The Last of Us Part II - recenzja quaza 

Definitywnie musisz zrobić materiał przepełniony spoilerami, żeby określić swoje pełne zdanie na temat fabuły, bo naprawdę czuję niedosyt, nawet jak dobrze nagimnastykowałeś językiem, aby nikomu nie zaspoilerować część gry.

Trochę brakuje mi tych klimatycznych scen "opuszczonej" Łodzi z recenzji poprzednika tej gry.

Jordan, patrz i ucz się.

Teraz prosimy o pelnoprawny materiał w którym opowiesz co sądzisz o fabule, tak porządnie.

gdy łykasz 40 JAKIŚ losowo znalezionych pigułek w podejrzanych miejscach i nagle wiesz jak zrobić tłumik z butelki

Jeśli quaz masz problem z recenzją bez spojlerowania, to wypuść dwie recenzje, jedna bez spojlerów, drugą z.

Nareszcie jest - (chyba) najbardziej oczekiwana recenzja TLoU 2 na polskim YT (bo na pewno nie TVGry xD)

Sejfy można też otwierać na słuch, wystarczy przejechać i właściwa liczba różni się od pozostałych dźwiękiem

Jest to recenzja która najlepiej oddaje to czym jest The Last Of Us Part 2

Quaz, dawaj materiał spojlerowy! Bo aż człowiek ciekawy co ty o tym myślisz

"Widzę cię, dziadu"

To jest jedyny materiał, który będę oglądać odnośnie The last of us 2. Unikam wszystkich materiałów jak ognia, ale ustaliłem sobie, że jedną recenzję obejrzę. Nie jest łatwo uniknąć zalewu spoilerów w dzisiejszych internetach.

Joel w jedynce. Nie ufam nikomu. Joel w 2. Jestem Joel Miller a to mój brat Tommy

Quaz, następnym razem przy tego typu grze gdzie fabuła ma duże znaczenie, możesz opowiedzieć co o niej sądzisz bez spoilerów dla tych co nie chcą nic wiedzieć, i dodatkowo ze spoilerami dla tych co fabułę już znają :D

Wreszcie jakaś rzeczowa recenzja (a i byłbym zapomniał, można prosić też o recenzje ze spojlerami? Chyba każdy tutaj chciałby usłyszeć twoje zdanie na temat fabuły)

Jakby ktoś się zastanawiał co quaz mówi w 17:23 - "Kredki wysypały się z tornistra i wymazały user score na Metacriticu na czerwono".

Jakby ktoś się zastanawiał nad zakupem to pozwólcie, że uzupełnię i poprawię recenzję swoimi przemyśleniami po poznaniu 100% fabuły. Tutaj od razu wzmocnie zdanie Quaza - nie zagranie w część 1 bardzo mocno zepsuje wam obraz części 2 i nie pozwoli zrozumieć o co w tej grze na prawdę chodzi. Część 1 jest bardzo krótka, dodatek Left Behind o część 2 nie zahacza, a uzupełnia jeden wątek z części 1 (tak w ramach poukładania serii). Skrajne oceny tej gry są wbrew pozorom bardzo sensowne, ponieważ gra nie stara się w nawet najmniejszym stopniu być miłą i lekką do ogrania przygodą. Ludzie którzy potrafią się po tym pozbierać ocenią wysoko ponieważ jest bardzo solidnie poskładana do kupy i świetnie wykonana, bieg wydarzeń wydaje się logiczny i sensowny, w tym też silne motywy bohaterów. Wielu jednak nie darzy tego tytułu sympatią i się im nie dziwię. Tego nie da się w żaden sposób nazwać zabawą. Jak ktoś lubi wesoły beztroski klimat to nawet niech tego nie zaczyna. Wynika to z faktu, że jest to wyjątkowo okrutna i brutalna historia i tak jak The Last of Us miażdżyło Ci jądra, które potem wyrywało bez znieczulenia, tak kontynuacja jest swoistym obdzieraniem żywcem skóry kawałek po kawałeczku. I to przez ponad 30 godzin. Myślę, że to porównanie doskonale odda nastrój jaki będzie tu ciągle panował. Twórcy poszli w drogę realizmu na całego, dodając także pewne polityczne elementy, które jeszcze bardziej dzielą ludzi, a czasem wręcz powodują obrzydzenie. Grę bardzo ciężko ukończyć i to nie z powodów technicznych, a z faktu, że twórcy zdecydowali się na skrajnie kontrowersyjną decyzję mniej więcej w połowie fabuły. Powoduje ona, że próba ukończenia staje się swoistą drogą krzyżową, aczkolwiek pozwala coraz lepiej zrozumieć następujące wydarzenia. Wielu w tym miejscu poległo i stąd też (uwzględniając elementy polityczne) wystawiano oceny typu 0/10 lub 1/10. Ukończenie gry natomiast, pozwala nieco wyjaśnić decyzję Naughty Dogs i poukładać sobie swoje przemyślenia w głowie. Nie zgodzę się w tym miejscu z Quazem, że nie da się utożsamiać z bohaterami, ponieważ akurat mają wyraźne powody do swoich działań, ale są to wątki mocno przeplatane i wymaga to pełnego ogrania gry. Nie każdego zdążymy polubić lub zaakceptować z uwagi na krótki czas poświęcony na odegranie swojej roli (nawiązuję tu do teatru w grze, gdzie odbywa się punkt kulminacyjny, a finał go jedynie uzupełnia), ale da się uzasadnić ich decyzje, a w niektórych zachowałbym się pewnie tak samo. Ten teatr jest easter eggiem, który świetnie oddaje charakter gry Pomijając teraz elementy fabuły, które chciałem wyjaśnić możliwie bezspojlerowo jak się da (pamiętając, że to tylko uzupełnienie materiału Quaza). Gra wykonana jest bardzo ładnie i przemyślanie, do tego stopnia, że zwracałem uwagę na niedopieszczone szczegóły, które nieco mogą rozmyć obraz gry mega realistycznej. Gra ma też pewien problem z tym, że fabuła jakaby nie była jest podzielona i nie jest zawsze przedstawiana w sposób chronologiczny a w miejscach najlepiej oddających przeżycia i decyzje bohaterów. Trzeba więc bardzo zwracać na daty wydarzeń (które są publikowane przy przeskoku w inny fragment czasu) i zapamiętać jak najwięcej żeby móc wszystko poukładać jak puzzle, inaczej stracimy sens grania. Największy problem tej gry to bycie eksluzivem Sony. Choć raczej prowadzona w taki sposób nie znajdzie fanów, to jednak uważam, że jest warta większego grona odbiorców. Do tego dochodzi problem liniowości i jednorazowej "przygody". Choć fabularnie liniowość genialnie przeprojektowano, to jednak odczuwalny jest brak swobody i wyraźne stawianie ścian w rozgrywce (praktycznie cała gra jest bardzo liniowa poza jednym fragmentem ze zwiedzaniem nowego miejsca), ale muszę przyznać, że jest tak jak Quaz wspomniał o wiele lepiej niż w części 1. Tutaj muszę znów uzupełnić Quaza, że wspomniana liniowość rozgrywki ma dodatkową wadę, podczas eksploracji, gdyż nie da się nie znając gry zebrać wszystkiego, chociażby z tego powodu, że fabuła w pewnych momentach odcina nam możliwość powrotu do nieodwiedzonych miejsc i jedynym sposobem naprawy tego jest wczytanie zapisu z wcześniejszego momentu gry, a niestety nie jest wiadome kiedy i które przejście lub miejsce zablokuje nam dostęp do obecnej zawartości świata gry.

*Dla mnie największe growe rozczarowanie roku.* Może to moje oczekiwania były zbyt wysokie, może to po prostu momentami bezsensowna fabuła zabiła dla mnie frajdę z gry. Gameplayowo świetna, sztuczna inteligencja bardzo dobra. Grafika doopy mi nie urwała po takim RDR2 ale jest dobrze. Ale to zakończenie przypomniało mi te wszystkie memy o tym że bohater w grze to pieprzony morderca a w cutscence to muchy by nie zabił i to chyba ono spowodowało że pozostał mi niesmak po tej grze. Jedynka moim zdaniem jest o wiele lepszą i spójniejszą fabularnie grą.

Przeszedłem tą grę dopiero kilka tygodni temu. Spróbuję powiedzieć o niej kilka słów i nie zawrzeć spoilerów. Doceniam to, że twórcy mieli odwagę stworzyć fabułę, która nie każdemu przypadnie do gustu. Jednak są rzeczy, które ciężko mi wybaczyć. Pierwsza to to, że zmusza się mnie do odczuwania pewnych emocji. Nie pojawiają się one naturalnie, choć wiem co twórcy chcieli by żebym odczuwał. Zmusza się mnie do współczucia postaci, która zrobiła wszystko bym ją wcześniej znienawidził. Za dużo tu prób manipulacji graczem. No i zakończenie. Miałem po nim autentycznego kaca oraz poczucie, że coś mi odebrano. Przemierzyłem cały piep***ny kraj by zabić, a twórcy na końcu gry mi to odebrali. Odebrali mi możliwość zemsty. Zemsty na antagonistce i po części też na samej grze i jej fabule. Wszelkie próby zmuszenia mnie do zrozumienia argumentów drugiej strony wywołały u mnie efekt odwrotny. Chciałbym mieć w zakończeniu możliwość wyboru, ale go nie dostałem. Jakbym miał tą sytuację do czegoś porównać wykorzystałbym film Gladiator. Wyobraźcie sobie, że na końcu filmu Maximus nie zabija Kommodusa. Obaj stwierdzają, że dość już tej przemocy i każdy udaje się w soją stronę. Była by to podobna skala absurdu jak w zakończeniu TLoU2.

Fajnie, że Quaz odnosi się również do opinii zawiedzionych fanów. Większość recenzentów krzyczy dumnie 10/10 i nakręca propagandę sukcesu. Bo w dzisiejszych czasach odważna i postępowa opowieść przecież nie może mieć żadnych wad!

Okej no dobra przedchwilą skończyłem tą waszą ,,kontrowersje" Tia. Krótko powiem wasze kontrowersje, hejty, ślepe 10/10 i 1/10 oraz na siłe 5-6/10 to bullshit. To co u napisałem to moja subiektywna i świeża opinia bo przed chwilą skończyłem po 21h i jak dla mnie The Last of Us Part 2 to moja druga ulubiona gra od Naugthy dog. I może nie miałem tego szoku co przy jedynce ale dla mnie dwójka jest pod paroma względami lepsza od jedynki i robi to co Sequel powinien zrobić czyli poprawić to co w jedynce nie do końca grało oraz nie popsuć tego co było super. Ale od początku: Plusy: +Fabuła trzyma poziom tyle mogę powiedzieć. Może nie wbiła mnie w fotel tak mocno jak jedynka (choć i tak paru momentach byłem wbity) i ogólnie jest prosta ale mimo to byłem ciekaw co dalej będzie i nie nudziłem się. +Postacie dają radę. Joel i Ellie super ale też cała reszta postaci również daje radę że można z nimi się zżycz i wręcz smutno mi było jaki ich los ostatecznie spotkał. +Gameplay mój boże jest lepszy i przyjemniejszy gdzie w Jedynce dla mnie był toporny i irytująco co przez to gra dłużyła mi się a tu w Dwójce od początku do końca grało mi się przyjemnie i miałem więcej satysfakcji z pokonywanie przeciwników niż w jedynce. +Scenariusz naprawdę super i nie nudziło mi się przez te 21h ba w ogóle nie czułem że tak długo mi idzie. +Ponownie mocny ton historii i świata świetny +Seattle i kilka późniejszych lokacji super to wszystko wygląda +Graficznie arcydzieło co tu w ogóle mogę dodać przepiękne krajobrazy, animacje, piękny kadr za pięknym kadrem w skrócie łał. +Muzyka ponownie super Minusy (szczerze ciężko mi coś tej grze tak mocno zarzucić ale mimo to mam pare drobnych wad): -Niektóre etapy jak np: Hillcrest gdzie mimo iż lokacja super wygląda to pod koniec było frustrująco i na siłe rozciągnięte ale ogólnie takich momentów mało napotykałem i spokojnie mogłem resztą się cieszyć. -Mało Joela wiem że (SPOILER NIC NIE MÓWIĘ!) ale z drugiej mógł mieć nieco większą role. -Fajny Etap ala otwarta przestrzeń i korzystamy z mapy ale to jedyny taki etap w całej grze niestety szkoda. Moja ocena 10/10 Podsumowanie: Mam gdzieś te wszystkie guwno burze że ,,Lgbt i że dwie dziewczyny się całują i ten.." albo te wszystkie bzdurne kontrowersje, ślepe dawanie 10/10 i 1/10 oraz jak dla mnie na siłe dawanie 5-6/10. I hej jeśli komuś się gra naprawdę nie podobała tak szczerze spoko to nie wstyd. Dla mnie gra super. Pozdrawiam

THE KING HAS ARRIVED

Trzeba też było wspomnieć o tym jak w trailerach zmienili wygląd Joela żeby ludzie myśleli że ich ulubiona postać będzie też sporą częścią gry a nie tylko wystąpi w 5 scenach i paru flashbackach (które są najlepszymi częściami gry pod względem fabuły).

Po przejściu gry, czułem tak duży niesmak, że wyobrażałem sobie Johna Wicka, który na koniec krucjaty daje żyć temu co mu zabił psa...

Zacytuję pewnego mędrca który wypowiedział się pod innym filmem: "Fajny ten symulator silnych, niezależnych kobiet" (jeżeli ktoś nie załapał był to sarkazm).

Z tej recenzji (sam w grę nie grałem), wydaje mi się, że taka gra jak The Last Of Us Part II powinno mieć takie rozwiązanie jak np. Dishonored. Możesz obrać 2 ścieżki, jedna z rozlewem, a druga bez rozlewu krwii. Gra powinna umożliwiać przejście jej poprzez ominięcie walki. W zależności jaką ścieżke wybierzesz, koniec gry i jego świat zmienii się w zależności jaką ścieżkę obrano.

Też nie podobało mi się to tanie granie na emocjach zwłaszcza jak widać, że Azor w 13:32 chciał się tylko pobawić ;) A co do wyraźnego braku oznaczenia ścieżki fabularnej, to ma to jeszcze jeden minus, bo Ellie lubi uparcie zamykać za sobą drogę i praktycznie każda ścieżka fabularna jest jednokierunkowa i jak przegapisz jakiś sejf to już nie ma powrotu. Denerwowało mnie to do tego stopnia, że uparcie czekałem na znacznik pokazujący "tu jest fabuła" jak nie byłem pewny czy wszystkie ściany dokładnie przelizałem ;) A co do fabuły - bez spojlerów - stare postaci zachowują się jak w tanim fanfiku zupełnie niepodobnie do ich odpowiedników z jedynki, a nowe są totalnie nieciekawe i grałem praktycznie po to, by miejscówki pooglądać i uzupełnić poziom wapnia za pomocą ścian ;) Dorzucę jeszcze podsumowanie: czy polecam tę grę? Za pełną cenę 250zł zdecydowanie nie, zwłaszcza, że nie ma trybu multi, a sama fabuła nie zachęca do ponownego zagrania mimo, że po jednym przejściu odblokowuje się tryb new game+, który to jest praktycznie obowiązkowy dla łowców platyn, bo w całym Seattle nie ma tylu piguł i śrubek, żeby wymaksować wszystkie umiejętności i bronie za pierwszym podejściem. Na szczęście pudełko można sprzedać, a 50 zł za ten tytuł to już akceptowalna cena. Chyba, że ktoś jest głodny to wtedy polecam bardziej pizzę niż wapno z tej gry ;)

Z tym fragmentem 17:00 nie za bardzo się zgodzę. Ellie podczas przemierzania miasta bardziej broni się niż sama idzie z pieśnią mordu na ustach. Większa część lokacji można przejść bez zabijania innych odpowiednio rzucając butelki czy inne cegły. TUTAJ SPOILER Wracając do sceny z Norą. Osobiście wydaje mi się że jest delikatna różnica między zabijaniem osób, gdzie jest sytuacja albo ty albo on, a momentem gdzie napierdalasz metalową rurą dziewczynę, która nic nie może ci zrobić. Podobna sytuacja z Joelem, zostali wtedy przyparci do muru. Nie mieli żadnej sensownej drogi ucieczki i pójście z Abby wydawało się dobrą opcją (decyzja musiała zapaść odrazu bo za bardzo nie można było się nad tym wszystkim zastanowić). Tak BTW osobiście uważam fabułę za bardzo dobrze poprowadzoną i dającą sporo do myślenia. Jest ona oczywiście inna od jedynki. Bo jak w jedynce była pewna nadzieja na lepsze jutro, tak tutaj zostajemy ze złamaną dziewczyna która niema już żadnego celu.

Twoja recenzja zachęciła mnie do zakupy tej gry te 2 lata temu, dziś wyświetliła mi się w propozycjach do obejrzenia ponownie "a co mi tam" pomyślałem, fajnie się ogląda znając już fabułę bo wtedy jej nie znałem, tutaj wielki szacunek do Ciebie za to jak opowiadasz o fabule nie opowiadając o fabule. ;) Faktycznie w tej części męczy trochę to wieczne poczucie winy, ale mimo wszystko gdybym dzisiaj miał kupić TLoU2 zrobiłbym to ponownie. :) To teraz mogę zostać okrzyknięty archeologiem YTba. ;)

W szpitalu w pierwszej części jest notatka w której jest napisane że ludzi odpornych są tysiące a ojciec abby zabił już 9 osób odpornych na grzyba i nic mu to nie dało a elie była by najprawdopodobniej 10 ofiarą

Weźcie się w garść, bo naprawdę... Co naprawdę? Gracze mają bić brawo scenarzyście, bo załatwił potrzebę fizjologiczną na bohaterów części pierwszej? Miał jaja, o tak. Po to właśnie ludzie kupowali tę grę - dla Joela i Ellie. Nikt nie wierzył, że będzie różowo, ale wciskanie godzinami, że siłaczka robi DOBRZE, a Ellie ŹLE, wnerwiło wielu. Hipokryzja, prymitywna manipulacja, faworyzowanie jednej ze stron, zapełnianie rozgrywki wątkami, które mało kogo obchodzą.

Fabuła to kwestia gustu, każdy podniecał się fabułą pierwszej części. Na mnie nic prócz relacji Joela i Eli nie zrobiło większego wrażenia. Jak na taki świat opowieść wydawała mi się zbyt cukierkowa, za mało surowa jak na taki klimat. Całość nie wywarła na mnie dużego wrażenia. Część druga wywarła na mnie emocje których nie czułem w żadnej innej grze. Brutalna, okrutna i idealnie pasująca do tego świata. Mimo dużych nie potrzebnych i tanich zabiegów nie jest to gra idealna, ale całość jest według mnie fenomenalna i jedną z najlepszych gier w jakie grałem mimo tego że gra nie daje radości z grania, a wręcz przeciwnie. Po końcowych napisach nigdy nie czułem takiej pustki. Nie każdy będzie gotowy do takiej opowieści i trzeba do tego podejść całkowicie z otwartą głową i ocenić całość która według mnie jest fenomenalna. Nie ma co porównywać tych tytułów do siebie bo z przebiegu drugiej części nie można być zachwyconym, a tak jak wspomniałem wręcz przeciwnie, a jednak całość miażdży. Z czymś takim się jeszcze nie spotkałem. Chociaż momentami gameplay jest zbyt monotonny.

Panie Tomaszu, Wydaje mi się, że kwestia niezadowolenia graczy wynikająca z przeprowadzenia fabuły w konkretny sposób wynika nie z braku ich zrozumienia i oburzenia względem swobody autorskiej w kreowaniu świata przedstawionego przez głównego scenarzystę, ale o sposób w jaki rzeczona fabuła została przedstawiona. Fani nie są zawiedzeni i zdegustowani, bo okazało się, że twórcy nie musza ich słuchać i dawać im tego czego fani oczekują, ale są zawiedzeni z powodu sposobu przedstawienia wizji autorskiej. Fabuła jest mało wiarygodna, wydaje się podążać trendem ,,wyjścia na przeciw oczekiwaniom widza" i pełno w niej ,,dziur". Fani nie oburzają się z powodu swobody autorskiej, ale z powodu nieprawdopodobnego spadku poziomy fabuły względem pierwszej części oraz jej niedorzeczności i braku wiarygodności.

Jestem za tym abyś zrobił filmik z spoilerową analizą fabuły The Last of Us Part 2.

Przyjmuję do wiadomości, a nie zgadzam się z gronem komentarzy, które piętnują recenzję TVGry. Recenzja z natury gatunku to subiektywne przedstawienie pewnego tekstu kulturowego przez autora. Nie tylko płytkie wyliczenie ficzerów. Jordan miał pełne prawo do wystawienia laurki tak jak ktoś ma pełne prawo to pokazania wszelakich słabości gry - w momencie, gdy argumentuje swoją wypowiedź i porusza się w dopuszczalnym dyskursie (nie używa mowy nienawiści, nie bojkotuje, bo bardzo nie może się pogodzić, że ktoś zrobił kuku ulubionej postaci itd.)

Powiem tak. TLOU 1 - Opowieść drogi gdzie fabuła miesza się z akcją i eksprolacją. TLOU 2 - Fabuła mocna na początek i koniec, a 80% gry to mrzawki fabuły przeplatane z eksprolacją świata i odchaczaniem niewidzialnego znacznika które stanowią jakie 75 % gry

"czasem niektórzy recenzenci nazywają ją grą generacji" Jordan o tobie mowa :D

Powiedzmy sobie szczerze, mówiąc ogólnie, ta gra to bardziej porażka niż zwycięstwo. Jeśli chodzi o rzeczy niefabularne, można im dać łączną ocenę 9/10 (nie 10/10 ponieważ nie ma innowacji w gameplayu w stosunku do pierwszej części, zwłaszcza że minęło od niej 7 lat). Problem w tym, że jest to gra fabularna i ludzie grają w nią dla poznania fabuły a nie dla gameplayu samego w sobie. I to właśnie na poziomie fabuły TLoU2 jest kompletną klapą. Fabuła jest nie dość że banalna (porównując ją do pierwszej części to jak porównywać niebo i ziemię, ale nawet traktując ją jako oddzielny produkt, trzon fabuły jest mocno nijaki, ot najprostsza fabuła zemsty), to co gorsza, jest niespójna w stosunku do pierwszej części (postacie nie zachowują się i nie podejmują decyzji w odpowiednio stosunku do charakteru i osobowości nakreślonych w pierwszej części). Powiem więcej, nawet fabuła zemsty drugiej części jest niespójna i nielogiczna w stosunku do siebie samej (to już doświadczycie sami przechodząc grę ... albo oglądając gameplay youtuberów do czego zachęcam, bo zdecydowana większość graczy po kupnie gry będą płakać po zmarnowanych 250zł). Budowanie napięcia jest banalne, żeby nie powiedzieć że żałosne, decyzje niektórych bohaterów jest bardzo nielogiczne. A jeśli chodzi o karmienie gracza ideologiczną papką, to po raz kolejny pozostawiam Wam do oceny ... według mnie jest to bardzo mocno widoczne, nawet nie skupiając się na tym do tego stopnia że zwyczajnie boli. Moja ostateczna ocena to naciągane 4/10 (nie da się dać więcej bo fabule można dać maksymalnie 2/10 a to właśnie ona jest głównym czynnikiem TLoU jako że jest to gra głównie fabularna). Jeszcze jedno jest również pewne - Naughty Dog tak zszargało swoją opinię, że dla większości ich fanów TLoU2 był ostatnią grą kupioną w przedsprzedaży, a z każdą kolejną trzeba będzie czekać na opinie youtuberów/streamerów/niezależnych recenzentów jako że pięknie zobaczyliśmy (patrząc chociażby na recenzję tvgry i dziesiątek innych recenzentów) jakie oceny dostaje gra zrecenzjonowana przez, nie bójmy się niestety tego przyznać, kupionych w ten czy inny sposób recenzentów.

Zgadzam sie z recenzja w pelni z jednym malym "ale". Scena o ktorej wspomniales ze najpierw sie szlachtuje ile wlezie a potem ma kryzys bo zabilo sie postac istotna dla fabuly i majaca imie - kazda lokalizacje da sie przejsc bez zabijania ludzi (ja osobiscie sie tak bawie) i wtedy ta scena ma bardzo dobry wydzwiek i pasuje idealnie. Wiec wszystko pod tym wzgledem zalezy od stylu gry.

Dzisiaj obejrzałem ostatni odcinek u TIvolta ,więc dzisiaj wracam tutaj. Gra jest cudna ,ale też przykra. Pokazuje jak zemsta potrafi zmienić i zniszczyć wszystko. Na końcu jak elie i abby się biły poprostu mówiłem *skończcie* przykro mi się to oglądało. Mam sentyment do Joela czy zrobił dobrze nie wiem ,nie chciał zostać sam chodź elie chciała uratować świat i swoich zmarłych przyjaciół chciała to dla nich zrobić. Poznając abby jak zaczynamy nią grać, gra stara się pokazać jaka abby jest dobra jak się zmieniła. Nie wiem co o tym myśleć. Gra jest piękna ,ale też smutna i nienawiścią. Nadal dla mnie to gra jest dobra wręcz bardzo dobra. Ale nie wiem co myśleć, trzeba się z tym pogodzić, taki świat w grze zemsta rodzi zemstę to jest nie dobre połączenie. Elie miała wszystko ,ale to straciła zwiększyła swoją traumę być może udało się jej pogodzić z tommym i diną . Abby zaczęła ,życie na nowo ze świetlikami i lvem. Mam nadzieję ,że zagram w Tlou 2 i sam na sam przeżyć tą historię.

co do kwestii technicznych nie będę polemizował, pewnie sporo prawdy. ale nie zgodzę się co do fabuły, że była średnia, czy nawet słaba. to nie jest tylko o obsesji i zemście. nie zgadzam się, z tym żeby stawiać na równi kogoś kto się zachwyca tą grą, że jest wow i zasługuje 10/10 z kimś kto daje 1/10 bo ulubiony bohater umiera i lesby som i trans. ta gra dla mnie była o tym, żeby nie robić pochopnych osądów, żeby postarać się zrozumieć drugą stronę. Mega mną wstrząsnęła emocjonalnie, ten dysonans poznawczy gdy musisz, bo nie masz wyjścia, musisz walczyć z Ellie, albo z Abby mimo, że człowiek do obu się przywiązał. Dla mnie to nie są tanie zagrywki. Najpierw nienawidzisz jedną postać, a potem ją poznajesz i zaczynasz lubić. Poza tym z tej gry wylewa się ból. Dla mnie arcydzieło, nie tylko świetna rozrywka ale do tego skłania do przemyśleń.

Sądzę że w recenzji zabrakło wspomnki o kłamstwach wydawcy i agresywnej cenzurze, mimo zapowiedzi grania 1 postacią dostajemy 2, mimo mówienia że zabijanie psów nie jest obowiązkowe... jest, gdy wyciekła fabuła gry sony agresywnie usuwało wszystko tylko po to żeby tani szok uderzył jak najbardziej, grę można lubić lub nie ale takie zachowanie zasługuje na co najmniej krytykę i wspomnienie w materiale, ludzie mogą czuć się rozczarowani bo zostali realnie oszukani (pomijając ich wizję fabuły czy postaci).

Jedna uwaga co do Joela bo zauważyłem że dużo osób to krytykuje. Odnośnie decyzji która podjął. Wielu mówi że to kompletnie nie pasuje do tego jaki Joel był w 1 części a chciałbym przypomnieć że podczas jego wędrówki przez Amerykę napotyka Henrego i Sama. Kompletnie nieznajomych którzy po kilku godzinach (a może nawet szybciej) proponują mu podróż do jakiegoś schronienia. Wtedy równie dobrze mogło zakończyć się tak samo. A sytuacja wtedy nie była na pewno tak krytyczna jak w chwili podjęcia decyzji aby jechać do dworku.

Zacznę może od tego, że nie gram w gry nawet w połowie w takiej ilości jak quaz. A odkąd moje ps3 dokonało żywota jakieś trzy miesiące temu na Darksiders 1, praktycznie w ogóle. Nie jest to dla mnie aż tak wielka masówka, przez co niektóre produkcje siedzą mi w głowie bardzo długo. Kupując TLoU jedynkę, zaraz po The Walking Dead od Telltale, nie spodziewałem się niczego wyjątkowego. Zachwyciłem się jednak, grywalność była do dziś bodaj najlepsza, jaką pamiętam, zdobyłem wszystkie trofea, przeszedłem każdy poziom trudności... i w sumie nie uważam, że chciałbym do tej gry wrócić, mimo że ją uwielbiam - zrobiłem tam wszystko, nie licząc dodatku, którego nie kupiłem, bo nie podobał mi się zamysł tego, co zrobiono z Ellie. Mianowicie - w jedynce cały czas troszczyliśmy się nią niczym ojciec, a w dodatku starano się nam tę "córkę" w jakimś stopniu useksualniać, jeśli mogę tak powiedzieć? Nieważne, w jakiej formie - jej romans by mi się nie podobał w tamtej części i dlatego oszczędziłem sobie wydatku 60 zł, obejrzałem całość na yt i pozostał po nim jedynie niesmak. Gdy dowiedziałem się o II, byłem wniebowzięty, myślałem, że to będzie gra, dla której kupię w końcu ps4 i znajdę sens ponownie wrócić w najlepszą grywalną grę w ogóle. Później, po pierwszym trailerze - wiedziałem, że skoro twórcy muszą skupić się wokół wiadomego pocałunku, zawartość nie będzie imponująca, a po prostu "szokująca". Już po obejrzeniu kilku odcinków gameplaya na yt wiem, że grałoby mi się pewnie świetnie... ale to nie jest gra dla mnie. Abstrahując od ideologii, nie jestem fanem romansów, może w mass effect je trawiłem, bo były tak żałosne, że aż śmieszne. Tutaj większość czasu towarzyszy nam love intrest Ellie, a jej romans jest dla mnie po prostu niesmaczny. Nie rozumiem podejścia, że skoro robimy grę dla mas - dajemy mniejszość seksualną, która stanowi jeden procent tychże! Na pewno masy, wiadomo jak tolerancyjne, będą zachwycone, prawda? Od dodatku już można było się spodziewać, że twórca chce wybijać się na tzw "hejcie", który sprzedaje ostatnimi czasy coś lepiej niż pochwała. Zresztą, graczy już zwyzywał, więc się zgadza. Nie jestem uprzedzony do nikogo, ale takie romanse dla mnie osobiście są po prostu szczególnie nieciekawe, nudne i kompletnie nie trafiają w moje gusta. Najciekawszy wątek w dalszym ciągu należy do Ellie i Joela - na czym dalej powinna się gra skupiać! - ale jest go najmniej. Twórcy, choć wielu nie chce tego przyznać, zmieniając jedną z postaci w umięśnioną babę chcieli przypodobać się najgorszemu rodzajowi feministek, bo innego powodu nie widzę - ja osobiście na tę bohaterkę nie mogę patrzeć; jej model wygląda jak zlepka dwóch o przeciwnych płciach. Jest sztuczny i nienaturalny! Jak w 1 nie miałem nic do postaci tych Murzynów, którzy pojawiają się na przestrzeni fabuły (większego lubiłem, mały mnie później irytował), tak tutaj zauważam, jak wiele tych kolorowych powstawiano. A grafika jest piękna, więc mogę dobrze się przyglądać. To chyba też ma podkreślić "wspaniały, kolorowy świat, w jakim żyjemy". Nawet w post-apo. Gra, jak quaz zresztą wspomniał, stara się być jedną, tanią i wielką dezaprobatą przemocy, jednocześnie epatując mordem na każdym kroku, można się poczuć, jakby ksiądz, który co niedziela jeździ na dziwki, mówił ci o wstrzemięźliwości. A jakby ktoś miał wątpliwości, jakie poglądy chcieli promować autorzy gry, w pewnym momencie pojawia się nawet tęczowa flaga na asfalcie, co też przemknęło mi na jakimś filmiku (Nie wiem, czy nie jest to aby to legendarne "gayberhood", na którym skretyniała feministka kazała jakiemuś nawiedzonemu klesze spierdalać, ale mniejsza). Można powiedzieć, że autor chciał zrobić coś innego z bohaterami niż znaczna większość oczekiwała, ale - czy rzeczywiście było to potrzebne, dobre, urozmaiciło to w jakimkolwiek sensie uniwersum? Każdy sensowny recenzent mówi, że jedynka była idealną całością, co też twierdzę i ja. Nie lepiej byłoby zostawić nasze ukochane postaci, niech zakończenie ich opowieści pozostanie w naszej interpretacji, a w dwójce - skupić się na stworzeniu innych postaci i ich problemów w tym świecie? A nie, jak w przypadku GW, żerować na sentymencie kosztem szokowania i trzepać tak kasiorę? Gra, nawet podczas oglądania na yt, jest po prostu jednym wielkim strzałem w pysk co jakiś czas, jak terapia szokowa, chociaż nie potrzebujesz takowej... Jeśli przeczytałeś cały ten wywód, gratuluję, jest bez sensu - gra i tak się sprzeda w miliardach, bo ta nagonka na odmienności jest na topie, sztucznie kreowana przez media, a jeśli twórcy wyciągną z ocen na metacritic jakąś lekcję, to taką, że trzeba robić to częściej! Dziękuję Wam gracze, dziękuję recenzenci, którzy wychwalacie ten niepotrzebny twór, będący skokiem na kasę i robiącym ze sztuki korporacyjne wyliczanie strat i zysków. RIP The Last of Us. Wspaniała gra, do której pewnie już nigdy nie wrócę...

O dziwo, powody dla których historia wydawała Ci się chaotyczna sprawiły, że pokochałem fabułę dwójki bardziej niż tą w pierwowzorze. Chociaż ani razu nie czułem się winny... Ale też nie brałem pod uwagę, że o to twórcom chodziło. Ogólnie bardzo wszystko w grze rezonowało ze mną. Rozwój wydarzeń i "radzenie" sobie bohaterów z konsekwencjami swoich decyzji było szalenie satysfakcjonujące. Wszystko miało sens. Jak zwykle, bardzo dobra recenzja!

W końcu ktoś się wypowiedział racjonalnie w temacie tego scenariusza bo już miałem stracić wiarę w ludzkość, dzięki Quaz

To jedna z sytuacji, gdy doceniam rzetelność recenzenta (zresztą jak nie cenić Quaza ;-), ale się nie zgadzam - dla mnie fabuła była dojrzała i przez to prawdziwa... owszem, rozumiem zarzuty o tani szantaż moralny, ale nie do końca podzielam - może dlatego, że ogólnie zgadzałem się z poczynaniami protagonistki i przy takim podejściu przeżywamy po prostu to, że walka (i mówiąc wprost: zabijanie) to nie zawsze są łatwe wybory, wrogowie to niekoniecznie bezmyślne pacynki będące wyłącznie zagrożeniem, itp. Zwykle nasi wrogowie są jakoś tam godni współczucia, ale jeśli walczymy, to dlatego, że uznaliśmy, iż "trzeba zrobić to, co trzeba", dla obrony rodziny, albo np. zasad ogólnych... Mieszanka akcji i fabuły nie musi być "równomierna" - jak w życiu, czasem można się odprężyć, czasem trudności ciągną się w nieskończoność, a czasem jedno przechodzi w drugie zupełnie niespodziewanie... Zaś co do growych uproszczeń, myślę, że tu zachowany jest zdrowy kompromis między realizmem, a umownością - trudno, żeby gracz przerywał główną fabułę na 10 h, aby nauczyć się jakiejś umiejętności, ale rozumiemy, że to pewien "skrót myślowy". Z tym, że mamy tu za dużo sytuacji typu "Deus ex machina" nie sposób się nie zgodzić; fabuła jest oczywiście nieco hollywoodzka - ale nie za bardzo, porównując z wieloma grami... To jedna z tych sytuacji, gdy wolę ulec magii - niczym koleś, który zachwyca się wdziękiem dziewczyny, a nie na zimno rozpatruje jej proporcje niczym lekarz z prosektorium... Jednak - powtórzę - full profeska ze strony Quaza, jak zawsze.

Dzięki mój imienniku za najbardziej pro recenzję na naszym rodzimym YT. Jedynkę TLOU ogrywałem na premierę na PS3. Twoje słowa nieco ostudziły mój hype i z dwójką raczej się wstrzymam aż nieco stanieje albo dorzucą tryb multi ;)

Przez chwilę brzmiałeś jak Jim Stirling. Szacunek za wspomnienie, że to dalej produkt dla szerokiego grona odbiorców a nie wysoka sztuka.

Tlou 2 nigdy nie powinno podejmować poprzedniego story. Te same uniwersum inne miasto i inni bohaterowie, wyszło by na pewno bardziej pozytywnie.

W wielu materiałach/komentarzach na temat tej gry wspomina się o tym, że główna bohaterka waha się przed lub po zabiciu ważniejszych postaci ale w czasie gameplay'u morduje setki osób. Warto zauważyć, ze 95% zwykłych przeciwników, jeśli ich nie zabijemy lub nie ominiemy po cichu, ma na celu uśmiercenie nas. Co innego zabić lub zginać a co innego zabijać z zemsty. Pozdro

20:47 co tam robi Płotka? :D

Kilka nieudanych zabiegów scenariuszowych, ale poza tym fantastyczny sequel. :-)

Chyba ND chodziło o to, żeby „zabawić” się przyzwyczajeniami gracza i o to, żeby nie do końca zgadzać się z bohaterami, lub wręcz zmienić spojrzenie na nich Do tego SPOILER: . . . Joel po 4 latach spokojnego życia z horda na plecach raczej nie mógł się spodziewać w ułamku sekundy, że ktoś mu postrzeli noge

4:25 "Suplementy" hahaha wyczuwam odniesienie do Abby 😂

I to jest recenzja z która się zgadzam najbardziej. Tym prawdziwym problemem gry nie są oczekiwania graczy (których quaz pieknie pocisnął w recenzji), nie tematy LGBT, nie sama smierć wiadomo kogo, ale głównie problemy fabularne, postacie i pacing. Osobiście troszkę mniej pozytywnie zaakceptowałem to co dali twórcy jako historia niż quaz, ale i tak szanuje w pełni tą opinię.

Trochę śmieszne że 90% recenzji tej gry pomija wątek fabularny xd, przecież ta seria opiera się na historii. Jak pamiętam ktoś z mojej rodziny w 2013 powiedział gdy grałem w the last of us "to ta filmowa gra?"

Brawo!!! Rzetelny quaz jak zawsze w formie! Wreszcie ktoś podsumował masowe spusty nad TLoU2 "redaktorów" GOLa. Tak w sumie to szkoda, że nie wspomniałeś o gitarowej minigierce. Golf on!

Zawsze czekam na Twoje recenzje, ponieważ najlepiej obrazują faktyczny stan gry. Nie podajesz wszystko na tacy tylko pozwalasz się zastanowić widzowi nad cechami gry i ocenić czy mu one pasują lub nie.

Ja akurat też grze dałbym 10/10 w mojej własnej ocenie. Wydaje mi się, że dobrze zrozumiałem postacie, było miejsce na skrajne emocje. Czułem się trochę jak przy oglądaniu Glena z Lucillą Neegana w głowie. W ogóle spodobało mi się to porównanie. Miałem żal do tego jak Glenn zginął i w jak drastyczny sposób, ale resztę serialu do najnowszego sezonu obejrzałem. Z czasem polubiłem też Neegana, zwłaszcza w ostatnim sezonie. Może na Abby też przyjdzie pora, bo na razie to na mnie nie podziałało, za to co się podziało w 2 części gry. Wszystkie cut scenki z Ellie pokochałem. Coś jest w tym modelu i zachowaniu postaci, że chciałbym cały czas uczestniczyć w jej przygodach. Stała się dla mnie w The Last of Us, jak Nathan w Uncharted, czy Lara w Tomb Raiderze. Najlepsze cut scenki, które wyszły zajebiście jak dla mnie, to: take on me, If I ever were to lose you Joela i coś co wydawało mi się strasznie fajnie przyziemnie, jak dobry scenariusz z filmu, to cała cut scena z Norą w podziemiach.

16:45 XDDDDDDD

Sejfy można otwierać „na słuch”, wybierając właściwą cyfrę sejf wydaje inny dźwięk.

TLOU1 było grą o miłości, dlatego gracze pokochali część pierwszą zaś TLOU Part 2 jest o nienawiści i gracze ją nienawidzą :D A bedąc poważny, dla mnie TLOU2 było tak niesatysfakcjonujące, pełne cynizmu, zaprzeczaniu pierwszej cześci, z nudnymi postaciami i napędzane szokowaniem gracza i tanim manipulowaniem nim. Już w samym intro w odswieżonej scenie Joela jądącego do Jackson ze spiącą Ellie, widać zmianę twarzy bohatera z pewnej (tlou1) na taką lekko przestraszoną (tlou2), co ma zrobić bardziej z bohatera takiego prawdziwego egoiste i nam gra to wmawia, by gracz trochę stracił do niego przywiązanie i żeby pewna osoba zyskała w naszych oczach ale jedynce tak nie było. Tak, decyzja bohatera miała nutke egoizmu, ale jeśli się spojrzy w głąb to się zauważy, że: 1.Nie było gwarancji że to zadziała ani czy to dobra droga (może dało się odporność wykorzystać innaczej), 2.świetliki to była organizacja terrorystyczna i nie wiadomo czy nie wykorzystali by tego do zmiany porządku świata a nawet jakby mieli to robić w etyczny sposób czy to czy zniszczony świat miałby zasoby na masową produckę, 3. Świetliki stały się niewiarygodne bo oszukały bohatera, w nagrodę miał otrzymać (chyba) broń, a otrzymałby samo wyrzucenie go z bazy bez broni i zapasów lub kulę w łeb jak bedzie się buntował, 4. Ellie w pierwszej cześci żaliła się że wszyscy ją opuszcząją i gdy dochodzi do sytuacji że niekompetętny doktor chce ją pociąć, Joel jej nie opuszcza. I tych argumentów mógł użyć bohater gdy protagonistka odkrywa prawdę lub później, a bohater jedynę co robi to smutną minę pokazująć jaki jest żałosny. Obawiam się że graczę bedący przeciwko Drunkmann'owi mogą mieć rację i że to on napisał fanfika, bo raczej fabułę zawdzięczamy bardziej poprzedniemu reżyserowi czyli Bruce Stranley oraz pomocy Amy Hennig którzy odeszli ze studia w 2017. Szkoda sequela z powodu głupiej fabuły i pozostaje mieć nadzieję kolejne gry ND bedą lepiej napisane. Nie polecam gry osobą którzy pokochali poprzedniczkę za świetną fabułe, a nawet dla niektórych druga połowa może być niegrywalna.

Mi kompletnie nie przeszkadzał brak wyborów przez gracza. Ba, wręcz bałem się że będę musiał dokonać wyboru, zwłaszcza na koniec gry; wyboru którego nie potrafiłbym wykonać po tym wszystkim co zaszło wcześniej. Generalnie dla mnie cała historia była wręcz niesamowita i nic mnie dawno tak bardzo nie trzymało w napięciu.

Moim zdaniem ta gra jest jedną z nabardziej przecenionych gier wszechczasów. Gameplay prawie się nie zmienił, a fabuła nie porywa.

Quaz jako jedyny pokazał, ze gra tez się Abby, szacun bo wszyscy recenzenci pomijają ten wątek

"See there was a sequel. Wasn't as good." - Joel

5/5 Za ukrywanie postaci :) Bardzo dobra recenzja i faktycznie danie graczom wyboru byloby duzo lepsze, gratuluje tez unikania spoilerow ! Ci co grali wiedza o co chodzi a Ci ktorzy nie grali nie wiedza o czym mowisz :) 6/10 jak dla Mnie.

Liczyłem na żart: - Umiem w Rachunkowość finansową. - Pokaż. Arkusz z Excela. PS Może jakieś porównanie Infamous: SS i TLoU 2? Chodzi o miasto.

brakuje mi jednego w TLoU2 a mianowicie ostrzeżenie o cholernym Panderingu jaki w tej grze występuje... Nawet jeśli Ellie by była "GAE" (abym nie dostał blocka na youtube :)nie przeszkadzało by mi to o ile nie zależała by na tym jej persona oraz "siła" którą niby ludzie Homoseksualni dysponują. Ogółem gra fajna i recenzja też dobra ale brakuje w niej takiej sekcji spoilerowej bo wierzę, że wyjaśnienie całej fabuły przez ciebie Quazariuszu miało by dosyć apokaliptyczne dla opinii znaczenie. Przy okazji dodam, że jakoś Valve miało przysłowiowe jaja i poradziło sobię z ukazaniem Half Life 3 ykkhm... Alyx jako niemalże puste jakichkolwiek poglądów politycznych i za to na przykład leci plusik dla ludzi więcej niż 2, mniej niż 4 . Pozdrawiam :D

Quaz, chciałem Ci podziękować za tą recenzję. Zauważyłem sporo kontrowersji dotyczącej The Last of Us 2 i Naughty Dog, i trudno mi było znaleść recenzję gry od osoby która ani jej nie wyrzuciła z błotem, lub mówiła że to gra roku. Ty natomiast podałeś solidne argumenty, pochwaliłeś grę za to co robi dobrze, ale byłeś fair w swojej krytyce jeśli chodziło o fabułę.

PIĘKNIE TOMKU Tomeczku Tomciu Na to czekałem, teraz wiem, że podjąłem dobrą decyzję i nie kupiłem na premierę. Miałem takie przeczucie co do tej gry. Jestem wielkim Fanem jedynki ale czekałem na tą recenzję. Jak zawsze wiesz co mówisz, Twoje recenzje są konkretne, wypowiedzi elokwentne, zawsze z dystansem, umiarem, po dokładnym rozpatrzeniu materiału no i przede wszystkim, zawsze prawdziwe. Dziękuję za tak dobrą recenzję i czekam na kolejne ;) I życzę Ci abyś jak najdłużej był na scenie jutubowej :D

Zawsze mnie rozwalało, że do koktajlu nie potrzebujemy butelki XD

Jak dla mnie bomba :) nie w każdej grze historia przedstawiona. Musi być miła i sympatyczna ..... Mnie gra poruszyła :) ogrywam 1 raz dopiero teraz i jestem zachwycony

To jest właśnie problem exów sony z mojej perspektywy, posiadacza konsoli microsoftu: ilekroć chcę kupić playstation z powodu jakiejś ich gry, to okazuje się, że w tej grze jest coś, co mnie totalnie odpycha. To bycie na siłę złym w tlou2, durnota i powtarzalność w death stranding i już nie pamiętam co w detroit bh Za czasów ps2 łatwiej sony było mnie porwać, choćby killzonem.

To nie są próby wywoływania winy - to próby pokazania, że niekoniecznie Ci, o których myślimy, że są tymi dobrymi, naprawdę nimi są :)

Dziękuję Tomku za tą recenzje bo sam już nie wiem komu wierzyć. Pozdrawiam serdecznie.

Jakiś komentarz na temat zakończenia Quazie? Dobre, domykające czy może inne?

Zgadzam się co do strukturalnych błędów narracji, inefficient storytelling, i przede wszystkim dłużenia wątków, które można było poprowadzić zwięźlej. Natomiast ocena, że gra naiwnie deprecjonuje gracza za przemoc Ellie nie jest sprawiedliwa, twórcy umieszczając w grze Hotline Miami byli chyba świadomi, że część odbiorców na tym zostanie. Według mnie gra traktuje przede wszystkim o przebaczeniu,nie tylko Ellie wobec Abby, ale najbardziej Ellie przebaczającej Ellie i Abby przebaczającej Abby. Czynienie z antagonisty protagonisty jak tutaj przypomina mi bardziej Nier Automate, aniżeli Spec Ops. Brak wpływu na decyzje bohaterów całkowicie rozumiem jako kreatywna decyzja twórców chcących opowiedzieć tę konkretną historię. Dlatego czepianie się pozornej irracjonalności Joela jest w mojej opinii śmieszne (choćby dlatego, że łatwo uznać, iż Joel przez te pare lat w Jackson zmienił trochę swoje mentalne nastawienie i uśpił instynkt samozachowawczy, jeśli komuś tak bardzo przeszkadza ten szczegół). Krytykowanie znajdowanych zasobów i craftingu jako "ludonarrative dissonance" to już kompletny absurd. Niestety kiepska recenzja, chciałbym usłyszeć/przeczytać szczegółowe zarzuty wobec narracji poza ślimaczym tempem części poświęconej Abby.

NIe do końca rozumiem Twoją opinie o chaotycznej historii . Całość jest spójna i logiczna do bólu . MOże sie nie podobać ale chaos ? przy okazji dzieki za materiały , na każdy czekam i oglądam ;)

Quaz ładnie prosimy o wersje ze spojlerami żebyś mógł w pełni się wypowiedzieć o fabule 😁

The Last od Us II to dramat, nienawidzę tej kontynuacji. Jedynka to wspaniała gra a dwójka swoją fabuła zniszczyła wszystko! To tylko moje zdanie ...

17:20 Ty tak na oko to ona faktycznie gra akordy podane na ekranie, (Przynajmniej C i Am), mały rzecz a cieszy , tak jak w CoCo gdzie np.przy na gitarze G.B na której się uczył(tej ze strychu) farba była najbardziej wytarta na pierwszych progach (te takie prostokąciki na tym wystającym pałąku to progi i te pierwsze progi to te prostokąciki od strony tego dzyndzla na końcu tego pałąka którymi się stroi... prościej wytłumaczyć dla lajka nie potrafie ;) ) bo faktycznie tych się najczęściej używa (przynajmniej na początku i/lub amotorsko grając) i np. w moim chińczyku farba się wytarła dosyć mocno na tych pierwszych progach. natomiast i w pierwszym i w drugim przypadku zaskakują ale nie dziwią bo producent ma renomę nie robiącego rzeczy na odpier....

Powiem tyle z argumentacją dotyczącą zachowania się obu stron tego konfliktu zgodzę się, należy podejść do sytuacji spokojnie i z krytyką. Istota tej gry czyli opieranie jej na historii i fabule jest tym czym dla mnie osobiście ją pogrąża. Z uwagi na to, że mieliśmy wcześniej okazje poznać te postacie nie są one zarysowane kredą na asfalcie. Mają swoje opinie zależności, doświadczenia które są istotne w relacjach i historii w jakich uczestniczą. Zmiana zachowania postaci którą mamy okazję poznać w trakcie tej gry stoi w poważnej sprzeczności w stosunku do tego jak zachowywała się w poprzedniej grze, rozumiem, iż istotą zmian jest naruszanie granic i pojawianie się konfliktów. Jednakże naruszanie i zmiany też zrobione dobrze ułatwiają przejście tej zmiany i postawienie też podstaw logicznych. W fabule tej gry niestety wiele zachowań postaci stoi w sprzeczności z tym co dotychczas poznaliśmy stąd też pewne zachowania postaci są irracjonalne na postawie tego co znamy. Wiadomo nowa gra i nowa historia jednakże trzymając się na historii poprzedniej części którą jak kilkukrotnie podkreślasz miała definitywne zakończenie, co jednakże jest też powodem dlaczego wiele ludzi min. ja, ma odrębne zdanie na ten temat. Istotne jest jednak to, że w pewnym momencie tylko jedna strona konfliktu jest przedstawiana jako ta "zła" i tracąca wszystko druga natomiast pozostaje z czasem gry wybielona, pozostawiając gracza w sytuacji dość specyficznej pozycji. Oczywiście samo zrozumienie tego konfliktu zemsta jest ważne w roli fabuły i tego co przedstawia sobą, jednak pokazanie z czasem gry tylko jednej strony ( a przynajmniej w moim odczuciu) strony też jest czymś ze strony osoby tworzącej ten konflikt jako twórcy gier/ historii jeżeli chcą tworzyć historię dojrzałą i wielowątkową nie powinni się uciekać do sztuczek min. ze zwierzątkami. Jest jak sam mówiłeś prosty zabieg, skuteczny i tani. Tworzenie takiej gry i nieco moralizatorski ton opowieści, ma pewien wpływ na to jak ta gra może być odbierana. Osobiście nie przekonałeś mnie do tej gry i jestem zwiedzony nią, jednak dziękuje za pokazanie tej strony trzeciej spokojniejszej. Dziękuje w każdym razie za recenzję i jak to mówisz " Game ON " :)

Uniknąłeś skrajności i pokazałeś prawdę. Brawo!

CZEKAŁEM !!! Dziękuję że jesteś z nami i dalej tworzysz < 3

No i to jest recenzja! Jak dobrze, że mam Cię w subskrybcjach Quazie znany także jako Tomek Drabik...

Granie Abby było dla mnie udręką, z chęcią bym zagrał drugi raz ale to mnie odpycha. Nie chodzi o to co zrobiła, nie chodzi o to co musiałem nią robić w dalszej części rozgrywki. Chodzi mi o przełomową zmianę scen która wystąpiła w konfrontacji w Teatrze. Żeby nie spoilować, z każdą minutą gry zaczynałem się nudzić, te kolejne długie godziny gry wcielając sie w Abby, rozwaliły mnie na Cacy. Nie chcę narzekać, bo TLOU 2 zrobiło na mnie duże wrażenie, i mógłbym wiele o tym mówić, lecz to o czym wspominałem przed chwilą oceniłbym The Last of Us 2 w skali 7,5/10.

Prosimy o film ze spoilerami, jak z phantom pain

Fabuła 5/10, gameplay 8/10, grafika 10/10. Ani mi się śni newgame+ kliknąć po tej fabularnej papce.

Co prawda nie skończyłem jeszcze gry, jestem gdzieś blisko końca, ale z wszystkich recenzji, które czytałem czy widziałem ta jest chyba najbardziej rzetelna. Swoją drogą gratuluje bezspoilerowego poradzenia w omawianiu tytułu Quaz, mistrzostwo :)

Moim zdaniem trochę błędnie się ocenia ten tytuł. Jako grę rozrywkową A nie opowieść z elementami rozrywki. Pan recenzent jak i część graczy oczekuje po TEJ grze, przeniesienia swojej osoby do wirtualnej rzeczywistości w której stajemy się kimś innym i możemy wszystko, możemy sterowac naszym życiem jak w simsach jak i wybrać zakończenie opowieści i postępować źle lub dobrze jak w chociażby w wiedzminie. Moim zdaniem ten konkretny tytuł powinien być odebrany jako film który zwyczajnie oglądamy na kanapie ot z odrobiną zabawy w postaci skradanki czy strzelanki w przerwach. Coś na zasadzie Jasona Bourna kiedy raz na 20 minut możemy odegrać jedna scenkę strzelaniny. Czy taki film wtedy ocenialibysmy jako grę Z mała ilością gry a dużą ilością filmikow czy film z okrojona ilością filmu na rzecz strzelanki.

Bardzo dobra recenzja,a nie wszechobecne wazeliniarstwo które daje 10/10. Ja się na grze zawiodłem (i nie chodzi o LGBT czy takie tam),startu do jedynki ta gra nie ma.

Recezje TLOU 2 bez spoilerów według mnie jest kompletnie bez sensu. Gra stoi fabułą więc omawianie jej bez jej omawiania jest recenzja filmu bez spoilerów.

Dobra,ukończyłem i przechodzę drugi raz.Mogę w końcu obejrzeć ten film :)Mi tam dysonans pomiędzy opowieścią, a gameplayem zupełnie nie przeszkadzał.Jest to nieźle zlepione.Lepiej niż np; w uncharted gdzie natham nie jest przecież psychopatą ,a morduje wrogów na kopy bez mrugnięcia okiem.

Zamysł fabuły jest odważny i taka grecka tragedia - khatarsis gdzie wszyscy cierpią i nie ma dobrego zakończenia mogła by być czymś nowym i znaczącym. Jest tylko jeden problem, nazywa się Abby i steruje się nią przez pół gry, jest ona psychopatką bez jakichkolwiek refleksji, działa często bezsensownie a twórcy starają się poprawić cały czas jej wizerunek. Pewnego razu ratują ją dzieci z wrogiego obozu, ona im też pomaga a potem nie wiadomo czemu porzuca całe swoje życie aby im jeszcze pomóc choć ich relacje są prawie żadne, absolutnie nie do porównania z tymi między Ellie, Joelem, Tomem, Dimą. I jeszcze ten słaby koniec ;)

I to jest dobra recenzja, zmarnowałem tylko czas na filme Zagrajnika.

Quaz wygląda jak taki trochę młodszy Joel 😍

Byłem wielkim fanem gier NaughtyDog do połowy The Last of Us 2. Już rozumiem co Quaz chciał przekazać w tej recenzji nic nie spojlując (obejrzałem tę recenzję na krótko przed połową gry i nie do końca zrozumiałem o co chodzi). Jakbym wiedział, że w połowie gry zrobią to co zrobili nigdy bym nie kupił tej gry. Każdy kto się zastanawia czy kupić TLoU2 niech poszuka w internecie co się dzieje z gameplayem w 1/2 fabuły. To duży spoiler dlatego nic tu nie napiszę, niech każdy to zrobi na własną odpowiedzialność i oceni czy będzie w stanie to znieść. Znieść nie w sensie, że dzieje się coś strasznego tylko czy będzie chciał dalej grać kierując inna postacią. To po prostu wygląda jakby twórcom zabrakło pomysłów na grę i aby ją sztucznie wydłużyć zrobili to co zrobili. Ja osobiście przerwałem granie i nie wiem czy kiedykolwiek grę ukończę. Jakbym wiedział, to nigdy bym nie wydał pieniędzy na to gówno. Z całą pewnością nie kupię już nic od NaughtyDog - a grałem we wszystko od Ratchetów przez Unchartedy po TLoU. W życiu nie byłem tak wkurzony na grę. Moja ocena gry - pierwsze pół 9/10, drugie 1/10.

Witam Wracam tutaj po latach. Przy okazji premiery serialu TLoU odc.3 I może warto napisać coś o grach z perspektywy czasu. I faktu ekranizacji. No więc. 1 część TLoU nadal wydaje się dla mnie arcydziełem. 2 część wyszła gorzej. Z wielu różnych powodów, a serial jest dotychczas rewelacyjny. Pokazuje nam szerszą perspektywę, coś tam zmienia, ale czuć w 100%, że to świat TLoU. I to czuć bardzo. Tym bardziej, oglądając poszczególne sceny i grę aktorów, nie jestem w stanie przyznać, że całościowo jest lepsze od 1 części gry. Zakończenie part 1 dalej wzbudza we mnie emocje. Pamiętam migawki z szpitala i klimat całej gry. Tęsknię za tym, a serial tylko wzmógł we mnie to uczucie. Trzeba będzie wrócić do part 1. Tylko może najpierw kupię PS5 :D. Jeżeli chodzi o punkt widzenia części 2. Nadal uważam, że cholernie przestrzelonym pomysłem była postać Abby i pomysł by nią grać. Po czasie, dalej jej nienawidzę i nie ma dla mnie znaczenia, jaka ona była. Po prostu ... Joel i Ellie to symbolicznie jak rodzina. Z nimi czułem więź. Motyw psa był dla mnie trochę smutny, bo on niczemu nie był winien, a robił to co kazał mu instynkt. Ellie się broniła. Zapłacił cenę, na którą nie zasługiwał. Ale tak działa czasem świat. Co nie zmienia faktu, że było mi go szkoda. Sama Ellie w part 2 to mieszanka uczuć. I nie oszukujmy się. Jak to w życiu bywa bliższa jest nam osoba, z którą spędziliśmy więcej czasu i przeżyliśmy konkretne chwile. W part 2 była czasem irytująca. Robiła rzeczy złe, patrząc z dalszej perspektywy, ale ... to Ellie. Po prostu. Chciałbym zobaczyć part 3, gdzie gralibyśmy Ellie i na końcu zobaczylibyśmy jej śmierć. Dla mnie - idealne zwieńczenie historii. Natomiast co do serialu. Po 2 odcinkach jest bardzo zadowolony. Ogląda się rewelacyjnie. Twórcy postanowili pokazać nam rzeczy, których gra nie pokazała. I dodaje to smaczku. Takie rozwinięcie historii. Czasem subtelne, czasem ingerujące w zmiany fabularne w porównaniu do gry, ale całościowo jestem pod ogromnym wrażeniem. Bohaterzy są oddani wiernie. Joel, to Joel. Choć i tak wolę tego z gry. Ellie to ... Ellie. Po dwóch odcinkach uważam, że Bella świetnie ją gra, choć z wyglądu średnio przypomina Ellie. Ale jeżeli chodzi o to jak gra ... Aktorsko to mistrzostwo. Prawdopodobnie najlepszy wybór do obsady. Tess - cóż, ta z serialu jest ok, ale Tess z gry dla mnie o wiele lepsza. Marlene - 1:1 jeżeli chodzi o porównanie gra v serial. Ogólnie według mnie nie ma do czego się przyczepić, jeżeli chodzi o serial. Jeżeli ktoś nie grał, będzie zachwycony. A jeżeli ktoś grał - cóż, ja jestem zaszczycony mając świadomość, że już znam tą historię i teraz tylu ludzi się nią emocjonuje. Bo po prostu na to zasługuje. Joel i Ellie, choć nie są postaciami rzeczywistymi, uważam, że zasługują na uznanie szerszej publiki :) Pozdrawiam :)