Cała Wielka improwizacja, to przegenialny tekst, a interpretacja Holoubka, przystaje do niego poziomem 1:1 Znam wiele długich fragmentów Wielkiej Improwizacji na pamięć. Bardzo często tu, wracam. Teraz bardziej z sentymentu i podziwu dla kunsztu, ale kiedyś bardzo utożsamiałem się z postacią Konrada. Późno zdiagnozowałem u siebie zespół aspergera i zdążyłem niestety do tego czasu wyhodować w sobie tak samo złego wilka, jak Konrad. Długa to historia, ale nie o Mnie teraz... Jeśli ktoś z Was w podobny sposób może delektować się tym utworem, to serdecznie gratuluję. Dla mnie to doświadczanie piękna w najczystszej postaci. Czuję cały ten tekst. Ciężko jest Mi opisać to słowami, bo sam Mickiewicz miał z tym problem, ale ujął go najidealniej jak można było to zrobić: Samotność - cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi? Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą myśl wysłucha, Obejmie okiem wszystkie promienie jej ducha? Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i język trudzi: Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie; Myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie, A słowa myśl pochłoną i tak drżą nad myślą, Jak ziemia nad połkniętą, niewidzialną rzeką. Z drżenia ziemi czyż ludzie głąb nurtów dociek, Gdzie pędzi, czy się domyślą? - Uczucie krąży w duszy, rozpala się, żarzy, Jak krew po swych głębokich, niewidomych cieśniach; Ile krwi tylko ludzie widzą w mojej twarzy, Tyle tylko z mych uczuć dostrzegą w mych pieśniach,
Nie jestem przesadnym polonofilem,ale jestem Polakiem:bo tylko Polak może zrozumieć takie dzieła,jak to...A G.Holoubek był stworzony do takich ról... Możemy mieć pretensje do świata, że mieszkamy między dwoma potęgami,ale gdyby nie to,takie arcydzieła nigdy by nie powstały...
Czy możesz napisać, gdzie Pan Gustaw wypowiedział te słowa? Czy był to wywiad telewizyjny, radiowy, prasowy? Jestem miłośnikiem jego aktorstwa i chciałbym się dowiedzieć :)
