Sowiogórska Kolej Zębata, Eulengebirgsbahn, mosty, wiadukty kolejowe Srebrna Góra dron 4k 

#Sowiogórska #Kolej #Zębata, #Eulengebirgsbahn, mosty, wiadukty kolejowe #Srebrna #Góra #dron #4k
#Kolej #Sowiogórska powstała w 1902 roku, wiodła z Dzierżoniowa do Radkowa, a jej trasa miała 55 km długości. Prowadziła przez Srebrną Górę i grzbiet Gór Sowich.
Miała ona służyć głównie jako atrakcja turystyczna, ale także na potrzeby transportu węgla z kopalni w Słupcu i Nowej Rudzie do Dzierżoniowa. Projekt trasy opracowano w latach 1895-1896, prace budowlane rozpoczęto rok później, a linię kolejową oddawano do użytku w kilku etapach.
Szczególnie trudny w budowie był odcinek między Srebrną Górą a Woliborzem - wymagał m.in. wybudowania dwóch ceglanych wiaduktów (Żdanowskiego, wys. 23,8 m i Srebrnogórskiego, wys. 28 m) o łącznej długości 260 m, czterech głębokich wkopów w litych skałach i wysokich nasypów.
Prace inżynieryjne wykonywało 150 żołnierzy oddziału kolejowego z Berlina, a przy przy budowie zatrudniono ok. 300 cudzoziemcówh (byli to Chorwaci, Czesi, Polacy, Ukraińcy, a nawet Włosi). Maksymalne nachylenie na odcinku Nowa Wieś Kłodzka - Przełęcz Srebrna wyniosło 5%, a na odcinku Srebrna Góra - Przełęcz Srebrna nawet 6%.
I właśnie najciekawszy był odcinek między Woliborzem a Srebrną Górą, gdzie do pokonywania bardzo stromych wzniesień zastosowano na odcinku 6,6 km, trzecią, dwulistwową zębatą szynę. Była ona zamocowana na stalowych podkładach kolejowych pośrodku torowiska.
Konieczne było też zastosowanie specjalnych parowozów sysemu Abta. Po wschodniej stronie Przełęczy Srebrnej zębatka miała ok. 3,2 km długości i nachylenie 60-64 promili, po zachodniej ok. 900 m i 50 promili. Ruch obsługiwały 3 parowozy systemu Abta, a średnia prędkość pociągu wynosiła tu 9,6 km/h. Dopuszczalny i możliwy był także ruch zwykłych parowozów adhezyjnych (bez napędu zębatego).
Pogarszający się stan wiaduktów oraz wykopu koło przystanku Twierdza, jak również likwidacja wielu zakładów w czasie wielkiego kryzysu
Światowego, spowodowały poważne kłopoty finansowe Kolei Sowiogórskiej. Ponieważ odcinek Srebrna Góra - Wolibórz i tak nie był rentowny, ruch pociągów zawieszono w październiku 1931 r., a zębatkę i szyny na odcinku Srebrna Góra - Nowa Wieś Kłodzka postanowiono 1933 roku rozebrać. Pochodzące z roku 1938 propozycje odbudowy linii w związku z anekcją czeskich Sudetów i chęcią stworzenia lepszch warunków komunikacyjnych dla mieszkańców okolic dzisiejszego Broumova, nie zyskały jednak aprobaty.
Pomimo krótkiego okresu działalności Kolej Sowiogórska #Eulengebirgsbahn, zwana niegdyś potocznie „Sową” (Eule), obrosła - jak chyba żadna inna linia kolejowa na Śląsku - legendą. Przyczyniła się do tego jej niezwykła malowniczość i przede wszystkim fakt, że jako jedyna kolej na Śląsku miała odcinek zębaty.
Dzisiaj wśród sowiogórskich lasów oglądać możemy - idąc turystycznym szlakiem - dwa piękne wiadukty oraz prześledzić czytelne jeszcze ślady torowiska między Srebrną Górą a Dzikowcem.
Normalnotorowy parowóz syst. Abta serii 404, WLF Floridsdorf 1901r., kursujący niegdyś na linii Tanvald - Kořenov, łączącej się dawniej z linią Jelenia Góra - Szklarska Poręba - Jakuszyce oglądać można dziś jako eksponat muzealny ČSD
Etapy budowy kolei:
1 czerwca 1900 - odcinek Dzierżoniów - Pieszyce Górne,
1 października 1900 - przedłużenie do Bielawy,
12 grudnia 1900 - przedłużenie do Srebrnej Góry,
5 sierpnia 1902 - odcinek Srebrna Góra - Ścinawka Średnia,
1 grudnia 1903 - przedłużenie do Radkowa i kamieniołomów (ten 9,5 km odcinek nazwano #Heuscheuergebirgsbahn - Koleją Stołowogórską).