Yüzleşme ve Hesaplaşma: Annemin Öldüğüne Sevindim 💐 #3 (B*k Gibi Book Reviews) 

Biz de olan kefene sarıp toprağa gömme adeti o kadar iyi mi emin değilim. Bir kere herşey de aceleci olduğumuzdan olsa gerek ölülerimizi de apar topar gömüyoruz, ölüyle vedalaşma o kadar hızlı oluyor ki bence yas süreci de kötürüm bir şekilde başlıyor. Bazı kültürler de ölen kişi merkeze alınırken biz de hemen kurtulalım bitsin gitsin gibi bir hava var oysa ölüm, cenaze, yas gibi konular oldukça dramatik deneyimler yaşatıyor insana materyalist biri olsam da bu tarz deneyimler üzerine düşünülmeli, kültürel olarak gelişime açık olmalıdır. En yakın arkadaşımın cenazesinde kısa anlığına da olsa tarif edemediğim hisler yaşamıştım hüzün,keder bir yana birlik olma duygusu ve sonunda gelen histerik boşaltım rahatlama önemli elbette kısa sürüyor sonra kişiler bununla daha çok yalnız yüzleşmek zorunda. Cenaze ardından aileler kuran okutuyor burada ölen kişi ateist de olsa bu yapılıyor arkadaşlar yine cenaze merasimi islami usüllere göre olmak zorunda bunlar hep "fazla" hoşgörüden (kimse krematoryum hayalleri kurmasın) 7si, 40 ı, 52 sinde kuran okutulur sayılar şaman geleneğinden kalma, islam da ölü arkasından ritüel yok diye biliyorum neyse toplu yapılan bir eylem olsa da yas sürecine katkısı nedir tam emin değilim. Bir çok kez bu tarz etkinlikte bulundum en son amcamın 40ı çıktı, öyle derler bakın ölen kişiye dair tek kelime edilmez dışardan biri gelse bu etkinliğin after cenaze olduğunu anlayamaz. Önce kuran okunur ki arapça olduğundan anlaşılmaz fakat ses tonlama vurgu huşu yaratabilir okunan ayette bedir savaşından, miras, savaş ya da ganimet hakkından, hurma dan ya da deveden bahsedebilir ölüm ve öte dünyayı tasvir eden bir ayet okunsa yine de konu ölen kişiyi ilgilendirir miydi tam emin değilim sonuç olarak çaylar börekler yenir futbol, sınırlı siyasi konular konuşulur ve herkes dağılır. Velhasıl çok eski atalarımız belki bu ölüyle vedalaşma ve yas süreçlerini çok daha iyi yapıyorlardı şuan bu konuda pek de iyi değiliz gibi...

Kadınlar ilk cinsel birlikte çok acı çekmenin normal olduğunu sanıyor. Bir arkadaşım evlendi ve 6 ay boyunca cinsellik yaşarken çok acı çektiğini söylemişti. Bende ona inanmıştım. Cinsel birlikteliğin ilk altı ayı çok zor geçer sanmıştım. Şimdi anlıyorum ki arkadaşımın vajinusmus sorunu vardı ya da partneri ona çok sert davranıyordu. Birçok kadının bunun normal olduğunu düşünmesi çok korkunç… Düşününce çok üzülüyorum.

Ben, amcam vefat ettiğinde kendi kuzenlerimi düşüncesiz insanlardan korumuştum. İnsanların sadece başsağlığı dilemek için odalarına girip çıkmasına müsaade ediyordum. Odaları dışında konuşulanlar korkunçtu. Ölüm şekli tekrar tekrar abartılarak anlatılıyordu, ne zaman yemek verilecek diye soranlar oluyordu, tuvalet bile o kadar kalabalığı kaldıramayıp bozulmuştu. Şu merasimlerden nefret ediyorum. Neden insanlar başsağlığı dileyip gitmiyor ki. O kadar insanın saatlerce eve doluşmasına ne gerek var. Çok yakını olan ve yas tutan kişiye iyi gelen bir kaç kişi kalmalı bence sadece.

Ya ariana bana full red flag geliyoooo

burdaki yorumları okumayı çok seviyorum herkes kendinden bir şeyleri paylaşmak konusunda çok rahat hissediyor tam bir safe place

Ariana grande'nin ailesi nüfuslu insanlar olduğu için istismar konusunda maruz kaldığını düşünmüyorum çünkü burda istismar edilen çoğu çocuk yıldız fakir ve genel olarak cahil ailelerden geliyor ariana konusunda kimse cesaret edemezdi. arianaya gıcıklığı da burdan geliyor olabilir

Kızın büyükannesi benim babannem resmen. Üstelik annem babam hayatta. Sırf beni 7 yaşına kadar büyüttü diye öz kızıymışım gibi benimsedi. Hep annemi kötülerdi, kendini överdi. Büyüyünce her şeyin farkına vardım ve mesafe koydum. Sonuç: her yan yana gelişimizde çocukluk fotoğrafımı açıp seviyor. Sürekli ağladığından bahsediyor, bazen yanımda çocukluk fotoğrafıma bakıp ağlıyor. Ruh hastası. Yanındakilere benim hayırsızlığımla ilgili dedikodu yapıyor. Hayırsızlık da normal torunlar gibi davranmak. Anne tarafından dedemle ve ananemle bayramdan bayrama görüşürdük. Bu hep bizim dibimizdeydi büyürken. Ama şu an keyfim yerinde ve kontrol bende.

Ben bisiklet sürmeyi 23 yaşında öğrendim. Öncesinde bisikletim yoktu annem babam izin vermedi yol yoktu gibi bir durum yok tüm imkanım vardı bisiklet öğrenmek için ama olmadı. Bir anda 23 yaşında ilk maaşımla bisiklet aldım ve öğrendim. Yani bir engel olmasa bile insan bazen bir şeye ulaşamayınca ulaşamıyor, her şeyin bir zamanı var. Bazı şeyleri "normal" yaşta başaramamış olmanız hiç olmayacak anlamına gelmez.

Jennette’in gerçeği kaldıramadığında vücudunun buna fiziksel olarak tepki vermesi ve terapiyi bırakması bana Avatar Son Hava Bükücü’de Prens Zuko’yu hatırlattı. O da hayatı boyunca onurunu geri almak ve Avatar’ı yakalamak için uğraşıyordu. Evine döndüğünde Aang’in aslında ölmediğini bildiği halde bu yalanın ağırlığıyla sürekli çatışması ve en sonunda Appa’yı kurtarıp ‘doğru olanı’ yapması ona hayatında kabullenmesi zor olan bir gerçeği de farkettirmişti. Bunun sonucunda gerçeği kabullenmekte oldukça zorluk çekip resmen havale geçirip günlerce hasta yatmıştı. Hayatları boyunca öğretilmiş tek doğrunun aslında yanlış olduğunu kabullenip yeni bir temel oluşturmak gerçekten çok zor bir süreç. Bir animasyon karakterinden örnek verdim ama bence ikisi de benzer süreçlerden geçmişti.

Benim dedem de yoğun bakımda vefat etti ve çok kötüydü. Çünkü yoğun bakımda ziyaret saatleri var. Bilinci açık olduğu zamanlarda odada yalnızdı hep. Ölürken bilinci açık mıydı kimse bilmiyor. Ama açıksa yapayalnız olması ihtimali o anda beni çok üzdü. Hastaneden aradıklarında öğrendik öldüğünü. Çok uzun süre kaldığı için artık hastanede kalmayı bırakmıştık. Zaten dediğim gibi ziyaret saati çok sınırlıydı. Bir de hastanede kala kala korona kaptı ve son haftalarda hiç almadılar. Neyseki ölümünden hemen önce yapılan test negatif çıkmış ve korona sebebiyle vefat etti diye kayda geçmediği için cenazeye izin verildi. Kesinlikle ölümü beklenen hastalar için bir şey gerekli. Şu an Avrupa’da yaşıyorum. Bir arkadaşımın babası ileri evre akciğer kanseriydi. Doktorlar sona gelindiğini anladığında kemoterapiyi kesti rahatlasın diye. Evine özel yatak sistemi kuruldu ve hepsini sigorta karşıladı. Son günlerini evinde eşinin çocuklarının yanında geçirdi. Vefat ettiği günde herkes yanında elini tutuyordu. Cenazeden sonra gelip kurdukları sistemi toplayıp gittiler. Düşününce çok garip gelmişti o zaman neden hastaneye almıyorlar adamı neden ellerinden geleni yapmıyorlar falan diye ama dedem yapayalnız öldüğünde anladım. Veda etmek son kez konuşmak sarılmak büyük şans.

20 yaşındayım,bugün annemle plaja gitmek istedik ilk önce babam durduk yere bir ton bağırıp çağırıp burnumuzdan getirdi. Neyse yüzdük,bir şeyler yedik fotoğraf çekildik gayet mutluyduk sonra bizi alması için tekrar babamı aradık (gittiğimiz plajdan doğrudan eve giden otobüs yok,benim veya anneminde ehliyeti yok olsa bile araba babamda zaten) geldi aldı arabada tekrar durduk yere tartışma çıkarıp bağırıp çağırmaya başladı anneminde benimde günümüz zehir oldu. Az önce abim annemden soda istedi ben de dolaptan cıkardım çekil ben alırım diye bağırdı abi ne olur ki verecektim dedim durdu durdu sen ilk önce şu yüz kıllarını al dedi. Hormonel bozukluğum var ilaç kullanıyorum ve yüzümde kıllar çıkıyor fakat lazere gidip hepsinden kurtuluyorum. Bu hafta bayram sebebiyle gidememiştim yanaklarımın kenarında hafif hafif cıkmaya başlamıştı. O kadar moralim bozuk ki bu yazıyı ağlayarak yazıyorum. Eğer ileride abim bir kızla tanışırsa o kıza düğün gününe kadar kaç kendini kurtar diyeceğim. Eşek kadar oldu hala insan olmayı öğrenemedi yazıklar olsun.

Annemi kaybettiğimde yoğun bakımdaydı ama benim en büyük avantajım annemin evdeki son gününde bilinci açılıp kapanıyordu. En spn gününde son yemeğini ben yedirdim, son suyunu ellerimden içti. En son ben yıkadım mesela. Bilinci açıldıkça bana sarıldı öptü konuştuk. Bırakma beni kızım dedim. Anne bırakmayacağım dedi. Kulaklarım çınlıyor acıdan.

Geçen yaz teyzem, kuzenim ve kuzenimin eşini ani bir trafik kazasında kaybettik, cenazeleri defnedip eve geldikten sonra hizmet etmekten bir dakika oturup ağlamaya vaktimiz olmadı, ayrıca başsağlığına gelen herkes teyzemin dedikodusunu yaptı. Korkunç bir deneyimdi…

Abla bu sefer yemek hazır

Annesi yaşıyor olsaydı muhtemelen kendisi bir gün ölü bulunurdu. Mutsuz bir ruhmuş şimdi hayatına kavuşmuş.

Kitabın sonunda sefil halimle Jennette'in iyileşmesinin en önemli noktasında ağlamaya başladım çok etkileyici bir kitaptı. Senin sunumun daha da harika hale getirdi Maria. Kitabı okurken kendi merak edip araştıracağım şeylerden senin çoktan araştırıp bahsetmen, Jennette'in podcastlerini dizilerini şarkılarını da inceleyip kitabı okuman çok önemli bence. Seni de çok etkilediğini her aralara sıkıştırdığın ara bilgilerle anlamıştım ki sen de bahsettin. Ben de en yakın zamanda kendim de okuyacağım teşekkür ederiz :)))

Cenazelerde konusma yapmak diyince aklıma geldi mesela amerikalılar düğünlerde de konusma yapıyor. gelin ve damadın ailesi arkadasları direkt gelin ve damat. bence bu da çok hoş. Ama biz de evden cıkarken ağlama zırlama. Her şeyi dramatize ediyoruz onlar ölüme bile güzel bir tarafla yaklasıyor

Terapi ve terapistlerle ilgili söylediklerine çok katılıyorum ve ekleme yapmak istiyorum. İki yıl önce, ben de 25 yaşımda korkunç bir çöküntü yaşadım ve uzun süreli bir major depresyondan muzdariptim. O döneme dair anılarım sisli, sadece annemin bi noktada dayanamayıp bana evin yakınlarında bir psikolog bulduğunu ve ensemden tutup zorla terapiye götürdüğünü hatırlıyorum. Başta sadece odamdan çıkmak bile çileydi, evden çıktığımda ağlayarak bi kenarda oturup seansı iptal etmek için bahaneler bulmaya çalışıyordum ama ağlaya mağlaya da olsa gitmeyi başardım. Zamanla açıldım, konuşmaya ve paylaşmaya alıştım. Ve daha iyiye gittikçe terapistimin o kadar da yetkin olmadığını, bana iyi gelecek şeyleri aslında kendim bulup çıkardığımı fark ettim. Bana terapi gibi gelen şey terapi fikrinin kendisiymiş meğer. Geçen Şubat, deprem sonrası ben hiçbir maddi ya da manevi kayıp yaşamamış olmama, deprem bölgesine çok uzak olmama rağmen çoğu insan gibi çok üzgün ve öfkeliydim. Ben dedim öfkemi yönetemiyorum, bunu konuşabilir miyiz? O da bana bu konuşma sırasında depremde ölenlerin de o evlerde yaşamayı kendilerinin seçtiğini, bu sonucun seçimlerinden kaynaklandığını söyledi. Hayatta kendi seçimlerimizin sonucu için başkalarını suçlamamamız gerektiğini bu kadar mide bulandırıcı bir biçimde anlatan kimseyi görmemiştim. Ardından konu tacize uğrayan kadınların tacize uğradıkları yere zamana ve kılık kıyafetlerine dikkat etmemesine(!) geldi. Tartıştık. Korkunç derece haksız olduğunu, düşüncelerinin tehlikeli olduğunu, bir psikoloğun bunları nasıl söyleyebildiğini anlamadığımı söyledim. Altı aydan uzun bir süre her hafta gördüğüm biriydi, son görüşüm o oldu sonra. Bugün hala aklıma geldikçe kanım çekilir tüylerim diken diken olur. İlk denemenizde hastalıklı fikirleri olan ama bunu hemen belli etmeyen profesyonellikten ve insanlıktan uzak kişilere denk gelebilirsiniz ama lütfen maddi gücünüz varsa aramaktan vazgeçmeyin. Bu korkunç psikolog bile bana depresyonumun en derin zamanlarında fayda sağlayabilmişti. Gerçi muhtemelen ondan değil benim iyileşme isteğimden kaynaklıydı bu durum ama olsun djdsk Yani unutmayın kurban suçlayıcılığın çıtasını arşa fırlatan bu kişi bile birilerine bi parça fayda sağladıysa, doğru kişiyle terapide siz neler neler başarırsınız 🫵🏻🥂

Aynısını ben de yaşadım... 2011 yılında, lise 3.sınıftayken 35 kiloydum. (boyum 1.55) Bershka'nın 32 beden skinny jeanlerini kemerle giyiyordum. Kusmuyordum ancak çok az yiyip "hemen bunları yakmalıyım" düşüncesiyle ağır egzersizler yapıyordum. Akşamları sadece bir elma yiyor ve bir çay bardağı light süt içiyordum. Elmayı ısırarak yediğim ve yeterince besin almadığım için ön dört dişimin minesi %50 eridi, şu anda kaplamalar... 2 yıl regl olmadım, bir keresinde ekmek yediğim için vücudum tepki gösterdi ve acile gidip sakinleştiri almam gerekti. İdrar kesemi kontrol eden kaslar bile zayıfladığı için çişimi kaçırıyordum. Yeme bozukluğumun olduğunu biliyordum fakat bununla yüzleşmek istemiyordum o nedenle doktora gitmedim. Bir yerden sonra vücudum "bir şeyler yapmazsan öleceksin" dedi ve kontrolü eline aldı. Yavaş yavaş daha çok yemeye başladım ve 46 kiloya ulaştım. 14 yıldır psikoterapi görüyorum major depresyon ve anksiyete bozukluğu için. Şu an asla tartılmıyorum ki zaten bir de hipotiroid tanısı kondu ve hormon kullanıyorum, metabolizmam çok yavaşladığı için aldığım kiloları yavaşça veriyorum. O nedenle yeme bozukluğu ile ilgili olan kısımlar o kadar tanıdık geldi ki. Beni tetikleyen başka nedenlerdi, onunkiler başka. Çok garip hissettirdi 13 yıl öncesini hatırlamak... Çoğu bölümde kendimi gördüm, bence yaşadıklarını bu kadar cesur ve açıkça yazarak binlerce kişiye yardımcı olmuştur, bir şeylerin farkına varmalarını sağlamıştır. Helal olsun diyorum.

kuzum inan hic beklemedigin anda geliyor

günde 25 litre su içen teyze gibi içeceğim şimdi bu videoyu sksjdjdj oh çok şükür yarabbi.

Merhaba Meryem psikoloji okuyorum ben yeme bozukluğu çalışan bir hocamızdan dinlemiştim blumiada genelde kişiler çok zayıf olmaz ortalama ortalamanın biraz üstünde olurlar hatta diyordu, kusmak vücuda giren o kalorinin çok çok ufak bi kısmından kurtulmayı sağlayabiliyor hatırladığım kadarıyla en iyi ihtimalde bile yarısı zaten vücutta kalmış oluyor. Yeme ataklarında genellikle yüklü kaloriler alındığı için pek bir işe yaramıyormuş yani sandığımızın aksine

1:00:42 : Ben de psikoloğum ve psikoloji okuduğum dönemlerde çok zor durumlarla baş etmek zorunda kalmıştım. Artık travması bittiği için anlatabiliyorum. Şiddet uygulayan baskıcı bir ilişkim vardı. O dönem gittiğim psikolog bana, “yapılacak bisey yok seni dövüyosa ayrıl ama ayrılınca üzülüp gelip beni suçlama “ ve “bana değil de polise gitsene” “üniversiteye söyleyelim idare halleder “ tarzı saçma sapan açıklamalar yaptı. Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Kendi mesleğimden bile soğumuştum. Sonrasında bu konularla ilgili bir çok kitap okudum ve daha farklı bir psikoloğa gittim. Ayrılık sürecimde klinik psikolog benimle çok iyi ilgilendi. Aile içi şiddet ,kurban psikolojisi,özdeğer çalışmaları yaptık. Neye neden izin verdiğimi öğrendik. Her hafta bir kitap verdi görevler verdi. Ve 9 aydır bu travmaları aşmış,sağlıklı biriyim. Üstelik mesleğime daha çok tutundum. O psikoloğu kendime rol model aldım. Ve ben de evet ilk zamanlar kadınla anlasamıyodum bu bana görev verdi ama ne alaka yaşlı bu falan diyordun kendimce..Ne kadar da ayıp.. Zamanla alıstım ve sonunda iyileştim. Demem o ki 2-3 seans şans verin ben travma sonrası stres bozukluğu ,majör depresyon ve anoreksiyayı aştıysam şans verdiğim için aştım..🎀💕

Ariana hanımı ortada hiç böyle olaylar yokken de sevmiyordum, garip bir hissiyat alıyordum. Evli adam hunter olup (adamlar da suçlu evet biliyoruz) bir de üstüne "Eee yani? Nolmuskine? Napmısımkine?" olarak özetleyebileceğim bir albüm çıkardı. Eeh, haklıymışım...

Tek part atman bence çok güzel çünkü üzerinden zaman geçince tekrar dinlemek isteyebiliyoruz ve bölünmeden tek part olması işimizi kolaylaştırır bence. Tek part attığın kitap incelemelerini/okumalarını ayrı bir oynatma listesine koyuyor musun bakmadım ama o şekilde kategorilersen mükemmel olur bence.

Ayt matematiğin ardından beni hayata döndürecek "o" video ... ah yuce kazıklı godria

Annesi aslında tam olarak ölmedi yaşattığı travmaları hep yaşayacak😢

Konudan alâkasız ama sen bana öğretmen olmaya ilham olduğun için şu anda part-time ilkokul öğretmeninin asistanıyım😍 her ne kadar yorucu olsa da işimden de gayet memnunum. Bir de 25 yaş hakkında söylediklerin beni o kadar rahatlattı ki…tam kendimi hiç bir yere dikiş atamayan yararsız bir çar gibi hissederken senin söylediklerin sayesinde henüz üç ay önce kendi param yokken şimdi öğretmen olup kendi harçlığımı kendim çıkardığımı hatırladım😇 ve dedim ki “eğer sadece üç ay içinde buralara kadar geldiysem daha yürüyecek çok yolum var” diye kendimi teselli ediyorum. Çok teşekkür ederim!!!! İyi ki varsın❤️

Ben 10 yaşındayken babamı kaybettim. Annemin çığlıkları arasında babamızın hayatını yitirdiğini gördüm. Kalp krizi geçirirken, doktor kalp masajı yapıyor ve ben kardeşimle tüm bunları izliyordum. Annemizin gözyaşları ve komşuların korkunç çığlıkları arasında, her şey bir anda kararmıştı. Ertesi gün evimize taziyeye gelen herkes, bana ve küçük kardeşime yönelik saçma sapan kelimelerle dolu cümleler kurdu. "Artık sen ablasın, annen çok üzgün, onu üzme," dediler. Ne demek abla oldun? Babamı kaybetmiştim, içim paramparça, hayatımın en zor anlarından birini yaşıyordum ve insanlar buraya gelip bana bu boş lafları mı sıralıyorlardı? Bir tarafta babamı kaybetmenin acısıyla baş etmeye çalışırken, diğer tarafta küçük kardeşimi de kendi başıma büyütme sorumluluğu yüklenmiştim. Annem perişandı, ağlıyordu sürekli. Bize düşen, bir şekilde ayakta durmaktı. İnsanlar bana sorumluluklar yüklerken, ben sadece babamı ve onun bıraktığı boşluğu düşünüyordum. O gün, çocukluğumun bittiği ve hayatın gerçeklerinin acımasızca yüzüme vurulduğu bir gün oldu. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. İnsanlar evlatlarını kaybediyor ama senin babanı kaybetmenin acısı sanki onların acısından hafifmiş gibi görülüyor. İnsanlar kocalarını kaybediyor. Baba kaybetmek daha önemsizmiş gibi görülüyor. Amaaaannn öyle işte. Bir yaramı deştin. Ama seni seviyoruuuuuuuummm...

el birliğiyle Jenette in hayatını mahvetmişler ve şuan olduğu konumda aslında ne kadar büyük bir şey başarmış olduğunu görüyoruz harika bir seriydi teşekkürler 💓

Aslında cenaze evine yemek götürme adeti de var (en azından yaşadığım yerde) ama yine de sürekli birilerine hizmet etmek, ayakta oradan oraya koşturmak ve senin için gerçekten kıymetli olan o kişinin yasını bir türlü içinden geldiği gibi tutamamak o kadar yorucu ve üzücü ki… Anneannem öldü mesela birkaç sene önce bense tam olarak ve doya doya ağlayamamışken kendimi gelen misafirleri memnun edebilmek için limonların kabuklarını keserken buldum. Bilemiyorum, değil limonların kabuğunu soymak, neden limonlu çay mesela? Evet bunu istiyorlar ama aslında hiçbir şey hayati bir öneme sahip değilken, ve gerçekten içinin yandığı bir zamandan geçerken karşındaki o birilerinden bir şeyler istemek “hayır senin yasın benim limonlu çayımdan önemli olamaz, ağzımın tadı her zaman ve her şeyden önce gelir” demek olmuyor mu? O kadar saçma ki her şey, sorguladıkça canım sıkılıyor.

RU-vid zahmet edip bildirim gönderdi bu sefer. Bu seri, kızın yaşadıklarından dolayı ne kadar sinirimi bozsa da çok bağlandım

Çocukluğum Nickelodeon dizileriyle geçti hatta çoğu kişinin aksine ben nickelodeonu disneyden daha çok sahiplendim. İcarly favori şovumdu. Farklı ve güncel geliyordu diğer dizileri kıyasla. İstisnasız her bölümünde gülerdim. Sam karakterini de daha çok seviyordum ve ona yan dizi çekileceğini öğrendiğimde yaşadığım sevinci hatırlıyorum. Çok keyif aldığım bir karakterdi. Dizi de aynı kitapta belirtildiği gibi iddialarla bitti. Üzülmüştüm hatta çocuk aklımda kırılmıştım jenette e. Kitabını ilk gördüğümde çok şaşırdım ve dürüst olmak gerekirse çocukluğuma ihanet gibi algıladım. Sonra senin incelemeni gördüm ve çocukluğum pahasına da olsa bir şans vermek istedim. O büyülü dünyanın gerçek yüzünü görmek başta yıktı beni. Ama zaman geçtikçe gerek jennette in üslubu gerek senin yorumların beni bu seriye bağladı ki. Jennette i yakından tanıdım ve kitapta o bir şeyler anlattıkça kafamda bazı parçalar yerine oturdu. Hatırlıyorum icarly izlerken anlamsız biraz da rahatsız edici sahneler oluyordu ve arkasına saçma bir gülme efekti ile bize servis ediliyordu. O çocuk aklımla bile bir şeylerin ters gittiğini sezmiştim demek ki. Sam ve cat in de son bölümlerinde jennette in performansının düşüklüğünü de hatırlıyorum. Ariana nın olmadığı o kutu bölümü falan hepsi aklımda. Şu an çok farklı bakıyorum o sektöre ve jennette e teşekkür etmek istiyorum (bu mesaj bilinç akışı gibi oldu ama neyse benim için özel bir kişiydi ve seri bitince de kendimce anlatmak istedim)

Ya benim moralimin düzgün olduğu an yok ya da cidden kazıklı maria hep moralimin bozuk olduğu zamanlarda videoları denk getiriyo skbdksndksns

aşkim terapide öğrendiğin ufkunu açan, sende farkındalık yaratan seyleri seri halinde paylaşabilir misin, çok ilgi çekici bi konu olduğunu düşünüyorum

Bekaret bozulurken her ne kadar uygun ortam hazırlanırsa hazırlansın eğer zar tipiniz daha deliksizse be kanayıp acıdıysa ilişkiye son vermeniz gerekiyor. Karşınızdaki erkek bunu yapabilecek biri olmalı. Bu konuda kendimi hep şanslı hissediyorum çünkü benimki çok acıdığını ve ağrıdığını, yapmak istemediğimi söylediğimde kızmak trip atmak yerine sohbet eğlence kısmına çekti ve arada seviştik de ama o şekilde yapmayı hiç denemedi acıdığını söylediğim için. Daha sonra yaparız iyileşsin dedi ve benimle ilgilendi. Doğru kişiydi, aslında birkaç aydan fazla olmamıştı ama içime sinmişti ve okeylemiştim, iç sesinizi dinleyin diye öneriyorum o yüzden. Daha sonra yürümekte ve hareket etmekte işemekte hiç zorlanmadım. Ağrısız ve rahat geçti. Kötü bir bekaret anım olmadığı için mutluyum, hiçbir travma yok hatta gülüşmelerimizi falan hatırlıyorum.

Devlet hastanesinin terapistine gitmiştim geçen sene. Kadına yaşadığım her şeyi anlatmıştım, evden çıkmak bile istemiyorum vs demiştim. O da bana ✨Sadece evden çık✨ demişti. Ben de tm denerim deyip eve kendimi geri kapatmıştım 🥲

merhaba. ben anoreksia ve depresyon teşhisi konulmasından beri bir yıl geçirmiş 17 yaşında bir kızım. terapi alıyorum ve bu sürecin ilk başında 170 boyunda 38 kilo bir kızdım. anoreksiya zamanından sonra son bir yıldır tıkanırcasına yeme bozukluğu yaşıyorum ve şuan 68 kiloyum. terapilerimde bana mükemmelliyetçi olduğumu ve bunu aştığım vakit yeme davranışının düzene gireceği ifade edildi. terapilerim bitiyor artık yavaş yavaş ama ben kendimi düzelmekten çok uzak görüyorum. beni buna ne itti diyorsanız küçüklüğümden beri annem ve babam başarılı olduğum sürece sevildiğimi bir şeyleri hak ettiğimi hissettirdiler. benden daha iyi durumda olan bir çocuk olduğu vakit imalı şekilde övmekten geri durmadılar. başarılarıma kayıtsız kalıp zaten olması gereken buymuş gibi davrandılar. anoreksiya ya başlamadan önce biyoloji türkiye birincisi ardından amerika teksas a liselilerin nobeli olan ısef e gidip biyokimya dalında dünya üçüncüsü olduktan sonra dönüşümde işler çığırından çıktı ve şöyle bir gerçek var ki ben hala mutlu hissetmiyorum ve kendime, yemeğe olan eleştirel bakışım hiçbir zaman değişmedi. küçükken bile hayalim yönetmen olmakken şimdi tıp üzerine başvurularda bulunuyorum, hatta yarın bunun üzerine bir mülakatım var. çünkü bunun en sonunda ailemi mutlu edeceğini ve gerçekten beni seveceklerini düşünmemden başka bir şey sebep olmuyor. maddi ya da manevi olarak bedensel veya zihinsel olarak her daim tutsak kalacağımı az buçuk kabulleniyorum. umarım hayat bir noktada bana da çıkış yolu yaratır.

25:44 depresyon hiç yaşamamış olmayı dilerdim çünkü beyin bir kere bilincine kaydediyor çok kötü yani tüm depresyondaki insanlara bol bol geçmiş olsun , şifa gelsin size , sivilce ilaçları kullanırken çok çok ağır bir depresyon geçirmiştim yüzüm artık umrumda değil ilacı bırakayım diye bile düşünmüştüm yüz yani bu kadınlar için çok önemli sonuçta .bu zamana kadar depresyona girmeyenleri tebrik ederim umarım bundan sonra da girmezsiniz, girenler ve çıkanlar hoş geldiniz, (benim şuan depresyona girme fobim var resmen ya tekrar girersem diye )sağlığınızda bol bol cephane toplayın (terapi,meditasyon, size iyi gelen her şey , yetersizlik hissetmeyin size iyi gelen şeyler atıyorum çok çok basit şeyler olabilir bunu yapın asla işte tenis milli takımında değilim onun yerine dizi izleme hobim var of ya vs gibi hiç kötü hissetmeyin . neyse konu çok uzun yazdım ben de baya ( bi konuda fikrim olunca ben diyeee gjksdjldjfodskfo

Leopar taytlı iç mimar Liz'i Mimar Selim Bey'e benzeten bir tek ben miyim?

Reciana kayande ortaya çık kızım It’s your time to shine ✨

Babam yoğun bakımda öldü. Covid zamanıydı, telefonu bile yasaktı. Vedalaşamadık. Entübe edildiğinden bile haberimiz yoktu… Sonrasındaki süreçten bahsetmek istemiyorum bile, eve yeme içmeye gelenlerden hizmet bekleyenlerden… acım içimde kaldı yaşayamadım asla ama asla affetmeyeceğim türkiyeyi. Özellikle de o hastanedeki çalışanları. Keşke özel hastaneye götürseydim babamı. Nefret ediyorum sistemden. Kök hücre bulmak için kapı kapı dolaştım, neymiş efendim bilmem hangi firmayla anlaşmaları varmış. Bir Saniyenin bile önemi olduğu anlarda ordan oraya koşuşturup senet imzalayıp devletimize borçlandım. İçim yanıyor düşündükçe. Hiç uğruna öldürdüler babamı, o boktan durum içindeyken bir de tek dertleri de paraydı. Para sadece para… Bizim kültürümüz kadar iki yüzlü bi kültür yok. Duygudan insanlıktan dinden imandan arabeskçe dem vururlar halbuki tek dertleri paradır, sextir, abuk subuk ilişkilerdir

Tek part videolara ben bayılıyorum. Çünkü eski serileri dönüp dönüp tekrar izlerken aşırı rahat oluyor. Umarım tüm eski seri videolarıda birleştirip tek hallerini atarsın🌸

Hospice bakımın olmama sebebinin sadece ölümle yüzleşmekten kaçınma olmadığını düşünüyorum. Maalesef birçok şey gibi hastanede muhtemelen bu tarz bir bakım için ek bir bütçe ayırmak istememeleri olabilir. Çünlü ek bir yer kurulmalı ve ekstra doktor ve hemşire alınmalı… çevremden gördüğüm genelde bu tarz hastalar eve gönderiliyor maalesef 😔

1:20 yalnız bir şey dicem bitki ölümü hakkında bi uyarı yok BİTKİLER DEVARDIR!!!!

ya bu saatte yemek yesem mi yemesem mi diye düşünüyodum... video attın diye yicem artık mecbur.

2 dişimi bulumia'dan kaybettim, bunları izlemek bana kötü gelir mi bilmiyordum. dişimi kaybettim dediği yerde o kadar zor durdum ki ağlamamak için. yaklaşık 2 yıldır kusmuyorum, 18 yaşımda bıraktım ama bugünlerde vücudumdan nefret ediyorum. olduğum en kilolu halimdeyim, 58 kiloyum ve eski halim bu halimi görse bir tur da buna kusardı sanırım.

Maria’nın videoları hep benim için ufuk açıcı olmuştur. Kendi hayatımı düzene sokmak ve ruhumu iyileştirmek açısından bir adım atmak için bu kitap beni tetikledi aslında. Terapi almak veya günlük tutarak düşüncelerimi, duygularımı, planlarımı kategorize etmek ve tam olarak farkedemediğim asıl noktalara değinmek gibi. Önerdiğin kitapları okurken de bir o kadar keyif alıyorum. İyi ki varsın Kazıklı Maria ❤

Bu saatte ağlayarak jüriye maket yetiştirmeye çalışırken ilaç gibi geldi video

31 yaşındaym, bırak hayallerimi gerçekleştirmeyi,benim hayallerim ne hala tam çözemedim. 😁

Allahım yks bitikten sonra bana en iyi gelecek video geldi teşşekürler maria💕

ŞÜKÜR ALLAH BİSMİLLAH SONUNDA GELDİ

Öncelikle yorumlarına ve emeğine sağlık, bana ne kadar iyi geldiğini tahmin bile edemezsin. 25 yaş ile alakalı söylediklerin bana çok iyi geldi, çünkü kafamda otuzumdan önce her şey mükemmel olmalı ve hayatımdaki her şey yerli yerine oturmalı, yoksa geç kalırım diye sürekli kendime dikte ediyordum, oysa hayat ve zaman herkes için farklı akıyor. Seni seviyoruz

1:15:19 Bu kısımda gerçekten çok garip hissettim. Sevgilisinin cinsel ilişki istememesine rağmen Jennettin devam etmesi bana nedense korkunç geldi. Artı bir de adamın sonrasında akıl sağlığının yerinde olmadığı ortaya çıkınca daha da kötü hissettim. Bence "adam delirmiş, cinsel ilişki yok, ne demek" diye söylenmek saçma. Bu hareket Jennette yapılsa korkunç gelirdi ama sanki bir erkek olunca çok da önemsemiyoruz. Belki de yanlış düşünüyorum ne bileyim...

11:05 çok doğru bir tespit ❤Annem ile babamın cenazelerin de yakın akrabam tarafından yüksek sesle ağladığım için azarladım. Gerekçe de ölü rahatsız olurmuş melekler gelince kafası karışırmış diye.

bence sadelik istemesinin asil nedeni istifci annesi :( cok uzucu geldi bana

turkiyeyi begenmemene laf eden insanlar bana turkiyenin tam olarak neresini sevdiklerini anlatabilir mi? yemegi desen yiyemiyoruz para yok, dagi tasi desen gezemiyoruz ki abi bu ulkenin neresini sevicez biz tam olarak? Bimi seviyorum evet o var bak

muhteşem bir seriydi hepsini soluksuz izledim emeğine sağlık. Videonun sonunda bahsettiğin konu içinde asla sahtekarlık gibi düşünme haftalarını ayırdığın bir seri için üstüne bizi düşünerek böyle bişey yapman çok hoş ve sana ekstra kazanç sağlayacak, yani kötü yorumları boşver sen tek part şeklinde de at hem sen hem biz kazanalım

Bir solukta bitti resmen. Emeğin için teşekkür ederim

1 sene kadar önce anneannem vefat etti. annemler 7 kardeş fakat annem de dahil 4ü sene içinde sırayla anneannemi birkaç aylığına evlerinde bakarlardı. 2si ankarada biri antalyada ve biz de istanbulda yaşıyoruz. anneannem vefat ettiğinde annemler ankaradaydı durumu kötüleştiği için onlar gitmişti bense okulum olduğu için evde kalmıştım. haber geldiğinde erkek arkadaşımla dışardaydık ve annem haberi telefonla pat diye söylemişti. hiçbir şey hissedemedim ve durumun gerçekliğini algılayamadım. belki de haberi bu şekilde aldığım için, hala anneanneme bakma sırası bize ne zaman gelecek diye düşündüğümü yakaladığım oluyor. hala öldüğünü düşünmek garip geliyor. bir daha ona sarılamayacak olmak gerçek gelmiyor.

14:37 ariana grandenin karakteri ilk başlarda normal bi genç kızken sonra sanki kendisine lobotomi yapılmış on yaşında biri gibi davranmaya başladı,,,, dan schneiderın işi değilse adımı değiştiririm cidden

Adaşım✨ senin kanalın ve istediğini yapmakta özgürsün. Ayrıca tek part attığını görünce izlemiş olsam bile tekrar izleme isteği uyandırıyor bende ve çoğu zaman ev işleri ve spor yaparken dinliyorum, daha önce dalgınlığıma gelen ya da üzerinden zaman geçmiş olduğundan dolayı farklı bir bakış açısıda kazanıyorum yani diyeceğim o ki ben her iki durumda da mutluyum💖

KİTABIN SON CÜMLESİ TÜYLERİMİ DİKEN DİKEN ETTİ.. Bu seri en çok bağlandığım incelemelerden birisi oldu. Emeklerin için çoook teşekkür ederim. En sevdiğim youtube kanalısın, lütfen böyle güzel kitap incelemeleri devam etsin arada. Hayatta birçok alanda birçok şey hakkında düşünüp konuşmamızı sağlıyor ve bana bunların çok iyi geldiğine inanıyorum

Terapistim bana depresyon tanısı koyduktan sonra "yaa canım senin istediğin saba çok kişisel gelişim pek Bi aciliyetin yok o yüzden öncelikli olarak depremzedelerle ilgilenicem seni arıycam randevu için müsait olunca tamam mıı" demişti ve bir daha aramamıştı. Depremzedelere öncelik verilmesini havada karada tabii ki kabul ederdim ama bana öncelikli değilsin sadece kişisel gelişiiimm demesine şok oldum depresyon tanısı koyduğu gün? Sonraki 10 ayım hayatımın en zor anlarıydı ve zaman zaman onu da suçluyorum

Meryeeemmm farkındayım zor ve emek gösteriyorsun her videona ama keşke daha çok gelse ya her yeni video gelene kadar 1-2 serini baştan izliyorum

Konuyla alakasiz da lutfen devam et güzel kitap incelemeye cok iyiydi love ya

1:28:42 yeme bozukluğuyla ilgili çalışması o kadar doğru ki. ben de tam olarak bu şekilde iyileşmiştim. yediklerimi, ataklarımı, bu atakların ve yiyeceklerin bana neler hissettirdiğini not almıştım. sonrasında doktorum yediklerimin aslında beni doyurmadığını, kan şekeri seviyemin ne kadar düştüğünü ve binge’lerimin aslında basitçe hayatta kalmaya çalışan vücudumun çabalayışı olduğunu anlatmıştı. sonra düzgün bir beslenme planıyla binge’lerim azalmıştı. çok zor ama günün sonunda bu şekilde iyileştim. yeme bozukluğu geçmiş olan bi insan olarak bu kitabı da okumak/dinlemek çok zor ama çok etkileyiciydi.

Aşağı yukarı 5 senedir izleyicinim. En sevdiğim kitap serilerinden birisi oldu bu. Hep okumasam bile dinlemek niyetindeydim ama bir türlü fırsat olmadı. Hem kendi hayatından ve çevrenden örnek vermen, zaman zaman esprili yorumlama biçimin kitabın ağır havasını yumuşatmış ve daha rahat takip edilebilir bir hal almış. Sonuçta çok ağır konular içeriyor, üzülmemek, düşünmemek elde değil. Ayrıca bu videoda resmen ışıldamışsın. Saçın, makyajın, gözlüğün çok güzel görünüyor. Bence siyah çok yakışıyor sana. Gelecek videolarını merakla bekliyorum, sevgiler. ❤❤❤❤

Böyle şeylerden asla etkilenmeyen biri olarak videoyu 3 oturuşta bitirebildim, 3e bölmenin sebebi her seferinde ağlama krizi geçirmemdi🥲 travmalarımı içime attığımı fark etmemde çok faydası oldu 2 yıl sonra tekrar terapi seansı almaya gidiyorum. Yine her zaman yaptığın gibi hayatımı güzelleştirdşn teşekkür ederim 💓

Dedem yoğun bakımda öldü. Ya bakıyorum yanında yatan hastalara, ölümcül değiller yani çok şaşırmıştım, gencecik insanlar aileleri gelmiş oturup sohbet ediyorlar. Ben dedemi son kez görmek için içeri girmiştim, yaşım 30 bu arada. Doktor beni görünce bas bas bağırdı ‘buraya çocuk almayın demedim mi?’ Diye. Yav son kez görücem işte dedemi. Ananem öldüğünde bizi içeri sokmamışlardı, içerde hep bizi sormuş. Dedemi görmek istedim sadece 3 dakika tutuyorlar ve bağır çağır çıkardılar beni içerden. Neden bu kadar zor vedalaşmak anlamıyorum. Ben ölümünü kabul edip son kez görmek için giriyorum, herkes bana bağırıyor. Saçma sapan bir sistem. Ayrıca yoğun bakıma sürekli ziyarete giremediğiniz için hasta da içeride kendini yalnız hissediyor. Dedem benimle konuşmadı içeri girdiğimde. Aklı da çok yerinde değildi ama resmen küsmüştü bize. ‘Dedecim bak bizi içeri almıyorlar, kapının önünde herkes seni bekliyor, giremiyoruz içeri.’ Diye telkin etmiştim. Ondan sonra zar zor su istedi. El salladı, akşamına öldü. Yani ölümünü haber vermek için 10 tane güvenlik çağırdılar başımıza. Doktorları da anlıyorum neden korktuklarını. Ama bir insanı ve ailesini ölüme hazırlamak bu kadar zor olmamalı. Hasta yakınlarına son ana kadar belki iyileşebilir demek yerine, ölüm konusunda rahatlatsalar bu süreci anlatsalar hasta yakınları da ona göre vedalaşır. Halam hala dedemin iyileşeceğine çok ikna olmuştu mesela dedem ölünce şok oldu. Halbuki belliydi.

Bizlere okuduğun için teşekkürler, farklı hayatların perde arkasını öğrenmek farklı bakış açıları sağlıyor. Benim düşüncem hala arada yeme bozukluğu davranışları sergiliyordur ve arada yemek yerken aklına olumsuz düşünceler geliyordur çünkü bu onun normali olmuş artık ve aklı baki olduğundan beri böyle öğrenmiş 15 sene yeme bozukluğuyla yaşayıp her şeyi terapiyle atlatacağını sanmıyorum ama çabaladığı için eminim hayatı daha iyidir birde kısır kalmış olabilir (biraz beni alakadar etmeyen bir şey ama adet görmüyorum dediğinde merak edip biraz araştırdım)

tek solukta dikkatimi baska yerlere vermeden izledigim tek videoydu galiba. cok baglandigim cok uzuldugum ve kendimi buldugum bi kitap oldu. yasadigim sorunlari baskalarinin da yasamasi bana guc verdi. karisik dusuncelerimi gunluk tutarak dizginleyebilir miyim diye dusundum, en kisa surede hayatimda ilk defa duzenli gunluk tutacagim. okuyacagini biliyorum bu yuzden ayri olarak bi seyden bahsetmek istiyorum. ben kucuklugumden beri bagisikligi kuvvetli olan ve pek hastaneye gitmeyen biriyim, ayri olarak ergenligimin cogu kisminda mutlu biriydim. son zamanlarda hem sagligim hem mentalim acisindan iyi degilim, ama annem gecmiste iyi oldugum icin su an olan seyleri kabullenemiyor. profosyonel bi destege ihtiyacim oldugunu soyluyorum ama herkesin ihtiyaci var, kimin ihtiyaci yok ki zaten gibi cumleler kullaniyor. kendi kendime terapistlik yapmaya calisiyorum ama gittikce kotu hissediyorum, korktugum seyler basima geliyor. su an hastaneyle biraz fazla isimiz oldu ve artik ne olursa olsun seni goturmeyecegim hastaneye cok gittin diye bi cumle kurdu, neden bu kadar sindiremiyor gercekten anlamiyorum tek istedigim bulundugum durumu atlatmak ama annem bunu daha da zorlastiriyor. ustelik kendi psikolojisi de kesinlikle iyi degil. ne yapacagimi bilmiyorum bosluga dusmus gibiyim ve bu kitap cidden bana iyi geldi, cok ciddi anlamda kendimi iyi hissettim. Bu kitabi okudugun icin tesekkur ederim. kendini hazir hissettiginde bunun gibi bi kitap daha okumani cok isterim, cidden hosuma gidiyor cunku. kendine iyi bak eline saglik cok guzel bi video olmus❤️‍🩹

Kitap harikaydi soluksuz dinledim, degerlendirdigin basliklar cok guzeldi. Yorumlara bu kadar takilmamalisin. Zaten videolar cok keyifli oldugu icin 3. Parttayiz. Emegine saglikk🤍

Saç, makyaj, setup: 10000/10!! 🌟

Çok güzel seri oldu. Bu kitabı okuyacak vaktim yoktu, sesinden kitabı ve yorumlarını dinlemek çok keyifli oldu. Hepimizin yaşayıp tanımlayamadığı şeylerle dolu bir kitap, bende de bu düzeyde olmasa da yeme bozukluğu var. 90larda çocuk olmak, zayıflığın, hatta çelimsizliğin bile sağlıklıı beden kabul edildiği bir ailede, ortamda büyüdüm. Değerlerimin oturması ve eşimin algısıyla çoğu takıntımı geride bıraktım. Geçen iki yılda hastalığımdan dolayı çok kilo aldım ve en uzak kalmak istediğim insanlar ailem oldu... Kimse hastalığımla ilgilenmedi, anlatmama rağmen "kilo ver geçer" gibi son derece anlayışsız, bilgisiz yorumlar aldım. Ben kusmayı bıraktım çünkü sesimi kullanıyorum ama bazen yerken kendimi kaybediyorum... Boğulur gibi oluyorum.. Bu anlamda kitaba bayıldım.. Çok dürüst, içten ve incelikliydi. Bence onu etkileyen ve üzen her detayı hatırlıyordur, ben hala her kelimesini hatırlıyorum.. Çocuki, genç kız olan kendim için üzülüyorum..

Kusmaktan o kadar nefret ediyorum ki her gun kendini kusturma dusuncesi beni dehsete dusuruyor.

Bugün arkadaşlarımla güzel güzel piknik yaparken bir grup erkek çocuk geldi bizim yemeklerimizden istediler biraz verdik sonra en küçük olan abla hepiniz de çok güzelsiniz dedi teşekkür falan ettik sonra bana dönüp bu erkek mi dedi normalde asla sikimde olmayacak bi konu ama çok özgüvensiz hissettirdi. Marianın videoları beni çok rahtlatıyor ya 💗 lav yu abla

34:21 buna kesinlikle çok katılıyorum büyükbabam öldüğünden beri babaannemi kontrol etme görevi üstlenmek zorunda kaldım(5aydır yani)yks senem olmasına rağmen bir de.oysa etrafında oğulları ve başka torunları var.her hafta sonu saatlerce yol yapıp yanında kalıyorum ve özellikle babam bu konuda aşırı baskılıyor cuma günü saati hiç aksatmadan “yarın babannenin yanına gidecek misin” diye soruyor. hafta sonları yanına gitmem dışında haftada bi kaç kez arayıp soruyorum. özellikle her cuma akşamı iğrenç bi ruh hali içinde oluyorum sanki hayatta tüm görevim babannemi kontrol etmekmiş gibi ama böyle düşününce de vicdanen rahatsız hissediyorum

kitap incelemesi hakkında söyleyecek çok şeyim var ve nereden başlasam yarım bırakacakmış gibi hissettiğim için düşüncelerimi kafamın içinde tutacağım. tek part konusu hakkında, kanalı anlık olarak takip eden izleyiciler için yeni video beklerken tek partın geldiğini görmek çok tatsız oluyor ama videoları daha sonra izlemek isteseydim birleştirilmiş hâlini kanalda görmek beni memnun ederdi. o yüzden daha kısa sürede atmak gayet iyi bir çözüm olur. saatler süren videolar bunlar, yapım aşamasında müthiş bir emek olduğu kesinlikle göz ardı edilemez. kanalın para kazanmasına katkısının olması kimseyi rahatsız etmemeli bence. yeni içerik bekleyip tek partı görünce hayal kırıklığına uğrayan izleyicilerse bundan rahatsızlık duyanlar, kanalı aşağıya çekmek yerine göklere çıkarmaya çalışmaları gerektiğini düşünüyorum. emeğine sağlık meryem abla. 💐

Gercekten buyuk bi emek var sen olmasan bunlardan haberim dahi olmayacaktır cok teskkur ederim umarim kanalin cok daha buyur emeklerinin karsiligini alirsin ❤

Meryem lütfen bunun da tek partını at uyurken açıp dinliyorum, alacakaranlık izlemekten uykumda ezberledim FDJISKOASLFSVSKDL

abla, sondaki soruna ithafen konuşuyorum, bence uzun videolar iyi oluyor. şahsen ben bu gece valiz toplarken uzun videolarına ihtiyaç duydum ve bu ikinci videonun yarısıyla bu videon bana tam ihtiyacım olan sesi verdi. podcast gibi bu bölümü dinledim ve eklediğin görüntülere bakarken mola verdim. sen içinden geldiği gibi yap, ben part part videoları da uzun videoları da seviyorum ❤😻

Yeme bozukluğu terapistinden bahsettiği kısımlar kitabın en sevdiğim kısımları oldu. Üniversite yıllarımda anoreksiya ile kendi başıma savaştığım bir dönemim oldu. Hala yemek ile sağlıklı bir ilişki içinde değilim, kilomla ilgili en ufak bir yorumda tetikleniyorum ve binge eating alışkanlığım devam ediyor. O yüzden bu konuda yetkin bir terapistin önerilerini Jennette'in ağzından bile olsa dinlemenin çok faydalı olduğunu düşünüyorum. Keşke hepimiz yemekle olan ilişkimizi düzeltebilsek🙏🏻

Huzur sokağından sonra en favori serim oldu. Zor ve şaşırtıcı hayatlara sahip olmanın yaşattığı ağırlık ve ayrıcalığı anlayabilmek insana iyi geliyor diye düşünüyorum. Bu kitabı beğenmeyen var mıdır diye merak ediyorum... Muhteşemdi

benim annemin de biyolojik annesi anneannem degilmis, ben bunu 3 yil once ogrendim. anneannem felcli oldugu icin benim ortaokul yillarima kadar bizimle yasadi, dedem coktan vefat etmisti. hic bir zaman bundan suphelenmemistim, annem bir gun hic de alistirmadan dank diye soyledi anneannemin uvey oldugunu, garip olan da annemin bunu kendi ogrenmis olmasi. anneannem de dedem de vefatlarindan once anneme bunu soylememisler, annem bazi belgelere bakarken farketmis. kucukken de hic annene benzemiyorsun diyormus cevredeki insanlar, anneannemin yanina 2-3 yaslarinda gelmesine ragmen tam olarak ne oldugunu idrak edememis, o yuzden hic bir zaman boyle bir seyin adini koyamamis fakat hep bi huzursuzluk ve suphe varmis icinde emin olana kadar, jennette ve kardesleri de buna benzer bir sey yasamis olabilir. ayrica anneannem de dedigim gibi ben ortaokuldayken vefat etti, 4. kez felc gecirdi ve durumu agirdi, hastanede ilgisizlikten kaynakli bazi sorunlar oldu, durumu daha da agirlasti ve yogun bakima girdi. yaklasik 40 gun kadar yogun bakimda kaldi, annem her gun onu gormeye gidiyordu (biyolojik annesi olmadigini biliyorken) durumunun agir oldugunu bile bile, belki ulkemizde de bu tarz hastalar icin ayri tedavi uniteleri olsaydi anneannem daha rahat ve huzurlu vefat edebilirdi. jennette'e bu kitabi yazdigi, sana da okudugun icin cok tesekkur ederim meryem abla, uzucu de olsa jennettele ortak noktalarim oldugunu bilmek aslinda yalniz olmadigimi da hatirlatti bana, seni seviyorum 🫶

Işten geri dönüyorum bildirimi görünce gittim abur cubur aldım senin videonu izleyip sonra uyuyacağım aşk kadın seni çok seviyorum❤

Kanal hakkında izleyicilerine fikir sormak gerçekten çok tatlı sikimin keyfinden ziyade izleyicilerini düşünmek vs ve dediğin gibi işin bu yani para kazanmakta neden sorun olsun ki

Maria dinleyerek uyku saati ❤ bilinçaltıma sokmaktan korkmadığım tek insan teşekkürler premier için 😂🎉

yarın patoloji sınavım var henüz hiç çalışmadım ve kız arkadaşlarımı çalışmak için eve çağırdım. onlar gelmeden temizlik yapmam gerekiyordu bu video eşliğinde çok güzel de temizlendi evimm✨✨ emeğine sağlık❤

cenaze evlerinde yemek ve servis yapma olayı ile ilgili senin gibi düşünüyodum. yakın bir zamanda bir tanıdığım babasını kaybetti, ben yine bu adete söylenirken babasını kaybeden yakınım bunu yapmasa hâlâ yaşadığının farkında olmayacağını ve bu telaşın ona iyi geldiğini söyledi. çok yakın birini kaybetmediğim için çok da empati kuramadım ama insanlar bu adetin onlara iyi geldiğini söylüyor genelde.

ben de son videoyu yeni video sandım e kitap bitti bu 5 saatlik ne şimdi falan diye düşündüm ama iyi yapıyorsun herkesi düşünerek hareket etmen çok iyi teşekkür ederizz meryemi'm 🌸

Cenazede konuşma yapma deyince tam olarak aynı şey olmasa da bizde de cenaza evleri tören gerçekleştikten sonra bu merasimi karşılıyor sanırsam.

Tartilmakla ve kalorileri saymayla ilgili tam tersi bi deneyimim oldu. Depresyon tedavisine başladıktan sonra bedenime daha iyi bakmak için yediklerimi not etmeye başladım. Kilo vermekten ziyade yeterli protein, yağ ve karbonhidrat alıp almadığımı kontrol etmiştim. O esnada olduğumdan daha sağlıklı ve fit bi hale geldim. Bu iki yıl sürdü. Tedavim 8. yılda olmasına rağmen artık geriye gitmeye başladım. Ama bu video gözlerimi açtı, terapi almaya başlayacağım. Teşekkürler Meryem ❤

Bundan bir ay önceye kadar bir cenazemiz oldu. Cenaze evinde biz yemek yapmadık ama gelenler yaptı ve resmen altın günü gibi masa açıldı yemek yediler. İçimden bu insanlar ne saçmalıyor dedim sanki evlerinde yemek yok buraya yemek yemeğe gelmişler baş sağlığı dile ve gidin yani yemeğinide evinde ye bazı adetlerimiz cidden aşırı mantığa aykırı ya.

Narsist bir anneye sahip olan biri olarak Janette'nin yaşadıklarını baya ağlayarak dinledim lakin senin açıklayıcı ve süper vizyoner, hassas yorumların beni daha çok duygulandırdı. Bayadir aboneydim sana, çoğu videona da 3,5 dk atlayarak bakmıştım, konular çok ilgimi çekmemişti çünkü lakin bu kitap dizisini aralıksız izledim ve senin bu kadar süper duyarlı bakis acıya sahip olduğunu bilmiyordum Maria. Bence senin yorumların ve katkıların olmasa bu kadar etkilenmezdim. Helal kız çok sevdim seni💓

1:12:51 aslında terapiyi iyi hissetmediği için değil de daha fazla yüzleşmekten korktukları için bırakıyorlar hepsi, belki kendilerine bile ait olmaması gereken bir suçluluk duygusu yükleniyor ve dediğin gibi ağır geliyor.

Harika bir kitaptı ve siz de harika yorumladınız. Her bölümde farklı konularda farkındalık kazandığımı hissettim. Tek parça atmanız da gayet verimli podcast olarak dinlemek için. Kuruşuna kadar helal olsun para kazanma diyenlere püü diyorum. Seni seviyorum maria💓🍀

Bu gün benim doğum günüm, bu video da bana doğum günü hediyesi gibi oldu. Ağzına emeğine sağlık Mari! ❤

Babannem 10 yıldır yatalak hastaydı yıllarca biz bakdık (bu durumdan hiç gocunmadık ama üç halam var üçüde hiç bir zaman yardımcı olmadılar) çok küçük yaşta 6-7 yaşlarında şeker iğnesi vurmayı şeker ölçmeyi tansiyon ölçmeyi öğrendim çoğu ilaçın ne işe yaradığını çok iyi bilirdim bunları fark etmeden yıllar içinde öğrenmiştim lise ikinin yaz ayında babannem vefat etti kendisi yıllarca bana bakfışı benle ilgilendiği halde açıkçası tek bir damla göz yaşı dökmedim olaylar çok hızlı gerçekleşti evde fenalaştışında ambulans gelesiye kadar yanındaydım ellerimi tuttu babamla ikimizin ona karşı bir torunun yapabileceğinden çok daha fazlasını yapdığıma inanıyorum eğer ölmeseydi ayağı kesilecekti şeker hastasıydı bu yüzden yara olan bölge bir türlü iyleşmedi üstünede 100 kiloyu geçikti tamamen yqtakta bile kıprdayamaz hale gelmişti yara olan bölgeyide ben temizledim aşırı kokuyordu bildiğin bölge çürümüştü ölmesi onun için en iyisi olduğunu düşğndüm hep babannemi çok iyi tanıyan biri olarak bu acılara daha fazla katlanmak istemezdi dile kolay 10 yıl hasta yattı üstüne birde bacak kesilseydi aileden sadece bir kişi yanına odaya girip çıkabilcekti babannem bu durumla baş edemezdi en iyisi gerçekten ölmesiydi yıllarca babannemle ilgilenmeyen halalarım sağda solda ah annemiz vah annemiz diye ağladılar telefonla arardım bakmazlardı babanemin arattığını bildiklerinden dediğim gibi gocunmadık bakarken ama tüm yükü bizdeydi geçmişe dönüp bakdığımda ailemin yaşadığı psikolojik sıkıntılar ve ekonomik problemlerin çoğu bu durumdandı hasta insanq bakması gerçekten çok zor çok uğraştık babannemle ambulans çağırdığımıx akşam halamlar geldi ve işimiz var diyer geri gittişer gecenin bilmem kaçı ne işin var dedik belki son görüşünüz dinlemediler gerçektende son görüşleri oldu öldüğünde cenzesine bakdılar banada dediler senin çok emeğin babannende sende gör ne olduğunu anlamadan buzhane gibi bir yerde babannemi gösterdiler hiç bir şey hisetmedim desem yeriydi gerçekten dışarı çıktım dediler ağlamak istiyorsan ağla çekinme ağlıycak olsam ağlarım kimden neyden çekinicem zaten halamlar hep timsah gözyaşları dökdüler onları gördükçe iyice soğudum değişik bir ruh hali içine girdim üzğntüden çok kızgınlık vardı içimde zaten cenaze işleri çok hızlı gerçekleşti ölen ev gelene niye yemek yedirir hala anlamıyorum bu durumu çay kahve veriliyor bi de üstüne kadının biri bana ben kara çay içmiyom yavrum adaçayı var mı demişti duyduğumda sinirle yok çay may sana diye kızmıştım kadına millet bana aaa misafir o demişti pardonda neyin misafiri cenaze evi burası kim niye misafir oluyor o gün şöyle etrafa bakfığımda kimse kimsenin umrunda değildi gerçekten de değildi acısını yaşayan orda 200 kişi varsa 20 kişi belki vardı o 20 kişide kalanlara hizmet edyorduk dahada kızdım o günden beri çoğu kişiyle konuşmuyor görmezden geliyorum halamlarda dahil buna yıllarca babannemin bu halde olma sebebi onlardı şimdide anamın adı azımızın tadı diye dokaşıyorlar ortada hiç bir şeyi unutmadım yaptıklarını unutmaywcağımda hayatımızı çaldılar bizden doğru dürüst bir hayat yaşayamsdık yıllarca babannemi sevsemde ölmesi hem onun için hemde bizler içşn en iyisiydi olaylara çok duygusal bakan biri değilimdir genelde gerçekçi olmaya çalışırım öyle işte şimdi dinlerken eski kızgınlığımın bir an içimde tekrar yükseldiğini hisettim Buraya kadar okuyan varsa teşekkürler okuduğunuz için

Maria seni cok seviyorum nu yuzden bu elestiriyi yapmak icin cekinmeyecegim. Lutfen kotu yorumlara bu kadar takilmamaya calis, seni etkiledigini biliyorum ama bu kadar takilacak seyler oldugunu dusunmuyorum hele ki senin mentalitende biri icin. Cok iyi bir is yapiyorsun lutfen geri kalan seylere aldiris etme