„Sofka Nikolić--Vasiljević, kraljica Skadarlije, pevačica srpskih narodnih pesama i serenada, rođena je 1907. godine u mačvanskom selu Tabanovići, nedaleko od Šapca. Već kao devojčica pevala je po vašarima a prvi nastup imala je u jednoj kafani u Zvorniku 1923. godine. Udala se vrlo mlada za muzičara Paju Nikolića, šefa Velikog orkestra. Ubrzo nakon udaje, odlazi zajedno sa mužem u Mostar. U mostarskoj kafani Lira, pevala je prvi put Eminu u duetu sa autorom ove čuvene sevdalinke, Aleksom Šantićem. Nakon Mostara, gde je boravila čitiri godine, Sofka se nastanila u Sarajevu. Pevala je u kafani našeg poznatog vilioniste Žarka Milanovića a pratili su je orkestri Pere Jovanovića i Nikole Stojkovića. Ubrzo je prešla u Beograd. Ređala je trijumf za trijumfom. Nazivali su je kraljicom Skadarlije. Njeni veliki obožavaoci ali i prijatelji bili su, između ostalih, i Branislav Nušić, Tin Ujević, Miloje Živanović, Čica Ilija Stanković, Dobrica Milutinović... Prijateljica joj je postala i crna zvezda Džozefina Bejker. Sve do 1939. godine, gostovala je i snimala u najpoznatijim evropskim kulturnim centrima, Berlinu, Pragu, Beču, Budimpešti, Parizu, sa pratećim orkestrom od 25 muzičara pod vođstvom njenog muža Paje. Godine 1930. čuveni američki muzičar Karl Brent Cilton dosao je radi Sofke u Jugoslaviju kako bi o njoj napisao opširnu studiju. Prvu ploču sa numerama: Kolika je Jahorina planina i Kad bi znala, dilber Stano snimila je sa 19 godina, u Berlinu a svoju drugu ploču dve godine kasnije u Parizu. Prvi put Sofkino pevanje prenošeno je preko radiotalasa 11. decembra 1929. godine, a zbog velikog broja obožavalaca njene pesme, često je pozivana da nastupa u emisijama narodne muzike. Neverovatno, ali je istina da je Sofka Nikolić prva žena koja je ponela titulu najtiražnije pevačice Evrope i bila dobitnica Zlatne potkove u Parizu, a druga osoba uopšte po broju prodatih ploča, posle italijanskog tenora, Enrika Karuza. Snimila je vise od 100 ploča. Nakon smrti ćerke Marice, jedinog deteta, 1939. godine, Sofka se povukla u tugovanje. Vremenom je, nažalost, zaboravljena.
24 июл 2012
