Ik heb het nu bijna 3 jaar. Morgen weer de 3e reeks emdr in. Je legt precies uit hoe ik me voel, hoe ik denk. Overdag geen problemen, tot het schemerig wordt en ik in bed lig. Dat wint de angst. M’n lichaam is op om elke dag “aan” te staan, elke dag weer die angst van de overval. De herbelevingen vlakte steeds meer af, tot een paar weken terug. Ik ben weer terug bij af. Mezelf vergelijken met voor en na de gebeurtenis, het blijven denken “wat als..”, elke scenario met verschillende uitvluchten staan vast in m’n hoofd. Bij elk geluidje wordt ik banger en banger in de avond. Het niet alleen thuis durven zijn in de avond/nacht. Pfff. Wat zou ik een ander mens zijn geweest als ik 3 jaar “gewoon” had kunnen slapen, waar ik het nu met 4-5uur doe per nacht en vaak niet aaneengesloten. Andere willen je helpen, maar niemand begrijpt het hoe erg die angst is en dat hoe nuchter je overdag kan denken, dat totaal weg is in de avond,hoe goed bedoeld ook van andere. Ik ben kapot, m’n lijf is kapot. Ik wil weer die energieke vrolijke vrouw zijn. Al zou er maar 5-10% minder angst zijn, ik wil weer normaal kunnen leven en functioneren. Ja, ik heb er ook een verslaving voor bij gevonden, werken. Dingen op het werk (eigen zaak) steeds minder snel los kunnen laten, mezelf helemaal vastgeklampt wat weer effect heeft op het gezin.
@@svgr548 Wens je dat je je na die EMDR reeks weer een stuk beter gaat voelen, en het spijt mij dat je je al zolang zo voelt. Dank voor delen van je ervaring. Dat helpt anderen ook weer.
Thanks voor het uitleg, bij is het ook veel te herkennen,zelf meegemaakt en er is nog een belangrijke punt, veel mensen, instanties nemen je niet serieus,daarom gaan veel mensen niet verder zoeken naar hulp, zelf meegemaakt dit jaar ook, ben herstellende van burnout.
Dank je wel! U kunt het heel goed uitleggen , het lukt me zelfs mijn aandacht erbij te houden . Ik zal hem nog een paar keer opnieuw zien zodat het beklijfd.
Dag wat een herkenning ik ben al zolang bezig om het contact met mijzelf te herstellen maar het lukt maar niet wat voelt het leven dan zinloos ook uitzichtloos ik herken zogezegd al die symptomen maar heb niet de diagnose nog
Één van de toegankelijke manieren om contact met jezelf te herstellen is door je je jongere zelf in je gedachten te halen en een moment te nemen om naar boven te laten komen wat je aan je jonge (kind) zelf waardeert. Soms helpt het ook om naar kinderfoto’s te kijken en waardering uit te spreken voor jezelf. Zomaar een suggestie. Ons brein reageert op beelden en zo’n foto kan helpen contact met kind zelf te leggen.
