Goede video! Ik ben zelf overspannen, al gaat het langzaam een stuk beter (ik zit al bij een psycholoog, helpt echt!). Ik ben echt blij dat ik aardige vriendinnen heb, ze begrijpen het heel goed dat ik ze nu wat minder zie omdat het soms niet gaat. Van een andere vriendin die niet dichtbij woont krijg ik vaak appjes en soms een kaart. Heel erg lief. Ben echt blij dat vriendinnen me niet laten vallen hierdoor :)
Hi Najla, je raakt er vast aan gewend, mijn wekelijkse reactie. Dus ook nu. Kwestie van interesse. Het is helaas zo dat de uitspraak "in nood leer je je vrienden kennen" veel op gaat. Zowel ik, als mijn lief zijn al onze vrienden kwijt geraakt toen we scheidden van onze eerste partners (die beide vreemd gingen). Blijkbaar vinden veel mensen het te moeilijk om langs te komen bij zoiets ingrijpends. Wat ik me nog wel herinner is een collega die voor de deur stond met de openingszin: "je hoeft het er helemaal niet over te hebben, ik kom alleen maar even luisteren". Ik denk ook dat je als vriend weinig meer dan dat kunt doen. Een depressie of een burn-out is veel te zwaar voor een vriend(in), maar voer voor de profs. Maar als je als vriend wil luisteren, dan heb je een wereld gewonnen. Dat is ook wat je als getroffene onthoudt. Helaas heb ik met sport heel andere ervaringen. Ik basketbalde, werd daarin excessief, maar kwam ik weer terug van trainen daalden de depressies nog heviger op mij neer. Al met al: het blijft heel erg lastig om een vriend(in) te helpen die in de knoei zit. Luisteren (en de goede vragen stellen) is mijns inziens niet alleen het minste, maar ook het meeste wat je doen kunt. Groeten, Jan.
Zo kun je het ook bezien, toch blijft dat mensen maar beter wat tips kunnen krijgen waar ze iets aan hebben, dan dat er niets is om op terug te vallen. Dat schept immers een situatie van lege handen.
Ik ben zware Deprie , trauma van mijn werk gekregen en vorige maand was mijn moeder overleden is dus daardoor voel ik meer diep voel dan depressie terwijl ik ben nog depressie sinds 2,5 jaar jaar geleden , ik merk dat ik nu meer dip gevoel krijg en leef heel erg monotoon , thuis blijven en ik heb geen zin in meer om andere dingen te doen
Ik heb al sinds me 13-14 jaar het gevoel gekregen dak me "dood" voelde en moeilijk kunnen nadenken als voorbeeld tis leeg Ik heb me vader verloren op me 4 jaar daarna vele jaren slecht behandelt geweest door me "stiefpa" kheb ook een lichte autisme ben nu 18 jaar en kheb gewoon geen zin meer in niks meer kmoe gaan werken op me eerste job in 19 augustus maar vele merkten dak daar geen enkele emotie bij toonde ik moe alsan me emotie faken en wanneer ik een ongeluk gekregen heb bijvoorbeeld een gebroken arm ik voel de pijn wel maar ik toon er geen enkele reactie bij of emotie ik zou gewoon door werken en khaat me eigelijk mijn eigen lichaam en praten helpt nie ze paar mensen weten er maar van maar da's alles
Kan het zo zijn dat iemand met depressie snel boos, geïrriteerd, beschuldigend en onredelijk is? En echt dingen gelooft die niet waar zijn? Maakt het je een slechte vriend of vriendin als je van zo iemand afstand neemt (of contact verbreekt) als je er zelf onder lijdt? Geloof je in bij iemand blijven wiens depressie jou schaadt uit liefde of vriendschap, of moet je jezelf toch altijd voorop stellen?
truebluewonderful 2016 Het zijn zeker verschillende dingen. Dat onderscheid leg ik in andere video’s uit. Wel helpen deze tips bij verschillende ziektebeelden.
HipHopHobbyKlub Oei! Dat is niet de bedoeling! Ik zal er op gaan letten dat ik de achtergrond niet te druk maak wanneer ik weer ga filmen ☺️ groetjes Najla
