Zaginięcie Michaela Dunahee | Aneks kryminalny 

Ja również jestem z początku lat 90, z dużego miasta i coś takiego, jak porwania dzieci absolutnie nie miało wtedy miejsca. Nikt tego tematu nie znał, przynajmniej w moim dużym mieście. Dzieci biegały w grupach, po podwórkach, po alejkach i żadnych rodziców obok nie było. Na obiad trzeba było przyjść i większość z nas musiała się „meldować” przez domofon, ale to wszystko. Ameryka to inny świat. Świat seryjnych morderców, prostytucji na ulicach, świat w którym dzieci są porywane od tak. Więc nie mów, że u nas nie bylo inaczej, bo bylo, to były piękne czasy. Bezpieczne czasy.

Dokładnie! A potem wszyscy "mundrzy" obwiniają rodziców, szczególnie matkę. Bo przeciez matka to cyborg i celowo ma gdzies gdzie jest dziecko. Wrrr. Najgorsze historie ze wszystkich. Nie ma nic gorszego dla rodzica niż strach o własne dziecko. Strach i cierpienie, które trwa latami jest niewyobrażalną torturą. O odczuciach tych dzieci nawet nie chcę myslec, bo mozna zwariowac z żalu.

mój syn raz w sporym centrum, też nawiał ale na szczęście zauważyłem jak to zrobił, ale tak szybko się poruszał miedzy ludźmi że dość trudno było mi za nim nadążyć, okazało się że zachciało mu się siku i pobiegł sam do toalety.

Wiem o czym mówisz. Myślę, że kazdy kto ma dziecko, swoje czy pożyczone, wie co to za kosznarne uczucie. Nawet nie chcę mysleć co musi być z człowiekiem, który po kilki sekundach nadal nie widzi dziecka...ba nie widzi go przez dni, miesiace, lata. Piekło na ziemi.

To ma sens

Bo my kochamy Was obie!

Was nie można nie kochać.

Bo to jak opowiadacie....dziekuje😊

Wg mnie rodzice go zabili , ale nie na placu tylko dużo wcześniej.

Teraz to się wydaje oczywiste, ale kiedyś były inne czasy. Trudno powiedzieć z czego to wynikało, że moje pokolenie po prostu godzinami ganiało z rówięśnikami poza domem i rodzice nie wpadali z tego powodu w panikę. Mam wrażenie, że przestępstwa wobec dzieci nie były tak nagłośnione jak teraz, ludzie po prostu nie zdawali sobie z nich sprawy, zajęci byli pracą w domu czy koło domu, bo obowiązków było dużo a dzieci, poza niemowlętami, miały się bawić i nie przeszkadzać, poza tym starsze dzieci miały obowiązek pilnować młodszych.

@@haticesultan8544 Moje pokolenie również, ale ganiał siedmiolatek i sam chodził do szkoły i z niej wracał , ale na Boga! nie czterolatek! To naprawdę bardzo małe jeszcze dziecko . A wracając do tematu, wynikało to stąd ,że dzieci były inaczej wychowywane: dla kraju , dla ojczyzny , a więc mieli być samodzielni , pracowici i uczciwi. Na ulicach był mały ruch, szczególnie w małych miastach, ludzie się znali i interesowali się sobą . Jeśli ja po południu bardzo wychylałam się z okna, jeszcze tego samego dnia poinformowały moją matkę o tym wszystkie sąsiadki i sąsiedzi , którzy to widzieli, a i sami krzyczeli na mnie i zwracali mi uwagę i mówili, że powiedzą ojcu i matce. I mówili😍. Nie było telewizji, a potem jak była to były w niej tylko wiadomości , a jakiś film raz na święta , więc nie siedzieliśmy w domu , bo po co ? Skakaliśmy w gumę i w klasy i byliśmy szczęśliwi, chociaż biedni i bez smartfonów.

@@magorzataewa5906 Tak, w małych miejscowościach wszyscy wiedzieli czyje to dziecko, poza tym była o wiele większa wspólna odpowiedzialność za dzieci. Wypadało dziecku zwrócić uwagę, że źle się zachowuje, zapytać co tu robi i dlaczego nie jest w szkole, nawet nastolatkowi. Teraz dzieciaki godzinami siedzą w galeriach na darmowym internecie i nawet ochroniarz nie zapyta, czy przypadkiem nie mają lekcji. A wracając do Michaela, ja też nie potrafię tego zrozumieć, ale próbuję i myślę, że rodzice po pierwsze byli zaaferowani tym meczem, plac zabaw był blisko, bawiły się tam dzieci, wszystko wyglądało spokojnie i bezpiecznie. Postrzeganie sytuacji często zależy od nastroju, emocji w danej chwili, a oni byli w nastroju święta, zabawy, radosnego oczekiwania, założyli nieświadomie, że wszyscy inni wokół czują to samo i są tu po to samo, aby się bawić.

@@haticesultan8544 Jakoś i tak nie postrzegam ich jako"normalnych"rodziców i dorosłych, odpowiedzialnych ludzi. Poza tym tylko jedna dziewczynka powiedziała ,że widziała Michaela, reszta dzieci nie, dlatego uważam ,że oni tam przyszli bez niego.posiedzieli , pochodzili i zaczęli krzyczeć,że zniknęło im dziecko.

I czy nie jest torturowana. Masz rację to jest gorsze niż śmierć nagła kogoś bliskiego.

Męka..

Przekażę, dzięki! :)

Życzę szybkiej i bezproblemowej przeprowadzki. Czekam też niecierpliwie na historię Lindsay Buziak :)

A co ma siostra Agi do tego podcastu?

Dziękuję za pozdrowienia ❤️ i pozdrawiam również 🥰

@@NessyRojek :*

Kiedy człowiek poświęca sobotni wieczór, żeby zasnąć wcześniej po to tylko, by w niedziele rano wsłuchać się w Twój podcast, i kiedy Ciebie wówczas nie ma... smutek wielki, tęsknota niewysłowiona! Ago, cieszę się w ten czwartkowy wieczór, że mogłam usłyszeć Twój głos! Codziennie sprawdzałam, czy przybędziesz nam z kryminalną odsieczą:) Pozdrowienia z Krakowa!

Jakiś nowy ,,klasyk,,zaistniał na forum...

@@sayyeahtome ja cały dzień szukałam 😩

Hehe

@@gabiplu1728 sparafrazuję. Zadowolona?

Wgl mnie to bylo inne czasu,ja sama też bawiłam się sam z całą banda dzieciaków bez żadnego nadzoru....

Dzieci w tym wieku mają tyle świadomości na ile pozwalają im rodzice. Wiadomo, że dzieci rozwijają się trochę inaczej, ale jednak 4- latek coś tam już kojarzy, a przynajmniej powinien... O ile nie jest traktowany jak dzidziuś, któremu tylko rzuca się zabawki daje się piciu i am. Wiele lat pracowałam w przedszkolu i naprawdę dzieci rozgarniętych rodziców (którzy tłumaczą, rozmawiają, uczą) są sprytne, rezolutne, czasem swoich mniej lotnych kolegów próbują pilnować, pomagają im, bardzo dużo rozumieją, są aktywne... Oczywiście zdarzają się i takie, które są zupełnie niesamodzielne, nie wezmą łyżki do ręki, działają tylko na polecenie: wstań, usiądź, weź zabawkę, odłóż itd., często gdy grupy rozchodzą się do innych sam one bezmyślnie wędrują za kimkolwiek. Dziecko należy uczyć uwaznosci, samodzielności, dzieci naprawdę mogą być bardzo mądre.W przedszkolu też ciągle się mówi o bezpieczeństwie, odgrywamy scenki, robimy gry, quizy i dzieci naprawdę często zadziwiają mądrymi odpowiedziami. Oczywiście wiem, że z dorosłym, który chce zrobić krzywdę dziecko nie ma szans, ale trzeba je uczyć, bo nawet jeśli istnieje 1% szans, że krzyk kogoś zaalarmuje to warto. Być może gdyby Michael narobił hałasu ktoś zauważyłby to, o ile nie porwała go jakaś ciocia, albo nie zginął wcześniej. Mialam kiedyś taką grupę 2,5- 3 latkow. Tego dnia była ich garstka może siedmioro i poszliśmy na nasz plac zabaw. Na sąsiedniej działce obok przedszkola mieszkało z rodziną jedno z dzieci z innej grupy. Działka na której było przedszkole też do nich należała dlatego łączyła je furtka, przez którą czasami przechodził po wnuczkę dziadek. No i jesteśmy sobie na tym placu i jednemu dziecku rozwiązał się but więc mu pomagałam, aż tu nagle reszta pędzi w moją stronę z krzykiem: proszę pani! Tu jest jakiś pan co on tu robi? I w kilka sekund wszyscy trzymają się moich rąk kurtki. Podniosłam głowę, a to był dziadek tej dziewczynki. Dyrektorka go prosiła żeby łaził naokoło.. no ale to były jego włości...Musiałam długo tłumaczyć dzieciom dlaczego on tak wszedł, że to tylko wyjatkowo, bo to jego ogród, że normalnie nikt nie wchodzi, no i zaczęliśmy pogadankę.. zbierałam szczękę z podłogi jak 3 latki niespełna dawały wykład co zrobić kiedy ktoś obcy zaczepi, gdy zgubie się w sklepie itd... No wow!! Uczcie dzieci!

Tak, ale to były dzieci w grupie. Wystarczyło jedno bardziej rozgarnięte dziecko, lider, a reszta poszła za nim. Dziecko, które jest samo, może totalnie zareagować inaczej. Był taki eksperyment, gdzie facet podchodził do dzieci na placu zabaw (rodziców uprzedzono oczywiście) i próbował je namówić, żeby z nim poszły, a to jakieś kotki, a to słodkości, a to żeby mu w czymś pomóc (dobre dzięcięce serduszko). Każde jedno dziecko się skusiło, mimo, że rodzice zapewniali, że wielokrotnie im powtarzali, żeby nie szły z nim obcym i tak dalej. Taki pedofil czy"zawodowy" kidnaper wie, jak podejść dzieciaka, a takiego czterolatka to w ogóle można zabrać pod pachę i heja, nikt się nie zorientuje. Przypomniało mi się porwanie dwóch czarnoskórych chłopców z placu zabaw, nie pamiętam ich imion. Też matka oddaliła się na chwilę, niby inny ktoś pilnował, ale jednak, do porwania czy oddalenia się chłopców doszło. Myślę, że tutaj podobna sprawa, chłopaczek gdzieś sobie pobiegł, a porywacz - podejrzany typ, który się kręcił już wcześniej w okolicy wykorzystał okazję.

JA tak samo, w ciemno tylko dla Agi

Zrobiłam to samo: powiadomienie, wchodzę, daję łapkę, a słucham kilka godzin później 🖐🏼

Ja zawsze w ciemno daje 😍

Adze zawsze łapka w górę w ciemno. Wiem, że się nie zawiodę.

O tak!

Witaj, podobne myśli miałam słuchając. A mój ma 13 lat już

Zastanawiam się jak wygląda życie w rodzinie w której ginie dziecko. Ja zawsze sobie powtarzam żeby nie ulegac przyzwyczajeniu i lenistwu i nigdy nie spuszczać z oczu mojej córy

@@margaretka_ss6090 witam! Mój za tydzień kończy 11. „Duzi” a serce na sama myśl pęka a taki maluch. Mi zaraz głowa podpowiada ten strach dziecka, jak pomyśle ze on wola mamusie, ze tak bardzo liczy na to ze ona pomoże. Nie zniosłabym tego.

@@Aneta.90 mój za miesiąc 13

@@martajus8519 o tak. Taka pewność ze „przecież nic nie może się stać”. Jak jestem w pracy a młody sam w domu to dzwonię co godzinę w stylu „sprawdź czy jest światło w lodowce” 😉 oczywiście przesadzam ale dzwonię przynajmniej raz po jego powrocie ze szkoły. Trochę te historie Wpłynęły na moje życie. Czasami nawet bardzo i muszę robić przerwy żeby nie zeshizowac.

Az strach zapytac, jak jeszcze testowalas rodzicow :D

Mój syn tez nie ( ten sam wiek) współczuje rodzicom.

A za jakim innym kanałem tęskniłabyś, gdyby zniknął?

@@EWAMILENAP SpoilerMaster - zupełnie inna bajka, ale wg mnie najwartościowszy polskojęzyczny kanał - jeśli ktoś interesuje się filmem. Tylko te dwa słucham od deski do deski ;)

@@JayJay-xi1xq Uprzejmie dziękuję za rekomendację! 🐻

Też obstawiam rodziców.

Nie? 😒😒

@@agazaneksu Bo ten jest za zeszłą niedzielę :D

@@agazaneksu nie :) czekamy!

Wlasnie

nie byłaś sama :) smacznego pączka ludziska ;)

matka roku sie odezwala...

Zgadzam się z Tobą w 100 procentach m dziecko 6 letnie i nie zostawiam samo na placu zabaw....ale mam znajomych którzy potrafią właśnie 4 latki puszczać na podwórko bez opieki, biedne dzieci bezmyślnych rodziców:(

@@MultiChelesa ...tja...4 latki. Yhmmm...

🎂🎂🎂

też tak myślę. Chłopca tam w ogóle nie było , dlatego też żadne z dzieci go nie pamięta.

Dzieci w tym wieku są nieprzewidywalne: wystarczy ,ze zobaczą cos kolorowego i już biegna w tę stronę , więc wersja rodziców ,że po pół godzinie sprawdzili i chłopca nie było bardzo mi sie nie podoba. Zostawić bez nadzoru 4-letnie dziecko na prawie pół godziny? 5 minut to byłoby bardzo długo . Ja uważam ,ze tego dziecka tam w ogóle nie było. Rodzice cos mu zrobili wcześniej.

Bardzo... oryginalni ci rodzice. Wszystko szyte grubymi nićmi: miał się bawić z obcymi dziećmi , których w ogóle nie znał?? I w dodatku żadne z dzieci go nie pamięta...

Pozdrawiam z cieplutkiej Bulgarii.