قرائتی / جایگاه عزاداری در فرهنگ اسلامی 7 شهریور 98 

موضوع: جایگاه عزاداری در فرهنگ اسلامی
1- یاد مظلوم در قرآن کریم
2- تجلیل از بزرگان در مراسم حج
3- مقایسه حضرت قاسم با حضرت اسماعیل
4- حرم امام حسین علیه‌السلام، خانه زائران کربلا
5- نقش محرم در پیروزی انقلاب اسلامی
6- مراعات بهداشت و حق الناس در عزاداری‌ها
7- دوری از اسراف و تبعیض در مراسم عزاداری
دانلود صوت برنامه:
gharaati.ir/pic...
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین بعدد ما أحاط به علمه، الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی
عزیزانی که پای تلویزیون هستند، بحث را دو شب به محرم می‌شنوند. یعنی در آستانه‌ی محرم هستیم. شهادت شهید رجایی و شهید با هنر هم هست. برای شادی روح این دو عزیز هم صلواتی بفرستید. (صلوات حضار)
این مسأله‌ی عزاداری و جشن و مصیبت و این مراسم ریشه‌اش کجاست؟ امام فرمود: اگر حدیثی از ما ائمه شنیدید، از ما بپرسید که این حدیث ریشه‌اش کجاست تا ما بگوییم: ریشه‌ی این حدیث در این آیه است. ریشه‌ی عزاداری کجاست؟ افرادی که گول وهابی‌ها را خوردند خواهش می‌کنم این چند دقیقه را با عنایت گوش بدهند. چون وهابی‌ها این عزاداری‌ها را بدعت می‌دانند، جشن‌ها و چراغانی‌ها را بدعت می‌دانند. اما عرض بنده و امثال من، عزاداری ریشه‌اش در قرآن است و اول روضه‌خوان خداست. این هم برای مؤمن روضه نخوانده است، برای کافر روضه خوانده است. در جاهلیت دخترها را زنده به گور و می‌کشتند.
1- یاد مظلوم در قرآن کریم
قرآن با یک لحن تندی و با یک ریتم خاصی، «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ‏، وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ، وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ، وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ، وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ» (تکویر/1-5) یک ریتم خاصی، آخر می‌گوید: «وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» (تکویر/8و9) این بچه چه گناهی کرده که زنده خاکش کردی؟ ولو کافر است آخر مسمان‌ها که بچه در گور نمی‌کردند. بت پرست‌‌ها دختر در گور می‌کردند اما بالاخره درست است کافر است و پدرش هم کافر است، خود دختر هم کافر است، اما مظلوم که هست، «بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» چه گناهی کرده که زنده به گورش می‌کنی؟ اول روضه‌خوان خداست، این هم نه برای مؤمن، برای کافر، منتهی کافر مظلوم، این دلیل قرآنی است. بسم الله، هرکس حرف دارد بزند.
یک روضه دیگر هم در قرآن داریم که روضه برای مؤمن خوانده است، سوره‌ی بروج آخر قرآن است می‌گوید: «قُتِلَ أَصْحابُ‏ الْأُخْدُودِ» (بروج/4) اخدود، خد یعنی گودی، یک گودی کندند و پر از هیزم کردند، آتش برافروخته‌ای درست کردند، مؤمنین را در این آتش می‌انداختند، جزغاله می‌شدند و می‌مردند. خدا می‌گوید: مرگ بر اصحاب دره، آنهایی که دره درست کردند و چوب و هیزم و آتش و مؤمنین را سوزاندند. «قُتِلَ أَصْحابُ‏ الْأُخْدُودِ» مرگ بر اینها، چرا؟ برای اینکه «وَ هُمْ عَلى‏ ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ» (بروج/7) شاهد بودید، کنار دره می‌نشستید و جزغاله شدن مؤمنین را می‌دیدید. پس خداوند برای مظلوم روضه خوانده است، چه کافر و چه مسلمان!
2- تجلیل از بزرگان در مراسم حج
تجلیل از بزرگان در قرآن هست، شما مکه که می‌روید، ابراهیم اینجا چنین کرد، تو چنین کن. اسماعیل اینجا چنین کرد، تو چنین کن. یعنی تمام رفتارهای قبلی را خودمان عملاً در قالب ابراهیم و هاجر کارهای مکه را انجام می‌دهیم. یعنی آن خاطرات باید زنده بماند. اگر چند هزار سال پیش یک مرد خدایی مثل ابراهیم حاضر شد زن و بچه‌اش را در بیابان برای فرمان خدا بگذارد، تو هم حاضر شو از چیزی بگذر. «رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ» (ابراهیم/37) خدایا من زن و بچه‌ام را در این بیابانی آوردم که هیچ برگ سبزی و هیچ قطره آبی نیست، برای اقامه نماز آوردم. این خاطرات باید بماند. حج یک روضه‌خوانی عملی است. بگذریم که روضه‌ها هم ریشه در قرآن دارد. پارسال یک کتابی چاپ کردم، ده بیست تا روضه قرآنی در این کتاب چاپ کردم. یکی را برای شما می‌گویم. روضه حضرت قاسم در قرآن، اسم حضرت قاسم نیست ولی تاریخ حضرت قاسم را می‌گویم، بعد حساب کنید حضرت قاسم با حضرت اسماعیل، با هم مقایسه کنید...