Jakiś czas temu zrozumiałem że w mojej rodzinie wszyscy wiele mówią o tym że niby tak kochają i martwią się o innych czy o mnie a tak naprawdę każdy myśli tylko o sobie i postępuje tak jak tylko jest im wygodnie nie licząc się z innymi. Jestem po czterdziestce i moje relacje z rodziną celowo oziębiłem bo byłem dobrym bratem, synem lub kuzynem tylko kiedy czegoś ode mnie potrzebowali, o czym wielokrotnie i dobitnie się przekonałem. Jako jedyny w rodzinie bardzo dobrze zarabiam i nigdy nie miałem problemu z pieniędzmi więc wszyscy w bez przerwy wyciągali do mnie ręce co już było coraz bardziej uciążliwe. Natomiast kiedy ja upominałem się o moje szczęście lub chociażby własne zdanie to panowała konsternacja że jak w ogóle śmiem. Oczywiście teraz dla nich jestem wyrodnym synem, złym bratem i strasznym samolubem. Wiem że gdybym zbankrutował finansowo to całkiem zapomnieli by o mnie.
Przykro mi to fatalnie..a jednak prawdziwe. Ja u siebie mam w ten sposób, że jak nie prowadzisz nie wiadomo jak wystawnego życia to jesteś niefajny .. żałosne to okropnie
@@barbrapoland1243 Myślę że prawdziwych przyjaciół i znajomych mamy wokół siebie i niestety nie z każdym nam po drodze życie weryfikuje kto jest przy nas i dobrze bo czasem jest pełno ludzi a jak bieda przyjdzie to zostają ci prawdziwi 💚 pozdrawiam 🌺
Pracuj nad sobą. Inwestuj w siebie. Kochaj siebie. Bądź swoim mistrzem. Wtedy właśnie właściwi ludzie znajdą się na twojej drodze. Będą tacy co będą Cię podziwiać,będą tacy którzy bada Ci zazdrościć,będą też tacy którym dobrze będzie pomóc. Oni wszyscy będą odbiciem tego jakim jesteś. Zgadzacie się?
Pamiętam, jak kiedyś - jeszcze jako dwudziestolatek zaczynający studia i dorosłe życie - powiedziałem do mojej mamy: „Mamo, ja nie czuję żadnej satysfakcji z życia; żadnej przyjemności, ani spełnienia…” Oczekując odrobiny zrozumienia, a może i nawet jakiejś wskazówki jak to zmienić, jak wielkie było moje zdziwienie i zmieszanie, kiedy usłyszałem w odpowiedzi „ I co z tego?… Ja też nie.” Nigdy nie zapomnę tego zdania. To było jak kubeł lodowatej wody na moją głowę… 🙃
@@rybong Niestety uczę się tego cały czas, ale uświadomienie sobie, że nikt mi w tym nie pomoże, ku mojemu zdziwieniu sprawiło, że zdarza mi się to coraz częściej.
@Samanta Kurowska Kłopot w tym, że takie osoby nic z tym nie robią, gorzknieją, a potem emanują swoją frustracją zatruwając otoczenie. To jest prawdziwy problem. Sam brak satysfakcji jest jedynie efektem wynikającym z życiowej postawy, a postawę zgodnie z własną wolą można zmieniać.
@Samanta Kurowska a to, że takie podejście to to samo jakbyś powiedziała do drugiej osoby: nie ważne są dla mnie Twoje uczucia. U mniejsza nie problemów innych. Każdy ma różne potrzeby i inaczej je odczuwa. Mają różną intensywność u różnych osób. Wystarczyło posłuchać i wysłuchać co druga osoba chce powiedzieć, co czuje. Nie trzeba rad.
Miałam tak że poświęcałam się dla innych kosztem siebie, to wynikało z tego że wiara była dla mnie ważna. Niestety często w Kościele przedstawia się takie zapominanie o sobie jako wzór. To mi wyrządziło wiele zła, wyssało siły. Muszę dopiero nauczyć się poznawać co czuję i nauczyć się nazywać to. Dzięki za materiał - to ważny temat.
Mi natomiast wiara dała siłę i dzięki mojemu nawróceniu zrozumiałem w końcu własne potrzeby, ponieważ zrozumiałem że trzeba kochać siebie tak samo jak swojego bliźniego, a nie mniej czy bardziej. Tylko zachowując tą równowagę można żyć pełnią. Niestety zgadzam się z Panią że w kościele (i nie tylko tam) bardzo często jest to źle rozumiane. Pozdrawiam serdecznie😊
Od dziecka wiedziałam, że nie wolno mi mieć potrzeb, bo rodzice wiedzą, czego mi potrzeba, a to, czego chcę ja, to zachcianki. Na studiach były na szczęście zajęcia z psychologii i długa praca nad sobą, a w końcu dojrzałam do psychoterapii. Dziś myślę tak, jak mówił Pan w odcinku. Chociaż nie zawsze "z automatu" reaguję zgodnie z sobą. Czasem po fakcie orientuję się, że uległam manipulacji i robię coś, czego wcale nie chcę. Mam tyle siły, żeby się wycofać.
Kiedy powiedziałem w rodzinie, że nie uznaję umów cywilnych zwanych ślubami, to też mnie atakowali. Odbiłem to tym samym atakiem: jakby wam zależało na moim dobru to byście zrozumieli. Cisza... :)
To czego potrzebuję to tylko ja wiem... Często oczekujemy, że inni się domyślą... Stąd tyle nieporozumień, niezadowolenia... Zrozumienie tych zasad trochę życia mi zajęło... Mówiąc, że dla siebie to ja jestem najważniejsza, często słyszę zarzuty... no jak to?! Pozdrawiam serdecznie :)
Słowem kluczem, które tu nie padło, jest asertywność. Ta rzadka umiejętność pozwala na ochronę własnej psychiki bez popadania w konflikt z otoczeniem. Inni mogą nas przez nią nieco mniej lubić, ale będą bardziej szanować i liczyć się z nami. Dam taki przykład: Do pociągu, do przedziału dla palących (były kiedyś takie) wchodzi kobieta w ostatniej chwili przed odjazdem pociągu. Ma przy sobie sporo ciężkich bagaży. Po usadowieniu się oświadcza, że nie życzy sobie aby w przedziale ktoś palił papierosy, bo jej to szkodzi, a przenieść się nie zamierza, bo nie chce jej się dźwigać walizek. Inni pasażerowie nieco się skrzywili, ale żaden nie zaprotestował. Natomiast ja zaproponowałem, że pomogę jej przenieść ten cały majdan do przedziału dla niepalących, ale nie podporządkuję się jej dziwacznej prośbie i będę palił. Pani doznała szoku kulturowego! Zarzuciła mi, że jestem niewychowany, bezczelny, nieczuły na potrzeby innych. Wzruszyłem ramionami i zajarałem szluga. Odpowiedziałem, że to ona jest bezczelna i nie szanuje osób o innych potrzebach niż jej własne. Dla niej przeniesienie się do innego przedziału to minuta roboty, dla nas pięć godzin tortur syndromu odstawienia. W końcu zachęceni moim przykładem współpasażerowie również wyciągnęli paczki z papierosami i przestali się przejmować nadętą babiną. Po kwadransie opuściła nasz przedział, w którym można już było zawiesić siekierę, tak był gęsty od dymu...
Swietny przyklad. Trzeba byc glupim zeby wejsv do prsedzialu dla palacyvh i oczekiwac ze inni ze wzgledu na 1.njepalaca zrezygnuja ze swoich przywilejow.Zapewne jakas narcystka
Coraz częściej zauważam tendencję ludzi do oceniania innych. Odkąd zaczęłam chodzić na terapię dostrzegam mnóstwo toksycznych zachowań panujących w moim otoczeniu, a także w internecie. Jednostkom, którym coś brakuję lub są niezadowoleni z własnego życia zaczyna uwalniać się zazdrość i wręcz nienawiść,że inni są szczęśliwi. Występuje wtedy obwinianie pozostałych o własną porażkę i poczucie bezsilności, niemożność poradzenia sobie z własnymi problemami. Jest to coraz bardziej powszechne, m.in. przez social media i możliwość porównywania się do innych na każdym kroku.
To prawda, ale najgorsze jest jeszcze, kiedy te osoby nawet nie chcą zmieniać swojej sytuacji; wolą wytykać innym co jest w nich nie tak i nie cierpieć kogoś za to że jest szczęśliwy albo chorobliwie zazdrościć, zamiast zwyczajnie dać sobie pomóc
Można skupiać sie na sobie i być egoista, ale jest to niezwykle trudne by kierować się tym całe życie bo czasami wybór życiowy nie jest oczywisty. Trzeba być ze sobą naprawdę szczerym i czasami zostawić za sobą wieloletni związek by ponownie odnaleźć siebie. W dodatku nie mając pewności, czy patrząc jak ranimy osobę którą kochaliśmy jest na pewno tego warte i czy tego właśnie chcemy.
@@magdalenaludwicka3800 krzywdząc siebie ranimy też bliskich. Lepiej zakończyć coś teraz niz za kolejne x lat zabierając im czas na ponowne ułożenie sobie życia. PS ja juz zdobyłam się na odważny krok i ani razu nie żałowałam
Zabrakło mi podejścia do tematu od drugiej strony, czyli jak pokazać o co chodzi w zdrowym egoizmie osobie, która jest bardzo narcystyczna, egoistyczna, ale w takim wymiarze, że zauważa tylko swoje potrzeby, "bo inni ich przecież nie mają".
Wahałem się czy pisać ten komentarz, z tego samego powodu, dla którego boje się mówić o swoich potrzebach - ale tutaj chyba warto zaryzykować. Jestem osobą wręcz skrajnie otwartą, nawet na początku relacji. Mimo wszystko, przechodząc w pełną szczerość, robię to ze świadomością, że jest spora szansa na bycie odebranym jako ktoś bez zahamowań, dziwny. Podobnie jest z bliskimi mi osobami. Przyjaciele są nauczeni do krycia się, bycia „skromnymi” i moje podejście często bywa odebrane jako wariactwo, a ja po prostu chce być z nimi szczery i tak samo bardzo chciałbym moc poznać ich oraz ich potrzeby dokładnie takimi jakimi są. Porady przytoczone w filmie są wartościowe, ale wymagają tego aby całe społeczeństwo się zmieniło.
To nie Ty jesteś dziwny, tylko cała reszta ludzi. Uważam, że powinieneś być dumny ze swojej indywidualności i otwartości, dając tym samym przykład innym. W końcu wypadałoby przyczynić się jakoś do tej zmiany w społeczeństwie ;)
Też tak mam....często zastanawiam się co powoduje taką szczerość we mnie, czy to dobre....po tej szczerości kiedy jestem w domu ogarnia mnie okropny strach, że jestem idiotką, poczucie winy..a szkoda gadać...a potem znowu jestem szczera i otwarta itd...
A dlaczego chcesz poznać cudze potrzeby? Może zbyt mocno ingerujesz w cudze życie? Może lepiej skup się na sobie zamiast na innych? Jeśli ktoś zechce z tobą podzielić się swoimi potrzebami zrobi to, nie trzeba narzucać innym własnej woli ani wciskać się w cudze życie z butami 🙄
@@ewaewa8663 Whoa, spokojnie :) Ja nikogo nie wypytuję, chodziło mi tylko o to że chcę móc budować relacje oparte na szczerości i poznawać prawdziwą osobę, a nie stworzoną przez nią wersję dopasowaną do otoczenia. Chyba o tym jest wideo nie? Jak ktoś woli się izolować, to mam prawo wybrać by wchodzić w znajomość z innym typem osób, przy równoczesnym poszanowaniu tych drugich.
@@magorzatanowicka2467 to masz tak samo jak ja z tym ze pomimo strachu ze otwieram sie narazajac bardziej na zranienie raczej cenie sobie swoja szczerosc bo dzieki niej otwieram tez innych ludzi na siebie mowia mi wiecej sa bardziej otwarci przelamuje w ten sposob pewna bariere dlatego tez tak dobrze mi idzie w komunikacji z nowo poznanymi ludzmi pomimo tego ze raczej wole spedzac czas sam ze soba
Od dziecka mi wmowiono ,ze jestem egoistka. W pracy zostalam stygmatyzowana ,jako ktos nieprzyjemny . Wpadlam w kolomyje potwierdzania samej sobie,ze jestem inna . Cos strasznego . Kiedy zaczelam miec odwage ,zeby wyrazac swoje potrzeby ludzie zarzucili mi ,ze cos jest ze mna nie tak,kiedy przestalam starac sie im przypodobac i po prostu mnie zostawili. Wariatkowo po prostu. Pogubilam sie w tym wszystkim .
@@mibo747 Jak zaczelam tez czegos oczekiwac jak np . zwyczajnie takiej prostej rzeczy , zeby ktos tez byl zaangazowany w relacje, to sie okazalo, ze nie bardzo nasza znajomosc jest w cenie. I w ogole to masz jeszcze byc milutka i nie narzekac i akceotowac wszystko na czyis warunkach. Podobno kluczem do udanych relacji jest zrozumienie, ze ludzie sa z natury egoistyczni. I tyle. Masz najpierw dawac bez zadnych oczekiwan. Tylko ze z taka postawa latwo jest trafic na wampow.
O właśnie tak , cały czas byłam dla innych , dla męża ,dzieci , wyjście do sklepu , na fitness wiązało się z poczuciem winy i lekiem że zaraz będą dzwonić mnie zwoływać . Pozwolilam na to mężowi , i jak Pan mówił dziś winie go o te wszystkie niezaspokojone potrzeby swojej autonomii, co często odbija się na kłótniach , nieprzyjemnych dyskusjach . A gdy idę na siłownię to dzieci mówią , ciągle cię nie ma. Wypracowany mechanizm przez tatusia . Dodam że chodzę 2 razy w tyg nie codziennie . Stale walczę o siebie . Gdy wspomnę mu , że przecież też może wyjść , ale nie wychodzi na fitness , czy z kumplami to słyszę " i co czujesz się lepsza że ty idziesz ? "Paranoja ....wiem, że to nie psychoterapia ,ale brakuje mi kwestii jak zawalczyć o siebie ,gdy są dzieci , gdy odejście rodzica tak destrukcyjnie nie raz wpływa na wzorce w życiu dorosłym .
Jak możesz podzielić się z kimś, jeśli sam tego nie posiadasz, tak jak instrukcje w samolocie, w razie awarii załóż maseczkę najpierw sobie a potem dziecku. Jednak dla mnie jako osoby wierzącej najbardziej przekonywujące są słowa z Biblii "Będziesz miłował bliźniego swego, JAK SIEBIE SAMEGO" Bóg nie mówi, że masz miłować bliźniego swego BARDZIEJ niż siebie samego, tylko jak siebie samego, według mnie jest to pewna forma zdrowego egoizmu, nie pomożesz tonącemu jeśli sam toniesz...
Kolejna książka, która pewnir znów mnie powali treścią jak "zacznij myśleć jak mnich", dzięki za podpowiedzi. Na prawdę masz dobrą rękę do książek ;))) pozdrawiam !
ja znam inne 2 pozycje w podobnej tematyce, Ayn Rand "Cnota egoizmu", "Człowiek w poszukiwaniu sensu" Viktor Frankl. Zaciekawiła mnie pozycja zobaczę w najbliższym czasie.
Cześć Mieszkam jednym z domy z innymi lokatorami. Dość często hałasują. nie dając mi się wyspać w nocy. Kilka razy puszczały mi nerwy i nerwowy sposób wykrzykiwałem im że nie są sami i powinni to brač pod uwagę zwłaszcza e nocy. Zgłazzałem też to la lordowi - osobie która wynajmuje lokale i zawsze kończy się w ten sam sposób. Kilka dni spokoju i powrót do głośnego zachowania co skłania do refleksji że ludzie zawsze będą dążyć do własnych interesów stawiając swoje potrzeby na pierwszym miejscu.Dlatego bogaty w doświadczenie też przestałem się patrzyć na potrzeby innych - zwłaszcza tych którzy w stosunku do mnie postępują egoistycznie - ja postępuję w podobny sposób bez żadnych wyrzutów sumienia.
Myślę, że jest to dobra okazja, żeby polecić audycję radiową (podcast) pt "Czy narcyz jest w stanie pokochać kogoś oprócz siebie, czyli o narcystycznych zaburzeniach osobowości", na kanale Nocne Światła. Zaproszonym gościem jest Anna Czyżewska (psycholog i terapeuta). Bardzo wartościowy i przydatny materiał.
Z ogólnym obrazkiem się zgadzam. Zastanawia mnie tylko, czy użycie w tym aspekcie słowa "egoizm" w jakikolwiek sposób nawiązuje do jego słownikowej treści, czy może jest tylko hiperbolizacją mającą na celu zwrócenie uwagi na problem. Ja preferuję mówić o dbaniu o swoje potrzeby z podkreśleniem różnicy między potrzebą a zachcianką.
Ja dbałam ,dbam o innych ja zawsze na ostatnim miejscu:(Nawet widzę teraz wszyscy wszyscy są ważniejsi ja na ostatnim miejscu ......moje potrzeby schodzą na ostatni plan ....dbam o wszystkich o mnie nikt......bo wszyscy ważniejsze ode mnie ....jest to przykre .Też czuje nieustanny smutek.....😢czasem to mam takie uczucie ,że tracę sens życia;(
Bardzo ciekawy odcinek, zmuszający do myślenia- osobiście zawsze miałem problem, by skupić się na sobie, bardziej skupiałem się na innych ludziach, ich potrzebach. Z biegiem czasu jednak coraz bardziej staje się egoistą, życie mnie do tego niejako zmusza, czy też zmusiło. Jestem coraz bliżej takiego myślenia, by nie liczyć się z innymi, bo z reguły inni nie liczą się ze mną. Swoje potrzeby przede wszystkim, teraz tak do tej kwestii podchodzę. Opinię innych na swój temat należy wsadzić głęboko gdzieś, brzydko mówiąc tam, gdzie nie dochodzi światło, nie ma innej opcji.
Normalnie. To popularne ostatnimi czasy powiedzenie jest pustym frazesem, a może i szkodliwym mitem. Oczywiście, zgadzam się, że pokochanie siebie i dbanie o swoje potrzeby jest niezwykle ważne - warto, abyśmy byli tego świadomi. Ale jednocześnie nie mamy prawa kwestionować prawdziwości uczuć osób, które być może zostały mocno skrzywdzone przez różne okoliczności, które jeszcze tego nie przepracowały. Nie stawiajmy się na wyższej pozycji mówiąc, że nie mogą lub nie potrafią kochać - to w żaden sposób nie pomaga, a może zranić. Każdy ma prawo szczerze kochać drugiego człowieka: partnera, partnerkę, przyjaciół, dzieci - nawet, jeśli sam ma ze sobą głębokie problemy. Ba, ta miłość czasem jest motywacją, żeby zawalczyć i zadbać również o siebie.
@Ludolfina 626 To smutna prawda. Nawet bajki coś takiego czasem pokazują i uparcie wmawiają dzieciom i nastolatkom że TO JEST PRAWDZIWA MIŁOŚĆ (patrzę na ciebie, Miraculous Ladybug).
Czyli że jak opinie innych mam głęboko gdzieś robię tak jak ja uważam za stosowne ,chcę spełniać swoje potrzeby np w kwestii zainteresowań to jest ok ?? kiedyś zależało mi na opinii innych teraz mi to leży .. ludzie przemijają tzn te wielkie znajomości , przyjaźnie itd z życia wywnioskowałem że nie można się do nikogo i niczego przywiązywać , z dalszej rodziny naciskali mnie na ślub bo kiedy i kiedy odpowiedziałem że nigdy moje życie moja sprawa ,(jeśli znajdę odpowiednią dziewczynę to będzie) , po prostu każdy powinien być panem swojego życia a życie mnie wiele nauczyło
Problem niestety leży gdzie indziej. O ile ja sam znam i rozumiem swoje potrzeby i wydaje mi się, że umiem je wyartykułować, to jednak wciąż spotykam się z niezrozumieniem, niechęcią a nawet wrogością, a w przypadku związków romantycznych dodatkowo z rozczarowaniem - bo inni ludzie nie rozumieją bądź nie akceptują moich potrzeb. Zresztą sam nie akceptuję niektórych potrzeb niektórych ludzi - jak choćby potrzebę znacznej swobody obyczajowej w przypadku mojej ewentualnej partnerki romantycznej. Banalny przykład: jak porozumieć się z ludźmi, którzy tobą gardzą, bo wyżej cenisz aktywność intelektualną niż fizyczną, a za najlepszy wypoczynek uznajesz spokojny wieczór z książką w kontraście do wesołego wieczoru gdzieś na mieście?
Czy nie jest przypadkiem tak, ze sam oceniasz jakieś rzeczy jako lepsze/gorsze? W końcu wyżej cenisz aktywność intelektualną niż fizyczną. Wydaje mi się, ze podstawa to empatia i chęć zrozumienia ludzi dookoła - dopiero wtedy możemy być zrozumiani.
Odpowiem cytatem Fritza Perlsa "Ja robię swoje, a ty swoje. Nie jestem na tym świecie po to, by spełniać twoje oczekiwania, a ty nie jesteś na tym świecie, by spełniać moje. Ty to ty, a ja to ja. I jeśli przypadkiem natrafimy na siebie to wspaniale, jeśli nie, to nic nie można na to poradzić." Szukaj ludzi, którzy mają potrzeby podobne do Twoich, a tych "niekompatybilnych" zaakceptuj dla świętego spokoju i zostaw swojemu losowi.
@@Radonated Mylisz się. Wyżej cenię nie po to, by się wywyższać, ale dlatego, że to aktywność lepsza dla mnie, lepiej spełniająca moje potrzeby i zamiłowania. Nikomu nie bronię mieć innych potrzeb i innych zamiłowań, ale oczekuję poszanowania dla własnych wyborów.
@@_Emilian_ Tak też zrobiłem. Tylko, że nie ma nikogo kompatybilnego w zasięgu wzroku. Co sprawia, że potrzeby akceptacji i przynależności do odpowiedniego stada pozostają niezaspokojone, choć dobrze zdefiniowane i poznane. Jednocześnie owi niekompatybilni z czasem obrastają w urazę, bo nie chcę poświęcać im i ich zainteresowaniem tyle czasu, ile oni (!) uznają za stosowne. Niektórzy zarzucają mi arogancję i wyniosłość, o egoizmie nawet nie wspominając. A to potrafią być złośliwi ludzie, niestety.
Kurcze,ja od zawsze stawiałam innych i ich potrzeby na 1 miejscu. Dopiero od niedawna uczę się zdrowego egoizmu i jest to najtrudniejsza rzecz na świecie... Nie jestem jeszcze gotowa na ten filmik
Polecam pigułkę w postaci Rafała ze strony Zenjaskiniowca, wiele wynika z poczucia niezasługiwania i wewnętrznego wstydu czy niskiego poczucia własnej skuteczności.
Przez wtrącenie które zaczyna się w 15:28 sekundzie przypomniała mi się fragment ale nie pamiętam skąd ( to chyba był przerywnik w muzcyce hip hopowej) gdzie mężczyzna krzyczy w sposób zdecydowany i autorytarny : Zobacz do czego mnie zmusiłać !- jak bardzo się z tym pokrywa.
A może w drugą stronę? Może filmik o tym, jak przestać być zbyt dużym egoistą? np. przez zranienie ktoś zaczyna patrzeć tylko na swoje potrzeby, bo wcześniej tak jak tutaj patrzył tylko na potrzeby innych.
Do mnie, bardzo. Wiem, że mam fundamentalne potrzeby, nie kaprysy. Nazwanie tych potrzeb, czasem, jest trudne. Zadbanie o te potrzeby nie może być egoizmem. To jak pozwolenie sobie na oddychanie pełną piersią. Wciąż muszę sobie o tym przypominać.
To się nazywa werbalizacja swoich myśli i ludzie mają z tym problem bo zamiast czytać książki i poszerzać słownictwo piją piwo i oglądają mecze gdzie się używa 30 słów a łatwo to można zauważyć jak się kogoś o coś pytamy np jak ci się podobał film? Jak było na wycieczce? A ktoś odpowiada jednym słowem - SPOKO
Wszystko to prawda, kwestia ta zresztą często mnie irytuje, a należy zauważyć też, że niestety kolejnym dzieciom nie dość że rodzice nie przekazują jakiejś chęci, inspiracji do czytania i nauki, to szkoła jeszcze skutecznie to zabija
Warto obejrzeć również mini-wykład o postawach w relacjach pt "Egoizm i altruizm vs szczęście w związku", z 13/03/2020 roku, znajdujący się na kanale Jarosława Gibasa. Bardzo pouczający filmik.
Pamiętam jak potraktowano mnie jak kolejny przedmiot do zaspokajania potrzeb. Po wyjściu za mąż. Wszystko było ważne tylko nie ja i moje potrzeby. Oni nawet wymyśli mi życiorys żeby pasował do ich koncepcji na moje życie, przed ślubem. Nie znając mnie kompletnie wszystko oparli na domyslach i własnych życiowych błędach.
Samotność jest samotnością,Służenie z miłości jest dobrowolnym darem dla tych których kochamy,Czyli najbliższych,Innym służymy bo trzeba pracować lub pomagamy z serca bo tak należy,Np ,mam czas na to lub mam pieniądze na ten cel i chce pomagać,Oczywiście to moje zdanie a każdy ma prawo mieć swoje,To jest zdrowy egoizm,Chory to taki gdy wyręczamy się innymi mimo że niemaja czasu na swoje obowiązki bo np mają małe dzieci,Male dzieci potrzebują rodziców na pełny etat a nie od przypadku do przypadku,
No właśnie to jest nauka nawet lata całe a potrzeby sa już i co z tym zrobić zrobić???😃 Mimo wszystko próbować chyba - zawszy to lepsze niż nic nie robić!!!😃
W celu uniknięcia mylenia różnych pojęć, polecam wszystkim obejrzeć filmik pt "Nie myl pojęć: Kim jest egoista, egotysta, egocentryk?", z 11/03/2019 roku, na kanale "Aleksandra Bojarski". Jest to bardzo pouczający materiał. Pozdrawiam.
Podałam Ci tu powyżej link do książki pt "Psychologia hejtu", napisanej przez Mateusza Grzesiaka. Myślę, że ta książka pomoże Ci mniej przejmować się opiniami innych ludzi, w różnych sytuacjach. Gorąco polecam. Powodzenia. 🍀
Podałam Ci również, tu powyżej, link do filmiku pt "8 rodzajów krytyki i jak sobie z nią radzić", z 11/07/2017 roku, znajdujący się na kanale Mateusza Grzesiaka. Bardzo przydatny/pomocny materiał. Gorąco polecam.
Myślę że inni są ważni i ja jestem ważna -asertywnosc i są też różne sytuacje w życiu ale dobrze uczyć się dbać o swoje potrzeby ja tego się uczę jest różnie 😏
Dzłowiek ma potrzebe żeby inni go lubili bo człowiek z punktu ewolucji potrzebuje innych przectawicieli swojego gatunku by przetrwać więc to prawda że człowiek jest stworzeniem stadnym, więc nie ma możliwości by interesować się swoimi potrzrbami.
Osobom zbyt altruistycznym radzę obejrzeć filmik pt "Jak zrealizować swój potencjał. Egoizm czy altruizm." (tytuł na miniaturce to "Altruistyczny egoizm" 👍😊), z 23/01/2018 roku, znajdujący się na kanale Selfmastery. Jest to bardzo merytoryczny materiał! 👏👏👏
To na początku co mówiłeś, to takie katolickie: myśl o innych, nie o sobie, kochaj bliźniego jak siebie samego oprócz lgbt, buddystów itd. pokochaj siebie - dla katolików to egoistyczne, dlatego praktykujący katolicy są nieszczęśliwi, bo nie nauczono ich kochać siebie samego. Na zachodzie jest inaczej, dlatego odnoszą sukcesy.
kto powiedział, że praktykujacy katolicy sa nieszczesliwi? to Twoje zdanie, a nie jakies oficjalne dane/statystyki. z mojego doswiadczenia akurat ci praktykujący katolicy, gleboko wierzacy, sa szczesliwi, bo nie są sfrustrowani tym, ze inni nie spelniaja ich potrzeb albo wymagan - wlasnie dlatego, ze niczego od nich nie wymagają ani nie oczekują - wtedy faktycznie mozna byc ciagle zawiedzionym, a przez to nieszczesliwym. ale jest to tylko moje doswiadczenie oparte na zyciu ludzi z mojego najblizszego otoczenia - Twoje doswiadczenie a wiec i wnioski moga byc zupelnie rozne, natomiast nie przedstawiaj ich w swojej wypowiedzi jako jakiś aksjomat
i warto chyba dodać, że odnoszenie sukcesów nie jest równe szczęściu. nie zawsze ludzie, którym się powodzi zawodowo są ludźmi szczesliwymi - przede wszystkim bardzo czesto są samotni - poświęcenie karierze zawodowej wymaga niekiedy odsunięcia na bok wszelkich relacji. a samotnosc rzadko skutkuje szczesciem, raczej odwrotnie. takze wydaje mi sie, ze slowa "sukces" i "szczescie" nie ida do konca w parze
a no i co do Twojego ostatniego zdania jeszcze - nie wiem jakie konkretnie kraje masz na mysli mowiac "zachod", ale w USA ludzie są mocno wierzący akurat
Katolicy są dosyć wrogo nastawieni w porównaniu do innych religii, jak judaizm, Czy protestantyzm w usa, trochę niegrzeczności jest w Twoich wypowiedziach. Powiem tak: obejrzyj na RU-vid dlaczego polska jest sto lat za murzynami, potem otwórz swój portfel i daj lajka tej wypowiedzi. Spokoju życzę. Bez odbioru.
Mozna byc egoista...tylko czasami lepiej nie dopuszczac go do glosu..bo jesli kazdy sie choc troszke zna to wie czy moze sobie na to pozwolic . Ja mojego" wewnetrznego egoiste"trzymam w ukryciu w obawie ze moglby przerosnac moje ja ktore sobie wypracowalam...(mysle ze egoizm portafi sie przeistoczyc w tyranie)egoizm potrafi byc jak bestia ktora ciezko utrzymac na lancuchu wole ja trzymac w klatce...zdrowy egoizm troszke ciezej osiagnac...oswoic bestie ja kontrolowac.Czasem lepiej odpuscic..ale lubie szukac innego zdania na jakis temat bo mnie sie wydaje ze wtedy przynajmniej dyskusja jest ciekawsza a po kazdej takiej rozmowie przynajmniej jedna ze stron rozszerza swoj swiatopoglad i idzie do przodu(to pewnie ta co potrafi wysluchac i przemyslec co sie do niej mowi) a druga to ta co ja "cos"przyslalo zeby tamta do przodu pchnac(moze)Moze ja tak zastapilam egoizm proba przedyskutowania mojego bardzo czesto odmiennego zdania ale mnie z ta cecha jest super...moje dyskusje mnie nigdy nie nudzily(choc czasem pewnie bladze)ale ktoz tego nie robi
@@oswieconyzwyboru Ty mi lepiej odpowiedz na pytanie, które mnie bardzo nurtuje: otóż nadeszło powiadomienie, że właśnie zasubskrybowałeś mój kanał. Problem w tym, że ja żadnego kanału nie prowadzę. Jesteś w stanie to jakoś logicznie wyjaśnić?
Skoro jest tak dużo nie egoistow, to dlaczego na codzień jest tak dużo chamstwa, wredoty, podkładania swin, czemu o Polakach są takie opinie że np zagranicą jeśli Polak Ci nie zaszkodziło, to już Ci pomógł. Na ulicach widoczny brak życzliwości, sztywność (chyba, żeby przypadkiem nie pokazać swojej prawdziwej natury), mało uśmiechu, rzadko usłyszysz komplement, za to odcinki, złośliwości, oceny - bardzo chętnie. Wg mnie Polacy są zaklamanym, swietoszkowatym i bardzo egoistycznym narodem, skupionym głównie na własnych potrzebach i dążeniem do celu po plecach innych. Oczywiście nie wszyscy, ale jest takich chyba większość. Dlatego prawdziwym wyzwaniem jest bycie egzotycznym, życzliwym. Poza tym tlumienie własnych potrzeb, czego nas uczą od dziecinstwa obraca się przeciwko nam - pozornie niby myślimy o innych, a w środku kumulują się złość i poczucie braku. Lepiej uczyć dzieci zdrowego egoizmu, miłości do siebie, ale również wyczulanie na potrzeby innych (w granicach rozsądku, bez rezygnacji siebie), zamiast wbijać do głów jakies frazesy jak to inni są wazniejsi. Człowiek nienauczony stawiania granic, wyrazania wlasnych potrzeb, szacunku do tych potrzeb, przewrotnie stanie się wlasnie EGOISTA i to pełnym złości i roszczeń.
Prawda jest taka ze egoizm leży w naszej naturze. Kazdy z nas powinien wyznaczyc pewne granice i sie ich twardo trzymac i karac ludzi za ich przekraczanie. Naturalnym dla nas jest tez pomaganie i wspierania czlonkow swojej grupy, ale to nie wynika z altruizmu ale z egoizmu, poniewaz podswiadomie liczymy w przyszlosci na rewanz, podbudowuje to nasza samoocene, oraz silna grupa zwieksza szanse na nasze przetrwanie. To taki pierwotny odruch. Dlatego np. Mojej rodzinie jestem sklonny dawac troche wiecej niz sam dostaje np. Ja moge pomoc 3 razy a ktos mnie raz i bedzie to dla okej. Natomiast obcej osobie pomoge w mniejszym stopniu. Moge np. Pomoc wyjechac komus z sliskiego miejsca, albo popchnac samochod zeby odpalil, natomiast podwozka za darmo juz nie wchodzi w gre. Masz telefon? Pracujesz? To zamow sobie ubera. Sam staram sie byc maksymalnie samodzielny i tego samego wymagam od innych. Podobny problem mialem z zona kiedy bylem traktowany jak osobista taksowka, kiedy sie postawilem zmienila swoje zachowanie teraz albo jedzie sama autobusem albo czeka az sie uzbiera wiecej rzeczy do kupienia i jedziemy jednego dnia kupic wszystko. To tez taka porada zeby zwiazek byl udany - nie badz sluga drugiej osoby. Kobiety sa silniejsze i bardzie bezwzgledne niz nam sie wydaje.
@@betti3104 Chyba masz rację, alé ile aniołów ma własnie na tym świecie??? Niestety spotkałem bardzo rzadko kilka osób, które miały bardzo osobistą relację ze swoim sumieniem.
@@deepblue188 Tak więc życzę Ci abyś spotkał na swojej drodze dużo takich aniołów Ja w trudnym momencie życia kilka spotkałam na swojej drodze pozdrawiam🌿
Ma bardzo wiele: ciemna triada - makiawelizm, psychopatia, narcyzm. To sa ludzie bez poszanowania uczuc innych ludzi. Brak im common sense. Sa calkowicie przeswiadczeni o swojej nieomylnosci. Rzeklbym nawet ze narcyzm to urojenie doskonalosci. Eksploatatorzy.
Moja żona i teść - Egoiści bo za dużo im zakorzeniono i żyją bardzo nieświadomie myśląc jak najbardziej wg ich świadomie jak u większości ludzi wydawajac im się że wszystko co robią i jak żyją jest bardzo w porządku i jak na najlepszym poziomie, myślą że jak komuś coś dają rzucą sypną to wszystko załatwi sprawę przykrywajac swoje wady ego swoje ja i inne złe cechy ale wiele osób tak żyje do końca życia nie zdając sobie sprawy że źle żyli źle robili źle postępowali źle czynili no ale przecież wszystko jest okej no jak to??👍👌 ludzie żyją głównie wg schematów tego co ludzie sami stworzyli na świecie a trzeba żyć wg bibli wiary ducha a nie tej całej ziemskiej otoczki i mamony pod wieloma postaciami 🙂
