WSZYSTKO WSZĘDZIE NARAZ - RECENZJA FILMU 

Nie mogę się doczekać aż film pojawi się na VOD i będę mógł go obejrzeć ponownie. W filmie tak dużo się dzieje że trzeba kilka razy obejrzeć

Kiedy słucham tej recenzji teraz po rozdaniu nagród oscarowych aż ciężko i pomyśleć że kiedyś przewidywało sie że ten film dostanie tylko dwie nominacje

spoilery (i pytania :) ) poniżej . . . jako że jestem mocno rozczarowany tym filmem, to mam kilka pytań do tych którym się to podobało - jak rozumieć wątek relacji matki z córką? jaka nauka płynie z niego dla nas w radzeniu sobie z depresją członka rodziny? czy matka przeszła jakąś drogę skoro dalej rzuca uwagi o tuszy córki? czy odejście od rodziców to naturalny etap dorastania, czy raczej coś niewłaściwego? osobiście uważam wątki rodzinne za bardzo słabo napisane i niezrozumiałe. nie widzę tam żadnej podbudowy ani dla depresji, ani dla rozwodu, ani dla finału, cokolwiek się tam zdarzyło. - czy nie macie wrażenia że kluczowy pomysł na film jest bardzo zmarnowany tym że główna bohaterka szuka jedynie osób które potrafią lepiej walczyć? nie ma tam ani jednego wykorzystania zdolności bohaterki w inny sposób. nawet matrix potrafił zarzucić szybką naukę pilotażu śmigłowca. tu mamy jedynie parodie filmów z jackie chanem - nie macie wrażenia że tempo tego filmu mocno siada? jest on albo za długi w stosunku do historii którą opowiada i niepotrzebnie używa kilkukrotnych powtórzeń tych samych scen z różnych światów, albo jest zbyt ubogi fabularnie w stosunku do metrażu. osobiście chciałbym więcej scen w stylu wejścia antagonistki, kiedy to tworzy ona wokół swoja własna aurę - czy nie przeszkadzał wam rodzaj humoru użyty w niektórych scenach walki? chodzi mi oczywiście o dildosy i stemple

Film mi się bardzo podobał, ale chyba nie az tak. Zbieralam sie zeby pojsc jeszcze raz do kina ale stwierdziłam, ze mi sie nie chce glownie ze wzgledu na 3 akt, kyory bardzo się ciągnął, byl bardzo lopatologiczny i mial duzo powtarzalnych motywow i przede wszystkim trwal bardzo dlugo.

"Człowieka Scyzoryka" widziałam, i tak czekałam trochę na To co będzie dalej, no i Jest "Wszystko wszędzie naraz" Teraz :). Jak to jest być najgorszą wersją siebie, jak to jest być najlepszą wersją siebie. Jak zrobić, żeby być przynajmniej śrdnią wersją i umieć utrzymać tę pozycję przez jakiś dłuższy czas. Ta nauka przychodzi, kiedy musisz zawalczyć o Kogoś ważnego dla bohaterki (córkę, której się kompletnie nie rozumie i męża, którego się kompletnie ignoruje i traktuje jak wielofunkcyjnego robota domowego). Muszę przyznać, że ogromnie mnie wziął ten wątek relacji matka-dziecko, jak przedstawiono tu córkę, jako kogoś, kto w oczach matki jest totalnie dziwnym i pokręconym, choć prawda jest taka, że ta dziwność, podkręcona tutaj tymi stylówkami, jest po prostu oznaką problemów, z któymi zmaga się dziecko naszej głównej bohaterki. Muszę przyznać, że chaos, trochę mnie przytłoczył, bo nie jestem osobą, która lubi "wszystkowszędzienaraz" ale wersja w świecie parówkopalczastym tak mnie rozbawiła, że ... i tyle. Zastanawiałąm się, dlaczego jeszcze nie ma recenzji no ale jest i dzięki :)

Wyszedłem z seansu zachwycony.

W Tenecie był obraz naraz!

Film niemal doskonały. Dla mnie to niezwykle kreatywnie przedstawiona złożoność terapii rodzinnej. Musimy wejść w multum wieloświatów, żeby przepracować wszystkie relacje, musimy zakwestionować nasze wyobrażenie siebie w kontakcie z matką, ojcem, mężem, dzieckiem, naszymi wyborami. Jeżeli ktoś chciałby przedstawić ten chaos, który dzieje się na pewnym etapie przepracowywania tego wszystkiego, zanim ułoży się na nowo, to ten film przedstawia to po mistrzowsku.

Kurczę u mnie już nie grają 😩

To teraz dla porównania Multiverse of Madness ;) Dacie radę?

Dla mnie to jest film roku na ten moment :)

a tu 11 nominacji xd

Faktycznie film miał jakieś szanse oskarowe :D Perspektywa czasu potrafi pięknie wpływać:)

Film niestety fatalny. Nie widzę w nim niczego oryginalnego. Nudny , w ogóle nieśmieszny a wręcz żenujący , lepiej bawiłem się chyba na reklamie proszku do prania. Nawet mnie nie zdenerwował bo wtedy przyznałbym przynajmniej że wywołuje emocje ; jest mi on kompletnie obojętny. Trochę tylko dziwię się że można ludziom wciskać do głów że to arcydzieło. Wy na szczęście tego nie robicie i tak naprawdę chwała Wam za to. A może to już symbol naszych popieprzonych czasów? Posłużę się jeszcze metaforą : Weźmy kawałek płótna w ramie , nasrajmy na niego , poczekajmy aż przyschnie I zawieśmy na ścianie. Podejrzewam że od razu znajdzie się miliony osób którzy zobaczą w tym dzieło sztuki , twórcę okrzykną wizjonerem przekraczającym utarte granice który stworzył coś nowatorskiego i niepowtarzalnego. Ale chociaż miliony osób powiedzą że to arcydzieło to dalej tak naprawdę będzie to tylko g...o na ścianie. Tak mniej więcej jest z tym filmem.