Hej - zapraszam do obejrzenia kolejnego filmu - jeśli się nie spodoba - zerknij na inne - może znajdziesz coś dla siebie :) Wszelkie sprawy na adres - hallack05@gmail.com
Nareszcie, po dłuuuuugiej przerwie Pjoter nagrał materiał historyczny - w dodatku całkiem niezły i poruszający temat, o którym jak mniemam większość widzów kanału nie miało pojęcia. Oby tak dalej, Pjoter!
Mój post dotyczy gen. Yamashity. Jeżeli przejdziemy z niego na narody, resocjalizację itd - to zmienimy trochę temat ale zrobi się bardzo ciekawie. Bo przecież jeżeli Yamashitę skazano za zbrodnie których nie popelnił, a dla których był "reprezentatywny" - to w takim razie tych wszystkich Amerykanów, którzy zadecydowali o zrzuceniu dwóch bomb atomowych wino się skazać na kary wielokrotnie surowsze niż ta, która spotkała Yamashitę, gdyby oczywiście taka kara istniała. A ogrom zbrodni popełnionych na Japończykach przez GS nie był mniejszy od zbrodni japońskich. Problem tylko w tym, że to zwycięzcy piszą historię i ustanawiają reguły wymeirzania "sprawiedliwości", która - de facto jest niepsrawiedliwością. Since time immemorial, leaders have used a form of brainwashing on their citizens during times of war. The enemy is dehumanized through propaganda campaigns until they are no longer seen as people but as objects. They are no longer a "him" or "her," but an "it." This becomes psychologically necessary for soldiers fighting in the trenches-a mentally stable mind could not handle the killing if it spent too much time focusing on the humanity of opposing troops, as people with their own families and friends.This campaign was particularly effective during World War II in the Pacific theater. American soldiers went to war against the Japanese with their hearts full of hate. The surprise "sneak" attack on Pearl Harbor provided the perfect opening. The mass media featured them as caricatures-monsters with yellow skin, slanted eyes, and enormous buckteeth. The US Navy even released a film that detailed the capture of the island of Tarawa that described the Japanese as "living, snarling rats." Not people, but as vermin that needed to be wiped out.There was such a massive gulf between physical appearance and culture that the Pacific part of the war was far more savage than anything going on in the European theater. Americans took very few prisoners, preferring instead to slaughter their enemies. The bodies were commonly desecrated. In Okinawa, soldiers were seen urinating into the mouths of dead Japanese. Like serial killers, they took "trophies" from the corpses, ripping gold teeth out of their mouths and hacking off their ears to be pickled. There were reports of soldiers taking souvenir skulls, using ants to strip away the flesh, or cooking the heads to clear off the meat. Customs officials found returning soldiers coming home with human bones in their luggage.Shockingly enough, even Life magazine got in on the act. In February 1943, they published a horrifying picture from the Battle of Guadalcanal, which featured a charred Japanese human head propped up on a tank. A year later, they published another photograph (perhaps even more unsettling) of a young American woman at a desk with a skull on it. The chilling caption beneath read: "Arizona war worker writes her Navy boyfriend a thank-you note for the Jap skull he sent her." knowledgen(*)war-crimes-against-wwii-japan/ Jeżeli chodzi o proces Yamashity domniemywa się, iż był to rodzaj zemsty ze strony gen. Mac Arthura. Podkreślam, domniemywa się, bo nie ma na to twardych dowodów. Na tle Yamashity Mac Arthur był nabzdyczonym i tchórzliwym osobnikiem, którego rozdęte do rozmiarów wręcz operetkowych ego, nie pozwalało tolerować kogos takiego jak Yamashita. Yamashita był militarnym asem, był skromny, oddany swoim żołnierzom, pozostał z nimi do końca. Nie popełnił seppuku, bo chciał na siebie wziąć odpowiedzialność za wszystko. Mac Arthur w 1942 r. tchórzliwie uciekł z Filipin pozostawiając na pastwę losu swoich podwaładnych wypowiadając "osławione" "Ja tu powrócę". rzecz charakterystyczna nie powiedział "powrócimy". Najlepiej zaświadcza to o jego narcystycznym zadęciu. jego zwycięstwa wynikały z przewagi nad przeciwnikiem, nie były owocem jego talentu. W 1944 r. gdy "powrócił" na Filipiny, 5 - krotnie powtarzał wyjście z amfibii na plażę filipińską, aby należycie ową "symboliczną" scenę sfilmować!!!! Przy Japończyku był miałką kreaturą z cygarem w zębach, ciemnych okularach i napompowanym do granic możliwości groteskowym ego. Nie dziw więc że chciał się jak najszybciej pozbyć postaci - na której tle wypadał jak powyżej. Warte przeczytania ... źródło: www.racjonalista.pl/forum.php/s,697014
Świetny materiał, gratulacje. Słyszałem taką anegdotę że Yamaschita myślał że spotkanie w sprawie kapitulacji Singapuru które chciał Presival ma dotyczyć jego kapitulacji, ale to brzmi dość fantastycznie. Z tymi 40mm Boforsami i bez specjalnej amunicji dały by radę z japońskimi czołgami, pod Grodnem też 40mm Bofors strzelał skutecznie do sowieckich czołgów pewnie też bez specjalnej amunicji.
@@alpagaparkowa2084 Ja bym złotówki nie postawił na pancerz tych japońskich czołgów w starciu z 40mm Boforsem , oczywiście zawsze jest pytanie o dystans takiego starcia. Materiał się autorowi udał jest ok🍺🍺🍺
Tak! Nareszcie film historyczny, ileż czekałem na tą chwilę :D I to jeszcze Japonia, także tym lepiej. Będzie oglądane, oj będzie! Pozdrawiam Panie Piotrze!
Wymieniony kontradmirał Sanji Iwabuchi od 1 listopada 1944 roku był w sztabie 3 Południowej Floty Ekspedycyjnej a od 17 listopada 1944 roku został dowódcą 31 Sił Bazowych marynarki. Zginął 26 lutego 1945 roku. Po śmierci awansowany na wiceadmirała. Wcześniej ten oficer w stopniu komandora dostał stanowisko dowódcy pancernika Kirishima pomimo tego że wcześniej dowodził tylko krążownikiem szkolnym Kashii. 15 listopada 1942 roku Kirishima pod jego dowództwem ginie pod Guadalcanalem.
Ogromnie ciekawe. Tak niewiele wiemy o wojnie w tamtych stronach świata, a taki film ujawnia wiele ciekawych szczegółów. Dzięki za film i włożonych wysiłek w jego opracowanie.
Dobre te historyczne odcinki. Ciekawy materiał. Hallacku, świetnie się Ciebie słucha. Opowiadasz bardzo profesjonalnie, masz świetną dykcję i umiesz zaciekawić słuchacza.
A już myślałem, że zniknąłeś w mrokach historii:) Masz talent do tego typu nagrań i odpowiedni głos/dykcję, wykorzystaj te zalety:) Czekamy na następne filmy.
Super sprawa. Zawsze świetnie mi się Ciebie przyjacielu sympatyczny słuchało. Naprawdę fantastycznie przekazujesz wiedzę. Aż żal że tak mało tego w ostatnim czasie 😉 Pozdrawiam Hallaku
Na oko, porządny człowiek po złej stronie. Ale to on zginął, podczas gdy liczni krytykowani przez niego ludzie, faktycznie winni okrucieństw czy korupcji, nie tylko przeżyli, ale powychodzili z więzień i pełnili ważne role w powojennej Japonii.
Zajebisty film. Dziwne, że jeszcze japońcy nie zrobili filmu o tym gościu co tak długo walczył. Polecam obejrzeć koreański film My Way z 2011. Yang Kyoungjong, który walczył w armii japońskiej, czerwonej i Wehrmachtcie.
Zawsze mnie dziwiło co takiego skłoniło Hitlera do sojuszu z takimi Włochami.Wuem że w początkowym okresie imponował mu Musolini ale chyba chwilę później widział już że to popierdółki.Co chwilę musieli im ratować dupska
