Artık kimse gerçek aşkın tanımını bilmiyor. Birine "sevgilim var" dediğimde "Kesin aldatır." "Seni kullanıyo." "Tek istediği cinsellik." gibi söylemler alıyorum. Herkes sizin gibi paraya tapmıyo arkadaşlar, gerçekten sevebilen var sadece siz bulamıyosunuz.
Temel sorun şundan kaynaklanıyor. Herkes doğru insanı bulma peşinde ama kimse doğru insan olmak için çaba göstermiyor. Doğru insanı bulmak için öncelikle doğru insan olmak lazım. Şunu da unutmamak lazım Kaliteli bir yalnızlık sana zarar veren ilişkiden her zaman daha iyidir.
@@Esneider36 Aslında yerine göre insana ikiside lazım. İnsan bazen yalnızlığı seçmeli. Çünkü tercih edilmiş yalnızlık insanı olgunlaştırır. İçine düşülen yalnızlık ise çürütür. Bazende ilişki yaşamalı. Sevgi ihtiyacını karşılamak için Genetik kodumuzda olduğunu düşünüyorum. Kısacası dozunda olmak şartıyla yerine göre tercih edilmiş yalnızlık yerine göre ilişki 😊(Tabii ki her şey kağıt üstünde olduğu gibi olmuyor)
Küçüklüğümden beridir asosyal bi insanım.Bu hoşuma gitsede insanlarla konuşmak "kadın erkek farketmeksizin" bana korkutucu geliyor.Bu korkunun yersiz olduğun farkındayım ama engel olamıyorum.Dolayısıyladadoğdum doğalı yalnızım yada sapım diyebiliriz.Hep bakımsızdım, tembeldim, sürekliyer ve sadece yatardım.Bundan dolayı özgüvenimde yoktu. Ama son birkaç ayda bir aydınlanma yaşadım diyebiliriz.Artık hayatımı düzene sokmam gerektiğinin farkına vardım.Diyete başladım,derslerime çalışmaya, kendimi farklı alanlarda geliştirmeye uğraşıyorum.Bu özgüvenimi az da olsa yerine getirdi.Ama hala insanlarla konuşmaya korkuyorum.Ama bigün bunuda başaracağıma eminim.Hatta şu anda bu yorumu yazabilmem bile benim için büyük bir başarı.Yalnızlığımı hafifleten bir uğraşım olduğu için kendimi şanslı sayıyorum.Kemanım olmasa şimdiye kafayı yemiştim belkide.Belkide sadece abartıyorum.Bilmiyorum kafam çok karışık.Son olarak Enes abi ye saygılarımı iletmek istiyorum.(çokmu resmi oldu acaba).Benden bu kadar arkadaşlar, saygılar.
İç monolog gibi yazmışsın eğlenceli ve edebi olmuş :D , insanlarla konuşmaya korkma konusunda dışarı çıkıp sosyalleşmen + konuşman dışında bir çözüm yok. Yalnız bilmen gereken herhangi biriyle konuşmak istediğinde aşırı tepki verirse kafana takmaman gerektiği. Yardımcı olacaksa sohbet de edebiliriz ayrıca.
Öncelikle yazacağım yorumu kendimi yüceltmek için değil sadece yaşadıklarının aynılarını yaşadığım ve azda olsa tavsiye veya aklının bir köşesinde kalacak minik sözler olarak hayatımın bir kısmını anlatmak istiyorum. Bundan yaklaşık 4-5 sene önce asosyal, aynı senin gibi kendine bakmaz, banyo etmez, tembel ve zargana(daha doğrusu aşırı zayıf)bir insandım. Çok yakışıklı da değildim ve yüzüm sivilce doluydu. Gittiğim lise de çok iyi bir lise değildi, daha çok kekoların ve özgüveni tavan insanların karı kız kovaladığı, derslerini umursamadığı, sadece mezun olduktan sonra okumak için okuyacak tiplemelerin olduğu bir yerde okuyordum. İlk başladığım dönemi gün gibi hatırlarım. 9. sınıfta insanlardan konuşmaya çekindiğim ve korktuğum için kendimi içine kapatmış ve sadece sıram ve ben olacak şekilde saatlerin günlerin haftaların geçmesini beklerdim. Her gün eve mutsuz gider ve tek odağım olan animeler ve discord ortamında kendimi avutur, yüceltir daha sonra gerçek hayatımda ezik ve başarısız bir insan olarak hayat sürerdim. Bu böyle 1 yıl boyunca devam etti. Bu 1 yıl içerisinde şaklabanlıklar, sırf arkadaş olmak için olduğum ve durmadan eziklenip hakaretler aldığım asla ama asla mutlu olmadığım 1 yıl geçirdim. Sene sonuna baktığımda ne akademik ve manevi ne de maddi bir kazancım vardı. Daha sonra 2. senem de kafama bir şeyler dank etmeye başladı. Aynı sende olan şey bana da oldu. Bir aydınlanma yaşadım, kendimi fark ettim. Çok yalnızdım, arkadaşım diyebileceğim arayıp konuşacağım veya yazacağım kimsem yoktu, ailemi sevmezdim, kardeşimle konuşmaya korkardım, insanlarla iletişimim bile yoktu. O gün çok fazla ağlamıştım.. avazım çıktığı kadar.. değişmek ve bende o insanlar gibi olmak istiyordum, onlar gibi mutlu olmak ve normal bir hayat yaşamak. Bir SEVGİLİ istiyordum lan, beni sevecek bana değer verecek bana iyi bakacak. Bunların hepsi kafama dank edince, mutlu olmak bana haram mı acaba? diye düşünmeye başladım. Yoksa ben hatalı değildim de bu dünya mı hatalıydı? İlk olarak bu düşünme sürecim kolay olmadı. Aynı hayat rutinime devam ederken aynı anda bunları düşünüyor ve yavaş yavaş kendimi değiştirmeye çalışmak istiyordum ama günün sonunda aynı ben tekrar aynanın karşısında duruyordu. Daha sonra kendimi zorlamaya karar verdim. Bu hayatımda aldığım en iyi karar olacaktı. Anime ve discord ortamından uzaklaştım. Discordu sildim ve hayali benliğime bir son verdim. Ben bendim. Başkası değil. Tek ve gerçek ben. O an kendimi geliştirmek adına aynı senin gibi kurslara gitmeye ve spor yapmaya başladım. Spor özgüvenimi yavaş yavaş oturtuyor, müzikse bedenimi rahatlatıyordu. Kitap okumaya başladım, daha çok bilgi kattım kendime. O eski ben artık bana çok uzak geliyordu. Değişmeye başlamışım gibi hissediyordum ama aslında hala eski ben bendim. İnsanlarla hala konuşamıyor bu kadar çalışmama ve bir şeyler başardığımı düşünmeme rağmen hep aynı yerde sayıp duruyordum. Sonra bir karar aldım, size çocukça gelecek belki ama insanlara günaydın, iyi günler, kolay gelsin gibi ibareler ile polis, temizlikçi, çalışan ve benden büyük yaşlılarla iletişim kurmaya başladım. Bu beni o kadar sevindiriyordu ki. İnsanlarla konuşmak benden yaşça büyük olsalar bile ilk iletişimi kendim başlatmam önceden rüya gibi olsa bile şuan gerçekti.. Böyle böyle devam ettim, birde baktım ki kendimden yaşça büyüklerle konuşabiliyorum. Yine de hala yetersizdim ve kendi yaşıtımdakilerle konuşamıyordum ve hala da harika değilim bu konuda. Ama nasıl hallettiysem öncekini, bunla da minik adımlarla şuan ki halime geldim. Arkadaşlar edindim, yine yanlış arkadaşlıklar kurdum ayrıldım nefret ettim hayatımı bazen cehenneme bile çevirdiğim oldu ama yılmadım ve pes etmedim çünkü eski benin nasıl bir insan olduğunu az çok biliyordum. Şuan bile hala eksiğim yeni yeni kızlarla konuşmaya ve kız arkadaş yapmaya başladım. Ama bu süreç çok ama çok uzun sürdü. Zorlu ve arka planı acılarla dolu bir süreçti benim için ama şuan ki olduğum ben gerçekten mutlu ve hayata dair bir amacının olduğunu düşünüyor. Uzun uzun anlatmak isterdim ama ne ben sıkayım ne siz sıkılın. Buraya kadar okuyanlar bile bilmiyorum nasıl bir durumdasınız artık.. ve son olarak da, son bir söz söyleyip bu sayfayı kapatmak istiyorum. Bu süreç senin için zor olacaktır emin ol. Pes edeceksin yeniden başlayacaksın belki yeniden pes edeceksin. Ama her kalktığında yeni birisi olarak kalkacaksın. Şunu unutma, zor zamanlar yıkılması zor bireyler yetiştirir. Biraz klişe olacak ama öldürmeyen acı sonuç olarak insanı daha da güçlü kılıyor. Hayatta başarılar diliyorum dostum. Konuşmak istersen veya tavsiye yazman yeterli.
yalnızlık tek başına kalmak değil kalabalığın içinde kendini kalabalığa ait olmadığını hissetmektir ağalarım o yüzden unutmayın siz de kendiniz gibi biriyle veya birileriyle karşılaşacaksınız (kendim hariç herkesin mutlu olması dileğiyle..)
öncelikle cidden öznel videoları devam ettirmelisin aşırı hoşuma gitti ve bazı konularda "a ben böyle düşünmemiştim" dedirtti, bişeyler paylaşmaya gelirsek; ben de senin gibi bi lise dönemi geçirdim enes özellikle 120 kilo tamamen hayattan kopuk özgüvensiz açıldığım kızlardan red yediğim bi çağımdı sonra biri ile tanıştım ve bana sevdiğini söyledi öyle bir dönemde olduğum için buna çok kapıldım ve aşırı aşırı bağlandım en büyük hatam da buydu. İlişkinin başlarında her şey güzeldi eğlenceliydi kısacası mükemmel gidiyordu, sonrasında kültürel farklılıklardan dolayı uyuşamadığımız kısımlar oldu önemsemedim devam ettim ve git gide ilişki toxicleşti ben herşeyimi ama herşeyimi ona veriyodum o ise tamamen 0 dı hiçbir uğraşı yoktu, ama olsun sonuçta beni sevdiğini söylemişti. Devam ettik devam ettik baya bi uzun ilişki yaşadık, arkadaşlarımdan uzaklaştım çevremden uzaklaştım bana iyi gelen herşeyden uzaklaştım olmayan övgüvenim gitgide daha da yok oluyodu kendimi bitiriyordum resmen. ve yks ye 40 gün kala terk edilmem ile sonuçlandı, kendim kahroldum yataklardan çıkamadım hem sınav yaklaşıyordu hem de herşeyimi verdiğim kişi artık yoktu. Sınav zamanı geldi üstüne kötü de sonuçlandı sınavım sırf bu olaylar yüzünden. Sonra biraz kendime gelmeye başladım (yaklaşım 5 ay sonra) ve fark ettim ki karşımdaki kişi narsistti, beni herkesten uzaklaştırıp kendine bağlamıştı ve ben asla bunu fark etmemiştim. Bunu anladığım gibi eskiden öğrendiğim gitar çalma yeteneğimi geliştirmeye karar verdim yani kısacası kendimi geliştirmeye takmıştım ne konuda olursa olsun. Gitar çalmamı geliştirdim bu sırada yaklaşık 80 kiloya düştüm (yani 40 kilo verdim) dershaneye başladım sosyalleştim, videoda bahsettiğin gibi kendimi pazarlamayı öğrendim. bu kadar şeyden sonra da bikaç öneride bulunmak istiyorum: kesinlikle dış görünüşünüzü düzeltin kendinize tarz bulun kilo probleminiz var ise kilo verdin veya alın body building yapın, kendinize yeni skiller ekleyin araştırmacı olun ve kendinizi geliştirmeye adayın kafanızı, kimseye bağlı kalmayın kalmamaya çalışın herkes gidebilir aileniz dışında hayatta gitmez ya diyceğiniz biri yok herkes çıkar için burada. buraya kadar okuduysan da helal olsun canım biraz orhun kitabeleri gibi döktürmüş oldum yorumlara ama olsun. kendinizi ve özelliklerinizi farketmeniz ve sevmeniz dileği ile ❤🩹
Azmini tebrik ediyorum. Yıllarca düzelmeden, dersini almadan / çıkarım yapmadan da yaşayabilirdin ve bu çok büyük bir kayıp olurdu. 5 ay sürmesi hakkında herhangi bir pişmanlığın olduysa (çok uzun sürdü gibi) endişelenmene gerek yok; kalp 5-6 ayda iyileşir bu tarz süreçlerde. Umarım ideal versiyonuna yaklaşmışsındır, yolun açık olsun.
Sonu evlilikle bitmeyecekse bir ilişkiye başlamak beni tatmin etmiyor artık ki sonu evlilikle bitse bile evleninceye kadar bütün haramlara girdikten sonra da o evlilikten ne hayır görcem. Haramda huzur aramamak lazım. Hayattaki amacıma uygun yaşamak için sabretmek gerek. Önce kariyerini işini hayatına düzene sok sonra sana eşlik edecek birini bulursun umarım kendim de bu dediklerime uyarım. Kendime not :)
Çok güzel bı düşünce yapısı ben de tamamen böyle düşünüyorum. Ne demişler haramda huzur arayana huzur haram olur. (Bu sözümden dolayı linç yemem inşallah)
@@sakurart.e hayır hoş bir söz bence ateist olan kişiler de bu düşünceyi erdemli olmanın önemi şeklinde görebilir bu yüzden her kesime hitap edecek bir söz
@@hypatiasway Ben ateistim ve çok erdemli bir söz olarak görmedim 😁. Ben gerçekten böyle evlilik diyen erkeği ilk defa görüyorum. Gerçekten çok tuhaf 🤔 Ama sen mutluysan ne güzel. Ama ben bu görüşün tam zıttındayım kızlar sizleri seviyorum 😘🥰.
Ben de aynı şekilde düşünüyorum 1 sevgilim oldu çok iyi bir insandı ama karakterlerimizin hiç uymadığını farkedince ayrıldım o da ciddi ilişki insanıydı muhtemelen uzun süre bir ilişkiye başlamam bazen keşke ayrılık gerekmeseydi diye düşünüyorum ama yapıcak bir şey yok Allah herkesin gönlüne göre versin sosyal medyada falan çok çarpık ilişkiler görünce kendime göre birisini bulamıcam diye korkuyorum bazen ama nasip bulamazsakta yapcak bir şey yok zaten çok önemli değil
21 yaşındayım ve tek bir ilişkim olmadı. Bunun bir sebebi varsa çevremdekilerin yaşadıkları yüzünden güven problemim olmasıdır. Toplumdaki erkek kadın algısı gibi boktan kavramlar her ne kadar umurumda olmasa da ben de isterdim sımsıkı sarılacak saçını okşayacağım birini.
Tek değilsin adaş. Sal gitsin. Ben de 21 yaşındayım 1 tane bile olmadı. Bana boş iş gibi geliyo birinden sonra. Sevgi kerizi olmaya gerek yok. Amaç kariyer ve para sonra rahatça yaşarsın.
Bende 19 yasindayim seni cok iyi anliyorum cevremdekileri gordukce aman iyi ki sevgilim yok diyorum ama gercekten bazen eksikligini hissediyorum. Yani guzel oldugumu dusunuyorum, etraftan bu konuda iltifat da aliyorum ama sorsaniz daha flort etmeyi bile bilmiyorum, neyse olmayinca olmuyormus :(
Yalnız olmayı seviyorum çünkü kendi sorumluluğumla birlikte başkasının sorumluğunu kaldıramam ve bu beni çok sıkar. Tabii duygusal olarak arada yanında biri olmasını istiyorsun ama mantık devreye girince bu istekten vazgeçiyorum.
Kesinlikle serinin devami gelmeli.Seninle aynı fikirlerde olmak cok guzel.Bu konuda bu kadar olgun dusunmek ozellikle böyle bir toplumda... Soylediklerine katiliyorum.
Hayatta her istediğimiz olmaz. Bazen bir şeyin olmasını çok isteriz, ama o şey asla olmaz. Eğer herkesin her istediği olsaydı, hayatın bir anlamı olmazdı. Ben sevgilim olmasını çok istiyordum, ama maalesef olmadı. Sonra düşündüm ki, eğer her istediğim olsa, şu an ne durumda olurdum? İnsanın her istediğinin olmaması güzel bir şey. Örneğin zamanı durdurmayı, ışınlanmayı, zamanda geriye gitmeyi, görünmez olmayı ve ölümsüz olmayı da istiyorum, ama bunlar asla olmayacak. Sevgili meselesi de böyledir, benim için asla olmayacak şeylerden biri. Asla gerçekleşmeyecek şeylerin peşinden boş yere koşmamak gerekir. Elindeki ile yetinmen ve devam etmen gerekir.
Yorumlara baktım da herkes sevgi boş iş keriz olmayın kariyere odaklanın diyenlerle dolu. Kendinizi kandırma evresine geçmişsiniz artık, birisi çıkıp sizinle olmak istese düşünmeden atlayacak kişiler burada gelmiş caka satıyor :D Elbette kendinize odaklanmanız ve gelişmeniz gerek ancak bir yerden sonra size motivasyon, huzur verecek birisine ihtiyacınız var. İnsan sosyal bir varlık anne babanız sizin kafa yapınız gibi düşünseydi hiç var bile olmayacaktınız. Benden tavsiye Enes'in dediklerini bir değerlendirin güzel yerlere değinmiş yoksa "Turkish Psycho" olup çıkarsınız :)
birisi çıkıp benimle olmak istese onu reddederdim ciddiyim çünkü birisi açılsa ya beni kullanmak istiyordur ya bana şaka yapıyordur yada beni kandırıyordur ben sevilcek bir insan değilim bu dünyada beni sevebilecek bir insan yok
@@umutpool6033 yanılıyorsun herkes sevilmeyi hakkeder yazından anlıyorum ki ya kendini çok çirkin görüyorsun ya da çok yanlış bir şey yaptın ne olursa olsun kendini sev şu sözü bilirmisin? Dünyayı sevgisiz büyüyen insanlar mahvetti lütfen böyle olma 😭😭
Sonunda ya Allah ım herkes aynısını diyor şu ana kadar hiç sevgilim olmadı benimde daha o kadar büyük değilim bu duyduklarından sonra kendimi geliştireceğim insan ilişkileri olsun sevgi olsun 😊
Kariyerime odaklandım 25 yaşındayım iyi bi gelire sahip oldum ama sosyal hayat 0. Belli bir yerden sonra da kurmak imkansızlaşıyor. Bence ikisini de dengeli şekilde yapmak gerekebilir. Yoksa diğer türlü boş zamanı benim gibi sadece youtube olan birine dönüsüyorsun :).
Abi bence bunu devam ettir yayın mı video mu bilmem ama bunların devamı gelmeli herzaman politika siyaset gündem olmuyor bunlar da bi yere kadar insanların bu tarz sorunlarına veya yaşantılarından şeylere dokunmak hem kitlenle olan bağını güçlendirir hemde değişiklik olur Yani kısacası ben beğendim arkadaşlarda beğenmiştir bu konularda senin de anılarını,yaşanmışlıklarını dinlemek güzel olurdu
Ben de kısaca kendi hikayemi anlatayım. Ailem bağnaz islamcılardı ve beni de böyle yetiştirmek istediler. Ortaokul yıllarına kadar da aslında istedikleri şeyleri baya da elde etmişlerdi. Ama ailemin bir "zaafı" vardı eğitime de çok değer veriyorlardı çünkü kendi çocukluklarında istedikleri seviyede eğitim görememişlerdi. Sağ olsunlar sevgi anlamında da gayet yeterli seviyede ilgi gösterdiler biz çocuklarına ben annemin sevgisinin ve babamın vakurluğu sayesinde baya sağlam bir psikolojik temel oluşturabildim. Anadolu çocuğuyum babam memur annem ev hanımı ve dedelerimizden kalan idare edecek kadar tarlamız var. Hafta sonları ve tatillerde buralarda çalışıyoruz. Kendimizş avutacak kadar. Ben de ablamın ailemle anlaşamamasını temel alarak ailrmin her dediğini yapma yoluna gittim. Bu da beni haliyle ortaokul sona kadar uslu öğretmenlerin çok sevdiği pısırık ve herkesin sevdiği ama kimsenin en yakın arkadaşı olmadığı sevgilisiz ama başarılı sınıfın inek çocuğu yaptı. Hayatımdaki en büyük şansı liseye geçtiğimde harcadım diyebilirim. Çünkü liseye geçiş sınavonda güzel bir puan alarak geçmiş ve fen lisesi kazanmıştım. Ve bu benim hayatımın dönüm noktası olsu diyebilirim. Çok küçük bir köyde doğup büyüdüm köyde internet kafe yoktu ilk telefonum 7. Sınıfta alındı ve evde de bilgisayar yoktu. Lisede bilgisayarla ve youtube la tanıştım. Okuldaki arkadaşlarım da fen lisesi olduğu için çok çeşitli ve bir sürü farklı fikirle içli dışlı yaşamak da kendi fikirlerimi sorgulamama neden oldu. Berbat sayabileceğim asosyal ve dindan bir 9. Sınıf tecrübelerimin ardından kendimi ne kadar sevmediğimi farkettim ve içten içe değişmek istedim. Karakterini sevdiğim birkaç arkadaşımı örnek alarak beğenmediğim özelliklerimi değiştirmeye başladım. Öncelikle insanları analiz edip kime ne söylersem onların ilgisini alabileceğimi araştırdım kendimce. Kısaca insanlara istedikleri kişiyi yaratıyordum onlarla konuşurken. Bu her ne kadar herkesin benimle konuşurken mutlu olabileceğini gösterse de temel karakteristik özelliklerimi kimseye yansıtamadığım için aynı anda hem herkesin arkadaşıydım "iyi çocuk yaa" dım ama aynı zamanda da kimsenin en yakın arkadaşı değildim (yine). Ama en azından değişen bir şey vardı artık kendi haraketlerimle insanlardan kötü geri dönüş almıyordum özellikle arkadaşlarımdan ve artık kendimden nefret etmiyordum ve bu da bir şeydi. Genellikle teknoloji snaat vs gibi konulara ilgi duyarken sosyalliğim hiç füşündüğüm konulardan biri olmamıştı sadece en kısa sürede kendimi daha da geliştirerek daha da kendimi sevebileceğim bile hale getirmek istiyordum kendimi. Ama arkadaşlarıma baktığımda sınıf içi gruplaşma ve sevgilişme git gide artmaya başlamıştı ama ben ne yazık dediğim gibi bu konulara ilgi duymuyordum. Çok gurur duyamayacağım tek konu derslerimdi. Başarısız değildim ama artık sadece umursamak istemiyordum. Sonrasında olan görece kötü sayılabilecek tek durumum yalnızlıkla tanışmamdı. Covid döneminin de girmesiyle artık yeni arkadaş edinmeyip sadece kendi kendime düşünmeye geçtim. Çünkü insanlardan çok sıkılmıştım. Aşk ve sevgi konularını araştırmaya başladım internetten en saçma yorumlardan en bilimsel yazılara kadar tatmin olabileceğim seviyede bilgi sahibi oldum ama bu sırada tam anlamıyla bir materyaliste dönüştüm. İyilik sevgi ahlak gibi javramlar benim için tamamen anlamsızlaşmıştı. Sonrasında çok da gurur duymayacağım ama yine de burada olmaktan mutlu olduğum bir üniversiteye yerleştim. İlk sene eksik kaldığını hissettiğim sosyallik eksiğimi kapatmak için önceden üniye geçen tanıdıklarımın hepsinin söylediği ilk şeyi yaptım ne kadar ilgi alanım olan klüp varsa hepsine kaydoldum bir sürü insanla tanıştım bir sürü etkinliğe katıldım bazı klüplerde yönetim ekibine katıldım ama bir seviyeden sonra o kadar çok dolmuştum ki uyumaya bile vakit bulamaz olmuştum. Sonrasında kendimi dengelemeye çalıştım. Bu sırada zamanımı çalan bazı arkadaş gruplarından ayrıldım ve sadece birkaç arkadaşıma değer verdim. Şu an üni 1. Sınıfım ve arkadaşlarımın bir çoğu ödev ve sınav için bana yakın davranıyor sonra beni unutuyor. Aga gruplarımdan milletin her yeni tanıştığı kıza yazıp sonra red yediğini canlı canlı gördüm. Bütün bu olanlardan sonra aşk a olan bakışım iyice benim canımı sıkmaya başladı. Artık sevgili aşko vs istemiyorum. Kendime aseksüel de demek istemiyorum. Elimden geldiğince yeni tecrübeker denemek istiyorum bu yüzden etkinliklere katılmaya devam ediyorum. Oyun geliştirme alanında kendi arkadaşlarımızla ufak bir klüp kurduk. Bu alanda geliştiriyoruz kendimizi. Bana gökten bir sevgili gelmeyecek bunu biliyorum. Ama artık bu alanda da uğraşmak istemiyorum. İleride "doğru" insanı bulur muyum bilemem ama artık tek şstediğim içimden geldiği gibi yaşamak. Yolda gördüğüm kediyi köpeği seviyorum. Sakin bir hayatım var. Kendimi geliştiriyoruz. Etkinliklerle zaman geçiriyoruz. İnsanlar bana soru sormadıkça etkileşime geçmek istemiyorum onlarla onları rahatsız edeceğimi düşünüyorum. Özgüven eksikliğim var. Sosyal fobim olabileceğini düşünüyorum. Psikiyatriye gitmedim gitmek de istemiyorum. Olabildiğince sağlıklı beselenmeye çalışıyorum. Spor yapıyorum kendimce. Artık sadece insanlarla "arkadaş" olmak istiyorum. Çünkü artık sadece o şekilde seni kullanmıyorlar. İleride nasıl olurum bilemem. Şimdilik duygu durumlarım robotumsu diyebilirim. Stabil sürekli arada mutlu olup arada üzülüyorum dengeli bir şekilde. Ne doğru ne yanlış bilmiyorum. Sadece kendimce güzel olabileceğini düşündüğüm şeyleri içimden geldiğince yaşıyorum. En azından bugünden sonra ne zaman ölsem keşke şunu yapsaydım demeyeceğim. İçim rahat en azından. Hayallerim var ama şu anlık değer verdiğim tek şey anlık içimden gelen şeyler. Maksat bir amaç uğruna yolda olmak zaten. Bakalım hayat daha neler getirecek. Tek bildiğim şey bugünden sonra artık pişmanlık yaşamam en azından. Geçmişe pişmanlık duymuyorum yaşadığım güzel şeyler için mutlu olup kötü şeyler için tecrübe edindim en azından diyebiliyorum. Hiç keşke demiyorum ve bu da bence gğzel bir şey. Bence bu kadar iç dökmem yeter. Gayet rahatladım. İleriki ben için şimdiden mutluluklar. Baya uzun oldu okuyanların vaktini aldığım için özür dilerim. Umarım herkes kendince mutlu olabileceği bir hayat yaşar. İyi günler herkese.
22 yaşındayım bugüne kadar bir tek sevgilim bile olmadı, nedeni tipim huyum vs değil, günümüzde yaşanılan ilişkiler bana iğreti geliyor. Her şeyin yalan ve yapay oluşu, insanlara kolay kolay güvenememde cabası tabii. Varsın böyle devam etsin, ben şuanki halimden memnunum.
Artık maalesef insanlar bireyi değil olayı seviyor, sevgilim olsun diye sevgili yapıyor kafasına uymayınca ayrılıyor. Keşke eskisi gibi seviyeli ve gerçek olsa ilişkiler
Ben bu işler için yaşımın küçük olduğunu düşünerek ve pek de bir şey yapmayarak yıllarımı geçirdim . Şu an geçmişe bakınca bu işlere erken girişen arkadaşlarımın yaşadıklarını bildiğimden çok da sorun etmiyorum. İşin kötüsü romantik ilişkilere kendimi o kadar kapatmışım ki bu tarz durumlarla karşılaşınca ne yapacağımı bilemiyorum. Birinden hoşlandığımda makul bir şekilde nasıl belli edeceğimi bilemiyorum mesela. Ya da bir flörte nasıl karşılık verilir şaşırıyorum. Birde taktik mevzuları var. Onlar zaten iyice aşktan sevgiden soğutuyor insanı fdnrkdkdkdns
@@ayaz7091 şey şöyle bir düşün gerçek ismini bilmediğin biri seninle ark olmak istiyor sen olurmusun ben olurum ama seni tanımıyorum ark olmak istiyorsan pinte gel seni tanıtım belki
Kendinin en iyi versiyonu olmak. Ne için "muhtemel" bir aday için. Açıkçası beni seven biri için en iyi versiyonumun da daha iyisi olurum ancak 20 yıllık yalnız olarak umrumda bile değil. Dış görünüşüne dikkat eden biri değilim, bakımsız değilim ama üniversiteye eşofmanla giderim mesela. 4 yıl kadar profesyonel bisikletçilik yaptım bir zamanlar gayet fittim ama istediğim gibi biri karşıma çıkmadı. Başarı derseniz Bilkent'te okuyorum, ekonomik bağımsızlığını elde etmiş biriyim falan filan. Hani bu listeyi daha da uzatırım. Ancak hayatımı muhtemel bir eşe göre dizayn etmem, ben yalnızlıktan korkan biri değilim. 40 yaşıma kadar da sap kalsam sorun etmem. Evet bir ilişkim olmasını çok isterim ancak bunun için olmaktan memnun olduğum adamı değiştirmem. Bir zamanlar ben de Enes gibi en iyi versiyonum olmaya çalışıyordum. Ancak birini sevdim ve hiç bu kadar çaresiz kaldığımı hatırlamıyorum. Sevgi çalışarak çabalayarak elde edebileceğiniz bir şey değil. Biri sizi sevmiyorsa dünyayı ikiye bölseniz yine sevmez sizi. Ayrıca biri sizi sevmediğinde sebep tipiniz, başarınız, zekanın olmuyor. Bahsettiğim üzere bende hepsinden gayet var. Ancak biri sizi sevmediğinde sebep kafa yapınız oluyor. Çünkü kişiler kendi kafalarında ideal bir ilişki kuruyor ve sen buna ters isen sevilmiyorsun. Bunu kendimden ve bana ilgi göstermeyen karşı cinsten biliyorum. Ben bunun farkına vardığımdan beri böyle yaşıyorum. Memnunmuyum hayır. Fakat ,Enes'in dediği gibi yaşarken ise sahte bir mutluluğum vardı ve bence gerçek bir mutsuzluk sahte bir mutluluktan daha iyidir çünkü onun sahte olduğunu fark ettiğinde dünyan başına yıkılır.
Okulum güzel, bölümüm güzel, güzel şehirlerde yaşıyorum, çok güzel bir hobim var, arkadaş edinirken sorun yaşamıyorum, fayda sağlayan bir birey olmaya çabalıyorum, eğlenmeyi severim kadın halin gibiyim. Her gün makyaj yapıp gözlerimin altını aşındırmayacağım. Birisi için giyinişimi değiştiremem kendimde beğendiğimi giyerim. Fiziğimi seviyorum ama birisi beni bunun için beğenecekse sapık zihniyetliler de ilk onu görüyor zaten. Tozpembe de bakmıyorum ama ben kendine özgü olmayı biriyle olmanın önüne koyuyorum. Ben de şikayetçiyim ama kendini terk edersen bütün insanlar gittiğinde kendinde ne bulacaksın ki? İnsan kendini değiştirebilir tabii ama başkası için değişmek çok yorucu bir şey ve nereye kadar rol yapabilirsin ki? Dışarı çık ve birileriyle tanış demek komik geliyor. Dışarıdaki insanlara onların baktıkları gözlerle bakmak istemiyorum. Mütevazi olarak, yargılamayarak, temiz kalarak sıyrılmak istiyorum. Belli bir özgüven tabiki lazım ama insanların sırtından değil kendi donanımınla. Bazıları da kendi kendine takılıp yaratıcı şeyler yapan kadınları ve adamları sevsin.
Ben ya "hayatımın aşkı" diyebileceğim bir kızı bulup GERÇEKTEN bağlanmak tüm sırlarımı dökmek taktik kasmadan kendim gibi olmak... istiyorum. Ya da ciddi olmayan takılmalık şeyler. "Gerçekten" aşık olmadığım ve yeterince uyuşmadığım biriyle "aşkım bi tanem canım cicim"cilik oynamak ve karşı tarafı üzmek/kandırmak istemiyorum
Koskoca iki sene boyunca hayatımın en, ama en merkezine ve hatta hayatımın ta kendisi noktasına getirdiğim sevgilim 1 ay önce beni terketti... Öncelikle söylemek istiyorum ki kendimi onsuz düşünmeyeli, onsuz bir gündelik rutin düşünmeyeli çok uzun zaman olmuş. Okula gidip gelirken, herhangi sıradan aktivitelerimi uygularken onun varlığından, hali ve vaktinden haberdar olmaya o kadar alışmışım ki, bir aydır göğsümün sol kısmında hiç dinmeyen hafif bir sızı var, son günlerde tek istediğim hep olduğu gibi ona sıkı sıkı saatlerce sarılmak, ellerini tutmak, gözlerine yakından bakmak. En çok canımı yakan ise tüm bunları ya hiç hissetmiyor, ya da çok büyük bir ustalıkla bana yansıtmamayı başarıyor. Her ikisi de ruhuma acı veriyor, iki senedir o kadar fazla şey yaşadık ki hayatımı sürdürdüğüm çevrede onun olmadığı anılara sahiplik etmeyen bir mekan, olay veya kavram kalmamış. Ben artık ben değilmişim yani, onunla beraber olusturdugumuz kişiye dönüşmüşüm tam olarak, tek başıma yokmuşum gibi geliyor. (Size biraz ergen nihilizmi gibi geliyorsa affola.) Hiç de suçlayamıyorum onu açıkçası, nedense hep kendimi yeterince iyi anlatamadım ona, aktaramadım hislerimi olması gerektiği gibi vs. Gibi ifadeler dolanıyor kafamda. Sadece düşünüyorum değmez miydi acaba cidden? Beraberken yaşadığımız hisler, dünya üzerinde ki her acıya... Belki de sadece bana öyle gelmişti... Belki de gerçekten haklı sebepleri vardı. Yazarken de tutamadım yine göz yaşlarımı... Meraklısına ayrılma sebebimiz (tetiğin çekilmesi noktasında) bana gelen bir mesaj ve benim o mesajı heyecanla silmem. Bu olay doğrultusunda aldatıldığına çok emindi, bende kendimi Kanıtlamak doğrultusunda bir çok şey yaptım, o mesajı atan kişinin telefon numarasını göndermek gibi gibi. Ancak öyle bir hırs bürümüştü ki gözleri bana karşı, ağlamak üzereyken bile görebiliyordum onda küçümseyici ifadeleri, ilk zamanlarda küfürler hakaretler etti. İlişkimizin başında nolursa olsun seviyesizce bitmesin diyen kız benim kendimi kanıtlama çabalarıma rağmen ağır küfürler ediyor, ilişkimize, yaşanmışlıklarımıza, anılarımıza ağız dolusu sayıp sövüyordu, aklımdan hiç çıkmayan ifadelerinden biri şu oldu; Anılarımızın hepsi tekrarlanmaması gereken hatalar... Bu mesajı okuduğum an içimde çok şey öldü aslında, en başta ilişkinin tekrar nefes alması(bu metaforu yaptım ancak o nefes için sadece ben çabaladım maalesef) konusunda duyduğum umut, çünkü her ne olursa olsun benim tanıdığım kız bu sözleri söylediği biriyle olmaz, olmak istediği birine bu sözleri söylemezdi, dolayısıyla zaten emindim artık beni sevmeyeceğinden, ki zaten söylediği şeyi okuyan kaç kişi cidden kendisine saygısını ve gururunu ortaya koyup hala konuşmaya devam ederdi bilmiyorum... Ancak ben bu olaydan sonra tam emin olmasamda 4-5 hafta daha sevgim için çabaladım. Mektuplar yazdım, origami ve basit karakalem çizimleri vs. İle uğraştım, 5-6 senelik instagram hesabımı tamamen değiştirdim... Bunları sadece içimi dökmek için yazıyorum, hiçbiri benim canımdan çok sevdiğim aşkım karşısında bir değer sahidi değil. Olmadılar yani, yks senemizde olmamıza rağmen onlarca kez derhaneyi ektim, aileme yalanlar söyledim, kavgalar ettim, o ise sadece kararlıydı, sadece ben tam umutsuz olacakken bir yeşil ışık yakıyordu ki ben çabalamaya devam edeyim... Ama umurumda değildi brn çok aşığım sonuçta uğraşmam, çabalamam gerekiyor mentalindeydim, şiirler ve hislerimi anlatmaya çalıştığım denemeler yazdım. Artık o tetiği çeken olay konuşuluyordu bile, farklı sebepler bulmuştu, burda söylesem olayın ciddiyetini kaçıracak cinsten, öyle ki çok umutluydum, artık şımarıyordu tekrar, sınıyordu beni... Sonra bi anda tek bir kısa mesajla vedadan bahsetti, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Daha iki üç gün önce uzun bir süreç geçecek karar veririz beraber derken, bir anda böyle bir mesaj. Bilmiyorum böyle bir duygu değişimini almıyor aklım, veya çok net ise, ben kesin bir şekilde ayrılacaksa onca soruşturma, onca farklı konuda tartışma, şu kızın postunu neden beğendin? Şunu neden takip ettin? Gibi meseleler neden açılmıştı böyle bir dönemde, ayrıldık ya hani? Her neyse. Sonuç olarak bitti, onun isteği ve eylemleri sonucu bitti. Ben hala çok aşığım ona. Asla anlam veremesemde yaptıklarına herşeyimden çok seviyorum onu. Saygılar herkese, sende olurda bir gün okursan bu yorumu, hiç sanmıyorum, sadece hatırla ya olur mu? Herşeye razı olmama rağmen bana söylediklerini hatırla. Ve dediğim gibi, umarım hep benimleyken olduğundan milyonlarca kat daha mutlu olursun. Umarım aradığın aşkı bulursun... Ben yine de her şey için teşekkür ederim 💜 düzenleme - 1(29.10.2022 saat: 13.30) yorumu yazmamın üzerinden bir kaç gün geçti arkadaşlar... en son(dün) igden UZA yazıp heryerden engelledi beni. dün gece hayatımın en zor gecelerinden biriydi. ve bu sabah bir karar aldım, bu yorumu kafama estikçe düzenleyip güncellemeler yapıcam, yt de bazı şarkıların vs. altında böyle olaylar var bilirsiniz belki insanlar yaşadıklarını, hikayelerini anlatıyorlar, ölümsüzleşiyor aslında. Ezgiye olan aşkımın da böyle bir hal almasını istiyorum. evet adı ezgi ilk defa bahsettim bu durumdanda, belki yıllar sonra görür bir şekilde bu yorumu ve en baştan bir şansımız olur. hem burayı küçük bi blog vs gibi kullanır içimi döker, rahatlarım. hemde altına yazılan şeyleri okurum dertleşiriz zaman geçtikçe diye düşündüm. Enes silmez umarım yorumu:D... öyle işte tekrar ne zaman gelirim bilmiyorum.
vay be böyle sevenler de mi varmıs..öncelikle sunu diyim. bence yoluna bakmalısın. at gibi giden it gibi dönermiş. bu kız sana dönse bile affetme cunku bi daha gidecektir. onunla gittiğin yerlerdeki anılarını silemezsin ama yenilerini ekleyebilirsin. mesela tek git. ya da bi arkadaşınla. herşey bana onu hatirlatıyor demissin ya bende onun icin diyorum işte. ne bilim yeni aktiveler edin. kimse vazgeçilmez değil. belki devam etseydi daha kötü olacakti ikiniz icinde? bilemezsin... hayirlisi böyledir belki. kendini daha fazla yıpratma.
o kızın bu yorumu görmesi lazım, eminim pişman olucaktır. bence fake hesap açıp yollamalısın bu yorumu yusufun arkadaşıyım ayağına. okurken çok üzüldüm çünkü çok güzel sevmişsin.
birini ne zaman tanırsın biliyormusun knk ayrılırken tanırsın. çok zor bir dönemdesin birde yks senesi maalesef sınav dan sonra ailenin ya da kimsenin umrunda olmayacak senin yaşadıkların herkes ne yaptığına bakar unutma kimse dalgalarla nasıl boğuştuğuna bakmaz gemiyi limana getirdin mi ona bakar. sen çok sevmişssin belli bende aynısını yaşadım 1 yıl zor unuttum ama şimdi geçimişte yaşadığım acı-tatlı bir an olarak geliyor aklıma gülüp geçiyorum. umarım toparlanırsın ve ona muhtaç olmadığını göstermen lazım yoksa o daha çok gider senden. 2 yıllık bir ilişki de aniden çekip gidiyorsa bunuda sorgulamak lazım.
Ben şu an lise sondayım ve solo takılıyorum ama kendimi geliştirmeye çalışıyorum, gidiyorum bakım yapıyorum, giyim tarzımı modaya göre düzeltiyorum, bu aralar spora kaptırdım kendimi evde 1-2 şey yapıyorum ve sadece dış görünüş değil kişilik olarak da esprilerimi komikleştirdim, sohbet muhabbet ortamlarında konuşmalara dahil olabileceğim kadar güncel ve genel kültür edindim ve öz güvenim var. Kısacası ben bile bunları yapabildiysem siz de yaparsınız hadi kalkın ve o kıçınızı kaldırın çünkü siz kendinize bakmadıkça kimse size bakmaz (edit:5 tl motivasyon konuşması gibi olmuş xd )
@@yashironene2483 ben bu değişime 8. sınıfta başlamıştım kuzenim bana göre daha sosyal ortamlarda bulunduğu için onu takip ettim ve sohbette hep dinleyen oldum hep aklımda not ettim o ortamda nasıl konuşuluyor ne tarz şeyler insanların ilgisini çekebilir nasıl sıkıcı olmayan bir dille anlatım yapılabilir bunları gözlemledim sonra bende yavaştan başladım sohbete dahil olmaya he sadece dinlemeklede olmaz gidip dünyada olan biteni takip edip trendleri takip edip geliştirdim ama sakın sohbetlerde katılabilmek için illa kitap kurdu olucaksın çok şey bileceksin diye bir şey sanma gidip birkaç aktivite yaparakta gelişebilirsin mesela basket oynarsın bir hobi edinirsin herhangi bir sosyal faaliyet yaparsın yani kısacası konuşabileceğin bir konu için çevreni gözlemle güzel bir şey bulursan onu sıkıcı olmadan anlatabilirsen bu işi yaptın
KARDEŞ bak şimdi sana ne anlatacam gel otur şöyle karşıma. Ergenliğimi ve gençliğimi neredeyse tek bir kişiyle geçirdim. Ben onun ilkiydim o da benim ilkimdi. Şehir şehir tatile gitmelerden tut başbaşa balkonda çekirdek çitlemesine kadar herşeyi yaşadık, güldük, ağladık, uzakta okudu çok özledik falan fistan. Sonunda ne oldu ? Örf adetlerden bu kadar nefret ettiğimi bildiğim halde beni ailesiyle tanıştırdi hani onca senedir birlikteyiz artik adıni koyalim diye. Bu tanışma tam bir faicaydı benim için. Ben okuduğum mesleği icra ettirmediğimde, kendi içimde piskolojik savaş yaşarken acaba şuan ne yapacam, ne kovalasam, neye hazırlansam dediğim zamanda bıraktı,cok ağir konuştu, gururuma yedirmedim ve bunca yılı 3.5 ayda unutup başkasıyla nişanlandı. Bu olayın üzerinden neredeyse 6-7 sene geçmesine ragmen hâlâ istemsizce rüyalarıma girer. Şimdi ise elime mesleğimi aldım, kendime baktım, hem okudum hem araştirdim, biraz daha diksiyonumu ve kelime dâğarcığımı gelistirdim, dövme yaptırdim, giyim tarzımı değistirdim fakat bunları kendime olan saygımdan ötürü yaptım. Hiç bir zaman kendimi beğendirme çabam olmadı. Hiç artistik bir poz verip foto cekilmem mesela.Şuanda ise turizm sektöründe yaklaşık 1.500 personelin çalıştığı ve birçok ülkeden gelen insanlarla birlikte iç içeyim hergün. Ama içimde hâlâ bir istek yok. Birisi gülümsediğinde, merhaba kolay gelsin dediğinde bile yüzüne bakmıyorum, yanlız kalsak soğuk konuşuyorum, kimsenin masasına oturmuyorum, ağzımın salyası akmıyor bla bla bla hergün onlarca fırsatı elimin tersiyle itiyorum gibi hissediyorum bu yüzden. Özgüvenle ilgili bir problemin mi var diyeceksin hayir güzel kardeşim gayet eli ayağı titremeyen, net ve baskın konuşan, lağabali takılmayan, oldukça ciddi ve efendi gibi takılmaya calısan birisi olarak görüyorum kendimi. Sadece kendimi anlatmaya, tanıtmaya ne zamanım ne de halim mecalim yokmuş gibi hissediyorum Ama işte gel gör ki zamanında yaşadığim bu travma beni kadinlardan soğuttu. Hiç bir ağır iş yapmadiklarinı ve benim hergün hayatımın sikildiğini falan kafama daha çok takmaya başladim. Bana her yaklaşan karşıcinsin benden bir çıkarı olacağını ve beni herhangi bir konuda (maddi veya manevi) kullanıp paçavra gibi atacağını hissediyorum, düşünüyorum. Sadece gerektiği zamanda gerektiği kadarıyla diyalog kurup asla o pencereyi açmıyorum. Sezon bitince evli evine köylü köyüne muhabbeti döneceğini biliyorum. Kendimi hepsinden soyutlayıp kalabalığin içinde ıssız adamı oynuyorum. Mutlu muyum ? Pek değil, ama yıllar geçmesine rağmen yeni bir ilişkiyede hazır değilim. Çok yoruldum ve bittim. Üzerimden bir enkaz kaldıracak kadar güçlü bir kadına ihtiyacım var. Belki o zaman düzelebilirim...
Şu el hareketi de nereden çıktı kardeşime yapıyor sinir bozucu Aşkın sorgulanacak bir şey yok Üreme mekanizmasından başka bir şey olmayan aşka insanlar o kadar alakasiz anlamlar yükledi ki sanarsin aşk gerçekten çok önemli Gram önemli değil
@@sadecejungkook6939 ureme mekanizması olması fizyolojik bir gerçek bu arada üstelik insanlar gerçekten de aşka sahip olmadığı anlamlar yüklemiş yoksa bizim Anadolu ozanlarinin sahip olduğu aşk papazda da olurdu
bir insana takılı kalmak takıntılı olmak kadar berbat bir şey yok size kendinizi yetersiz, çirkin, hissettirir. hayatınızı bloke eder ve sizi geriye çeker böyle insanlarla işiniz olmasın lütfen sizi ileri taşıyacak geliştirecek insanlarla yolunuza devam edin kimse vazgeçilmez değildir arkadaşlar emin olun daha karşınıza binlerce insan çıkacak merak etmeyin yalnız ölmezsiniz çok şey yaşadım çok şey gördüm geriye dönüp bakınca keşke en baştan başlasam her şeyi daha düzgün yapardım bu kadar takıntılı olmazdım diyorum ama bunlar da birer hayat dersi böyle böyle olgunlaşıyoruz demem o ki kendinizi çok sevin çünkü siz kendinizi sevmezseniz kimse sizi sevmez, sevemez. ilişki olarak yalnız olabilirim ama kendi içimde yalnız değilim çünkü kendimi seviyorum ve kendime yetebiliyorum :))
Benim düşünceme göre aşk oldukça absürd ve tamamen bir zaman kaybı.(18 yaş altı veya ciddi olmayan ilişkilerde)18 yaş altında olabildiğince kendinizi geliştirmeye özen göstermelisiniz spor yapmalısınız,dil öğrenmelisiniz,genel kültürünüzü geliştirmelisiniz,sağdık arkadaşlar bulmalısınız ve kötü ortamlara girmemelisiniz.
Realitede aşk çoğu zaman bir saçmalıktır özellikle eskiden beri gelen erkek kadına bakmalı algısından nefret ediyorum ben bir işte çalışıyorsam ve bir aile kurmaya çalışıyorsam karşımdaki bireyin de benim gibi çalışmasını beklemek en doğal hakkım ve bunu istemekten hiç çekinmem.
Sınıfta sevdiğim bir kız vardı geçen sene mayıs ayı falandı, o zamanlar cesaret alıp çıkma teklifi edememiştim sonra yaz tatili geldi, yaz bitti ve kızın annesi kızı zorla okuldan aldı... Daha sonra kıza onu sevdiğimi ve ona çıkma teklifi etmek istediğimi söyledim ve kıza eğer çıkma teklifi edersem kabul edip etmiyeceğini sordum, ve kız kabul ederdim dedi...
Sevgilimle 2 yılı aşkın bi ilişkimiz var. En çok sorun yaşadığımız sorun görüşememek. Aynı şehirde bulunduğumuz zaman bile 2 ay 1 ayda bir 3 4 saatlik zaman geçirebiliyoruz. Bunun sebebi benim ailem. Az görüşebiliyoruz gün içinde ben çalışıyorum hem okuyorum o ise sehir dışında üniversite okuyor. Iliskimizin göbeğinde güven ve saygı var sevgiden de önce geliyor bu ikili bunu sağladınız zaman uzun süreli ilişkiniz olur. Ne ben çok guzelim ne o çok yakisikli( tabi benim için çok yakisikli dışarıya göre değil olmasin da dkcbdkdnsn) birbirinizin karakterine asik olursanız küçük dahi olsa sorunlarınızdan kaçmadan konusarak hallederseniz sizin de uzun süreli ilişkiniz olabilir ille de cinsellik olmasına da gerek yok bu kadar tavsiye bitmiştir sksbsjsnsks
her şey iyi hoş da bir problem var: nerde insanlara fikrini sorsak nereye gidip bir şeyler dinlesek herkes ciddi ilişki fikrini vurguluyor ve bunun bulunmasının zor olduğunu söylüyor. ancak herkes ciddi ilişki ararken gerçekte neden böyle insanlar cidden çok az? (bu durumlarda yıpranmamak için siz de onlardan olun)
öncelikle selam enes! nasıl umarım iyisindir, video aşırı güzel olmuş üniversite 2 sınıf öğrencisiyim ve şu hayatıma kadar bir kez sevgilim oldu o da geçen sene, lise de bende senin gibi bir çocuktum. kimseyle konuşmayan sessiz sakin insanlardan uzaklaşan birisi, çok özele girmeden açayım konuyu çok fazla zorbalığa uğradım ve bu zorbalıklar kız erkek karışık oldu. ve benim insanlara olan güvencim azalmaya başladı, ve aşk dediğimiz duygu ile geç tanıştım, insanlar kilomdan tipimden giyimden hep yargıladılar, kilo verdim tipimi düzelttim saç yapımı değiştirdim giyim tarzımı düzelttim, ve şu 2 senedir aşırı derece de özgüvenli ve mutlu hissediyorum, video aşırı iyi olmuş özgüveni olmayan arkadaşlarımız için tatlı bir motivasyon. başarılarının devamını dilerim.
kahve içebileceğim, uzunca sohbet edebileceğim biri olsa fena olmazdı. bu kişinin özellikle erkek olmasını isterdim çünkü sanal harici erkek arkadaşım olmadı. bu sayede sosyalleşebilir, iki cinsin aynı konularda nasıl hissettiğini birbirimizden görebilirdik. bu kadar basit bir şeyin gerçekçi düşününce imkansız gelmesi beni üzüyor.
Liseden üniversitesi sona kadar farklı farklı ilişkilerim oldu . Kimi uzun sürdü kimi kısa. Sonuncusunda ki bu yaklaşık 5 sene önceydi artık karşı cinse tamamen güvenimi kaybettim o günden beri yalnızım . Bu cinsiyetçi birisiyim demek değil . Kadınlarla iletişime geçmeye flört etmeye bile üşeniyorum artık . Hakkımızda hayırlısı
bundan bir ay öncesine kadar sevgilim vardı fakat ayrıldık, ilişkimiz 4 ay sürdü ama 3 yıldır birbirimizin hayatındayız ve 3 yıldır her gün konuşuyorduk. Hem sevgilim hem en yakın arkadaşımdı anlayacağınız, artık sadece aşık olduğum insan ve yakın arkadaşım.. kötü niyetli birisi değil hayatımda tanıdığım en güzel insan. dün buluştuk doğum günü hediyesini verdim ve ''seni seviyorum'' dediğimde ''ben de seni'' dedi. onu bekleyeceğim ama beklerken de kendimi hem müzikte( müzik yapıyorum kendi çapımda) hem de akademik olarak geliştireceğim. Umarım gelir gelmezse de umarım bensiz mutlu olur. Aşk güzel şey arkadaşlar hele bir de sevdiğiniz insan iyi niyetli bir insansa. Seni çok seviyorum bir tanem.
etrafımdaki bütün erkekler ciddi anlamda kötü kişiliklere sahipler, kadınlar desen ful heteroseksüel takılıyorlar ve artık kime karşı samimi davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. etraftaki tamamen vasıfsız insanların bile çok güzel ilişkiler içerisine girebiliyor olması cidden biraz koyuyor artık. senin bu videonla karşılaşana dek gerçekten bir şeyleri hissedemeyen duygusuz biri olduğumu düşünüyordum ama diğer insanlar da böyle şeyleri hissediyor. bu geçici bir durum ise ne güzel. yalnızca artık bir şeylerin farkına vardım, umursamamayı bir kenara koyup kendimin en iyi varyantına ulaşmam gerekiyor. bazı farkındalıkları uyandırdığın için teşekkürler:''
Bu konunun devamı gelmeli çünkü dünyada cidden ilişki konularında sıkıntı yaşayan kişi sayısı çok fazla sen bunları en dipten yaşamış gelmiş birisisin tıpkı benim gibi. O yüzden fikirlerin değerli ve dediklerine önem veren büyük bir kitlen var.
20 yaşındayım ve bunca yıldır hiçbir ilişkim olmadı. Artık ilişkilerden korkar oldum desem yeridir. Bence değinmemiz gereken bir konu da insanların nasıl bir ilişki istediğinden emin olamaması. Bir yandan günübirlik alınabilecek zevkler isteyen insanlar diğer yandan hissettiği bu arzudan utanıp bunu baskılayarak aslında pek de istemediği ilişkilere yelken açabiliyor. Ben de ne istediğimi bilmediğimden ayrıca karşıma bir türlü uygun durum çıkmadığından ve o uygun durumu kendim oluşturamadığımdan 20 yıldır sapım.
Arkadaşlar güzel bir ilişki istiyorsanız; önce kendinize değer vermelisiniz, illa her an sevgiliniz olmak zorunda değil. Bir yıl en azından yalnız kalın. Bu süre zarfında kitaplar okuyun, araştırmalar yapın, herhangi bir dalda, kendinizi yaşıtlarınızdan ayırın ve en önemlisi spor yapıp vücudunuza bakın. Vücut ne ki ne yapacam kaslı olup demeyin arkadaşlar. Güzel bir vücut hem özsaygınızı hemde dış görünüşünüzü, tarzınızı aşırı derecede etkiler. Kendinize saygı duyacak sebepler verin. Boş bir çuval olursanız, siz bile sizi sevmezsiniz.
şu konuşmalar ilaç gibi geldi bana. sanki bi fikrim açığa çıkamıyormuş da zorla çıkardın gibi enes. teşekkürler, güzel bir videoydu buna ihtiyacım varmış.
gerçekten kafayı kaldırıp dışarı bakınca her şey çok farklı oluyo olur olmaz yerlerden olur olmaz insanlarla tanışabiliyosun öz abimsin enes konunun devamını isteriz💛❤️
En son ve ilk kez lise de aşık oldum ve lise sonda (2016) da açılmıştım. Klasik bir şekilde ben seni arkadaş olarak görüyorum denilmişti. Biz konuştuk hemde cok samimi ama yinede sevgili falan olmadık öylece kaldı, ben deli gibi aşığım sonrasında başka kimseye bakmadım ve baktığımda da rüyalarımda beni uyardı başkasına bakamaz oldum iyice ve hâlâ devam ediyor ama artık o kadar sevdiğim söylenemez aradan yıllar geçmiş yolda görsem kalbim patlar derece de atar çok değişik bir şey keşke tamamen unutsam
yorumlar boş insan dolmuş :D sevgi boş gibi kelimeler kullanan insanlara çok gülüyorum. 2 günlük sevgilinizden ayrıldınız diye herkes aldatan, paraya tapan birisimi oldu? bu sürekli sevgili yapan kişiler içinde geçerli. Şu bir gerçek ki dünyada iyi insan çok az ve kötü insanlar daha fazla yani bu konularda da karşınıza çok fazla kötü insan çıkması şaşırılacak bir konu değil arkadaşlar. Bir insanı tanımak için yaptığı her harekete bakmak lazım, 1 ayda değil de aylar hatta yılar boyunca onunla zaman geçirip tanımanız gerek.
22 yaşındayım bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı. Daha doğrusu şöyle izah edeyim, hiçbir zaman birine ihtiyaç duymadım. Boşanmış bir ailenin çocuğu olarak her zaman kendi kendime yettim, eskiden arkadaşlarım kız muhabbeti yaparken onlara hiç anlam veremezdim. İnsanın içinden gelmeyince zorla olmuyor yani.
kız arkadaşımla yaklaşık 1 senedir beraberiz ve ilk defa bu kadar düzgün bi ilişki yaşıyorum gerçekten uzun süren ilişkilerim oldu ama bu ilişkim onlardan kısa olmasına rağmen yakaladığımız uyum mükemmel. muhtemelen bu kişiyle hayatımın sonuna kadar beraber olmazsam başka kimseyle olmam diye düşünyorum. insanlar girer çıkar hayatıma ama o kadar. gerçekten böyle kıymetli bi şeyi bulmak çok zorlaştı enes. şu an içinde bulunduğum durum bir gün biterse diye ödüm kopmuyo değil. ama bi gün biterse çok üzülürüm diyebildiğim tek ilişkim bu. öbür türlü bi ilişki yaşıyomuşum gibi gelmiyo bana çok. ama şu anda beraber olduğum insanla hayatımı paylaşmak istiyorum. sonsuza kadar sürmeyebilir farkındayım. o da farkında. ama ikimiz de böyle düşünüyoruz. Geçmişte bundan daha az sevdiğim aşık olmadığım ilişkilerim oldu ama onlarda da çok üzülmüştum. Ama hala sevmek ve sevilmek çok güzel bi şey. kimse bunu aramaktan vazgeçmemeli bence ;))
enesin bu videosundan sonra şöyle bi şey yazmak istedim kendini yalnız hisseden ya da sadece hayatından bahsedip içindeki hissettiklerini yazmak isteyen varsa yazsın bence sonuçta biliyorum ki nerde olursak olalım hepimiz yanımızda günlük yaşantılarımızı yargısız bir şekilde dinleyecek ve yardımcı olmak isteyen kişilerle beraber olmak isteriz bu yorumu görüp de bi şey yazmazsanız hiç sorun yok çünkü dediğim gibi bu yorum içimden geldiği için yazıyorum umarım hepimiz hem bizi hem de karşımızdaki insanı daha iyi ve huzurlu yapacak insanlarla karşılaşırsınız
Ben 14 yaşındayım 9. sınıfa gidiyorum tipimin kötü olduğunu düşünmüyorum. Hayatımda ilk kez bir kıza aşık olduğumda daha 6. sınıfdaydım, 4 ay boyunca kızı sevdikten sonra zamanla en yakın arkadaşı oldum ve sonunda açıldım, o zamanlar özgüvenim yoktu, yüzüne karşı söyleyemediğim için mesaj atmıştım, ardından o da beni kabul etmişti, ben onu çok içten duygular ile seviyordum onun ise pek umrunda değilmiş, 14 gün sonra benden ayrılmak istediğini kısacık bir mesajla yazmıştı, sonraki gün okula gittiğimde başka bir çocuk ile birlikteydi, bu bana çok koymuştu ve 6 7 ay boyunca kendimi toparlayamadım arkadaşlarımla ilişkilerimi kestim aradan 2 yıl geçti. Farklı bir şehire taşındık ve artık 8. sınıftı ve sınav senemdi, artık ona karşı bir şey hissetmiyordum zaten 8. sınıfta 1 2 ay geçtikten sonra yeniden birini sevmeye başladığımı fark ettim. Bizim sınıfımızda olan bir arkadaşımdı, bu sefer söylememeye karar verdim, hele sınav senemde yapmamın hiç mantıklı olmayacağını düşündüm. Aradan aylar geçti ve hala onu seviyordum lise sınavına girdikten sonra ona açılmaya karar verdim ve mezuniyet balosuna kadar bekledim.Sevdiğim kız benim arkadaşımın yakın arkadaşıydı, onunla anlaştık ve mezuniyette düğün salonunda sevdiğim kız ile karanlık orda kimsenin olmadığı bir yere geçti ve artık geri dönemezdim ben ona doğru yürüdüm, arkadaşım oradan ayrıldı, ben onu bir yıl boyunca sevdiğimi söyledim, ilk defa birinin yüzüne karşı onu sevdiğimi söylüyordum. Tüm vücüdum uyuşmuştu, çok ilginç bir duyguydu, o ise başka birisinden hoşlandığını söyledi.. Ben ise sorun olmadığını söyleyip oradan çıktım, kimseye anlatmadan gülümseyerek mezuniyetin çok güzel geçtiğini söyledim. Gece yatağıma yattım, herkes uyumuştu. Ben uzun süre sessizce ağladım ve gece uyuyamadım, gene aradan 1 2 ay geçtikten sonra herşey normale dönmüştü en azından aklım onda kalmayacaktı. Bu sene liseye başladım yeni insanlarla tanıştım. Sınıfımda sempatik kıvırcık sarı saçlı bir kız vardı. İkimiz iyi arkadaşdık öğle aralarında falan yanıma geliyor sohbet ediyorduk, o benimle olduğunda kendimi ne kadar güzel hissettiğimi düşündüm bir an, onun sıcaklığını hissetmek çok ayrı bir duyguydu, keşke hep yanımda olsa diye düşündüm ve zamanla onu sevdiğimi fark ettim. İki hafta sonra açılmaya karar aldım ama götüm yemedi biraz. O günün sondan 2. tenefüsünde bir arkadaşım o kızın beni sevdiğini öğrendiğini söyledi. Ben onu sevdiğimi sadece bir arkadaşıma söylemiştim... son tenefüs onu gördüm, kolundan tuttum ve özel birşey konuşmak istediğimi söyledim. Onu sevdiğimi söyledim, tüm duygularımı söyledim onun mutlu olduğunu görmenin beni de mutlu ettiğini söyledim. O da bana karşı boş olduğunu söyleyip gitti... Ben gerçekten sevdim, yani tek istediğim ona sımsıkı sarılmaktı, onunla birlikte olmaktı, seviyordum lan ben gerçekten kalbim ile seviyordum. Bu güne kadar kimse ban bakıp da seni seviyorum demedi. Şu an düzgün arkadaşım da yok sevdiğim de yok. Okula gidiyorum eve geliyorum 2 video izleyip ders çalışıp yatıyorum. Pek zevk aldığım söylenemez bu hayattan. Neyse böyle işte içimi dökmek istedim yorumu yazdığın için sağol içimi döktüm en azından.
@@Alkuaz öncelikle yorumun için hem teşekkürler hem de içten bir şekilde üzüldüğümü belirtmeliyim Bu kulağa inanması zor gelebilir ama bende nerdeyse senle aynı şeyleri yaşadım benimde mektup yazdığım direk yüzüne açıldığım mesajda açıldığım kişiler oldu hepsi de beni geri çevirdi Yalnız olmak zor sonuçta insanız tamamiyle izole ve yalnız olmaya alışık varlıklar sayılmayız aslında bu yüzden şunu söylemek istiyorum güneşin battığını ve hiç doğmayacağını zannetsek bile her zaman şafak söker o yüzden bence her ne olursa olsun ne yaşarsan yaşa sakın içindeki masumiyeti ve umudu öldürme çünkü o umut ve samimiyet bizi sadece iyi hissetirip yolumuzu bulmamızı sağlamaz aynı zamanda bizim güçlendiren ve yıldırmayan bir güçtür bu Yalnızlık ve soğuk kalplilik kesinlikle olgunlaşmak demek değildir yaşadığın her engele çarpıp gene de ayağa kalkıp yola devam edebiliyorsan işte o zaman güçlüsündür Rocky de şöyle sevdiğim bir söz vardır kimse hayattan daha güçlü yumruk atamaz ama önemli olan kaç darbe vurduğun değil önemli olan o aldığın darbelerden sonra ayağa kalkıp kalkamamandır Ve unutma bu hayatta senden daha değerli kimse yok bunu kendine kabul ettirmen lazım ve gülümsemeye çalışıp yoluna devam etmelisin çünkü biliyorum kimse bu hayatta kendi yolunda sonsuza dek yalnız yürümez
@@cembugrayldz944 Haklısn, bir şekilde hayatımıza devam etmeliyiz sonuçta. Sonuçta benimle aynı kafada benimle aynı şeyleri yaşayan da birsürü kişi vardır, Gerçekten seni, beni sevebilecek birileri vardır elbet. Beni okuduğun ve gerçekten önemsediğin için için teşekkürler
@@minnak5609 aga aslında biz hep ayrılan için üzülürüz ama bazen ayıran kişinin de üstünde eminim ki kimsenin göremeyeceği bir sorumluluk ve yük bulunmakta Neden nasıl ayrıldığın beni ilgilendirmiyor elbette ama yazdığına göre bu ayrılıktan sende büyük üzüntü duyuyorsun umarım seni seven kişi de senin üzüntünü ve aldığın yükün farkına varır
bu dönemde insanlar çok doyumsuz, bunun yüzünden ilişkiler uzamıyor. sadece tipe önem veriliyor, geri kalan bütün şartları gereksiz gibi görülüyor. bizim gibilerde bize göre birini bulma yolunda ömrünü harcıyor. :D
Gelin beyler yaşı nispeten küçük olanlara birkaç tavsiye vereceğim (daha büyükler muhtemelen çoktan fark etmiştir): eğer enes veya benim gibi bir örnekseniz ve karşı cinsi suçluyorsanız öncelikle ağlamayı kesin ve oyunun kurallarını öğrenin. Dünya simülasyonunda basit kurallar var; matchmaking sistemi eloya göre dağılır, yani siz 5/10 sanız bir 7'yi bile zor kesersiniz. Tabi bu puanlama, bir ortalama sayısı ve durumlara göre farklı değerleri var. Bazı insanlar için hem aynı kategorideki puanınız farklı olabilir (biri tipinizi 5 başkası 7 görebilir) hem de farklı kategorideki puan katsayınız farklı olabilir (yani biri için zeka daha önemli olur gibi gibi...) tabi kısa olması gereken bir yorumda tüm farklı kadın ve durumlar için kendi gözlemlerimi anlatamam. ama bir iki tüyo vereyim: başlamanız gereken kişiler önce kendi rankınızda olsun; şaşırtıcı biçimde önceden sevgilisi olmuş veya halihazırda olan insanlar, diğer kişileri daha çok çekiyor (pasif bir özgüven puanı gibi düşünebilirsiniz) yani ilk denemenizde 8'lik birine denemeyin derim ve kişilik analizinizin iyi olması öngörülemez büyüklükte bir avantaj -"E ama bu önyargı" demeyin- gözünüze kestirdiğiniz insanın giyiminden, duruşundan ve hatta bakışından; nelerden hoşlandığını nasıl yaşadığını ve en önemlisi nasıl insanları beğendiğini bilebilmelisiniz. en sonunda, icraat'e geçmeden önce şunu bilin; eğer onun zaten hoşlanacağı bir insan değilseniz rol yapmanız gerekecek. bu noktada ne kadar istediğinizi sorgulayıp kendiniz kanaati verirsiniz. daha önemlisi, nasıl rol yapmanız gerektiği; en azından hemen hemen tüm konuların ana akımından bir fikriniz olsun (okuyabileceği kitaplar, takıldığı yerler, dinleyeceği müzikler örneğin rock dinlediğine emin olduğunuz bir insan ile AC/DC veya system konuşacak yüzeysel bile olsa bilginiz olsun). bu bilgileri kendi hedeflerinizi analiz ederek özelleştirin; mesela güzel bulduğunuz kadınların illa ki bir ortak zevk kümesi vardır, o konularda yüzeyden daha derinlere inin; mesela muhtemelen fark etmişsinizdir güzel kadınların ve hatta kadınların çoğu burçlar hakkında fikir sahibidir veya direkt inanır. bu durumda en azından 1 saat bakıp da burçların genel özelliklerini bilen bir insan, 1 adım öne geçer. her neyse bir yorum için fazla konuştum okuduğun için sağ ol ve eğer bir fikrin varsa yaz gırgır şamata olsun (kendi deneyimin olur, gözlemin olur, itirazın vs.) (Dipnot: biliyorum bu öneriler kısa süreli ilişkiler için ve hemen hemen tamamı ilk adım değil, tanış'lıktan sevgililiğe geçme süreci üzerine)
Benim sevgilim yok eskilerini de hiç aldatmadım.. Aşık oluyorsam neden aldatayım ki? Hiç o kafada olmadım. Neyse olursa olur olmazsa olmaz ihtiyaç duyduğum söylenemez.
kız arkadaşımla liseden beri birlikteyiz. 4,5 yıl oluyor neredeyse. birbirimizin büyüyüşüne şahit olduk. sevin arkadaşlar sevin. dünyanın en güzel şeyidir hayatında birinin olduğunu bilmek.
aynen oyle dostum, hissedilmeyen sey kolayca reddedilebilir oluyor gunumuzde. asik olmadan asik olmak cikar iliskisinden dogar demek cok kolay, kiz arkadasimdan once ben de boyle dusunuyordum. tabii ki insanin sevilmek istemesi de cikar sayilabilir ama asik olmak bunun uzerine insa edilmiyor. mukemmel bir duygu, size mutluluklar dilerim.
Sevin demek o kadar kolay tabi, sevmek benim için senin söylemenden daha da kolay ama kimisi için sevmek daha zorken, kimileri için de sevilmek daha zor ve kalbinde hiçbir kötülük olmayan ve dış görünüşüne önem vermeyen feminen bir erkeği genç yaşlarda hiçbir kız beğenmez, senin adına çok sevindim enes abi Allah sevginizi ve aşkınızı tamamına erdirsin ama bazı sözleri söylemeden önce iki kere düşün, mesela bu yorumu yazmadan önce de şunu düşünmeni beklerdim: "Herkes benim kadar şanslı mı?". Aşkta neler yaşadığımı bilsen aşk yaşamaya tövbe edersin. :)
Yaa lisedeyim daha ne diyebilirim ki. Ne desem başka bir anlam çıkartıyorlar. Soruyorlar sevdiğin biri var mı diye, var desem bunun sevdiği var olmaz diyorlar yok desem beni sevmiyor diyorlar. Hiçbir şey demiyorum platonik takılıyorum ama bu seferde arka planda kalıyorum. Garip bir şekilde yaşıtlarımdaki en popüler guruplardan birindeyim ama en sessizleri benim. Bilmiyorum ergenlikten mi ama çok zor geliyor her şey. Bir de arkadaşlarımın konuştukları şeylerden-makyaj, ruj numarası, oje numarası, şu yakışıklı, bu güzel, bunlar ship vb.- pek bir şey anlamıyorum ve ilgimi de çekmiyor. Bende kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Geçen sene gitar çalıyordum yakında alabilirsem elektro gitara başlayacağım ve sevgili de düşünmüyorum ki hiç olmadı da zaten. İkili ilişkilerde çok da iyi olduğumu düşünmüyorum. Aslında özgüvenimin olduğunu düşünüyorum arkadaşlarıma bakınca ama gidipte birine “senden hoşlanıyorum, seni seviyorum” falan diyemem. Bana öneriniz varsa yazabilir misiniz?
Bir sevgili edineceğinize bir iş,ev,araba,arsa,arazi,pasaport,vatandaşlık edinin. Ha hiçbirini elde edemiyorsunuz ozm kendinize yetmeyi öğrenin hiçkimse 7/24 yanınızda olamaz hiçkimse ne olursa olsun sizi kendinizden daha çok sevemez. Ve bilinki hiçkimseler veya herkesler bitmez önemli olan sizin o hiçkimse ve herkeslerle aynı olmamanız. "Fark sanattır". (yanlış anladınız galiba. sevgili edinmeyin "sevgili olmayı öğrenin" sonra sevginizi yansıtın ama abartmayın gerisi gelir demiyorum devam etmekte kolay iş değil).
Video hakkında yorum yapmicam da Yorumları okudum. Kankalar burası çetlesme programı veya discord değil, video hakkında yorum yapılıyor:) ama heppiniz enes kadar samimi ve güzelsiniz:)
ya bu yorum kimsenin umrunda olmicak ama yinede anlatim geçen yaz bir kız vardı o kızı seviyordum çok hoşuma gidiyordu ve doğum günleri yaklaşmıştı kızın kuzenleri geldi Almanya'dan onlarda bizim yakın arkadaşımızdır neyse öyle böyle maç yapıyorduk ben en yakın arkadaşımla aram bozuldu ve teselliyi Almanya'da yaşayan arkadaşlarım üstlendi arkadaşım benden soğumuştu genelde küszek bile en az 2 gün konuşmazdık bu 1 hafta devam etti bunlar 3kuzen ve 2 ikizler bide arkadaşım 6 kişi geziyolar benim arkadaşımın keyfi yerinde tabi sonra bana itiraf ettiler işte herkezde bir kusurun var falan bu beni. çok üzdü ama düzgünce açıklamaları gerekirdi bi olaydan faydalanıp değil neyse bu sevdiğim kızın kuzeni benim sevdiğimi anlamış işte yapma etme o daha küçük falan bende büyüğüdür dedim eyvallah neyse buda böyle bi anımdır şu anda arkadaşımla aram iyi ama onlarla nasıl bilmiyorum .
aşk degil hoslanmayi anlatmisin aşk dediğin şey göze perde inmesidir sadece güzel yanlarini gorürsün kötü yanları seni aşırı derinden sarsmadıkça nolursa olsun karşılıksız seversin o seni sevmese bile aklına gelir aranız bozuk olsa bile aklına gelir eve gidersin aklına gelir birkere aşık oldunmu nefret etsen bile takıntı edersin yinede aklına gelir takıntılık aşkda kırılan kalbin sonucudur
Arkadaşlar, affınıza sığınarak söylemek istiyorum. Kimseyi de zan altında bırakmak değil amacım. Tabi bu nacizane benim şahsi görüşüm. Lütfen kimse beni bundan dolayı yargılamasın, söyleyeceklerimi yadırgamasin... Belkide büyük bir hata olacak söyleyeceğim şeyler. Ama ne olursa olsun benim fikrim... Lafi pek uzatmayı sevmem, biliyorsunuz bu benim tarzım hiç değildir. Konuyu büyütmemek adına, bu konuda açıkçası söylemek istediğim ama söyleyemediğim şeyi cesaret edip söylerken sizlerden tekrar özür dileyerek ne söyleyeceğimi unuttuğumu söylüyorum.
yaşım 20 1 tane sevgilim 2 tane flortum oldu hepsinden ayrıldık bitti gitti şuan tamamen rabbimin bana nasip gördüğü şeye doğru ilerlemeye hayatımı surdurmeye çalışıyorum rabbim bana hangi kızı nasip etmiş onuda bilemiyoruz ama ettiği kız gerçekten çok iyi ve beni asla terk etmicek bir kız bunuda çok iyi biliyorum çıktığım konuştuğum kizlar hep gözleri farklı yerlerde olan kızlardi nasip değilmiş iyikide olmamış diyorum kısacası hayattan umudunuzu kesmeyin arkadaşlar her şeyin hayırlısı olur inşallah bunlar tamamen nasip kısmet işleri okuduğunuz için teşekkür ederim sağlıkcakla kalın
vala benim kızlarla hiç işim yok sadece konuşmak bana iyi geliyor o kadar yok sevgili olmakmış oymuş buymuş hiç uğraşamam sadece bazı kızlarla konuşmayı seviyorum o kadar
İlk görüşte aşk dış görünüşü beğenmektir deniyor ancak dış görünüşü beğenmek karşınızdaki ile tanışma fırsatı verebilir bence. Yani dış görünüşünü beğenmişsindir gidersin, konuşursun, tanışırsın, eğer uyumluysanız iyi bir ilişki, iyi bir aşk yaşayabilirsiniz.
Sevgilim vardı ayrıldık saçma bir sebeple gerçekten seviyordum galiba (1 yıl oldu ve artık hatırlayamıyorum gerçekten sevip sevmediğimi. Sadece saçma sebebi ve yerime daha "sevgili" iken bulduğu kişi koymuştu ama iyi bir tecrübe kazandırmıştı bana ve kızın şuan ki halini bildiğim için aşırı mutluyum. (İyi ki ayrılmışız) ilerde ne olur hiç bir fikrim yok ama güzel bir ilişki istiyorum elbette. Anlayışlı olması benim için vaz geçilmez kriterdir. Bunu niye yazdın diyorsanız sadece yazasım geldi.
@@Kitabsazlama sağ ol knkm. Ama beni öyle ağır vurmadı neyse ki. Bende baya yıkılırım sanıyordum ve dediğin gibi olur diye düşünüyordum ama sadece ilk hafta biraz uyuyamadım bir kaç gün sessiz göz yaşları döktüm ve daha önemlisi oturup düşündüm durumu ve dersimi çıkarıp bu durumu unutturacak şeyler yapmaya başladım. Ama ilk gün felaketti
@@Kitabsazlama şu an ki hali gününü tik tok ile geçiren, erkeklerin peşinden koşan, benden sonra 2 kere aldatılan bir kız oldu kendisi. Şu an ki halini bilmiyorum aslında. 1 buçuk sene önceydi.
Siz kendi yolunuzda yürüyün elbet birisi o yola dahil olur. Enesinde dedigi gibi en iyi haliniz için çalışın, sosyallesinde. Bulursunuz zamani geldiğinde
yani ben anlamıyorum.Ben birinci sınıftan bir kızı seviyorum.İlk bakışta garip hiss etmiştim.bunun sevgi olduğunuda bilmiyordum daha 6 yaşındayım.fakat anlamadığım, insanların sevgisi her ay,her yıl nasıl değişiyor.Mesela o kız beni sevmiyor,ama bu ona karşı olan sevgimi azaltmadı. Belkide ben eski kafalıyım belkide ben hatalıyım,ama belide siz daha aşkı ya.amadınız ve ne olduğunu dahi bilmiyorsunuz.Çok fazla güzel kız var,ama bu onlarla takılmam gerek demek değil,eğer gerçekten seviyorsanız zaten,gözünüz bir başkasını görmez.Sevgi dediğiniz .ey bir günde anında değişen şey değildir.hata yapsa bile,affede bilirsin.bence sevgi böyle bir şey ve bence böyle de olmalı.
7 senelik bir ilişkideyim.. birbirimizi çok seviyoruz ve istiyoruz ki yuva kuralım ama ne dugun yapacak paramiz ne de bir ev e gecebilecek gucumuz var istanbul da kiralar uçmuş iş desen adam akıllı yok ne yapabiliceğimizi bilmiyoruz hayat oyle boyle geçiyor çok uzucu bu ailelerimiz bile destek olmuyor ve bu daha da uzucu
