Serdeczne Bog zaplac za pomoc okazana kotu. Ja rowniez opiekuje sie bezdomnymi siersciuchami i wiem ile czasu oraz pieniedzy to kosztuje. Bardzo ciekawie opowiada Pan o ksiazkach i umie Pan zachecic do ich lektury.
No to mnie zobowiązałeś do napisania, nie wiem czy sprostam oczekiwaniom, soczystego komentarza. Z omawianych to pamiętam „Zielonego człowieka” Kingsley’a Amisa .A mam jeszcze „Stare diabły”, „Grubego Anglika”, „Ligę walki ze śmiercią”. Tych ostatnich kompletnie nie pamiętam. Przy okazji zrobiłam podróż po półkach. I czegoż ja tam nie odkryłam. Ze Współczesnej Prozy Światowej(czarne obwoluty)” Golgotę” Czingiza Ajtmatowa. Z serii „Pandora”(w lewym górnym rogu sylwetka mężczyzny w kapeluszu) kilka pięknych książek G.Greena , z serii „Salamandra” wszystkie powieści W.Whortona. Kto dzisiaj pamięta o tym , tak bardzo popularnym pisarzu w Polsce? Jest nawet „Biały szum” Don De Lillo, śmieję się , bo ostatnio kupiła e-booka. Zwyczajnie Alzheimer mi nie przypomniał. Ajajajjaj. No i oczywiście seria „Mistrzowie literatury” z Goldingiem, Malcolmem Lowry i Flanem O’Brienem . Poczytać kilka stron czy z dwa rozdziały i z żalem odłożyć. „Serię z żurawiem” zaczęłam czytać, bo zobaczyłam „Sztormowe ptaki”, lecz ich nie przeczytałam. Rzuciłam się na literaturę azjatycką i wsiąkłam. Bardzo podobała mi się „Dziewczyna z kombini”, „Kwiat wiśni i czerwona fasola”, „Kot, który spadł z nieba”, „Dziennik pustki”, „Kobieta w fioletowej spódnicy” i „A gdyby tak ze świata zniknęły koty”. Najbardziej nieudaną przygodą czytelniczą był hiszpański „Kornik”. Jak na razie najgorsza książka 2024 roku. W mnogości tytułów, które pojawiają się na rynku pomału zaczynam się gubić. A chciałabym czytać współczesną literaturę polską, bo sporo ciekawych nazwisk się ujawniło i teraz trzymać kciuki, by następne książki były dobre i literatura czeska, bardzo mi bliska i literatura pisarzy z Afryki.Teraz czytam pomalutku, bo to piękna powieść, „Poza królestwo” Yaa Gyasi ghańsko- amerykańską pisarkę, w której odnajduję mistrzów literatury takich jak: G. Marquez, T. Morrison (mistrzyni) czy J. Baldwina. Dobrze, że kotek czuje się dobrze. Z przyjemnością będę słuchać literackich spostrzeżeń, nawet jak jakiejś polecaj ki nie przeczytam, to będę przynajmniej wiedziała, że takie książki warte poznania są. Pozdrawiam.
Jeszcze tylko dodam, że te tzw. "ptasie dzioby" o których wspominasz nosili lekarze. "Dziób" musiał być długi, bo lekarze idąc do zadżumionych chorych wkładali do tej maski kilkadziesiąt różnych substancji, głównie zioła, które miały za zadanie filtrować morowe powietrze zanim dojdzie do dróg oddechowych medyka. Ot, takie specjalistyczne maseczki z filtrem sprzed kilkuset lat 😉
Uff, właśnie skończyłam oglądać Twój filmik. Jesteś utalentowanym gawędziarzem 🥰 Śmieję się, że tak ciekawie opisujesz książki, że namówiłbyś mnie nawet do zakupu książki o montowaniu pralki 😂 Najchętniej przeczytałabym wszystko co polecasz, ale że już zaczęłam kilka miesięcy temu, chyba w okolicach lutego/marca , kolekcjonować Serię z Żurawiem i akurat tych dwóch książek z Serii nie mam to te zakupię na pewno. Dzięki za rekomendacje. Filmik super!
Bardzo ciekawy filmik. Słuchałam z zainteresowaniem. Masz bardzo szeroką i dogłębną wiedzę. Żal mi tego kotka, o którym mówisz na początku filmiku. Mam nadzieję, że pozostaniecie kumplami ;)
Witam i bardzo dziekuję za miłe słowo. Co do Gabrysia, to spieszę donieść, że wszystko jest OK i dalej jesteśmy za pan brat. (W nastepnym filmiku zaraportowałem ze zdjęciami tego pirata) Pozdrawiam serdecznie.
Oglądam z opóźnieniem ten odcinek -- i baardzo się cieszę! Każde Pana wejście to jak powiew dobrej literatury! Za Pana sprawą przeczytałem 3 części tetralogii L. McMurtry'ego; obecnie czytam "Terapię" D. Lodge'a, a mam w planach "Stąd do wieczności" J. Jonesa. (Za Pana sprawą przeczytałem też “Sen o okapii”, ale ta akurat powieść to jak dla mnie nic specjalnego). Gdy chodzi o polską campus novel (powieść akademicką), to oprócz wspomnianych “Sto dni bez słońca” W. Szostaka, można wymienić plus minus “Na krótko”Ingi Iwasiów i może też “Śmierć dziekana. W studni złych emocji” Zofia Tarajło-Lipowska. A może poniekąd “Perfekcyjna niedoskonałość" Jacka Dukaja?
Witam, cieszę się, że mogę pomóc w wyborze lektur. O McMurtry'ego jestem spokojny- z pewnością się podobał (chociaż "Ulice Laredo" mogą wręcz wpędzić w depresję), podobnie James Jones- to pewniak. Mam też nadzieję, że Lodge przypadł do gustu. Co do "Snu o Okapi" to przeczytałem to z ciekawości (podobnie jak jej drugą ksiązkę- "Smutki wszelkiej maści". Obie są OK, obyło się bez bólu, ale wracał do tego nie będę- wiem o co u tej autorki chodzi i wystarczy. Tym polski campus nowelom się z pewnością przyjrzę bliżej; kilka zagranicznych już sobie zorganizowałem (jak już będą przeczytane, na pewno będzie o nich mowa na kanale), bo bardzo lubię ten podgatunek. Podrawiam serdecznie i polecam się z następnymi odcinkami.
Witam Cię! Te "Zapiski z Rakki" już gdzieś mi się obiły o oczy i uszy, fajnie, że o niej mówisz, rzeczywiście bardzo nietypowo napisana książka. O Kingslay'u nigdy nie słyszałam, ale nawet nie będę obiecywać, że po niego sięgnę w najbliższym czasie, najpierw Kirst ☝🙂 Ta "Kwarantanna" to zdecydowanie coś w moich klimatach, 160 stron, może dam radę gdzieś dopaść i w jeden wieczór przeczytać :) Pozdrawiam! PS. Kotek prześliczny, dobrze, że już się lepiej czuje ❤
Witam! Obstawiam, że chora wstaniesz znad "Kwarantanny", ale szybko Ci czytanie pójdzie. Moim zdaniem to po prostu dobra proza o strasznym gościu. 😊No i fajnie się dowiedzieć, co dzisiaj literacko rajcuje Holendrów. Pozdraiwam serdecznie.
Moze i to nasze "pole walki" bylo male, ale jednak duzo dobrych ksiazek bylo. Tak sie czasem zastanawiam, co bym czytala gdybym miala taki wybor jak jest dzisiaj. Dziekuje za super video 🙂
Też się czasem zastanawiam. Była bida z książkami, ale jak ktoś się dobrze zakręcił (bo mu zależało) to nawet i prohibity nie było trudno zorganizować. Mówię o latach 80-tych, bo wcześniej to, jeśli o mnie chodzi, to młodzieżówki i dziecięce a z tym, to w ogóle nie było problemu. Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo dziękuję za miłe słowo. Proponawałbym od debiutu, czyli od "Jima Szczęściarza", potem można wziąć się za "Zielonego człowieka" (najgłośniejsza), a następnie, jak się spodoba, już wedle gustu. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję ślicznie! Od dłuższego czasu największą radość sprawia mi śledzenie kanałów, które mówią nie o samych nowościach książkowych, ale o tym, co wyszło już jakiś czas temu, a co cały czas warto czytać. Nowości przeminą, a na dłuższą metę bronią się tylko Ci najlepsi. Super, że znajduję tu to, co przetrwało próbę czasu. :)
Mirku, bardzo interesujący film. Muszę kiedyś koniecznie zrobić sobie literacki maraton z pisarzami brytyjskimi, oczywiście z uwzględnieniem Kingsleya Amisa, którego na razie nic nie czytałam, ale "Zielony człowiek" znalazł się już w mojej biblioteczce. Natomiast znam Martina Amisa. Chciałabym Ci nieśmiało polecić książkę, która może Cię zainteresuje: to biografia Martina Amisa "Opowieść wtajemniczonego", którą bardzo mocno rekomendował mi kolega. Jest w niej dużo odniesień do brytyjskiego środowiska literackiego, w tym do ojca Martina, Kingsleya Amisa, Iris Murdoch i Philipa Larkina. Sama nie czytałam jej jeszcze... Serię z Żurawiem znam już z ok. 10 książek, w tym głównie to literatura japońska. Ujęły mnie piękne akwarelowe okładki. Szczególnie polecam "Stację Tokio Ueno" i "Pszczoły i grzmot w oddali" - jeszcze nigdy nie czytałam książki tak bardzo "muzycznej": tłem jest międzynarodowy konkurs pianistyczny i sylwetki młodych pianistów, ich emocje, współzawodnictwo i łączące więzi. "Sztormowe ptaki" również czytałam (okładka wspaniała) i bardzo dziękuję, że tak zwięźle i celnie ją podsumowałeś. To bardzo surowa, męska książka i tak sugestywnie napisana, że pozostaje w czytelniku na długo. A jeśli chodzi o rybołówstwo, walkę człowieka z morskim żywiołem to, w ramach mojego "morskiego" wyzwania przeczytałam dwie książki, które chciałabym Ci polecić: "Głosy starego morza. W poszukiwaniu utraconej Hiszpanii" Normana Lewisa, nostalgiczna powieść autobiograficzna o starych rybakach, przywiązanych do swoich odwiecznych rytuałów, którzy muszą stawić czoła nieuchronnym zmianom i wkraczającej w ich życie "nowoczesności". Wioska położona jest w na północno-wschodnim wybrzeżu Hiszpanii (teraz Costa Brava). Autor uchwycił to piękno odchodzącego świata i bardzo sugestywnie opisał np. wyprawę na połów tuńczyka i walkę o każdą rybę - od jej wyników zależało całe życie mieszkańców. (Nota bene - "Ostatni wiking" już w drodze do mnie, bardzo zachęciłeś do jej przeczytania). Natomiast druga książka to rzecz wspomnieniowo-reporterska, autobiograficzna, napisana przez francuską pisarkę Catherine Poulain "Wielki marynarz". Polecam Ci ją z pewną ostrożnością, gdyż literacko nie jest może ona najwyższych lotów.... Młoda dziewczyna ucieka od swojego francuskiego życia, trafia na Alaskę, gdzie zostaje członkiem załogi rybackiego kutra, łowiącego różne wielkie ryby oraz mniejsze morskie stworzenia (kalmary). Na każdej niemalże stronie jest tu walka z żywiołem, z nieprzewidywalnymi sytuacjami na morzu/oceanie, niebezpieczeństwami, które czyhają na samotną kobietę wśród mężczyzn uzależnionych od adrenaliny i od alkoholu oraz wielka, codzienna harówa o przetrwanie, o życie. Ta książka wydaje się być bardzo autentyczna, ale też - mimo pewnego liryzmu - brutalna i naturalistyczna. Pozdrawiam - Ania.
Witaj, Aniu i bardzo Ci dziękuję za tak bogaty komentarz- sama przyjemność czytania! Ale po kolei- Z "Zielonego człowieka" powinnaś mieć dużo czytelniczej satysfakcji, zwłaszcza dzięki głównemu bohaterowi, który tu, moim zdaniem, razem ze swoimi wadami (niemało ich!) został nakreślony mistrzowsko. Co do "Opowieści wtajemniczonego" to jest to według mnie raczej hołd M.Amisa dla jego zmarłego przyjaciela jakim był Christopher Hitchens- dziennikarz, pisarz, influencer i wojujący ateista (przeciw każdej religii, zwłaszcza islamowi). Bardzo byłem ciekawy tej książki, no i jej styl (charakterystyczny dla Amisa-syna) nie bardzo mi odpowiadał. Zastanawiam się zawsze, jak podszedłby do tematu ojciec... Muszę jeszcze raz (po prawie 30-tu latach) przeczytać jego "Pola Londynu" a na półce stoją jeszcze tegoż "Martwe dzieci" (tu sobie dużo obiecuję) i "Sukces". Tak więć Martin będzie miał u mnie jeszcze szansę przedstawić się z jak najlepszej strony. Serię z Żurawiem mam zamiar głębić dość dokładnie- bardzo odpowiada mi pomysł tej serii (no i szata graficzna) Japońszczyzny jest tam dużo i ja też miałem zamiar, kiedy już po nią sięgnę, zacząć od "Stacji Tokio..." jakoś spodobała mi się zajawka. Ciekaw jestem też Twoich wrażeń z "Ostatniego wikinga" Tę książkę też czytałem gdzieś w 90-tych. może nawet wcześniej. "Głosy starego morza..." brzmią bardzo ciekawie- spróbuję się z tym zapoznać; lubię takie klimaty walki odchodzącego świata z nadchodzącym nowym. "Wielki marynarz": Dziewczyna na kutrze rybackim? No, no... I to jeszcze wspomnienia! Trzeba będzie to też sprawdzić. Tym bardziej, że na Allegro jest bardzo tanio dostępna. Jeszcze raz dziękuję za tak fajny komentarz, pozdrawiam Cię serdecznie i polecam się z następnymi filmikami.
Nagrania na tym kanale oglądam z opóźnieniem, ale jak już się zacznie, to ogląda się to jednym tchem. Po to właśnie tu jestem :) serdeczne gratulacje :)
Wystarczy obejrzeć to nagranie, by wzbudziło się zainteresowanie Kingsleyem Amisem. Jego książki wydają się naprawdę zachęcające. Pozycja autorstwa o tym trawlerze w trakcie sztormu również świetnie się zapowiada :) Gratuluję kolejnego udanego nagrania :)
Witam. Kingsley daje ogromną satysfakcję czytania, jeśli ktoś lubi angielski humor i inteligentnie, choć bez fajerwerków zawiązaną fabułę. To też świetna okazja do śledzienia obyczajowości angielskiej middle class. Pozdrawiam.
Witam, Nie znałem tej książki. Z zajawki na LubimyCzytać wynika, że to kryminał archeologiczny. Ale sama książka zapowiada się ciekawie i dzięki za informację o niej. Pozdrawiam.
Ale się złożyło, wspominany przeze mnie w ostatnim filmie Richard Russo doskonale wpisuje się w nowelę kampusową. Z polskich też nie kojarzę. Niesamowicie ciekawa lista, mam tylu autorów do odkrycia! Dzięki! Serię z Żurawiem znam i mam kilka tytułów i jeszcze mnie nie zawiodły.
Właśnie to miałem na myśli, kiedy pisałem, że się muszę nim bardziej zainteresować. Ale jest jeszcze coś. Kiedyś oglądałęm film pt. "Naiwniak" świetny i świetna rola, jedna z ostatnich Paula Newmana. I kiedy teraz wyszukiwałęm wiadomości o tym Russo, okazało się, że ten film był nakręcony według jego książki! Teraz to już na pewno się za niego wezmę. Aha i okzało się jeszcze, że ma Pulitzera w dorobku, więc tym bardziej. Jeszcze raz dziekuję, że o nim wspomniałeś.
Cieszę się, ze nadajesz.Jestem na urlopie i zycie towarzyskie nie pozwala na dobre odsluchanie recenzji.Droga do domu dluga, odslucham w podróży, bo ....zapowiada się bardzo ciekawie.👍
Witaj! Udanego urlopu życzę w takim razie i nabrania na nim sił. Mam nadzieję, że odcinek się spodoba i liczę na soczysty komentarz jak zwykle. Pozdrawiam serdecznie.
OK, rzeczywiście, jest tu użyta nazwa "miasteczko uniwersyteckie". (Jak jest jedno, to pewnie i będzie więcej, czyli są.) Pytanie czy zna Pani jakąś książkę w typie noweli campusowej z akcją tam umieszczoną. Pozdrawiam serdecznie.
Do usług, Pani Alino. Cieszę się, że mogę przyczynić się do spędzenia kilku dni nad ciekawą książką. O satysfakcję z lektury jestem spokojny. Pozdrawiam serdecznie.
Dziekuje za, jak zwykle :-) interesujacy film. Mam Segev pare ksiazek, ale Siodmy milion w Niemczech wyszedl w 97 i nie mozna upolowac, wiec serdecznie dzieki, od razu zamowilam. Graczyka tez, brzmi interesujaco. Niemcy i przepracowanie win to ciekawy temat. Serdecznie pozdrawiam
Witam, witam i dziękuję za miłe słowo. Graczyk "Cena przetrwania? SB wobec Tygodnika Powszechnego” , jak rozumiem? Wspaniała książka. A perypetie wokół autora podczas i po jej napisaniu jak i w ogóle co się działo wokół tej ksiązki to temat na osobną, równie fascynującą pozycję. Tu trochę o tym: www.rp.pl/plus-minus/art14725931-roman-graczyk-o-infiltracji-tygodnika-powszechnego-przez-sb Jeśli chodzi o Niemcy, to najkrócej mówiąc wyłania się z tego taki obraz, że prawie całe to ich przepracowanie wyklepali na nich Amerykanie. Kiedyś poświęcę temu tematowi odcinek na podstawie przeczytanych lektur. Pozdrawiam serdecznie.
Siódmy milion. Książka, którą swego czasu mi poleciłeś i którą powinni przeczytać wszyscy interesujący się zagładą, holocaustem. Jestem taką osobą i faktycznie nie raz można się zdziwić. Drugiej książki nie znam, natomiast czytałem inne książki o opisywanych w niej zbrodniach. Szczególnie poleciłbym książki Jeana Hatzfelda o ludobójstwie w Rwandzie. Wstrząsająca lektura. Pozdrawiam
Witaj. Tak, Hatzfelda mam już namierzonego i na liście i chciałem zacząć od jego książki "Sezon maczet" Prócz tego wezmę się chyba za Tomczyka, ale muszę to sprawdzić kilka rzeczy.
Bardzo dziękuję za film. Ostatnio temat ludobójstwa i zbrodni wojennych mocno zaprząta mi głowę. Zastanawiałem się nad książką Pana Geberta ale z tym Panem mocno mi nie podrodze ze względu na jego poglądy. Dlatego Bardzo ucieszyła mnie ta recenzja i chyba jednak sięgnę po tą pozycję. Pierwsza książką też brzmi ciekawie. A możesz polecić jakieś książki o zbrodniach wojennych na cywilach, szczególnie z punktu widzenia na psychologię i to jak pozornie zwykli ludzie stają się bestiami. Pozdrawiam serdecznie!
Witam. Mnie również nie jest po drodze z jego poglądami politycznymi. Poza tym, uważam, że nie jest obiektywny, jeśli chodzi o konflikt izraelsko-palestyński. Mówię to na podstawie jego wypowiedzi, bo jego książek na ten temat nie czytałem i raczej nie zamierzam poznawać tego tematu na ich podstawie (potem mogę najwyżej konfrontować swoją wiedzę z tymi tekstami) Tu jednak mnie zaskoczył i uważam, że to co mówi i pisze na temat ludobójstw zawiera dużą dozę obiektywizmu. Może zanim kupisz książkę wysłuchaj najpierw tej rozmowy: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-XhPGNXN4ink.html Trafiłem kiedyś na nią przypadkiem i zaskoczenie było duże. Są też inne jego wypowiedz na temat tej ksiązki. I jest ich wiele. Co do polecajki to moim zdaniem książka "Zwykli ludzie" Christophera Browninga trafia w sedno tematu jak zwykli ludzie stają się bestiami. Bardzo ją polecam choć trudno ją dostać. Pozdrawiam serdecznie.
@@emigrant41 Zwykli ludzie to chyba najlepsza książka w tym temacie. Jakiś czas temu było wznowienie, więc może jeszcze można ją kupić
20 дней назад
Bardzo ciekawy odcinek. Sam z siebie bym nie zgłębił się w życie Kinga, bo nie interesuje mnie to aż na tyle, żeby przeczytać o tym książkę. A tutaj przedstawiłeś to co najistotniejsze. Czytałem kilka książek Kinga, choć horror nie jest moim ulubionym gatunkiem. Po komentarzach widzę, że warto sięgnąć po opowiadania.
Nieobecność dłuższą na kanale usprawiedliwiam, a za opiekę nad Gabrysiem przyznaję medal. Książka Konstantego Geberta bardzo ciekawa. W dalszym ciągu obserwując działania ludzi przeciw ludziom nie ogarniam swoim rozumem ani skali, ani okrucieństw, ani motywów. I ciągle „ludzie ludziom gotują ten los” i niby „Nigdy więcej” a społeczeństwa nie wyciągają żadnych wniosków. Obserwując działalność ONZ wysadziłabym tę organizację w kosmos jako nieprzydatną, szkodliwą , stojącą na glinianych nogach. Sprawczość żadna, a siedzą w niej urzędasy żerujące na nieszczęściach świata. I zastanawiające, że Rzeż Wołyńska została pominięta. Nie wiem czy ktoś autora o to zapytał czy jakoś się tłumaczył. Tak ogólnie to przeraża mnie obojętność wobec wszelkich konfliktów i mam wrażenie, że brak reakcji to wspieranie oprawców. Książkę wpisuję na krótką listę, może znajdę w niej jakieś wytłumaczenie moralne, bo wiedzę o ludobójstwie na pewno. Odwaliłeś Mirku kawał dobrej roboty prezentując wartościowe pozycje. Brawo.
Dzięki za tak bogaty komentarz. Widzę, że co do ONZ mamy bliźniacze opinie. Jeśli o mnie chodzi to potraktuję książkę Geberta jako przewodnik do głębszego poznania niektórych z tu wymienionych ludobójstw. Zwłaszcza chodzi mi o rwandyjskie; mam zamiar wziąć się za książki Tochmana dotyczące tego tematu. Pozdrawiam serdecznie. PS.Jak tylko dam rady strzelę selfika z Gabrysiem i wrzucę fotkę.
Musze uczciwie powiedzieć, że nie czytałam zbyt wielu książek Kinga. Z tych, które czytałam największe wrażenie zrobiło na mnie "Dallas '63". Pierwszym spotkaniem z mistrzem był zbiór opowiadań "Nocna zmiana", pamiętam opowiadanie "Quitters, Inc." o firmie, która ludziom pomaga rzucić palenie, a także "Gzyms" - facet musi obejść dookoła cały budynek idąc po gzymsie, a wysokość na której się znajduje jest spora. Potem była "Carrie" i znowu zachwyt. Natomiast kompletnie mnie nie urzekło "Lśnienie", wymęczyłam się przy tej książce. Za to "Miasteczko Salem" bardzo mi się podobało. Ekranizacje takie jak "Skazani na Shawshank" czy "Zielona mila" uważam za arcydzieła. Bardzo ciekawy film, nie miałam pojęcia, że King grał w zespole rockowym :) Ja z kolei niedawno się dowiedziałam, że miał straszną kosę ze Stanleyem Kubrickiem, reżyserem "Lśnienia", bo uważał, że to zostało zrealizowane kompletnie nie tak, jak on (King) chciał, oczywiście na niekorzyść, wg Kinga.
Witam Cię serdecznie. "Dallas..." ja z kolei nie czytałem. "Quitters..." jest świetne, zwłaszcza ta końcówka gdy świętują sukces przy stole. 😊 To jedno z tych opowiadań, w których widać, lwi literacki pazur Kinga. "Gzyms" też mi zapadł w pamięć. Jeśli jeszcze nie czytałaś, to polecam Ci bardzo "Smętarz dla zwierzaków" (Tylko radzę końcówkę czytać plecami do ściany 😁 ) Mam w kolejce do przeczytania jego "Holly" i "Pudełko z guzikami..." Zobaczymy czy Mistrz trzyma dawną formę. Pozdrawiam .
Uwielbiam Pana słuchać, kanał na najwyższym poziomie. Czy ma Pan na swoim kanale film books shelf tur? Chętnie bym zobaczył jakie ma Pan książki na polkach❤
Witam i bardzo dziekuję za miłe słowo. Co do Pana pytania, to tak- zrobiłem kilka takich odcinków. U mnie zatytułowane są "Podróż po półkach" i jest ich 6 części. No i są unboxingi u mnie zwane rozpaczkingami. TeZ jest kilka takich odcinków. Zaprasam do obejrzenia i pozdrawiam serdecznie.
Podobno "Buszującego..." miał przy sobie Chapman gdy strzelał do Lennona. Nie wiem ile w tym prawdy, ale coś w tej książce jest takiego co wywołuje bunt.
Witam. Też cos kojarzę...wiki to potwierdza.Ale muszę jeszcze raz tę książkę przeczytać- zaskoczyły mnie mało entuzjastyczne wypowiedzi o niej i dały do myślenia. Ja inaczej ją pamiętam, ale to było dawno temu; ciekawe jaki teraz bedzie odbiór. Pozdrawiam.
@@emigrant41 Ja ją przeczytałam w liceum właśnie dlatego, że miałam w rodzinie wielkiego fana Beatlesów i ten tytuł się pojawił. Nie każdemu się ta książka podoba, bywa rozczarowaniem bo to zwykła, cienka pozycja, żadne opus magnum, ale coś w niej jest bo nadal dość dobrze ją pamiętam (a czasy liceum utonęły w mroku dziejów :D ).
Co mogę powiedzieć, jako osoba, która Kinga nie czytała? Widocznie nie lubię się bać; a może boję się za bardzo (tak życiowo), żeby fundować sobie tak dużą dodatkową dawkę grozy. Przeraża mnie również objętość jego książek. Filmy jednak oglądałam (zawsze można zamknąć oczy). Przekonałeś mnie natomiast do opowiadań oraz do biografii. Sama postać Kinga to wspaniały materiał na książkę, zwłaszcza zainteresował mnie "Jak pisać? Pamiętnik rzemieślnika". Jedyną książką, wśród setek, które napisał KIng, która tak naprawdę mnie interesuje (a której nie wymieniłeś) jest "Dallas'63" - podróż w czasie, lata 50-te, 60-te - tak, zdecydowanie chciałabym przeczytać. I mam w swojej biblioteczce.
Rozumiem Twoje podejście, choć muszę powiedzieć, że to bezpieczny rodzaj grozy- zawsze można książkę zamknąć, odłożyć i wziąć się dla rónowagi za np. Davida Lodge'a- on zwykł wprowadzać w nastrój lekki i przyjemny. Poza tym King potrafi także pisać bez kslaycznej grozy (mam tu na myśli wprowadzanie elementów nadprzyrodzonych do tekstu) Plecam tu zwłaszcza te dwa opowiadania (minipowieći właściwie), o których wspominłem już czyli "Shawshank.." i "Ciało" ze zbioru "czwórkowego" "Cztery pory roku" . To pierwsze to opowiadanie o przyjaźni dające potężną dawkę nadziei, to drugie to najpiękniejsze jakie znam opowiadanie o dzieciństwie opowiedziane z wielką nostalgią, ale bez ckliwości. Przyjemność lektury gwarantowana, moim zdaniem. "Dallasu..." nie czytałem (choć wiem o czym jest), więc nie potrafię ocenić. Pozdrawiam serdecznie.
Obejrzałam filmik i jestem pod wrażeniem odpowiedzi i wiedzy. Początek prawie jakbyśmy się umówili. Kapuścińskiego mam na półce ale coś nie mogę lub nie czuję, że może mi sie spodobać. Pozdrawiam serdecznie
WItam! No, to tak, jak ja. Ja, co prawda przebrnąłem przez "To", ale z kolei nie skończyłem "Bastionu"; gdzieś tak po 80 procentach przerzuciłem kartki i sprawdziłem tylko jak się kończy. A takie jego cegły jak "Pod kopułą" czy "Śpiące królewny" uważam, za kompletne porażki (jak na Mistrza, rzecz jasna) I, jak powiadam, też dużo bardziej cenię go a opowiadania (oprócz tych wymienianych jest np. taki krótki tekścik Kinga o tym, jak wygląda życie pośmiertne- ciarki przechodzą. Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo Cię proszę o film na temat Kapuścińskiego,bo po przeczytaniu książki pana Domosławskiego pozostaję w stanie niepewności co do wartości jego twórczości
Obiecuję, że będzie, ale proszę o cierpliwość. Faktycznie, znam osobiście kilkoro ludzi, którym biografia (bardzo dobra zresztą) "Kapuściński non fiction" Domosławskiego mocno zachwiała w uwielbieniu dla tej postaci. U mnie tylko potwierdziła moją opinię o nim, no i dorzuciała dziesiątki argumentów. A to, co sie działo wokół tej publikacji ( i nawet mi nie chodzi o ten proces o wiadome rozdziały) ale jak pewne śrdodowiska zareagowały na tę publikację, jest typowe dla naszej literackiej rzeczywistości po 89 roku. Pozdrawiam serdeznie i jeszcze raz proszę o cierpliwośc.
King opowiadania ma wspaniałe , po przeczytaniu jednego z nich lata temu , nie pamiętam tytułu . W każdym razie od tamtego czasu nie wejdę do przybytku zwanego toi toi. Pozdrawiam serdecznie.
Witam! Chyba wiem, o które opowiadanie chodzi- facet faceta zamyka w toi toi z zemsty za coś z przeszłości i spusza na jakimś odległym wysypisku z wysokiej skarpy. 3/4 opki to próby gościa wydobycia sie z tej matni. Dobre to było! Też nie pamiętam tytułu i w któym zbiorze to się ukazało.☺ Również podrawiam.
Witam i bardzo dziekuję za miłe słowa. Król jest jeden, zgadza się, ale coś ostatnio według mnie osiadł na laurach. Może lektura "Holly" zmieni tu moje zdanie. Pozdrawiam serdecznie.
W latach 90tych zaczytywałem się w horrorach. Właśnie King, ale też Koontz czy niezwykłe popularny u nas Masterton. Niemniej jednak, jedną z najlepszych książek, o ile nie najlepszą książką z tego gatunku, była dla mnie powieść(również sfilmowana) mało znanego pisarza F. Paul Wilsona Twierdza. Zresztą kilka lat temu z przyjemnością przeczytałem ją po raz kolejny. Jak zwykle wciągający odcinek Mirku. Pozdrawiam
Witaj i dzięki za miłe słowo. Koontza czytałem parę rzeczy: "Tik-tak" i "Ścianę strachu" Fajnie sie to czytało i zapadały w pamięć. (Najlepszy dowód, że po ponad ćwierci wieku pamiętam o czym były. No, z grubsza). Jakoś nie kontynouwałem tej znajomości. nie wiem dlaczego, szczerze mówiąc. Mastertona niestety nic, a wiem, że wielu go chwaliło- może jeszcze go spróbuję. Sprawdziełm tego Wilsona- Kurde! Góry Rumunii, oddział SS masakrowany przez coś strasznego i szukający pomocy miejsowego Żyda! No, to mnie zaciekawiło! Pozdrawiam serdecznie i dięki za namiary na tę "Twierdzę"!
Ooooooo kogo ja wiedzę i to z takim tematem. Akurat czytam King jak pisać. 😅 Nadrobiłem wszystkie odcinki i czekam z niecierpliwością na każdy następny jak na najlepszy serial 😅 Pozdrawiam serdecznie 😊
Dzięki za tak ekspresową wypowiedź i za tak miłe słowa! Mnie się "Jak pisać" świetnie czytało" W ogóle gość ma umiejętnośc takiego pisania (opowiadania) jakbyś słuchał opowieści kogoś dobrego znajomego i jest jak najdalszy od zadzierania nosa. Takie przynajmniej potrafi sprawić wrażenie. Przykład (str111) : "Tytuł jednago z popularnych podręczników tresury głosi: "Nie ma czegoś takiego jak zły pies" , ale nie mówcie tego rodzicom dziecka pogryzionego przez pitbulla czy rottweilera, bo z pewnością dadzą wam w dziób" 😊 No i jak go nie lubić? 😉
Mam pecha z wstawianiem komentarza - czyżby to wina youtube'a? Komentarz nie pojawił się, może teraz się uda. Pisałam, ze jestem miłośniczką Paula Austera, ale przeczytałam inne książki niż Ty, Mirku (poza "Trylogią nowojorską, która nam się pokrywa). "Moje" powieści Austera to: "Księżycowy pałac" (o innym obliczu Nowego Jorku, o bezdomnym z Central Parku), "Sunset Park"(o nowojorczykach jako ludziach bardzo oryginalnych, ekscentrycznych, o artystach, intelektualistach), "Niewidzialne" (akcja toczy się również poza Nowym Jorkiem, w Paryżu) oraz moja ukochana "Księga złudzeń" o artyście kina niemego. Na szczęście jeszcze wiele książek Austera przede mną. Był bardzo płodnym pisarzem, a jego styl nie ma sobie równych - gdzieś tak między realnością a fikcją, z dużą dozą tajemniczości, zagadki kryminalnej, no i ten portret miasta niesamowitego i jego ekscentrycznych mieszkańców. Gromadzę sobie książki Siri Hustvedt, żony Austera, również wydawane przez Noir sur Blanc. Zwłaszcza "Świat w płomieniach" to trochę taki manifest feministyczny, o artystce, która wdarła się do męskiego świata sztuki.... koniecznie chcę przeczytać. Niestety nie znam Hansa Helmuta Kirsta. W moich czasach studenckich nie czytaliśmy literatury niemieckiej; królowały amerykańska i iberoamerykańska. Cykl o Mazurach wygląda na bardzo interesujący. Jednak przypomniałam sobie pisarza niemieckojęzycznego (szwajcarskiego), który te ileś lat temu bardzo mi się podobał, a teraz wydaje się zapomniany - Max Frisch. Ciekawe czy znasz: "Homo Faber", "Stiller", "Powiedzmy Gantenbein". W sam raz do cyklu PNZ 🙂
Witam i dziękuję za tak piękny i bogaty post. Co do Austera, faktycznie, można powiedzieć, że nie licząc trylogi dobraliśmy się do niego z dwóch różnych stron. 😊Zwłaszcza zaciekawił mnie ten "Księżycowy pałac". Z tego, co Pani pisze, fajnie będzie go porównać z "Antygoną w NY" Głowackiego, bo to chyba będą różne ujęcia tego samego tematu. Zobaczymy, bo mam zamiar, kontynuować i poszerzać moją znajomość z Austerem. Twórczości żony Austera nie znam w ogóle (na razie), ale Siri jest bardzo częśto wspominana w książce "Tu i teraz" (Auster i Coetzee), o której mówiłem. Nic dziwnego, bo to dość osobista korespondencja między obydwoma pisarzami. Co do Kirsta, to nic straconego; można go dostać bez problemów w dużym wyborze na allegro i to niedrogo. Sokoro Pani zamierza go poznać, to proponuję (jak Pani Magdzie z kanału Poczytajmy coś) zacząć od "Pan Bóg śpi na Mazurach" i potem "Wilków", ale decyzja, oczywiście będzie należeć do Pani. No i Max Frisch- niesamowite, ale zupełnie niedawno postanowiłem zacząć poznawać tego pisarza (słyszałem o nim, rzecz jasna) i mając do wyboru "Homo faber" właśnie i "Dziennik berliński" wybrałem to drugie. (idzie do mnie). HF mam w planach zakupowych stuprocentowo. Pozdrawiam serdecznie.
@@emigrant41 Dzięki za odpowiedź :-) Rzeczywiście może uda mi się zdobyć "Pan Bóg śpi na Mazurach" - bardzo jestem ciekawa tej zupełnie innej perspektywy. Ja mam na imię Ania i głupio się czuję, gdy mówisz mi per "Pani". Pozdrawiam Mirku :-)
P. Auster wspaniały ❤😊 czytałam wszystkie jego książki już w latach 80 tych za wyjątkiem pierwszej książki. Cenię Austera za styl i jego osobowość!!! Emerytka z Wiednia 🌷
Witam Panią bardzo serdecznie. Cieszę się, że podzielamy fascynację prozą Austera. Jest jednym z tych pisarzy, co do którym uważam, że to iż nie dostali Nobla to po prostu granda. Polecam się z kolejnymi filmikami i dziekuję za kwiatka- w rewanżu- 🍰🌹😊
Raz do roku sięgam po 2-3 książki Kirsta. Bardzo dobry przekaz. Dobry język. Piękna forma. Dla mnie mistrz gatunku. Ulubione książki: Wilki, Błyskawiczne dziewczyny, Fabryka oficerów.
Witam! "Błyskawiczne dziewczyny" to moja zaległość... Znaczy, jesli chodzi o Kirsta. 🙂Pozostałe dwie też umieszczam na kirstowym podium. Pozdrawiam serdecznie
