Oysa bu güzel parçaya ne güzel yorumlar yazılacaktı... bende okuyup şu koca dünyada bir ben hissetmiyormuşum bu duyguları diyecektim ama diyemedim, olsun ben yinede kendimi avutmayı biliyorum
Yalnız değilsin güzel yürekli arkadaşım... Duygu yüklü bu sanat dolu, ustalık, emek dolu eserde senin gibi duggulandım. Ve sanki zaman tünekinde bir yolculuk yaptım... Bu müzik beni apdı ve ordan oraya birkaç yere götürdü. İlk gençlik ve çocukluk yıllarımdaki hüzünlü anılara, yokluk, fakirlikle mücadele ettiğim günlere.. Ordan memlekette beni çok seven şu an hayatta bulunmayan yakın akrabalarla (Amca, Dayı, Hala) olan sevgi-ilgi-şevkat dolu sömestr tatillerim. Oradan da ćok farklı bir yere gittim. Geride evini, köyünü bırakmış, her yerin bembeyaz kar olduğu yerde yan yana ikişerli katırlara , heybelere az eşyalarını ve az yiyecek yüklemiş, soğuk ve topi'de io gibi dizilmiş, ilerleyen yaßlı, kadın, çocuklu Göç eden, uçsuz-bucaksız uzun bir yolu yaya giden insanların arada birbirleriyle göz-göze gelip, birbirlerine bakışlarla umut ve güç vermeye çalıştıkları hüzünlerinin tam ortasındaydım... Açıkçası ćok ugulandım.. Kelimeler işte şimdi kifayetsiz kaldı. 😞😢😢
Eşlik etmekten onur duyduğum kutlu bir Üstat Suren Asaduryan. Oktay Melikyan ağabeyimle hasret gidermelerine şahit olmuştum unutulmaz 2015 Yavuz Bingöl Sanat Merkezi Cihangir/ İstanbul
Bu, Ermenilerin milli Müzik Enstrumanı “Duduk” Nefes terbiyesi çok önemli bunu çalmak için, diyaframı kullanarak çalınır. Alışmaya ve egzersize bağlı olaraktan çalması kolay ve çok keyif verici. Böylesi duru sesli bir enstrumanı çalmayı çok seviyorum ve hüzünleniyorum
