zijn waarde en keuzes. Is niet aan mij om te beoordelen noch te zeggen of dat (voor hem) juist is. In de podcast is dat anders dan wanneer mensen bij mij komen voor counseling
Ik vond het alles zeer pijnlijk en had grote moeite jullie gesprek uit te luisteren. Gast Ruud bemoeit zich zelfs met de medicatie die de huisarts aan z'n moeder heeft voorgeschreven... Daar moet jij dan toch iets op zeggen, vragen, Rene.
Ja ook mijn vader viel in beschonken toestand de trap af. Belandde met zn kop op de naaimachine en bleek een schedelbasisfractuur te hebben op-gevallen. Tegen die tijd was ik al zo door de wol opgevoed in extremiteiten dat dit 1 vd zovele ‘dingen’ was. Erg hoe mensonterend ook naasten worden wanneer niets meer is wat t lijkt.
Heel geboeid geluisterd. Als een alcoholist herstelt ná een gebroken heup, dan doet iemand anders de boodschappen vóór die verslaafde en koopt zijn dagelijkse portie alcohol; die persoon is dan de enabler...? Of gaat een verslaafde dan een Cold Turkey in? Ik zorg zeker voor iemand met een gebroken heup maar ik koop nooit alcohol voor een verslaafde. Nooit.
