Wielka Improwizacja w wykonaniu Gustawa Holoubka w filmie Tadeusza Konwickiego "Lawa czyli opowieść o Dziadach Adama Mickiewicza" zrealizowanego w 1989 roku.
@@artek739np. Rosyjka Arka. Cały film nakręcony jednym ujęciem. Głosy dodane w post produkcji. Ale jak chcesz coś starszego, jednak coś co już tylko udaje jedno ujęcie to film z 1948 "Sznur" Alfreda Hitchcocka było tam bodajże 9 ujęć
To rzeczywiście jedna z najbardziej porażających scen polskiego filmu. Bardzo podoba mi się zamysł Tadeusza Konwickiego, by zilustrować fragment XIX-wiecznego dzieła obrazami z XX wieku. Tutaj dopiero widać ponadczasowość utworu. A pan Gustaw Holoubek... Cóż, nie wyobrażam sobie nikogo na jego miejscu. On ma to wpisane w duszę. Czuję każdą emocję, którą dzieli się z widzem.
Zgadza się-Mistrz ale ja również uwielbiam słuchać Wielkiej Improwizacji w wykonaniu drugiego mistrza,na tym samym ,najwyższym poziomie-Ignacego Gogolewskiego.
„Dziady” opisują wzajemny stosunek, relacje świata duchowego, Boga do człowieka oraz konsekwencje jakie mogą spotkać człowieka źle postępującego. Autor posługując się obrzędem dziadów ostrzega ludzi przed złym postępowaniem, ostrzega przed karami jakie mogą spotkać człowieka. Mickiewicz, prawdopodobnie dzięki Towiańskiemu zdobywa wiedzę duchową, może także dzięki innym poznaje rzeczywistość duchową, rolę Boga w świecie, poznał w jaki sposób Bóg, który posyłając duchy do ludzi zarządza narodami, światem, w jaki sposób może je ze sobą skłócać, doprowadzając do wojen, w jaki sposób i dzięki czemu może poprowadzić narody do zgody. Wiedzę o Bogu i świecie duchowym przekazuje czytelnikowi w sprytny sposób, wkładając w usta Konrada tekst, słowa, czyny Boga. Ustami Konrada mówi jak Bóg działa w świecie, wzbudzając w Konradzie pragnienie czynienia tego samego. Zwerbalizowane pragnienia Konrada wskazują na możliwości działania Boga w świecie, kosmosie. Poeta chciałby tak jak Bóg móc kierować ludźmi, zgadzać lub skłócać ich dla dobrej sprawy, kierować nimi aby zrealizować własne przepowiednie, własne plany dotyczące poszczególnych narodów. Mickiewicz wskazuje, że Bóg kieruje ruchem planet, kieruje duszami ludzkimi swoim duchem. Dusza ludzka owładnięta duchem Boga jest swego rodzaju tonem. Z wielu tonów, dusz ludzkich, Bóg może tworzyć różnorodne pieśni, może tworzyć różnorodne sytuacje, różną historię, zgadzając je ze sobą, plącząc ich życie, dzieląc ludzi między sobą, skłócając ich wewnętrznie, łącząc w dowolnych kombinacjach, może tworzyć swoim duchem z określonych tonów, ludzi, różne pieśni, może tworzyć symfonie, może tworzyć również pieśni żałobne, tragiczne, zależnie od tego jakich tonów, których dusz użyje i jak długo pozwoli im brzmieć, istnieć, żyć. Bóg wie o każdej duszy ludzkiej, „wiem o każdym tonie”, „ wszystkie włosy na waszych głowach są policzone”, Bóg zna każdą duszę. Przepływają dusz ludzkich „całe tonie”. Zasada „dziel i rządź” funkcjonuje od wieków, wykorzystują ją najczęściej ludzie, którzy nie chcą jedności i dobra narodu, może ludzie kierowani przez Boga, żeby coś wypełnić. Utworzyć z określonych ludzi, tonów, pieśń, to prawdziwe tworzenie. Zauważamy w dzisiejszej tzw. polityce, że w zależności od typu ludzi zajmujących wysokie stanowiska, tworzona jest określona rzeczywistość, dobra lub zła, rodacy czują się szczęśliwi lub są krzywdzeni. Mówi się, że Bóg jest Panem historii, żadnemu szatanowi nie pozwoli działać. Możemy spojrzeć historycznie na losy narodów i sprawdzić jak Bóg prowadził ten naród. Jeśli Bóg potrafi swoim duchem kręcić planetami, to czym jest dla niego niepozorna dusza ludzka, czym są poszczególne rodziny, czym są narody? Konrad zachwycony jest swoimi myślami wieszczymi, które powstają pod wpływem ducha boskiego, po wpływem czucia, uczuć powstających na skutek działania określonego ducha. Z wielką pychą duch posłany przez Boga mówi przez Konrada o wszystkich zjawiskach, które powstają na ziemi: „ wy wszystkie moje”, nie traktując człowieka poważnie, tratując jako narzędzie, rzecz. Czuję i widzę jak Bóg kieruje losami ludzi, jak próbuje zmienić los człowieka, na dobry lub zły, tłumaczy to perfidnymi słowami „ jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie”. Te słowa niewiele mają wspólnego z prawdą, Bóg realizuje tylko swoje plany, postępowanie człowieka niewielki ma na nie wpływ. Chociaż jakość postępowania człowieka decyduje o jakości jego życia, o szczęściu, którego może doświadczyć. Miłość, której człowiek doświadcza od Boga jest potwierdzeniem tego, że postępuje dokładnie tak, jak Bóg chce, nie zawsze jest to moralne postępowanie. Rozumiejąc te zależności i postępując w określony sposób możemy dostrzec aktywność Boga we własnym lub innych życiu. Konrad chce zajrzeć w serce Boga, w jego uczucia i sprawdzić czy rzeczywiście Bóg chce dla człowieka dobra, co jest ważniejsze dla człowieka realizacja własnych przepowiedni czy miłość do człowieka. Konrad chce dla narodu, dla ojczyzny zawsze pieśni szczęśliwej, Widząc cierpienia zaborów wątpi w miłość Boga, zastanawiające jest, co jest ważniejsze dla Boga miłość czy realizacja własnych przepowiedni połączona z cierpieniem i zgonami milionów ludzi. Mickiewicz, Konrad śledzi aktywność Boga w świecie, przygląda się działaniom Boga we własnym wnętrzu. Konrad tak jak Bóg, chce rządzić ludźmi czuciem, ich uczuciami, chce utworzyć z ludzi- tonów najpiękniejszą możliwą pieśń, żeby Polska stała się dobrym krajem. Prawdopodobnie wg Mickiewicza „ słaba nauka prędko gnije” nie oparta na prawdziwych podstawach szybko staje się „ nieaktualna”. Polskim naukowcom potrzeba dobrych, prawdziwych podstaw, żeby ich badania wnosiły coś dobrego w życie narodów. Mickiewicz także obniża wartość cudów - „to zbyt głośno”, on w pewien sprytny sposób, chce pokazać, co jest najważniejsze, „tajemnicze duchowe kierowanie ludźmi, kierowanie czuciem, kierowanie ich uczuciami. Dalej objawia, że jeśli człowiek nie poddaje się duchowi boskiemu, może z tej przyczyny cierpieć. Sugeruje, niech się starają, jeśli nie zgadną o co chodzi Bogu w tym jego duchowym przesłaniu, albo kiedy się jemu sprzeciwią, niech cierpią a nawet przepadną, no i gdzie jest tutaj miłość? Konrad sugeruje, że najważniejsze w życiu jest właściwe czucie, właściwe rozpoznawanie działania Boga, „ ja jestem największy z czujących”. „ Serca zostawiasz na wiecznej pokucie”, to twierdzenie sugeruje, że serca ludzkie, czyli świat uczuć jest zniewolony, kierowany, jest rządzony przez czucie, przez ducha boskiego, a po powierzchni życia przesuwają się tylko myśli, i w zależności od wartości zamkniętych w sercu człowieka uczuć, taka jest wartość ludzkiego myślenia, dotrzeć do serca, do dotrzeć do człowieka, to mieć wpływ na jego działanie. Jeśli serce, uczucia ludzkie będą źle ukształtowane, kiepskie będzie jego myślenie i życie. Serce ukształtowane w oparciu o prawdziwe wartości, rodzi uczucia i myśli niezłomne, silne, niezależne, rodzi wartościowe życie. To wartości zmieniają człowieka, sprawiają, że wartość człowieka jest wysoka. Słowa „nasz naród jak lawa” potwierdzają, że serce, uczucia człowieka zamknięte gdzieś w sercu są gorące, mimo, że jego myślenie, czyli to co bardziej zewnętrzne, może być plugawe. Silne uczucia mogą palić wszystko, nawet tego czego rozum nie złamie, silne wartościowe uczucia dają moc do walki z prawdziwym złem. Uczucia człowieka okute wolą czynienia dobra mogą przemienić człowieka, mogą przemienić świat. „Ten głos, który z pokoleń pójdzie w pokolenia”, krzyknę, że Ty jesteś przebiegły, krzyknę, że kłamiesz, że oszukujesz ludzi; zapytam, czy ty jesteś Ojcem świata, czy … działając w każdym człowieku, mając każdego człowieka w garści, jesteś w carze i kierujesz carem?
tego się poprostu nie da sluchać na siedząco każde jego slowo wyrywa mi z piersi serce duszę mi zabiera i robi z nią co chce ten czlowiek zaprawdę rządzi uczuciem
@@jerzyjaskolski3649 z całym szacunkiem... gdybym była w 1-3 to by mnie tu nie było... bo bym go nawet nie znała bo program tego nie zawiera. Jestem w liceum w 3 klasie
Cała Wielka improwizacja, to przegenialny tekst, a interpretacja Holoubka, przystaje do niego poziomem 1:1 Znam wiele długich fragmentów Wielkiej Improwizacji na pamięć. Bardzo często tu, wracam. Teraz bardziej z sentymentu i podziwu dla kunsztu, ale kiedyś bardzo utożsamiałem się z postacią Konrada. Późno zdiagnozowałem u siebie zespół aspergera i zdążyłem niestety do tego czasu wyhodować w sobie tak samo złego wilka, jak Konrad. Długa to historia, ale nie o Mnie teraz... Jeśli ktoś z Was w podobny sposób może delektować się tym utworem, to serdecznie gratuluję. Dla mnie to doświadczanie piękna w najczystszej postaci. Czuję cały ten tekst. Ciężko jest Mi opisać to słowami, bo sam Mickiewicz miał z tym problem, ale ujął go najidealniej jak można było to zrobić: Samotność - cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi? Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą myśl wysłucha, Obejmie okiem wszystkie promienie jej ducha? Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i język trudzi: Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie; Myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie, A słowa myśl pochłoną i tak drżą nad myślą, Jak ziemia nad połkniętą, niewidzialną rzeką. Z drżenia ziemi czyż ludzie głąb nurtów dociek, Gdzie pędzi, czy się domyślą? - Uczucie krąży w duszy, rozpala się, żarzy, Jak krew po swych głębokich, niewidomych cieśniach; Ile krwi tylko ludzie widzą w mojej twarzy, Tyle tylko z mych uczuć dostrzegą w mych pieśniach,
Genialny aktor, te gra emocji, ta twarz, te oczy... Gra godna Konrada. -- W rozmowe nie wchodze, bo nic nie wnosi i wyglada niczym dywagacje "mundrych nad mundrzejszymi".
Wstawiki filmowe w WI (chmury, meczet itd) w orginale są kolorowe a nie czarnobiałe jak w wersji DVD i wygladają znacznie lepiej. Naprawdę trudno zrozumieć czemu miał służyć ten zabieg.
Czy ktoś byłby uprzejmy dać mi interpretacje tych wstawek między ujęciami Holoubka (jednocześnie nie opowiadając jak bardzo jest zażenowany moją niewiedzą)?
Czy polskiego? Hmmm.... Trudno powiedzieć. Mickiewicz był ponad to co nazywamy dzisiaj polskością. On był nacjonalistą ale tego co w Rzeczypospolitej najlepsze było.
Wyobraź sobie, że choć o 'romantyźmie' pojęcia nie mam, to wiem sporo o romantyzmie. Ale oprócz tego mam też jako-takie pojęcie o wielkiej sztuce i wiem, że nie ma sensu kłócić się, gdy można zamiast tego kontemplować kunszt aktorski pana Holoubka. Tego właśnie w romantykach nie lubię - pozytywiści pracowali dla kraju, romantycy siedzieli i za ten kraj cierpieli :/
Nie chodzi o pokonanie, ale o rzucenie wyzwania. Trzeba mieć charakter by stanąć i powiedzieć Mu prosto w twarz to co się myśli. ===== Po za tym dlaczego utożsamiasz pokonanie z zabiciem? ===== Wielką Improwizację uważam za niewykły rodzaj wyznania wiary. By coś takiego napisać trzeba NAPRAWDĘ wierzyć.
W siedzibie Agory SA jest stoisko w którym "Lawę" możesz kupić w edycji DVD. Ja osobiście wolę jednak wydanie VHS ponieważ jest wpełni zgodne z oryginałem. Niestety Agorowcy musieli wrzucić swoje trzy grosze... w Wielkiej Improwizacji właśnie!
@GreyGreenEyes Każdy powinien mieć swoją własną interpretację. Generalnie jest to bardzo ogólne odwołanie się do losów narodu polskiego od czasów Mickiewiczowski do II wojny światowej (a nawet dalej) trzeba pamiętac że film powstał u schyłku komuny. Po za tym sądze że jest to również przywołanie duchów dawnej "Wielkiej Litwy" czyli świata dzieciństwa i młodości Konwickiego, świata który bezpowrotnie odszedł w przeszłość. Trzeba pamiętać że był to też świat Mickiewicza.
Kiedy Polska utraciła wolność i suwrennosc? - Prezydent IIRP Jan Zbigniew Hrabia Potocki ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-aYnr-StytPg.html
Nie jestem przesadnym polonofilem,ale jestem Polakiem:bo tylko Polak może zrozumieć takie dzieła,jak to...A G.Holoubek był stworzony do takich ról... Możemy mieć pretensje do świata, że mieszkamy między dwoma potęgami,ale gdyby nie to,takie arcydzieła nigdy by nie powstały...
Chętnie, ale wcześniej przeczytam może "Ferdydurke". Nie brzydzę się dyskusją - uważam, że jeśli konstruktywna - może przynieść wiele dobrego. Atoli zastanówmy się - ile poniższa dyskusja, o samobójstwach, wniosła? Moim zdaniem, niewiele.
Samobójstwo jest dramatem w czystej formie. Niewątpliwie mamy doczynienia ze złem, ale jego źródła wskażać nie potrafimy. Mówisz o wolnej woli. ok. ale czy naprawdę sądzisz, że samobójca kieruje się wolna wolą? Czy naprawdę sądzi że samobójca ma własciwe rozeznanie Świata i sytuacji własnej? Jeśli nie, to jak można mówić o wolnej woli - wyborze?
