Bestsellerauteur Judith Visser in gesprek met Alek Dabrowski over leven met autisme, haar fascinatie voor de wolf en haar relatie met de wolfhond (kruising van wolf en hond) die onverbrekelijk - ook deze keer weer - aan haar zijde is.
Ik heb een Egyptische straathond die ik na een aantal jaren met haar in Egypte te hebben gewoond heb meegenomen naar Nederland. Zij is eerste generatie "huishond" na honderden generaties aan de rand van een stad in de woestijn te hebben gewoond. Ik herken heel veel uit het interview, in Egypte kon ze fantastisch overweg met alle honden in de buurt, hier in Nederland blaffen veel honden naar haar omdat ze haar, juist uitnodigende, gebaren niet goed begrijpen. Nederlandse huishonden zijn gewend elkaar te negeren terwijl zij juist iedere hond wil groeten. Ook herkent ze sommige hondenrassen niet als hond (vooral langharige honden) en daar schrikt ze erg van. Ze "roept" honden (en mensen 🤣) door te "huilen" (woooooohoooo) en veel mensen en honden begrijpen dat niet en kijken geshockeerd naar haar. Ik moet regelmatig uitleggen dat "woohoo" ongeveer hetzelfde betekent als"joehoe". 😉 Wel moet ik zeggen dat ze makkelijk af te richten was, de "will to please" ontstond simpelweg omdat ze begreep dat ze bij mij voedsel en veiligheid kreeg. Ik heb ook autisme en denk dat mensen met ass goede eigenaren zijn voor de wat moeilijkere hondenrassen omdat we de volle 200 procent aan deze honden (kunnen en willen) geven. Goed en interessant interview!!
Dank voor het delen en Talullah deed mij heel even denken aan de Africanis maar besef dat je nooit mag vergelijken. Deze type honden zijn ook heel natuurlijk en vind ze ongecompliceerd en genetisch vaak ook veel diversen dan onze rashonden. Ik heb trouwens even gespiekt op je kanaal. Een groet uit België.
