Uzależnienie od gier rankingowych - jak może zniszczyć Ci życie? 

Myśleliście kiedyś o tym, że gry online są projektowane jak gry hazardowe, mające ukraść jak najwięcej czasu i wywołać jak najwięcej emocji?

Cóż, mam znajomych, którzy mieli diament w lolu i w życiu nie osiągnęli nic. Ja nie miałem nigdy diamentu w lolu, ale za to też nic w życiu nie osiągnąłem.

Mam 27 lat. Od 9 roku życia grałem w MMORPG, potem LOL. Odkąd zacząłem grać w LOLa nałóg się nasilił. Wiodłem obok tego normalne życie, poznałem dziewczynę, która dziś jest moją narzeczoną, ale mimo wszystko czułem się bardzo niespójny. Miałem plany, chciałem się nauczyć montażu filmów, grania na djambe, ukulele i harmonijce. A cały czas spychalem to wszystko na bok, traktowałem jako dodatek bo najpierw musiałem pograć. Nawet narzeczoną czasem traktowalem jako dodatek.... Dziś już jest wporzadku. Niby żałuję straconego czasu, ale chyba dzięki temu bardziej doceniam to co mam teraz. Ogólnie problem jest w tym, że w dzisiejszych czasach trudno jest się nie pogubić. Wszystko walczy o naszą uwagę. Telefony, media społecznościowe, gry, telewizja. Znają nasze mechanizmy obronne i wiedzą jak je obejść. Dobrze, że tworzysz filmy i pomagasz te nasze mechanizmy wzmocnić. To dziś bardzo ważne. Z mojej perspektywy najważniejsze to dziś nie stracić kontaktu z samym sobą. Nie uciekać w inne światy tylko stworzyć swój własny takim, który mi będzie pasował. Wróciłem do nauki montażu i bardzo dobrze mi idzie, lecimy z narzeczoną na pół roku do Azji południowej-wachodniej odpocząć od zachodniego stylu życia i odbyć też podróż w głąb siebie. Powodzenia wszystkim w walce z własnymi demonami, niezależnie od tego czym one są.

Uwielbiam po ciężkim dniu pograć sobie w grę która mnie jeszcze bardziej wkurwia - League of Legends

Jestem pod ogromnym wrażeniem Waszych filmów i ogromu pracy, jaki musicie włożyć w przygotowanie ich. Śledzę Wasz kanał od dłuższego czasu i bardzo mnie zaskoczyło jak młodymi ludźmi jesteście. Jestem z pokolenia Waszych rodziców, moje dzieci są już dorosłe. Uważam za bardzo budujące to że młodzi ludzie jak Wy są tak ambitni i mają coś mądrego do powiedzenia, że nie zajmują się tylko promowaniem własnej osoby. Oby tak dalej, trzymam kciuki za rozwój kanału

Chciałem tylko wyrazić szacunek dla człowieka grającego w lola na padzie, imponująca sztuka (pewnie gra masterem yi albo yuumi)

8 lat. 8 lat temu pobrałem ligę, namówiony przez kolegów w gimnazjum. Gra ta wypchnęła ze mnie zainteresowanie piłką nożną i ogólnie chęć wychodzenia na zewnątrz. Na początku nie było nic nadzwyczajnego. Pierwsze 2 sezony uczyłem się grać, później sobie wyzywałem ludzi co poskutkowało zbanowaniem permamentnym konta na które wpakowałem 3 tysiące zł (oczywiście nie moich) no i w tym roku... miałem 2 załamania nerwowe. I to nie piszę tego śmiechowo czy coś. Gdy napierdalasz od rana do wieczora w weekendy a w tygodniu po pracy aż do snu rankedy i nie progresujesz a cofasz się, jednocześnie wylewając siódme poty by wygrywać tylko po to by czytać na chacie ff15 w 4 minucie bo jedna oaoba umarła bądź coś niefortunnego się stało, to coś w środku pęka. Jestem bardzo wrażliwą osobą, przez co odczuwam takie emocje o wiele bardziej niż przeciętny maciek grający w goldzie 4 flexy z kolegami. Dodatkowo toksyczność tej gry ( z której się uleczyłem bo sam taki kiedyś byłem) niestety pozostawiła we mnie obraz najgorszego typu człowieka. O mojej sytuacji z uzależnieniem od gier rankingowych zdałem sobie sprawę rok temu. Niestety o 7 lat za późno by się uratować. Teraz jestem 22 letnim gościem z rozszarpanymi nerwami, który potracił stare znajomości i nigdy nie miał dziewczyny. Wszystko przez tą jedną cholerną grę komputerową, która miała mi umilić czas, a nie zniszczyć mi życie. Obecnie się regenruję i odpoczywam od tej gry. Odrazu odczuwam pozytywne efekty :)

"Mechanizmy nagrody" i "mierzenia kto ma większa rakietę" to szersze tematy niż może się powszechnie wydawać. Występują w życiu na codzień, nie tylko w grach i zabawach kompetetywnych

Zrobiłbyś film o tematyce narkotyków i o tym jak duza cześć młodzieży po nią sięgającą nie ma świadomosci co to z nią robi i jak wpływa długofalowo na głowę

Kiedyś zauważyłem, że historia gier w League of Legends każdego gracza na jakiego profil wszedłem wygląda identycznie jak historia ostatnio wylosowanych kolorów przez ruletkę na jakiejkolwiek stronie internetowej. Zielony - Remake Czarny - Wygrana Czerwony - Przegrana Czasem 10 wygranych z rzędu, zaraz po tym 10 przegranych, ale w ostatecznym rozrachunku zawsze w okolicach 50% po jednej i po drugiej stronie. Wiem, że lektor miał challengera na eune, w sumie to fajnie by było się dowiedzieć co o tym myśli.

Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale wraz ze skończeniem szkoły całkowicie odstawiłem granie solo. Teraz gram tylko ze znajomymi, bo to fajny sposób na wspólne spędzanie czasu. Myślę, że teraz mogę robić bardziej produktywne rzeczy na które wcześniej ciężko było mi znaleźć czas i motywacje z uwagi na szkołę

Życie to jedna nieustanna gra rankingowa.

Gram w gry komputerowe odkąd sięgam pamięcią. Jako młoda osóbka, której rówieśnicy bawili się na podwórku, siedziałam przed komputerem i poświęcałam im wiele godzin dziennie. Miałam takie szczęście, że przez te wiele lat poznałam ogrom wspaniałych osób, zacieśniłam z nimi więzy. Także dzięki grom komputerowym poznałam mojego teraźniejszego chłopaka. Miałam to szczęście, że moje uzależnienie wyszło mi na plus. Teraz od kiedy jestem w związku, powoli ograniczam granie w gry (a do tego przykładają się jeszcze studia!). Jednak ta forma wciąż pozwala mi się odstresować i dobrze spędzać czas z moimi znajomymi i drugą połówką (bo dzieli nas wiele kilometrów). Jednak staram się unikać gier rankingowych, mam wrażenie że one w dużej mierze przysparzają więcej stresu, a nawet niekiedy wywołują także agresję. Czuję się o wiele lepiej, odkąd przeszłam na spokojniejsze gry albo takie, w której rywalizacja nie ma aż tak dużego znaczenia. Ten materiał jest bardzo dobry, powinien być przestrogą dla ludzi, aby nie niszczyć sobie zdrowia wciągając się w coś, co nas denerwuje albo gorzej. Wszystko jest świetnie wytłumaczone i klarowne. ☺

Bardzo dobry film, autor świetnie rozumie problem i ładnie wszystko wytłumaczył i rozpisał. Jeszcze ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w grach często dodawany jest celowo czynnik losowości, aby dobzi gracze, też czasem przegrywali przez co mają potrzebę odgryzienia się. Dziękuję Panie Autorze

W końcu materiał, który potrafi przedstawić logicznie wszelkie negatywne i pozytywne skutki grania, a nie jak się to przedstawia w tv i reportażach, że gry powodują przemoc i "zabił bo grał".

Granie w lol'a po ciężkim, stresującym dniu to jak proszenie się o załamanie nerwowe XD

Osiągasz Zen w graniu w momencie, gdy nie przejmujesz się przegraną, bo wiesz, że twórcy tak skonstruowali system gry, że jest niesprawiedliwy 🙂 a gdy wygrywasz, to nie czujesz satysfakcji, bo to tylko gra jak każda inna

Jeszcze nie oglądałem a już się zgadzam bo mocno się o tym przekonałem Zmarnowałem 3 lata na grę rankingową Straszne gowno, nie da się oderwać, ciagle grasz żeby nie wypaść z rankingów, a jak wydasz pieniądze w grze to już wgl pułapka bo żal porzucić gre w której wydało sie pieniądze, im wiece wydasz, tym bardziej przywiązany jesteś Teraz tylko fabularne Polecam świetna zabawa

Właśnie dlatego unikam jak ognia takich gier jak League of Legends, Valorant, Fortnite, Warframe, TFT, CoD/BF/CS itp. Przez wiele lat grywałem w World of Warcraft i z bólem poznałem tę toksyczną stronę graczy, gdzie bycie w drużynie to żadne pomaganie sobie, tylko darcie mordy z wyzwiskami na ich członków bo "coś zrobiłeś źle", "dałeś się zabić", "zje*ałeś mechanikę bossa", "byłeś z nim jeden na jeden, jak mogłeś go nie zauważyć". Te wszystkie mechaniki i triki psychologiczne w postaci nagród, cyferek i rankingów robią z człowieka zwykłe zwierzę pragnące "więcej i więcej" i wypaczają naturalną rozrywkę robiąc z gry jakiś chory wyścig szczurów. Nawet najszlachetniejsza gra czyli "Szachy" została w ten sposób wynaturzona przez bzdurny system "ELO", który mierzy twój poziom gry i po każdym meczu rośnie albo opada. I zamiast czerpać frajdę z rozrywki to człowiek wręcz zostaje zamknięty w pułapce myślowej, która każe mu być coraz lepszym i lepszym. Ta presja jest potem przenoszona na członków drużyny, która jeśli nie współpracuje zgodnie z naszą "wizją wygranej" to rośnie w nas frustracja (No bo ja gram dobrze, a ten chu* musiał mi rozwalić grę). Słyszę jak znajomi grają w takie gry i słowo daję, nigdzie się tak nie denerwują jak właśnie w grze sieciowej. Ba, z jednymi się wręcz pokłóciłem w trakcie jednej z rozgrywek (bo ja grałem spokojnie i nie do końca ogarniałem mechaniki, a oni byli prosami i nie do końca rozumieli, że ktoś może grać gorzej od nich) i omal nie skończyło się zerwaniem przyjaźni, z powodu głupiej giereczki XD. Zaczęło się wyzywanie od nieogarów, głąbów, debili i 2headów i innych określeń. Dlatego wolę gry single player, a jak już zabieram się za multi to bardzo ostrożnie dobieram osoby, z którymi gram (zazwyczaj z narzeczoną pykam w Minecrafta i sadzę kwiatki ;p). Nie mam ochoty zadawać się z toksycznymi bucami masturbującymi się do wygranej i drących japę do pikseli na ekranie. Nie na moje nerwy i tak zszargane przez lata Wowa. W singlu sam sobie narzucam tempo rozgrywki, jestem sam na sam z historią, klimatem i mechanikami. Nikt nie wywiera na mnie presji, nikt nie drze japy, nie mam "obowiązku" bycia lepszym. Co prawda obecne gry single też powoli przemycają te systemy rankingowe do swoich mechanik, ale najważniejszy czynnik w postaci toksycznych graczy jest i będzie wyeliminowany. A teraz idę pograć w Spider-mana!

Powstała w tym temacie bardzo dobra książka "Komputerowy ćpun" Krzysztofa Piersy. Niedawno wyszła druga część, w której autor dodał nowe wątki i rozwinął poprzednie, również w temacie gier rankingowych. Pozycja ta pomogła mi otworzyć oczy na parę kwestii związanych z grami, między innymi z Ligą Legend.

Ten materiał powinien lecieć w telewizji i nie tylko

Jaki spokojny głos. Git. Dobrze, że znajduje się jutuber, który wciąż i wciąż usiłuje uświadomić nas o uzależnieniach. Nawet tych od juTuba swoim kosztem w wyświetleniach podziwiam

bardzo dobry film, oby jak najwięcej osób to obejrzało, może ktoś w końcu przejrzy na oczy i zacznie żyć prawdziwym życiem. pozdrawiam serdecznie

Nie gram w ogóle w gry komputerowe i to nie moje klimaty, ale z powodu wzorcowej, wyrazistej dykcji lektora posłucham, co ma do powiedzenia.

Szkoda, że film nie powstał 10 lat temu kiedy zaczynałem grę w League of Legends..😔 Aczkolwiek byłem świadomy swojego uzależnienia

Odcinek niezwykle ważny, bo dotyka życia wielu z nas, młodego pokolenia. W dzisiejszych czasach już 2 letnie dzieci mają kontakt z internetem co jest bardzo niekorzystne. Pamiętam jak w dzieciństwie uległem pewnej grze opartej na rankingach, mianowicie Goodgame Empire, to straszne, że ludzie potrafili marnować całe dnie na budowę wirtualnego zamku i konkurowanie z innymi graczami. Ogromnie się cieszę, że mi to przeszło i o wiele lepiej się czuję grając w gry fabularne typu wiedźmin, gdzie nie musisz codziennie wracać, gdzie nie działasz pod presją. Niestety twórcy gier rankingowych doskonale zgłębili mechanizm uzależnień, a ich działanie jest niemoralne, skoro wiedzą jak ich gry będą niszczyć życie młodym ludziom. Zamiast rozwijać osobowość lub uczyć się języków, młodzi ludzie wolą klikać w pixele na ekranie, to jest porażka naszego gatunku.

League of Legends to piękna gra

Boomer pad i liga legend to nie pasuje XD. Oglądam każdy odcinek robisz dobrą robote.

Kolejny film który otworzył mi oczy, po prostu dziękuje

Ten temat jest mi bardzo bliski. Praktycznie od dzieciństwa grałam w gry, a obecnie mam 20 lat. Ostatnio miałam rozkminy, że... Tak naprawdę mój czas poświęcony na nie, był zmarnowany. Nie to że żałuję, że w nie grałam, ale wiem że ten czas mógł zostać być lepiej spożytkowany. Zalety grania w moim przypadku? Gry zachęciły mnie do nauki angielskiego, a także były dla mnie wsparciem, kiedy się źle u mnie działo. Kiedy się źle działo - i to było kluczowe, tak właśnie próbowałam uciec w inną rzeczywistość. W ogóle to daydreaming był kiedyś u mnie dużym problemem. Wady? Tak jak mówiłam, stracony czas, a do tego pogorszenie widzenia. Teraz daję sobie przerwę od gier komputerowych, bo zrozumiałam, że życie wirtualne to nie to. Zdobywanie doświadczeń w prawdziwym życiu - jak najbardziej.

Skomentuję to prosto "za późno"

Bardzo trafny materiał, dobrze ujęta wiedza o tym jak producenci gier zyskują przez nasz nałóg. Co to kanału robisz naprawdę dużo, twoja wiedza psychologiczna poszerza nie jedną osobę która zaczyna choćby początki z samorozwojem, szacun👍

Świetny research, poruszone zostały najważniejsze zagrożenia, które nie są takie oczywiste. Mam 34 lata, z perspektywy mogę powiedzieć, że nałogowe granie w gry online (StarCraft, CS, wiele MMORPG) odbija się na moim życiu do dzisiaj. Rozwinął się u mnie pogłębiający się lęk społeczny (social anxiety), który dosłownie niszczy moje życie na wielu płaszczyznach. Odwrócenie tych szkód jest bardzo czaso i pracochłonne. Gry w moim przypadku dawały tyle satysfakcji i takie wyrzuty dopaminy, że nic innego nie było w stanie tak bardzo na mnie działać. Rozwinęło to skłonność do uzależnień, najpoważniej borykam się z alkoholem, który jest "lekiem na lęk społeczny" - piję bo łagodzi to stres w interakcjach, niestety tylko będąc pod wpływem, później życie codzienne bez jest jeszcze bardziej lękliwe i pętla się toczy. Gry działają bardzo mocno na ciało migdałowate w mózgu, a ono jest ściśle połączone z lękiem społecznym. Można powiedzieć, że nieswiadomie czymś tak niepozornym jak granie wyrobilem sobie zaburzenie psychiczne, które od lat jest moim największym problemem w życiu.

"Gry są złe zniszczą cię"

Dzięki za materiał bardzo daje do myślenia, na moje szczęście wyszedłem z tego gówna, gram co jakiś czas, ale to już zdrowe granie Pozdrawiam życzę każdemu powodzenia

Jestem uzależniony od gier. Czasem nie gram miesiącami, ale jak tylko zacznę to nie mogę przestać, coś musi się popsuć w moim życiu żebym zauważył jak bardzo się zatraciłem.

Piękny film, pięknie opowiedziałeś. Szkoda, że nie ma więcej tego typu filmów

Kiedys sporo grałam, szczegolnie na bezrobociu. Mysli krazyły wokoł gier. Około 30tki zauwazylam, że -tak jak mowicie- traci sie kontakt z rzeczywistoscią, zawala sen i życie ucieka. Ale też praca przy kompie sprawila ze rzygam od patrzena w monitor. (w przenośni) Teraz wole wyjsc na świat, na rower, spacer, gdziekolwiek. Na świecie tez sie wiele ciekawego dzieje. Gry szybko wciągają, więc lepiej nie zaczynac. rzuccie to!

Świetny materiał. Super wytłumaczone. Niech materiał idzie w świat

ciesze się, że oduzależniłem się od rankedów, najlepsza decyzja mojej przygody z gamingiem

dobra fragment grania w lola na padzie na telewizorze zrobił mi dzień XD

Świetny odcinek dzięki ktoremu sie sporo ciekawych rzeczy dowiedziałem. Dzięki wilkie 🥰

Ostatnio kazałem sobie samem wreszcie ruszyć się do matury i teraz widzę, jak mało czasu zostaje mi na obijanie się. I pomyśleć, że tyle czasu zużywałem na gierki. Dalej staram się jakoś trochę pograć, ale dawno przestałem try-hardować.

Dlatego dobrą alternatywa do tego wszystkiego są Gry Fabularne czyli RPG. Wszystkie rzeczy pokroju Dungeons & Dragons, Call of Cthulhu i inne. Świat jest ten nieskończony, uczy współpracy, rozwija empatię, zdolności interpersonalne i pozwala samemu kreować fabułę jakiej dusza potrzebuje. Sam miałem kiedyś podobnie, to jest jak druga praca za którą rzadko kiedy jest jakieś wynagrodzenie. Pozdrawiam cieplutko.

Szkoda że nie wspomniałeś o "pay to win", to jest plaga. Props za robote i ej sports cyny gejm 😉

Nie ma to jak odcinek o 21:37

"gry są złe, zniszczą cie" aż mi się Postal 2 przypomniał XD

Super odcinek Bezi :) kocham cie jak coś.

Osobiście jako nastolatek miałem etap w życiu , że byłem od gier uzależniony. Tyczyło się to gier singleplayer (multi jakoś nigdy nie potrafiło mnie zająć, za szybko się nudziło). Przed szkołą ledwo jak otworzyłem oczy od razu siadałem do komputera, to samo od razu po szkole. Na szczęście długo to nie potrwało głównie dzięki rodzicom , którzy szybko zauważyli problem i odpowiednio zareagowali. Teraz jako osoba dorosła lubię pograć (czy to w starocie, czy w nowe gry), ale jest to czynność którą stawiam na samym końcu , a nie na początku jak kiedyś.

Jestem dumny, że taki kanał jak NWASD się coraz bardziej rozrasta. Takimi materiałami jak ten, jesteście w stanie wpłynąć na dziesiątki/setki tysięcy młodych ludzi i to się ceni. Ja sam kiedyś grałem w Lola nałogowo (Bezi nawet komentowałeś mój mecz w Akademii Wisły Płock haha), ale na dobre skończyłem z jakimikolwiek formami gier. Teraz żyje mi się lepiej. Sam zacząłem nagrywać filmy na YT o samorozwoju i wasz kanał jest jedną z moich inspiracji. Sam dotknąłem tematu gier na kanale, więc jeśli ktoś kto to czyta się zaciekawi, miło mi będzie jesli sprawdzi, bedzie to z pewnoscia z pozytkiem dla ciebie ;) Pozdrawiam wszystkich ludzi chcacych robic progress w zyciu

Dzięki za to co tworzysz, twoja twórczość ma bardzo dobry wpływ na ludzi i zajmujesz się ważnymi kwestiami i problemami, a niestety treście związane z Fame mma i inne tego typu rozrywki dla dzieci to jedynie chwilowe oderwanie od rzeczywistości dla młodych i owszem jest to spoko ale niestety nie wnosi realnej wartości dla społeczeństwa szczególnie młodego jak my :D

Mega wartościowy materiał ❤

Pełna zgodna, super materiał, ja realnie nie wiem kiedy w przeciagu 2 miesięcy wydałem tysiąc złotych na genshina. Dosłownie nie widziałem innej opcji zeby nie „wishnac” danej postaci bo następny możliwy moment na jej zdobycie będzie za 7/8 miesięcy jak nie rok. Obecnie zauważyłem ile okropnych praktyk jest w genshinie po to zeby być uzależnionym i zeby wydać jak najwiecej pieniedzy. Materiał o genshinie tez byłby dobry. Pierwsze rzeczy jakie przychodzą mi do głowy to: limitowane czasowo banery, przyzwyczajenie gracza do dużej ilości waluty premium na początku rozgrywki po czym im dalej przechodzi się grę tym mniej waluty premium, ogromna losować i wizja jakiegokolwiek progresu to całkowita losowość - artefakty, domeny, zdobywanie postaci na banerach (0.6% szansy na wylosowanie postaci z baneru gdzie gwarant jest dopiero na 90 losie, dodatkowo szansa na wylosowanie postaci z baneru to 50/50)

Nie tylko gry uzależniają. Ze wszystkim można przedawkować, ale plus za przypomnienie.

Piękny Materiał lepiej bym sam tego nie umiał opisać. Ale smuci mnie ile moich znajomych i bliskich osób znajdują się pod stronie gdzie gry i wyniszczają😢. Ale w szczęściu w nie szczęściu sam nie wpadłem w tą pułapkę ale co by nie mówić uwielbiał gry(najbardziej single player, co op i strategie) spędza trochę czasu, ale bardzo często słyszę toxic city bo odszedł od kompa na 2 minuty bo trzeba zrobić swoje obowiązki lub potrzeby fizjologiczne lub nawet pogadać z młodszym rodzeństwem bo ma jakieś problemy i szuka pomocy, ale dla tych ludzi to się nie liczy tylko jakiś wirtualny punkt. Jeszcze raz super materiał cieszę się że takie materiały powstają 😀👍. Miłego dnia i Zdrowia

Fajnie, że o tym mówisz. Ja kilka miesięcy temu przestalem grać w gry ogólnie bo uznałem że to strata czasu, a te "zalety" grania w gry zdecydowanie nie przewyższają jednej zalety jaką jest więcej czasu na rozwijanie siebie. Osobiście mi gry zrobiły naprawdę wiele złego i właśnie się zaczęło od rankingowych. Wczensjej nie miałem problemu z grami i nie jest to nic złego. Natomiast naprawdę gry rankingowe rujnują wszystko, od psychiki do portfela

0:56 typek co w lola na padzie gra xdddddd

Dowiedziałem się wiele bardzo dobrych rzeczy dziękuję marnowanie życie to, to co chce

uwielbiam oglądać ten kanal ale już obejrzalem wszystkie interesujace mnie filmy

szczerze to fomo jest tak straszną rzeczą którą u mnie wykształciły gry online i walczę z tym od jakiegoś czasu na szczęście sukcesywnie ale nadal męczy mnie to szczególnie po przeprowadzce gdzie kontakt z przyjaciółmi miałem przez gry i to wywołało fomo u mnie a twój film o tym zjawisku mi BARDZO pomógł dziękuje

Co ten bomer gada, gry są ok, obejrzałem do końca.

Kiedyś grałem, może i nałogowo, w różne MMO. Po kilku latach mi się zwyczajnie znudziło i dopiero wtedy uświadomiłem sobie, że to była strata czasu, bo wtedy nie robiłem nic innego. Czas można tracić na różne sposoby i to jest ok, bo nie wszystko co robimy musi być produktywne. Gorzej, jeżeli tracimy tego czasu zbyt dużo i wpadamy w rutynę. Osobiście polecam doświadczać wszystkiego po trochu i z umiarem. Jeżeli tkwisz wciąż przed ekranem, to coś ewidentnie robisz źle. Graj w gry, ale nie trać czasu na samo granie. Wyjdź czasem na imprezę, pójdź do kina, obejrzyj jakiś serial, poczytaj książkę, zagraj w planszówkę, idź na koncert, pojedź w góry, na rower... W życiu szukaj różnych doświadczeń wtedy oszczędzisz sobie poczucia zmarnowanego czasu. Dodatkowo, wszystko to sprawi, że będziesz osobą ciekawą, bo bogatą w różne doświadczenia, a to mocno poprawia poczucie własnej wartości. Osobiście nigdy nie żałowałem, że gram w gry, ale faktu, jak wiele czasu na to poświęciłem.

Świetny materiał

Żałuje że nie było tego kanału jak miałem 14 lat, wtedy mógłby to być dla mnie najwartościowszy kanał na yt.

Sam nie wpadłem na powiązanie gier rankingowych z hazardem, otworzyło mi to nieco oczy. Ogólnie to fajnie by było obejrzeć taki filmik z 13 lat temu, kiedy taki case się w moim życiu pojawił. Pewnie nie dopuściłbym do uzależnienia, a w konsekwencji do upośledzenia siebie na wielu poziomach. Extra materiał, właśnie dla takich filmików subskrybowałem ten kanał.

Czy Robert Lewandowski grający mecz LM przeciwko Bayernowi, gra "Rankedzika" 🤔? Według mnie tak. Jak dla mnie wszystkie wymienione aspekty można przełożyć na sporty uprawiane w rzeczywistości.

Bardzo dobry filmik ... Szczególnie moment gdzie tłumaczysz że gracze często uciekają do gier bo ich życie w realu .... ssie .

Świetny Film Polecanko

Zgadzam się z tym co jest na filmie, lecz wszystko co tu jest zawarto może być łatwo zażegnane poprzez ustawianie sobie limitów lub jeśli sam sobie nie możesz poradzić to kazać komuś kontrolować swój czas gry ale to oczywiście jest trudne. Można też również przed graniem nastawić budzik co np 1h aby nie stracić poczucia czasu

Fajnie się to ogląda jak człowiek sobie uświadomi, że porzucił lola i wszelkie rankingowe gry w dużej ilości ;)

Film o 21.37? Ciekawe 🤔 xD

Ja dzięki graniu w taką gre nauczyłem się angielskiego (miałem poczucie że jest mi potrzebny i w rok nauczyłem się czasów i odmian) przede wszystkim nie miałem problemu ze wstydzeniem się mówić w innym jezyku. Dzieki temu potrafie dogadac się w kilku jezykach i nie mam problemu że nie znam żadnego jezyka perfekcyjnie ale ide po swoje. Nauczę sie języków bardziej dokladnie gdy będę uczył swoje dzieciaki :)

Miałem problem z uzależnieniem od gier, szczególnie WoW i LoL. Kiedy chodziłem do szkoły, nic dla mnie nie było tak ważne jak to żeby jak najszybciej zagrać. Nie myślałem o tym jak o uzależnieniu. Uważałem, że nie mam problemu - byłem o tym przekonany pomimo tego jak wiele mówi się o uzależnieniach. Nic nie było tak ważne jak gry. Rodzina, szkoła, później praca, samorozwój. Dzisiaj jak spojrzę z perspektywy czasu to nie wieżę, że mogłem tak postępować w imię niczego. Obecnie nie posiadam w domu komputera żeby nie kusiło a na laptopie który posiadam żadna z gier nie ruszy. Polecam każdemu porzucenie gier i zajęcie się realizacją samego siebie, naprawdę warto.

Zgadzam się z zdecydowaną większością treści z tego materiału

super materiał 👍

To długi dilm, no no, a muzyka z końca filmu od razu skojarzyła mi się, że będzie reklama audiobooka :)

To chyba najlepszy filmik na tym kanale

Wow naprawde super film. Wiele mi uświadomił. Dziękuję Ci

Ponad 20 lat zmarnowalem na graniu od małego do tej pory i raczej już do końca życia bo cóż więcej mi zostało, w przeróżne gry na pc i wszelakich konsolach, zaniedbałem wszystko w życiu, relacje z ludźmi, znajomości, dalsze szkoły, nie mam o czym rozmawiać z ludźmi, brak przeżyć, podróżowania i imprezowania, mogę patrzeć godzinami w ściany i nic nie mówić, ponieważ nic nie ma sensu ta krótka bezsensowna egzystencja, pełna bólu i cierpienia, wszystko jest na chwilę i przemija jak krótki film, nie mogę nic już zapamiętać, nie mam energii, motywacji, czuje strach wszechświata i przepotezną przede wszystkim nie do opisania okropna, niesamowitą, straszną, największą na świecie samotność przez całe pierdolone życie !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Oj trochę lat zmarnowałem na gonienie rankingu w lolu i marzenia o zarabianiu pieniędzy na tym. Zmarnowałem młode lata zaniedbałem wykształcenie wszystko przez tą obsesje. Straciłem wszelkie cele i marzenia.

Genialny material

w dote 2 przegrałem 4000 godzin w ciagu 2 lat. Bylem uzależniony aż w końcu spojrzałem z boku na siebie i dotarlo do mnie ze to pol roku siedzenia ciągiem przed kompem i tyle moglem zrobić przez ten czas, spotykac sie z przyjaciolmi, chodzić do kina czy grać w inne gry single. A siedzialem do 2 w nocy az padalem ze zmeczenia i budzilem sie o 5 rano i odrazu do kompa. Bylem jak wrak. Udalo mi się samodzielnie rzucić to w cholerę i juz od 5 lat mam spokój. Nigdy więcej nie zagram w gre multi bo jest to rywalizacją dla samej rywalizacji pozbawiona sensu jeżeli nie masz perspektyw na bycie pro graczem. Wg mnie jeżeli nie jest sie zdyscyplinowanym jeżeli chodzi o porządek dnia i nocy to gry prowadzą do destrukcji czlowieka oraz jego otoczenia przez zaniedbanie siebie, obowiązków i relacji z innymi.

Wszystko jest dla ludzi tylko trzeba zachować umiar. Sam byłem osoba której spędzanie wolnego czasu przed grami online wymknął się z pod kontroli, ucierpiał rozwój osobisty, nauka czy poznawanie świata w czasie dorastania. Po odstawieniu gier miałem problem z adaptacja otoczenia i dostawaniem się do pędzącego życia . Udało mi się to pokonać lecz nie było łatwo, poznałem kobietę która mi pomogła skupić na tym co jest istotne i ważne w życiu. Wiadomo, dzisiaj pogrywam od czasu do czasu bardziej skupując się na grach single niż multi, gry nie są już moim priorytetem a dobra zabawą na jakiś czas.

Lubię słuchać twoich filmów grając w gry.

Oj znałam wstawanie po nocy żeby pograć w ...nawet się nie przyznam ... teraz tracę czas na filmy na yt ^^

Ciekawy filmik, chodź w niektórych momentach przez to że pomijałeś to, że chodzi o gry online. Przez to miało się wrażenie, że wypowiadasz się ogólnie o grach, co jest błędne, bo gry dla pojedynczego gracza i gry online nie mają w większości tych samych problemów. Chodź do gier dla jednego gracza dodaje się już coraz częściej elementy z gier online, to gry dla pojedynczego gracza nie mają tego elementu ciągłego porównywania się ze sobą. Na koniec wspomnę, że w materiale większą część negatywów gier online bazowałeś na League of legends, co jest tylko wycinkiem gier online i nie przedstawia w pełni jak wygląda świat gier online.

Temat na czasie bo budżet na produkcję i rozwój gier wzrasta do absurdalnych poziomów i twórcy/wydawcy prześcigają się w pomysłach na przyspawanie klientów do wyświetlaczy i motywujących do wydawania swoich pieniędzy. Ostatnio porzuciłem Path of Exile bo wymagała zbyt wiele czasu, by osiągnąć pewne cele (gdzieś w końcowej fazie). Sama gra nie była zbyt hojna w kwestii nagród (w porównaniu do konkurencji) i miała srogie RNG ale teraz musiałby człowiek zmienić rozrywkę w pełnowymiarową pracę tj. 8h+ dziennie by nie zostawać w tyle. Szkoda no ale czasem twórcom podwija się noga. Jedynie konkurencja się może cieszyć.

Też po ciężkim dniu w pracy odpalałem gierki ale bardziej solo rpg np gothic 2. Sprawia mi to radość gdy w końcu mogę przestać myśleć o robocie tylko odprężyć się i wczuć w grę :D

Film idealnie opisujący dzieciństwo ( myślę ) że większości osób

Wcześniej nie wiedziałem że może być coś takiego jak uzależnienie od gier rankingowych. Sam jestem od tego bardzo uzależniony. Dosyć. Mocno otworzył mi oczy ten filmik. Dziękuję

Hej pamiętam że gdzieś tak około rok temu na tym kanale był jakiś film dotyczący Neon Genesis Evangelion ale teraz go tu nie mogę znaleźć czy ten film został usunięty?

Super odcinek

Kiedyś bardzo dużo grałem w World of Tanks, bo byłem w klanie jednym z lepszych graczy, nawet zdarzało się wygrać turniej, ale po wejściu w dorosłość moja euforia jakoś zmalała. Dzisiaj już nawet nie odpalam tej gry, a grając 4h (kiedy np. mam dzień wolny) czuję się jakbym grał cały dzień i zdecydowanie muszę odpocząć

Widzę tutaj też efekt podobny do słynnego Okna Overtona. Jeszcze z te powiedzmy 10 lat temu to tylko różni "specjaliści" czy tzw. "madki" mówiły że gry zniszczą cię, zamienią w psychopatę, itd. A system archivementów obecny chociażby w Xboxie bardzo podziwiano, tak samo z wszelkimi zadaniami, misjami w grach, itp. Dzisiaj jednak okazuje się, że tego typu dodatki niektórych potrafią sprowadzić na drogę, że będą jedyny cel jaki realizować to granie, a zauważamy, że system wyzwań, misji, itd. dosłownie chce, byśmy przy grze spędzili dużą ilość czasu. Dzieje się też tak dlatego, bo gry zwłaszcza sieciowe mają coraz intensywniej stosowane takie mechanizmy.

Kiedyś grałem dużooo w gry, ale tak jak autor powiedział, gry rankingowe są nieskończone, także ostatecznie skończyło się na tym, że nie gram, aż tak nałogowo. A co do gier fabularnych. No ja mam tak, że mój mózg, gdy zacznie grę i się wciągnie w nią, to granie wtedy jest prawie, że ciągiem. Tzn. Spanie-Praca-Obowiązki-Granie i ten cykl cały czas się powtarza, aż do przejścia gry w satysfakcjonujący mnie sposób.

Super by było gdybyś też wspomniał na końcu filmu czym można by zamienić gry ale tak to materiał super

Film idealny dla mnie xD

Super doswiadczenie kiedy wypowiada sie osoba ktora pokazuje gre w lola na padzie na telewizorze jedyne co jest zgodne to to ze mozg kaze nam spróbować jeszcze raz

W punkt!!! mam 30+ i się męczę z tymi małpami w lolu, omg, idę rankeda strzelić muszę się odbić

Dostałem perma w LoLu i cieszę się z tego bo to znacznie poprawiło moje zdrowie psychiczne