W głowie się nie mieści 2 [WIĘCEJ EMOCJI!] 

Bardzo mi przykro z powodu smierci Twojego Najlepszego Przyjaciela

Byłam na tym w filmie, niestety dzień po premierze ale nie żałuję do dziś. To było piękne !, popłakać się można było. Spotykałam się z przykładami pod zrecenzowaniem tego filmu gdzie nastolatki poszły na ten film, by dorośli zrozumieli z czym osoby dojrzewające się zmagają. Jedna nastolatka podzieliła się tym filmem z matką swoją, matka sama przyznała że nie wiedziała z jakimi ona problemami się zmaga i zdecydowała się ją zrozumieć. Mam 23 lata obecnie, film mną personalnie wstrząsnął. Ja wyjeżdzałam na kolonie wiec nie pod tym względem, ale to co powodowała obawa. Pochodzę z rodziny gdzie wypaczanie emocji takich jak płacz i obawa niestety jest codziennością, to co mi się podobało to ludzkość tego co było przedstawione. Był pewien moment w którym nieironicznie przeraziłam się, ale o życie Raily. Bywa u mnie różnie z lubieniem dzieci i nastolatków, ale taka ilość skrajnej emocji sprawił że zaczęłam bać się o życie głównej bohaterki. Albo jeden moment przez który miałam ochotę sama prosić by raily nic się nie stało, by strach jej nie skrzywdził i nie zmienił tego kim była

Byłem dzisiaj ze swoją córką w kinie (oglądaliśmy po angielsku). Moim Zdaniem jedynka była świetna. Największy zarzut jaki mam do dwójki, to że uderza w dokładnie te same schematy. Wyrzucamy emocje, które wydają się niepotrzebne, aby na końcu się okazało, że wszystkie są ważne. Nie mniej scenariuszowo dwójka ma fantastyczne momenty. Pouchy kupił sobie całą widownię w kinie, a scena z sarkazmem skradła moje serce. To naprawdę topowa animacja, ale jak na animacje Piksara jest "tylko" bardzo dobra.

Ja (lat 17) byłam w kinie razem z ośmioletnim bratem i moją mamą. I wszyscy bawiliśmy super, serio świetna animacja

9:20 ja myślałam, że to nawiązanie do "klub przyjaciół myszki miki" i "cośka". Ale schemat jest rzeczywiście taki sam jak dora i plecak

Tak mi przykro z powodu Kulona 😔 Trzymaj się. Przytulam ❤️

Byłam dziś na tym w kinie, moim zdaniem zajebisty film, bardziej mi się podobał od jedynki, potrafiłam się z nim utożsamić, sama jestem osobą pełną obaw. Mam 23 lata, po skończeniu liceum 4-krotnie zmieniałam ścieżkę dalszej edukacji, nie wiedziałam co chcę robić w życiu, bałam się, że nigdy nie znajdę czegoś, w czym chciałabym się realizować zawodowo, moich rodziców coraz bardziej denerwowało moje niezdecydowanie, co dodatkowo rodziło wyrzuty sumienia, czułam, że jestem dla nich tylko zawodem. W pewnym momencie przez narastający natłok negatywnych emocji i obaw zrobiłam sobie bardzo szkodliwą rzecz, w wyniku której wylądowałam szpitalu p. na 3 tygodnie. Ostatecznie znalazłam szkołę z kierunkiem, który naprawdę mi się spodobał i wiążę z nim przyszłość, przy okazji chodzę do psychologa, dzięki czemu pomału buduję pewność siebie i redukuję swoje lęki, mam nadzieję, że będzie coraz lepiej

Chciałbym zobaczyć kiedyś wersję tego filmu przedstawiającą umysł osoby złej, takiego np. stereotypowego szkolnego dręczyciela. Tyle się słyszało tych tekstów o tym dlaczego ci ludzie tacy są, fajnie by było zobaczyć jak to zobrazuje pixar

Jestem podobnego zdania jak Julian. Mnie nie złapało tak poświęcenie Bing-Bonga jak tekst "wszyscy byli przy niej bo była smutna". I z tego filmu dla wszystkich jest jedną najważniejsza nauka. Jesteś dostateczną osobą, taką jaką jesteś. Wiadomo, warto walczyć, próbować, starać się. Jednak jeśli nie wyjdzie i tak musisz wiedzieć że jesteś ok. I jestem mega pod wrażeniem jak atak paniki/załamanie Raily było pokazane. Było czuć ten stres. Sama sobie przypomniałam kilka sytuacji co miałam podobny atak paniki. I jak zwykle przywiązanie do detali. Jak była pokazana sypialnia emocji to pierwsze co mi się rzuciło w oczy to figurka Bing-Bonga przy lampce u radości. I na zwanie złości jako Gniewkowo, nie pamiętam żeby go tak nazywali w pierwszej części. A! I month crashmor. I najlepsza postać Samurai 🫶

Właśnie wróciłam z seansu na sali więcej nastolatków niż dzieci, ale sam film tak mnie wzruszył. Widać, że film dorósł ze swoimi starymi odbiorcami, ale też daje możliwość nowym.

Czekałem na tą recenzję od pierwszego seansu tego cudownego filmu. Dziękujemy Julianie za utrzymywanie porządku na polskim filmowym youtubie! Dla mnie film 8/10, z czego połowa punktów jest dla designów postaci które niezwykle uwielbiam. Trochę brakowało mi nowatorskiego uroku jedynki i nie było bardzo potężnych scen smutnych, ale to wsumie wystarcza w takim sequelu jak ten. Mam nadzieję że Pixar uczyni trójkę jeszcze lepszą i da sobie spokój z dwudziestoma sequelami Toy Story. Inside Out ma potencjał nieograniczony! 💛🧡

Hej Julek, fajnie ze jesteś!💚🐕 Widziałam już film. Pierwsze wrażenie miałam takie że nie wycisnął tyłu lez co 1 a sam wygląd obawy mnie odpychał. Ale przemyśleniu uderza jakie to prawdziwebi mądre. Bo atak paniki na prawdę paraliżuje, jesteś w dziurze i nie widzisz nic a ręce Ci drżą że wszystko stracisz, że nie możesz oddychać. Jak wtedy gdy mój narzeczony miał wypadek... umieć zapanować nad strachem i nie nakręcać się na zapas to coś czego ciągle się uczymy. Trzymaj się, a z psiunkiem wierzę, że kiedyś się jeszcze spotkasz💕🐕

Właśnie wróciłem z seansu w kinie, a tu od razu recenzja 💪

Sam nie wiem która część była lepsza. 1 bardziej emocjonalna, ale chyba przyjemniej mi się 2 oglądało. No i miło zobaczyć że Gniew, Starch i Odraza mają więcej do roboty i rozwinięcie tych postaci.

Obejrzeliśmy wczoraj odcinek z Pixel boem... Dla nas ten tydzień to codzienne wizyty u weterynarza, operacje u obu psiaków, z czego jeden jest już po ładnych paru usunięciach guzów i operacja łatwa nie była... Nerwy, stres i wszystko inne w tym tygodniu u nas to codzienność, plus radość po odebraniu telefonu, że psiaki się wybudziły... I wtedy wchodzi nam informacja o Kulonie... a właśnie nadrabialiśmy Twoje stare filmy z Nim... no kurde. Nic nie jest dobre, żeby powiedzieć w takiej sytuacji... kiedyś pewnie wiedziałabym, co powiedzieć, ale kiedy doświadczysz takich strat ciężko jest powiedzieć cokolwiek... poza tym, że mega trzeba się cieszyć z czasu razem i go doceniać, chyba... no.. generalnie rozwaliła nas wczoraj ta wiadomość, zwłaszcza, że całą noc spędziłam przy psiaku, który płakał z bólu... No jakby ta wypowiedź miała jakiś sens... W każdym razie podziwiam, że znalazłeś siłę by być na Pyrkonie, mnie operacje psiaków rozwalają na maksa... No a dzisiaj byliśmy na filmie z nastolatką, generalnie piękne podsumowanie dorastania ;)

Animacja była bardzo fajna, szczególnie dobrze wyszło im pokazanie tych sytuacji z życia jak właśnie atak paniki, czy "Co te ręce tak wiszą?" :D ale miałem wrażenie powtórki z rozrywki, bo konstrukcja fabuły prawie identyczna jak w jedynce. Zabrakło mi trochę nowatorstwa i efektu "WOW" jakiego doświadczyłem przy jedynce. No i szkoda, że nie rozbudowano genezy emocji, bo niedosyt został.

Świetny film, dużo lepszy od pierwszej części. Nie jest spójny z pierwszą pod wieloma względami, ale szczerze mi się podoba, bo twórcy faktycznie to wszystko pogłębili. Bardzo prawdziwy, można się utożsamić, u mnie to na pewno ta obawa jest szefem emocji xdd

W końcu udało mi się nadrobić, dawno nie byłem na animacji jakieś w kinie a ostatni mój raz to był Iniemamocni 2 2018 łał ale czas leci a większość z tego co wyszło później nadrabiałem w streamingu niby spoko ale żałuje że na takim Spider-Verse 2 czy w Kocie w Butach 2 nie byłem w kinie ale wracając nadrobiłem i było super chociaż jedynkę wole bardziej ale finalnie sequel super. Historia, Bohaterowie, Muzyka, Wizualnie, Mądrości itd.. naprawdę super i jedyny mój problem to to że nie zrobiło mi to aż takiego wrażenia jak jedynka która uważam za arcydzieło szczególnie po rewatchu. Ode mnie 9/10

Witaj z powrotem, Julianie! Brakowało nam cię.

Szczere kondolencje słońce, trzymaj się 💜

Wybieram się właśnie w niedzielę i twoja recenzja spadla mi z nieba 😊

Zarąbista recenzja I jestem w szkoku, że pozbierałeś się

Mimo, że podchodziłem do tego filmu bez żadnych oczekiwań to i tak się niestety rozczarowałem. Schemat filmu bardzo podobny do poprzedniego, nic nowatorskiego (ot tak znów zapomniana postać w głowie Riley ratuje Radość i jej spółkę). Animacja jak zwykle się broni i postać z gry (zwłaszcza gdy się buguje w sejfie) jak i te 2D są świetne - jednak fabularnie średnio ujęte i raczej pozostawione jako dopychacz. Sama historia miałaby potencjał, ale miałem wrażenie, że czas antenowy był zwyczajnie za krótki na opowiedzenie całej historii. Tak naprawdę dostaliśmy mały skrawek całej palety barw, którą niewątpliwie dostaliśmy w cz. 1. To samo się tyczy nowych emocji. Poza obawą nie poznaliśmy bliżej pozostałych emocji, które niewątpliwie zasłużyły na odrobinę czasu. Sam film nie jest zły, raczej bym go umieścił na półce średniaka, do którego pewnie nie będę wracał.

W zeszłą sobote byłem na tym filmie z młodszym bratem. Nie chciałem na niego iść ale... kurwa mać jak ja sie ciesze że mama mnie do tego zmusiła. Zajebisty film.

Nie mogłam się doczekać aż Julian wkońcu to zrecenzuje oglądamy 😍😍

Dziękuję za recenzję. I za podzielenie się wrażeniami.

miałem chwilę przerwy od twojego kanału a tu taka informacja z Kulonem…To nigdy nie jest łatwe ale trzymaj się❤

Chciałabym usłyszeć pogadankę spoilerowa z tego filmu☺️

Dzięki wielkie za recenzję - też uważam, że to świetny, bardzo mądry film. Trzymaj się jakoś ogółem - On na pewno był z Tobą szczęśliwy, a to najważniejsze (choć wiem, jak bardzo taka strata boli, bo sama ją przeżywałam niecały rok temu).

To z koszem i tenisem jest dla mnie tak bardzo relatable dosłownie czuje to samo tu i teraz cieszę się że nie byłem jedyny ❤

Tak, zgadzam się z Tobą, dwójka jest zdecydowanie lepsza od jedynki. Ostrzegam, mój komentarz będzie zawierał SPOILERY. Każdy czyta na własną odpowiedzialność :) Dla mnie lekkim szokiem było, że Obawa okazała się być "nią", a nie "nim". Swoją drogą, zastanawiające (i nadal drażniące mnie), że Riley jest jedyną, której emocje są dwupłciowe i nie mają jej cech wyglądu. Serio, mogli dodać wszystkim aparat na zęby, skoro główna bohaterka go nosi. Przyjaciółka wysnuła teorię, że może Riley jest niebinarna i szczerze liczyliśmy, że Największy Sekret, który przypadkiem siedział w czymś na kształt szafy, będzie właśnie tym. Pierwszy raz scenka po napisach tak mnie zawiodła :/ Nadal też irytujące, że tych innych emocji nie ma w głowach innych osób... No dobra, Anxiety pojawił się u obojga rodziców - ale gdzie reszta? No i czemu u przyjaciółek Riley w tej scenie w samochodzie nie było nowych emocji? Jeszcze nie zaczęły dojrzewać? Ale niech będzie, że wszystko da się jakoś wyjaśnić, tylko szkoda, że twórcy tego nie zrobili... Film mimo wszystko jest niesamowity i świetny. Uwielbiam moment, kiedy tworzy się Przepaść czy tam Otchłań Sarkazmu. Całe kino (a przynajmniej dorosła część) ryknęła śmiechem w tym momencie. Pamiętam, że w moim życiu były momenty, że zaczynałam się czymś interesować, aby być akceptowaną - problem był taki, że gdy zaczynałam to coś lubić, stawało się passe i interesowanie się tym było już "żałosne", a ja zdołałam już to polubić (np. My Little Pony - te stare, 3 czy nawet 2 generacja). Uwielbiam też moment, kiedy nowa tożsamość Riley staje się ukształtowana i Obawa widzi nagle, że nie jest to to, co chciała osiągnąć. Swoją drogą, interesujące, że Obawa w ogóle nie dopuszczała do tworzenia osobowości ze wspomnień np. Zazdrości lub Zażenowania. Dokładnie ten sam błąd, co Radocha w pierwszej części - monoemocja w charakterze. Tak, to był atak paniki. I był to pierwszy atak paniki w animacji, którzy przedstawiono dobrze - od początku, przez wszystkie objawy, emocje, aż do wyciszenia. Ataki paniki mogą zakończyć się negatywnie (np. zapaścią, atakiem serca, utratą przytomności albo przejściem w stan histerii) lub pozytywnie (wyciszeniem i uspokojeniem). W przypadku Riley udało się pozytywnie, co wyraża się tym, że Radocha dociera do Obawy i mówi jej "odpuść", a ta fizycznie puszcza konsolę. Podoba mi się to, co twórcy zrobili dalej - że nie ograniczyli się tylko do przedstawienia tego, co się dzieje w trakcie ataku paniki, ale także, co się dzieje po. A po (w przypadku pozytywnego zakończenia) człowiek wchodzi w taki dziwny stan świadomości, gdzie nie ma w sobie żadnych emocji poza uczuciem ulgi i szczęścia, że się skończyło. W tym dziwnym stanie cały świat staje się nieoczekiwanie ostry i przesycony doznaniami - dźwięki, zapachy, kolory - wszystko jest jasne i wyraźne, wszystko, nawet najmniejsza rzecz powoduje w nas uczucie zadowolenia. Widzimy motyla - i zachwycamy się, jaki jest piękny. Patrzymy w niebo - dostrzegamy jaki cudowny odcień błękitu posiada. Możemy nawet patrzyć na truchło nad którym unoszą się muchy - a będziemy dostrzegać, jak niezwykły urok ma w sobie życie, że jest wszędzie. To jest właśnie stan wyciszenia i błogości, w którym człowiek po ataku paniki się znajduje. Ktoś może się ze mną nie zgodzić, nie piszę tego jako lekarz psychiatra czy psycholog, ale z własnego doświadczenia - jako osoba, która ma za sobą naprawdę wiele ataków paniki i długich epizodów stanów lękowych. Po pierwszej części wydawało mi się, że moją emocją dominującą jest Smutek z prawą ręką w postaci Strachu. Ale po drugiej części nie mam wątpliwości, że przed moją konsolą sterowania emocjami niepodzielnie od lat króluje Obawa, wspierana jednak przez inne emocje, dzięki czemu jeszcze nie trafiłam pod opiekę psychiatry i środków antydepresyjnych. Ogólnie film odbieram bardzo osobiście. Tak, jak Encanto dotknęło mojej duszy, bo utożsamiałam się tam z Luizą i odnajdowałam w jej zachowaniu, jej lękach i obawach, a nawet doświadczeniach z dzieciństwa - swoje własne życie, tak tutaj - widzę pewne wzorce zachowań, przez które także w mniejszym lub większym stopniu przechodziłam. Dobra robota, Pixar. Tym razem bardzo się spisaliście.

Mi się bardzo podobało najlepszy film jaki widziałam ostatnio

Przepiekna animacja❤❤

Byłem, zgadzam się z opinią filmu Ja bym anxiety przetłumaczył jako "niepewność" albo "lęk" ale no obawa też chyba dobrze

12:14 super ujete❤

1:41 Twój opis kojarzy mi się że Shrekiem, ktory podobnie bawi człowieka w każdym wieku w inny sposób.

W tym tygodniu straciłam kota, którego miałam 15 lat :(( bardzo tęsknię. Też zamierzam iść na ten film jako pierwszy, od tamtego momentu. Trzymaj się Julian ❤️ przytulam wirtualnie 🫶

ale sweet koszulka :)

trudno się z tobą nie zgodzić muszę przyznać że jednak czekanie prawie tej dekady na kontynuację oddało

Musze na to iść

Super koszulka

Dobra Julian, świetna recenzja, ale nie o tym. Bardzo tobie polecam "Punch punch forever", wiem, że są tylko 2 odcinki, ale to jest tak świetne, że zagina wszystko. Nie może ci sie nie podobać.

W części 1 dali pięć pierwotnych emocji (z psychologii) teraz dali ich kilka mieszanek, tak jak w jedynce wzięli po prostu wszystkie pierwotne tak w 2 musieli wybrać te adekwatne do fabuły i chyba OK wyszło.

1:10 właśnie chciałem złapać za ucho.... Czy trzeba obejrzeć pierwszą część by obejrzeć 2 część? Ale się obronił

Chcę obejrzeć drugą część ,,W głowie się nie mieści,,.

Burza myśli była wspaniale zobrazowana :) (jestem kilka godzin po filmie i myślę że ten film jest dosłownie moim ulubionym filmem jako 18-latka)

Szczerze współczuję utraty kochanego Kulona❤😢

To był świetny film. Zazwyczaj kiedy mamy do czynienia z kontynuacją jakiegoś filmu jest ona po prostu gorsza a ten był na równi. Dobrze poprowadzona fabuła ciekawa historia.

Przytulas za Kulona 💔

Ps fajnie że pochwalasz pomysł ja też bawiłem się świetnie w kinie

Mi druga część podobała się bardziej niż 1 ☺️

Kulon is gone?! 😢

Idę" na niego jutro do kina, twoja recenzja bardzo pomogła a i oglądałam fragmenty na youtubie, pytania: "czy jestem dobrym człowiekiem?", "Czy jestem OK?", " Kur...znowu zawaliłam, brawa dla tej popieprzonej wariatki! Dziękuję, dziękuję..starałam się.....ech!" chyba nie ma nikogo kto by się tak nie czuł

Podoba mi się, jak na twojej polce posrod tych wszystkich figurek leży ksiazka " smierc stalina"

Miałam duży problem z tym filmem, bo nie rozumiem kim jest bohaterka. Czy ona jest tymi emocjami? Kto podejmuje decyzję, co Rajli zrobi? Przez cały film miałam wrażenie, że jest ona tylko robotem sterowanym przez emocje.

Czemu masz na koszulce psa

Błagam o recenzje spoilerową

Julian ,idz na minoki . Plis

Byłem dwa razy. Potwierdzam wszystko co powiedziałeś

Ja zawsze myślałam że anxiety to przetłumaczą jako lęk 😂

Raczej się nie zgadzam, że emocje są najważniejsze.

Szkoda kulona, był na tyłu filmach że san chyba za nim zatęsknię ☹

Anxiety to jest bardziej niepokój, a anxiety attack to atak lęku. Bo paniki to inny, to mówiłam ja terapełta angkojezyczny, ściakam mocno po stracie psyjaciela ❤

Ja ogdajem ten film da ❤😂😂😢😢😮😊👙🎃😶‍🌫️🎋:-$:-$🎁 0:36

Dla mnie Inside Out 2 znacznie lepsze od Inside Out 1. Daje do myślenia 2. Przezabawny 3. Nowe emocje na plus i ich interakcje też. 4. Dobry soundtrack 5. Brak wciskanych na siłę wątków orientacji.6. Design, art style + kreatywny styl 10/10 Zabrakło mi origin stories emocji.

2 miechy i bedzie BRRIP to sie obejrzy

Moim skromnym zdaniem to 2 psy są warte 100 ludzi a 3 homiki 12009 ludzi

🫶💛

Zasłoniłem mi swoim avatarem mordkę bohaterki NUDY! PODEJRZANE!!!