مجموعه غزلیات امیدبخش حافظ برای لحظات دشوار زندگی 

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ حافظِ شیرازی (۷۲۷ - ۷۹۲ هجری قمری) مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب متخلص به حافظ، شاعر فارسی‌گوی ایرانی بود. بیش‌تر شعرهای او غزل است.حافظ را از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود می‌شناسند. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او را به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه کردند و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصی نقاط دنیا برگزار می‌گردد. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.
در اثرپذیری حافظ از قرآن تردیدی نیست. انقلابِ حافظ در غزل، که همانا سرودنِ ابیاتِ معناً مستقل باشد، تحتِ تأثیرِ سبکِ قرآن بوده‌است. در عین حال، حافظ فرهنگ باستانی و فرهنگ اسلامی ایران را با دین، کلام، فلسفه و عرفان پیوند داد و در شعرش متبلور ساخت. او عناصر جهان‌بینی رندانه‌اش را وامدارِ فردوسی، خیام، سنایی، عراقی، عطار و مولوی است. به‌گزارش خرمشاهی، حافظ از ۲۵ شاعر اثر پذیرفته‌است. این اثرپذیری‌ها هم جنبه‌های لفظی و هم جنبه‌های محتوایی داشته‌است. سبک بنیان‌گذاردهٔ حافظ، هم در مضمون و هم در محتوا، افزون بر شاعران روزگاران پس از او، بر شاعران دوران خودش نیز اثر گذاشت. آوازهٔ شعر حافظ در زمان زندگی‌اش، به سرزمین‌های دیگر مانند: شبه‌قارهٔ هند رسید و شاعران آن سرزمین‌ها کوشیدند تا ویژگی‌های شعر حافظ را به کار برند و مانند حافظ مضامین عاشقانه و عارفانه را به‌هم بپیوندند و از صنایع ادبی به‌روش حافظ بهره گیرند. در حوزهٔ زبان عربی، پس از خیام، حافظ بیشترین اثر را داشته‌است.
زندگی حافظ در قرن هشتم و در شیراز سپری شد.دلبستگی مَثَل‌گونِ حافظ به شهر محبوبش، موضوعی مکرر در شعرِ اوست و وی به شهر و اماکن و تفرجگاه‌های محبوبش مانند گلگشت مصلیٰ و آب رکن‌آباد اشاره می‌کند آنچنانکه محتوای بسیاری از اشعار وی از جمله غزل‌های معروف با مطلع «اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را» و «خوشا شیراز و وضع بی مثالش» آغاز می‌شود.
اشعار حافظ شواهد فراوانی از آشنایی‌اش با زبان عربی، علوم اسلامی و ادبیات فارسی به همراه دارد. مشهور است که در سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی، شاگرد نانوا بوده و از نسخه‌های خطی نیز رونوشت برمی‌داشته‌است. اما به‌ویژه با اهدای برخی اشعار ویژه به قوام‌الدین حسن (د. ۷۵۴ ه‍.ق) زمانی که وزیر شاه ابواسحاق اینجو بود، پیش از سی سالگی نخستین گام‌های شاعرانه‌اش را به‌عنوان مدیحه‌سرا برداشت. قطعه‌ای معروف از دیگر شخصیت‌های برجستهٔ شیراز در این دوره، از جمله خود حاکم، یاد می‌کند حافظ پیش از بیست سالگی‌اش و پس از فروپاشی حکومت ایلخانی، در دورهٔ تحولات سلسله‌ای در شیراز و اطراف آن زندگی می‌کرد. مرحلهٔ دوم در زندگی شاعر در سال ۷۵۴ ه‍. ق، زمانی مبارزالدین محمّد شیراز را پس از یک مبارزه طولانی بین سلسله‌های اینجو و مظفری تصرف می‌کند، آغاز می‌شود. او پیش از آن که پسرش، جلال‌الدین شاه شجاع، او را عزل و کور کرد، به مدّت پنج سال حکومت کرد. این سال‌ها ظاهراً دوره‌ای از سختگیری سنی بر حافظ و همشهریانش بود؛ اما به نظر می‌رسد که شاعر با بیان برخی از موفقیت‌ها دربارهٔ خودش، به وزیر مبارزالدین، برهان‌الدین فتح‌الله سفارش کرده‌است.
Хоҷа Шамсуддин Муҳаммад Ҳофизи Шерозӣ (727-792 ҳиҷрӣ) маъруф ба Лесан ал-Ғайб, лақаби Ҳофиз, шоири форсизабони эронӣ буд. Аксари ашъори ӯ ғазал аст.Ҳофиз пас аз ӯ ба унвони яке аз муҳимтарин таъсиргузорони шоирони форсизабон шинохта шудааст. Дар асрҳои 18 ва 19 ашъораш ба забонҳои аврупоӣ тарҷума шуда, номи ӯ ба доираҳои адабии ҷаҳони Ғарб ворид шуд. Ҳамасола дар 20-уми моҳи Меҳр маросими ёдбуди Ҳофиз дар оромгоҳи ӯ дар Шероз бо ҳузури пажӯҳишгарон аз саросари ҷаҳон баргузор мешавад. Дар тақвими расмии Эрон 20 Меҳр рӯзи ёдбуди Ҳофиз номида мешавад.
Дар бораи таъсири Хофиз дар Куръон шак нест. Инќилоби Њофиз дар Ѓазал, ки ба навиштани абёти мустаќил аст, аз сабки Ќуръон таъсир кардааст. Њофиз дар баробари ин фарњанги куњан ва фарњанги исломии Эронро бо дин, илоњиёт, фалсафа ва тасаввуф пайваста ва дар ашъори худ булур кардааст. Унсурҳои ҷаҳонбинии худро аз Фирдавсӣ, Хайём, Саноӣ, Ироқу Аттор ва Молавӣ қарздор медонад. Ба гуфтаи Хуррамшоҳӣ, Ҳофиз осори 25 шоирро қабул кардааст. Ин таъсирот ҳам ҷанбаҳои шифоҳӣ ва ҳам мундариҷа доранд. Услуби асосгузори Хофиз чи аз чихати маъно ва чи аз чихати мазмун ба шоирони замони худ ва шоирони замони баъд аз у низ таъсир гузоштааст. Шӯҳрати ашъори Ҳофиз дар замони зиндагии худ ба дигар кишварҳо, аз қабили нимҷазираи Ҳинд низ расидааст ва шоирони он сарзамин талош кардаанд, ки аз вижагиҳои ашъори Ҳофиз истифода кунанд ва мисли Ҳофиз мавзӯъҳои ошиқиву ирфониро ба ҳам мепайванданд ва аз ашъори Ҳофиз истифода баранд. техникаи адабй. Дар соҳаи забони арабӣ баъд аз Хайём Ҳофиз бештар таъсир гузоштааст.
#persian_poetry #wisequotes# Poem #poetry
Persian [English subtitle]#Молана#Шеъри #форсӣ#
Mystic #Mysticism #love #sufism#
#دکلمه#عاشقانه#شعر#اکسپلور#احساسی#عشق#poetry #احساس#دوری#دکلمه_شورانگیز #دکلمه_احساسی#حافظ_شیرازی#دکلمه_غزل#love