Ένα τραγούδι θα σας πω για τον λεβέντη, τον ασπρομάλλη μου το γέρο τον Μοριά και βάλτε αδέρφια μου για να στηθεί το γλέντι Τριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά. Στήσε χορό ξενητεμένε Μοραΐτη, απόψε ας παίξουνε λαγούτα και βιολιά και πες πως γύρισες στο πατρικό σου σπίτι και πως σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά. Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί και σεις κοπέλες γεια σας, τη λευτεριά η Ελλάδα μας χρωστάει στη λεβεντιά σας. Τώρα που αίμα αδερφικό το χώμα ιδρώνει κι η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνά, έβγα απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνη κι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες ξανά. Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να ξαναζήσουν και στου Ταΰγετου την πιο ψηλή κορφή, των πρόγονών μας οι σκιές χορό να στήσουν και να τους λέει τ’ αγέρι ετούτη τη στροφή. Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί και σεις κοπέλες γεια σας, τη λευτεριά η Ελλάδα μας χρωστάει στη λεβεντιά σας. Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί, που η μάνα αν δε σας γέννα, ούτ’ Άγια Λαύρα θα `χαμε, ουτέ Εικοσιένα...
Το τραγούδι είναι του ’47-48 με σαφή αναφορά στον Συμμοριτοπόλεμο. Τώρα που αίμα αδερφικό το χώμα ιδρώνει κ’ η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνά έβγ’ απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνη κι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες
