[Tek Bölüm] Jungkook ile hayal et |Zorban yüzünden !ntihar edersin| 

🕷️ Devamı🕸️ Jk "Eğer gerçekten söylediklerinde ciddiysen o zaman neden bunu kanıtlamıyorsun? Neden devam edip yapmıyorsun?" Sy "Meydan okumayı kabul ediyorum." *Ondan kurtulup çatı katına çıkmaya başladı. So-young, cesaretinin arkasında durunca Jungkook sırıttı. Bileğini bıraktı ve çatıya çıkışını seyretti. Onu yakından takip etti, sadece elde edilmesi zoru oynamaya çalıştığını sanıyordu ve oyuncak bebeğini geri kazanmaya kararlıydı. So-young büyük kararlılıkla oraya ulaştığında. Duvarın üzerine çıktı. Ardından olduğu yere oturdu. En ufak hareketinde beş katlı binadan aşağı düşebilirdi. Hayattan en ufak zevk almamıştım. Kimsesi de yoktu zaten. Ölse de bir şey değişmezdi. Jungkook ise bu cesareti gerçekte ne kadar ileri götürebileceğinden emin değildi ama kendine güveniyordu. Onun, bunu asla yapamayacağından emindi. Genç kızı dikkatle izledi. Aklına gelen şeytani planla kızın belini sıkıca kavradı. Sy "Bırak!" *Ondan vazgeçmesini isteyeceğini biliyordu. Bu yüzden So-young'a daha sıkı sarıldı ve sert bir sesle konuştu. Jk "Yapamam. Sırf bana kızgınsın diye bunu yapmana izin veremem. Üzgünüm ama birinin ölümünün sebebi olmak istemiyorum. Yıkılacağım. Böyle bir şeyin gözümün önünde olmasına izin vermenin suçluluğuyla nasıl yaşayacağımı gerçekten bilmiyorum." Sy "Ölü bedenimin çok daha güzel görüneceğini söyleyen sendin! Bundan zevk alacaksın. Bu yüzden bırak!" *Ciddi bir ses tonuyla konuşurken So-young'u sıkı sıkı tutuyordu. Jk "Hayır, sadece acı hissedeceğim. Ve bu acı ömür boyu sürecek. Bunu riske atamam, bu suçluluk duygusuyla yaşayamam." *So-young, Jungkook' un onu kurtarmasına izin verdi. Gözlerinden ister istemez yaşlar boşalıyordu. Onu binanın kenarından uzaklaştırırken kendine yakın tuttu. Ne kadar duygusallaştığını görünce çaktırmadan sırıttı. Jk "Hey, sorun değil. Artık güvendesin. Ağlama." *So-young, hıçkırıklarını bastırmaya bile çalışmıyordu. Suratını, Jungkook'un göğsüne saklamış göz yaşı döküyordu. Jk "Sana bir soru sorabilir miyim?" Sy "Sor." *Sesi ağlamaklı ve boğuktu. Jk "Beni sevmediğine, emin misin?" "Bilmiyorum..." *Sesi bu defa titrek çıkmıştı. Onu hâlâ seviyor muydu...? Jungkook, artık genç kızın, ona karşı farklı hissetmeye başladığını hissedebiliyordu. Öfkesinin ve düşmanlığının yavaş yavaş tükendiğini anlayabiliyordu. Bundan oldukça memnundu. Jk "Kalbinin aklından farklı bir şey söylediğini anlayabiliyorum, So-young." *So-young, onun göğsüne daha da sokuldu. Nefes nefese kalmış, ağlıyordu. Cevap vermek zor gelmişti. *Oğlan, genç kızı kendine bastırıp yumuşak bir ses tonuyla teselli vermeye devam etti. Genç kızın artık daha savunmasız olduğunu fark ettiğinde bir kez daha sırıttı. Jk "Gerçekten benden bu kadar mı nefret ediyorsun?" *Genç kız duraklamıştı. Sy "Yine başaramadım..." *Ondan nefret etmeyi yine başaramamıştı, genç kız. Jungkook ise artık kendi duygularıyla boğuştuğunu anlayınca gülümsemeye başladı. Aslında ondan nefret etmediğini biliyordu. Sadece yaptığı yanlışlardan dolayı ona acı çektirmek istemişti, So-young. Jk "... Yani benden nefret etmeyi başaramıyor musun?" Sy "Yapamadım...” *Sesi savunmasızdı. Planının gerçekten işe yaramaya başladığını fark ettiğinde hafif bir heyecanla gülmeye başladı, Jungkook. So-young'un savunmasının ve düşmanlığının yavaş yavaş nasıl eridiğini fark etti. Onu kollarında tutarken alaycı bir ses tonuyla konuştu. Jk "Yani? Benden nefret edemezsin, öyle mi? Bana direnemeyecek kadar zayıfsın, değil mi?" *Vücudu hayal kırıklığıyla gevşemişti, So-young'un. Sy "Y-yine benimle alay edeceksin, değil mi...?" *Sesi ağlamaklı çıkmıştı. Kendini ufak bir çocuktan daha savunmasız hissediyordu. Oğlan, genç kızın senin savunmasız ve çocuksu halinle güldü, kendisini savunamaması hoşuna gitti, dalga geçmesini kolaylaştırdı, genç kız. Şakacı bir ses tonuyla konuştu ve cevap verirken sırıttı. Jk "Elbette bu durumdan faydalanacağım, çok zayıfsın ve bu konuda hiçbir şey yapamazsın. Senin üzerinde mutlak bir gücüm var ve bu beni çok tatmin ediyor." *Onun vücudundan ayrılıp sırtını soğuk duvara yasladı. Dizlerini kendine iyice çekip sesizce ağlamaya devam etti, genç So-young. Genç kızın tepkisi tam da beklediği gibiydi, Jungkook için. Hatta So-young'un gardını indirip arkanısı dönüp sessizce ağlamaya başladığını görünce kendisiyle gurur duydu. Kırılıp onun kollarına atılana kadar ona eziyet etmek istedi. Önünde durdu ve alaycı bir sesle konuştu. Jk "Aww, ağlıyor musun~?" *Ardından iğrenç bir kahkaha... Konuşmadı, So-young. Ağlamaya devam etti çaresizce. "Ōlsem de bir b0k değişmeyecek," düşüncesi çoktan beynini doldurmuştu. Jungkook, onun omuzlarından tutup tekrar kollarına çekmek üzereydi ama aklına karşı koyamayacağı acımasız bir fikir daha geldi. Jk "Lütfen ağlama... o kadar erkeksi değil ki, senin bu kadar acınası derecede zayıf olduğunu görmek canımı acıtıyor." *Hıçkırıklarını tutamamıştı, So-young. Utmak istemişti. O yaratığa daha fazla zevk vermemek için hıçkırıklarını tutmak istemişti. Onları çığlıklarıyla boğmak istemişti... Jk "Vay canına, seni böyle ağlattığım için neredeyse üzülüyorum ama aslında değil." *S!kik kahkahalardan bir tane daha. Sy "Senden nefret edemediğim için kendimden nefret ediyorum..." Jk "Benden nefret edememen senin hatan. İçinin derinliklerinde bana karşı hâlâ bazı hislerin kaldığını söyleyebilirim. Bende, bu yüzden nefret edemiyorsun, aptal." Sy "Git..." Jk "Hayatta olmaz. Şuan çok fazla zevk alıyorum." Sy "Hâlâ ōlü bedenimin daha güzel olacağını düşünüyor musun...?" *Nemli, yeşil gözleriyle ona baktı, So-young. Yapacaktı... Jk "Eh, ōlürken daha kötü görünmek senin için oldukça zor olur. Sen zaten Dünya'nın en çirkini ve işe yaramazı falansın. Gitmiş olsan da pek bir şey değişmeyecek." Sy "Lütfen gider misin...?" *Onun daha fazla zevk almasını istemiyordu. Jungkook, So-young'un bir şeyler planladığınızı sezmişti. Alaycı ses tonu endişeye ve temkinli bir ses tonuna dönüşmüştü. Jk "Bekle. O küçük kafanla ne planlıyosun, sen; gerizekalı?! Gerçekten niyetin bu mu?" Sy "Git, aşağıdan izle." *Birkaç saniye sessiz kaldı, Jungkook. Ne yapmayı planladığını düşünürken bir tereddüt hissetti. Muhtemelen yapacağı işten So-young'u alıkoymanın hiçbir yolu yoktu. Tekrar duvarın kenarına çıktı, So-young. Aşağıya baktı, acı bir tebessümle. Geçirdiğim güzel anım var mı, diye şöyle bir yokladı ama o da yoktu... Jungkook durdurmak için ona yaklaşmaya cüret etti. Jk "So-young-" Sy "Yaklaşma! En azından yaşamımın son saniyelerinde rahat ver." *Gerçekten binadan atlayıp kendi canına kıyacağına inanmıştı, Jungkook. Bunun düşüncesi kalbinin sıkışmasına ve göğsünün sıkışmasına neden oldu. Ona yaklaşamadığı ya da atlamasını engelleyemediği için ne kadar çaresiz olduğunu iliklerine kadar hissetti. İstediğin son şeyi gerçekleştirmesi için sadece uzaktan So-young'u izledi. Gökyüzüne bakıp son kez derince soludu, So-young. Sanki gitmeden önce tüm havayı içine çekmek istermiş gibi derin bir nefes aldı. Bahçede yoğunluğun olmaması içini ferah kılmıştı. Son kez burnunu çekip kendini boşluğa bıraktı, So-young. Kısa bir anlık saf sessizlik oldu ve sonra aşağıda keskin bir ses duyuldu. Genç kızın vücudunun binadan düşüp yere çarpmasını izledi, Jungkook. İçi o kadar acı acı sızlıyordu ki, böyle bittiğine inanamadı. Son kez çok üzgün olduğunu söylemek istedi, ona... So-young'un hissettiği acı diğerlerinin yanında hiç bir şeydi. Gözlerini sonsuzluğa doğru kapattığında duyduğu son ses öğretmeninin sesiydi. Aşağı bakıp cansız bedenini görünce gözyaşlarının aktığını hissetti, Jungkook. Pişmanlık ve yoğun suçluluk duygusu ölçülemeyecek kadar büyüktü Jungkook için. Sanki dünya başına yıkılıyormuş gibi hissetti. İnsanların, So-young'un leşinin etrafında toplanmaya başlayışını izledi ve aşağıdan sıkıntı çığlıkları duydu. Onu hayal kırıklığına uğrattığını ve artık ona yardım etmek için yapabileceği hiçbir şey olmadığını anladığında bir parçası genç kıza katılmak istedi... Artık olduğundan çok daha soğuk olan duvara yaslandı ve aşağıda giderek daha fazla insanın toplanmasını seyretti. Genç kızın gidişine gökyüzü, düştüğü bina ve Jungkook şahit olmuştu. Ambulans ve polis gelip onun cesedini götürmeye çalışırken onları izlemeye devam etti. Tüm bu zaman boyunca sadece ve sadece So-young'un canını yaktığını ve onu kurtarmayı başaramadığını hissetti. Kızı mahvettiğini, ikili arasında hiçbir şey kalmadığını hissetti. Yüreği ölmeyi hak ettiğini fısıldadı, Jungkook'a. Minicik bedenden litrelerce koyu kırmızı sıvının sızışı başka bir hançerin daha kalbine saplanmasını sağladı. O kadar gerçeküstü geliyordu ki, onun vücudunun bir daha hareket ettiğini göremeyecek, sesini bir daha asla duyamayacaktı. Her şey bitmişti... 🌚Devam 2 altında🌝

🕷️ Devam 2🕸️ E̶r̶t̶e̶s̶i̶ ̶G̶ü̶n̶ Ertesi gün okulda derin bir sessizlik hakimdi çünkü herkes sonsuzluğa giden arkadaşının yasını tutuyordu. Herkes çok erken kaybedilen bir canın yasını tutarken, havayı derin bir üzüntü ve keder duygusu kaplamıştı. Acı aşikardı ve tüm ortam ağır ve bunaltıcıydı. Herkes artık yanlarında olmayan kişiyi hatırlarken sessizlik sağır ediciydi. Boşluk dayanılmazdı ve So-young orada olmadan herkes kendini kaybolmuş hissediyordu. ̶C̶e̶n̶a̶z̶e̶ ̶T̶ö̶r̶e̶n̶i̶n̶d̶e̶ ̶ Kızın gülümseyen fotoğrafına bakmak acı veriyor olmalıydı çünkü 19 yıllık yaşamında asla isteyerek bir kerecik olsun gülümsememişti. Muhtemelen herkes onun için üzgün olduğunu dile getirecek fakat iki gün sonra her şeyi unutup eski hayatlarına geri dönecekti. Sadece eski ezikleri artık orada olmayacaktı. Genç kızın kıymeti o öldükten sonra anlaşılmıştı. Pekala, o kimse tarafından sevilmiyordu ancak zaman geri alına bilseydi ona yine böyle davranırlar mıydı...? Orası tartışılır. Cenaze töreni hem acı hem tatlı bir an olmuştu. Herkes bir daha göremeyeceği arkadaşını hatırladıkça acı ve ızdırap derinleşiyordu. Gülümsediği o lanet fotoğrafa bakmak acı vericiydi, o gülümsemenin altında pek çok gözyaşı gizlemişti. Onun yerini en fazla bir hafta sonra yenisi dolduracaktı. Genç kız ölene kadar değer verilmemiş veya takdir edilmemişti. Bu, insan hayatının nasıl değersizleştirilebileceğini ve önemsiz görülebileceğini trajik bir şekilde hatırlatıyordu. Peki ya, Jeon Jungkook? Kızın ölümünde büyük rol oynamıştı. O pişman mıydı? Jeon Jungkook'un, genç kızın ölümünde oynadığı rol kritikti. Onun kendi canına kıymasında önemli bir faktördü. Sorun şuydu: Pişman olacak mıydı, olmayacak mıydı? Bu trajik olaydan kendini suçlu ve sorumlu hissedecek miydi? Yoksa bundan kayıtsız ve etkilenmemiş mi hissedecekti? Duyguları bilinmiyordu ve hiç kimse onun içinde ne hissettiğini gerçekten bilemezdi. Bu konuda onu suçlayanlar olduğu gibi, suçsuz olduğunu söyleyerek onu mazur görenler de vardı. En çok merak edilende, So-young'un k@nlarla boyanmış, ōlü bedenine sarılıp, Jungkook'un suratına doğru "Suçsuz bir canın canını aldığın için mutlu musun, Jeon Jungkook?" diye bağıran bir diğer kızın kim olduğuydu. İlk ve son defa o gün görülmüş, daha da varlığı sorgulanmamıştı. Erkek adam dediğin bu mudur? Güçsüz kadını ezip benliğini yüceltmek midir? Bu da ayrı bir konu... Toprağın altında savunmasız yatan, üzerinde sayısız, rengarenk çiçekler olan So-young'a bakarken de zevk al olur mu, Jeon...? ^^ S O N (⁠♡⁠ω⁠♡⁠ ⁠)⁠ ⁠~⁠♪ (Vallahi konu bulamadığım için geç kaldı 🙌)

Teşekkür ederim güzelimmm 🤎🤎

Teşekkür ederim hayatımmm 🧡

Teşekkür ederim güzelimmm 🤎🧡