Hayatıma dair hatırladığım ilk anı 4 yasinda iken annemin elinde bavulu ile "ben döneceğim" deyip gitmesi ve benim onu pencereden gozden kaybolana kadar izlemem. Donmeyecegini biliyordum. Ki yaşamamıza rağmen onu hayatim boyunca 7 8 kez gördüm ve aşırı toksik ve narsist bir babayla ve bazen iyi baze kötü bir üvey anneyle iğrenç bir çocukluk ve genc yetişkinlik dönemi gecirdim. 34 yasina geldim. Simdi simdi cikiyor her sey. Ofkeliyim. Kin doluyum. Kendimi sevmekte zorlanıyorum. Ama bir gün sevebilecegim umudu ile yaşıyorum. Hic kimseler yok artik odagimda, varsa yoksa kendimle mücadelem. Hayatımın 34 yili çöpe gitti. Geri kalanı ne kadar bilmiyorum ama 1 gun dahi yeterdi, kendimi sevdigim tek bir gun. Bu nedenle buralardayim. Deniyorum, deneyecegim🌿
İstediğiniz şey o kadar değerli ki "Kendimi sevdiğim tek bir gün" Tam sizin dedğiniz gib birşey geçti geçen gün aklımdan "Kendimi biricik hissedeceğim anlar için yaşıyorum "ve sanki yavaş yavaş az da olsa oluyor da isteyince. Bence 34 yılınız hiç te çöpe gitmemiş.
Çocuklarında en büyük travmaları boşanması gerektiği halde boşanmayan aileler yaratıyor. Annemin vurmak için kaldırdığı elini tutmaya başladığım 15 yaşıma kadar yaşadığım hayattan hatırladığım beş-on tane anı sadece. Ama evet, çok tatlıydım.
Çok teşekkür ederim. Ama düşünüyorum eskiyi benim çocukluğum güzel geçti. Annem babam ilk okul mezunu ama hiç kavgalarını duymadım, küfür etmez babam, bize düşkündü. Şimdi kendi eşimde ve çevremde gördüklerimden dolayı hep babamı arar teşekkür ederim. Allah annemden ve babamdan iki cihanda da razı olsun.
Her zaman ki gibi yine harikasınız tülay hanım, her videonuzu, aralıklarla tekrar tekrar dinliyorum, her defasında farklı bir bakış açısı kazanıyorum. 60 yaşından sonra kendimi yeniden tanıyıp yeni bir ben oluyorum, iyiki varsınız, Rabbim hayırlı, sağlıklı çoook uzun ömürler versin
Çocukken annem babam hatta abim tarafından çokça suçlanırdım... Bir bardağı masanın üzerine koyman bile şiddetli mesele edilebilirdi onlar bağırdıkça ben ortamdan ruhsal olarak uzaklaştım ve sorumluluklarımı da yapamaz hele geldim. Şuanda da bi suçlamayla laf çarptırmayla karşılaştığımda dona kalıyorum adeta aklımı kullanamıyorum kendimi savunamıyorum..Aynı şey baskın insanların yanında da oluyor, Ailem baskın olduğu için baskın insanların yanında da aklımı kullanamıyorum panik halinde olup ne istediğimi düşünmeden onların isteklerine evet diyorum sonra kendimi istemediğim şeyler yaparken bulup sınırlarıma girdikleri için o insanlara öfkelenirken buluyorum ...🙄
Oturdum hayatı sorguluyorum şu an. Videonun bazı kısımlarını ağlayarak izledim. Alkolik bir baba ve döven bir anne hariç söylediğiniz her şey kelimesi kelimesine birebir yaşadığım şeyler. Hastaneye gidememe gittiğim zaman çok kötü hissetme sürekli kavga çıkarma olayı bende de var. Kuzenim denizde şaka yaptığı için ben sahil kenarında yaşamama rağmen 7- 8 senedir yüzmüyorum. Annemle babam sürekli kavga ettiği için çok fazla aşamadığım şey var. Arabaya binince gerilme konusu özellikle, arabada hep babam anneme bağırırdı her bir yere gittikten sonra aynı senaryoyu yaşadığım için ailemle hep birlikte arabada bir yere gitmekten nefret ediyorum, sürekli kendime tamam sakin ol tamam tartışmayacaklar diyorum bütün yolculuk boyunca inanılmaz gergin oluyorum. 23 Yaşındayım yaklaşık 13 senedir evin tüm işlerini ben yapıyorum. Ve hani dediniz ya onun için ne yemek yapacağını düşünmediği bir gün tatil diye o kadar doğru ki. Akşama ne yapıcam, evi toplamadım, süpürge açmadım vs vs düşüncelerle yaşadığım için hayatımda üniversite yıllarım hariç tek bir gün bir şeyi düşünmeden dışarı çıktığımı hatırlamıyorum Sürekli eve gitmem lazım şunu yapacağım bunu yapacağım babam sinirlenir annem kızar diye diken üstündeyim. Ve geçmişe dair birçok şeyi hatırlamıyorum. Uzun bir süredir birkaç yakın arkadaşımla sürekli bunu konuşuyordum, bu videoda tüm cevapları aldım. Kuzenlerim geliyor şunu yapmıştık bunu yapmıştık, ilkokul arkadaşım geliyor şuraya gitmiştik şöyle eğlenmiştik, kardeşlerim bazı anılar anlatıyor vs ama bende hiçbiri yok. Bazen fotoğraf gösterdiklerinde bile hiçbir şey hatırlamıyorum gerçekten oradaymışım diye şoka giriyorum. Arkadaşlarımın yanında çok eğlenceli sürekli güler yüzlü ve çokça sakin biri olarak tanınırken özellikle ailemin yanında sürekli bağıran, hemen öfkelenen ve ortada hiçbir şey yokken bile olay çıkartıp odasına giden biri olarak yaşıyorum. Üniversiteye gittiğim günden beri bir daha bu eve dönmek istemiyorum. Çünkü orada çok huzurlu, kendiyle ilgilenen, bir şeyler için çabalayan, çok sosyal ve gülüp eğlenen, acı çektiğim üzüldüğüm durumlarda bu duygularımı rahatlıkla yaşayabilen ve kendimi çevreme açıkça ifade edebilen biriyim. Ama evde sürekli huzursuz, sürekli diken üstünde oturan, aman kavga çıkmasın aman kimse bağırmasın diye her şeyi kusursuz şekilde yapmaya çalışan, sürekli evi temizleyen yemek yapan ve günlerce evden dışarı çıkmayan kendini eve kapatan, hiçbir şeye hali olmayan sadece ev işleri ve hizmet etmekle ömrü geçen biriyim. Duygularımı asla ifade edemiyorum, yapmak istemediğim şeye yapmak istemiyorum diyemiyorum, sürekli her şeye boyun eğiyorum, sürekli bir kavga çıkacakmış gibi korkuyla yaşıyorum ve bu olmasın diye kendimi paralıyorum. Bir şeye ihtiyacım olsa özellikle babama şuna ihtiyacım var bile diyemiyorum, harçlık isteyemiyorum. Para harcadığım için sürekli kızacaklarmış gibi hissediyorum. Kalkıp odama bile gidemiyorum babam sürekli kızacakmış şurda otur çay doldur vs gibi şeyler söyleyecekmiş gibi hissediyorum. Evde kimse yokken kitap okuyorum, bir şeyler araştırıyorum, bir şeyler yapıyorum, kimse yokken yazı yazıyorum çünkü sürekli bunu mu okuyorsun, bunu mu yapıyorsun diye dalga geçileceğim hissim var. Kitaplarımı defterlerimi hep saklıyorum. Bir şey araştırsam bunu niye araştırıyorsun, bir şey izlesem ne alaka bunu izliyorsun vb tepkiler almaktan dolayı sürekli her şeyim gizli. Özellikle psikolojik bir şey dinlediğim, izlediğim, yazdığım zaman sürekli kapıyı kontrol ederek sürekli asansör sesini takip ederek acaba birisi gelir mi korkusuyla yapıyorum. Ve bunun dışında bazı hatırladığım anıları hatırlamaktan nefret ediyorum hemen hemen böyle konuyu kapatıyorum hayır hayır tamam deyip kendi zihnimi susturmaya çalışıyorum. Bunlar özellikle kilomdan dolayı yaşadığım bazı olumsuz durumların ve zorbalıkların olduğu durumlar. Bazısında hiçbir zorbalık yok fakat örn o düğünde kilomdan dolayı kıyafetimin ne kadar bende kötü durduğunu hatırlıyorum ve aşırı kötü hissediyorum kendimi şu an yazarken bile elim ayağım karıştı nefret ediyorum böyle şeyleri hatırlamaktan. Yurtta her zaman spor yapıyorum beslenmeme dikkat ediyorum vs ama ailemin yanında spor yapamıyorum yoga yapamıyorum sürekli benimle bir dalga geçme hissi. Çünkü hep bir şey yaptığımda ve bunu gördüklerinde işte niye spor yapıyorsun zaten hayvan gibi yiyorsun, yıllardır uğraşıyorsun asla da kilo vermiyorsun versen de alıyorsun vb tepkiler alıyorum. Beslenmeme dikkat etmeye başladığımda hemen böyle bi laf söylemeler, oo diyete başlamışsın deyip gülmeleri bile o kadar rahatsız edici oluyor ki şu an bunları yazarken çok çok çok tuhaf ok rahatsız edici çok kötü sinir krizi geçirecekmiş gibi elim ayağım karıncalanarak çok çok gerilerek yazıyorum. yaxamıyroum hatta daha fazlasını.
Biraz fazla takılmışsınız bence. Hayatta herşey aleyhinize değil. Bu kadar alıngan olmayın. Biraz salın. Ne dertler var ne dertler var. Bi gün gerçekten bi bela badire gelir başınıza bu günlerinizi ararsınız.
Beni ilkokul 2 den sonra okutmadi ailem. Ben okulda saat'i bile kaç geçe vs tam anlayamazdım, öğretmenim anlamadığım da beni hirpalardi. Dalgın bir cocuktum ailevi sorunlarda beraberlerinde çekerdim.Bir gün öğretmenimiz izinliydi onun yerine başka bir öğretmen kendi sınıfina aldı bizi. Matematik problemini çözmek için her öğrenci gibi beni de tahtaya kaldırdı problemi okuyup sonra arkamı tahtaya dönüp problemi anlatıp öyle doğru cevabı vermemi istedi. Yapamadım . Korkum öyle yüksekti ki dile bile dokemedim.O ayyaş öğretmen elime sopayla vurdu ve sonra tek ayakta uzun süre bekletti.. Sonradan okumuş oldum ama bir tek matematik sayılar benim korkulu ruyamdir. Bir türlü oturup çalışamam. Rabbim bana o çocukluğumda bu duyguları yaşatan öğretmeni Allah'a havale ediyorum. Herkes öğretmen olamaz herkes ana baba olamadıgi gibi
Hafta sonlarını,dini ve milli bayramları, düğünleri ,toplu aile ortamıni, market alışverişini hiç sevmem . Hepsiyle ilgili size onlarca yaşanmış hikaye anlatirim. Travma mi bilmem ama içimi parçaladı . Ve hep gülerim . Tam anlamıyla hiçbir zaman kendim olamadım . Kendim olma imkanım yoktu . Hep oynadım halende oynuyorum. Kendimi travmalardan arındirdigim tek an müzik dinlemek ve o an kahve içmek ☀️ bazen sizi izlerken ağlıyorum ve rahatlıyorum . İyiki varsınız hocam 💜 sizin yureginiz güzel biz bunu hissediyoruz.
Son 2 yıldır neden geçmişimden pek fazla anim olmadığını, neden neredeyse hiç bir şey hatırlamadığımı merak ediyordum. Araştırmış ama bir türlü bulamamıştım. Cevabımı bu videoda almış oldum. Allah razı olsun 🌺🌹
Alice Miller, Beden Asla Yalan Söylemez kitabında "üzerini örttüğümüz şeylerin altında kalırız." demiş. Mavi oda videolarında neden üzerini örteriz duygularımızın nasıl altından kalkarız travmalarımızın çok güzel anlatıyor Tülay Hocamız. Bana iyi geldi, geliyor yolculuk devam ediyor.🥰❤️💜🌹
Valla Tülay Hocam, 40 yaşına kadar süper bir çocukluk yaşadığımı düşünerek geldim. Ne zamanki 40 yaşında 3 yıllık bir evlilik sonrası boşandım ve asıl konunun farkında olmadan yıllarca manipülasyona, gaslightinge, psikolojik şiddetin her türüne, feci toksik insanlar ve ilişkilere maruz kalmak olduğunu anladım. Sanırım travmalarımın pik yaptığı ama aynı zamanda tam bir uyanış anıydı. Şimdi bende bütün travmaları yaratan aile bireylerimle aynı evde, kardeşlerimle de aynı çevrede yaşıyorum. Yaralarım tam kabuk tutacak gibi olurken yeniden yeniden deşiliyor, kanatılıyor. Çünkü yaralarımı açan insanlardan yaralarımı sarmalarını bekliyor(d)um. Aileden istifa edilmiyor ama bazen tamamen yalnız bir hayata çekilmeyi, sivrisinek ısırıklarıyla her gün kıpkırmızı olup, üzerine sürekli jeller sürerek iyileşmeye çalışmaya tercih ederim. Sivrisineksiz bir adaya yerleşmenin koşullarını oluşturmaya çalışıyorum. Sizin bu mesleği seçmeniz bizler için bir armağan. En azından hiç bir anlayanımın olmadığı ve uzaylıymışım gibi hissettirildiğim bir çevrede dost bir el uzanmış gibi hissediyorum. 💝💕🍀
Yıllar yılı pazar gününden nefret ettim pazar günleri balık pişerdi balıktan nefret ettim tamamrn babam kaynaklıydı hepsi, o gün evde olur ve olmadık seyden huzursuzluk çıkarırdı hepimizi kendı evimizde diken üstünde bırakırdı. Yıllar yılı ben çay sevmiyorum diye gezdim aksamları babam isterdi çünkü. Maç sesine tahammül dahi edemem duyunca direk moralim bozulur. Maç izleyen kadınlar görünce nasıl katlanabiliyorlar diye düşünürdüm. Piknikleri dağı doğayı hiç sevmem çünkü hep ailece giderdik ve hep bir huzursuzluk çıkarırdı babam.
İlk defa benim yaşadıklarımı bir başkası ifade etti. Çok duygulandım . Ctesi,pazar ve 3 ay yaz tatilini hiç sevmezdim. Piknik çok severim ama burnumuzdan geldiği için artık hiç sevmiyorum . Halen bazen ctesi pazar aksami içime bı hüzün oturur. Asansör sesini evden duyarsam gerilirim . Çünkü babamın gelişini ifade eder yani hatirlatir . Evliyim ama bunların hepsini zaman zaman doruklarına kadar hatırlarım . Hissederim ...
Üç aydır ikinciye mavi odayı dinliyorum Tülay hanım, o kadar büyük bir fark varki ikinci sefere dinlediğimde kendimde, Allah razı olsun sizden, ne kadar güzel bir şey yaptığınızın çok farkındayım, böyle buradaki sembolik ücretlerle ödenmez hakkınız, hoş karşılığı da yok zaten hiç bir şekilde, hakkınızı helal edin bizlere 🙏 kendinize iyi bakın hocam 🌹❤️🥰başka türlü seviyorum sizi ☺️😘🌹🤩
Mavi oda Tülay hanım ın bizlere sunduğu ilacı şifası, üye oluyorsunuz sadece 15 TL ye ve oradaki derslerine katılma şansımız oluyor umarım sizde faydalanırsınız 🙏
@@ozentaskn5181 mutlaka katılmanız gereken bir merci, inanılmaz faydalı Tülay hanım ın sayesinde hayatım değişti bunu çok samimi söylüyorum, Allah bin kere razı olsun 🙏 Tülay hanım dan, sizde hiç zaman kaybetmeden katılın faydalanırsınız inşallah 🙏
@@guleryuzemlak2010 merhaba, abone ol butonuna bastığınızda ve çıkan formu doldurduğunuzda aktifleşmesi gerekir. Bazen sorun oluyor evet İnternette, tlfdan yada pc den farklı cihazlardan tekrar deneyin, veya birkaç gün sonra tekrar deneyin çünkü dönem dönem İnternette bir sorun oluyor ben de abone olamamıştım çünkü sizin gibi.
Simdi düşünüyorum da toplasan çocukluğumun sadece 2 yılı iyiydi. Diğer yıllar berbat, travmatik, yaşım küçükken babam tarafından çok pohpohlanırdım. Yaşım biraz ilerleyince nedense beni her defasında aşağılamaya başladı. Sonra sosyal yaşantımda diğer insanlara karşı tavırlarım değişmeye, araya gereksiz mesafeler koymaya başladım ve kendimi insanlardan soyutladım. Baba, anne faktörü çok önemli ama sorsan mükemmel bir baba. Herkes onun çocuğu olmak istiyor. Kendisini öve öve bitiremiyor. Bana göre hayatımın içine etti ama bunu ona söylesem bu kesinlikle doğru değil. Şu anda yetişkinim, ancak bence hala etkileri üzerimde. Öyle içimi dökeyim dedim😀
Aynen benzer şeyler yaşadım, narsist büyük ihtimalle, bunu anladıktan sonra kendimle ilgilenmeye, iyleştirmeye çalışıyorum, size de başarılar, farkettikten sonra çok daha iyi olacak inşallah.
Ben sizin sayenizde annemin narsist bir anne olduğunu kabullendim ve yoluma öyle devam ettim şimdi daha iyi hissediyorum...Size çok teşekkür ederim 🥰🥰🥰
Okuldaki travmayı sınıfta kalınca yeni ogretmenimle aştım yıllarca onu unutmadım Allah razı olsun,okumayı okadar çok sevdim ki, annemin ölümüyle okuyamasamda, okul benim en sevdiğim yer oldu
Tülay hanım dediğiniz gibi düzenli izledikçe, dinledikce zamanla dönüşüm gerçekleşiyor ve hiç farkına varmıyorsunuz. Emeğinize sağlık, çok teşekkürler..❤❤
Ben de yaz tatillerini hiç sevmezdim, babaannemin bahçesine giderdik, huzursuzluk çıkarırdı ve bizi potansiyel işçi olarak görürlerdi babam da dahil.. Ağız tadıyla açık havada sofraya oturmanın tadını alamadık. .. Belki de bu yüzden pazartesileri ve okul günlerini çok sevdim hep.
O kadar zeki ,donanımlı bir insansınız ki maşallah Allah vergisi bir şey bu sizdeki durum sizi ve örneklerinizi bu insanlığa faydalı olma çabanızi çok seviyorum hayranım size Rabbim sizi korusun güzeller güzeli akıllı tülay hocam🌸
Dinlerken bir arkadaşımın travması aklıma geldi. Arkadaşının öldüğü gün çimler yeni kesildiği için o kokuyu ne zaman alsa acısını hatırlardı. Tam o sırada "belki çim kokusundan hoşlanmazsınız" dediniz aklımı okuduğunuzu sandım bi an 😳😄
Bu hayatta her insanın az yada çok çocukluk travmasi olabilir. Travmalarımızla baş ettiğimiz zaman mutlu olmayı öğrenmiş oluruz diye düşünüyorum. Tülay hanım sizi seviyorum. Emeğinize sağlık
Ağır bir trafik kazası geçirdim. Yoğun bakımda kaldım, beyin ameliyatı oldum. Elhamudulillah çok kısa bir sürede toparladım. Trafik kazası benim için bir travma değildi lakin o trafik kazası travmaları bulmama yardım etti. Başımıza ne geliyor ise hayırdır. Biz bilmiyoruz, Allah(c.c.) biliyor. Kazayı geçirdiğim zaman ÖSS sınavı vardı, ona girmeyeceğim diye o zaman seviniyordum o kadar ağır bir kazadan sapasağlam çıktım vs kendi kendime makarasını yapıyordum. O kazadan sonra insanları tanımaya başladım. Gerçeliğin ne olduğunu kötülüğün ne olduğunu anlamaya çalıştım. Elhamudillah yolda olduğumu idrak ettim. Hayat bir yol... Tülay hanım, sizi çok seviyorum. Sevgiler. :)
Gündüz uyuyamiyorum biliyorum ki bir travma sonrası bu oldu Araba yolculuğu tatil ve misafirlikten muhakkak bir sorunla dönüyoruz şimdi anladım ki bu da bir travma.. Bayramları hiç sevmiyorum bilmiyordum bu da bir travmaymış..... Siz hep anlatın Tülay hocam siz anlattıkça biz sifalanacağız İnşaallah...
Bizde sizi çok seviyoruz hocam 😍 sizin anlatırken aldığınız keyfi; biz sizden öğrenirken ve uygularken alıyoruz ne kadar teşekkür ve duâ etsek az size🎯💕
İyi ki varsınız.. gelecek nesil daha az travma yasayacaksa bu sizin gibi insanlar sayesinde olacak inşallah başarırız. Bilginizi bu şekilde herkesle paylastiginiz için teşekkürler🥰
Sayenizde zihinsel ve ruhsal repertuarımız o kadar genişledi ki, yine çok güzel ve çok faydalı bir paylaşımdı 👏👏👏, emeğinize, yüreğinize sağlık, iyiki varsınız 🙏
Biz de seni seviyoruz..iyiki varsınız ve bizimlesiniz..o kadar güzel anlatıyosunuz ki o kadar ruhumuza gönlümüze aklımıza düşüncemize akıyor ve farkındalık sağlıyorsunuz ki hakkınız geçiyor bizlere..Allah razı olsun sizlerden..hakkınızı helal ediniz çoook kutsal bir iş sizin yaptığınız..insana dokunuyosunuz hizmetiniz çook özel sizde özel seçilmiş insansınız..Allah gönlünüze göre en iyisini en hayırlısını sizlere versin..sevgi ve dualarımızla..
Kocaman kadinim ama hic büyümedim..çünkü anne baba sevgisi gormeyenler buyuyemez..kucucuk cocuktum üvey oldugumu dusunuyordum..degilmisim..özmüsüm..ama sevilmemis sayolmamis yoksayilmis öz..ama ne🙄 sanki cok farkliymis gibi
Sizi her dinleyişimde biraz daha aydınlanmak ve farkınladalıgımın yükseldiğini hissetmek cok iyi geliyor. Varolun .. emeginize, gönlünüze saglık, hep bizimle kalın lutfen
Hocam bu videolari böyle ücretsiz yayinliyorsunuz, Amme hizmeti. Türk insaninda travma olmaz olur mu yav bizim her günümüz travmatik🥲 allah ugruna büyüyüp bu yasa geldik
Bu kadar değerli , güzel bilgileri gayretle , anlaşılır bir dille ifade edip,tevazu dolu bir yürekle verip birde üstüne beni dinlediğiniz için teşekkür ederim diyorsunuz ya hocam sizin gibi müstesna insanlarla dünya çok güzel bir yer oluyor
12 yaşımda bir kalp hastalığı nedeni ile annemi kaybetdim.Sonradan beni yetişdiren insanların gerçek annem babam olmadığı,amcamın babam olduğunu öyrendim.Çok böyük travma yaşadım.Şimdi yaş 37,fakat hala gerçek anneme anne deyemiyorum.
@@kelebek_etkisi ben anne babamı itirdikden sonra kendi anne ve babamla kaldım.Fakat hiç zaman onlardan sevgi gormedim.Onlara anne baba deyemedim.Kendi annemle babam hep kavğa ediyordular.Bir sozle sevgi ile böyüdüyüm aileden kavğalı bir aileye düşmek zorunda kaıdım.Hala o travmalardan kurtula bilemedim.
Mavi odada ki tüm videolar bitti.♥.😊Kocaman bir emek var orada.. Herkes kendi payına düşeni alıyor orada... Ne kadar teşekkür etsek az. Sizin emeğiniz benim için ve burada yorum yazıp dinleyen takip eden herkes için çok kıymetli..iyi ki varsınız..bu pandemiye teşekkür edeceğim hiç aklıma gelmezdi..yoksa bu videoları göremezdik belkide..son videonuz yine çok ince ince işlenmişti.. Kafamda gün içinde dedikleriniz bana yol gösteriyor..kendimi güncellemeye devam ediyorum.. Sizden kerteriz alıyorum.♥
Tülay hanım, sizinle bu günlere kadar birlikte olan bizler - sizi çok iyi anlıyoruz. Hiç merak etmeyin çok güzel, bütün ince ayrıntıları ile anlatıyorsunuz. Anlattığınız, öğrettiğiniz her şey için size bu kadar insan minnettarlık duyuyordur, eminim. Sizin gibi psikolglara çok büyük ihtiyac var. Yüreğinize, emeğinize sağlık ❤️
Tülay hanım yaklaşık 2 aydır sizi dinliyorum hayatıma geçirmeye çalışıyorum narsist bir eşim var onunla nasıl yaşayabilirim i çok güzel anlatmıştınız çok faydalı oldu narsistler le yaşamak zorunda olanlar için yeni videolarınızı yine bekliyorum çok büyük bir hizmet yaptığınız rabbim hem bu dünyada hem ahirette güzel bir hayat nasip etsin inşallah 🤲🤗🧡🧡🧡🧡
Yaşanmamışlık. Ve yaşanmayacak olan da travma değilmidir. Eskiden umudum vardı, zaman geçip beklediğim hiçbirşey olmayınca. Kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum artık.
Siz teorik değil, örneklerle anlatıyotsunuz bu yaşamımızda somutlaştıtmamıza yarıyot. İyi ki bu yöntemi uyguluyorsunuz sizi çok beğeniyorum, samimi psikoloğun. İzmir'den selamlar.
Benden 4 yaş büyük bir ablam var.Çocuklugumuzu düşündüğümde onu hiç hatırlamıyorum.Bunu fark ettiğimde tam 3gun ağladım ve uyuyamadım.Ablam çok dayak yiyen dışlanan bir çocuktu.Her zaman ezilen horlanandi.Ben neler yaşadım o yıllarda bilmiyorum.Cok acı
Ağzınıza sağlık çok yorucu video oldu. Çok faydalandım.İki genç annesiyim gençliğimde çok da vukatsız geçmedi bu nedenle herkese sizi dinlemeyi tavsiye ediyorum. Genç arkadaşlarımla da paylaşıyorum. Sağlıkla, mutlu kalın.
Kafamın içindeki sesten bıktım usandım. Bir yerlere kafamı vurup patlatmak istiyorum. Bu duyguyu hissettiren her bir sinir hücremin parcalanmasini yok olmasını ne çok isterdim. Yaşamaktan da bu duygulardan da midem bulanıyor artık.
Sevgili Tulay hanım sizinle ilgili hep söylediğim şey....MUCİZESİNİZ...bu bi abartı değil inanın çünkü sizin eğitiminizle hergün hayrete düşerek bir şey keşfediyor ve huzura doğru sapasağlam bi adım daha atıyorum...ne diyebilirim ki sağolun var olun yanımızda olmanız ve bizi iyileştirmeniz kendi adıma söylersem neredeyse yemek içmek gibi büyük bir nimet...🌼❤
Sevgiler Tulay hanım emeğinize sağlık 🙏 Bu bilgileri edildikçe kendi çocuğumun travma yaşamaması için de azami ölçüde dikkat göstereceğim 😍 Çünkü onlar bu toplumun geleceği, mutlu çocuklar mutlu gelecekler olsun inşallah 😊
Is yerinde her gün ogle araları yemeğe cikmayip kulakligi takip 1 saat sizi dinliyorum geri ala ala demleye demleye ruhum öyle doyuyor ki.. Sesinizi özlüyorum o kadar iyi geliyorsunuz koca bir ajandam oldu dolu dolu mavi odayı cok seviyorum iyi ki karşıma ciktiniz ayaginiza taş değmesin..
Merhabalar Tülay Hanım hakikaten Aynen dediğiniz gibi 50 yaşındayım ama çocukluğumu Hiç hatırlamıyorum benden 7 yaş küçük Kardeşim hatırlıyor Ben hatırlamıyorum Çünkü çok zor bir ailede yetiştim anne baba Bir evin içinde 10 yıl ayrı ve ben 8 yaşından beri ev işi yemek küçük kardeşime bakma vesaire vesaire anlatamam inanın yemek yapmaktan nefret ediyorum dediğiniz gibi şöyle bir otele gidip hiç kimselerin olmadığı bir otelde duayı seyredip sadece saatlerce kalmak istiyorum teşekkür ederim Çok güzel anlatıyorsunuz
