Qavriil Derjavinin məşhur "Tanrı" odası Əhməd Şəfəqlinin tərcüməsində.
Deklamasiya edən: Əhməd Şəfəqli
Qavriil Derjavin
Tanrı
-------------------
Fəzada sonsuzsan Sən,
Sən daim hərəkətdə,
Əzəlisən, baqisən,
Bir, üzsüz üç surətdə!
Ruhsan var və bir olan,
Sonsuzluqda məkansız,
Sayəndə mövcud cahan,
Dərk dərkində imkansız,
Özünlə doldurursan
Hər şeyi və hər yanı,
Bürüyüb, qoruyursan
Yaratdığın cahanı.
Kim, nə olmayan Səni
Adlandırırıq: Tanrı.
Ağıl ölçə bilsə də
Nəhəng, dibsiz ümmanı,
Əgər saya bilsə də
Sayınıı ulduzların -
Sənin yox ölçün, sayın!
Pak nurundan yaranmış,
Ariflənmiş, arınmış
Ruhlar acizdir yenə
Səni tədqiq etməkdə:
Hüzuruna can atan,
Göyə yüksələn fikir
Sanki əbədiyyətdə
Ötən bir qırpımlıq an
Əzəmətində itir.
Cahan yarandı ilkin
Qüdrətli “Ol!” sözündən.
Əbədiyyət, sonsuzluq
Daim Sənin Özündə.
İlkin nursan, işıqsan,
İşıq, nur qaynağısan.
Başlanğıcsan, axırsan.
Həm çeşmə, həm axınsan,
Yaranışda axırsan.
Sən həmişə var idin,
Varsan, var olacaqsan!
Məxluqatı Özündə
Cəmləyib, bir edirsən.
Bu qaynayan həyata
Sən dirilik verirsən.
Qığılcımlar saçan tək
Günəşlər doğur Səndən.
Soyuq, aydın qış günü
Oynayıb, fırlanaraq
Qırov parlayan sayaq
Günəşin qabağında:
Ulduzlar da beləcə
Dolaşır ayağında.
Alışmış milyard günəş
Sonsuzluqda axmaqda
Qayda-qanunun üzrə,
Şüa saçıb, yanmaqda.
Zümətdə yanan çıraq,
Parlaq daş-qaşlar sayaq.
Həşəmətin önündə
Aləmlərin bu bərqi -
Şərlə gündüzün fərqi:
Bütün ulduzlar sönür
Günəşin işığında,
Günün özü də sönük
İşıqlı qucağında.
Damlaları özündə
Cəmləyən bir dənizsən,
Hər şeyi həll etsən də,
Yenə də tərtəmizsən.
Gözümdə dünya nədir?
Bəs mən önündə nəyəm? -
Cürət eləyib bir gün
Mən müqayisə üçün
Aləmləri cəmləsəm,
Bu milyardlar, milyonlar
Sənin ilə miqyasda
Sıfır, bir nöqtə olar.
Bəs mən önündə nəyəm? -
Heç olan bir zərrəyəm,
Bir kiçicik nöqtəyəm.
Heçəm! - Lakin yanırsan
Sən mənim də içimdə
Böyük şəfqətin ilə
Gerçək, canlı biçimdə.
Mən - günəşin nurunu
Əks eləyən bir gilə.
Məndə təsvir edirsən,
Ey Tanrım, Sən Özünü,
Açırsan Öz üzünü.
Heçəm! - Lakin duyuram,
Nə zamankı susuram,
Nə zamankı uçuram,
Bir həyatı - Vəhdəti,
Tanrısal məhəbbəti.
Könlüm dinir, düşünür:
Sən varsan! Mən də varam!
Təbitət pıçıldayır,
Səslənir bir nəqarət
Astaca, rahat-rahat:
Sən varsan! Varsan! Varsan!
Ürəyimdə səslənən
Səs dərki inandırır -
Varsan; - mən artıq heçəm!
Mən bütöv kainatın
Xırdaca zərrəciyəm,
Düşünürəm, sən məni
Bu fitrətin şərəfli
Ortasına qoymusan,
Harda cismin yoxluğu,
Hardakı ruh hökmran,
Hardakı mənim ilə
Bir edirsən çoxluğu.
Aləmlər arasında
Əlaqəyəm, ilgiyəm,
Canlıların özəyi
Və əzəli cizgiyəm;
Kainatda mən kiməm? -
Fani cismin içində
Şimşəklərə hakiməm -
Şaham, qulam, Tanrıyam!
Onun inikasıyam!
Bəs bunca möcüzəli
Varlığın sanı hanı?
Xəbərsizdim özümdən,
Məxluqunam, ya Tanrı!
Sənin müdrikliyin ilə
Xəlq edildm bir vaxt axı,
Həyatın, xeyrin qaynağı,
Könlümün könlü, Sultanı!
Əhv eylə məni, ya Tanrı!
Ölümbilməz varlığım
Ölümdən keçməliydi
Yetmək üçün haqqına;
Girib cisimdən qına,
O bir gün ölməliydi,
Ölümlə dönməliydi
Olməzliyinə, Ata!
İzah və Dərk Olunmaz!
Bilirəm ki, könlümün
Təssəvvürü acizdir
Kölgəni də cızmaqda:
Yanlışdır söz Sən haqda,
Mədhiyyələr hədərdir
Sənin Uca Adına.
Bunun hamısı xəta.
Lakin, ey Böyük Ata,
Səni ölüm qədərli
Necə salsın yadına?
Necə Sənə ucalsın
Qaldırmadan başını?
Hüdudsuz dürlüyündə
Səadətini tapsın?
Təşəkkürlər içində
Axıtsın göz yaşını,
Eşqin ilə dolaraq,
Eşqində qərq olaraq?
Dilimizə uyğunlaşdırdı: Əhməd Şəfəqli
5.XI.2021. Güney Ural
5 ноя 2021
