Το 2012 έξω από το σταθμό του Ντίσελντορφ άφηνα ένα κοριτσι που αγαπούσα. σπουδαγμένοι στα χρόνια της ευημερίας και στα χρόνια της κρίσης στην αγορά εργασίας, μαυρίλα η Ελλαδιτσα μας για μας τους μη έχοντες. Εγώ μάγειρας στην Ολλανδία αυτή σε εστιατόρια στο Μόναχο. Ξεκίνησε το τραίνο και και στο τζάμι κολλημένη με δακρυσμενα μάτια ανοιγοκλησε τα χείλια 'σ αγαπω'. Οπότε ακούω αυτό το τραγούδι θυμάμαι αυτη τη στιγμή.Οπως έλεγε και ο Παππούς αυτά τα τραγούδια από τη ζωή βγαλμένα είναι .
Καλά, χάθηκαν τα εστιατόρια σε Ολλανδία και Μόναχο...Εδώ άλλοι ξενιτευονται για να είναι με το τέρι τους. Εκτός κι αν είναι άλλοι οι λόγοι... Κάποτε οι άνθρωποι τα βρισκανε...Σήμερα κάνουμε τα εύκολα δύσκολα!
Καί πώς καί δεν διετήρησες κάποιαν επικοινωνίαν μαζί της; Δεν υπήρχαν τότε κοινοί φίλοι, συνεργάτες ή ό,τι άλλον; Επίσης, πώς καί δεν ζήτησες έστω ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της, ένα τηλέφωνό της κ.λ.π.;
Δεν έχουν όλες οι ιστορίες αγάπης happy end. Άμα ήταν έτσι,ολοι θα παντρευομασταν τα κορίτσια που ερωτεύτηκαμε στα 16 μας. Δεν είναι αυτό το θέμα. Ναι θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά τα πράγματα, αλλα δεν έγιναν. Άνθρωποι παντρεμένοι με οικογένειά χωρίζουν κτλ.Ειχαμε μπλέξει μαζί κάνα δίμηνο αφού είχαμε ήδη κανονίσει ο καθένας χωριά να ξενιτευτουμε.Μεσα σε αυτές τις συνθήκες γίνανε λάθη ,ήμουνα και μικροτερος κτλ κτλ.Δεν έγραψα το σχόλιο για να το παίξω μάγκας. Αλλά είναι το παράπονο ότι αν η χώρα μου μας έδινε εργασία με αξιοπρέπεια δεν θα αναγκαζομουνα να μπω σε αυτή τη διαδικασία και ίσως ήμασταν μαζί τωρα.Ισως και όχι. Αλλά πολλες αγάπες σβήσανε έτσι άδοξα.Και για αυτό υπάρχουν και τα τραγούδια.
Tube el honor de conocer al SR Dalaras en uno de mis viajes a ese maravilloso país que es Grecia, me gustaría saver cuando estará por España y poder ir a su concierto, su música la escucho diariamente, es la erencia que me dejo mi marido, que también ñnacido en Atenas Grecia
αυτα ειναι τραγουδια ποσο δικιο εχεις εμεις της νεολαιας σκοτωσαμε την μουσικη με τις προτημισεις και με την υποστηριξη των νεων καλιταχνων στον τροπο που οδευονται.σημαντικο ειν απισης καπου το ακουσα οτι περα απτις προτιμησειις του κοσμνου της εποχης μετραει και το γεγονος οτι το πανω χερι πια εχουν οι τραγουδισταδες της εποχης κι οχι οι μουσικοσυνθετες.δν ξερω τον λογο αλλα βλεπουμε το αποτελεσμα και την ποιοτητα των σημερινων τραγουδιων εξαιτιας αυτου...
Η καθε γενια εχει την δικη της νοοτροπια...Μην κατηγοριοποιουμαστε μεταξυ μας γιατι ολο αυτο ειναι ασυγκριτο.!Αλλες γενιές αλλα ερεθισματα και κυριως... Αλλες εξελιξεις στο πολιτικο σκηνικο κ ευρυτερα παγκοσμιως... Μουσικη=απολαυση...
Φιλτάτη συνελληνίδα, προσωπικώς διαφωνώ εν μέρει με το σκεπτικό σου καί θέλω να το προσέξεις. Η μουσική, πέραν της υποδιαίρεσης ως προς τα είδη της (π.χ. δημοτική, νησιωτική, τσιφτετέλι κ.λ.π.), υποδιαιρείται καί ως προς την ιστορική περιοδολόγηση καί ως προς το περιεχόμενο σε ερωτική, κλέφτικα τραγούδια, παραλογές, ιστορικά τραγούδια κ.λ.π. Έτσι, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε καί αυτές ακριβώς τις παραμέτρους. Λόγου χάριν, ένα άσμα του του τύπου "Να ζήσει ο Εθνικός Στρατός", το οποίον είναι φιλοδικτατορικό δεν μπορεί κάποιος να το παίξει σε μία συγκέντρωση ενός αριστερού πολιτικού κόμματος, ή ακόμα καί ένας αριστερός δεν μπορεί να παίξει ένα αριστερό άσμα (π.χ. τον ύμνο της Κομμουνιστικής Διεθνούς) σε μία δεξιά πολιτική παράταξη. Επομένως, δεν είναι μόνον θέμα "αισθητικής", αλλά καί ιδεολογίας.-
Δεν μπορείς όμως να μην αναγνωρίσεις ότι όπως έχουμε κρίση οικονομική,παιδείας,αυτό έχει αντίκτυπο και στην τέχνη και η μουσική έχει επηρεαστεί από την ηθική κρίση που περνάμε.
Διαβάστε πρώτα ενημερωθείτε γιατί είστε αγράμματοι και μετά θα δεχθώ ότι πετάω μαλακιες !Ακόμα και το ότι προσβάλλεται αυτά που γράφω είναι θέμα παιδείας και αμορφωσιάς.Αν κάτι δεν μας αρέσει το σχολιάζουμε με πιο κομψό τρόπο ή δεν το σχολιάζουμε .Δεν ξέρω την ηλικία σας αλλά καλό θα ήταν να μάθετε να σέβεστε τουλάχιστον δημόσια .Ευχαρισω
Καζαντζίδης Διονυσίου Αγγελόπουλος και λοιποί ειδικά Καζαντζίδης μπήκαν μέσα σε κάθε Ελληνικό σπίτι και αποτελούν κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας αυτοί και τα τραγούδια τους οι σημερινοί είναι λίγοι μπροστά τους
Ετσι και πιο νωρίς ξεκινησα κι εγώ. Είμαι 64 χρόνων και συνεχίζω ασταμάτητα. ΕΥΓΕ νεε φίλε. Καλά ταξίδια στη μουσική Χώρα του Νταλάρα. Το παρατσούκλι μου δώσανε οι συμμαθητές μου ήταν και είναι * Νταλαριαση *
@@antiochusacharnensis : ονομαστηκε ετσι διοτι αρχισαν να μπαινουν οργανα που δεν θεωρουνταν αμιγως λαικα ( πχ αρπα, τσελλο κλπ) , αρχισαν οι συνθετες να γραφουν σε παρτιτουρες, αρχισαν να ενορχηστρωνουν, αλλαξε η θεματολογια των τραγουδιων...Αποψη μου: αστοχος εντελως τιτλος, ομως οι "εντεχνοι" συχνα γραψανε αριστουργηματα....Αλλωστε στην κατηγορια αυτη των "εντεχνων" ανηκουν το 90% των κορυφαιων συνθετων μας...
Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία της νεολαίας ακούει τα σημερινά χαζοτραγουδα αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις!!Εγω είμαι 15 και η αγαπημένη μου είναι η Χάρις Αλεξίου και ακούω μόνο τέτοιου είδους τραγούδια και μόνο παλιούς ερμηνευτές!!!
Αν είσαι 15 και ακούς αυτή τη μουσική (που είναι όντως εξαιρετική και σημαδιακή) αντί για Σταν, μπράβο σου αλλά κράτα το για τον εαυτό σου. Δεν είναι να το φλεξάρεις
Σταν δεν είναι και τόσο κακός πλέον υπάρχουν και χειρότερα σήμερα και αν ακούς Νταλάρα να το φλεξαρεις γιατί οχι είναι μουσική η σημερινή δεν είναι είναι
spuros 23 Νταλάρα σ'αγαπάμε!!! Έχεις δώσει τόσα μα τόσα στην μουσική!!! Τα τραγούδια σου πάντα θα αγγίζουν τις καρδιές μας και άσε τους φθονερους να λένε!!! Σε λατρεεεεεευουμε!!!
