Οι στιχοι:Να σε ρωτησω πονεσες οταν επεσες στην γη; ή κατι εξισου γελοιο της ειχα πει. Δεν εχω ιδεα τι μου βρηκε αλλα αυριο το πρωι κανονικα θα κλειναμε πεντε χρονια μαζι. Μα τελευταια δεν περναμε ωραια και τα αισθηματα αποξενωσης αρχισαν να γινονται αμοιβαια. Οι καυγαδες εχουν διαρκεια και ματαια προσπαθουμε να κρατησουμε πισω τα δακρυα . Και με πονα στην καρδια η μεταξυ μας παγωνια αλλα δεν μπορω να υποχωρησω στον καυγα. Ετσι φωναζω και χωνω στον τοιχο μπουνια , το χερι μου πονα σαν να σπασε και εκεινη γελα. Μου λεει πως δεν μαγαπα και με ειρωνευται μου λεει πως ονειρευεται μια ζωη μακρυα μου συχνα της δειχνω την πορτα της λεω να παει στο διαολο και να κανει αυτα τα ονειρα της αληθινα. Οι αναμνησεις με στοιχειωνουν τα καλα ειναι πιο πολλα και αυτο ειναι που με κανει να τη θελω ξανα μα τωρα τερμα πρεπει να κρατησω χαρακτηρα πρεπει να φερθω εγωιστικα μια φορα. Βρηκα στο σπιτι ενα βιβλιο που δαβαζε ειχε μεσα ιστοριες απο το χωριο της και της αρεσε να μου διηγειται μαγγανειες μιας μαγισσας που το πηγαδι εξω απο την εκκλησια μαγευψε. Και μου λεγε πως οποιος πιει απο το πηγαδι ξεχνουσε ολα τα σημαντικα σε ενα βραδυ . Ξυπνουσε το πρωι απροσανατολισμενος και ολος ο κοσμος γυρω του του φαινοταν ξενος. Διχως μιλια πηρα του αυτοκινητου τα κλειδια ,βγηκα στον δρομο με σκοπο να παω μεχρι το χωριο της και να πιω απο το πηγαδι μια γουλια. Δεν ξερεις τι σου γραφει η μοιρα καμια φορα. Του πηγαδιου το νερο φερνω στα χειλη ,σε λιγες ωρες ο ηλιος θα ανατειλει , μια γνωριμη φωνη ακουω πισω μου να λεει "ειμαστε δειλοι και τοσο ιδιοι" Γεια σου αγαπη μου της λεω χρονια μας πολλα αυτη δακριζει και μαζι χαμογελα . Μου λεει εχω πιει απο το πηγαδι εδω και ωρες και το εχω μετανιωσει πικρα. Την κανω μια αγκαλια και της χαιδευω τα μαλλια .. δεν εχει αλλα δακρυα για εμας μωρο μου. Φιλα με μια προτελευταια φορα , η τελευταια θα ειναι αποψε στο ονειρο μου. Αραξαμε στο προαυλιο της εκκλησιας ωσπου νυσταξαμε . Τα γαλανα της ματια ειχαν μια αποχρωση γκρι ειπαμε το στερνο και το σπασαμε. Ξυπνησα απο τον ηλιο που μπηκε απο το παραθυρο. Σε ενος ξενοδοχειο το δωματιο. Δεν εχω ιδεα πως κατεληξα εδω το βλεμμα μου πλανηθηκε στο απειρο. Ειναι σαββατο ,παλι καλα, θα με απολυσουν αν λειψω απο την δουλεια . Σηκωνομαι να παω μεχρι το καφενειο να πιω καφε και να θυμηθω τα χθεσινα. Λογικα θα ειχα βγει με τα παιδια θα κοπανησαμε ποτα δεν ειναι και πρωτη φορα που καταληγουμε σε τετοια σουρεαλ σκηνικα . Μια κοπελα πεφτει επανω μου και τον ειρμο μου σπα. Συγγνωμη μου λεει απο οταν ξυπνησα ειμαι αλλου. Και εγω αισθανομαι τρελο ντεζα βου . Τα γαλανα της ματια εχουν μια αποχρωση γκρι. Πες μου της λεω "πονεσες οταν επεσες στην γη;".
Να είσαι στο live και να έρχεται ο σολ προς το μέρος σου, να σε δειχνει και να λέει "πόσο χαίρομαι όταν βλέπω τέτοια κορίτσια που θέλω να τα ρωτήσω.... πονέσεις όταν έπεσες στην γη;" και απλά να λιώνεις γιατί μόλις σου είπε τον αγαπημένο σου στίχο από το αγαπημένο σου τραγούδι. Αφού συνέλθεις κλασσικά τραγουδάς μαζί του
Να σε ρωτησω,πονεσες οταν επεσες στην γη; Η κατι εξισου γελοιο της ειχα πει,δεν εχω ιδεα τι μου βρηκε,αλλα αυριο το πρωι κανονικα θα κλειναμε 5 χρονια μαζι,μα τελευταια δεν περναμε ωραια,και τα αισθηματα αποξενωσης αρχισαν να γινονται αμοιβαια,οι καβγαδες εχουν διαρκεια και ματαια προσπαθουμε να κρατησουμε πισω τα δακρυα.Και με πονα στην καρδια η μεταξυ μας παγωνια αλλα δεν μπορω να υποχωρησω στον καβγα,ετσι φωνα(ζω) και χωνω στον τοιχο μπουνια,το χερι μου πονα σαν να'σπασε και εκεινη γελα.Μου λεει πως δεν μ'αγαπα,και μ'ειρωνευεται μου λεει πως ονειρευεται μια ζωη μακρια μου συχνα,της δειχνω την πορτα της λεω "Να παει στο διαολο" και να κανει αυτα τα ονειρα της.. Οι αναμνησεις με στοιχειωνουν τα καλα ειναι πιο πολλα,και αυτο ειναι που με κανει να την θελω ξανα,μα τωρα τερμα πρεπει να κρατησω χαρακτηρα,πρεπει να φερθω εγωιστικα μια φορα. Βρηκα στο σπιτι ενα βιβλιο που διαβαζε,που'χε μεσα ιστοριες απο το χωριο της και της αρεσε,να μου διηγειται μαγγανιες μια μαγισσας που το πηγαδι εξω απο την εκκλησια μαγεψε.Και μου'λεγε πως οποιος πιει απτο πηγαδι,ξεχνουσε ολα τα σημαντικα σε ενα βραδυ,ξυπνουσε το πρωι απροσανατολισμενος,και ολος γυρω του,του φαινοταν ξενος.Διχως μιλια πηρα του αυτοκινητου τα κλειδια,βγηκα στον δρομο με σκοπο να παω μεχρι το χωριο της,και να πιω απτο πηγαδι μια γουλια,δεν ξερεις τι σου γραφει η μοιρα καμια φορα.. Του πηγαδιου το νερο φερνω στα χειλη,σε λιγες ωρες ο ηλιος θα ανατειλει,μια γνωριμη φωνη ακουω πισω μου να λεει "Ειμαστε δειλοι και τοσο ιδιοι" Γεια σου αγαπη μου της λεω,χρονια μας πολλα,αυτη δακρυζει και μαζι χαμογελα,μου λεει εχω πιει απο το πηγαδι εδω και ωρες,και το εχω μετανιωσει πικρα.Την κανω μια αγκαλια,και της χαιδευω τα μαλλια δεν εχει αλλα δακρυα για μας μωρο μου! Φιλα με μια πρωτελευταια φορα,η τελευταια θα'ναι αποψε στο ονειρο μου.. Αραξαμε στο προαυλιο της εκκλησιας ωσπου νυσαξαμε,τα γαλανα της ματια ειχαν μια αποχρωση γκρι,ειπαμε το στεγνο αντιο και το σπασαμε. Ξυπνησα απο τον ηλιο που μπηκε απ'το παραθυρο,σε ενος ξενοδοχειου το δωματιο,δεν εχω ιδεα πως κατεληξα εδω,το βλεμα μου πλανηθηκε στο απειρο.Ειναι σαββατο,παλι καλα,θα μ'απολυσουν αν λειψω απ'την δουλεια,σηκωνομαι να παω μεχρι το καφενειο να πιω καφε και να θυμηθω τα χθεσινα,λογικα,θα ειχα βγει με τα παιδια,θα κοπανησαμε ποτα,δεν ειναι και πρωτη φορα που καταληγομαι σε τετοια σουρεαλ σκηνικα,μια κοπελα πεφτει πανω μου και τον ειρμο μου σπα."Συγνωμη" μου λεει απ'οταν ξυπνησα ειμαι αλλου,και γω φανταζομαι τρελο deja vu,τα γαλανα της ματια ειχαν μια αποχρωση γκρι.Πες μου της λεω "Πονεσες οταν επεσες στην γη;"
Το εχω ακουσει αρκετες φορες μεχρι τωρα για καποιο λογο ομως σημερα συνειδητοποιω καθε στιχο. Στο 2:17 ανατριχιασμενος πλεον το σταματησα και πηρα τον χρονο μου. Ειναι βαρυ τραγουδι τελικα. Με λιγο φοβο και περισσοτερο συναισθημα θα αντεξω να το ξανα ακουσω, ελπιζω τουλαχιστον. Α ρε Sol τι μας εκανες παλι!
το τραγούδι αυτό το έχω ακούσει άπειρες φορές.... και μόλις τώρα το έβαλα να παίξει και άρχισα να το ακούω και να καταλαβαίνω τους στίχους γτ μέχρι πριν λίγο το άκουγα απλά γτ ήταν ωραίο τραγούδι...και τώρα που το έβαλα να παίζει και κάθισα και καταλάβαινα τον κάθε στίχο... ήταν το κάτι άλλο... παιδιά χωρίς πλάκα όσοι δν το έχετε κάνει αυτό να το κάνετε.... θα με θυμηθείτε.... έγραψες μεγάλε Sol πάλι....έχω δει και την ταινία.... και τώρα το τραγούδι μ αρέσει ακόμα πιο πολύ και το κατάλαβα ακόμα καλύτερα.... πραγματικά πρέπει να την δείτε την ταινία αυτή.... (και δν είμαι φαν τέτοιον ταινιών... παίζει να είναι και η πρώτη...σε τέτοιο είδος...)
Αυτο που μου αρεσει στη μουσικη σου δεν ειναι τοσο οι ομορφοι στιχοι οσο το συναισθημα και η αγαπη που βαζεις σε καθε δημιουργημα σου... Μπραβο και σε ευχαριστω για αυτο που μου προσφερεις με καθε τραγουδι σου!
Μας χωρισαν αλλοι και τωρα δεν ειμαστε μαζι, Πως ποναει κ αυτο το βραδυ ετουτο το γιατι Καθε βραδυ τη ψυχη μου τρυπα Σαν τοτε που σε ειδα τελευταια φορα Μην σε νοιαζει μικρη μ , θα περασει....
απλα ακουω το τραγουδι και τους κανω εικονα να τρεχουν στην παραλια και ολα πισω να εξαφανιζονται.μου θυμιζει τις πιστες στο game boy που επρεπε να τρεχεις γρηγορα γιατι προχωρουσε γρηγορα ο "τοιχος" και αν σε ακουμπουσε πεθαινες. πως συνδεονται ολα;το καθε πραγμα που εχουμε ζησει ειναι "παραλλαγη-μαθημα" απο κατι αλλο και μετα κατι αλλο.μια λουπα;
