SUMMER DYING LOUD 2023 - MÓJ TOP FESTIWALU - RELACJA 

1/2 Przede wszystkim - dzięki za materiał! Ilu ludzi, tyle opinii, ale zawsze lubię poczytać/posłuchać wrażeń innych, spoza "swojej" banieczki koncertowej już z chłodną głową, na parę dni lub paręnaście po evencie. Poleciała łapa w górę, pozwolę sobie napisać - ekhem - kilka subiektywnych odczuć. Pewnie wyjdzie elaborat, trudno. ;) Odniosę się do własnych doświadczeń poza wymienioną na początku topką i zespołami, jakkolwiek tam kilka obserwacji mamy zaskakująco zbieżnych. Nie ukrywam - poszłam głównie nastawiona na Furię i, jeśli ekipa by podołała, Candlemass ostatniego dnia, choć nie byłam pewna czy przez te 3 dni + powroty i dojazdy ostatniego dnia nie zabraknie komuś chęci, a słabo zostawiać grupowicza samego czy nawet na gastro. Sama zaś miałam okres koncertowej ascezy, ostatnim gigiem była Mgła z supportami właśnie w Łodzi, ale to daaawno dawno temu i zimą. Mimo stosunkowo niewielkiej powierzchni festiwalu pewne talenty potrafiły się zgubić z procentami we krwi i w zapadających ciemnościach. ;) A więc "karnet na trzy dni i zobaczymy ile z tego oblecimy", koszulka Acedii na pierś (piersi?) i do przodu. Drugiego dnia pogoda zweryfikowała i przy 28c (a w MPK odczuwalnie chyba niczym w saunie...) wpadłam już prawie cała na biało, tym razem z Wędrowcami~Tułaczami~Zbiegami na sobie. Więcej niż kilka osób podeszło i skojarzyło, a to zawsze miłe, Acedię również. :) Ale dość o ciuchach! Choć na samym początku niezmiernie miły facet, do tej pory nie wiem kim był, chciał zrobić sobie z NAMI zdjęcie i na skomplementowanie koszulki Batushki zareagował "ale podoba ci się? słuchaj, to masz"; powstrzymałam go przed ściąganiem, jeszcze by wytrzeźwiał i żałował - ale doceniam chęci! Gdzieś w tyle głowy miałam, by mierzyć siły na zamiary i odwrotnie, grupowo mieliśmy podobne "cele" do wysłuchania, ale po wejściu na teren festiwalu niektóre z planów szlag trafia po napotkaniu znajomych czy nowopoznanych znajomych i reszta dzieje się raczej spontanicznie. Otwartość uczestników zdecydowanie na plus, organizacja również (pomijając chwilowy, chyba bo na noc wracaliśmy do Łodzi i ze dwa razy widzieliśmy podjeżdżające cysterny, brak wody przy toi-toiach) Z Furii jestem więcej niż usatysfakcjonowana; no cóż, może było parę "potknięć", ekhem, ale setlista była moim zdaniem na poziomie. Liczyłam na "Są to koła", być może "Zamawianie...", a "Grzej" mnie z kolei zaskoczyło - in plus. No, ale jeśli o mnie chodzi to stałabym tam i słuchała całej dyskografii, więc... Jakiś śmiałek, pijany bądź niespełna rozumu jak to mawiają, ryknął przed Furią coś o jebaniu Gruzji i spotkał się z ripostą w stylu "MORDO, to nie ten zespół" - ot, smaczek. Podobnych docinków, choć bardziej sensownych, tam gdzie stałam było nawet więcej. Na pewno nie zapomnę słów w stylu "wykurwisty glam make-up, panowie, kurwa!" z ust jakiejś - na oko, nie oceniam bo bardzo różni ludzie się na SDL przewijają - odpicowanej alternatywki poprawiającej co chwila włosy, bo press kręcił się w pobliżu i jeszcze by źle wyszła... Ale to takie właśnie smaczki, których na zdjęciach się nie zaobserwuje z jasnych powodów. Z "niespodzianek" - Grieving nie chce wyjść mi z głowy/uszu, "bass gniecie żebra, wokal czytelny i z elementami zwolnienia, gitara z perkusją nieustannie pchają tempo". Ktoś obok stwierdził, że "taki Kyuss z większym pierdolnięciem". O ile rozumiem dlaczego mógł wpaść na skojarzenia stonerowe, to nie, moje pogalopowały raczej w stylu Electric Wizard z twistami z innych nurtów... Przyznam, że jak na debiut to zbierałam szczękę z podłogi, zwłaszcza, że poszłam tam bez większych oczekiwań, to i efekt "wow" był większy. A i płytę zapętliłam w domu więcej niż parę razy. Na tę słynną ;) Hostię się nie załapałam z powodu problemów z dojazdem, podobnie żałuję Czerni, ale tak to jest jak człowiek nadmiernie zaufa MPK albo ktoś z ekipy się "zgubi" na polu; troszkę boli godzina ustawienia Czerni na scenie, ale cóż poradzić. Przynajmniej, jak dowiedziałam się od nieznanych wcześniej dziewuch spod maina (to był mój pierwszy SDL), na aleksandrowskim rynku odbyła się ok. 2h akcja różańcowa w intencji odkupienia dusz 1) artystów wyznających Lucyfera (cytat dosłowny) 2) uczestników szatańskiego spędu. Nie czuję się szczególnie zbawiona, ale zabawiona tak; zwłaszcza, że średnia wiekowa tej krucjaty wynosiła ~55 latek tak na oko, a wytrwać 2h w upale drugiego dnia... cóż, niektórzy z krucjaty zaczęli się poddawać jakoś w 1/3, w połowie byli już przetrzebieni mimo liczenia sobie max. 15 osób plus pan krzykacz z megafonem i 'słupy' trzymające transparenty. Dla kontrastu gdzieś pod mainem latał przenoszony krzyż, w tą i w tamtą, a ochrona stała sobie na chillu; normalnie yin-yang, jedyną intensywniejszą akcję ochrony widziałam właśnie na Furii, ale to jak ludzie polecieli w nieśmiały dość crowdsurfing. I tak ich delikatnie zdejmowali w porównaniu z, powiedzmy, zepchnięciem ze sceny przez artystę na innym evencie. ;) Wspominając o ochronie, nie mogę tu też nie oddać szacunku zespołom ratownictwa medycznego; generalnie nie zaobserwowałam zbyt wielu "przegięć", ale te które mogę policzyć na palcach jednej ręki były obsłużone bardzo szybko po reakcji samej RM bądź kogoś z tłumu i sprawnie postawili na nogi dwie osoby dogorywające pod płotkiem na "górce" między ścianką foto, a drogą na maina...

Pozdrawiam 🖤 Było zajebiście 🤘🤘🤘

Zgadzam się Coroner pozamiatał.

Fizycznie nie dałem rady zaliczyć tylu koncertów co Ty, ale to na czym mi najbardziej zależało, zobaczyłem. I tak: 1 - bezapelacyjnie Coroner, 2 - Candlemass, 3 - My Dying Bride, mimo, że słucham głównie death i black metalu. Poza tym na + względem oczekiwań - Furia, natomiast delikatnie zawiodła mnie Katatonia. Oprócz w/w wyróżniłbym jeszcze Dismember, Enslaved, Benediction i Ampacity. Ogólnie bardzo pozytywne wrażenia z festiwalu. Pozdrawiam Autora kanału oraz Organizatorów i Uczestników SDL.

Fajna relacja, dobra robota! Dla mnie topka to My dying bride, squash bowels, dismember, attic, furia. Hit to manbryne - dlaczego w krypcie, gdzie nie dalo sie oddychac?

Ten festyn potwierdził też, że na obecnym nagłośnieniu w PL , każdy syf brzmi tak, że można się nabrać przez chwilę na ich radosną twórczość. No takie coś jak Hostia, nyggaaa plizzz,. Relacja 100razy lepsza niż obecne, nowe bandy,