Łucznik - maszyna do pisania (nie do strzelania) [TOWARY MODNE 44] 

Znakomita seria. A tak na marginesie - jakich czasów doczekaliśmy, że amatorzy-pasjonaci (absolutnie bez negatywnego podtekstu) wstawiają na youtube takie ciekawe filmy, a na discovery możemy sobie obejrzeć zbieraczy złomu...

Ten kanał to istna skarbnica wiedzy, zwłaszcza, gdy ma się te 22 lata i z częścia z tych sprzętów nie spotkało się nigdy w życiu, a chcę się zobaczyć o czym wspominają rodzice, dziadkowie, czy też starsi koledzy. ;)

Jeden z fajniejszych odcinków - dzięki za "podziemie" i w ogóle za wszystko. Niech się tobie wiedzie.

kupiłem ostatnio 6 latkowi. Radochy co nie miara , literki opanowane ❤️

13:50 - Piękny donos :D Taki z epoki :D

A propos ukrywania niezarejestrowanych maszyn i charakterystyki pisowni każdego egzemplarza przypomniał mi się film Życie na podsłuchu. Bardzo polecam!

Świetny odcinek jak zawsze ! Gratuluję wiedzy i świętego grala w postaci umiejętności przekazania jej istotnych elementów w sposób zrozumiały dla każdego. Pojawił się edytor tekstu TAG. Myślę, że pakiet biurowy Tag & TIG zasługuje na cały odcinek. O ile TIG jest dziś mało przydatny o tyle TAG jest w pełni funkcjonalnym edytorem nawet dziś. Czasem się nim bawię przez sentyment. Dzięki wbudowanym konwerterom bez najmniejszego problemu da się przenieść tekst w TAGu do dowolnego innego współczesnego edytora, aby np. wydrukować pracę. Współczesne drukarki już nie obsługują DOSa a i DOSBox trudno współpracuje z peryferiami. Można to zrobić jednym tapnięciem, dzięki kojarzeniom rozszerzeń w Norton Commanderze, czy DOS Navigatorze lub prostym skryptem *.bat. TAG potrafi rysować bardzo skomplikowane tabele i obsługuje wstawianie grafiki w PCX. A teraz ciekawostka. Śpiewnik Pana Krzysztofa Daukszewicza pt. "Piosenki z Życiorysem" powstał w... TAGu. Pisaliśmy go w trzech. Tekst we dwóch. Jeden dyktował, drugi pisał i się zmienialiśmy co jakiś czas. TAGa znali wtedy wszyscy, więc był to najszybszy sposób przepisania rękopisu. Później tekst z formatu TAG był konwertowany do Ventura Publisher. Nuty to była ciekawa sprawa. Tym zajął się ten trzeci. Nie, nie przepisywał nut ! Albo grał z pamięci na syntezatorze, albo z nuty rękopisu a resztę roboty zrobił interfejs MIDI. Tak przygotowany materiał zapisany był już bodaj w Postscipt, nagrany na "pehadło" (Portable Hard Disk), czyli zewnętrzny dysk twardy podłączany do Centronics i zasilany ze złącza klawiatury DIN, szło to do drukarni na druk próbny, do korekty, z powrotem do nas na poprawki. Poprawki już się nanosiło w Venturze. Komputerem był AT 286, grafika HGC (tzw. Hercules) o rozdzielczości 720x3487 w dwóch kolorach. Dla tych, którzy lubią retro trochę staroci na mojej stronie rabsat.pl Jest tam mnóstwo starych programów i gier do uruchomienia jednym kliknięciem (skonfigurowany Dosbox jest już opakowany zarówno dla Windows, jak i Mac OS X w wersji Intel i PowerPC) i drugie tyle, które jeszcze czeka na zrobienie gotowych jedno-klikalnych appek. Pozdrawiam i czekam z niedosytem na kolejne odcinki.

Ależ mi Pan sprawił radość tym odcinkiem! Mój tata jest dziennikarzem (zawód dziedziczny), więc jako dziecko stukot maszyny do pisania - niemal identycznego łucznika jak ten na filmie, tyle że chyba w wersji z krótszym wałkiem, czyli przenośnej - uważałem za coś absolutnie naturalnego oraz sygnał, żeby nie wchodzić do pokoju, gdzie ojciec pracuje. Z czasem sam zacząłem pisać - i to na tej samej maszynie, którą w końcu dostałem. Pisałem na niej jakieś swoje pierwsze teksty przez dobrych kilka lat, jeszcze w Peerelu i na początku III RP, zanim przesiadłem się na pierwszego olbrzymiego laptopa. Pamiętam wszystkie te detale, regulatory, nastawniki, zwłaszcza że maszyna wciąż stoi w moim rodzinnym domu (są nawet dwie, bo druga to model chyba z lat 60., należała do mojej babci), ale i tak dowiedziałem się z filmu czegoś nowego. Mianowicie nigdy nie wpadłem na to, do czego służą te małe otworki w szybkach po obu stronach okienka, gdzie uderza czcionka. A teraz już wiem: do kreślenia linii i rysowania tabel. Jeszcze raz dzięki!

Jak zwykle bardzo "słusznie i poprawnie" zrobiony odcinek. Mój pierwszy kontakt z maszyną do pisania miał miejsce gdy miałem 5 lat. Moja mam pracowała na tzw. "dalekopisach" (ciekawe czy młodsi widzowie wiedzą co to takiego było). Zabierała mnie nieraz w niedzielę do pracy i włączała taki dalekopis a ja mogłem do woli stukać w klawisze. To co tam wstukałem pojawiało się na wąskiej papierowej taśmie, która była z drugiej strony pokryta klejem gumowym (jak dzisiejsze znaczki pocztowe). Ale najfajniejszą wówczas dla mnie funkcją dalekopisu była możliwość zapisania tekstu na tzw. taśmie perforowanej (dziurkowanej). Była to swego rodzaju "pamięć masowa". Tekst zapisany w postaci dziurek na taśmie można było kilkukrotnie użyć - wkładając ją do specjalnego "czytnika dziurek", który po uruchomieniu dekodował i wpisywał zakodowany na taśmie tekst, ponownie na tekst literowy na wąskiej papierowej taśmie. Oh, co za niesamowita frajda dla pięciolatka.

Miłe wspomnienia. Jedno zastrzeżenie - ustalak rejestru to nie CAPS LOCK a SHIFT LOCK. Różnica jest taka, że CAPS LOCK nie zmienia rejestru na znakach specjalnych. Że to jest faktycznie rozróżniane, widać np. na klawiaturach komputerów BBC, które miały oba te klawisze. Pozdrawiam.

"Jednym z punktów honoru tych, którzy go nie mieli" piękne :)

Nigdy tak dokładnie tej maszyny nie obejrzałem, a miałem z nią za młodu wiele razy do czynienia. To była wspaniała zabawa jednocześnie.

Takie maszyny to była wspaniała zabawa dla mnie w szczenięcym wieku. Najbardziej podobały mi się takie, w których z tyłu całego ruchomego mechanizmu wałka były takie blaszki do ustawiania tabulacji, TAB miał specjalny klawisz. Po naciśnięciu TAB cały mechanizm lecial w lewo i ztrzymywał się na ustawionej blaszce. Należało wtedy pokryjomu wcisnąć wszystkie blaszki w dół i czekać aż pani maszynistka wróci i zacznie stukać jakieś tabele. Wtedy sprężyna ciągnęła cały platen aż do oporu, nabierając prędkości! Szybciej,,, szybciej! Łup! A ja w nogi :)

W technikum budowlanym w Lublinie napisałem pracę dyplomową na takiej maszynie o ściskaniu materiałów. Był rok 2002 a ja nie potrzebowałem i nie miałem jeszcze komputera. Największy problem stanowiły wzory piętrowe z nawiasami :)

Fajny odcinek, ale poproszę o jeszcze fajniejszy. Poświęcony dla odmiany historii powstania konstrukcji maszyny do pisania: pokazujesz intrygujący zestaw rycin prezentujących różne konstrukcje maszyn do pisania, niektóre wyglądają obłędnie i chętnie bym na ich temat się dowiedział czegoś więcej.

Jako dziecko na przełomie lat 80/90 pisałem sobie na maszynie w sekretariacie szkolnym...babcia sekretarka dbała abym się nie nudził:) Jak zwykle ciekawie 👍

Mogę z dumą powiedzieć że i moja babcia i mój kolega z pracy odbierali te maszyny do pisania na kontroli jakości. Pozdrawiam z Radomia

Całkiem nie tak dawno temu przedmiot „maszynopisanie” był na pierwszym roku mojego liceum ekonomicznego. I mówiąc szczerze - bardzo mi się przydaje w życiu możliwość szybkiego i bezwzrokowego pisania. Tempem zaginam cały czas rówieśników swojego syna.

Mega ważny film

Świetny odcinek, mam 17 lat i kupiłem maszynę Łucznik 1303, a pan o niej wyczerpująco opowiedział, dziękuję. W sumie wszystkie pana filmy są porządnie zrobione i komuś kto nie znał tych czasów, taki film daje klarowny obraz jak było.

moje 3 grosze; w czasach maszyn wielu artystów tworzyło grafiki dzięki temu wynalazkowi. po drugie nieodłącznym elementem była kalka. tu pomysłowość jej wykorzystania była wielka. nie było nadruków na ubraniach ale wystarczyło bawełniany podkoszulek (tak się to wtedy nazywało) rozpiąć na desce, wyciąć z kalki wzór albo napis albo przysłonić kalkę szablonem z papieru i przez wilgotną ściereczkę przeprasować żelazkiem. utrwalona w wodzie z octem była powodem zazdrości. dziękuję za odcinek i serdecznie pozdrawiam:)

Nie miałam pojęcia o możliwości rysowania tabeli, a bawiłam się za czasów szkolnych maszyną Erica (jeśli dobrze pamiętam nazwę) i później jakąś elektryczną. Pouczajacy film, dziękuję. 👍

Wspamiały odcinek, o tym co lubię, czyli technice biurowej.

Kapitalny klimat retro, który tak uwielbiam! 👍 👍 👍 👍 👍 👍 👍 🍀

W latach 80 pracowałem w zakładach Lumel w Zielonej Górze i pamietam że była tam zatrudniona miła zresztą pani, która na maszynie łucznik wystukiwała kolejne numery seryjne na tabliczkach znamionowych naklejanych na nasze wyroby. Cały dzień stukała te numery. Ale dzięki takim metodom pracy PRL nie znała bezrobocia.

Zamiana QWERTZ na QWERTY za oceanem wynikła głównie z tego, że za pomocą tego drugiego układu można było napisać TYPEWRITER używając tylko górnych klawiszy co bardzo dobrze wyglądało na prezentacjach pierwszych tego typu urządzeń.

Witam chcę powiedzieć, że podziwiam Pana, gdyż ma pan wszechstronne zainteresowania.

Posiadam taką samą w walizce. Teraz jak już kilkanaście lat nie używana fajnie sobie przypomnieć funkcje.

Moja głowa eksplodowała. Najpierw dowiedziałem się, że mogę jednak robić duże "Ś", a teraz jeszcze tabelki. Najlepszy kanał na YT! ^__^

Panie Adamie - pana można słuchać na okrągło 👍👍👍

Świetny odcinek, ostatnio patrzyłem na ceny maszyn do pisania w Internecie. Jako dziecko bawiłem się maszynami na statku PLO

Genialne jak zwykle i pozdrawiam Adama Śmiałka! Caly odcinek przypominałem sobie ruchy na maszynie do pisania Olivetti. A kiedy na koniec odcinka zobaczyłem screen polskiego edytora TAG w trybie EGA... Booshe!!! Rok 1991... Pierwsze PCty z edytorem tekstu! Dziękuję wszystkim ludziom, którzy czasem za pomocą swoich filmów fundują mi kapsułę czasu!

Z tego co pamiętam, jeszcze była dźwignia pozwalająca podnieść rolki dociskowe dzięki czemu można było wyprostować krzywo "wkręconą" kartkę papieru bez wyciągania jej. Zmiana kierunku biegu taśmy barwiącej też realizowała się jakoś automatycznie, teraz już nie pamiętam jak, ale ten mechanizm był wrażliwy na złą regulację.

Jeszcze w 1995 roku mieliśmy pożyczoną od kogoś maszynę, gdy jeszcze nie było komputera w domu. Policja też bardzo długo używała maszyn.

Nie znam lepszego kanału na YT.

Pisanie depesz z teleksów i robienie poprawek na kołonotatniku, to była mordęga dla początkującego dziennikarza. :D

No ale w tę klawiaturę nie da się nakruszyć 😆 Kapitalny retro temat👍

Pamiętam jak pierwszy raz widziałem takie czarodziejski urządzenie...... miałem z 7 lat... i to była magia.Dziś wszystko jest proste i łatwe , co jednaka powoduje że ludziom brak chęci i ambicji.

Miałem kiedyś jakąś zagraniczną, ale oddałem. Teraz anonimy piszę na drukarce 😅👍👏

15:12.. Trafne podsumowanie. Jeżeli kiedykolwiek autodestrukcyjna natura człowieka doprowadzi do postapokalipsy (realia podobne do uniwersum serii "Fallout") to urządzenia w pełni mechaniczne będą na wagę złota.

Dziękuję za kolejny film.

Jak zawsze świetny odcinek

Uwielbiam ten kanał!

Jak zawsze ŚWIETNY materiał

To ja tu sobie ten kanał powoluczku oglądam, a tu się okazuje, że korzenie Pan ma w moim rodzinnym miasteczku, tudzież okolicach! Ależ jajko. Zabawnie!

Świetny odcinek Panie Adamie, super się ogląda Pana produkcje.

Świetny materiał. Nie powiedziałeś jeszcze o pisaniu na cienkiej blaszce lub na papierze za pomocą specjalnej taśmy, ktore służyły potem jako matryce w powielaczach.

Świetny odcinek - nie wiedziałem o tylu funkcjach mojej maszyny do pisania. Panie Adamie proszę zmontować odcinek o aparacie Agat. Pozdrawiam

Miałem w czasach PRL-u dwa egzemplarze takich maszyn do pisania. Ale nigdy nie było problemu przy zakupie i nie było obowiązku rejestrowania. Tym bardziej to ciekawe że jak chciałem kupić aparaturę do zdalnego sterowania modeli to w sklepie (Składnica Harcerska) musiałem przedstawić aktualne zezwolenie na posiadanie i używanie takich urządzeń wydane Państwową Inspekcję Radiową. Potem miałem (i jeszcze mam) maszynę do pisania elektryczną Olivetti. Tu już był znaczny postęp bo były dwie taśmy i można było usuwać błędnie napisane litery drugą taśmą. Były także wymienne głowice z różnymi rodzajami czcionek. W takich maszynach po naciśnięciu klawisza podstawia się odpowiednia litera z plastikowej tarczy z wzorami liter. Nie ma całej tej mechaniki i ogromnej ilości dźwigni z literami. Pisało się praktycznie jak na komputerze. W czasach kiedy królowały maszyny do pisania w dużych zakładach pracy były nawet wyodrębniona tzw. hale maszyn gdzie maszynistki przepisywały teksty na różne potrzeby.

Przypomniało mi się pismo maszynowe znalezione we walizce u znajomych, z połowy 1981 roku, o możliwość zakupu telewizora kolorowego (!) poza kolejnością dla weterana II WŚ ;)

Do lokalnego komitetu partii - Ładnie napisane. Tak wicie , rozumicie , po linii. Dziś też mamy takie dziwne czasy , kto wie co tam somsiad szkrobie do komitetu jedynej słusznej partii w tym swoim e-mailu ...

Nie wiedziałem że ten temat mnie tak wciągnie. Gratuluję super materiał

Żałuję, że można dać tylko jeden lajk! Świetny pomysł z tym zobrazowaniem jakość kopii z kalką! Rewelacja! Maszyny do pisania towarzyszyły mi od dziecka, i pamiętam jak (był taki moment) konkurowały z pierwszymi popularnymi komputerami. Sam mam NRDowską maszynę do pisania marki Rheinmetall, taka pamiątka po dziadku. I mimo, że żyjemy w wieku XXI mam dla niej jedno praktyczne zastosowanie: bawię się fotografią analogową, i używam maszyny do opisywania samoprzylepnych naklejek którymi opisuje swoje papierowe odbitki. Latem jak przygotowywałem swoją skromną wystawę, siedziałem przez kilka dni intensywnie tłukąc w klawisze przy otwartym oknie... wzbudzając tym żywe zainteresowanie sąsiadów!

Jak zwykle świetny film, już sam tytuł mnie zachwycił hehe

Jak byłem mały to uwielbiałem u mamy w pracy bawić się maszyną - tworzyłem różne "pisma", "zaświadczenia", itp. Zdarzało się, że pół minuty potrzebowałem na znalezienie odpowiedniego klawisza.

W 2001 roku rozbierałem magazyny po Łucznik tam były bułgarskie układarki na palety (regały ) chyba 9 poziomów do góry i 30 na szerokość . Czyli na jednej ścianie było 90 palet metalowych z częściami do maszyn do pisania.

Doskonały film. Dziękuję. Aż mi się łezka w oku zakręciła bo przypomniałem sobie ile setek godzin spędziłem nad maszyną do pisania marki Erika (produkt z DDR), a później nad wielkim biurowym Łucznikiem. pozdrawiam

Świetny film. Gdy byłem dzieckiem maszyna do pisania była dla mnie największą atrakcją, gdy któreś z rodziców zabrało mnie do pracy.

Ciągle psująca się głowicowa ajbiemka + maszynistka na ostatnim piętrze bez windy, coś jak K3 bez tlenu i w zimie ;)

Pamiętam jak kupiłem dokładnie ten sam model łucznika ponad 10 lat temu w lombardzie za 100zł. Wciąż jestem zadowolony z jego posiadania.

Majstersztyk Pani Adamie. Pozdrawiam serdecznie.

Super odcinek jak zawsze, przydałoby się trochę więcej o historii maszyny, tak to szybko zleciało. No i donos pierwsza klasa! :DDD

A ja mam maszyne torpedo z 1955r. Z niemiecka trzcionka w bardzo dobrym stanie i niedawno po kupieniu nowej tasiemki pisze na niej czesto co sprawia mi ogromna przyjemnosc:)

Ja kiedyś w roku 2016 przepisywałem Faktury na takiej maszynie

Pamiętam jak za dzieciaka chodziłem z rodzicami do niestety już nie żyjącego Dr. Janickiego z Barczewa. Co rzucało się w oczy, to że recept nie gryzmolił słynnym lekarskim charakterem pisma tylko wypisywał na czarnej maszynie Mercedes.

Świetny film, bardzo fajnie pokazujesz dawną technikę, proszę o więcej. Chciałbym tylko sprostować jedną informację. Maszyny trzeba było rejestrować w latach sześćdziesiątych i pewnie wcześniejszych. Moja mama zamieniła starego wysłużonego Remingtona na Łucznika gdzieś w okolicach 1976 - 1978, nie było obowiązku rejestracji. Jeżeli dobrze pamiętam obowiązek wrócił w stanie wojennym.

Jestem dogłębnie wzruszona. Faktycznie dźwięki urządzeń mają silne powiązania w pamięci. To tak jak usłyszałam pralkę automatkę z 75go po jej ostatniej naprawie. Gra! Niestety już więcej się nie udała ta sztuka bo w końcu prawdopodobnie gumy zaczęły przeciekać. A szkoda bo można by było nagrać te dźwięki.

Zauważyłem, że ma Pan sporą wiedzę z dziedziny elektroniki. Może zrobiłby Pan materiał na temat widikonu? Jakiś czas temu dowiedziałem się, że to właśnie ze względu na wykorzystanie lampy na filmach telewizyjnych z lat 70/80 występuje charakterystyczne rozmywanie się światła, szczególnie zauważalne na filmach z różnego rodzaju koncertów. Do dzisiaj jestem ciekaw co dokładnie odpowiadało za smugi światła. Czytałem też, że różni producenci w tym chyba Phillips aż do czasów nadejścia sensorów CCD starali się to wyeliminować, m.in. używając różnych powłok stosowanych na „sensor” lampy. Tak naprawdę to chętnie bym zobaczył w ogóle całą drogę od pierwszych lamp elektronowych po złożone sensory z milionami pikseli. Pozdrawiam. :)

W latach 90-tych w ramach wędrówki edukacyjnej z MON trafiłem do szkoły technik (chyba) administracji. Jednym z przedmiotów było maszynopisanie... Jako że była to już ewidentnie era komputerów to jakoś specjalnie do przedmiotu się nie przykładalismy... Ale zaliczyć trzeba było. No to pisało się te wprawki typu abc abc abc i tak po 10 stron... Kolega wpadł na pomysł że zrobi to na kompie i także to popełnił. Sprawa się rypła bo nauczycielka przedmiotu zaniosla to do gościa od informatyki i ten rozpoznał trik że zastosowano drukarkę komputerową. Kolega dostał kolejne zadanie i by zaliczyć musiał w ciągu 2 dni dostarczyć chyba z 100 stron wprawki. Po dwóch dniach przyniósł bezbłędnie je zrobione. Nauczycielka robotę odebrała. Wygłosiła mentorskim tonem odę do uczciwości etc... Kolega został wzięty na spytki i po chwili wyjaśnił nam jak to zrobił. Otóż on jako bardzo dobry informatyk i elektronik na chybcika dorwał jakąś elektroniczną maszynę do pisania, dorobił interfejs, wybrał odpowiedni tryb pisania maszyny i sprawę załatwił kompem w pół godziny...

Ten odcinek byl rewelacyjny. Pamietam z dzicinstwa rzutnik Ania czy cos takiego? Mielismy zestaw kilku bajek...nostalgia ;) Moze pomysl na odcinek w przyszlosci.

Dziękuję.

Adam dziekuje za te wspaniale filmy jak bys mogl zrobic film o radiu Koliber albo Szarotka bardzo bym sie cieszyl w dziecinstwie widzialem te cuda

Każdy, kto był w biurze lub na komisariacie dobrze pamięta dźwięk stukających maszyn do pisania...

Kolejny raz mogę na tym kanale napisać, że mam przedmiot z filmu. :D

9:20 - blokada wałka w późniejszych 1303 była obsługiwana spodu wózka (o ile dobrze pamiętam) a nie "z poziomu klawiatury" ;) 13:00 - w 1303 taśma po dojściu do końca (jeśli była zahaczona w ząbkach na szpulach) powinna automatycznie zmienić kierunek. Ten mechanizm jednak często nie działa poprawnie ;)

Taka sama maszyna stoi u mnie w walizce w szafie. Nie używana od dwudziestu paru lat bo wtedy zakupiłem komputer. Stan idealny. Zapomniałem już jak to było. Ale pracę dyplomową pisałem już w Word97 . Łezka się w oku kręci bo nawet ten Word 97 to już historia.

Do dzisiaj korzystam z maszyny do pisania, Czechosłowackiej produkcji - Consul. Stan idealny. Posiadam też poradnik z lat chyba '70 - Jak zacząć pisać na maszynie. Czcionki też trzeba czyścić i najlepiej sprawdza się do tego patyczek do dłubania w zębach :> pisanie za pomocą takiej maszyny to czysta przyjemność

W domu mam jeszcze maszynę Mercedes bodaj z lat 30. Mój brat w latach 80. napisał na niej pracę dyplomową na papierze kredowym. Działa do dziś i ma urwaną tylko jedną czcionkę. Ma polskie litery.

Maszyna do pisania przyda się także współcześnie, do wypełniania różnych formularzy papierowych, pisania adresu na kopercie. Kilka lat temu sam kupiłem taką maszynę do tych celów po tym, jak musiałem ręcznie wypełnić jakiś dłuższy formularz na dwie strony A4, a czyność miała miejsce w domu. Od tego momentu, jak pisze adresy na kopercie, wypełniam druczek potwierdzenia nadania lub nawet potwierdzenia odbioru, czy inny formularz, to korzystam z maszyny do pisania. Nad komputerem ma taką przewagę, że po wprowadzeniu kartki mogę od razu ustawić tam, gdzie chcę pisac i od razu wpisać to, co mam wpisać. A na komputerze, to musiałbym mierzyć linijką, dopasowywać pozycje, wykonać próbny wydruk, a w przypadku jednego czy dwóch egzemplarzy formularza, przygotowanie wypełniania za pomocą komputera zajmie kilka razy tyle czasu niż samo wypełnianie.

Jak zwykle wspaniale. Szczególnie wzruszył mnie widok edytora TAG ;). Ale miałbym szczególną prośbę, może nagrałby Pan mini dodatek z dźwiękami maszyny? Zabrakło mi tej symfonii stuknięć, kliknięć i dzwoneczków - choć słyszałem je cały czas w głowie patrząc na kolejne sceny. Pozdrawiam!

Maszyna jak maszyna, ale ten donos na o. Badyla Wiesława, to mnie rozwalił na łopatki :) Piękny tekst. Niby śmieszne, a trochę jakby prawdziwe. W każdym razie lajkuje, subuje i "dołanczam" pozdrowienia :)

13:57 haha. Tutaj powinno być tw. Bolek.

Zbieżność nazwisk lub Pana dziadek to moja rodzina

Mam Underwooda, ale o nietypowym układzie - był przerabiany w latach 50-tych z czeskich czcionek i do dzisiaj gdy mocniej bije się ś, to wdać cień "ptaszka"... Oczywiście maszyna tylko zbiera kurz na szafie, ale jest.

Jak zwykle super. Apropopo kopii, zawsze zastanawiało mnie dlaczego ołówek kopiowy nazywa się kopiowy? Pamiętam z dzieciństwa te niebieskie języki od ślinienie go. Ale co to miało wspólnego z kopiowaniem?

Łapka w górę i oglądamy :)

15:07 Na Tagu przepisałem pracę magisterską mojej żony cyrylicą :) Drukowaliśmy to na drukarce igłowej

W zakładach Łucznik produkowano nie tylko maszyny do pisania. Kiedyś krążyła taka opowieść. Pewna kobieta po wielu latach pracy odchodziła na emeryturę. Dyrekcja postanowiła dać jej jakiś prezent z tej okazji. Zapytano się jej wprost co by chciała. Kobieta na to odpowiedziała że chce maszynę do szycia. Nastąpiło zdziwienie. I dyrektor powiedział wprost wiadomo że ludzie wynoszą różne części to do tej pory pani sobie jej nie wyniosła. Na to odpowiedziała kobieta wynosiłam ale za każdym razem jak próbowałam złożyć to wychodził mi Kałasznikow a nie maszyna do szycia.

Będąc nastolatkiem dość biegle posługiwałem się maszyną, ale na komputer ta sprawność jakoś mi się nie przeniosła.

Pierwsze treningi pistoletu pneumatycznego odbyłem na broni produkcji "predom-łucznik". miłe wspomnienia:) dziękuję za film !

Mam niebieskiego Consula. Jest świetny piszę na nim często

A ja napisałem pracę dyplomową w TAGu :-) Był jeszcze TIG (chyba arkusz kalkulacyjny ale tego już nie widziałem)

miałem w podstawówce taką maszynę i pisałem na niej swoje pierwsze opowiadania :)

Pamiętam jeszcze jak w pracy był dział maszynistek. W moim zakładzie w latach 80-tych około 5 pań. Były bardzo ważne ale i strasznie zapracowane. Zwykły technolog jakim byłem wypełniał druki ręcznie i mógł tylko pomarzyć o skorzystaniu z ich usług.

Super odcinek. Chciałbym jednak być poinformowany kiedy będzie maszynę Pan sprzedawał. Dla naszego obopólnego dobra, powinnismy wiedzieć w jakie ręce trafi. No, chyba że zechce to Pan zachować w tajemnicy....

13:50 myślę że kilkadziesiąt dziennie, o wiele lepszych donosów powstaje do dzisiaj np. na Szkolnej 17 ;)

Mam do tej pory taką maszynę. W roku 1996 pisałem na niej pracę magisterską, a kiedy napisałem, to wszystko przepisywałem na komputerze u kolegi, który był informatykiem. Najgorsze było przepisywanie, bo kiedy pisałem, to był "twórczy zapał" i nie czułem się zmęczony. Najlepsze było to, że można było zmienić kolor czcionki. Teraz czekam na film o maszynie do szycia "Łucznik". Też ją mam, cha, cha, cha!

We wczesnych latach 90tych, w szkole dla słabowidzących i niewidomych uczyła mnie maszynopisania kompletnie stuknięta nauczycielka. Chyba ciągły hałas starych, rozklekotanych maszyn jej zaszkodził. Ideą tych zajęć było dać niepełnosprawnym przynajmniej jeden fach w rękach, albowiem brak wzroku nie przeszkadza w bezwzrokowym pisaniu. Przeszkadza w sprawdzaniu błędów... Jeszcze taka ciekawostka: maszyny do pisania są czasem używane do sporządzania istotnych dokumentów ze względu na fakt, iż każda jest równie unikalna, co odcisk palca, co mocno utrudnia podrobienie istniejącego dokumentu. Często ten fakt był też używany przy zbieraniu dowodów przeciw kryminalistom. Przykładowo maszynopis manifestu Teda Kaczynskiego, znanego jako Unabomber dal pretekst do rewizji i jego aresztowania. Maszynopis ów Unabomber wysłał do prasy, ale bodaj jego brat dostał kopię do recenzji, rozpoznał fragmenty opublikowane w mediach i zgłosił się z informacją, kto może być sprawcą. Kopia została porównana, i FBI uzyskało nakaz rewizji w celu odnalezienia m.in. maszyny do pisania...

Wspaniały film. Nawet nie wiedziałem, że maszyna do pisania była aż tak bardzo zaawansowanym i fascynującym urządzeniem. Niemniej jednak nadal cenię, że w komputerach jest możliwość poprawiania błędów. Choć zaskoczyło mnie, że maszyna też dawała taką możliwość, ale niestety tylko częściowo. Kilkanaście tygodni temu dowiedziałem się, jak Japończycy na komputerze lub telefonie piszą chińskie znaki, skoro tych znaków jest aż ponad 5 tys. Ale zaczęło mnie zastanawiać, jak Japończycy pisali na maszynie do pisania?

Maszyna do pisania przydaje się też i dzisiaj, co widzę po sobie. Jak potrzebuję wysłać do jakiejś instytucji list ZPO, to muszę 3 razy napisać swój adres i adres odbiorcy, bo oba adresy są w trzech miejscach. Jak potrzebuję wysłać paczkę, to muszę adresy mocno napisać, żeby odbiły się na kopiach i były czytelne. Nie lubię pisania ręcznego, a szczególnie, gdy musi być ono wyraźne. Jak np. nr domu w adresie będzie źle odczytany, to w najlepszym wypadku przesyłka wróci, a w najgorszym trafi do innej osoby, która wyrzuci do śmieci, a ja nie będę o niczym wiedział. Właśnie do tego, a także do wypełniania różnych formularzy i dokumentów jakieś 3 lata temu kupiłem maszynę Robotron 24 na Allegro. W połączeniu z długopisem w celu dorysowania brakujących elementów, jak np. @, czy nawet nawiasy (dopiero po zakupie zauważyłem, że w tej maszynie nie ma nawiasów, ale to nie problem, bo w moich zastosowaniach raczej się ich nie używa). Kiedyś musiałem wypełnić w domu dostarczony i szczegółowy formularz na kilka stron A4 i podczas jego wypełniania nie miałem jeszcze maszyny do pisania, a miałem myśli, że bardzo by się ona wtedy przydała.